Η παραβολή του ασώτου είναι μυσταγωγική

Η παραβολή του ασώτου by George Kordis / Γιώργος

Κόρδης, Θεολόγος, αγιογράφος και ζωγράφος

Επιμέλεια, έρευνα Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος

...και όπως είπε και ο Νικόλαος Καβάσιλας:

«Ο Θεός είναι: πιο στοργικός από κάθε φίλο, πιο δίκαιος από κάθε κυβερνήτη, πιο τρυφερός από κάθε πατέρα, πιο πολύ μέλος μας από όσο τα ίδια μας τα μέλη, πιο αναγκαίος σε εμάς από την ίδια την καρδιά μας».

Η παραβολή του ασώτου είναι μυσταγωγική

Διαβάζω πολλές ερμηνείες για την παραβολή του Ασώτου. Επειδή είμαστε άνθρωποι αμαρτωλοί και έχουμε πολλές εμπειρίες ανάλογες και παραστάσεις, προσπαθούμε να προσαρμόσουμε την παραβολή στην πραγματικότητα μας. Ποιος ξέρει γιατί. Ίσως για να εξορκίσουμε κάποιες ενοχές, ίσως για να γιατρέψουμε κάποιες πληγές, ίσως επειδή έχουμε βάλει πολύ ψηλά κάθε άλλη ερμηνεία και παραμένουμε στα προφανή.

Η παραβολή όμως ΚΥΡΙΩΣ είναι μυσταγωγική. Είναι η πορεία του αποστάτη ανθρώπου μέσα από την παρακοή την αποστασία, την επιστροφή, την μετάνοια, το βάπτισμα, την θυσία του Χριστού, την Θεία Ευχαριστία, το πανηγύρι των ουρανών το αιώνιο. Είναι μια εξιστόρηση παραβολική αυτού πού λέγεται ιστορία του ανθρώπου και του Θεού.

Άσωτος Υιός – Ο κίνδυνος μιας ψυχαναλυτικής ματιάς

από

 Françoise Dolto

 -

Ζεράρ Σεβερέν (Ζ.Σ.): Ο πρωτότοκος έχει δίκιο να είναι θυμωμένος: δεν είναι ζωή η μονότονη ζωή του. Ο πατέρας του, γεμάτος χαρά, του λέει: “Όλα τα δικά μου είναι και δικά σου”. Σπουδαίο πράγμα… θα μπορούσε να είχε δώσει στο γιο του ένα κατσικάκι, να γιορτάσει κι αυτός με τους δικούς του φίλους. Υπερβάλλει. Από την άλλη μεριά, αυτός ο γιος είναι υπόδειγμα γιου. Όπως λέει κι ο ποιητής: “Θέλει πολλήν αγάπη για να φτάσεις στην απόφαση να ζεις απλά, με έργα ταπεινά κι ανιαρά”. Ο πρωτότοκος δούλευε πάντα αδιαμαρτύρητα και τώρα έχει κάθε λόγο να είναι θυμωμένος. Αυτός είναι αληθινός γιος, έδειξε “πολλήν αγάπη” για έργα που είναι “ταπεινά κι ανιαρά”.

Φρανσουάζ Ντολτώ (Φ.Ν.): Ναι… Είναι, όπως λένε, πολύ αξιέπαινος! Με αξίες όπως Δουλειά, Οικογένεια, Πατρίδα… Είναι καλός γιος σύμφωνα με τους τύπους και τις προσδοκίες του πατέρα του. Όντως, ένας πατέρας θέλει να είναι εργατικό το παιδί του, να έχει πνεύμα της οικογένειας και να μένει κόντά στο πατρικό του. Έτσι έκανε ο πρωτότοκος.

    Συμφωνεί σε όλα με το πατέρα του, κι εκείνος είναι πολύ δεμένος με το γιο του: “Εσύ πάντοτε ήσουν μαζί μου και όλα τα δικά μου είναι δικά σου”. Οι ζωές τους αλληλοσυμπληρώνονται, σχεδόν συγχέονται. Ο πρωτότοκος είναι, θα έλεγε κανείς, μέρος, προέκταση του πατέρα. Πάντα πειθήνιος, καμία ρήξη. Δεν διαμαρτυρόταν ποτέ. Πάντα υποταγμένος, δούλευε. Έμοιαζε ευτυχισμένος, σε αρμονία με το πεπρωμένο του. Όμως… όμως…

     Ο πατέρας του είχε σίγουρα μεγαλύτερη εμπιστοσύνη, είχαν πολύ περισσότερα κοινά σημεία οι δυο τους. Σ’ αυτόν είχε στηρίξει τις ελπίδες του: “Ότι είναι δικό μου είναι και δικό σου. Είσαι ο πρωτότοκος. Σε σένα στηρίζομαι. Εσύ θα κληρονομήσεις μετά την περιουσία”.

Και ξαφνικά, ο πρωτότοκος αρχίζει να ζει τη ζωή του τη στιγμή που ο πατέρας του τον ξεχνά κάπως, ανακαλύπτοντας ότι είναι πατέρας και του μικρότερου. Είναι καταπληκτικό!

Η παραβολή του Ασώτου

από π. Βασίλειος Γοντικάκης

Η παραβολή του Ασώτου, στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, 1982.

Ο Γέρων Βασίλειος (Γοντικάκης) είναι πρώην ηγούμενος της Ιεράς Μονής των Ιβήρων Αγίου Όρους.

Η "παραβολή του Ασώτου Υιού", σήμερα...

...Εὐφρανθῆναι δὲ καὶ χαρῆναι ἔδει, ὅτι ὁ ἀδελφός σου οὗτος νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη...

Περί της Παραβολής του Ασώτου

Περί της Παραβολής του Ασώτου

Σοφία Ντρέκου

Περιεχόμενα
1. Η παραβολή Ν. Λυγερός
2. Επεισόδια της Αγιότητας, ποίηση Ματθαίος Μουντές
3. Περί της Παραβολής του Ασώτου - Θεόκλητος Μοναχός Διονυσιάτης
4. Γυρισμός - Κώστας Καρυωτάκης
5. Ο άγιος άσωτος - Μοναχού Μωϋσέως αγιορείτου
6. Οπτικοακουστικό υλικό

1. Η παραβολή - Ν. Λυγερός 
Η παραβολή είναι πιστή μεταφορά της δομής
του νοητικού πλαισίου που έχει διαμορφωθεί
από τη σκέψη που επιθυμεί τη συνεννόηση
κι όχι μόνο και μόνο την επικοινωνία
έτσι δεν είναι μια προβολή που χάνει και την ουσία
αλλά ένας κώδικας μνημοσύνης που διατηρείται
και στη λήθη για να διασωθεί η γνώση του παρελθόντος
για το μέλλον δίχως να σταματήσει στο παρόν
μιας κοινωνίας της αδιαφορίας γιατί αυτή
δεν ανήκει στην Ανθρωπότητα.[4]

2. Επεισόδια της Αγιότητας - Ματθαίος Μουντές

Η αγιότητα δεν είναι υπόθεση ακαδημαϊκή

κι ούτε ανθίζει με συνταγές 

και λιπάσματα συνόδων.

Αστράφτει μέσα στη λάσπη 

κρατώντας άσπιλα τα βρώμικα 

σεντόνια των αναμορφωτηρίων. 

Στις φυλακές ασπαίρει η αγιότητα,

στα τρίστρατα, 

στα στρατόπεδα και στα πορνεία

και στα ναυάγια των εγκάτων.

από τη συλλογή «Νηπιοβαπτισμός» 

3. Περί της Παραβολής του Ασώτου
Θεόκλητος Μοναχός Διονυσιάτης