Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 28 Απριλίου 2022

Η Ημικρανία…

Έχουμε αναφερθεί και στο παρελθόν στην πολύπλευρη δραστηριότητα της Αντιπροεδρίας του Πολυεθνικού Κράτους της Βολιβίας, που ξεπερνά κατά πολύ τα σύνορα αυτής της λατινοαμερικανικής χώρας. Με επικεφαλής τον αντιπρόεδρο Άλβαρο Γκαρσία Λινέρα, αυτός ο οργανισμός λίγο θυμίζει έναν κλασικό κρατικό θεσμό. Μάλλον είναι ένα σπάνιο εργαστήρι σκέψης, από αυτά που λείπουν στον σύγχρονο κόσμο, αφού δεν περιορίζεται σε θεωρητικές αναζητήσεις για τους δρόμους μετάβασης σε μια διαφορετική κοινωνία. Αντίθετα, χρωματίζει άμεσα και την κρατική πολιτική στη Βολιβία, ενώ ταυτόχρονα βαθαίνει τη συζήτηση για την Αριστερά του 21ου αιώνα στη Λατινική Αμερική και ακόμη πιο πέρα.

Ένα από τα εργαλεία της Αντιπροεδρίας είναι το πολιτικό περιοδικό που εκδίδει με την κάθε άλλο παρά συμβατική ονομασία Η Ημικρανία, συνοδευόμενη από τον προσδιορισμό «επιθεώρηση πολιτικής ανάλυσης», το οποίο διαβάζεται σε όλη τη Λατινική Αμερική. Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε το 15ο τεύχος, στο εξώφυλλο του οποίου δεσπόζει το σύμβολο της λατινοαμερικανικής Θεολογίας της Απελευθέρωσης: ένα γλυπτό σύμπλεγμα που συνδυάζει το χριστιανικό σταυρό με το σφυροδρέπανο. Αντίγραφο του γλυπτού δώρισε ο πρόεδρος της Βολιβίας Έβο Μοράλες στον Πάπα, όταν αυτός επισκέφθηκε πριν από λίγους μήνες τη Βολιβία.

la migrana 1

Πως η Λατινική Αμερική θα βιώσει τη δεύτερη φάση του Ψυχρού Πολέμου;

του Χουάν Ραμόν Κιντάνα, εκπρόσωπος (υπουργός) της προεδρίας του Έβο Μοράλες


Ενσωματωμένη εικόνα


 
Ο πρώην υπουργός Προεδρίας της Βολιβίας, Χουάν Ραμόν Κιντάνα, μίλησε για το ΝΑΤΟ, αναλύοντας την τρέχουσα σύγκρουση [στην Ουκρανία] στις έξι Ομοσπονδίες του αγροτικού συνδικάτου Τροπικός της Κοτσαμπάμπα (Tropico de Cochabamba) και στα μέλη αγροτικής κοινότητας της Κοτσαμπάμπα, Lauca Ñ, μετά από αίτημα του Έβο Μοράλες. Η 75λεπτη ομιλία δόθηκε σε μια σειρά παρουσιάσεων με αφορμή την έκδοση ενός καινούριου βιβλίου, με τίτλο “Επιχείρηση Διάσωσης του Έβο” (Evo Operación Rescate) που έγραψε ο δημοσιογράφος, οικονομολόγος και Διευθυντής του Λατινοαμερικάνικου Στρατηγικού Κέντρου Γεωπολιτικής (CELAG), Αλφρέντο Σεράνο.

Ο Έβο, που ηγείται ως Πρόεδρος της ένωσης των έξι Ομοσπονδιών καθώς και του Κινήματος Προς το Σοσιαλισμό (Movimiento Al Socialismo, MAS) πρότεινε τη διεξαγωγή εσωτερικών εργαστηριακών σεμιναρίων σχετικά με την ιστορία του ΝΑΤΟ για την εμβάθυνση της κατανόησης εκ μέρους των αγροτών που, όπως και η υπόλοιπη Λατινική Αμερική, θα επηρεαστούν αναπόφευκτα από τη σύγκρουση [στην Ουκρανία].


Στην ομιλία του, ο Κιντάνα απέρριψε τα επίσημα αφηγήματα που προωθούνται από τα ηγεμονικά μέσα ενημέρωσης, που τα μπουκώνει ο [παγκόσμιος] βορράς, και αντ’ αυτού πρότεινε την εξέταση της ιστορίας. Ο Κιντάνα δήλωσε πως η πολιτική των Βορειοαμερικάνων στη Λατινική Αμερική θα προκαλέσει ένα “κυνήγι μαγισσών στην περιοχή”, στο οποίο η Ουάσινγκτον θα πει [πως κάποιοι] “Είτε είναι με τη Δύση, το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, είτε είναι εναντίον μας”. Σε αυτό το πλαίσιο, οι κυβερνήσεις που επιλέγουν την ουδετερότητα όσον αφορά αυτή τη σύγκρουση θα θεωρηθούν φιλο-Ρωσικές και θα υποβληθούν στον εκβιασμό, τον εκφοβισμό και τις πιέσεις των ΗΠΑ.

Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2019

Η Ντανιέλα Καράσκο δεν είναι πια εδώ

Γιάννα Κουκά 


Η μίμος δεν είναι πια στους δρόμους. Η μίμος δεν είναι πια εδώ. 
Η καλλιτέχνις του δρόμου πέθανε από ασφυξία. 
Η μίμος που γυρνούσε στις διαδηλώσεις δολοφονήθηκε. 
Βρέθηκε κρεμασμένη από χειροπέδες σ' ένα φράκτη ενός πάρκου. 

Η μίμος που διασκέδαζε τους διαδηλωτές στις πορείες της Χιλής θανατώθηκε. 

Τελευταία φορά που την είδαν, ήταν στη σύλληψή της, κατά τη διάρκεια των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων. Λένε πως η μίμος αυτοκτόνησε. Μα οι φεμινιστικές οργανώσεις υποστηρίζουν πως η μίμος προπηλακίστηκε. Η μίμος βασανίστηκε. Η μίμος δολοφονήθηκε. 

Όπως δολοφονούνται από το φασισμό όσοι σκορπούν την ομορφιά, το γέλιο, τη χαρά. 

Όπως τυφλώνονται οι διαδηλωτές στις διαδηλώσεις της Χιλής από σφαίρες καουτσούκ, όπως εμποδίζονται οι νοσηλευτές να φτάσουν τους τραυματίες, όπως δολοφονείται καθένας που αντιστέκεται. 

Η Ντανιέλα Καράσκο δεν είναι πια εδώ. Η μίμος δεν είναι πια στη Χιλή. Η κλόουν με την κόκκινη μύτη δολοφονήθηκε. Την βρήκαν κρεμασμένη από χειροπέδες στο φράκτη. Για ιδέστε όλοι τη Ντανιέλα, για ιδέστε όλοι τη μίμο." 

Για ιδέστε τον ακροβάτη που κι όταν πέφτει γελά και ποτέ δεν κλαίει, ποτέ δεν κλαίει... Με τον καιρό να 'ναι κόντρα έχει τιμή σαν πετάς να μένεις μόνος, να μένεις μόνος."

Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2019

Δολοφόνησαν την «κόρη» του Νερούδα



Η Αλμπερτίνα ήταν από τη γη του Αλιέντε.

Η Αλμπερτίνα ήταν από τη χώρα του Νερούδα.

Η Αλμπερτίνα φωτογράφιζε. Η Αλμπερτίνα ήταν φωτογράφος. Έκανε αυτό που κι ο Γιάννης Μπεχράκης. Φωτογράφιζε για να μη μπορεί να πει κανείς "δε γνώριζα".

Η Αλμπερτίνα βρέθηκε νεκρή. Βρέθηκε νεκρή στο διαμέρισμά της.

Η Αλμπερτίνα Μαρτίνεζ, η Χιλιανή.

Η Αλμπερτίνα που βρέθηκε όλες αυτές τις μέρες στους δρόμους του Σαντιάγο. Να δείξει τη βία της αστυνομίας και του στρατού εναντίον των εξεγερμένων γυναικών.

Από το διαμέρισμά της έλειπε η φωτογραφική της μηχανή. Ο υπολογιστής της. Τα έγγραφά της.

Η Αλμπερτίνα βρέθηκε νεκρή.

Χτυπημένη και μαχαιρωμένη.

Δολοφόνησαν την «κόρη» του Νερούδα.

Την Αλμπερτίνα Μαρτίνεζ, τη φεμινίστρια που μιλούσε για τη βία κατά των γυναικών.

Εκεί στη Χιλή του Πινιέρα.

Όπως δολοφόνησαν τη μίμο, όπως δολοφονούν κάθε γυναίκα που σκορπά την ομορφιά της με την αντίστασή της.

Όπως σκοτώνει οτιδήποτε αντιστέκεται στον φασισμό.

Στη Χιλή δολοφονούν τους γιους και τις κόρες του Αλιέντε.

Κυριακή 12 Νοεμβρίου 2017

Φρικτές Ωμότητες – του Κώστα Λουλουδάκη


Έχετε ακούσει το όνομα Αλμπέρτο Φουτζιμόρι;
Το θέμα όμως δεν είναι αν το έχετε ακούσει, αλλά από δω και πέρα να μην το αγνοήσετε ανοήτως.
Ο Φουτζιμόρι, εκτός από πρόεδρος του Περού, ήταν για μια ολόκληρη δεκαετία το «πρότυπο ηγέτη» του μεγάλου αφεντικού της Γής και το «αγαπημένο παιδί» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας, ενώ τα φιλελεύθερα προγράμματα δομικής προσαρμογής που εφάρμοζε προκαλούσαν ρίγη σεβασμού σε όλα τα τσιράκια των «ελεύθερων αγορών». Ο ίδιος ο Φουτζιμόρι δήλωνε πως «Η χώρα μου είναι ένα προϊόν, προσφέρω ένα προϊόν που λέγεται Περού».(Εντουάρτο Γκαλεάνο: «Ένας Κόσμος Ανάποδα», σελ. 178 Εκδόσεις Πιρόγα). Έτσι, κατάφερε να ιδιωτικοποιήσει όλες τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, όλες τις δημόσιες επιχειρήσεις και να θέσει τα θεμέλια για την «ελεύθερη αγορά».
Συμμετοχή σε αυτήν την φιλελεύθερη μεταμόρφωση μιας χώρας σε προϊόν των αγορών είχε η πρώην βουλευτής Επικρατείας με το ΠΑ.ΣΟ.Κ και εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ, Έλενα Παναρίτη. Η εξαιρετική κυρία Παναρίτη ως εκπρόσωπος της Παγκόσμιας Τράπεζας πρωτοστάτησε σε σειρά θεσμικών μεταρρυθμίσεων, όπως η μεταρρύθμιση του Δημόσιου Τομέα και των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων στο Περού, εργασία για την οποία της απονεμήθη η διάκριση της διεθνούς βέλτιστης πρακτικής και καινοτομίας. Η γεννημένη μέσα στην φιλελεύθερη αριστεία και στις  νεοφιλελεύθερες δοξασίες Έλενα Παναρίτη κατέκτησε την παγκόσμια διάκριση, γιατί εργάστηκε με ζήλο για την δημιουργία «ευνοϊκού επενδυτικού κλίματος»,  δημιουργώντας κτηματολόγιο  και επίσημους τίτλους ιδιοκτησίας στο Περού.

Παρασκευή 6 Μαΐου 2016

Αποχαιρετισμός στον Τσαβισμό

Ανασκόπηση μιας ιστορίας που δεν κατόρθωσε να καρποφορήσει
infowar-venezuela-1a
Του Ρόλαντ Ντένις* από το Άρδην 101-102
Περπατώντας στους δρόμους των πόλεων ή στην ύπαιθρο θα συναντήσεις, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, ανάμεσα σε όλους εμάς που αποτελέσαμε κομμάτι της ιστορίας των τελευταίων είκοσι ή τριάντα χρόνων, πρόσωπα καταταλαιπωρημένα, απογοητευμένα, εξοργισμένα, καθώς αποχαιρετούν μια ιστορία που, στο κάτω κάτω, ανήκει σε αυτούς τους ανθρώπους. Μια παθιασμένη ιστορία που, για πολλά χρόνια, ονομαζόταντσαβισμός. Ένας αποχαιρετισμός, που όταν δεν είναι τυπικός, κινείται ανάμεσα στην αμφιβολία και τον θρήνο. Για άλλους έχει τη χαρά της απαλλαγής από ένα αφόρητο βάρος. Πάντως είναι και ένας αποχαιρετισμός σε μια ιστορία που δεν κατόρθωσε να καρποφορήσει.
Αυτό το κείμενο έπρεπε ήδη προ πολλού να είχε γραφτεί, αλλά πλέον έφτασε η ώρα να δημοσιοποιηθεί, με λέξεις που στην πραγματικότητα έχουν τόσο προσωπική όσο και πολιτική διάσταση. Δεν έχει και τόσο σημασία, αφού ούτε καν στα βάθη όλων των εκφάνσεων μιας τρικυμιώδους ζωής δεν συνδέονται πάντα τα προσωπικά και πολιτικά ζητήματα, οι κοινωνικές και προσωπικές υποχρεώσεις που έχουμε μέσα μας. Γι’ αυτό και τα πράγματα, τελικά, «πρέπει να τα λες», αν κάτι ακόμα έχει νόημα να ειπωθεί.

Κυριακή 17 Απριλίου 2016

Ποιος είναι ο Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο, σήμερα πάπας Φραγκίσκος; Οι Μανάδες των δολοφονημένων στην Αργεντινή, μας το θυμίζουν!

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας
"διάβαζαν ευχές όταν πετούσαν τα πτώματα των
παιδιών μας στο ποτάμι ή τους...
βασάνιζαν"
Να που ήρθε στη Λέσβο ο κύριος Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο και ως χρυσόψαρα μας ταΐζουν τα ΜΜΕ για τον καλοκάγαθο, φιλάνθρωπο, ευσεβή, φίλο της Ελλάδας... φίλο των προσφύγων-μεταναστών... "προοδευτικό" πάπα Φραγκίσκο!
Κι όμως, σήμερα κανείς τους δεν είχε το σθένος να μιλήσει την αλήθεια και παίχτηκε ένα "επικοινωνιακό" θέατρο, χωρίς ίχνος ντροπής.
Ο κύριος Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο, δεν ζήτησε συγνώμη για τη συγκάλυψη της Γενοκτονίας του λαού της Συρίας...
Οι κ.κ. Βαρθολομαίος και Ιερώνυμος, δεν  ζήτησαν συγνώμη για τη συγκάλυψη της Γενοκτονίας του λαού της Συρίας... και κυρίως για το ότι επί πέντε (5) ολόκληρα χρόνια ιμπεριαλιστικής επίθεσης στη Συρία, δεν βρήκαν ευκαιρία, δεν τόλμησαν να πουν δυο λόγια συμπάθειας και συμπαράστασης -έστω υποκριτικά- για τους περισσότερους από 2.000.000 εκατομμύρια Ελληνορθόδοξους της Συρίας και το Πατριαρχείο Αντιοχείας που φυλάει Θερμοπύλες.
Ο κ. Τσίπρας, δεν ζήτησε συγνώμη για τη συγκάλυψη της Γενοκτονίας του λαού της Συρίας, για την εγκατάλειψη των ιστορικών μνημείων και ανυπολόγιστης αξίας αρχαίων κειμένων της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς (κλασικής Ελλάδας) και κειμηλίων, στα Ελληνορθόδοξα Μοναστήρια κι εκκλησίες της Συρίας (ας μην ενδιαφερόταν για τους Ελληνορθόδοξους), αλλά κυρίως γιατί κι η δική του κυβέρνηση της "πρώτη φορά αριστερά"... συνεχίζει δολοφονικό εμπάργκο εναντίον του λαού της Συρίας, αλλά και παραβιάζοντας κάθε έννοια διεθνούς δικαίου, τη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων με τη φίλη Συρία.

Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2016

Η Πρώτη Διακήρυξη της Αβάνας

Υιοθετήθηκε από τη Γενική Εθνική Συνέλευση του Λαού της Κούβας
2 Σεπτέμβρη 1960
Ο λαός της Κούβας, απελευθερωμένης περιοχής της Αμερικής, αναλαμβάνοντας τις αναφαίρετες εξουσίες που απορρέουν από την πραγματική άσκηση της κυριαρχίας του, όπως εκφράστηκε με την άμεση, δημόσια και καθολική ψηφοφορία, συνήλθε σε Γενική Εθνική Συνέλευση πλάι στο μνημείο και στη μνήμη του Χοσέ Μαρτί.Ως δική της πράξη καθώς και ως έκφραση των αισθημάτων του λαού της Δικής μας Αμερικής, η Γενική Εθνοσυνέλευση του Λαού της Κούβας:
1. Καταδικάζει στο σύνολο του το κείμενο που έχει ονομαστεί Διακήρυξη του Σαν Χοσέ της Κόστα Ρίκα• ένα κείμενο υπαγορευμένο από τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ, που προσβάλλει την εθνική κυριαρχία και την αξιοπρέπεια των αδελφών λαών της ηπείρου και το δικαίωμα κάθε έθνους στην αυτοδιάθεση. (*1)
2. Η Γενική Εθνική Συνέλευση του Λαού της Κούβας καταδικάζει κατηγορηματικά τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ για την ανοιχτή και εγκληματική του παρέμβαση, διάρκειας ενός και πλέον αιώνα, σε όλους τους λαούς της Λατινικής Αμερικής. Οι λαοί αυτοί έχουν δει πολλές φορές τα εδάφη του Μεξικού, της Νικαράγουας, της Αϊτής, του Αγίου Δομίνικου και της Κούβας να δέχονται εισβολές και έχουν χάσει μπροστά στην απληστία των Γιάνκηδων ιμπεριαλιστών πλούσιες και εκτεταμένες περιοχές, όπως το Τέξας, ζωτικής σημασίας στρατηγικές ζώνες, όπως η Διώρυγα του Παναμά. Ακόμα έχουν δει, όπως στην περίπτωση του Πουέρτο Ρίκο, ολόκληρες χώρες να μετατρέπονται σε κατεχόμενο έδαφος. Υποχρεώθηκαν, εξάλλου, να υποστούν τις προσβολές των πεζοναυτών προς τις γυναίκες και τις κόρες, αλλά μας και προς τα πιο προσφιλή σύμβολα της ιστορίας της γης μας, μεταξύ των οποίων είναι το άγαλμα του Χοσέ Μαρτί. (*2)

Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

Ανακοίνωση EZLN: Για τον πόνο, την οργή, την αλήθεια, τη δικαιοσύνη

Μεξικό
Μετάφραση, Επιμέλεια : Σύλβια Βαρνάβα
Πηγή : eurozapatista.org και στα Ελληνικά Omniatv
Σεπτέμβριος 2015
Συντρόφισσες, σύντροφ@ & σύντροφοι της έκτης διακήρυξης στο Μεξικό και στον κόσμο :
Αδελφές και αδελφοί των ανθρώπων της Γης:
Η συλλογική μας καρδιά γνωρίζει, πριν και τώρα, ότι η θλίψη μας δεν είναι ένας στείρος θρήνος.
Ξέρει ότι η οργή μας δεν είναι μια ανώφελη εκτόνωση.
Ξέρουμε ποιοι και τι είμαστε, ξέρουμε ότι οι λύπες και η οργή μας γεννιούνται και τρέφονται από τα ψέματα και τις αδικίες.
Είμαστε αυτό που είμαστε, γιατί αυτός που είναι πάνω, σε βάρος όσων από εμάς είμαστε κάτω, λέει ψέματα για να κάνει πολιτική και να στολίζει το θάνατο, την απαγωγή, τη φυλάκιση, την δίωξη και τη δολοφονία, με το σκάνδαλο της διαφθοράς του.
Αυτός που είναι πάνω είναι ένας εγκληματίας με ασυλία και χωρίς ντροπή, το χρώμα της πολιτικής του, δεν έχει σημασία. Δεν έχει σημασία, αν προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από την αλλαγή ενός ονόματος και ενός πανό.

Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2015

Λινέρα: «Κράτος, επανάσταση και οικοδόμηση της ηγεμονίας»

Alvaro Garcia Linera: Ομιλία στο 6ο διεθνές φόρουμ φιλοσοφίας (2011), με θέμα "Κράτος, Επανάσταση και οικοδόμηση της ηγεμονίας".

Ανάρτηση από: http://www.e-dromos.gr
Αναδημοσίευση από:http://blogvirona.blogspot.gr/

Η ομιλία του αντιπροέδρου της Βολιβίας Άλβαρο Γκαρσία Λινέρα που προβλήθηκε σε όλη την Ελλάδα και κανείς δεν πρέπει να χάσει!!!



Φεβρουαρίου 10, 2015 από seisaxthiablog

Η ομιλία του Λινέρα, αντιπροέδρου της Βολιβίας, με θέμα«Κράτος, επανάσταση και οικοδόμηση της ηγεμονίας», προβλήθηκε από το Δρόμο της Αριστεράς σε δεκάδες εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα. Προκάλεσε παντού το έντονο ενδιαφέρον όσων την παρακολούθησαν, αφού τα θέματα τα οποία θίγει ο Λινέρα είναι άκρως επίκαιρα για την Αριστερά, ειδικά στην συγκυρία που διαμορφώνεται στην Ελλάδα. Η ομιλία που εκφωνήθηκε το 2011 στο 6ο Διεθνές Φόρουμ στη Βεβεζουέλα δίνεται πλέον από τοΔρόμο, υποτιτλισμένη στα ελληνικά, στη δημοσιότητα

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014

Αφιέρωμα στις εκλογές στη Βολιβία – Έβο Μοράλες: «Πατρίδα ναι – αποικία όχι»

Βολιβιανοί πανηγυρίζουν για το αποτέλεσμα των εκλογών

Μια νίκη των αντιαποικιοκρατών και των αντιιμπεριαλιστών που ξεπερνά κατά πολύ τα όρια της Βολιβίας

Του Ερρίκου Φινάλη

Θριαμβευτική νίκη σημείωσε το στρατόπεδο του Έβο Μοράλες στις προεδρικές και βουλευτικές εκλογές της περασμένης Κυριακής (12/10/2014). Η επανεκλογή, για τρίτη φορά, του ιθαγενούς Έβο Μοράλες στην προεδρία και του Άλβαρο Γκαρσία Λινέρα στην αντιπροεδρία του Πολυεθνικού Κράτους της Βολιβίας χαιρετίστηκε από τους λαούς και τους ηγέτες της Λατινικής Αμερικής, αλλά και από την Αριστερά όλου του κόσμου. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι το κίνημα του Μοράλες κέρδισε την απόλυτη πλειοψηφία σε 8 από τις 9 επαρχίες της χώρας. Για πρώτη φορά μάλιστα κέρδισε και τη Σάντα Κρουζ, που αποτελούσε μέχρι τώρα προπύργιο της λευκής ολιγαρχίας, προσπαθώντας ακόμη και να αποσχιστεί βίαια από τη Βολιβία το 2007-2008. Η αντιπολίτευση, διασπασμένη και δίχως κουράγιο, δεν κατάφερε να αμφισβητήσει την ηγεμονία του Μοράλες, παρά την αναμενόμενη «κούραση» του εκλογικού σώματος μετά από δύο προεδρικές θητείες.
Οι λαοί της Βολιβίας ψήφισαν «μετρώντας» την εντυπωσιακή μείωση της φτώχειας, τη σχεδόν ολοκληρωτική εξάλειψη του κοινωνικού και φυλετικού αποκλεισμού, θύματα του οποίου ήταν επί αιώνες κυρίως οι ιθαγενείς, την ανάπτυξη της οικονομίας και την εθνικοποίηση των βασικών τομέων της, αλλά και τη λειτουργία νέων δημοκρατικών θεσμών που ευνοούν την πρωταγωνιστική συμμετοχή των κοινωνικών κινημάτων και του λαϊκού παράγοντα. Τελευταίο, αλλά όχι σε σημασία: σπουδαίο ρόλο έπαιξε η περήφανη στάση της βολιβιάνικης κυβέρνησης απέναντι στις ΗΠΑ και άλλες ξένες δυνάμεις, η οποία ενίσχυσε στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία την αίσθηση της εθνικής αξιοπρέπειας.
Η εποχή των βραχύβιων προοδευτικών κυβερνήσεων στη Λατινική Αμερική, που ανατρέπονταν από αμερικανοκίνητα στρατιωτικά πραξικοπήματα ή από αντιδραστικές συσπειρώσεις με την υποστήριξη των ντόπιων ολιγαρχών, γίνεται ακόμη πιο απόμακρη μετά την περασμένη Κυριακή. Το υβρίδιο κοινωνικών κινημάτων, ιθαγενικών οργανώσεων και αριστερών δυνάμεων που συναρθρώνεται σε πλειοψηφικό και οργανωμένο λαϊκό ρεύμα βγαίνει ακόμη ισχυρότερο και επιδρά σε όλη τη Λατινική Αμερική.

Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2014

Ο πυρήνας των ανταρτών - Οι Ζαπατίστας - Μια ματιά στην ιστορία τους

Του Raul Romero (Μετάφραση: Κρυσταλένια Αμπρέου Τσιτσιρίκου)

«… Η ανθρώπινη φύση… έχει μια πεισματική τάση προς την κακή συμπεριφορά… Εκεί όπου αναμένεται λιγότερο, η επανάσταση ξεπηδά και η αξιοπρέπεια ανακαταλαμβάνει το έδαφος. Στα βουνά του Chiapas, για παράδειγμα. Για πολύ καιρό οι αυτόχθονες κάτοικοι του πληθυσμού των Maya παρέμεναν σιωπηλοί. Ο πολιτισμός των Maya είναι μια κουλτούρα υπομονής, ξέρουν να περιμένουν. Μπορεί οι Ζαπατίστας να βρίσκονται στο Chiapas, αλλά είναι παντού. Μπορεί να είναι λίγοι, αλλά έχουν πολλούς πρεσβευτές. Αφού κανείς δε διορίζει τους πρεσβευτές αυτούς, κανείς δεν μπορεί και να τους διώξει. Αφού κανείς δεν τους πληρώνει, κανείς δεν μπορεί και να τους μετρήσει. Μα ούτε και να τους εξαγοράσει.»«Η Πρόκληση»,του Eduardo Galeano

Η 17η Νοεμβρίου του 2013 σημάδεψε την 30η επέτειο από την ίδρυση του Στρατού των Ζαπατίστας για την Εθνική Απελευθέρωση (τα αρχικά του οποίου είναι EZLN, από την ισπανική ονομασία του: Ejército Zapatista de Liberación Nacional) και την 1η Ιανουαρίου του 2014 οι κάτοικοι των αυτόνομων κοινοτήτων των Ζαπατίστας στην πολιτεία Chiapas του Μεξικό γιόρτασαν τα 20 χρόνια από την πρώτη δημόσια εμφάνισή τους.

Ως φόρο τιμής προς τους άνδρες και τις γυναίκες που δημιούργησαν ηχώ ανά τη γη με την κραυγή τους «ΑΡΚΕΤΑ» (γνωστή από τα ισπανικά «YA BASTA») συνθέτουμε το ακόλουθο κείμενο – διαιρεμένο σε τρία κεφάλαια - το οποίο προσπαθεί να ρίξει μια ματιά στην ιστορία του κινήματος και στους παράγοντες που έδωσαν ώθηση σ’ αυτό. Προκειμένου να συμβεί αυτό, χρησιμοποιήθηκαν πηγές, κυρίως δε γραπτά κείμενα, συνεντεύξεις και ανακοινωθέντα που οι ίδιοι οι νέο – Ζαπατίστας έχουν παράγει και δημοσιεύσει. Πρόθεσή μας δεν είναι να γράψουμε για τους Ζαπατίστας. Οι ίδιοι έχουν αφηγηθεί την ιστορία τους και συνεχίζουν να το κάνουν μέχρι σήμερα. Στόχος μας είναι να συμβάλλουμε στη διάδοση της εμπειρίας τους, η οποία αδιαμφισβήτητα παρουσιάζει την πιο προοδευτική εναλλακτική λύση σε παγκόσμιο επίπεδο. Ελπίζουμε το κείμενο που ακολουθεί να τροφοδοτήσει την ιστορία ενός άλλου πιθανού κόσμου… Αυτού που οικοδομείται τώρα.

Η Αντίσταση της Πολιτοφυλακής - Οι Ζαπατίστας - Μια ματιά στην ιστορία τους


Του Raul Romero (Μετάφραση: Κρυσταλένια Αμπρέου Τσιτσιρίκου)


«Στην Επιτροπή συζητούσαμε όλο το απόγευμα.Αναζητούσαμε τη λέξη για να μπορέσει να πει η γλώσσα ΠΑΡΑΔΙΝΟΜΑΙ, αλλά δεν τη βρήκαμε.Δεν έχει ανάλογη μετάφραση στη διάλεκτο Tzotzil ή στην Tzeltal.Κανείς δε θυμάται πια ότι η λέξη υπάρχει στη διάλεκτο Tojolabal ή στην Chol.» «Η λέξη ΠΑΡΑΔΙΝΟΜΑΙ δεν υφίσταται στην πραγματική γλώσσα», του Υποδιοικητή Marcos

Μέρος 2ο: Η Αντίσταση της Πολιτοφυλακής

«Το Μεξικό είναι πολλά Μεξικό ταυτόχρονα», λέει μια παροιμία, και – ως είθισται – η συμβατική σοφία συνοψίζει σε λακωνικές φράσεις όσα ακαδημαϊκοί κι ερευνητές εκφράζουν σε εκατοντάδες σελίδες. «Το Μεξικό είναι πολλά Μεξικό ταυτόχρονα», όχι μόνο λόγω της ετερογένειας της χώρας, αλλά επίσης, και κυρίως, λόγω της ποικιλίας των λαών που κατοίκησαν και κατοικούν ακόμα το έδαφός του.

Η πολιτεία του Chiapas είναι ένα παράδειγμα αυτής της γεωγραφικής και πολιτισμικής ποικιλομορφίας που χαρακτηρίζει το σύνολο της χώρας. Η ιστορία της συμπυκνώνει την ιστορία πολλών λαών του Μεξικού, καθώς και της Λατινικής Αμερικής: η ιστορία των λαών που κατακτήθηκαν βίαια και η ιστορία των ανθρώπων που αντιστάθηκαν και οι οποίοι σήμερα, περισσότερα από πεντακόσια χρόνια αργότερα, εξακολουθούν να αντιστέκονται, διατηρώντας πολλές από τις παραδόσεις τους.

Σε γενικές γραμμές, η αντίσταση ως συλλογική κοινωνική δράση δίνεται από αυτόχθονες ομάδες ως απάντηση στην εισβολή (ή στις επιχειρήσεις εισβολής) στο έδαφος που κατοικούν. Κατ’ αυτή την έννοια, η αντίσταση μοιάζει περισσότερο με αντίδραση, παρά με δράση, μια πράξη εδαφικής και πολιτιστικής αυτοάμυνας από αυτόχθονες ομάδες έναντι μιας επίθεσης από ξένες δυνάμεις. Οι πράξεις αντίστασης μπορεί να είναι είτε ενεργητικές είτε παθητικές, βίαιες ή μη βίαιες, ένοπλες ή άοπλες, και σχεδόν κάθε φορά η ομάδα ή οι ομάδες που τις ασκούν είναι σε μειονεκτική θέση, το οποίο σημαίνει ότι ο συσχετισμός των δυνάμεων - αριθμητικά ή λειτουργικά - είναι δυσμενής για τις ομάδες αυτές

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

Εξορυκτικός καπιταλισμός και οι διαιρέσεις στο προοδευτικό στρατόπεδο της Λατινικής Αμερικής


του James Petras | Μετάφραση Άγγελος Κοντογιάννης-Μάνδρος 


Μπορεί να υποστηριχθεί ότι οι παραχωρήσεις στις εξορυκτικές πολυεθνικές και τις τοπικές «άρχουσες» τάξεις διασφαλίζει σταθερότητα, έσοδα και χρηματοδοτεί στοιχειώδεις κοινωνικές δαπάνες οι οποίες επιτρέπουν την επανεκλογή των κεντρο-αριστερών καθεστώτων. Με άλλα λόγια, μια de facto συμμαχία μεταξύ της «κορυφής» και της «βάσης» της ταξικής δομής είναι η ανομολόγητη βάση για την εκλογική επιτυχία της κεντροαριστεράς παρά τις διογκούμενες πολιτικές διαφορές μεταξύ των καθεστώτων και τμημάτων των κοινωνικών κινημάτων.

Το προοδευτικό στρατόπεδο

Είναι γενικά παραδεκτό οτι επτά χώρες της Λατινικής Αμερικής απαρτίζουν αυτό που θα μπορούσε να αποκληθεί «προοδευτικό στρατόπεδο»: η Βολιβία, το Εκουαδόρ, η Αργεντινή, η Βραζιλία, η Ουρουγουάη, το Περού και η Βενεζουέλα.

Τα κύρια χαρακτηριστικά τα οποία συνήθως αποδίδονται στα καθεστώτα αυτών των χωρών περιλαμβάνουν: 1) την παλαιότερη πολιτική τους τροχιά: των περισσότερων ηγούνται πρώην αρχηγοί και ακτιβιστές απο τα κοινωνικά κινήματα, τα συνδικάτα ή τους αντάρτικους σχηματισμούς, 2) τις σχετικά ανεξάρτητες διακηρύξεις τους όσον αφορά την εξωτερική πολιτική και ιδιαίτερα την παρεμβατικότητα και την πολιτική κυρώσεων των ΗΠΑ, 3) την ιδεολογική τους ρητορική που απορρίπτει τους περιφερειακούς οργανισμούς που καθοδηγούνται/ηγεμονεύονται απο τις ΗΠΑ και προκρίνει οργανισμούς με βάση τα λατινοαμερικάνικα κράτη, 4) τα λαϊκιστικά προεκλογικά προγράμματα όσον αφορά την κοινωνική ισότητα, τον περιβαλλοντισμό και τα ανθρώπινα δικαιώματα, 5) τη βίαιη απόρριψη του «νεοφιλελευθερισμού» και των παραδοσιακών νεοφιλελεύθερων προσωπικοτήτων, κομμάτων και ιδιωτικοποιήσεων, 6) τις στρατηγικές τους στοχεύσεις που οραματίζονται μια παρατεταμένη διαδικασία κοινωνικού μετασχηματισμού που χαρακτηρίζεται απο την έμφαση στον εκσυγχρονισμό, τις αναπτυξιακές προτεραιότητες και τα υψηλά επίπεδα επενδύσεων με κατεύθυνση τις διεθνείς αγορές, 7) την παρατεταμένη πολιτική τους θητεία, η οποία βασίζεται σε συνταγματικές τροποποιήσεις που επιτρέπουν την επανεκλογή τους με αιτιολογία την ανάγκη ολοκλήρωσης του μεταρυθμιστικού τους οράματος.