Από την απόβαση στην Καλλίπολη στην γενοκτονία των Αρμενίων

26/04/2025

ΚΟΛΜΕΡ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Δεν είναι μόνο η άρνηση της αληθείας γεγονότων αλλά κι οι αυθαίρετες αποφάσεις που διαψεύδουν την επαλήθευση. Τέτοιες είναι οι απόψεις του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών, Χακάν Φιντάν, που αρνήθηκε ότι υπήρξε Αρμενική γενοκτονία το 1915 από τους Οθωμανούς, την οποία δυστυχώς απέφυγε να μνημονεύσει κι ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ επ’ ευκαιρία της χθεσινής 110ης επετείου σφαγιασμού 1,5 εκατομμυρίου Αρμενίων στα βάθη της Ανατολίας.

Η γενοκτονία των Αρμενίων δεν αμφισβητείται ότι πραγματοποιήθη απ’ όλον το πολιτισμένο κόσμο. Μόνη η Τουρκία υποστηρίζει ότι υπήρξε αποτέλεσμα… εμφυλίου πολέμου (Sic) όπου οι Αρμένιοι έκαμαν τα ίδια εις βάρος του Τουρκικού πληθυσμού. Όπερ καταγέλαστον. Οι Αρμένιοι έπαυσαν να υπάρχουν στην Τουρκία και όσοι – ελάχιστοι διέφυγαν του φασγάνου των Νεοτούρκων , βρήκαν φιλόξενο καταφύγιο στην Γαλλία, Καλιφόρνια και Ελλάδα κ.α. Η Αρμενία ως ανεξάρτητο πλέον κράτος της πρώην Σοβιετικής Ενώσεως υπέστη επίθεση από το Ατζεμπαϊτζάν με την σύμπραξη της Τουρκικής κυβερνήσεως προ τριετίας κι απώλεσε το Αρμενικό Ναγκόρο-Καραμπάχ. Δυστυχώς οι ιστορικές προκαταλήψεις δεν λησμονούνται εύκολα.

Το μέλλον της ελληνικής ναυτιλίας στη νέα εποχή

ΚΟΛΜΕΡ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Ένα από τα «ατού» της Ελλάδος στην Αμερικανική προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ, είναι η Μεγάλη Ποντοπόρος Ναυτιλία που διαχειρίζεται ο Ελληνικός εφοπλισμός. Διότι έναντι της εχθρικής Κομισιόν της Ε.Ε. των κυριών φον ντερ Λάιεν και Κάγια Κάλας (τι «σκαμπάζει» από ωκεανοπολιτική η Εσθονή Επίτροπος Εξωτερικών;), ο Πρόεδρος Τραμπ αντιλαμβάνεται πλήρως τη σημασία της μεταφορικής ασφάλειας διεθνώς.

Όπως ο Τραμπ θέλει να επανακτήσει η Αμερική το Κανάλι του Παναμά, έτσι απεχθάνεται την ιδέα οι Κινέζοι να ελέγχουν τις θαλάσσιες εμπορευματικές μεταφορές και τα διεθνή λιμάνια. Ως επιχειρηματίας ο ίδιος, γνωρίζει την αξία των 100 ελληνικών ναυτιλιακών εταιρειών που διαχειρίζονται περισσότερα από 100 ποντοπόρα σκάφη εκάστη, επί 24ώρου βάσεως.

Στην πρόσφατη διεθνή κρίση ενέργειας, οι Έλληνες εφοπλιστές αντεπεξήλθαν επαρκώς με φορτία υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) για τις ανάγκες της παγκόσμιας αγοράς, που είχαν αυξηθεί λόγω του εμπάργκο στον ρωσικό εφοδιασμό, εξαιτίας του «γελοίου» ουκρανικού πολέμου, οι ημέρες του οποίου οσονούπω τελειώνουν.

Έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ τα “μικρονήσια”;29/09/2024

ΚΟΛΜΕΡ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Ερωτηματικά δημιουργεί το νομοσχέδιο του υπουργείου Ενέργειας που παραφράζει τις διατάξεις του δικαίου της θάλασσας εισάγοντας τον νεολογισμό “μικρονήσια” και αφήνει σειρά νησιών δίχως υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.


Η νήσος Δοκός, μεταξύ Ύδρας , Ερμιόνης και Σπετσών στο Μυρτώον πέλαγος που κατοικείται από την εποχή του χαλκού, πρέπει, μόλις φύγει από εκεί η Κυρά της Ειρήνη, να χάσει την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ της, συμφώνως προς νομοσχέδιο του υπουργείου… Ενεργείας (!) περί… “χωροταξικού σχεδίου του Τουρισμού”(!) το οποίον καλείται να ψηφίσει η ελληνική βουλή.


Πράγματι, το σχέδιο νόμου παραφράζει τις διατάξεις της Συμβάσεως των Ηνωμένων Εθνών, για το δίκαιον των θαλασσών του Μοντέο Μπέϋ της Τζαμέηκα το 1982 και συγχέει την έννοια της “βραχονησίδας ή του βράχου” – που αδυνατεί να στηρίξει ανθρώπινη διαβίωση ή όταν χάσει τους κατοίκους ότι παύει να έχει “χωρική” θάλασσα, Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) και υφαλοκρηπίδα – με πλειάδα Ελληνικών νήσων του Αιγαίου πελάγους και κατά μήκος της Ελληνικής ακτογραμμής, μεταξύ των οποίων τα νησαία εδάφη Παναγιά, Μπαρμπαλιάς, Άσπρη και Μαύρη Πλακούδα, ΄Αγιος Βασίλης της Λέσβου, Παναγιά των Οινουσών, Αντίψαρα των Ψαρών (δυτικώς της Χίου) και Στρογγύλης του Καστελλορίζου (βλ. σχ. ερώτηση του βουλευτού Λέσβου κ. Παναγιώτη Παρασκευαϊδη.

Σημειωτέον, ότι ο όρος “μικρονήσια” του νομοσχεδίου δεν υπάρχει στους ορισμούς του δικαίου των θαλασσών και είναι νεολογισμός των νομοκανόνων του υπουργείου Ενεργείας. Όλα τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη επί τη βάσει του διεθνούς δικαίου από το 1982.


Μάλιστα, το ανθελληνικό νομοσχέδιο περιορίζει τα δυνητικά, ελληνικά χωρικά ύδατα στα δέκα μίλια (έναντι των 12 του Διεθνούς Δικαίου) και δεν επιτρέπει την τουριστική, ηπία ανάπτυξη των μικρών νήσων, τα οποία ευρίσκονται εις απόστασιν πέραν των 10 μιλίων από των ελληνικών συνόρων, όταν δεν συνδέονται ακτοπλοϊκώς με την ενδοχώρα (βλ. σχ. πρωτοσέλιδο της εφημερίδος ΕΣΤΙΑΣ 23.9.24).
Η καλή εφημερίς απορεί εάν το συγκεκριμένο νομοσχέδιο του υπουργού Ενεργείας κ. Θεοδώρου Σκυλακάκη «είναι δώρον του πρωθυπουργού κ. Κυρ. Μητσοτάκη στον Τούρκο πρόεδρο Ταγήπ Ερντογάν και (νέα) συναντίληψη για τις θαλάσσιες ζώνες», που συζητήθησαν κατά την συνάντηση των δύο ηγετών στη Νέα Υόρκη προ ολίγων ημερών.

Τα δημόσια ατοπήματα του Τζωρτζ Τσούνη

Κόλμερ Κωνσταντίνος

08/11/2022

Views: 6.106

Ο νέος Αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα Τζωρτζ Τσούνης εδήλωσεν στην πρώτη τηλεοπτική του συνέντευξη ότι «πρωταρχική αρχή (για τις ΗΠΑ) είναι η συζήτηση Ελλάδος και Τουρκίας  για την (εξεύρεση λύσεως) των διαφορών τους, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο». Η δήλωση αυτή απομακρύνεται από την διακήρυξη Πομπέο προ τριετίας, ότι οι ΗΠΑ εγγυώνται την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδος και επανέρχεται στην εποχή του προέδρου Ομπάμα που έβαλε την Τουρκία στην “Λέσχη των 20” (G-20) και πήραν τα μυαλά του Ερντογάν αέρα ότι έγινε παγκόσμια δύναμις.

Η αποκήρυξη της πολιτικής του πρώην προέδρου Ντόναλτ Τράμπ, που διασφάλιζε την ειρήνη στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο, είναι ακριβώς αυτό που επιδιώκει ο Τούρκος πρόεδρος: Δηλαδή να καθήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων για να παραδώσει μέρος της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας στην Τουρκία. Συγκεκριμένα, να δεχθεί τον αφοπλισμό των ελληνικών νήσων του Ανατολικού Αιγαίου, τον περιορισμό των χωρικών υδάτων στα έξι μίλια και συλλήβδην να παραιτηθεί η Ελλάς από τα δικαιώματά της στο Ανατολικό Αιγαίο.

Αλλά αυτά δεν γίνονται. Θα ήταν πολιτική αυτοκτονία όχι μόνο του σημερινού, αλλά οιουδήποτε Έλληνα πρωθυπουργού. Σαν μη έφθαναν αυτά τα εξωφρενικά, συνέστησε κι άλλα πρωτοφανή ο κ. Τσούνης, όπως ότι «δεν υπάρχει άλλη επιλογή», προφανώς από την ελληνοτουρκική διαπραγμάτευση, λησμονώντας ότι το νομικό καθεστώς που ισχύει εδώ και έναν αιώνα (Συνθήκη της Λωζάννης) απέτρεψε ένα νέο ελληνοτουρκικό πόλεμο.

Δεν είπε τίποτα για τις κυρώσεις κατά της Τουρκίας λόγω της αθέτησης των συμμαχικών υποχρεώσεών της, που θα έπρεπε να είναι αυτονόητες. Και που θα συνέτιζαν τον Ερντογάν, με την οικονομική κατάρρευση που θα προκαλούσαν στην ετοιμόρροπη τουρκική οικονομία. Last but not least, ο κ. Τσούνης λησμόνησε την ενδεχομένη ήττα της Τουρκίας εις περίπτωσιν επιθέσεως κατά της Ελλάδος. Μία ήττα που θα αποκαθιστούσε την ειρήνη στην Εγγύς Ανατολή και το συμμάζεμα της χώρας-ταραξία.

Δηλώσεις-πρόκληση στην κοινή λογική

Το άκρον άωτον της αφέλειας του Αμερικανού πρεσβευτή ήταν ο ισχυρισμός ότι «η Τουρκία επιδιώκει την ειρήνη»! Τότε τί γυρεύει στη Συρία, στην Αρμενία, στο Ιράκ, στη Λιβύη και στην Κύπρο, όπου συνεχίζει για μισό αιώνα σχεδόν να κατέχει περίπου το 40% του εδάφους της; Το πλέον εξωφρενικό που ηκούσθη στην συνέντευξη του κ. Τσούνη ήταν ότι «με την όξυνση της ρητορικής» ο Ερντογάν αποφεύγει τον πόλεμο και επιδιώκει την ειρήνη διά της διπλωματίας!

Πέραν του ότι η δήλωση αυτή συνιστά πρόκληση και για την Ελλάδα και για την κοινή λογική, φαίνεται ότι ο κ. Τσούνης δεν αντιλαμβάνεται ούτε τα ελληνικά συμφέροντα, ούτε την στρατηγική όλων των ελληνικών κυβερνήσεων από τον Ανδρέα Παπανδρέου και εντεύθεν. Όπως είπε κι ο Αντώνης Σαμαράς πρόσφατα, δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να διαπραγματευθούμε με την Τουρκία, για ευνοήτους λόγους. Ένας εκ των οποίων είναι ότι χρειαζόμεθα δύο ακόμη χρόνια δια την επάρκεια της εθνικής αμύνης, ώστε να αντιμετωπίσουμε ως ίσος προς ίσον την εξοπλισμένη Τουρκία. Με την επιτυχή τακτική του Μιλτιάδη στον Μαραθώνα, εκεί που εμείς ξέρουμε καλύτερα, σήμερα στον αέρα…

Είπε, όμως, και το αυτονόητο ο κ. Τσούνης ότι «η Ελλάς διαθέτει στρατό ικανό να προστατεύσει την πατρίδα». Πράγματι, αλλά χρειάζεται υποστήριξη με materiél πολέμου, πληροφορίες και διπλωματικές κινήσεις (π.χ. στο Συμβούλιο Ασφαλείας μαζί με την Γαλλία οι Ηνωμένες Πολιτείες να καταδικάσουν κάθε τουρκική απόπειρα παραβιάσεως της εθνικής μας κυριαρχίας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.

Ποιος ο ρόλος του πρεσβευτού

Ο ρόλος του Αμερικανού πρεσβευτού είναι να διασφαλίζει τις σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών μετά της Ελλάδος κι όχι να εμφανίζεται ως αναθεωρητής της συμφωνίας πενταετούς αμυντικής συνεργασίας ΗΠΑ-Ελλάδος. Διαφορετικά, δεν έχει νόημα η εκχώρηση πέντε ζωτικών βάσεων στους Αμερικανούς άνευ ανταλλάγματος. Χωρίς αυτές θα ήταν σήμερα σχεδόν αδύνατη η διεξαγωγή του νατοϊκού πολέμου κατά της Ρωσίας στην Ουκρανία. Ιδίως χωρίς την παρουσία της αμερικανικής επιμελητείας στην Αλεξανδρούπολη, η οποία παρακάμπτει τις τουρκικές απαγορεύσεις των Στενών του Βοσπόρου και της Μαύρης Θάλασσας.

Και μία συμβουλή στον άπειρο ξένο διπλωμάτη: Να προμηθευθεί μία καλή μετάφραση της Ιστορίας του Θουκυδίδη για να μάθει ότι το κακό επικρατεί του καλού, όταν είναι κραταιότερον των Μηλίων. Δια της ισχύος η δική του πατρίδα, οι Ηνωμένες Πολιτείες, ενίκησαν σε δύο παγκοσμίους πολέμους κι όχι με το διεθνές δίκαιο που οι διάφοροι κατά καιρούς κάιζερ, γκαζί, φύρερ και ισόβιοι πρόεδροι γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Με την υπεροχή στο αέρα και τα εννέα αεροπλανοφόρα εν ενεργεία, οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να είναι η πρώτη παγκοσμία δύναμις.

Έξοδος από τα Μνημόνια, αλλά και από την πραγματικότητα - Κωνσταντίνος Κόλμερ

 

Ένας πρώτος απολογισμός είναι σκόπιμος, για να γίνει κατανοητό τι συνεπάγεται στην πράξη «η έξοδος από τα διασωστικά προγράμματα», από τα Μνημόνια των ευρωδανειστών. Οι κυβερνήσεις των 17 χωρών που μετέχουν στην Ευρωζώνη συμφώνησαν με την Ελλάδα παράταση αποπληρωμών δανείων συνολικού ύψους 96 δισ. ευρώ μέχρις του έτους 2033. Το ποσόν αυτό αντιπροσωπεύει το 40% περίπου του δημοσίου χρέους προς το εξωτερικόν.

Εν συνεχεία παρέσχον «παράταση ωριμάνσεως» του υπολοίπου 60% του χρέους μέχρις του 2060. Άρα ομιλούμε για περίοδο 41 ετών, κατά την οποία θα υπάρχει αυστηρή λιτότης για τον ελληνικό λαό (μείωση συντάξεων, αύξηση φόρων και περιορισμός της τραπεζικής χρηματοδοτήσεως).

Η τελική δόση του εναπομένοντος δανείου «Τσίπρα» (των 86 δισ.) κατεβλήθη εκ 15 δισ. ευρώ, παρέχουσα 22 μηνών ζωή στα αποθέματα της κυβερνήσεως, αρχομένη από της 21 Αυγούστου ε.έ., ημερομηνίας της οδυνηράς «εξόδου». Έτσι πιστεύουν οι Ευρωπαίοι ότι η Ελλάς θα πορευθεί «αβρόχοις ποσί» μέχρις των επομένων εκλογών, άνευ ανάγκης ενός νέου ευρωδανεισμού (bailout).

Η κυβερνητική αντιπαροχή

Ποία ήταν η αντιπαροχή της κυβερνήσεως για τις αναστολές εξοφλήσεως των δανείων, αντί της περικοπής των εις δίκαια και διατηρήσιμα μεγέθη;

Πρώτον, η αποδοχή σχηματισμού «πρωτογενούς πλεονάσματος» (εξαιρώντας τους καταβαλλομένους τόκους) στο 3,5% ετησίως του ΑΕΠ μέχρις του έτους 2022 και ακολούθως στο 2-3% του ΑΕΠ μέχρις του 2060, οπότε οι Ευρωπαίοι τοκιστές ελπίζουν ότι θα έχουν αποπληρωθεί 289 δισ. ευρώ που κατέβαλαν οι κυβερνήσεις των στις τράπεζες τους, για να μην κηρύξει χρεοστάσιο η Ελλάς.

Δεύτερον, πέραν όμως της αποδοχής για την διαρροή ετησίως εισοδήματος 7-10 δισ. ευρώ από την Ελλάδα, για την αποπληρωμή των τόκων, απομένουν 56 δισ. ευρώ χρέη του ελληνικού δημοσίου προς «ιδιώτες», για τα οποία τηρείται αιδήμων σιγή. Από που θα εξευρεθούν τα ποσά αυτά σε μία οικονομία ως η ελληνική, που ευρίσκεται από ετών εν αφασία; Οι ευσεβείς πόθοι αμφοτέρων, πιστωτών και κυβερνήσεως, στηρίζονται στην ελπίδα «ανακάμψεως» της ελληνικής οικονομίας που όμως είναι απίθανος με όλα αυτά τα βάρη (πρωτογενές πλεόνασμα, Τόκοι, Target 2 κλπ) που την έχουν φορτώσει.

Στις συμπληγάδες ΔΝΤ και ΕΕ η ελληνική οικονομία

του Κων/νου Κόλμερ

Όπως στα διαζύγια, έτσι και στην έκθεση του ΔΝΤ (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) για την ελληνική οικονομία που εδημοσιεύθη την 30η Ιουλίου, δεν αποκρύπτεται η διάσταση απόψεων με την ΕΕ. Η μεν θεωρεί ότι βραχυπροθέσμως η Ελλάς μπορεί να χρηματοδοτηθή από τις διεθνείς αγορές κεφαλαίου, το δε ΔΝΤ πιστεύει ότι «η σχέση μακροπροθέσμως δεν είναι βιώσιμη».

«Το ΔΝΤ προβλέπει πτωτική πορεία της ελληνικής οικονομίας, μετά την έξοδο από το διασωστικό πρόγραμμα της ΕΕ» υποστηρίζει σχετικώς το αμερικανικό πρακτορείο Μπλούμπεργκ που βασίζει τις προγνώσεις του στην ανάγκη των ελληνικών τραπεζών για σημαντικά (αλλά δυσπρόσιτα) κεφάλαια, στο αδιατήρητο του δημοσίου χρέους και στις εξωπραγματικές προβλέψεις του κρατικού προϋπολογισμού για «πρωτογενή πλεονάσματα» και κατ’ επέκτασιν, για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας.

Πράγματι, οι διαφορές εκτιμήσεων μεταξύ ΔΝΤ και ΕΕ δεν αποσιωπώνται από το άρθρο 4 της ετησίας εκθέσεως. Το Ταμείο ζητεί αλλαγή του μίγματος της οικονομικής πολιτικής της Ελλάδος με τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα που τα τοποθετεί στο 1,5% του ΑΕΠ έναντι 3,5% της ΕΕ. Για την πραγματική οικονομική ανάπτυξη (κατόπιν του πληθωρισμού) δεν θεωρεί ρεαλιστική την αισιοδοξία της ΕΕ και την περιορίζει στο 1% ετησίως.

Εν τούτοις, το ΔΝΤ εμμένει στην περικοπή των συντάξεων και στην μείωση του αφορολογήτου, μη αντιλαμβανόμενο την αντίφαση με την μέχρι τούδε αποτυχημένη υπερφορολόγηση που επηρεάζει την κοινωνική συνοχή και την ζήτηση στην Αγορά. Στους κινδύνους της «μεταπρογραμματικής σύμφωνίας», το ΔΝΤ περιλαμβάνει την «αμφίβολη ευρωπαϊκή δέσμευση» μειώσεως του χρέους μετά 10ετίαν, την εκ νέου αύξηση του δημοσίου χρέους (μετά το έτος 2033) και τις λιγότερες ευνοϊκές συνθήκες του μέλλοντος, ιδίως υπό την προοπτική γηράνσεως του ελληνικού πληθυσμού.

Οι εμπρηστές ως τρομοκράτες - Κωνσταντίνος Κόλμερ

 

Ότι οι πυρκαγιές της Κινέτας και στην Ανατολική Αττική είναι αποτέλεσμα εμπρησμού ούτε ο ίδιος ο πρωθυπουργός «μας» δεν αμφιβάλλει. Οι απώλειες όμως τόσων συνανθρώπων και η καταστροφή περιουσιών και των δασών της Αττικής αναβιβάζουν το τρομακτικό γεγονός στο επίπεδο της οργανωμένης τρομοκρατίας. Ήταν αναμενομένον. Υπάρχει μία καμπύλη γνώσεως που ισχύει εις οιανδήποτε πρόγνωση. Όταν οι άλλες μορφές «ευθυγράμμου» τρομοκρατίας αποτυγχάνουν, τότε η προσπάθεια κι η ακρίβεια συναντώνται στο πιο ευάλωτο σημείο (*) των προβλέψεων.

Επί το απλούστερον, θα μπορούσε να διατυπωθή ως η συγκυρία εμπειρίας και η ικανότητος των τρομοκρατών. Γνωρίζοντας την ανικανότητα του κράτους να αντιμετωπίσει έκτακτα γεγονότα, ασχολούμενο με την απέραντη αδολεσχία και βερμπαλισμό και της κοινωνίας μας να επιλέξει παραγωγική ηγεσία, που με γρήγορα αντανακλαστικά να μπορεί να συλλάβει και τιμωρήσει παραδειγματικά τους εμπρηστές, οι εγχώριοι τρομοκράτες έδρασαν ανεμπόδιστοι.

«Ακούσατε, ακούσατε, Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, Τούρκοι, Ρώσσοι και Γερμανοί» τα περί «ασύμμετρης απειλής» και του «φαινομένου του σίφωνα» αλλά ούτε ο πυκνός αστικός ιστός (νομιμοποιημένων) αυθαιρέτων οικισμών μήτε η ταχύτης ενός βραχυβίου «Πουνέντε» (5-6 μποφώρ) είναι ασυνήθιστα στην Αττική γή.

Όχι πώς δεν συνέβησαν στο παρελθόν διατεταγμένοι εμπρησμοί ως άλλωστε παρεδέχθη η πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας Τσιλλέρ-χανούμ, που την εποχή του αλήστου μνήμης Κώστα Σιμήτη είχε γεμίσει τα ελληνικά δάση με εμπρηστές της ΜΙΤ αλλά κατά την παρούσα περίοδο είναι η «αποσταθεροποίηση» είναι περιττή.

Το δίδαγμα που μας κληροδότησε το Ναυαρίνο

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κόλμερ  – 

Ο δρ. Μελέτης Μελετόπουλος, μιλώντας πρόσφατα στην Παλαιά Βουλή επί τη 197η επετείω της Εθνικής Παλιγγενεσίας, ανεφέρθη διεξοδικώς στα αίτια που προεκάλεσαν την λυτρωτική για το ελληνικόν έθνος ναυμαχία στο Ναυαρίνο (20 Οκτωβρίου 1827 με το παλαιόν ημερολόγιον). Απέδειξε ότι η αναμέτρηση με τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο ήταν αναπόφευκτη και όχι τυχαία, διότι, όπως είπε στον Ιμπραήμ ο επικεφαλής ναύαρχος Εδουάρδος Κώδριγκτον, εισερχόμενος στον όρμο του Ναυαρίνου με την ναυαρχίδα «Ντάρτμουθ»: «Ήλθον ίνα δώσω διαταγάς και όχι να λάβω»!

Πράγματι, αρχομένου του 1927, η άφιξη του Βρετανού πρεσβευτού στην Κωνσταντινούπολη Στράτφορτ Κάννινγκ διεμήνυσε στην Υψηλή Πύλη το αγγλορωσσικό πρωτόκολλο του 1826 δια ανακωχή των εχθροπραξιών μεταξύ των εμπολέμων Ελλήνων και Τουρκοαιγυπτίων στην Πελοπόννησον και Ρούμελη. Ο σουλτάνος την απέρριψε ως ένα «λευκό χαρτί» και έδωσε εντολή στον Ιμπραήμ να αποβιβασθή και καταστρέψει την Ύδρα – την τότε θεωρουμένη ως «Μικρά Αγγλία». Όμως, το Χουάητ Χώλλ εν Λονδίνω, υπό τον νέο πρωθυπουργόν Γεώργιον Κάννινγκ είχε άλλες σκέψεις, όπως προκύπτουν από στοιχεία που προσεκόμισε ο δρ. Μελετόπουλος.

Οι δανειστές γονατίζουν την οικονομία και κοινωνία -2

Οι Ευρωπαίοι δανειστές γονατίζουν την οικονομία και αδιαφορούν για την δημογραφική καταστροφή της Ελλάδος. Η αναποτελεσματικότητα των μνημονίων εντείνει την ανθρωπιστική κρίσιν στην χώρα μας.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κόλμερ  – 

Το ανερχόμενο κόστος ζωής, λόγω των υπερβολικών φόρων και της προεισπράξεως του φόρου εισοδήματος κατά 100% καθιστά τις ιδιωτικές επιχειρήσεις ανανταγωνιστικές, παρά την τεραστία εσωτερική υποτίμηση των τελευταίων ετών. Ως αποτέλεσμα της εννεαετούς συρρικνώσεως του εθνικού εισοδήματος (κατά 35% εις τιμάς 2009) και εν δυνάμει κατά 50% από την διαφυγούσα ανάπτυξη, τα νοικοκυριά περικόπτουν τις οικογενειακές δαπάνες, αποφεύγοντα την τεκνογονία.

Στην λειψοτεκνία συμβάλλουν και οι μεταπολεμικές παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας (αστυφιλία, πολεοανομία, γραφειοκρατία, αρνησιδικία) και τα φαινόμενα διαφθοράς που εντείνονται την τελευταία τριετία. Παράδειγμα, η συνέχιση των προσλήψεων στο δημόσιο με παράκαμψη του ΑΣΕΠ.

Οι περιορισμοί της κοινωνικής περιθάλψεως και οι περικοπές των συντάξεων αυξάνουν τους θανάτους (πχ. από νοσοκομειακές λοιμώξεις) συνεπιφέρουν βιοτική υποβάθμιση και αυξάνουν τα θανατηφόρα δυστυχήματα), μειώνοντας δραστικά την αναλογία γεννήσεων προς θανάτους (Βirth rate). Το χάσμα μεταξύ γεννήσεων και θανάτων (περίπου 25.000 ετησίως) περιορίζει το ποσοστό αναπλήρωσης του ελληνικού πληθυσμού, κάτω του συντελεστού 1,3 τέκνα ανά γυναίκα γονίμου ηλικίας, έναντι 2,3 που χρειάζεται η διατηρησιμότης του γηγενούς πληθυσμού.

Οι δανειστές γονατίζουν την οικονομία και κοινωνία -2

Οι Ευρωπαίοι δανειστές γονατίζουν την οικονομία και αδιαφορούν για την δημογραφική καταστροφή της Ελλάδος. Η αναποτελεσματικότητα των μνημονίων εντείνει την ανθρωπιστική κρίσιν στην χώρα μας.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κόλμερ  – 

Το ανερχόμενο κόστος ζωής, λόγω των υπερβολικών φόρων και της προεισπράξεως του φόρου εισοδήματος κατά 100% καθιστά τις ιδιωτικές επιχειρήσεις ανανταγωνιστικές, παρά την τεραστία εσωτερική υποτίμηση των τελευταίων ετών. Ως αποτέλεσμα της εννεαετούς συρρικνώσεως του εθνικού εισοδήματος (κατά 35% εις τιμάς 2009) και εν δυνάμει κατά 50% από την διαφυγούσα ανάπτυξη, τα νοικοκυριά περικόπτουν τις οικογενειακές δαπάνες, αποφεύγοντα την τεκνογονία.

Στην λειψοτεκνία συμβάλλουν και οι μεταπολεμικές παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας (αστυφιλία, πολεοανομία, γραφειοκρατία, αρνησιδικία) και τα φαινόμενα διαφθοράς που εντείνονται την τελευταία τριετία. Παράδειγμα, η συνέχιση των προσλήψεων στο δημόσιο με παράκαμψη του ΑΣΕΠ.

Οι περιορισμοί της κοινωνικής περιθάλψεως και οι περικοπές των συντάξεων αυξάνουν τους θανάτους (πχ. από νοσοκομειακές λοιμώξεις) συνεπιφέρουν βιοτική υποβάθμιση και αυξάνουν τα θανατηφόρα δυστυχήματα), μειώνοντας δραστικά την αναλογία γεννήσεων προς θανάτους (Βirth rate). Το χάσμα μεταξύ γεννήσεων και θανάτων (περίπου 25.000 ετησίως) περιορίζει το ποσοστό αναπλήρωσης του ελληνικού πληθυσμού, κάτω του συντελεστού 1,3 τέκνα ανά γυναίκα γονίμου ηλικίας, έναντι 2,3 που χρειάζεται η διατηρησιμότης του γηγενούς πληθυσμού.

Οι δανειστές γονατίζουν οικονομία και κοινωνία – 1

Τα νέα μνημονιακά μέτρα καταστρέφουν περαιτέρω την ελληνική οικονομία και κατ’ επέκτασιν τη δημογραφική επιβίωση του ελληνικού λαού, γεγονός που αποσιωπάται στη δημόσια σφαίρα.

Γράφει ο Κωσταντίνος Κόλμερ  – 

Εν πρώτοις, μία γενική παρατήρηση: Εάν κατά τον Ηράκλειτο «πόλεμος πατήρ πάντων», τότε η Γεωπολιτική είναι η μητέρα της Ιστορίας και η Δημογραφία η μαμή της. Προφανώς, ο αγώνας «για χώρο και εξουσία» (Lebensraum) τίκτει τα ιστορικά γεγονότα από την εποχή της καταστροφής της Τροίας μέχρις και της τουρκικής εισβολής στην επαρχία Αφρίν της Συρίας, επί των ημερών μας. Συνεπώς, εάν δούμε τα γεγονότα της τελευταίας οκταετίας υπ’ αυτό το πρίσμα, μπορούμε να εννοήσομε τα τεκταινόμενα για την χώρα μας.

Στις 10 Ιανουαρίου 2017, εψηφίσθη υπό της α-βουλής, σε μία και μόνη ψηφοφορία, «πολυνομοσχέδιο» 1326 σελίδων με 400 άρθρα, δηλαδή ένας νομοθετικός κυκεών… Προσφάτως, παρεδόθη στην κυβέρνηση «συμπληρωματική λίστα» της νέας Αξιολογήσεως (τετάρτης!), η οποία επιβάλλει την λήψη 90 μέτρων λιτότητος για το 2018 – πλέον των όσων έχουν ήδη ληφθή. Τα μέτρα αυτά έχουν προκαλέσει μίαν άνευ προηγουμένου κάμψη της ελληνικής οικονομίας και την πλήρη αποσάθρωση του Κράτους Δικαίου.

Η Δημογραφική Κατοχή

[28-4-2017]

♦ του Κώστα Κόλμερ*

1.«Μία στις πέντε γυναίκες στην Ελλάδα, Ιταλία και Ισπανία δεν θα γίνουν ποτέ μητέρες», υποστηρίζει το Κέντρο Δημογραφίας ΒΙΤΓΚΕΝΣΤΑΪΝ της Αυστρίας.

Θα μπορούσε να είναι η επιτομή του δημογραφικού προβλήματος εάν δεν έριχνε την ευθύνη στις γυναίκες. Το πρόβλημα όμως είναι πιο περίπλοκο.

                             *      *     *

Δύο είναι οι ορίζουσες του δημογραφικού προβλήματος της νοτίου Ευρώπης: οι φθίνουσες ανά οικογένεια γεννήσεις  και ο ανερχόμενος συντελεστής εξαρτήσεως της απερχομένης και  νέας γενεάς , από την εργαζομένη και παράγουσα .

Τώρα προστίθεται και ένας τρίτος παράγων στην  δημογραφία: η μαζική μετανάστευση αλλογενών και αλλοθρήσκων στην Ευρώπη.

Η αναπλήρωση του γηγενούς πληθυσμού με μετανάστες είναι αποτέλεσμα συνειδητής πολιτικής κρατών με ισχυρή οικονομία , ως η Γερμανία.

 Αντιθέτως σε χώρες ,με χωλαίνουσα οικονομία (πχ. Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα)  , η υστέρηση των γεννήσεων έναντι των θανάτων  είναι αποτέλεσμα της επιβληθείσης πολιτικής λιτότητος του ευρώ .

Εφικτή η έξοδος από την Ευρωζώνη

♦ του Κώστα Κόλμερ*

O υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης καθ. Δημήτρης Παπαδημητρίου δήλωσε , με άρθρο του στην ΑΥΓΗ: «Η εναλλακτική λύση , ενός καλοσχεδιασμένου προγράμματος «παραλλήλου νομίσματος» (δραχμή) ,εάν υιοθετηθεί με ριζικές προδιαγραφές (πχ. την αξία του έναντι του ευρώ και την διευθέτηση πληρωμής των φόρων ) με αυτό, μπορεί να γίνει κινητήριος δύναμη για την ανάπτυξη της χώρας».

Οι δηλώσεις αυτές έγιναν προ του ανασχηματισμού της κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ του περασμένου Σεπτεμβρίου. Άρα το Animus μιας μορφής Euroexit υπάρχει στις προθέσεις της κυβερνήσεως απομένει το Corpus…

Αν υπήρξε πολιτικός σχεδιασμός -ο μοναδικός του ΣΥΡΙΖΑ στην διετή διακυβέρνηση της Ελλάδος – ήταν εκείνος που μ’ εντολή του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα ,προς τον πρώην υπουργόν Οικονομικών «Γιάνη» Βαρουφάκη , ο τελευταίος εξεπόνησε το «πλάνο Β΄» ,για την έξοδο της χώρας από το ευρώ .To corpus του euroexit σχεδόν υλοποιήθη τον Ιούλιο του 2015 αλλά δεν ολοκληρώθη ακόμη.

Ακόμη κι’ αν θεωρηθεί πλάνη το Plan Β΄ – όχι ως προς τις δυνατότητες επανόδου στο εθνικό νόμισμα αλλά διά το ποίοι εξουσιάζουν πραγματικά την Ελλάδα – το Σχέδιο Β΄ έχει την ιστορική του σημασία .

Βεβαίως , η «για πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση» δεν εξετίμησε ορθώς τον συσχετισμό δυνάμεων μεταξύ πιστωτών (Ε.Ε) και οφειλέτου (Ελλάδος) μ’ αποτέλεσμα, ο σύντροφος Τσίπρας να υπογράψει το τρίτο μνημόνιο τον Ιούλιο του 2015.

Εν τούτοις την 5η Ιουλίου 2015 ,το Σχέδιο Β΄ ήταν εφικτό κατά 95% .Αν ήταν ανεξάρτητη από ξένες επιρροές η πολιτική εξουσία εν Ελλάδι – που δεν ήταν – , εάν υπήρχε κάποια γνώσι της νομισματικής ιστορίας από τους «αρμοδίους» συμβούλους της Ελληνικής κυβερνήσεως (Γκάλμπραιηθ, Βαρουφάκη ,Λαφαζάνη ) και αν ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος ήταν πρόσωπο εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού – κι’ όχι του Μάριο Ντράγκι της ΕΚΤ – τότε η επάνοδος στο εθνικό νόμισμα ήταν απολύτως πραγματοποιήσιμη.

Το λάθος Βαρουφάκη συνίσταται ότι η όλη επιχείρηση έγινε «σαν διαπραγματευτικό όπλο» , ως ομολογεί ο Γκάλμπραιηθ στο σχετικό βιβλίο του και όχι ως μοναδική διέξοδος από την πιστωτική ασφυξία του ευρώ. Δηλ. οι εμπνευστές δεν πίστευαν στο Σχέδιο Β.

Ευρώ ή Δραχμή και Προεδρική Δημοκρατία!

Kώστας Κόλμερ

Ως νέος ΄Αμλετ , ο ΄Ελλην ψηφοφόρος καλείται να επιλέξει στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου μεταξύ μνημονικών και αντιμνημονικών κομμάτων .Δηλ. εν τελική αναλύσει , «να μπή κανείς ή να μη μπή» (στην δραχμή) δοθέντος ότι η ενδεχομένη αποδοκιμασία των ευρωφίλων κομμάτων σημαίνει αυτομάτως χρεοκοπία και επάνοδο εις κάποιου είδους εγχώριο νόμισμα. 

Το δίλημμα ,εν τούτοις , δραχμή ή ευρώ είναι παραπειστικόν. Απλοποιεί μία σύνθετη υπόθεσιν: Εάν συμφέρει την ανάπτυξι της οικονομίας (ΑΕΠ) η χρήσι ξένου νομίσματος και δανεικών διά την αποτροπή της χρεοκοπίας και όχι διά επενδύσεις ή εάν την εξυπηρετεί η επάνοδος στην εθνική νομισματική πολιτική και η αναστολή εξυπηρετήσεως του άλλως αδιατηρήτου δημοσίου χρέους οπότε η εισροή ιδιωτικού επενδυτικού κεφαλαίου και η ενίσχυσι των εξαγωγών δύνανται ν’ αυξήσουν υ γ ι ώ ς το ΑΕΠ και να μειώσουν την ανεργία.

Η παρελθούσα συμπεριφορά του ευρώ και η μεταπολεμική εμπειρία της δραχμής είναι ένας ασφαλής οδηγός της προτιμήσεως του ενός ή του άλλου νομίσματος, ενώ η οικονομική ανάπτυξις είναι το επιδιωκόμενο μέσον , δια την καταπολέμησι της ανεργίας ,που υποσκάπτει τα θεμέλια της Ελληνικής κοινωνίας και δημογραφίας.

Η απόφασι παραμένει πολιτική επιλογή και υπ’αυτή την έννοια δεν έχει τόση σημασία ποίο κόμμα θα κερδίσει τις προσεχείς εκλογές αλλά υπό ποίαν μορφή του πολιτεύματος θα εφαρμόσει την μία ή την ετέρα λύσιν. Είναι προφανές ότι το κοινοβουλευτικό σύστημα αδυνατεί να εφαρμόσει ακόμη και τα προαπαιτούμενα της ευρωχρηματοδοτήσεως του χρέους ενώ εκφράζονται ζωηρές αμφιβολίες εάν μία αριστερή κυβέρνησι δύναται να διαχειρισθή την νέα δραχμή , υπό την πίεσι του λεγομένου «πολιτικού κόστους» (πχ. η φορολόγησι των αγροτών) και της διευρύνσεως του δημοσίου (Σοβιετικό μοντέλο) στην οικονομία.

Η αποτυχία του ευρώ.

Οικονομικές κρίσεις και εθνική ανεξαρτησία

ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΟΛΜΕΡ

♦ Η συμβατική σοφία υποστηρίζει ότι η δημοσιονομική κατάρρευσις ενός κράτους συνεπάγεται συνήθως τον περιορισμό της εθνικής του κυριαρχίας.

Αν και τα δύο «μεγέθη», Οικονομική Κρίσις και Εθνική Ανεξαρτησία, δεν είναι εννοιολογικώς εξηρτημένα, εις σχέσιν αιτίου προς αιτιατόν, εν τούτοις το πρόσφατον παράδειγμα της Ελλάδος επιβεβαιώνει εκ πρώτης όψεως τον ισχυρισμόν.

Ουδέποτε άλλοτε η χώρα μας υπέστη τόσην απώλεια της εθνικής της κυριαρχίας, όσον όταν διεσώθη από της χρεωκοπίας το 2010 εις σημείον μάλιστα που να μην δύναται σήμερον να ξεφύγει από της «παγίδα λιτότητος».

Αντιθέτως, το παράδειγμα της Αργεντινής το 2001 και της Ισλανδία το 2008, αποδεικνύει ότι μία χώρα ημπορεί να έχει χρεωκοπήσει και να διατηρήση την εθνική της κυριαρχία ανέπαφη, ούτως ώστε να εκφύγη της «μαύρης τρύπας λιτότητος» και να επαναλάβη την διαδικασία της οικονομικής αναπτύξεως.

Η Αργεντινή αναπτύσσεται σήμερον μ’ ετήσιον ρυθμόν 3% και η Ισλανδία επανήλθε στις αγορές κεφαλαίων και δεν επτοήθη από τον Βρεταννικόν στόλον, όταν οι Ισλανδικές Τράπεζες ηρνήθησαν να καταβάλουν τις καταθέσεις Βρεταννών και Ολλανδών.

Απομένει όμως ν’αποδειχθή εάν η εγγενής έλλειψις εθνικής ανεξαρτησίας μιάς χώρας και η χαλάρωσις αυτογνωσίας του λαού της ευθύνονται διά την εκδήλωσιν της κρίσεως εις ολόκληρον το σώμα της κοινωνίας, ως συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα.

Πρός απόδειξιν, θα εξετάσω:

α) την διαχρονική συσχέτισι ανεξαρτησίας και κρίσεως εν Ελλάδι αν τα δύο είναι οι όψεις του ιδίου νομίσματος,

β) την κρατούσα γνώμη στην οικονομική θεωρία περί της διαφοράς μεταξύ ατομικής αρετής και δημοσιονομικής ευελιξίας ως εξόδου από της Υφέσεως και

γ) τους υπαρξιακούς κινδύνους εκ της οικονομικής κρίσεως στην χώρα μας και δυνητικούς τρόπους εξόδου εξ αυτής.