Του Κώστα Καραΐσκου
Ὡς ἐπιμύθιο στήν χθεσινή καταπληκτική ἐκπομπή τοῦ Γ. Σαχίνη, θά πρόσθετα μερικές σκέψεις μέ ἀφορμή τήν ἀποκάλυψη τῶν κυβερνητικῶν πλαστογραφιῶν περί τό ἔγκλημα τῶν Τεμπῶν ἀλλά καί πέραν αὐτῶν.
Κανένας λογικός καί πολιτικοποιημένος ἄνθρωπος δέν εἶχε ἐξ ἀρχῆς ἀμφιβολία γιά τίς εὐθῦνες τῶν κυβερνώντων γιά τό δυστύχημα, ἦταν σαφές ἀπό τίς πρῶτες μέρες. Ὅμως αὐτό πού ἀκολούθησε ἐπί δύο ὁλόκληρα χρόνια ξεφεύγει ἀπό τά τετριμμένα πλαίσια τοῦ ἐν Ἑλλάδι πολιτικοῦ βίου (μίζες, διαπλοκή, ἀνεπάρκειες...) καί μᾶς πάει στίς πιό μαῦρες ἐποχές τοῦ αὐταρχικοῦ κράτους ἤ σέ ἄλλες γεωγραφικές συντεταγμένες (Μεντεγίν, Σιναλόα...).
Ἄν πάντως θέλουμε νά μείνουμε στή γειτονιά μας, θά τό παραλλήλιζα μέ τό τουρκικό Σουσουρλούκ: τό γνωστό τροχαῖο δυστύχημα/εὐτύχημα τοῦ 1996, ὅπου ἡ γειτονική μας χώρα εἶδε στό ἴδιο αὐτοκίνητο συνεπιβάτες ἕναν βουλευτή, ἕναν ἀστυνομικό διευθυντή, μία μοντέλα καί ἕναν καταζητούμενο δολοφόνο. Οἱ ἀποκαλύψεις πού ἀκολούθησαν κλόνισαν συθέμελα τό σύστημα πού κυβερνοῦσε ἐπί δεκαετίες καί μέ ἀφορμή τήν οἰκονομική κρίση (5 χρόνια μετά) σαρώθηκε τό σῦμπαν μέ τήν ἔλευση τοῦ Ἐρντογάν. Ἔκτοτε κανένα ἄλλο κόμμα πλήν τοῦ κυβερνῶντος ΑΚΡ δέν κατάφερε νά σηκώσει κεφάλι.
Σαχίνης Γιώργος
