Τραμπ ειρηνοποιός ή Τραμπ δυναμιτιστής; Οι αυταπάτες τελειώνουν (πολύ σύντομα)

Του

 

Ηλία Παπαναστασίου

  

Δύο και παραπάνω μήνες μετά την επανεκλογή Τραμπ έχουν δημιουργηθεί –πολύ συνοπτικά– δυο «στρατόπεδα» των ενδιαφερόμενων για την επάνοδο του Αμερικανού Τραμπ. 

 

(α) Το στρατόπεδο των (δήθεν) «απελπισμένων» Ευρωπαίων που έχασαν τον ύπνο τους με την αναμενόμενη ταχύτατη απομείωση της επιρροής της Woke Culture Agenda και οι οποίοι όμως «παραμένουν» ευελπιστούντες στην διφορούμενη, παρανοϊκά απρόβλεπτη και αμερικανολάγνα –σε βαθμό υστερίας– «οραματική» πολιτική του Τραμπ. Οι Ευρωπαίοι δουλοπάροικοι του Τραμπ δηλαδή η Ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η συντριπτική πλειοψηφία των χωρών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, παραμένουν όχι απλώς εξηρτημένοι από την Αμερικανική προστασία και στρατιωτική βοήθεια αλλά και λάτρεις του βαθέως Αμερικανικού κράτους, του περίφημου Deep State και το οποίο δεν είναι ιδιαίτερα ερωτευμένο με «απομονωτιστικές» πολιτικές τύπου Δόγματος Μονρόε έτους 1823 αλλά αντίθετα, είναι κράτος βαθιά Ιμπεριαλιστικό και ακόμη βαθύτερα επιθετικό. Το «Βαθύ Κράτος» των Αμερικανών δεν έχει τις πινελιές και το άρωμα της Βρετανικής διπλωματίας της Βρετανικής Αυτοκρατορίας αλλά αντίθετα, λειτουργεί με την «κουλτούρα» του Cowboy αγελαδάρη των ράντσων του Far West. Δεν συζητά αλλά πυροβολεί πρώτα και είναι πρόθυμο για τις μεγαλύτερες «Διπλωματικές δολοπλοκίες και ρουφιανιές» αφού εκτελέσει τον αντίπαλο οπότε πάνω στο μνημόσυνο προτείνει και «τραπέζι του κοινωνικού διαλόγου»! Ας θυμηθούμε τις Συμφωνίες Μινσκ 1 και 2 αλλά και το Μαϊντάν πραξικόπημα του Μαΐου 2014, όπου ξεπέρασαν σε μηχανοραφική αθλιότητα ακόμη και τις γνωστές λυσσάρες ύαινες της Παγκόσμιας Ιστορίας, τους Βρετανούς .

  

Σε αυτό λοιπόν το βαθύ κράτος των ΗΠΑ «ποντάρουν» οι γελοίοι πραιτοριανοί των Αμερικανών που είναι οι Ευρωπαίοι και τους οποίους φτύνει και γελοιοποιεί καθημερινά ο Τραμπ. Ελπίζουν πως αυτό ακριβώς το βαθύ κράτος των Αμερικανών δεν θα αφήσει τον Τραμπ να «παρατήσει» την Ουκρανία, πιστεύοντας πως θα υποκύψει –ο Τραμπ– στις πιέσεις για αμέριστη βοήθεια και στρατό στην Ουκρανία. Αυτή όμως είναι η πρώτη ερμηνεία των προθέσεων του Τραμπ. Η δική του πρώτη επιλογή. Βασίζεται στην «υπόθεση εργασίας» των «καλών» προθέσεων του Τραμπ. Ο Τραμπ είναι καλός και ειρηνόφιλος, ντόμπρο παιδί και μπεσαλής όμως τι να κάνουμε, τον «πιέζει» –τον «καημένο»...– αυτό το άτιμο, γρουσούζικο βαθύ κράτος! Κακό χρόνο νάχει το κερατένιο!

  

Το είπαμε, αυτή είναι η πρώτη ερμηνεία, η πρώτη επιλογή δηλαδή η «αναγκαστική» υποχώρηση ενός «καλόβουλου» Τραμπ απέναντι στις πιέσεις ενός «κακού» – «πολύ κακού» βρε παιδί μου...– «βαθέως κράτους»... Ένας ειρηνόφιλος Τραμπ, τραγουδώντας το Imagine του Τζων Λένον, τις μπαλάντες του Μπομπ Ντίλαν με το Like a rolling stone επικεφαλής και «κάνοντας έρωτα διάρκειας» αλά Γιόκο Όνο/Τζων Λένον, μας βγαίνει peacemaker Χίππυ ενάντια στους Πολέμους και ενάντια στην Ελίτ της Παγκοσμιοποίησης. Συγκινητικό, χαριτωμένο, θεσπέσια δελεαστικό; Σίγουρα. Είναι όμως ρεαλιστικό; Πραγματοποιήσιμο;

  

Ερχόμαστε στην Δεύτερη ερμηνεία ή επιλογή του Τραμπ.

Ο Τραμπ από μεριάς του, είναι διαρκώς στοχευμένα διφορούμενος και διπλωματικά ερμαφρόδιτος στις απαντήσεις του. Η σε αποχώρηση ευρισκομένη Αμερικανική Κυβέρνηση Μπάιντεν θέσπισε στις 10/1/25 –ακριβώς 10 μέρες πριν την ορκωμοσία Τραμπ– το τελευταίο και αυστηρότερο έως τώρα πακέτο κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας. Δήλωση του Τραμπ; Καμία.

Μετά την αναταραχή που δημιουργήθηκε από τις δηλώσεις Τραμπ περί «ενσωματώσεως Γροιλανδίας, Καναδά και Διώρυγας Παναμά» και τον διαρκώς τροφοδοτούμενο σάλο.

Ερωτηθείς αν θα απέκλειε τη χρήση «στρατιωτικού ή οικονομικού εξαναγκασμού» για να πετύχει τον στόχο του να αποκτήσει αυτά τα εδάφη, ο εκλεγμένος πρόεδρος απάντησε «όχι». «Όχι, δεν μπορώ να σας διαβεβαιώσω για κανένα από αυτά τα δύο, αλλά μπορώ να πω το εξής: τα χρειαζόμαστε για την οικονομική μας ασφάλεια», είπε.

Λίγο καιρό πριν ο Ντόναλντ Τραμπ έστειλε τον μεγαλύτερο γιο του Ντόναλντ Τραμπ Τζούνιορ να επισκεφτεί τη Γροιλανδία, καθώς ο εκλεγμένος πρόεδρος διαρκώς εκφράζει ενδιαφέρον για την απόκτηση της αυτόνομης επικράτειας από τη Δανία και την ένταξη της Γροιλανδίας στις ΗΠΑ.

Γιατί η Ελλάδα υποκύπτει εύκολα στην Πολιτική Ορθότητα και στην Woke Culture

Του Ηλία Παπαναστασίου

Μια χώρα που στερείται ουσιαστικά βασικών υποδομών όπως ο Σιδηρόδρομος και στηρίζει όλη την οικονομία της στην μονοκαλλιέργεια του Τουρισμού...

Μια χώρα που στερείται βασικών υποδομών αποχέτευσης, υδροδότησης και ηλεκτροδότησης στα κυριότερα αστικά της κέντρα (και όχι μόνο...)

Μια χώρα που καταστρέφει συστηματικά λόγω σκανδαλώδους ανεπάρκειας τα δάση της και τον συνολικότερο φυσικό της πλούτο...

Μια χώρα που έχει υποτυπώδες, σχεδόν ανύπαρκτο κοινωνικό κράτος στους περισσότερους τομείς με αποτέλεσμα να εξαθλιώνονται καθημερινά μεγάλα στρώματα του πληθυσμού της...

Μια χώρα που προσφέρει τις φυσικές της ομορφιές μόνο στους ξένους τουρίστες αλλά όχι στους κατοίκους της –σε μεγάλο ποσοστό– γιατί οι τελευταίοι αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στο κόστος των διακοπών...

Μια χώρα που λησμονεί τον πολιτισμό και την γλώσσα της και αμερικανοποιείται με ιλιγγιώδη ρυθμό ιδιαίτερα στα στρώματα της αμόρφωτης πτυχιούχου νεολαίας της...

H ελπίδα που τρεμοσβήνει, η Ελλάδα που παριστάνει την Μαρία Αντουανέτα και ξεπερνάται οικονομικά από την Βουλγαρία

Του Ηλία Παπαναστασίου 

Η ελληνική κοινωνία περνάει όχι απλά μια κρίση αλλά μια διαρκή παρακμιακή κατάσταση που θυμίζει τελευταίες μέρες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Με μια διαφορά η Ρώμη είχε ήδη περάσει αιώνες ακμής, παντοδυναμίας και εκπληκτικής ανάπτυξης σε όλους τους τομείς. Οικονομικούς, πολιτιστικούς κλπ.

 

Η Ελλάδα αντίθετα, θυμίζει μια αέναη παρακμή χωρίς καμμιά περίοδο ακμής. Έναν διαρκή εκφυλισμό παρόμοιο με του νεογέννητου που γεννήθηκε ευθύς εξαρχής βιολογικά ελαττωματικό. Μια συνεχή κατηφόρα χωρίς ανηφόρα, μια συνεχή πτώση χωρίς παύση, μια ασταμάτητη πορεία με χαλασμένα φρένα ενός φορτηγού που κατευθύνεται στον γκρεμό και ο οδηγός τραγουδά αμέριμνος και αστειεύεται διαρκώς με τον συνοδηγό του σαν να μην συμβαίνει τίποτε. Μια ολοκληρωτική εξάλειψη της ενσυναίσθησης του θανάτου που έρχεται σαν δρομέας κατά πάνω του, τύφλωση με όραση και βαρηκοΐα με ακοή. Είναι τρομερό να έχεις τις αισθήσεις σου καίριες όμως να μην αντιλαμβάνεσαι τον θάνατο που έρχεται καταπάνω σου με μαθηματική ακρίβεια και βεβαιότητα. Είναι σαν να βλέπεις στην άλλη πλευρά του τούνελ το τραίνο να έρχεται καταπάνω σου και εσύ να το απολαμβάνεις βγάζοντας σέλφις... Ή σαν να βρίσκεσαι σε σαφάρι στη ζούγκλα και εσύ να ηδονίζεσαι στην ιδέα να κάνεις μπάνιο σε ποτάμι με κροκόδειλους... Φαίνεται πως ο θάνατος είναι ηδονικός σε πολλούς χαρακτήρες αλλά και σε μερικούς λαούς... Και η καταστροφή της κοινωνίας θεωρείται απόλαυση από σαδομαζοχιστικούς χαρακτήρες που δυστυχώς πολλαπλασιάζονται αλματωδώς...

   

Δεν χρειάζεται να φέρουμε πολλά αποδεικτικά στοιχεία οικονομικού περιεχομένου. Αρκούν τα όσα αναφέρει στο εξαιρετικό του άρθρο με τίτλο «Η προπαγάνδα της ντροπής» ο Βασίλης Βιλιάρδος, αντιπρόεδρος της Βουλής, οικονομολόγος και Βουλευτής της Ελληνικής Λύσης.

   

«Είναι εξοργιστικές οι συνεχείς διαστρεβλώσεις της αλήθειας εκ μέρους του υπουργείου οικονομικών – το οποίο προσπαθεί να εκμεταλλευθεί τις χαμηλές γνώσεις των Ελλήνων, όσον αφορά την Οικονομία.

   

Πρόκειται για μία προπαγάνδα της ντροπής, μεταξύ άλλων με άρθρα του Γραφείου Τύπου του, σε φιλικά ΜΜΕ που δεν ερευνούν το περιεχόμενο τους – ενώ απλά τα «στολίζουν» με τίτλους του είδους «Πρωταθλήτρια η Ελλάδα στην αύξηση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ», όταν είναι σχεδόν τελευταία στην ΕΕ!

   

Εδώ δεν αναφέρει το Υπουργείο πως ουσιαστικά από το 2019 έως το 2023, το πραγματικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ αυξήθηκε μόλις κατά 1% – παρά το ότι το ΑΕΠ μας στηρίχθηκε με δανεικά 51,5 δις € που δεν θα παίρναμε εάν δεν είχε μεσολαβήσει η πανδημία και με δαπάνες που δεν θα μας επιτρέπονταν, εάν δεν υπήρχε η ενεργειακή κρίση λόγω του πολέμου της Ουκρανίας.

   

Το ίδιο χρονικό διάστημα δε, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Βουλγαρίας αυξήθηκε από το 51% στο 64% – δηλαδή κατά 13 μονάδες, ενώ το δικό μας μόλις κατά 1.

   

Ταυτόχρονα, μας πέρασε το 2023 ακόμη και η Σλοβακία που την περνούσαμε το 2022 – όπως άλλωστε μας ξεπερνούν όλες οι άλλες πρώην κομμουνιστικές χώρες! Δεν είναι κατάντημα, για το οποίο ασφαλώς δεν πρέπει να θριαμβολογούμε αλλά να ντρεπόμαστε;»

Η Φαντασιακή κοινωνική συνείδηση, η ανύπαρκτη ταξική συνείδηση και «ο κατά φαντασία μεσοαστός» που μονίμως φαντασιώνεται.

 

Του

 Ηλία Παπαναστασίου

Γράφαμε σε άρθρο μας στις 26/5/2023

 

 

 «Όμως εάν η «Φαντασιακή κατάταξη/αυτοκατάταξη στην Ταξική Πυραμίδα» μετατρέπει όλους τους εξαθλιωμένους μικροαστούς και πρώην «μικρομεσαίους» σε «Μεσαία Τάξη», το ίδιο ισχύει και για την πολυπαινεμένη εργαζόμενη ή «Εργατική Τάξη», των 400, 500, και 700 ευρώ. Μάλιστα, στην ηλικία έως 30 ετών, η κυβέρνηση του Μητσοτάκη έλαβε στις εκλογές πάνω από 30–32% στην δε ηλικία των 17–24 όπου όλοι οι βαθυστόχαστοι αναλυτές περίμεναν «αριστερή ψήφο» από την νεολαία, ο Μητσοτάκης ψηφίστηκε από το 35% τουλάχιστον! Αλλά εκτός από τους πανηλίθιους προπαγανδιστές του ΣΥΡΙΖΑ που δεν ξέρουν «που παν τα τέσσερα», ούτε τα «βαριά κανόνια της ταξικής ψήφου» όπως το ΚΚΕ που πανηγυρίζει (!) γιατί πήρε μια αύξηση του 1,9% όμως απέχοντας παρασάγγας από τα ποσοστά του 2012 και βλέποντας με τα κιάλια τα ποσοστά του 1981, όταν το ΚΚΕ είχε σχεδόν 11%, ούτε λοιπόν αυτοί του ΚΚΕ, μπορέσαν να κατανοήσουν το τεράστιο πρόβλημα της «Ψευδούς Συνείδησης» που στην Ελλάδα έχει μαζικό χαρακτήρα. Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε περισσότερο, όμως το θέμα της «Φαντασιακής αυτοκατάταξης στην Ταξική Βαθμίδα» όπου η κάθε Κοινωνική Τάξη στην Ελλάδα «Φαντασιώνεται πως ανήκει σε μια κοινωνική τάξη παραπάνω από ό,τι ανήκει στην πραγματικότητα» είναι ένα τεράστιο πρόβλημα κοινωνικής και ταξικής συνείδησης για έναν λαό που ζει μια πραγματικότητα «Μεταπρατικής Κοινωνίας», «Μεταπρατικής Αστικής Τάξης», «Μεταπρατικής Ιντελιγκέντσιας» και «Μεταπρατικής Εργαζόμενης Τάξης». Ελάχιστοι έχουν συνειδητοποιήσει πού ανήκουν πραγματικά και οι περισσότεροι μάλιστα είναι αυτοκατατασσόμενοι «ένα σκαλοπάτι παραπάνω από την πραγματικότητα», γεγονός που τους κάνει αιθεροβάμονες, φαντασιοκόπους, παραληρούντες και δυνητικά αλλά και πραγματικά κρετίνους!»

 
 

 

 

Και συνεχίζαμε

 

 

 

 

« Ο Μητσοτάκης δημιουργεί φαντασιώσεις στο υποσυνείδητο του Μικροαστού και του εργαζόμενου των 500 ευρώ ή του φουκαρά, που κινδυνεύει με οικονομικό αφανισμό, πως θα τον «ανεβάσει κοινωνικά» είτε στην πραγματικότητα είτε «κατά φαντασία». Μάλιστα στην δεύτερη κατηγορία, την «φαντασιακή άνοδο φαίνεται πως ο Μητσοτάκης έχει ιδιαίτερη επιτυχία κατέχοντας το Know–How, υποσχόμενος όχι τόσο στην πραγματικότητα όσο «φαντασιακά», κατά φαντασία δηλαδή, πως θα βελτιώσει κοινωνικά τους περισσοτέρους πολίτες, μετατρέποντάς τους σε «Μεσοαστούς», εντάσσοντάς τους δηλαδή στην πολυθρύλητη, πολυπαινεμένη και πολυαγαπημένη «Μεσαία Τάξη» που κυκλοφορεί μάλλον σαν φάντασμα στην Ελληνική Κοινωνία παρά σαν υπαρκτή, κοινωνική και ταξική πραγματικότητα! Ο καθένας από «τους κάτω», δηλαδή την πλέμπα ή τους Πληβείους, φαντασιώνεται πως «Ανήκει κάπου παραπάνω από ό,τι τον έχει εγκλωβίσει» η ταξική πραγματικότητα. Ο εργαζόμενος των 500 ευρώ, ο χαμηλόμισθος δημόσιος υπάλληλος ή ο αγρότης, εάν τους ρωτήσετε, θα σας απαντήσουν πως «Ανήκουν στην Μεσαία Τάξη»(!).

 

Και καταλήγαμε

 

Το απίστευτο χρέος των Νεοελλήνων που αγγίζει το 1 τρισεκατομμύριο !

Του Ηλία Παπαναστασίου

Δεν μιλάνε πολλοί, σχεδόν κανένας για το χρέος που ταλανίζει σαν Λερναία Ύδρα τον ελληνικό λαό, χρέος που αγγίζει το 1 τρισεκατομμύριο. Οι κονδυλοφόροι της Κυβέρνησης –υπηρέτες του Αστικού, Δεξιού συμφέροντος, οικονομικού και εκλογικού– μας βομβαρδίζουν με καταιγιστικό ρυθμό με «βόμβες μεγατόνων Νεοδημοκρατικής προπαγάνδας, πως «το χρέος είναι ρυθμισμένο», «το χρέος μειώνεται» και άλλα πολύ συμπαθή και χαριτωμένα. Είναι όμως έτσι;

Διαβάζουμε στο Documento :

«Η είδηση έπεσε σαν βόμβα, λες και έπρεπε να το γράψει η ελβετική τράπεζα UBS για να καταλάβουμε τον βρόχο που έχει περάσει στην κοινωνία το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος. Όπως προκύπτει από την ανάλυση της UBS, το συνολικό χρέος σε όλους τους τομείς (ιδιωτικός, δημόσιος και χρηματοοικονομικός τομέας) ως ποσοστό του ΑΕΠ ανέρχεται στο 305,8%. Σε απόλυτα μεγέθη ο ελβετικός τραπεζικός όμιλος εκτιμά το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος στα 657 δισ. ευρώ…..

….. Μέχρι τώρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αυξήσει το δημόσιο χρέος κατά 67 δισ. ευρώ. Παρέλαβε τον Ιούλιο του 2019 χρέος στα 355 δισ. ευρώ και το έχει φτάσει στα 422 δισ. – σύμφωνα με τον ΟΔΔΗΧ στο τέλος Σεπτεμβρίου ανερχόταν στα 402 δισ. ευρώ. Αν προσθέσουμε όσα αναμφισβήτητα συγκαταλέγονται στο ιδιωτικό χρέος, τότε μιλάμε για βρόχο 351 δισ. ευρώ.

Ως εκ τούτου προκύπτει διαφορά 116 δισ. ευρώ που έχει κρυφτεί μόνο για το ιδιωτικό χρέος. Άρα το συνολικό χρέος της Ελλάδας δεν βρίσκεται στα 657 δισ. ευρώ, όπως αναφέρει στην αποτίμησή της η UBS, αλλά στο θηριώδες μέγεθος των 763 δισ. ευρώ. Όλα αυτά χωρίς να υπολογίζεται το χρέος μεταξύ επιχειρήσεων ή ακόμη και ιδιωτών που δεν μπορεί να μετρηθεί.

Σύμφωνα με μελέτη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), το ύψος των επιταγών που ανακυκλώνονται στην ελληνική αγορά προσέγγισε το 2019 τα 90 δισ. ευρώ, ενώ πάνω από 4 δισ. ευρώ υπολογίζονται οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς δημόσιες επιχειρήσεις, όπως η ΔΕΗ και οι ΔΕΚΟ.»

Η φορολογία των ελεύθερων επαγγελματιών και οι βαθύτεροι στόχοι

 

Του

 

 

Ηλία Παπαναστασίου

 

 

 

Νέο νομοσχέδιο εισάγει η Κυβέρνηση της Δεξιάς για να φορολογήσει τους ελεύθερους επαγγελματίες, εγκαινιάζοντας μια λασπολογικού χαρακτήρα καμπάνια εναντίον των ελεύθερων επαγγελματιών που αποτελούν στόχο ουσιαστικά των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων στον χώρο της παροχής υπηρεσιών. Όπως ενημερωνόμαστε για το κατάπτυστο νομοσχέδιο:

 

«Η φορολόγηση με βάση τεκμαρτό εισόδημα, για εισόδημα δηλαδή που δεν έχει αποκτηθεί, όχι μόνο δεν καταπολεμά τη φοροδιαφυγή, αφού προστατεύει τα υψηλά εισοδήματα που μπορούν να συνεισφέρουν ουσιαστικά στον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά οδηγεί σε αφανισμό ένα μεγάλο τμήμα ενεργού οικονομικού πληθυσμού που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, τη μεσαία τάξη.

 

Η Κυβέρνηση δείχνει ότι αγνοεί την πραγματικότητα που βιώνει η πλειοψηφία των ελευθέρων επαγγελματιών, των επιστημόνων και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, μετά από τη δεκαετή μνημονιακή περίοδο, την υγειονομική κρίση λόγω της πανδημίας, την ενεργειακή κρίση και την αύξηση των τιμών και του πληθωρισμού.

 

Δείχνει να αγνοεί τα στοιχεία που η ίδια διαθέτει και τα οποία αποδεικνύουν ότι ένα σημαντικό τμήμα των ελευθέρων επαγγελματιών, των επιστημόνων και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων αδυνατεί να ανταποκριθεί σε βασικές υποχρεώσεις και έχει σημαντικές οφειλές προς το Δημόσιο, τις Τράπεζες, τα Ασφαλιστικά Ταμεία. Δείχνει να αγνοεί ότι πολλοί εξ αυτών χάνουν τις ρυθμίσεις που έχουν υπαχθεί και βρίσκονται ενώπιον καταδιωκτικών μέτρων. Και αυτούς, αντί να τους στηρίξει με κάθε πρόσφορο τρόπο, έρχεται να τους δώσει τη χαριστική βολή, προβλέποντας πλασματικά κέρδη σε κάθε χρήση και αρνούμενη να δεχθεί ότι μπορεί να υφίσταται φορολογική χρήση με ζημίες.» (Documento, 21/11/2023)

 

Γιατί όμως νομοθετείται τώρα αυτό το σκληρό, σκληρότατο νομοσχέδιο; Υπάρχουν έξι λόγοι:

 

(α) Είναι γεγονός πως η νεοελληνική κοινωνία διαθέτει έναν πολύ μεγάλο αριθμό Μικρής και Μεσαίας Επιχειρηματικότητας και τεράστιο αριθμό Ελεύθερων Επαγγελματιών. Ιστορικά, ο αριθμός ειδικότερα των δικηγόρων στην Ελλάδα είναι τεράστιος και ανάλογες διαστάσεις έχουν και οι ελεύθεροι επαγγελματίες σε άλλες επαγγελματικές δραστηριότητες όπως γιατροί, σύμβουλοι επιχειρήσεων, ασφαλιστές, μηχανικοί, αρχιτέκτονες, λογιστές/φοροτεχνικοί κλπ. Ιστορικά, οι λεγόμενοι «αυτοαπασχολούμενοι» ήταν τεράστιο ποσοστό της ελληνικής κοινωνίας που και σήμερα ξεπερνά το 30%, ακόμη και 35-40% του Οικονομικά Ενεργού πληθυσμού. Γιατί;

 

(β) Η ελληνική κοινωνία δεν είχε τον τύπο καπιταλιστικοποίησης και αστικοποίησης που είχαν οι «κλασσικές» αστικές, καπιταλιστικές χώρες. Τεράστια στρώματα του εργαζόμενου πληθυσμού δεν είχαν «απαλλοτριωθεί» από κάθε περιουσιακό στοιχείο ώστε η μόνη τους διέξοδος να ήταν η απασχόληση ως μισθωτοί στον Ιδιωτικό Τομέα, να ανήκουν δηλαδή στην Μισθωτή Τάξη ή στην Εργατική Τάξη με την ευρεία έννοια. Έτσι, η «Νόθα Αστικοποίηση» (Β. Φίλιας) και η Μεταπρατικού τύπου ανάπτυξη του Ελληνικού Καπιταλισμού δεν ευνόησε την ανάπτυξη Μεγάλων Βιομηχανικών Μονάδων με συμπαγή Βιομηχανική Εργατική Τάξη δηλαδή την κλασσικού τύπου «Προλεταριοποίηση» των αγροτών και των μικροαστικών στρωμάτων.

Η φορολογία των ελεύθερων επαγγελματιών και οι βαθύτεροι στόχοι

Του Ηλία Παπαναστασίου

Νέο νομοσχέδιο εισάγει η Κυβέρνηση της Δεξιάς για να φορολογήσει τους ελεύθερους επαγγελματίες, εγκαινιάζοντας μια λασπολογικού χαρακτήρα καμπάνια εναντίον των ελεύθερων επαγγελματιών που αποτελούν στόχο ουσιαστικά των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων στον χώρο της παροχής υπηρεσιών. Όπως ενημερωνόμαστε για το κατάπτυστο νομοσχέδιο:

«Η φορολόγηση με βάση τεκμαρτό εισόδημα, για εισόδημα δηλαδή που δεν έχει αποκτηθεί, όχι μόνο δεν καταπολεμά τη φοροδιαφυγή, αφού προστατεύει τα υψηλά εισοδήματα που μπορούν να συνεισφέρουν ουσιαστικά στον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά οδηγεί σε αφανισμό ένα μεγάλο τμήμα ενεργού οικονομικού πληθυσμού που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, τη μεσαία τάξη.

Η Κυβέρνηση δείχνει ότι αγνοεί την πραγματικότητα που βιώνει η πλειοψηφία των ελευθέρων επαγγελματιών, των επιστημόνων και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, μετά από τη δεκαετή μνημονιακή περίοδο, την υγειονομική κρίση λόγω της πανδημίας, την ενεργειακή κρίση και την αύξηση των τιμών και του πληθωρισμού.

Δείχνει να αγνοεί τα στοιχεία που η ίδια διαθέτει και τα οποία αποδεικνύουν ότι ένα σημαντικό τμήμα των ελευθέρων επαγγελματιών, των επιστημόνων και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων αδυνατεί να ανταποκριθεί σε βασικές υποχρεώσεις και έχει σημαντικές οφειλές προς το Δημόσιο, τις Τράπεζες, τα Ασφαλιστικά Ταμεία. Δείχνει να αγνοεί ότι πολλοί εξ αυτών χάνουν τις ρυθμίσεις που έχουν υπαχθεί και βρίσκονται ενώπιον καταδιωκτικών μέτρων. Και αυτούς, αντί να τους στηρίξει με κάθε πρόσφορο τρόπο, έρχεται να τους δώσει τη χαριστική βολή, προβλέποντας πλασματικά κέρδη σε κάθε χρήση και αρνούμενη να δεχθεί ότι μπορεί να υφίσταται φορολογική χρήση με ζημίες.» (Documento, 21/11/2023)

Γιατί όμως νομοθετείται τώρα αυτό το σκληρό, σκληρότατο νομοσχέδιο; Υπάρχουν έξι λόγοι: 

(α) Είναι γεγονός πως η νεοελληνική κοινωνία διαθέτει έναν πολύ μεγάλο αριθμό Μικρής και Μεσαίας Επιχειρηματικότητας και τεράστιο αριθμό Ελεύθερων Επαγγελματιών. Ιστορικά, ο αριθμός ειδικότερα των δικηγόρων στην Ελλάδα είναι τεράστιος και ανάλογες διαστάσεις έχουν και οι ελεύθεροι επαγγελματίες σε άλλες επαγγελματικές δραστηριότητες όπως γιατροί, σύμβουλοι επιχειρήσεων, ασφαλιστές, μηχανικοί, αρχιτέκτονες, λογιστές/φοροτεχνικοί κλπ. Ιστορικά, οι λεγόμενοι «αυτοαπασχολούμενοι» ήταν τεράστιο ποσοστό της ελληνικής κοινωνίας που και σήμερα ξεπερνά το 30%, ακόμη και 35-40% του Οικονομικά Ενεργού πληθυσμού. Γιατί; 

Για τους Αριστερούς που (δήθεν) «έπεσαν από τα σύννεφα»

Του Ηλία Παπαναστασίου

Διαβάσαμε –και είδαμε– πολλά τους τελευταίους τρεις μήνες «προεκλογικής κονταρομαχίας και υβρεολόγιου» στον ΣΥΡΙΖΑ. Μάθαμε πως η Έφη Αχτσιόγλου –«Μαρία Αντουανέτα των Γιαννιτσών»– μαζί με τον Ευκλείδη αποτελούν την τσιμεντένια και ηρωικώς φυλασσόμενη πτέρυγα του «Αριστερού, ριζοσπαστικού» ΣΥΡΙΖΑ ενώ ο Κασσελάκης είτε είναι είτε μέλλει να αποδειχτεί «άνθρωπος των Αμερικανών και μάλιστα του Βαθέως κράτους». Ας τα πάρουμε με την σειρά.

Στην χώρα όχι της «Φαιδράς πορτοκαλέας» άλλα της «Φαιδρής φαιδρότητας και του ασύλληπτου γελοίου» πρέπει να αρχίζεις από το παρελθόν «ακτινογραφώντας» την πρόσφατη σχετικά Νεοελληνική Πολιτική Ιστορία. Και ας αρχίσουμε από τους «υπερ-αριστερούς» που διαμαρτύρονται για την «αρπαγή» της ελληνικής αριστεράς από τον Κασσελάκη. Γι αυτό ας γυρίσουμε στο 1974, για να μην πάμε πολύ παλιότερα.

Ήταν οι πρώτες εκλογές (Νοέμβρης 1974) μετά την πτώση της Χούντας και η ήδη διασπασμένη Τριτοδιεθνιστική Αριστερά των ΚΚΕ, ΚΚΕεσ και της ΕΔΑ, υπό την σκέπη της «Ενωμένης Αριστεράς» συμμετείχαν στις εκλογές του 1974. Στα Γραφεία της Ενωμένης Αριστεράς Θεσσαλονίκης, οι περισσότεροι αν όχι όλοι, θεωρούσαν τον πρωτοεμφανιζόμενο σαν Σοσιαλιστή, Πρόεδρο Κόμματος Ανδρέα Παπανδρέου σαν «Άνθρωπο των Αμερικανών» και πολύ πιθανόν και «άνθρωπο της CIA» που ήρθε από την Αμερική» για να εμποδίσει την «Ελληνική Αριστερά» να πάρει την εξουσία! Ακούγαμε και πολύ χειροτέρα για την γυναίκα του που ήταν Αμερικανή, όταν έγινε Πρωθυπουργός αλλά και για την πολιτική του παρόλο που η μόνη πρώτη Αριστερή Κυβέρνηση ήταν αυτή του ΠΑΣΟΚ και η περίοδος 1981–89, η πλέον ριζοσπαστική, σχεδόν επαναστατική της Νεώτερης Πολιτικής και Κοινωνικής Ιστορίας.

Ποια ήταν η στάση της πέραν του ΠΑΣΟΚ Αριστεράς; Συμμετείχε, με κριτική διάθεση στο έργο του ΠΑΣΟΚ ή μήπως όχι; Μήπως θυμόμαστε την αποχή σημαντικής μερίδας Αριστερών ψηφοφόρων ούτως ώστε οι Μεγάλοι Δήμοι – Αθήνα, Πειραιάς, Θεσσαλονίκη– να πέσουν στα χέρια της Νεοφιλελεύθερης Μητσοτακικής Δεξιάς; Στην Θεσσαλονίκη ο Κούβελας και η Νέα Δημοκρατία κέρδισαν τον Δήμο –Οκτώβρης 1986– με αποχή κρίσιμου ποσοστού των αριστερών ψηφοφόρων του Στέλιου Νέστορα 

με αποτέλεσμα η ΝΔ να κυριαρχήσει 24 ολόκληρα χρόνια έως το 2010. Ο Στέλιος Νέστορας την κρίσιμη παραμονή της Δεύτερης Κυριακής δεν έκανε ξεκάθαρη δήλωση υποστήριξης του Θεοχάρη Μαναβή. Τα αποτελέσματα γνωστά. Δεν τελειώσαμε, έχουμε πολλά άλλα να σας θυμήσουμε...

Η Μαρία Αντουανέτα των Γιαννιτσών

Του Ηλία Παπαναστασίου

Ένα «φάντασμα» πλανάται πάνω από τον ΣΥΡΙΖΑ, ελπιδοφόρο και αισιόδοξο για τους αφελείς του κόμματος (ειδικότερα άνδρες) αλλά ταυτόχρονα προξενώντας κρυφή ζήλεια και γυναικεία «ματαιοδοξία ζηλοφθονίας» από τις γυναίκες των ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ.

 Ένα φάντασμα ευειδούς θηλυκής μορφής, στυλιζαρισμένης πόζας, μεσοαστικής δηθενιάς και ανύπαρκτης αστικής καταγωγής. Ένα «φάντασμα» που αποτελεί την τελευταία ελπίδα – έτσι νομίζουν….– για τους απελπισμένους και μελλοντικούς πολιτικούς αυτόχειρες ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ, ένα «φάντασμα» που αποτελεί μια μεγάλη «αναλαμπή των γυναικών» που θα υποστηρίξουν και πάλι, με «φεμινιστικό πείσμα» πως ένα ακόμη «φρούριο», αλώθηκε, αυτό του ΣΥΡΙΖΑ («Έτσι είναι, εάν έτσι νομίζετε»…).

Προφανώς καταλάβατε πως μιλάμε για την Έφη Αχτσιόγλου, την Έφη που ψωνίζει Zeus+ Dion όπως η Μαρέβα Μητσοτάκη, αγοράζει ακριβά ρούχα από την Ερμού, κυκλοφορεί με ψηλοτάκουνα και εντυπωσιακά στιλιστικές ενδυμασίες, δίνοντας ρεσιτάλ στιλιζαρίσματος σε όλες τις εμφανίσεις της ξεκινώντας παραδοσιακά από το περιβάλλον του ίδιου του κόμματός της. Άλλωστε, η «ξεχωριστή» και επιμελώς περιποιημένη και στιλιστικά προχωρημένη ενδυματολογική εμφάνιση στον χώρο της λεγόμενης Αριστεράς, αποτελεί προνομιακό χώρο για όσους, συνειδητά ή ασυνείδητα, θα ήθελαν να «διαπρέψουν ξεχωρίζοντας», αυτοκατατασσόμενοι ως «αστική παρένθεση» στο κόμμα τους. Όπως και να το κάνουμε, το να ντύνεσαι στιλιστικά και ακριβά σε ένα «αριστερό» κόμμα σε κάνει να ξεχωρίζεις. Είτε το επιδιώκεις, είτε όχι…

Εννοείται πως η φράση «αστική παρένθεση» δεν ισχύει για την Έφη Αχτσιόγλου, όσο και αν θα ήθελε – πιθανότατα και υποθετικά μιλώντας– να ισχύει. Δεν κατάγεται από την Αστική Τάξη αλλά το πολύ από την «ανώτερη» Μικροαστική Τάξη των Γιαννιτσών και αν προσθέσουμε πως κατάγεται από την επαρχία τότε το «πράγμα δυσκολεύει». Η εικόνα της δεν αντανακλά το κοινωνικό της είναι – είπαμε, δεν είναι αστή – αλλά ανήκει σε μια «υποδεέστερη» κατηγορία αστισμού, αυτήν της μικροαστικής τάξης. Και μάλιστα της επαρχίας…