ΠΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΛΎΨΟΥΝ ΜΟΝΕΣ ΤΟΥΣ ΟΙ ΗΠΑ ΜΕ LNG ΤΗΝ ΕΥΡΏΠΗ YΠΟ ΤΑ ΤΡΑΜΠ-ECONOMICS

🔸Τα βεβαιωμένα αποθέματα στα κοιτάσματα φυσικού αερίου των ΗΠΑ είναι 17.710κυβικα χιλιόμετρα.

🔸Οι ΗΠΑ καταναλώνουν κάθε χρόνο 850κυβικα χιλιόμετρα και η Ευρώπη άλλα 300-350 περίπου, ανάλογα με τον καιρό. Σύνολο 1.200 κυβικά χιλιόμετρα φυσικού αερίου τον χρόνο.

🔸Οι πολιτικές "Πράσινης Μετάβασης" με ΑΠΕ και φαραωνικού μεγέθους επενδύσεις και υπερδανεισμούς, αναμένεται να μειώσουν την αντίστοιχη ετήσια κατανάλωση φυσικού αερίου μέχρι το 2050 κατα 30%. Δηλαδή περίπου 1% μείωση κάθε χρόνο.

✔️ Η βάση διαπραγμάτευσης της ΦονΝτερλάινεν για να αποφύγει τις κυρώσεις Τραμπ στις Ευρωπαϊκές εξαγωγές, στηρίζεται στην υπόσχεση μεγαλύτερων εισαγωγών ενέργειας από φυσικό αέριο σε μορφή LNG από τα αποθέματα των ΗΠΑ, μέχρι και της πλήρους  εξάρτησης της Ευρώπης από το Αμερικανικό LNG. 

Οι επιπτώσεις στο κόστος των ευρωπαϊκών προϊόντων από την αύξηση του ενεργειακού κόστους  είναι ίσως μεγαλύτερες από τις πιθανές κρυώσεις των Τραμπeconomics, που ενδιαφέρεται μόνο στο να εξυπηρετηθούν οι τοπικές οικονομίες του Ανατολικού Τέξας και οι χορηγοί του από το άνοιγμα και νέων σταθμών εξαγωγών LNG.

Ο συνδυασμός των δύο μυωπικών αυτών πολιτικών "τελειώνει" όμως πιο γρήγορα τα αμερικανικά αποθέματα, που επαρκούν  για 12-13χρόνια το πολύ!

Μετά τι?

Έχει ο Θεός λένε οι μεν, Αλλάχ Ουάκμπαρ απαντούν οι δε και έτσι συσκωτίζεται η προφανής ανάγκη για μια άλλη, τελείως διαφορετική πολιτική ενεργειακής (άρα και αμυντικής) ασφαλείας στην Ευρώπη και στον πλανήτη, από αυτό που επιχειρείται βλακωδως τώρα με αφορμή το Ουκρανικό (όλα τα σοβαρά μεγάλα αποθέματα συνδέονται ήδη για να εξυπηρετήσουν την οικονομική ζώνη περί την Κίνα και την Ινδία)

🔹 Η ποσότητα των κοιτασμάτων φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου υπολογίζεται (σχόλιο#1) στα 26.300 κυβικά χιλιόμετρα, το 40% περίπου εντός της Ελληνικής ΑΟΖ. Αυτό που έχουν βαλει στο μάτι από το 10 οι δανειστές μας με τα μνημόνια και η Τουρκία με τις προσπάθειες κατάργησης διεθνών συνθηκών (τώρα υπο την ανοχή των πολιτικών με τεμενάδες του Ραγιαπετρίτη), μέσω τσαμπουκάδων της ίδιας ή ακροδεξιών ισλαμιστών στην Λιβύη, την Παλαιστίνη και την Συρία,  για να μπορεί να εκβιάζει ανοιγοκλείνοντας τις βάνες όλων την αγωγών αερίου από τον Νότο προς την ΕΕ.

Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως: “Δεν άφησαν θετικό αναπτυξιακό αποτύπωμα στην τοπική οικονομία οι επενδυτικές ασκήσεις”

“Οι επενδυτικές-επιχειρηματικές ασκήσεις και πρακτικές στην ευρύτερη περιοχή της Αλεξανδρούπολης, προσωπικά εκτιμώ ότι δεν άφησαν θετικό αναπτυξιακό αποτύπωμα στην τοπική οικονομία.” ,επισημαίνει ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος σε δήλωση που προέβη προκειμένου να επεξηγήσει τί εννοούσε στην ευχαριστήρια Εγκύκλιό του, που διαβάστηκε στους Ναούς μας και που μεταξύ άλλων ανέφερε: «…παρόλη τὴν οἰκονομικὴ δραστηριότητα ποὺ παρατηρεῖται τὰ τελευταῖα χρόνια στὴν πόλη μας, ὑπάρχουν οἰκογένειες καὶ πρόσωπα ποὺ δυσκολεύονται πολύ, ἀλλὰ ἀπὸ ἀξιοπρέπεια δὲν τὸ ὁμολογοῦν»

Ο Σεβασμιότατος μάλιστα σημειώνει με αλληγορικό τρόπο: 

“Η τοπική κοινωνία σηκώνει «το ψύχος και τον καύσωνα», χωρίς να απολαμβάνει κανένα προνόμιο και βλέπουμε να «περνάει μέσα από τα χέρια μας ένα ποτάμι, χωρίς να μένει στα δάκτυλά μας ούτε σταγόνα»!”

Η ΔΗΛΩΣΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΝΘΙΜΟΥ

(επεξηγηματική της ευχαριστηρίου Εγκυκλίου μου για τον διενεργηθέντα Ἐρανο της Αγάπης)

Χθες κάποιος συμπολίτης μας μὲ ρώτησε τί εννοούσα στην χθεσινή ευχαριστήρια Εγκύκλιό μου, που διαβάστηκε στους Ναούς μας και κάπου ανέφερα: «…παρόλη τὴν οἰκονομικὴ δραστηριότητα ποὺ παρατηρεῖται τὰ τελευταῖα χρόνια στὴν πόλη μας, ὑπάρχουν οἰκογένειες καὶ πρόσωπα ποὺ δυσκολεύονται πολύ, ἀλλὰ ἀπὸ ἀξιοπρέπεια δὲν τὸ ὁμολογοῦν». Θεωρώ υποχρέωσή μου να εξηγηθώ.

Γύρω μας αναδύεται ένας ταραγμένος και ραγδαία μεταβαλλόμενος πολυπολικός κόσμος, ο οποίος σπαράσσεται και απειλείται από πολυδιάστατες κρίσεις. Για τον τόπο μας, έχει καταναλωθεί ποταμός ομιλιών, ανακοινώσεων και δημοσιευμάτων από ηγέτες δυτικών χωρών και κυβερνητικούς αξιωματούχους, αλλά και επιχειρηματικούς και επενδυτικούς ομίλους, για την «θεωρητικά τεράστια, μοναδική και πρωτοφανή προοπτική ανάδειξης της Αλεξανδρούπολης σε σύγχρονο γεωπολιτικό και γεωοικονομικό κόμβο, με στρατηγική παγκόσμια αξία και ρόλο».

Αυτή η γεωστρατηγική σημασία της πόλης μας, η οποία λεκτικά έχει μετατραπεί σε ζωτικό κόμβο της Δύσης, παρέχοντας κρίσιμη ενεργειακή ασφάλεια στην ΝΑ Ευρώπη και όχι μόνο, καθώς και η μεταμόρφωση της στο πιο σημαντικό μεταφορικό-ενεργειακό hub της Αν. Μεσογείου, έχει επικοινωνιακά προβληθεί με κάθε δυνατό τρόπο.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΕΙΧΟΣ ΔΕΝΤΡΩΝ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ ΚΑΙ Η ΑΠΏΛΕΙΑ ΜΙΑΣ ΑΚΌΜΑΣ ΕΥΚΑΙΡΊΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΟΙΚΟΝΟΜΊΑ

Απολιγνιτοποίηση δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να κάνουμε τίποτα με τον λιγνίτη (όταν κάποτε θα  σταματήσουμε για να τον καίμε για να παράγει θερμική ενέργεια και από αυτήν ηλεκτρισμό), για να μην ερημώσουν έτσι μεγάλες περιοχές που ζουν από αυτόν. 

Όπως γίνεται τωρα, χωρίς κανένα σοβαρό σχέδιο "για να στηριχθουν θέσεις εργασίας στην Γερμανία", όπως πολύ ειλικρινά δήλωσε ο Μητσοτάκης σε συνέντευξη του σε γερμανικά ΜΜΕ πριν λίγα χρόνια. Σε μια χώρα, την Γερμανία, που συνεχίζει να εγκαινιάζει νέες λιγνιτικες μονάδες και να προσπαθεί να εισάγει, ως παλαβή τώρα, φυσικό αέριο από τον Πούτιν, ή τις ΗΠΑ πληρώνοντας με δολλάρια ή ρουβλια, καταδικάζοντας έτσι το ευρώ μάλλον τελεσίδικα, και την γερμανική βιομηχανία στο να γίνεται οικονομικός μετανάστης στις ΗΠΑ, όσο συνεχίζουν και, κλείνουν το ένα μετά το άλλο τα περίφημα γερμανικά αιολικά πάρκα. 

Γιατί άραγε κλείνουν? Σίγουρα όχι λόγω  έλλειψης μπαταριών, όπως νομίζει ο Γκλετσος.

🔸Κανείς δεν θα σου πει ότι μπορούμε να τον χρησιμοποιούμε για εφαρμογές μή καύσης τον λιγνίτη, θέμα που χαλάει πολλά "αφηγήματα", που όλα  απευθύνονται σε αφελείς επιπέδου Γκλέτσος ή όσων θέλουν να γυρίσουν να τρέχουν ανέμελοι στο Μικρό Σπίτι στο Λειβάδι.

✔️Όπως πχ για την παραγωγή εδαφοβελτιωτικών .

Ο λιγνίτης μαζί με βιόμαζα (δηλαδή επεξεργασμένα γεωργικά απόβλητα), είχε 170€ ο τόνος πριν την ενεργειακή κρίση στο εμπόριο, δημιουργώντας ένα  high tech υλικό που μπορεί να πρασινίσει και την έρημο (όπως έγινε στον Ισραήλ). 

Έναντι των 16€/τόνος που κοστολογείτο ο λιγνίτης για κάψιμο το υλικό αυτό, ως εναλλακτική χρήση του λιγνίτη, είναι άκρως απαραίτητο και για την αποκατάσταση ή αναδάσωση των εδαφών που κινδυνεύουν με ερημοποίηση. Αλλά και ως εδαφοβελτιωτικό τεράστιων εκτάσεων στην Αφρική, κυρίως στην Υποσαχάρια, όπου βρίσκεται από το 2007 σε εξέλιξη ένα τεράστιο φιλόδοξο σχέδιο δημιουργίας του Μεγάλου Τείχους Δεντρών ως φυσικός φράχτης κατά της Ερήμου Σαχάρας στον Νότο της, φυσικός πνεύμονας καθαρισμού της ατμόσφαιρας από το διοξείδιο του άνθρακα και χώρος παραγωγής τροφής. Ξέρετε, από εκεί απ' όπου κυριολεκτικά θα τρέφεται και η Ευρώπη μετά το 60, αφού εχουν μείνει πολύ λίγες σοδειές για τα χωράφια της λόγω της υπερεντατικής εκμετάλλευσης τους, που επέβαλαν οι μυωπικές ΚΑΠ. 

ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΠΕΊΡΑΜΑ αφού καταλαγιάσει το κλωτσομπουνίδι στο Facebook.

(Ή ιστορίες για ραντιέρηδες επί της πρόσφατης ιστορίας μας και το κόστος των χαμένων ευκαιριών) 

Ως γνωστον, η Αγροτική Τράπεζα  Ελλάδος  ιδρύθηκε  μαζί με την Τράπεζα Ελλάδος το 29 απο τον Βενιζέλο (τον original)  για να πολεμηθεί η μάστιγα των "ραντιέρηδων".

 Δηλαδή των τοπικών τοκογλύφων στις επαρχίες που ψώνιζαν για πάνω απο 100 χρόνια δάνεια με υποθήκη τα αστικά τους ακίνητα με τοκο 8% απο την Εθνική Τράπεζα. Και μετά τα μεταπουλούσαν στους αγρότες με 25% τον χρόνο, με συμβόλαια που είχαν  όρους με ποινές κατάσχεσης. (Ιστορία του Ελληνικού Κράτους, Ν. Δερτιλη, Παν Εκδοσεις Κρητης). 

Η νεοφιλελέ "μεταρρύθμιση" του άλλου Βενιζέλου, του Σημιτικού Μπένυ, χάρισε στο βαθυ ΠΑΣΟΚ του Σαλα μαζί με την Αγροτική Τράπεζα και τις υποθήκες του 1/3 της αγροτικής γης μαζί με 4.2δις καταθέσεις αγροτών. Και σαν μοντέρνοι ραντιέρηδες, αυτά τα χρήματα τα χρησιμοποίησαν για να δανειοδοτήσουν σχετικά φτηνά τις μαφίες των μεσαζόντων της λαχαναγοράς, που βγάζουν πιο πολλά από τα εισαγωγής λεμόνια από την Χιλή ή την Τουρκία (και το 1/10 μονο στους δικούς μας παραγωγους με 2-5% ψηλότερο επιτόκιο).

Τα θαλασσοδανεια των κομμάτων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που έδωσε κυρίως η ΑΤΕ και που χρησιμοποιήθηκαν για να εξαγοράσουν εντυπώσεις και συνειδήσεις,  στήριξαν ακριβώς αυτή την "αγροτικη πολιτική", που την βάφτισαν και "εκσυγχρονιστική". Θεωρούνται ως η φυσιολογική μίζα γι αυτό το κόλπο γκρόσο, οπότε τι ψάχνεις τώρα, παραγράφτηκαν τα αδικήματα. 

Και είπαμε μετά κάτι ονειροπόλοι μπας και το ανατρέψουμε αυτό το colpo grosso εκεί γύρω στο 16-18. 

Έτσι, στον νόμο περί γεωργικών συνεταιρισμών που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑς το 16, φτιάχτηκε και ένας οργανισμός, ο ΟΔΙΑΓΕΠ, για να διαχειριστεί τα πάγια των χρεοκοπημένων από το ΠΑΣΟΚ συνεταιρισμών, αξίας γύρω στα 6δις ευρώ (που ξεχάστηκαν και δεν μπήκαν στο ΤΑΙΠΕΔ) .

 Κανονικά θα έπρεπε στο "τσακ μπαμ" να μοιραστούν όλα αυτά, γη και μηχανήματα, με πολύ χαμηλού κόστους μακροχρόνιες ενοικιάσεις σε ενεργούς και νέους αγρότες. Και τα μελλοντικά έσοδα απο αυτή την χρήση τους και από μια τέτοια παραγωγική αξιοποίηση,  αφού ομολογοποιηθούν, να χρηματοδοτούν με πολύ χαμηλότοκα δάνεια το κεφάλαιο κίνησης του πρωτογενή τομέα.

Ο ΑΡΓΥΡΟΣ ΑΙΩΝΑΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗ, ΤΑ ΕΠΙΧΡΥΣΩΜΈΝΑ ΤΟΥΒΛΑ ΑΠΟ ΤΟ CASA DΕ PAPEL ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΚΑΤ' ΑΝΆΘΕΣΗΝ ΜΆΓΟΙ

Ο ΑΡΓΥΡΟΣ ΑΙΩΝΑΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗ, ΤΑ ΕΠΙΧΡΥΣΩΜΈΝΑ ΤΟΥΒΛΑ ΑΠΟ ΤΟ CASA DΕ PAPEL ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ  ΚΑΤ' ΑΝΆΘΕΣΗΝ ΜΆΓΟΙ 

(Ή πώς μπορεί να χρηματοδοτηθεί και ενδογενώς η ανάπτυξη εντός του ευρώ,  με ένα ενεργειακό ψηφιακό πάγιο, μειώνοντας δραστικά τον χρόνο εργασίας χωρίς μειώσεις αποδοχών)

Ο γνωστός "Χρυσός αιώνας" του Περικλή δεν ήταν καθόλου χρυσός. Στην ανακάλυψη μιας σημαντικής φλέβας ασημιού στα μεταλλεία του Λαυρίου στηρίχτηκε, γεγονός που επέτρεψε μέσα σε λίγα χρόνια να επεκταθεί το μοντέλο της Αθηναϊκής Δημοκρατίας ως πρότυπο στις περισσότερες περιοχές της τότε παγκόσμιας πρωτοπορίας στην παραγωγή ιδεών και εμπορίου. 

Το αντίπαλο μοντέλο της Σπάρτης που ακόμα στηρίζονταν στην παράδοση της διοίκησης των γερόντων και στην εκμετάλλευση της ενέργειας των δούλων, έδειχνε να ωχριά ζηλότυπα. Εκεί το εμπόριο κινούσε ο χρυσός των Περσών, που έτσι προσπαθούσε να εξαγοράσει την υποστήριξη της συντηρητικής Σπάρτης ως χωροφύλακα της απειλητικής Αθήνας, που κυριάρχησε ως ναυτική δύναμη στο εμπόριο της Μεσογείου.

Αυτά δεν τα γράφει έτσι, με τόσο απλότητα η ιστορία, αλλά θα τα ξέρετε.

( Νταξ, όχι όλοι,  αφού μια μερίδα εγγενώς υπανάπτυκτων στον εγκέφαλο διάλεξε να προβάλει πάλι το Σπαρτιατικό πρότυπο ως δηθεν πατριωτικό όραμα, τρομάρα τους).

Εκείνο που ίσως δεν ξέρετε είναι ότι ελάχιστο ασημί από το Λαύριο χρησιμοποιήθηκε για την παραγωγή ασημένιων ταλάντων. Η επιτυχία του Αθηναϊκού μοντέλου στηρίχτηκε πάνω σε δυο άξονες;

🔹 Στην δυνατότητα παραγωγής υψηλής ποιότητας νέας γνώσης και πολιτισμού, στοιχείο που προήλθε από την απελευθέρωση μεγάλου μέρους του πληθυσμού της Αττικής από τις συνθήκες ημιδουλείας των συσωρευμενων χρεών που διέγραψε ο Σόλωνας ένα αιώνα πριν με την Σεισάχθεια. Βρέθηκε έτσι ο χρόνος για να παράγουν οι Αθηναίοι πολιτισμό και επιστήμη μέσα από την ενασχόληση τους με τα κοινά.

Η υπονόμευση του τουρισμού από τα διεθνή καρτέλ και την Τρόικα 29 Σεπτεμβρίου 2024από Φίλοι του Analyst

Οι πολύ χαμηλές κατά κεφαλήν τουριστικές δαπάνες της Ελλάδας οφείλονται κυρίως στο ότι, οι τουρίστες μένουν όλο και λιγότερο χρόνο, ενώ οι τουριστικές αφίξεις είναι επικεντρωμένες σε ποσοστό 77% στο τετράμηνο Ιουνίου/Σεπτεμβρίου – επί πλέον στο ότι, οι τουριστικές κλίνες που διαθέτουμε (προσφορά) είναι περισσότερες από τη ζήτηση ακόμη και στους μήνες αιχμής, με αποτέλεσμα να πιέζονται οι τιμές, καθώς επίσης στην αύξηση του οδικού και όχι μόνο τουρισμού, από τις φτωχότερες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Όλα τα παραπάνω είναι το αποτέλεσμα των αρνητικών συνεπειών των τουριστικών υπερεπενδύσεων ολόκληρης της τελευταίας 12ετίας – των εναρμονισμένων πρακτικών νόθευσης του υγιούς ανταγωνισμού στην ελληνική τουριστική αγορά, τους οποίους επέβαλε η δόλια και προμελετημένη υπερμόχλευση των τουριστικών επενδύσεων.

.

Ανάλυση

Εισαγωγικά, μας έκανε εντύπωση η ανάλυση της Εθνικής Τράπεζας, με τον τίτλο: «Χαμένα στις στατιστικές έξτρα τουριστικά έσοδα 1 δις € (πηγή)» – αφού θα περιμέναμε περισσότερο επαγγελματισμό από ένα τέτοιο κορυφαίο ίδρυμα της χώρας μας, με κριτήριο το ότι απασχολεί αρκετούς οικονομολόγους.

Ειδικότερα, το δημοσίευμα και η μελέτη της Εθνικής Τράπεζας, αναζητά την μη αποτύπωση κάποιων υπαρκτών και μη καταγεγραμμένων τουριστικών εσόδων, της τάξης του 0,5% του ΑΕΠ ή ενός δις € –  από την μη αξιόπιστη καταγραφή τους, εκ μέρους του συστήματος τουριστικής καταγραφής συνόρων. Σταγόνα στον ωκεανό δηλαδή, αλλά εν προκειμένω τα εξής:

(1) Οι λόγοι που επικαλείται η Εθνική, είναι από πρόχειρα εκτιμητικοί, έως και αόριστοι. Σε κάθε περίπτωση, εάν είχαν βάση, δεν θα αφορούσαν μόνο την τρέχουσα περίοδο, όπου τα τουριστικά έσοδα, σε μέση τουριστική κατά κεφαλήν δαπάνη (ΜΤΔ), υστερούν ονομαστικά (=με τον πληθωρισμό), από τα προηγούμενα έτη – θα αφορούσαν επίσης τα προηγούμενα έτη.

(2) Ενώ αναζητείται το 1 δις € τουριστικών εσόδων, δεν συνεκτιμώνται οι απώλειες των πραγματικών εσόδων – του 26% που προκύπτει από το 20% του πληθωρισμού από το 2020 έως σήμερα (=τιμές καταναλωτή Αύγουστος 2020 στο 97,99 και Ιούνιος 2024 στο 118,24), συν το 6% της ονομαστικής μείωσης της ΜΤΔ.

Εδώ πρόκειται για μία πραγματική απώλεια τουριστικών εσόδων της τάξης των 5,33 δις € (20,5 δις Χ 26%) – ενώ δεν αναζητείται το σημαντικότερο: η διαφυγή τουριστικών μας εσόδων, από τη διαφορά της ΜΤΔ της Ελλάδας (629 € το 2023, κάτω από 580 € το 2024) και της Πορτογαλίας (1.374 €, πηγή).

Εν προκειμένω, εάν με τις δικές μας τουριστικές αφίξεις (32.728.000) είχαμε τη ΜΤΔ της Πορτογαλίας, τότε τα έσοδα μας θα έπρεπε να είναι σχεδόν 45 δις € – οπότε τα διαφυγόντα έσοδα είναι της τάξης των 24,5 δις € (45-20,5).

(3) Εκτός τώρα από τους μέσους όρους της ΜΤΔ στη χώρα, η οποία  σημείωσε ονομαστική πτώση το 2024 (πολύ μεγαλύτερη εάν συμπεριλάβουμε τον πληθωρισμό), η μείωση οφείλεται στα εξής:

α. Στο ότι, ενώ σημειώνουμε παγκόσμιο αρνητικό ρεκόρ, με το 60% των εισπράξεων, να γίνονται στο 3ο τρίμηνο κάθε έτους, έναντι 42%, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, ή στο 77% στο τετράμηνο Ιουνίου/ Σεπτεμβρίου, έχουμε σε όλους αυτούς τους μήνες αιχμής πλεόνασμα κλινών – με πληρότητες που δεν υπερβαίνουν το 85-90%. Το γεγονός αυτό σημαίνει πως υπάρχει περιθώριο πιέσεων στα τουριστικά πακέτα, εκ μέρους των ξένων tour operators – με αποτέλεσμα να μειώνονται οι ονομαστικές τιμές.

β. Στο ότι συγκυριακά εφέτος, αυξήθηκαν οι οδικές αφίξεις που αφορούν κυρίως τουρίστες της Ανατολικής Ευρώπης – με λιγότερες ημέρες διανυκτέρευσης και με χαμηλότερη ΜΤΔ, από τους τουρίστες άλλων κρατών, με αποτέλεσμα να επηρεασθεί πτωτικά η ΜΤΔ.

(4). Το γεγονός της υστέρησης των τουριστικών μας εσόδων, γίνεται ακόμη πιο ζοφερό στην οικονομική του αποτίμηση – εάν συνειδητοποιήσουμε ότι, τα έσοδα αυτά δεν είναι κέρδη, αλλά τζίρος. Δηλαδή, όγκος συναλλαγής και κύκλος εργασιών που μπορεί να υστερεί ακόμη και από το «κόστος παραγωγής» του τουριστικού μας προϊόντος – να είναι δηλαδή χαμηλότερες οι τιμές από το κόστος,  οπότε ζημιογόνες, ειδικά με τις συγκριτικές εκτιμήσεις στη ΜΤΔ με άλλες χώρες.

Κάποιες προϋποθέσεις της επανεθνικοποίησης των οικονομιών

από Ευάγγελος Κοροβίνης

Πολλοί σήμερα νομίζουν ότι η αποπαγκοσμιοποίηση και η μείωση της αλληλεξάρτησης των οικονομιών του πλανήτη είναι ήδη γεγονός και το μόνο ερώτημα που τίθεται είναι αν θα εμβαθυνθεί ή κάποια στιγμή θα ανακοπεί.

Στην πραγματικότητα το παγκόσμιο εμπόριο συνεχίζει να αυξάνεται, πάρα τον εμπορικό πόλεμο ΗΠΑ και Κίνας που ξεκίνησε με πρωτοβουλία του Τραμπ και την απαγόρευση εξαγωγής προϊόντων υψηλής τεχνολογίας (κυρίως μικροτσίπ) επί Μπάιντεν. Ούτε, όμως, οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν στην Ρωσία κατόρθωσαν να κάμψουν το παγκόσμιο εμπόριο.

Ναι μεν το εμπόριο μεταξύ των δυο μεγαλύτερων οικονομιών, των ΗΠΑ και της Κίνας έχει μειωθεί κατά τι, τα κινεζικά προϊόντα όμως συνεχίζουν να βρίσκουν τον δρόμο τους προς την Αμερική. Συναρμολογούνται πλέον εκτός της Κίνας και πωλούνται στην αγορά των ΗΠΑ ως εισαγόμενα από άλλες χώρες.

Καθώς παρατηρείται μεγάλη έλλειψη εξειδικευμένων εργατών ανά τον κόσμο όπως και μηχανικών, η επιστροφή της παραγωγής στα παλαιά κέντρα του συστήματος, τις δυτικές δηλαδή χώρες, τίθεται εν αμφιβόλω. Οι γενναίες επιδοτήσεις για την ενίσχυση της βιομηχανικής βάσης των ΗΠΑ έχουν αποδώσει κάποιους καρπούς αλλά το υψηλό κόστος εργασίας (μισθολογικό αλλά και μη μισθολογικό) λειτουργεί αποτρεπτικά για την εμβάθυνση της αποπαγκοσμιοποίησης.

Τελευταίοι στην Ευρώπη στην ταχύτητα Internet

Χωρίς σχόλιο... 

Τελευταίοι στην Ευρώπη στην ταχύτητα Internet, χειρότεροι και από Αλβανία και Βόρεια Μακεδονία. Η Βουλγαρία με υπερδιπλάσια απο μας ταχύτητα. Τα δηθεν επιτεύγματα της ψηφιακής μετάβασης, λόγια του αέρα...

(Ο χάρτης απο την ανάρτηση του Christos Michaelides)

Μιχάλης Χαραλαμπίδης: «Ένα νέο Λεξιλόγιο για μια νέα Πολιτική και μια άλλη Ανάπτυξη».

Εξαιρετικός ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, στη συνεδρία του Ανοιχτού Πανεπιστημίου του Φιλοπρόοδου Ομίλου Παραμυθιάς, με τίτλο «Ένα νέο Λεξιλόγιο για μια νέα Πολιτική και μια άλλη Ανάπτυξη

Στο βίντεο που ακολουθεί η ομιλία στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο του Φιλοπρόοδου Ομίλου Παραμυθιάς.

Στην ομιλία του ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην οικονομική κρίση, την πολιτική του ιστορία, το πώς οραματίζεται την κεντρική πολιτική σκηνή και την αυτοδιοίκηση, στην εγχώρια τρομοκρατία αλλά και στους εναλλακτικούς τρόπους ανάπτυξης των τοπικών κοινωνιών.

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης αναφέρθηκε και σε τοπικά θέματα της Παραμυθιάς, όπως την ανάπτυξη του τουρισμού, την προώθηση των τοπικών προϊόντων και την αξιοποίηση των μνημείων της πόλης.

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΝΑ ΣΚΑΣΕΙ Η ΦΟΥΣΚΑ ΤΟΥ ΥΠΕΡΤΟΥΡΙΣΜΟΥ

Του Νίκου Ξυδάκη 

―

||  Υπερτουρισμός, μια τερατώδης αναδιάρθρωση κεφαλαίου: Μαζικές μεταβιβάσεις γης και επιχειρήσεων, συγκέντρωση από κερδοσκοπικά funds, ξέπλυμα χρήματος από ναρκοκαρτέλ. ||

―

Στη μακρινή δεκαετία του ‘90, στα χρόνια της λατρείας του τουρισμού, μια μικρή ομάδα νέων ανθρώπων στη Μύκονο, τη ναυαρχίδα και πρότυπο τουριστικής ανάπτυξης, είδαν βαθιά στο παρόν και είδαν το μέλλον. Ηταν, ήμαστε, η εφημερίδα Μυκονιάτικη (1988-2001). Βλέπαμε τι γινόταν και αντιλαμβανόμασταν τι θα γίνει. Δυστυχώς, τα πράγματα εξελίχθηκαν πολύ χειρότερα και από τις πιο απαισιόδοξες προβλέψεις, και όχι μόνο για τη Μύκονο, για όλη την Ελλάδα, που έκτοτε έπεσε στη μονοκαλλιέργεια του τουρισμού.

 

Με αφορμή την κατασκευή μαρίνας μέσα στην προστατευόμενη Χώρα, κάτω από τους Μύλους της Unesco και το Ξενία του Άρη Κωνσταντινίδη, πλάι στην πολυφωτογραφημένη «Βενετιά»-Κάστρο, αντιδράσαμε σε ό,τι μας φαινόταν, και θα ήταν, ανεπανόρθωτη αλλοίωση της οικιστικής, περιβαλλοντικής και πολιτιστικής φυσιογνωμίας, και υπερφόρτωση της ήδη επιβαρυμένης Χώρας.

 Ημασταν λίγοι, πολύ λίγοι. Πολύ λίγοι έβλεπαν με σκεπτικισμό τότε την αλόγιστη «ανάπτυξη». Ο μακρύς και δύσκολος αγώνα τέλειωσε αφενός με αναστολή της χρηματοδότησης από την Κομισιόν, για περιβαλλοντικούς λόγους (η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων ήταν ως συνήθως μαϊμού…), με τη συμπαράσταση των Μιχάλη Παπαγιαννάκη και Αλέκου Αλαβάνου. Αφετέρου, με προσφυγή μας στο Συμβούλιο της Επικρατείας (Ε’ Τμήμα), που δικαίωσε το σκεπτικό μας. (Συνήγορος μας, ο πολυφίλητος αείμνηστος Σαράντης Ορφανουδάκης, καθηγητής ΑΠΘ, ο οποίος δημοσίευσε σε επιστημονικό περιοδικό την πρωτότυπη αυτή υπόθεση και την ιστορική απόφαση του ΣτΕ. Βέβαια, τώρα έχει χαθεί η οικολογική παράδοση του Ε’ Τμήματος και το ΣτΕ παλινωδεί στα περιβαλλοντικά.) 

ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΝΗ ΣΤΟ ΧΑΟΣ

Ο Τουρισμός, μας αφορά όλους, αλλά με το αρνητικό πρόσημό του, πια! (Γ)

(Πραγματεία ΤΕΣΣΆΡΏΝ ΜΕΡΏΝ...

Μια πραγματεία, με θέμα: Την κατάβασή μας, ως τον "κάδο της ιστορίας του μη χειρότερα", απ' τα Ρεκόρ του μοντέλου της γερμανικής TUI.)

του Παναγιώτη Κ. Μυλωνά, οικονομολόγου.

                    Μ Ε Ρ Ο Σ     Τ Ρ Ι Τ Ο 

                                   (Γ) :

Συμπληρώνοντας & παραφράζοντας -αβίαστα κι επί τω αληθέστερω- το αναγνωριστικό σλόγκαν της -πρόσφατης- 11ης Γενικής Συνέλευσης του Ξ.Ε.Ε. (Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδας), φτάνουμε να λέμε κι εμείς, πως: <<Ο Τουρισμός μας αφορά όλους. Αλλά με το αρνητικό πρόσημό του, πια!>>.  Ενώ και το μοντέλο υπερανάπτυξης του μαζικού τουρισμού της γερμανικής TUI, που διακονούμε, μας στέλνει, ασυνόδευτους, όλους, προς το γκρεμό του: "μη χειρότερα"...

Έτσι, με την ίδια εισαγωγή του τρίτου Μέρους, ξεκινούσε κι η εισαγωγή του πρώτου & δεύτερου Μέρους της παρούσας πραγματείας. Επικολλούμε, αμέσως εδώ, το σύνδεσμο του (Α) Μέρους:

https://new-economy.gr/2023/12/21/o-tourismos-mas-afora-olous/?fbclid=IwAR2vYmxOchC8zmtFAxmNoVEZJaevC6cDUlz81kPsyxJ2ZtBdzMWzP8TKoG4

Επικολλούμε, επίσης, εδώ & το σύνδεσμο του δεύτερου (Β) Μέρους, που αμέσως και αυτός ακολουθεί:

https://new-economy.gr/2024/01/19/o-tourismos-mas-afora-olous-2/?fbclid=IwAR17KJ9MS6Xthx9C_TXommzKS2efhP4E2xC1pAcdOYCF9CZT-I9g6jCYc7I

ΚΕΦΆΛΑΙΑ: 1), 2), 3), 4), 5), ...

Και ενώ καθαρογράφαμε το 3ο, αυτό, μέρος της πραγματείας & του πονήματος αξιολόγησης, της αβάσταχτης ελαφρότητας των αποδόσεων του τουριστικού κλάδου της χώρας μας, ήρθε, απ" τη Τ.τ.Ε, η δημοσίευση των νεότερων στοιχείων της τουριστικής κίνησης του Νοεμβρίου 2023 & της ενσωμάτωσής του στα στοιχεία του 11μήνου του έτους.  Κι όπου, οι -έως και μόλις πριν από  λίγο- αρνητικές αποδόσεις του ελληνικού τουρισμού, δυσμενοποιήθηκαν κι άλλο, παρ' ότι σπάσαμε όλα τα Ρεκόρ, όλων των εποχών, σε απόλυτα μεγέθη. Στις Αφίξεις τουριστών, με αύξησή τους, απ' το 2022, κατά: 17,4% ή σε 31.969.700 τουρίστες. Και στα τουριστικά Έσοδα, με την αύξησή τους, απ' το 2022, στο: 15,4% μόλις & στα: 20,1154 δισ. €, στο 11μηνο. Και με νέα ρεκόρ, για το 2023, σε σχέση & με τις προ της πανδημίας του Covid, επιδόσεις μας, να ισοδυναμούν με ποσοστά π' εγγίζουν ως και το +10%, απ' το 2019. Είναι γεγονότα τα οποία σημαίνουν, ότι, ενώ είχαμε, μια πλήρη -ποσοτικά- επανάκαμψη του τουρισμού μας, ως τα ανώτερα προπανδημικά μας επίπεδα, του 2019, αλλά και μια εντυπωσιακή υπέρβασή τους, σε αφίξεις.  Όταν κι η επανάκαμψη αυτή, του τουρισμού, στις άλλες χώρες της Ε.Ε., δείχνει να υπολείπεται, ακόμα & κατά μ.ό.:( -10%),, απ' τα προπανδημικά επίπεδα. Εμείς εδώ, να τα έχουμε υπερβεί και με διαφορά... Ωστόσο, αυτή η διαφορετικότητα της επανάκαμψης του τουρισμού -απ' τον Covid-19- στην Ελλάδα & στην υπόλοιπη Ε.Ε., οφείλεται σε αντίστροφη κίνηση της μεταβολής των μεγεθών, τόσο στον αριθμό των κλινών των ξενοδοχείων, όσο και στις τουριστικές μας τιμές, οι οποίες και μεγαλώνουν τις αποστάσεις, μα με δική μας την υστέρηση των τιμών. Κάτω κι από συνθήκες, που ορίζουν οι ακόλουθες παρατηρήσεις:

(α) Σημειωθηκε αντίστροφη εξέλιξη. Με μια λογική Μείωση (-5%), στο δυναμικό των κλινών, της Ε.Ε., στην περίοδο της πανδημίας. Και με την παράλογη Αύξηση (+6%), του δυναμικού κλινών μας, στην περίοδο της πανδημίας του Covid-19. Λόγω της προαναφερθείσας ήδη εγκληματικής εγκυκλίου, με κωδικό: ΠΟΛ. Α. 1150/6ου - 2020, της Α.Α.ΔΕ., "Αναστολή της καταβολής του Φ.Π.Α., στον κλάδο τουρισμού, μέχρι 2027" (σικ).

(β) Της μεγάλης & ζημιογόνας πτώσης τιμών, στα τουριστικά μας πακέτα. Παρ' ότι, Μ.Δ.Τ. (Μέσες Δαπάνες ανά Τουρίστα), στις άλλες χώρες Ε.Ε., ήταν υπερδιπλάσιες, απ' τη χώρα μας. Και με τις σημερινές μας τιμές, να είναι κατώτερες, ακόμα και ονομαστικά, απ' αυτές του 2019...

Ο Τουρισμός, μας αφορά όλους, αλλά με το αρνητικό πρόσημό του, πια!

(Πραγματεία ΔΥΟ ΜΕΡΏΝ…

Μια πραγματεία, με θέμα: Την κατάβαση μας, ως τον “κάδο της ιστορίας του μη χειρότερα”, απ’ τα Ρεκόρ του μοντέλου της γερμανικής TUI.)

του Παναγιώτη Κ. Μυλωνά, οικονομολόγου.

Μ Ε Ρ Ο Σ Π Ρ Ω Τ Ο (Α)

Συμπληρώνοντας & παραφράζοντας -αβίαστα κι επί τω αληθέστερω- το αναγνωριστικό σλόγκαν της -πρόσφατης- 11ης Γενικής Συνέλευσης του Ξ.Ε.Ε. (Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδας), φτάνουμε να λέμε κι εμείς, πως: «Ο Τουρισμός μας αφορά όλους. Αλλά με το αρνητικό πρόσημό του, πια!». Ενώ και το μοντέλο υπερανάπτυξης του μαζικού τουρισμού της γερμανικής TUI, που διακονούμε, μας στέλνει, ασυνόδευτους, όλους, προς το γκρεμό του: “μη χειρότερα”…

Πρόκειται για την εξιστόρηση μιας τραγωδίας, της σύγχρονης κακοδαιμονίας της χώρας μας, που οδηγείται στην ιστορική αποτέφρωσή της, με στερεότυπα των Success Story & την αφελή μακαριότητα κι ευμενή, μα ψευδή, προκατάληψη των Ρεκόρ της αυταπάτης μας, που προσφέρει το τουριστικό μοντέλο της γερμανικής TUI…

Κι η Τουριστική Ελεφαντίαση, που πλάκωσε ήδη, μαζί με τα σύνδρομα εκφυλιστικού τουριστικού υδροκεφαλισμού, που μας διακρίνουν, πλήττουν, βάναυσα, την Αγορά, τις Επενδύσεις, αλλά και το Δημογραφικό μας Ζήτημα.

Εξακολουθούν ωστόσο & μέσα στην “Ομίχλη του Πολέμου”, να κρύβονται τα “Αυτοκτονικά Ρεκόρ” του ελληνικού τουρισμού, που μας έφεραν κι οι Success Stories, ιστορίες της γερμανικής TUI. Όπως, επίσης και η μονοκαλλιέργεια τουρισμού που μας επιβάλουν, ολοένα, οι αυξανόμενες νέες αφίξεις τουριστών, οι οποίες και προηγουμένως οδήγησαν σε ανεπανόρθωτες, πλέον, βλάβες και ελλείμματα, στη στρέβλωση του παραγωγικού μας μοντέλου και σε υποτροπή μας, σε συνθήκες, όχι όμοιες, μα χειρότερες, ίσως & της ιστορικής και θλιβερής μονοκαλλιέργειας, της σταφιδικής κρίσης, που μας ρήμαξε & μας σημάδευσε βαριά. Οδηγώντας στον γκρεμό: το Δημογραφικό, την ανάπτυξη και τη χώρα ολόκληρη!!!

– Μα, πως μπορούν να λέγονται, έτσι, όλα αυτά;;;

“ΑΥΤΟΑΠΟΚΆΛΥΨΗ ΤΏΡΑ” (Ή και… “Μήπως είδατε τη TUI, στην πυρκαγιά στη Ρόδο?”)

του Παναγιώτη Κ. Μυλωνά, οικονομολόγου

Η ίδια η προβοσκίδα της αναρρόφησης, απ’ το λογότυπο της γερμανικής TUI, μας δείχνει και τον ένοχο στον καθρέπτη της…

-Επτά τα θανάσιμα τουριστικά αμαρτήματα, που μας στερούν τη διάσωση, απ’ την κόλαση των Καρτέλ, της εννιακέφαλης Λερναίας Ύδρας, της γερμανικής TUI και των αλλεπάλληλων κρίσεων, που μας ταλανίζουν ακατάπαυστα:

1. ΟΚΝΗΡΊΑ, ΣΤΑ ΕΠΙΠΛΈΟΝΤΑ ΑΝΆΚΛΙΝΤΡΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΉΣ TUI ΚΙ ΟΙ ΦΡΟΎΔΕΣ ΕΛΠΊΔΕΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΌΣ ΜΑΣ

Είναι αδιαμφισβήτητο, πως: τον ελέφαντα στο δωμάτιο -με μονοκαλλιέργεια τ’ ελλειμματικού και φτηνομαζικού υπερτουρισμού, που κι από πριν μας απειλούσε θανάσιμα, ώστε θα ‘πρεπε να είχαμε προφυλαχτεί ενωρίτερα- τον γέννησε και τον εξέθρεψε, το ποινικό μητρώο εγκλημάτων της γερμανικής TUI. Ενώ & το “κίνημα πετσέτας” -παρ’ ότι διεκδικεί, τώρα, αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα, στη χρήση του δημόσιου χώρου, τα οποία καταπατούνται βάναυσα, απ’ την ανομία π’ εκτρέφει ο υπερτουρισμός- αδυνατεί -μήτε και σε μια παρανυχίδα του- να αγγίξει το θέμα των αποπνικτικών στρεβλώσεων, που προξενεί το μοντέλο της γερμανικής TUI, που αθεράπευτα διακονούμε. Στρεβλώσεις που συνιστούν και τα πειστήρια, των ένοχων ευθυνών της γερμανικής TUI. Εκείνα που ξεκινούν από καταπάτηση των κανόνων τ’ υγιούς ανταγωνισμού στη τουριστική αγορά. Μέχρι & την καταλήστευση των νόμιμων αποδόσεων του τουριστικού μας επιτηδεύματος. Και φτάνουν ως τις δυστοπικές στρεβλώσεις του περιβάλλοντος και της ιδιοπροσωπείας μας. Ενώ συνεπάγονται και αφαίμαξη των όρων και προϋποθέσεων της βιωσιμότητάς μας. Χωρίς να υπάρχει, όμως, κάποιο σχέδιο υπέρβασης τους στο μέλλον μας. Όπως ίσως καταδεικνύεται στην πρόσφατη αρθρογραφία μας, που επικολλούμε στο σύνδεσμο που ακολουθεί:

https://new-economy.gr/2023/07/20/xima-sto-kima-o-tourismos/#

Εντελώς αδικαιολόγητα, λοιπόν και η Επιτροπή Ανταγωνισμού, εξακολουθεί να κωφεύει. Ενώ μοιάζει να αποτελεί το παραβάν απόκρυψης, στις συνεχείς ανομίες και στις εξακολουθητικές παραβάσεις της σύννομης λειτουργίας τ’ υγιούς ανταγωνισμού, στην αγορά του τουριστικού μας προϊόντος. Αλλά & της κατίσχυσης του “δίκαιου του ανταγωνισμού” στη χώρα μας. Καθώς κι οι παραβιάσεις κάθε ορίου αναμονής κι ανοχής μας, στην παρατεταμένη αδράνεια της Επιτροπής Ανταγωνισμού, τείνουν να έχουν εξαντληθεί, πια. Μα χωρίς καμιά ακόμα αντίδραση της Επιτροπής Ανταγωνισμού, στη διευρυνόμενη λεηλασία του τουρισμού και της χώρας όλης, απ’ τη γερμανική TUI. Ενώ κι ως Επιτροπή, “ποιεί την νήσσαν”, απ’ το 2015. Χρονολογία της πρώτης, των αναφορών μας, προς αυτήν!

Μνημονιακός Πίθος των Δαναΐδων, το μοντέλο της γερμανικής TUI, που διακονούμε.

του Παναγιώτη Κ. Μυλωνά, οικονομολόγου.

* Δεν κατέχει -Ο Τάσος Δούσης- τη διάγνωση της ασθένειας, που μαστίζει σήμερα τον ελληνικό τουρισμό!

Κι αν -όπως λέγεται- "η μισή αλήθεια είναι ένα ολόκληρο ψέμα"; Τότε: Λιγότερες απ' τις "μισές", ήταν οι "Αλήθειες" του Τάσου Δούση. Εκείνες, που εκστασίασαν το τουριστικό εκκλησιαστήριο ή και εκκλησίασμα, στο Internet, ωσάν να ήτανε η νέα "Αποκάλυψη του Ιωάννη"...

Ιδού κι ο σύνδεσμος που εδώ επικολλούμε, με ένα δημοσίευμα που εκφράζει πληρέστερα τις θέσεις του τηλεοπτικού παρουσιαστή, για τη διαφαινόμενη κρίση του ελληνικού τουρισμού.

"Όλο το ίντερνετ μιλάει για τον Τάσο Δούση: Είπε σε 5 μέρες όσα οι υπεύθυνοι τρέμουν να πουν χρόνια τώρα"

Όσο όμως κι αν, γλαφυρά, περιγράφει, ο κ. Τάσος Δούσης,τ' αφήγημα των υφιστάμενων αρνητικών συμπτωμάτων στη διαχείριση του τουριστικού μας προϊόντος, αυτό, ίσως, αφορά μεμονομένες περιπτώσεις, που δεν σχετίζονται με κάποια εμπεριστατωμένη ανάγνωση ή και αναγνώριση, της υφιστάμενης κρίσης τ' ελληνικού τουρισμού.

Αντίθετα και κοντολογίς.

Η κρίση, ήταν ήδη, μεγάλη και προϋπήρχε, επί πολλά χρόνια και μέσα στα μνημόνια. Κι απλώς, τώρα, εντάθηκε. Η προϋπάρχουσα αυτή κρίση, στη διαχείριση και λειτουργία της τουριστικής μας δραστηριότητας, που διευρύνεται ολοένα, είναι τ' αποτέλεσμα του τουριστικού μοντέλου της γερμανικής TUI που διακονούμε.

Το Οικονομικό Μέλλον της Ελλάδας

Σε αυτό το βίντεο με απλό και κατανοητό τρόπο θα αποκτήσεις τις γνώσεις και τα δεδομένα για να καταλάβεις μόνος σου ή μόνη σου ποιο είναι το οικονομικό μέλλον της Ελλάδας και πως οι πολιτικοί τα τελευταία 15 χρόνια προσπαθούν να σε παραμυθιάσουν ότι δήθεν η ανάπτυξη ήρθε, έρχεται ή θα έρθει.

 Επιμέλεια – παρουσίαση: Κοσμάς Μαρινάκης, Ph.D. Υπεύθυνος παραγωγής: Αντώνης Λαδόπουλος

Πυροτέχνημα το «ρεκόρ» των ξένων επενδύσεων

Για το πυροτέχνημα του «ρεκόρ» των ξένων επενδύσεων
Πολύ ενδιαφέρον άρθρο, προϊόν συστηματικής δουλειάς από Θάνο Μωραΐτη (UMass Amherst) Γιάννη Μπουγιατιώτη (New School for Social Research, ΝΥ)

Σε αντίθεση με τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς, οι Αμεσες Ξένες Επενδύσεις αυξήθηκαν κατά σχεδόν 300% την περίοδο 2015-2019, έναντι 49% την τετραετία 2019-2022
● Η εισροή επενδύσεων είχε σχεδόν μηδενική επίδραση στην απασχόληση
● Ομως, καθώς το μεγαλύτερο μέρος τους (61%) αφορά την αγορά ακινήτων, με κίνητρο και τη «χρυσή βίζα», και τις ροές από funds για αγορά «κόκκινων» δανείων, η υποτιθέμενη έκρηξη των ΑΞΕ ευθύνεται άμεσα για την εκρηκτική διόγκωση του στεγαστικού προβλήματος.

Θάνος Μωραΐτης*, Γιάννης Μπουγιατιώτης**

Σε αντίθεση με τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς, οι Αμεσες Ξένες Επενδύσεις αυξήθηκαν κατά σχεδόν 300% την περίοδο 2015-2019, έναντι 49% την τετραετία 2019-2022 

● Η εισροή επενδύσεων είχε σχεδόν μηδενική επίδραση στην απασχόληση

 ● Ομως, καθώς το μεγαλύτερο μέρος τους (61%) αφορά την αγορά ακινήτων, με κίνητρο και τη «χρυσή βίζα», και τις ροές από funds για αγορά «κόκκινων» δανείων, η υποτιθέμενη έκρηξη των ΑΞΕ ευθύνεται άμεσα για την εκρηκτική διόγκωση του στεγαστικού προβλήματος.

Ενα από τα στοιχεία που προτάσσει η κυβέρνηση της Ν.Δ. για να υποστηρίξει το επιχείρημα της επιτυχημένης οικονομικής της πολιτικής –κυρίως μέσω του υπουργού Ανάπτυξης– είναι το λεγόμενο «ρεκόρ σε Αμεσες Ξένες Επενδύσεις (ΑΞΕ) στην Ελλάδα αυτή την τετραετία».

Το επιχείρημα ξεκάθαρο: βελτιώνοντας το περιβάλλον για τις επιχειρήσεις (μειώνοντας τη φορολογία και απορρυθμίζοντας την αγορά εργασίας), το ξένο κεφάλαιο βρίσκει μεγάλες επενδυτικές ευκαιρίες στην Ελλάδα, επενδύει και επιταχύνει τη μεγέθυνση της οικονομίας.

Αντίθετα με τις τυμπανοκρουσίες της κυβέρνησης, η νηφάλια ανάλυση των δεδομένων για την πορεία των ΑΞΕ αναδεικνύει μια ριζικά διαφορετική εικόνα.

Σε πρώτο επίπεδο, το προαναφερθέν ρεκόρ δεν μοιάζει να είναι αποτέλεσμα κάποιας καινοτόμας οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης, παρά μια συνέχεια των εξελίξεων από το 2010.

Σε δεύτερο επίπεδο, οι ροές δεν αντικατοπτρίζουν καμία επιτάχυνση της πραγματικής οικονομίας, ενώ η σύνθεση των ΑΞΕ είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την όξυνση του εγχώριου στεγαστικού προβλήματος. Τα συμπεράσματα αυτά αντλούνται από την ανάλυση των ΑΞΕ κατά κλάδο και τη σύγκριση των αποτελεσμάτων με την περίοδο συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ.

Η γενική εικόνα

Παρασιτικός καταναλωτισμός και παραγωγική ανασυγκρότηση: τα σημερινά διλήμματα

Του Σπύρου Κουτρούλη

Γράφει ο Παναγιώτης Κονδύλης:

"Τον καταναλωτισμό αυτόν δεν τον ονομάζουμε παρασιτικό για να τον υποβιβάσουμε ηθικά, αντιπαρατάσσοντας του «ανώτερα» και «πνευματικά» ιδεώδη ζωής, όπωςκαταναλωτισμός κάνουν διάφοροι διανοούμενοι…

Ο όρος «παρασιτικός » χρησιμοποιείται εδώ στην κυριολεξία του για να δηλώσει ότι η σημερινή Ελλάδα, όντας ανίκανη να παραγάγει η ίδια όσα καταναλώνει και μην έχοντας αρκετή αυτοσυγκράτηση – και αξιοπρέπεια- ώστε να μην καταναλώνει περισσότερα απ΄ όσα μπορεί να παραγάγει η ίδια, προκειμένου να καταναλώσει παρασιτεί, και μάλιστα σε διπλή κατεύθυνση: παρασιτεί στο εσωτερικό, όπου υποθηκεύει τους πόρους του μέλλοντος μετατρέποντας τους σε τρέχοντα τοκοχρεολύσια, και παρασιτεί προς τα έξω, όπου έχει επίσης δανεισθεί υπέρογκα ποσά όχι για να κάνει επενδύσεις μελλοντικά καρποφόρες αλλά κυρίως για να πληρώσει με αυτά τεράστιες ποσότητες καταναλωτικών αγαθών, τις οποίες και πάλι εισήγαγε από το εξωτερικό»

Σήμερα ο Τάσος Γιαννίτσης στην "Καθημερινή" ασχολείται όχι μόνο με την αποβιομηχάνιση αλλά και με το δίλημμα "βιομηχανία ή υπηρεσίες". Δίχως ισχυρή παραγωγική βάση, δηλαδή δίχως ισχυρή παραγωγικότητα, θα παραμείνουμε εγκλωβισμένοι σε χαμηλους μισθούς και μεγάλα ελλείματα. Τονίζει ότι πολλές υπηρεσίες δεν εξάγονται ώστε να βελτιώσουν το εμπορικό ισοζύγιο, ενώ η παραγωγικότητα τόσο στην βιομηχανία όσο και στις υπηρεσίες υστερεί σε σχέσεις με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. 

- Για ποιά Ελένη, βρε γαμώτο ;

- Για ποιά Ελένη, βρε γαμώτο ;

- Ένα "άδειο πουκάμισο", είναι κι οι άθλοι μας στην οικονομία !

( ΙΔΟΎ & ΤΟ ΑΥΤΟΓΚΌΛ ... )

του Παναγιώτη Κ. Μυλωνά, οικονομολόγου

* Μπαίνοντας σε προεκλογική περίοδο η χώρα, το 2023, τόσο η Κυβέρνηση, όσο και η Αντιπολίτευση, περί άλλων τυρβάζουν...


Και η Κυβέρνηση, κραδαίνει την επιδοματική της πολιτική, για την πανδημία του Covid-19 και για την ενεργειακή κρίση. Προβάλλοντας, ιδίως, την ανάκαμψη της τουριστικής κίνησης του 2019, το 2022, που της έδωσε και τη δυνατότητα -λέει- να ασκήσει την πολιτική της αυτή.
Ωστόσο, κανείς δεν της λέει, ότι, η πολιτική της αυτή -και στον τουρισμό- με την παγίδευσή του, σ' ένα ληστρικό τουριστικό παραγωγικό μοντέλο, με τον εφαρμοσμένο αθέμιτο ανταγωνισμό, που μας ασκεί η γερμανική TUI, με τη συνέργεια της γερμανικής Fraport, μα και της γερμανοτραφούς πολιτικής, όλου του πολιτικού φάσματος της χώρας μας. Γεγονότα που συνιστούν, δηλαδή, ένα άλλο, τεράστιο, Αυτογκόλ. Κι αυτό, προβλέπεται να είναι εκείνο που θα αποτελέσει ένα βατερλώ της οικονομίας μας, στο άμεσο μέλλον...

Ι Δ Ο Υ  Τ Ο    Α Υ Τ Ο Γ Κ Ο Λ:

Το Αυτογκόλ, του ελληνικού "Τουρ Επιχειρείν", στην παράγκα, του TUI-Gate, σκανδάλου, το 2022. Ήταν, με:
• Αύξηση του λειτουργικού κόστους των ξενοδοχείων, το 2019 - '22, στο: + 40%.
(Δηλώσεις Γρηγορίου Τάσιου, Πρόεδρου του Π.Ο.Ξ., όπως & στη φωτογραφία της παρούσας ανάρτησης, την οποία και επικολλούμε, με σύνδεσμο, στο τέλος του κειμένου.)
• Αύξηση, στο ίδιο διάστημα, της ΜΚΚΤΔ (μέσης κατά κεφαλή τουριστικής δαπάνης), της Ισπανίας, κατά: + 41% & Τουρκίας: + 33%. Και
• Αύξηση, στην ΜΚΚΤΔ, στην Ελλάδα, μόλις, κατά: + 11% !!!
( ΙΔΟΎ, λοιπόν & Το ΑΥΤΟΓΚόΛ... ).

Οι κοινωνικές επιπτώσεις από τη «μονοκαλλιέργεια» του τουρισμού και ιδίως του «VIP τουρισμού» – Το παράδειγμα της Νάξου

Και σαν συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης για τη "ζωή" των συναδέλφων στην τουριστική Ελλάδα μου εστάλη το αποκαλυπτικό κείμενο του συναδέλφου και φίλου με καταγωγή από τη Νάξο για τις συνέπειες της "μονοκαλλιέργειας" του τουρισμού

Φαίνεται ότι εκτός το ουκρανικό και τα φιλοδωρήματα του πρωθυπουργού υπάρχουν και άλλα σοβαρά ζητήματα που αν δεν μας απασχολήσουν θα μετατρέψουν ολόκληρες περιοχές στη χώρα μας σε αφιλόξενες, μετανεωτερικές, δυτικές αποικίες VIP τουριστών...

ΓΕΡΟΜΟΡΙΑΣ

Οι κοινωνικές επιπτώσεις από τη «μονοκαλλιέργεια» του τουρισμού και ιδίως του «VIP τουρισμού» – Το παράδειγμα της Νάξου

Το τελευταίο διάστημα, ιδίως μετά το πέρας της οξείας φάσης της πανδημίας του κορονοϊού, έχει δοθεί έμφαση στα νησιά μας στην ανάπτυξη του λεγόμενου «ποιοτικού τουρισμού», επί της ουσίας του «VIP τουρισμού», όπου γίνεται προσπάθεια προσέλκυσης επισκεπτών από το εξωτερικό υψηλής οικονομικής επιφάνειας και άρα υψηλής αγοραστικής δύναμης, έχοντας προφανώς ως πρότυπο το παράδειγμα της Μυκόνου. Στο πλαίσιο αυτό προωθείται το μοντέλο της «τουριστικής μονοκαλλιέργειας», ενός παρασιτικού τύπου οικονομικού μοντέλου, βάσει του οποίου οι τοπικές οικονομίες εξαρτώνται σχεδόν απόλυτα από την εισροή εσόδων και κεφαλαίων κυρίως από το εξωτερικό, με τη δημιουργία σχέσεων εξάρτησης από ξένα οικονομικά (και πολιτικά) κέντρα, υπονομεύοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο κάθε προσπάθεια παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας βασισμένης πρωτίστως στον πρωτογενή τομέα. Αντί δηλαδή ο τουρισμός να λειτουργεί επικουρικά για την εθνική οικονομία και να βρίσκεται σε αρμονία με τις τοπικές κοινωνίες και το φυσικό περιβάλλον, τοπικές οικονομικές ολιγαρχίες, έχουν επιδοθεί σε ένα αέναο κυνήγι παρασιτικού υπερκέρδους, με αποκλειστικό γνώμονα την εξυπηρέτηση των άμεσων και εφήμερων ατομικών τους συμφερόντων, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που μπορεί να έχουν οι πολιτικές αυτές για το κοινωνικό σύνολο.

Έτσι σήμερα βλέπουμε π.χ. στη Νάξο, ένα νησί γνωστό για το φυσικό του κάλλος, όχι μόνο για τις παραλίες του, αλλά και για το ορεινά χωριά του, και κυρίως για την πλούσια ιστορία του, τα μνημεία του και εν γένει για την πλούσια πολιτιστική του κληρονομιά, να έχει μπει σε τροχιά «μυκονοποίησης» και από μία «μικρή Κρήτη» τείνει να καταντήσει μία «μεγάλη Μύκονος».

Ιδίως το φετινό καλοκαίρι η διάχυτη αυτή αίσθηση έγινε ακόμα πιο έντονη, με τους νησιώτες, (στη μεγάλη τους πλειονότητα δεν βιοπορίζονται από τον τουρισμό), αλλά και τους απλούς επισκέπτες του νησιού, να διαπιστώνουν ότι η τσέπη τους αδειάζει πιο γρήγορα από κάθε άλλη φορά. Πέρα από τα πανάκριβα ακτοπλοϊκά εισιτήρια, οι τιμές των καταλυμάτων έχουν εκτοξευθεί στα ύψη, καθιστώντας επί της ουσίας απαγορευτική την εκεί διαμονή Ελλήνων τουριστών προερχόμενων από τα λαϊκά στρώματα, ενώ και η εστίαση και οι λοιπές υπηρεσίες, έχουν πάρει επίσης την ανιούσα, απευθυνόμενες σχεδόν αποκλειστικά στα υψηλά βαλάντια, με παράλληλη την υποβάθμιση για εμάς της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών. Οι δε τιμές των προϊόντων στα σουπερμάρκετ είναι ιδιαίτερα υψηλές, σχεδόν απαγορευτικές για τον μέσο πολίτη. Πλέον εύπορα άτομα, κάθε ιδιαιτερότητας, αντικαθιστούν σιγά σιγά τα ζευγάρια και τις οικογένειες, που επισκέπτονταν (και επισκέπτονται) έως τώρα το νησί της Νάξου, ενώ οι Έλληνες τουρίστες σταδιακά μειώνονται, εκτοπιζόμενοι από τους Δυτικοευρωπαίους και τους Βορειοαμερικανούς τουρίστες.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργείται αργά αλλά σταθερά μία ζώνη απροσπέλαστη και απαγορευμένη εν τοις πράγμασι για τους Έλληνες, προφανώς τους μη προνομιούχους, στο πλαίσιο ενός κακώς νοούμενου «VIP τουρισμού», με τους ξενοδόχους να αποτελούν επί της ουσίας κράτος εν κράτει στο νησί. Οι ίδιοι π.χ. μπορούν να κατασπαταλούν ασύδοτα το πολύτιμο νερό του νησιού, στο όνομα της ανάπτυξης της κατ’ ευφημισμόν «βαριάς βιομηχανίας» της χώρας μας, τη στιγμή που επιβάλλονται πρόστιμα σε όλους τους υπόλοιπους (και πολύ σωστά) για αλόγιστη χρήση νερού, μπορούν επίσης να σταθμεύουν προνομιακά τα αυτοκίνητα των επιχειρήσεών τους μέσα στο λιμάνι, κάτι που για εμάς τους υπόλοιπους απαγορεύεται, ενώ πανέμορφες παραλίες – «φιλέτα» του νησιού (π.χ. Άγιος Προκόπιος, Αγία Άννα, Πλάκα) έχουν εκχωρηθεί σε ιδιώτες, για να τοποθετήσουν ομπρέλες και ξαπλώστρες, αφήνοντας ελάχιστο χώρο για τους ιθαγενείς, τους μη προνομιούχους, την «πλέμπα», αν προτιμάτε. Έτσι, ο κάθε γηγενής, που θέλει να κάνει το μπάνιο του στην αγαπημένη του παραλία, στον ίδιο τον τόπο του, υπό φυσιολογικές συνθήκες, όπως έκανε επί τόσα χρόνια, είναι πλέον υποχρεωμένος να βάζει βαθιά το χέρι του στην τσέπη, πληρώνοντας τη βουτιά του τουλάχιστον 50 ευρώ. Οι δε «πληβείοι», οι μη κατέχοντες, συνωστίζονται σε βραχώδεις και επικίνδυνες παραλίες, αφού οι ιδιώτες επιχειρηματίες έχουν επιλέξει για τον εαυτό τους και έχουν καρπωθεί τα γεμάτα αμμουδιά «φιλέτα» των παραλιών προς εκμετάλλευση.

Πως οι οικονομικές ανισότητες ροκανίζουν την δημοκρατία

Νεγρεπόντη-Δελιβάνη Μαρία

Η δημιουργία των ανεξέλεγκτων ανισοτήτων κατανομής εισοδήματος και πλούτου αναγνωρίζεται, γενικώς πια, ως η δυσμενέστερη συνέπεια της παγκοσμιοποίησης. Ωστόσο, μέχρι πριν από λίγο, ο προβληματισμός, γύρω από τις ανισότητες αυτές, περιορίζονταν σχεδόν ολοκληρωτικά στο πεδίο κοινωνικών και όχι οικονομικών, ή και θεσμικών συνεπειών. Στο άρθρο αυτό θα φέρω στο προσκήνιο ορισμένες πτυχές του προβλήματος των ανισοτήτων κατανομής.

Αυτές γίνονται ήδη ευρύτερα γνωστές, παρότι ήταν ανέκαθεν καταλυτικής σημασίας και υψηλού βαθμού επικινδυνότητας για την ποιότητα ζωής, τις επιλογές και το μέλλον των σύγχρονων κρατών. Ειδικότερα, οι ανισότητες κατανομής εισοδήματος και πλούτου, πέρα από ένα κριτικό σημείο, που έχει προ πολλού ξεπεραστεί στο εσωτερικό των σύγχρονων προηγμένων οικονομιών, θέτουν σε κίνδυνο την ανάπτυξη, τη δημοκρατία, αλλά και την ίδια την επιβίωση των φτωχότερων στρωμάτων.

Οι συχνές κρίσεις των τελευταίων δεκαετιών στις σύγχρονες οικονομίες (που συνυπάρχουν τελευταίως με υπερβολικά χαμηλά επίπεδα επιτοκίου και σε αρκετές περιπτώσεις αρνητικά), μπορεί να εξηγηθούν μέσα από τις επίμονες ανισορροπίες της αποταμίευσης που υπερβαίνει την κατανάλωση και της συνολικής δαπάνης που υπολείπεται της παραγωγής.

Οι ανισορροπίες αυτές, που συνδέονται με τις, χωρίς προηγούμενο, ανισότητες κατανομής εισοδήματος και πλούτου, αναζωπυρώνουν τους φόβους για την έλευση του σταδίου μόνιμης οικονομικής στασιμότητας, όπως αυτό αναπτύχθηκε από τον Άλβιν Χάνσεν και επικαιροποιήθηκε από τον Λώρενς Σάμερς. Οι δικαιολογημένοι φόβοι για την ύπαρξη θετικής συνάρτησης, ανάμεσα στις ανισότητες κατανομής και στον περιορισμό του ρυθμού οικονομικής μεγέθυνσης, απασχόλησαν εδώ και καιρό τους οικονομολόγους. Όμως μόνο πρόσφατα επιβεβαιώθηκαν από αποτελέσματα σχετικών ερευνών.

Ανάπτυξη και ανισότητες

Συγκεκριμένα, έρευνα του ΔΝΤ καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, σε περίπτωση που το εισόδημα των 20% πλουσιότερων αυξάνει κατά 1%, ο ρυθμός ανάπτυξης επιβραδύνεται κατά 0,08% στα προσεχή πέντε χρόνια. Αντιθέτως, σε περίπτωση που αυξάνει το εισόδημα των 20% φτωχότερων κατά 1%, ο ρυθμός ανάπτυξης ανέρχεται κατά 0,38% τα επόμενα πέντε χρόνια.