ΕΛΙΑΜΕΠ: Οι υπόγειες διαδρομές στο άντρο του εθνομηδενισμού

Το μακρύ χέρι των Γερμανών και τα πρόσωπα που συνδέονται άμεσα με τα συμφέροντα του Βερολίνου, τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και φτάνουν μέχρι το Μαξίμου. Οι «συγγένειες», οι σχέσεις διαπλοκής, οι συμπτώσεις

Άνθρωπος της Γερμανίας, με σχέσεις φιλίας με ιδρύματα και οργανισμούς, με σκοτεινή διαδρομή στην παγκόσμια σκηνή. Επιχειρηματίας με σχέσεις συνεργασίας με όλη την επιχειρηματική ελίτ της Ελλάδας. Καθηγητής πανεπιστημίου και πρόεδρος σε δεξαμενές σκέψης, που μόνο σκοπό έχουν πώς να πείσουν την κοινή γνώμη πόσο καλύτερη θα είναι η ζωή των Ελλήνων αν δώσουμε στους γείτονές μας κάποια «κομμάτια γης ή βράχια» ή το μισό Αιγαίο, που το χρειάζονται. Φίλος με την πλειοψηφία της πολιτικής ζωής της χώρας, με σχέσεις οικειότητας που φτάνουν μέχρι το Μέγαρο Μαξίμου.



Ένας άνθρωπος επιρροής, ο οποίος είναι ένας από τους αποστόλους του εθνικού μαρασμού και της άνευ όρων αποδοχής όλων των τουρκικών επιδιώξεων έναντι της Ελλάδας, μέσα από έναν προσχηματικό διάλογο.

Σε αυτά τα χαρακτηριστικά αντιστοιχεί το ονοματεπώνυμο ενός ανθρώπου: Λουκάς Τσούκαλης. Πρόεδρος της εταιρίας ΕΜΑ Α.Ε., η οποία είναι η αποκλειστική αντιπρόσωπος της γερμανικής εταιρίας ελαστικών CONTINENTAL, καθηγητής Ευρωπαϊκής Οργάνωσης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ένας από τους Ελληνες που έχουν σχέσεις με τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και με τον Σόρος. Πρόεδρος του εθνομηδενιστικού ιδρύματος ΕΛΙΑΜΕΠ, με ισχυρές φιλίες και σχέσεις στον επιχειρηματικό και τον δημοσιογραφικό κόσμο, αλλά και στο Μέγαρο Μαξίμου.

Ειδικότερα για το Μαξίμου ο κ. Τσούκαλης φαίνεται να είναι προνομιακός συνομιλητής με πολλούς τρόπους, είτε με τις φιλικές σχέσεις με τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη είτε με το οικογενειακό του περιβάλλον, αλλά και μέσω του στελεχιακού δυναμικού του πρωθυπουργικού μεγάρου, στο οποίο ο Λουκάς Τσούκαλης έχει άμεσες προσβάσεις.

Μετανάστευση από την Αφρική: Δεν μεταναστεύουν οι φτωχότεροι των φτωχών.

Του Δημήτρη Τσούκαλη

Αυτά που συμβαίνουν σχεδόν καθημερινά στη Μεσόγειο είναι η πλήρης χρεοκοπία της Ευρωπαϊκής πολιτικής. «Προοδευτικής και συντηρητικής». Πακέτο.

Οι δηλώσεις συμπόνιας και συγκλονισμού, ιδιαίτερα από εκείνους που σχεδιάζουν αυτές τις πολιτικές, φαντάζουν τουλάχιστον υποκριτικές.

Στην Ελλάδα, τη χώρα που μαζί με την Ιταλία, δέχεται τα μεγαλύτερα μεταναστευτικά  κύματα, στην προεκλογική περίοδο δεν έγινε καμία- μα καμία- σοβαρή συζήτηση για το θέμα-πρόβλημα. (Το ότι κανένα κόμμα, «μικρό» ή «μεγάλο», δεν ζητά ούτε καν συζήτηση για το θέμα δεν πρέπει να εκπλήσσει. Το ίδιο δεν συμβαίνει με όλα τα μεγάλα ζητήματα -δημογραφική κατάρρευση, ερήμωση της επαρχίας- που λύνονται δια της εξαφάνισης; 

Η αντιπαράθεση γίνεται συνθηματολογικά («ανθρωπισμός- μισανθρωπισμός») και η όποια αναφορά επικεντρώνονταν επικοινωνιακά  μόνο το φράχτη του Έβρου (που προεκλογικά έχασε  λίγο «τη ντροπή του»). 

Καμία σοβαρή συζήτηση , όχι για την επίλυση, θα ήταν αστείο να το ισχυριστεί κανείς,  αλλά τουλάχιστον για την κατανόηση του προβλήματος.

Το κείμενο που θα διαβάσετε, όσοι έχετε την υπομονή, έχει δημοσιευτεί παλιότερα.

Αξίζει να διαβαστεί και σήμερα.

Είναι μια εικόνα, γι` αυτά που αποφεύγουν οι πολιτικοί και τα πολιτικά κόμματα να δουν.  

Μετανάστευση από την Αφρική:
Δεν μεταναστεύουν οι φτωχότεροι των φτωχών.

Η μεγάλη αύξηση του πληθυσμού  της Αφρικής θα αυξήσει δραματικά τις μεταναστευτικές ροές προς στην Ευρώπη, λέει ειδικός και ερευνητής στα θέματα Αφρικής και μετανάστευσης  Stephen Smith. 

H οικοδόμηση μιας Ευρώπης φρούριο δεν είναι λύση.

Ο Stephen Smith, καθηγητής στο πανεπιστήμιο Duke των Ηνωμένων Πολιτειών 

μιλάει στην Αυστριακή εφημερίδα KURIER  

KURIER: Το νέο σας βιβλίο διαπραγματεύεται το ερχόμενο μεταναστευτικό κύμα από την Αφρική. Διατυπώνετε την άποψη   ότι το 2050 η Ευρώπη θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια μεταναστευτική θύελλα και ο λόγος γι` αυτό είναι ότι θα αυξηθεί  ο πληθυσμός της Αφρικής  από τα 1,3 δις σήμερα στα 2,5 δισεκατομμύρια. 

Η Αφρική είναι το τελευταίο τμήμα της γης που βρίσκεται σε μεταβατική δημογραφική φάση, κάτι που σημαίνει για παράδειγμα ότι πρώτα μειώνεται  το ποσοστό θνησιμότητας και με μια καθυστέρηση, μειώνεται και  το ποσοστό των γεννήσεων. Για να   φανταστεί κανείς  το ποσοστό αύξησης   θα πρέπει  να σκεφτεί ότι το 1950 ο πληθυσμός της Αφρικής  ήταν 250 εκατομμύρια και σε έναν αιώνα προβλέπεται να  έχει δεκαπλασιαστεί.

«Der Spiegel» για τα αποτελέσματα της διαδικτυακής εκπαίδευσης την περίοδο της πανδημίας: "Τα παιδιά έχουν μάθει από «λίγο μέχρι καθόλου".

Από Δημήτρης Τσουκάλης

Άρθρο από το γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel» για τα αποτελέσματα της διαδικτυακής εκπαίδευσης την περίοδο της πανδημίας

Τα παιδιά έχουν μάθει από «λίγο μέχρι καθόλου».

Τα ολλανδικά σχολεία θεωρούνται ψηφιακά πρωτοπόρα. Αλλά ακόμη και εκεί, μια μελέτη δείχνει ότι τα διαδικτυακά μαθήματα σχεδόν δεν σημειώνουν πρόοδο - ειδικά για παιδιά από ένα δύσκολο κοινωνικό περιβάλλον.

Τρεις κοινωνικοί και εκπαιδευτικοί επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης κατέληξαν σε ένα απογοητευτικό συμπέρασμα σχετικά με το κλείσιμο των σχολείων στις Κάτω Χώρες κατά τη διάρκεια της κρίσης του κορονοϊού. Παρά τα διαδικτυακά μαθήματα, οι μαθητές έμαθαν από «λίγο μέχρι τίποτα», σύμφωνα με μια νέα μελέτη του Leverhulme Center for Demographic Science.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι "η διαδικτυακή διδασκαλία ήταν σε μεγάλο βαθμό αναποτελεσματική κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού, ακόμη και σε μια χώρα καλά εξοπλισμένη για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της διαδικτυακής διδασκαλίας", γράφουν οι συγγραφείς. 

Η κατάσταση στο ολλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι σημαντικά καλύτερη από ότι σε πολλές άλλες χώρες και ως εκ τούτου είναι στην πραγματικότητα ένα σενάριο «καλύτερης περίπτωσης»: Οι Κάτω Χώρες έχουν ένα από τα υψηλότερα ποσοστά πρόσβασης στο Διαδίκτυο στον κόσμο, υπήρξε μόνο ένα σχετικά σύντομο κλείσιμο οκτώ εβδομάδων την άνοιξη, και αυτό ήταν το πρώτο κύμα της πανδημίας στη χώρα, το οποίο ήταν σχετικά ήπιο.

"Παρά αυτές τις καλές προϋποθέσεις, η πρόοδος των μαθητών μειώθηκε σημαντικά, πράγμα που δείχνει ακόμη μεγαλύτερες απώλειες σε χώρες που είναι λιγότερο καλά προετοιμασμένες για τις προκλήσεις της διαδικτυακής διδασκαλίας", λέει η αξιολόγηση. 

Τα κύρια αποτελέσματα:

• Η μαθησιακή πρόοδος των παιδιών και των εφήβων ήταν κατά μέσο όρο 20 τοις εκατό κάτω από την αναμενόμενη τιμή - αυτό αντιστοιχούσε στον χρόνο κατά τον οποίο τα σχολεία δεν μπορούσαν να προσφέρουν μαθήματα πρόσωπο με πρόσωπο. «Με άλλα λόγια, οι μαθητές σημείωσαν μικρή ή καθόλου πρόοδο στη μελέτη από το σπίτι», λέει ο συν-συγγραφέας Per Engzell.
• Οι κοινωνικοί και οικονομικοί παράγοντες επιδεινώνουν την κατάσταση: "Για παιδιά από μειονεκτικά περιβάλλοντα, οι επιπτώσεις ήταν ακόμη πιο καταστροφικές", λένε οι ερευνητές. Εάν οι γονείς δεν είχαν πανεπιστημιακή εκπαίδευση, η απώλεια γνώσεων ήταν έως και 50 τοις εκατό μεγαλύτερη από αυτήν των παιδιών από ακαδημαϊκές οικογένειες.

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ- ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ

Από Δημήτρης Τσουκάλης και το γερμανικό κανάλι ZDF

-Μαθαίνοντας από το λοκντάουν

Από το fb του εξαιρετικού συναδέλφου, Δημήτρη Τσουκάλη

Με αφορμή το λοκντάουν και το κλείσιμο των σχολείων η τεχνολογία εισβάλλει βίαια στην εκπαίδευση των μαθητών.

Πολλοί διαμαρτύρονται για την έλλειψη υποδομής στα σχολεία, όχι μόνο στην Ελλάδα, και για τις δυσκολίες που παρουσιάζει η εκπαίδευση με τη χρήση της νέας τεχνολογίας.

Στο μεγάλο γερμανικό κανάλι ZDF, στην ηλεκτρονική του σελίδα, παρουσιάζεται ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ για το φλέγον ζήτημα των ημερών, την ψηφιοποίηση της εκπαίδευσης.

(Δυστυχώς δεν υπάρχουν υπότιτλοι και θα προσπαθήσω να περιγράψω λίγο ελεύθερα όσα διαδραματίζονται στο ντοκιμαντέρ. Αν μπορεί κάποιος να το κάνει νομίζω έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον)

Στην αρχή του ντοκιμαντέρ ο παρουσιαστής παρουσιάζει τις δύο αντιλήψεις που συγκρούονται στο ζήτημα της ψηφιοποίησης.

• Η μία πλευρά, λέει ο παρουσιαστής, υποστηρίζει ότι το σχολείο προετοιμάζει για τη ζωή. Η ζωή θα είναι στο μέλλον ψηφιακή και το σχολείο αυτονόητα πρέπει να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο. 
• Η άλλη πλευρά υποστηρίζει ότι το σχολείο υπάρχει και δεν χρειάζεται να το ξανα-ανακαλύψουμε. Υπερβολική τεχνολογία τόσο νωρίς στο σχολείο βλάπτει παρά ωφελεί

Στα πανεπιστήμια εδώ και χρόνια το μάθημα γίνεται με τη χρήση των ηλεκτρονικών μέσων. Είναι όμως το μάθημα πιο αποτελεσματικό;

Για να απαντηθεί το ερώτημα αυτό γίνεται ένα ενδιαφέρον πείραμα.

60 φοιτητές παρακολουθούν το ίδιο μάθημα, χωρισμένοι σε δύο ομάδες. 

Οι μισοί από αυτούς χρησιμοποιούν τα λάπτοπ για τις σημειώσεις και οι άλλοι μισοί κρατάνε χειρόγραφες σημειώσεις.

Στο τεστ, στο τέλος της διαδικασίας, οι φοιτητές που κρατούσαν χειρόγραφες σημειώσεις είχαν καλύτερα αποτελέσματα στο τεστ μνήμης, κατανόησης, εμβάθυνσης της γνώσης και χρήσης της νέας γνώσης για την επίλυση άλλων προβλημάτων. 

Η διαδικασία αποθήκευσης και ανάκλησης των γνώσεων μέσω των χειρόγραφων σημειώσεων ενεργοποιεί διαφορετικά κέντρα του εγκεφάλου. Η σύνδεση μεταξύ τους είναι πιο σταθερή. Στην προσπάθεια που κάνει ο εγκέφαλος για να «τακτοποιήσει» και να αποθηκεύσει τις γραπτές σημειώσεις και τα σχεδιαγράμματα, ακόμα και την εικόνα πάνω στο χαρτί, ενεργοποιεί μια πολύπλοκη διαδικασία στον εγκέφαλο. Σχηματικά θα λέγαμε, «τακτοποιούνται» οι νέες γνώσεις, όπως τα κομμάτια ενός παζλ. Στη διαδικασία εμπλέκονται προηγούμενες γνώσεις και γίνεται ταυτόχρονα αξιολόγηση των πληροφοριών. Κάθε φορά που ο φοιτητής κάνει μια επανάληψη, με τη χρήση των σημειώσεων, ο εγκέφαλος ενεργοποιεί την ίδια διαδικασία με αποτέλεσμα οι γνώσεις να αποκτούν σταθερότητα και διάρκεια.

Κάτι που δεν συμβαίνει με το τάμπλετ ακόμα και στην περίπτωση που οι φοιτητές γράφουν πάνω στο τάμπλετ (οι φοιτητές με το τάμπλετ γράφουν 50% περισσότερες λέξεις στις σημειώσεις τους). Στις ηλεκτρονικές σημειώσεις λείπει ο χωρικός προσανατολισμός, σημαντικός παράγοντας για τη μνήμη και την αντίληψη. 

Η εργασία με το τάμπλετ έχει το πλεονέκτημα της διασύνδεσης, της αναζήτησης και της ψηφιακής παρουσίασης, όμως το τελικό αποτέλεσμα είναι κατώτερο από την παραδοσιακή μέθοδο. Δεν ενεργοποιούνται τα ίδια εγκεφαλικά κέντρα και η νέα γνώση ούτε αποθηκεύεται ούτε διασυνδέεται καλύτερα.

Επίσης το γεγονός ότι οι φοιτητές με τις χειρόγραφες σημειώσεις γράφουν πιο λίγα και πιο αργά έχει το χρόνο ο εγκέφαλος να επεξεργάζεται περισσότερο τις πληροφορίες.

Το πείραμα απέδειξε ότι η γραφή με το χέρι είναι καθοριστική για την εκπαίδευση. Η έκφραση για κάτι που καταλάβαμε είναι «το `πιασα». Φαίνεται ότι αυτή η έκφραση δεν έχει μόνο μεταφορική αλλά και κυριολεκτική σημασία. 

Για έναν τρισδιάστατο κόσμο η χρήση του σώματος και ιδιαίτερα των χεριών είναι πολύ σημαντικά για τη γνώση.

Η άποψη ότι στην ψηφιοποίηση είναι όλα σούπερ, απλά δεν ισχύει.

Στη συνέχεια το ντοκιμαντέρ μας μεταφέρει στην Αυστραλία και μας παρουσιάζει τις έρευνες ενός σημαντικού παιδαγωγού-ερευνητή του Τζον Χάτι (Jonn Hattie), από τη Μελβούρνη, για το ποιος είναι ο καθοριστικός παράγοντας για την επιτυχία στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Αφού μελέτησε 10.000 έρευνες παγκόσμια και 300 διαφορετικούς παράγοντες όπως ο αριθμός των μαθητών στην τάξη, ο τεχνολογικός εξοπλισμός, οι χώροι του σχολείου, οι μέθοδοι διδασκαλίας, ο ρόλος του εκπαιδευτικού, το παιδαγωγικό κλίμα κλπ. Κατέληξε σε κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία, που τα παρουσίασε σε έναν πίνακα.

Με βάση τις έρευνες αυτές ο ηλεκτρονικός εξοπλισμός και η ψηφιοποίηση έχουν αρνητική επίδραση στην εκπαιδευτική διαδικασία. Ούτε το μέγεθος της τάξης επιδρά θετικά.

Αντίθετα αυτό που επηρεάζει καθοριστικά την επιτυχία της εκπαιδευτικής διαδικασίας είναι το παιδαγωγικό κλίμα, η σχέση μεταξύ δασκάλου και μαθητών, οι κοινοί στόχοι, το κοινό όραμα και η συλλογική εργασία.

Στη συνέχεια το ντοκιμαντέρ εξετάζει την επίδραση της άθλησης και της μουσικής στην εκπαιδευτική διαδικασία.

ΕΛΙΑΜΕΠ: Υπόγειες διαδρομές στο άντρο του εθνομηδενισμού – Τα γερμανικά συμφέροντα, η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και το Μέγαρο Μαξίμου

Ποιος είναι ο επικεφαλής του ιδρύματος που προωθεί την εθνική υποταγή

Τα πρόσωπα που συνδέονται άμεσα με τα γερμανικά συμφέροντα, τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και φτάνουν μέχρι το Μαξίμου. Οι «συγγένειες», οι σχέσεις διαπλοκής και οι συμπτώσεις. Την ώρα που οι Γερμανοί μας σπρώχνουν  σε διάλογο με την Τουρκία…

Άνθρωπος της Γερμανίας, με σχέσεις φιλίας με ιδρύματα και οργανισμούς, με σκοτεινή διαδρομή στην παγκόσμια σκηνή. Επιχειρηματίας με σχέσεις συνεργασίας με όλη την επιχειρηματική ελίτ της Ελλάδας. Καθηγητής πανεπιστημίου και πρόεδρος σε δεξαμενές σκέψης, που μόνο σκοπό έχουν πώς να πείσουν την κοινή γνώμη πόσο καλύτερη θα είναι η ζωή των Ελλήνων αν δώσουμε στους γείτονές μας κάποια «κομμάτια γης ή βράχια» ή το μισό Αιγαίο, που το χρειάζονται.

Φίλος με την πλειοψηφία της πολιτικής ζωής της χώρας, με σχέσεις οικειότητας που φτάνουν μέχρι το Μέγαρο Μαξίμου. Ένας άνθρωπος επιρροής, ο οποίος είναι ένας από τους αποστόλους του εθνικού μαρασμού και της άνευ όρων αποδοχής όλων των τουρκικών επιδιώξεων έναντι της Ελλάδας, μέσα από έναν προσχηματικό διάλογο. Σε αυτά τα χαρακτηριστικά αντιστοιχεί το ονοματεπώνυμο ενός ανθρώπου: Λουκάς Τσούκαλης.

Πρόεδρος της εταιρίας ΕΜΑ Α.Ε., η οποία είναι η αποκλειστική αντιπρόσωπος της γερμανικής εταιρίας ελαστικών CONTINENTAL, καθηγητής Ευρωπαϊκής Οργάνωσης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ένας από του Ελληνες που έχουν σχέσεις με τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και με τον Σόρος.

Ειδικότερα για το Μαξίμου ο κ. Τσούκαλης φαίνεται να είναι προνομιακός συνομιλητής με πολλούς τρόπους, είτε με τις φιλικές σχέσεις με τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη είτε με το οικογενειακό του περιβάλλον, αλλά και μέσω του στελεχιακού δυναμικού του πρωθυπουργικού μεγάρου, στο οποίο ο Λουκάς Τσούκαλης έχει άμεσες προσβάσεις.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΕΝΑΜΙΣΗ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΩΝ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΩΝ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ

ΚΛΙΚ στην εικόνα για να διαβάσετε τη δημοσίευση.

ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΟΟΣΑ ΚΑΙ Ο «ΑΞΙΟΠΙΣΤΟΣ» ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ PIZA

ΠΗΓΗ: http://www.e-lesxi.gr/t9-ekp-arth5
 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com