Για το έγκλημα των Τεμπών θα ασκηθεί ποινική δίωξη και σε πολιτικά πρόσωπα;

Μανώλης Δρεττάκης

Σε μη πολιτικά πρόσωπα έχουν ήδη ασκηθεί ή θα ασκηθούν ποινικές διώξεις για το έγκλημα των Τεμπών. Αν δεν συμβεί το ίδιο και σε πολιτικά πρόσωπα, αυτό που θα αποκομίσει η κοινή γνώμη είναι ότι δεν αποδόθηκε δικαιοσύνη.

Οι μαζικές συγκεντρώσεις σε 300 πόλεις της χώρας στη δεύτερη επέτειο του τραγικού δυστυχήματος στο οποίο έχασαν άδικα τη ζωή τους 57 συνάνθρωποί μας ήταν, κατά γενική ομολογία, οι μεγαλύτερες σε όγκο στην ιστορία του τόπου. Σ’ αυτές προστέθηκαν και εκείνες σε πολλές πόλεις πολλών χωρών. Η απαίτηση όλων όσων μετείχαν αυθόρμητα στις συγκεντρώσεις αυτές είναι να λάμψει η αλήθεια και να αποδοθεί δικαιοσύνη. Το ερώτημα που γεννάται είναι: θα υπάρξει ικανοποίηση της απαίτησης αυτής σύσσωμου του ελληνικού λαού;

Για να αποδοθεί δικαιοσύνη πρέπει να είναι γνωστή η αλήθεια για κάθε πλευρά του τραγικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος. Δυστυχώς ένα σημαντικό μέρος της αλήθειας γι’ αυτό δεν είναι πλέον δυνατό να αποκαλυφθεί λόγω του μπαζώματος του χώρου του δυστυχήματος διότι, όπως αναφέρεται στο πόρισμα του Εθνικού Οργανισμού Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Ασφάλειας Μεταφορών (ΕΟΔΑΣΑΑΜ), χάθηκαν πληροφορίες ζωτικής σημασίας από επεμβάσεις στο πεδίο του δυστυχήματος των Τεμπών, δηλαδή το μπάζωμα.

Eurostat: Μείωση του πληθυσμού της Πατρίδας μας κατά 414.000 τα έτη 2011-2019

Γράφει ο Μανώλης Δρεττάκης*

Τη 10η Ιουλίου η Στατιστική Υπηρεσία της Ε.Ε. (η Eurostat) έδωσε στη δημοσιότητα τα στοιχεία για τον πληθυσμό των κρατών-μελών της Ε.Ε. και του Ηνωμένου Βασιλείου την 1.1.2020 καθώς και τις γεννήσεις και τους θανάτους στα κράτη αυτά το 2019. Με βάση τα στοιχεία αυτά και τα αντίστοιχα στοιχεία της ίδιας υπηρεσίας για τον πληθυσμό την 1.1. των ετών 2011-2019 και τις γεννήσεις και τους θανάτους τα έτη 2011-2018 εξετάζουμε στο άρθρο αυτό την εξέλιξη του πληθυσμού της χώρας μας την περίοδο 2011-2020.

Πριν προχωρήσουμε πρέπει να σημειώσουμε ότι από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ο πληθυσμός της χώρας αυξανόταν συνεχώς μέχρι και την 1.1.2013, έτος στο οποίο έφτασε στο υψηλότερο επίπεδό του. Η αύξηση αυτή οφείλεται από τη μια μεριά στη φυσική μεταβολή του πληθυσμού (γεννήσεις μείον θάνατοι) και από την άλλη στην καθαρή εισροή ή εκροή πληθυσμού (εισροή μείον εκροή).

Δυστυχώς η φυσική αύξηση του πληθυσμού λόγω μείωσης των γεννήσεων και αύξησης των θανάτων μετατράπηκε σε φυσική μείωση την εξαετία 1998-2002 και επανήλθε χάρη στις γεννήσεις από αλλοδαπές τα έτη 2004-2010. Από το 1990 μέχρι το 2010 η αύξηση του πληθυσμού οφειλόταν κυρίως στην καθαρή εισροή πληθυσμού. Για την πορεία του δημογραφικού μας προβλήματος έχω δημοσιεύει πλήθος άρθρων (βλέπε σχετικά και τον ιστότοπο https://manolisdrettakis.gr/). Από το 2011 όμως άρχισε και συνεχίζεται η μείωση του πληθυσμού της χώρας. Η εξέλιξη αυτή και οι παράγοντες στους οποίους οφείλεται δίνονται στον Πίνακα.

Στην 1η στήλη του Πίνακα δίνεται ο πληθυσμός της χώρας την 1.1. των ετών 2011-2020, στη 2η στήλη οι γεννήσεις, στην 3η οι θάνατοι, στη 4η η φυσική μείωση του πληθυσμού και στην 5η η καθαρή εκροή ή εισροή πληθυσμού (τα μεταναστευτικά ρεύματα) τα έτη 2011-2019. Στην 1η στήλη της τελευταίας γραμμής του Πίνακα δίνεται η μείωση του πληθυσμού την περίοδο 2011-2019, στη 2η στήλη το σύνολο των γεννήσεων την ίδια περίοδο, στην 3η το σύνολο των θανάτων, στην 4η η συνολική φυσική μείωση του πληθυσμού και στην τελευταία τα μεταναστευτικά ρεύματα, δηλαδή η διαφορά εισροής-εκροής πληθυσμού.

Από τον Πίνακα αυτόν φαίνεται ότι την περίοδο 2011-2019:

● Ο πληθυσμός της χώρας (με διαφορετικούς ρυθμούς) μειωνόταν συνεχώς. Η συνολική μείωσή του την περίοδο αυτή ανερχόταν σε 413.692 και οφείλεται από τη μια μεριά στην υπεροχή των θανάτων έναντι των γεννήσεων κατά 226.549 και στην καθαρή εκροή πληθυσμού κατά 187.143.

Επικυριαρχία των δανειστών και στις τρεις εξουσίες

Γράφει: Ο Μανόλης Δρεττάκης 

Για όγδοο κατά σειρά έτος η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από ένα ιδιότυπο καθεστώς που μοιάζει με κατοχή από τους δανειστές με κυρίαρχους τους Γερμανούς. 

Όλα αυτά τα χρόνια γίνονται εκλογές, η μία κυβέρνηση διαδέχεται την άλλη και όλες, χωρίς εξαίρεση (είτε του ΠΑΣΟΚ, είτε της Ν.Δ. μόνα τους είτε σε συνεργασία είτε του ΣΥΡΙΖΑ σε συνεργασία με του ΑΝΕΛ), δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να εκτελούν τις εντολές των δανειστών οι οποίοι ολοένα και περισσότερο ενεργούν ως επικυρίαρχοι στις τρεις εξουσίες.

Πιο συγκεκριμένα σε ό, τι αφορά: 

Την εκτελεστική εξουσία εξανάγκασαν όλες τις κυβερνήσεις να υπογράψουν τα τρία μέχρι στιγμής Μνημόνια και, στηριζόμενοι στα όσα αυτά, καθ’ υπαγόρευσή τους, περιέχουν, επέβαλαν την εφαρμογή μέτρων τα οποία έχουν: 

– Καταστρέψει ένα μεγάλο τμήμα του παραγωγικού ιστού της χώρας με το κλείσιμο μεγάλου αριθμού επιχειρήσεων και των τριών τομέων της οικονομίας, 

– Εξωθήσει στο ξεπούλημα κερδοφόρων δημόσιων επιχειρήσεων και «φιλέτων» δημόσιας ακίνητης περιουσίας. 

– Εξουθενώσει και φτωχοποιήσει εκατομμύρια μισθωτών και συνταξιούχων της λόγω της πρωτοφανούς περικοπής μισθών και συντάξεων και αύξησης της φορολογίας. 

– Εκτινάξει στα ύψη τον αριθμό των ανέργων και ιδιαίτερα των νέων και των γυναικών η πλειονότητα των οποίων βρίσκονται στην ανεργία πάνω από ένα χρόνο. 

– Εξαναγκάσει χιλιάδες (προσοντούχων κυρίως νέων) άνεργων να μεταναστεύσεων, ορισμένοι μαζί με τις οικογένειές τους. 

– Προκαλέσει μείωση του πληθυσμού για πρώτη φορά μετά το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο λόγω της παραπέρα μείωσης των γεννήσεων, της αύξησης των θανάτων και της μετανάστευσης. 

Τη νομοθετική εξουσία οι δανειστές, μέσω των εκάστοτε κυβερνητικών πλειοψηφιών, επιβάλουν την ψήφιση από τη Βουλή νομοσχεδίων τα οποία, αν δεν τα έχουν συντάξει οι ίδιοι, τα έχουν συντάξει καθ’ υπαγόρευσή τους οι αρμόδιοι Υπουργοί. 

Τα περισσότερα από αυτά περιέχουν μεγάλο αριθμό άρθρων και ψηφίζονται με τις συνοπτικές διαδικασίες του επείγοντος ή, ακόμα, και του κατεπείγοντος χωρίς τη δυνατότητα ουσιαστικής συζήτησης και αλλαγής του περιεχομένου τους. 

Στην περίπτωση που οι κυβερνήσεις ψηφίσουν νομοσχέδια τα οποία περιέχουν διατάξεις με τις οποίες δεν συμφωνούν οι δανειστές, οι διατάξεις αυτές διορθώνονται ή και καταργούνται κατ’ απαίτησή τους, με νεότερα νομοσχέδια. 

Τη δικαστική εξουσία, η οποία, λόγω της έκτακτης κατάστασης (ιδιότυπης κατοχής) της χώρας, εξαναγκάζεται, με αποφάσεις των ανωτάτων δικαστηρίων, να κρίνει συνταγματικές διατάξεις νομοσχεδίων που ψηφίστηκαν κατ’ εντολή τους, παρά το γεγονός ότι παραβιάζουν σαφείς διατάξεις του Συντάγματος της χώρας. 

Eθνική αλληλεγγύη για τον συνάνθρωπο

Του Μανόλη Γ. Δρεττάκη*

Με πολύ ενδιαφέρον είδα να δημοσιεύεται στην «Εφημερίδα των Συντακτών» της 11.3.13 ένα άρθρο του Καθηγητή Ευτύχη Μπιτσάκη με τίτλο «Για ένα κίνημα ανθρώπινης αλληλεγγύης». Και ενώ, καθώς διάβαζα το άρθρο, συμφωνούσα σε αρκετά σημεία του, η τελευταία μικρή παράγραφός του μου επιφύλαξε μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη. Η παράγραφος αυτή έχει ως εξής:

«Τα κόμματα και οι οργανώσεις της Αριστεράς οφείλουν να πρωτοστατήσουν στο αναπτυσσόμενο κίνημα αλληλεγγύης. Και αν το δούμε στενότερα, να μην αφήσουμε την πρωτοβουλία στην Εκκλησία και στη νεοναζιστική νεολαία»

Πριν αναφερθώ στο κύριο θέμα του άρθρου αυτού που έχει σχέση με την παραπάνω παράγραφο, θα ήθελα να επισημάνω ότι για την Εκκλησία, με βάση τα λόγια του ίδιου του Χριστού, ελεημοσύνη είναι η βοήθεια προς τον συνάνθρωπο από όποιον μπορεί και όσο μπορεί. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της χήρας που έβαλε στο γαζοφυλάκιο τα «δύο λεπτά» που είχε, για την οποία ο Χριστός είπε: «η πτωχή αύτη πλείον πάντων έβαλε εις το γαζοφυλάκιον, πάντες εκ του περισσεύματος αυτοίς έβαλον, αύτη δε εκ της υστερήσεως πάντα όσα είχεν έβαλεν όλον το βίον αυτής» (Κατά Μάρκον, 12,48).