5 ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΝΕΟΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ

By Cheng Enfu and Lu Baolin (May 01, 2021)

Ο Cheng Enfu είναι κύριος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κινεζικής Ακαδημίας Κοινωνικών Επιστημών, διευθυντής του Κέντρου Ερευνών για την Οικονομική και Κοινωνική Ανάπτυξη στην Κινεζική Ακαδημία Κοινωνικών Επιστημών και πρόεδρος της Παγκόσμιας Ένωσης για την Πολιτική Οικονομία. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του στο 65344718[at]vip.163.com. Ο Lu Baolin είναι καθηγητής στη Σχολή Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Qufu Normal.

Ο νεοϊμπεριαλισμός είναι η συγκεκριμένη σύγχρονη φάση της ιστορικής εξέλιξης που χαρακτηρίζεται από την οικονομική παγκοσμιοποίηση και τη χρηματιστικοποίηση του μονοπωλιακού καπιταλισμού. Τα χαρακτηριστικά του νεοϊμπεριαλισμού μπορούν να συνοψιστούν με βάση τα ακόλουθα πέντε βασικά χαρακτηριστικά. Πρώτον, είναι το νέο μονοπώλιο της παραγωγής και της κυκλοφορίας. Η διεθνοποίηση της παραγωγής και της κυκλοφορίας, σε συνδυασμό με την εντεινόμενη συγκέντρωση του κεφαλαίου, δημιουργεί γιγαντιαίες πολυεθνικές μονοπωλιακές εταιρείες, των οποίων ο πλούτος είναι σχεδόν τόσο μεγάλος όσο και ολόκληρων χωρών. Δεύτερον είναι το νέο μονοπώλιο του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, το οποίο παίζει καθοριστικό ρόλο στην παγκόσμια οικονομική ζωή και δημιουργεί μια κακοσχηματισμένη ανάπτυξη, δηλαδή την οικονομική χρηματιστικοποίηση. Τρίτο είναι το μονοπώλιο του αμερικανικού δολαρίου και της πνευματικής ιδιοκτησίας, που δημιουργεί τον άνισο διεθνή καταμερισμό εργασίας και την πόλωση της παγκόσμιας οικονομίας και της κατανομής του πλούτου. Τέταρτο είναι το νέο μονοπώλιο της διεθνούς ολιγαρχικής συμμαχίας. Μια διεθνής μονοπωλιακή συμμαχία του ολιγαρχικού καπιταλισμού, με έναν ηγεμονικό ηγεμόνα και πολλές άλλες μεγάλες δυνάμεις, έχει δημιουργηθεί και παρέχει την οικονομική βάση για την πολιτική του χρήματος, τη χυδαία κουλτούρα και τις στρατιωτικές απειλές που εκμεταλλεύονται και καταπιέζουν με βάση το μονοπώλιο. Το πέμπτο είναι η οικονομική ουσία και η γενική τάση. Οι παγκοσμιοποιημένες αντιφάσεις του καπιταλισμού και οι διάφορες κρίσεις του συστήματος υφίστανται συχνά μια όξυνση που δημιουργεί τη νέα μονοπωλιακή και ληστρική, ηγεμονική και δόλια, παρασιτική και παρακμιακή, μεταβατική και θνησιγενή μορφή του σύγχρονου καπιταλισμού ως ύστερος ιμπεριαλισμός.

γλωσσικός ιμπεριαλισμός

O «γλωσσισμός» [linguicism] ορίζεται ως «ιδεολογίες, δομές και πρακτικές που χρησιμοποιούνται για τη νομιμοποίηση, πραγματοποίηση και αναπαραγωγή μιας άνισης κατανομής ισχύος και πόρων (υλικών και άυλων) σε ομάδες που καθορίζονται με βάση τη γλώσσα» (Skutnabb-Kangas 1988).

O «γλωσσικός ιμπεριαλισμός» είναι μια υποκατηγορία του πολιτισμικού ιμπεριαλισμού, παράλληλα με τον εκπαιδευτικό, τον επιστημονικό και τον ιμπεριαλισμό των MME (Phillipson 1992). O «γλωσσικός ιμπεριαλισμός της αγγλικής» νοείται ως μια μορφή γλωσσισμού και μπορεί να ορισθεί ως καθιέρωση και διαρκής αναπαραγωγή των δομικών και πολιτισμικών ανισοτήτων ανάμεσα στην αγγλική και τις άλλες γλώσσες. O όρος «δομικός» αναφέρεται σε υλικές ιδιότητες (για παράδειγμα, ιδρύματα, οικονομικά κονδύλια), ο όρος «πολιτισμικός» σε άυλες ή ιδεολογικές ιδιότητες (για παράδειγμα, στάσεις, παιδαγωγικές αρχές).

Μετάφραση Ι. Βλαχόπουλος.

ΒΑΣΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Tοκατλίδου, B. 1999.: Ευρωπαϊκή γλωσσική πολιτική: Θεωρία και πράξη

Γλωσσικός Ιμπεριαλισμός

09.07.2014

Του Παναγιώτη Ζαβουδάκη

Κάθε ζωντανή γλώσσα δεν είναι στατική.

Τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται μια μεγάλη σε έκταση επίθεση εναντίον της ελληνικής γλώσσας η οποία έχει πολλαπλούς στόχους. Επειδή πολλοί επιχειρούν να ντύσουν αυτή την ενέργεια με τον μανδύα της «εξέλιξης της γλώσσας», πρέπει, πριν απ' όλα, να τονιστεί η διαφορά ανάμεσα στην εξέλιξη και την κακοποίηση.

Κάθε ζωντανή γλώσσα δεν είναι στατική. Εξελίσσεται ανάλογα με την εξέλιξη και τις ανάγκες μιας κοινωνίας με την προσθήκη νέων λέξεων και όρων και την εγκατάληψη άλλων σαν ξεπερασμένων. Είναι πολύ φυσικό γεγονός πως οι σημερινοί Έλληνες δεν μιλούν την γλώσσα που μιλιόταν πριν 100, 50, ακόμα και πριν 10-15 χρόνια. Κι αυτό επειδή τα πράγματα στην κοινωνία έχουν αλλάξει πολύ από τότε. Για παράδειγμα: Αν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε με κάποιον που ζούσε την εποχή του Τρικούπη, σίγουρα θα μας κοιτούσε με απορία αν τον καλούσαμε να «πάμε σε μια ψησταριά» καθώς η μόνη οικεία σ’ αυτόν έννοια ήταν το «οινομαγειρείο». Κι, αντίστροφα, οι περισσότεροι από μας δεν θα ξέραμε πού να πάμε αν εκείνος μας καλούσε να συναντηθούμε στο «Μπύθουλα», δηλαδή στη σημερινή περιοχή του Κολωνού όπου εκείνη την εποχή λίμναζαν στάσιμα νερά παρακείμενου ξεροπόταμου. Η αποξήρανση του ξεροπόταμου άλλαξε και την ονομασία της περιοχής και έκανε αυτή την έκφραση νεκρή και άγνωστη σε μας τους νεότερους.

Τα παραπάνω επιχειρούν να δείξουν την φυσιολογική εξέλιξη της γλώσσας η οποία είναι στοιχείο προόδου. Όμως, είναι άλλο πράγμα αυτή η εξέλιξη κι άλλο η κατά συρροή και κατά σύστημα αλλοίωση της γλώσσας με τη χρήση εξελληνισμένων «αμερικανισμών» (σσ:ο αυθαίρετος αυτός όρος θα αναλυθεί εκτενέστερα παρακάτω). Δηλαδή, είναι άλλο πράγμα να λέει κάποιος «πάω στο σινεμά» χρησιμοποιώντας την γαλλική έκφραση της λέξης «κινηματογράφος» (λέξη που η ελληνική γλώσσα «εξήγαγε» στο εξωτερικό και, ως αντιδάνειο, την «εισήγαγε» πίσω μεταφρασμένη) κι άλλο να μιλά για «νταούνιασμα» (βίαιος «εξελληνισμός» αγγλικής έκφρασης). Κι αυτό γιατί στην πρώτη περίπτωση, η λέξη «σινεμά» έχει μπει πια στη γλώσσα μας μετά από χρήση πολλών δεκαετιών καθώς δεν υπάρχουν πολλές εναλλακτικές λύσεις για να περιγράψουν τον όρο, ενώ ο βαρβαρισμός γίνεται μάλλον για να δείξει μια «διαφοροποίηση» των νέων παιδιών σε σχέση με τους μεγαλύτερους και μη μυημένους στην «γλώσσα» αυτή, όταν, μάλιστα, για να περιγραφεί η ζητούμενη έννοια υπάρχουν πλήθος ελληνικών και πολύ καθημερινών λέξεων (έτσι πρόχειρα σταχυολογώντας, μπορεί κάποιος να αναφέρει τις λέξεις: μελαγχολία, ακεφιά, βαρεμάρα).

Γλυπτά του Παρθενώνα: μια ιστορική αδικία που τη διαιωνίζουν τα υπολείμματα της βρετανικής αποικιοκρατίας

Του Δημήτρη Μάρτου

Ακόμη και σήμερα δεν λείπουν οι Βρετανοί διανοούμενοι και πολιτικοί, που ψάχνουν απεγνωσμένα λόγους για να δικαιολογήσουν την πράξη της αρπαγής και κατακράτησης ελληνικών μνημείων στο Λονδίνο. 36 σημαίνοντα πρόσωπα της πολιτικής και πανεπιστημιακής κοινότητας του Ηνωμένου Βασιλείου υπέγραψαν μια επιστολή (11-7-2025), με την οποία προσπαθούν να εμποδίσουν τις συνομιλίες για την «επανένωση» των Γλυπτών του Παρθενώνα.

Θεωρούν αυτές τις συνομιλίες «διαστρέβλωση της πορείας της ιστορίας για πολιτικούς και ιδεολογικούς λόγους», ότι η «απομάκρυνση των Μαρμάρων από την Αθήνα έγινε για συγκεκριμένους πολιτιστικούς λόγους τους οποίους έχουμε καθήκον να σεβαστούμε και να κατανοήσουμε», ότι δεν αναγνωρίζουν τις έρευνες και τις δημοσκοπήσεις που ζητούν την επιστροφή των Γλυπτών και ακόμη ότι «η μυστικότητα των διαπραγματεύσεων ενδέχεται να συνιστά παραβίαση των θεσμικών καθηκόντων που οι επίτροποι των μουσείων οφείλουν προς το κοινό».

Εν κατακλείδι, καλούν την Κυβέρνηση του Κιρ Στάρμερ και το ΔΣ του Βρετανικού Μουσείου «να αναστείλουν κάθε συζήτηση περί μεταβίβασης, μόνιμου δανεισμού ή αποδέσμευσης των Μαρμάρων του Έλγιν μέχρι να πραγματοποιηθεί πλήρης δημόσια επανεξέταση».

Αν και η λεγόμενη «Συμφωνία του Παρθενώνα» στηρίζεται στη λογική του δανεισμού των Γλυπτών στην Ελλάδα, με ταυτόχρονο δανεισμό άλλων αρχαιοτήτων από την Ελλάδα στο Βρετανικό Μουσείο, οι «36» διαφωνούν ακόμη και σε αυτήν την «κατευναστική», εκτονωτική και μάλλον εκφυλιστική, για το δίκαιο της επιστροφής, συμφωνία των δανειστικών ανταλλαγών.

Την επιχειρηματολογία τους την στηρίζουν κυρίως στο νόμο περί μουσείων του 1963, που ναι μεν ορίζει τη διοίκηση του Βρετανικού Μουσείου σαν αρμόδια για την επιστροφή αρχαιοτήτων, εξαιρεί όμως τα παρθενώνεια, για τα οποία ορίζει ότι δεν μπορούν να επιστραφούν. Επόμενα, η επιστροφή δεν είναι θέμα θέλησης του Βρετανικού Μουσείου αλλά πολιτικής βούλησης για αλλαγή του νόμου.

Η επιστολή, που συντάχθηκε από μέλη συντηρητικών και ακροδεξιών οργανώσεων, φαίνεται καλοδουλεμένη στα πλαίσια του βρετανικού νομικού και πολιτικού συστήματος, απαράδεκτη όμως ηθικά και πολιτισμικά και αντίθετη με το διεθνές αρχαιολογικό δίκαιο, που απαιτεί τα ταυτοποιημένα ιστορικά μνημεία να επιστραφούν στη χώρα προέλευσής τους.

Εντάσσεται στα πλαίσια μιας γενικότερης εκστρατείας για να εμποδιστεί η επιστροφή των παρθενώνειων γλυπτών. Μια εκστρατεία που αναδύεται από τα υπολείμματα του βρετανικού ιμπεριαλισμού και της αποικιοκρατίας. Αυτό το διαπιστώνει κανείς ενσκήπτοντας σε τοποθετήσεις κάποιων από τους υποστηριχτές της επιστολής.

Ο επικεφαλής του κόμματος Reform UK Νάιτζελ Φάρατζ ανέφερε, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Sun, ότι «Αν τα Γλυπτά του Έλγιν είχαν παραμείνει στην Ελλάδα , σήμερα δεν θα υπήρχαν». Δηλαδή, κατά τον κ. Φάρατζ η αποκόλληση, η καταστροφή και η διασπορά οργανικών τμημάτων του Παρθενώνα, θεωρείται διάσωση; Και ας υποθέσουμε ότι τα διέσωσαν, ότι μεταφέρθηκαν για μελέτη, συντήρηση ή και προστασία τους. αυτός ο χρόνος ‘’διάσωσης’’ δεν θα έπρεπε να είναι πεπερασμένος και να επιστρέφονταν αμέσως μετά; Γιατί αν αυτήν την ‘’προσφορά’’ τη μετατρέπεις σε «εμείς τα σώσαμε, άρα μας ανήκουν» τότε έχουμε εξαπάτηση. Δηλαδή, αν κάποιος διασώσει ένα παιδάκι από πνιγμό δικαιούται να το κρατήσει, να μην το επιστρέψει στους γονείς του; Δεν θεωρείται αυτό απαγωγή;

«Soft» τουρκική πολιτική: από την ναυτιλία και τον τουρισμό μέχρι την τουρκοφωνία …..

Θεοφάνης Μαλκίδης

1.Τουρισμός και τουρκικές ναυτιλιακές εταιρείες….

Οι αναφορές στα μέσα ενημέρωσης τόσο της Τουρκίας, όσο και της Ελλάδας ήταν σχεδόν πανομοιότυπες: Το περασμένο τριήμερο κατά το οποίο οι Τούρκοι εόρτασαν το Μπαϊράμι, τα νησιά του νότιου και ανατολικού Αιγαίου καθώς και η Αλεξανδρούπολη, υπήρξαν και πάλι ο κορυφαίος προορισμός για τους τουρίστες από την Τουρκία.

Ο τουρκικός τουρισμός στην Ελλάδα έχει γνωρίσει σημαντική άνοδο τα τελευταία χρόνια, αποτελώντας πλέον μια σημαντική πηγή εσόδων για την ελληνική οικονομία αφού η Visa-Express, η απλουστευμένη διαδικασία έκδοσης βίζας, που εφαρμόζεται σε Ρόδο, Λέσβο, Λήμνο, Χίο, Σάμο, Λέρο, Κάλυμνο, Κω, Σύμη, Καστελλόριζο, και πλέον και Πάτμος και Σαμοθράκη, επιτρέπει στους Τούρκους πολίτες να επισκέπτονται τα νησιά για έως και επτά ημέρες με ευκολία. 

Το 2024, πάνω από 104.700 Τούρκοι τουρίστες αξιοποίησαν την visa express, ενώ το ίδιο έτος ο αριθμός των Τούρκων τουριστών που επισκέφθηκαν την Ελλάδα ξεπέρασε τα 1,2 εκατομμύρια, ενώ η Τουρκία έχει αναρριχηθεί στην 5η θέση στην κατάταξη των χωρών που επισκέπτονται περισσότερο την Ελλάδα.

Γλωσσικός ιμπεριαλισμός - Διεθνές απολυτήριο IB: Μαθήματα στα Αγγλικά

Του Γιώργου Τασιόπουλου 

Αυτός είναι ο χάρτης της σταδιακής συρρίκνωσης της ιρλανδικής ως  ομιλούσας γλώσσας στην Ιρλανδία.

Αποτέλεσμα πολιτισμικού ιμπεριαλισμού. Ο επερχόμενος θάνατος ορατός.

Φαίνεται δεν είναι μόνο οι Ινουίτ από την Γροιλανδία που υπέστησαν τα πειράματα των Δανών όταν απομακρύνθηκαν από τα σπίτια τους για να μορφωθούν ως «μικροί Δανοί».

Μη φαντάζεστε ότι δεν αφορούν ανάλογοι φόβοι στην ελληνική γλώσσα.

Τι σηματοδοτεί άραγε η δημοσίευση μόνο στα αγγλικά του πορίσματος του ΕΟΔΑΣΑΑΜ για το έγκλημα στα Τέμπη;  Πόσο προσβάλλει τους Έλληνες και την τρισχιλιετή ιστορία της ελληνικής γλώσσας;

Για τον ιμπεριαλιστικό πολιτιστικό πόλεμο πρώτος μίλησε ο Μενέλαος Λουντέμης στο βιβλίο του "Ο Μεγάλος Δεκέμβρης (1945)" όταν σαρκάζοντας την αγγλική πολιτική στην Ελλάδα έγραφε: 

"...Ο Εγγλέζος φιλέλληνας και ανθρωπιστής πρόεδρος (ενν. του Εργατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος της Αγγλίας) Λάσκι. Ο σύντροφος Λάσκι μπόρεσε τουλάχιστον μέσα στον καταποντισμό του κόμματος να σώσει ένα υπόλειμμα: Το διεθνιστικό του πνεύμα. Από καιρό τώρα έχει γίνει ο διαπρύσιος κήρυκας της ιδέας. Ο πολιτικός ραβδοσκόπος της Ευρώπης. Ακαταπόνητος ιεραπόστολος τρέχει με τ’ αεροπλάνα, με τραίνα και βαπόρια από πόλη σε πόλη, από χώρα σε χώρα.
«Λαοί ενωθήτε! Κάτω τα σύνορα!»
Κάτω οι γλώσσες! (υπάρχει η Αγγλική).
Κάτω οι σημαίες! (υπάρχει η Αγγλική).
Κάτω οι τράπεζες! (υπάρχει η Αγγλική) "

"Ο Μεγάλος Δεκέμβρης", σελ. 77-78

Ήταν καημός και στόχος της πρώην Υπουργού Παιδείας Άννας Διαμαντοπούλου όταν ως ευρωπαϊκός επίτροπος πρότεινε την
καθιέρωση των αγγλικών ως δεύτερης επίσημης γλώσσας.

Ο Κυριάκος Πιερρακάκης, πνευματικό τέκνο και συνεργάτης της πρώην υπουργού και σήμερα υπεύθυνης πολιτικού σχεδιασμού του ΠΑΣΟΚ, φαίνεται να κάνει πράξη το όραμα της εισάγοντας το 

International Baccalaureate (IB) στο δημόσιο σχολείο.

Ο Μπαμπινιώτης για το IB στα σχολεία

«Προσωπικά πιστεύω ότι με τέτοιες δήθεν «προχωρημένες» προσεγγίσεις εντυπωσιασμού (ελάχιστα δηλαδή δημόσια σχολεία να μιμηθούν όσα ισχύουν σε λίγα ιδιωτικά σχολεία για διαφορετικούς λόγους και με άλλες προϋποθέσεις) γεννώνται φρούδες ελπίδες και χάνεται πολύτιμος χρόνος από τον πραγματικό σημαντικό στόχο: να ληφθούν γενναία μέτρα για μια καλύτερη ποιοτική εκπαίδευση στα δημόσια σχολεία»

Ο,τι γίνεται για ποιοτική βελτίωση τής Παιδείας μας είναι κατ’ αρχήν θετικό και ευπρόσδεκτο. Προϋπόθεση: να αποτελεί πραγματική βελτίωση και να αφορά στην ποιότητα τής παρεχόμενης εκπαίδευσης. Και φυσικά αναφερόμαστε στην δημόσια εκπαίδευση (γιατί η ιδιωτική έχει διαφορετικά δικά της χαρακτηριστικά).

Με το σκεπτικό αυτό ένα υψηλού επιπέδου πρόγραμμα, που δίνει έμφαση στην θεωρία τής γνώσης και στην πρώιμη επιστημονική κατάρτιση για μαθητές που κατέχουν άριστα την αγγλική γλώσσα, το πρόγραμμα Διεθνούς Απολυτηρίου (International Bacalaureate: IB) επιπέδου Προγράμματος απόκτησης Διπλώματος (Diploma Program: DP) θα αποτελούσε εκπαιδευτική κατάκτηση. Ωστόσο, κατάκτηση για ποιους;

 Πόσοι μαθητές, σε ποια σχολεία, από τι οικογένειες μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις ενός τέτοιου έντονα ανταγωνιστικού και πολύ δαπανηρού αγγλόφωνου προγράμματος αριστείας; Απάντηση: Πολλοί λίγοι έως ελάχιστοι.

Ας θέσουμε, λοιπόν, μερικά καίρια ερωτήματα για να ξέρουμε για τί μιλάμε.

ΕΡΩΤΗΜΑ 1: Ποιος είναι ο σκοπός τού «Διεθνούς Απολυτηρίου επιπέδου Διπλώματος» (IB-DP);

 Να αξιολογείται και να πιστοποιείται από έναν μεγάλο έγκυρο ξένο εκπαιδευτικό Οργανισμό εδρεύοντα στην Γενεύη η εγκυρότητα και ο βαθμός επιτυχίας ενός απολυτηρίου που επιτρέπει σε μαθητές από χώρες όπως η Ελλάδα να εισάγονται, κατ’ επιλογήν πάντα και με δίδακτρα, ως προπτυχιακοί φοιτητές σε μεγάλα και μικρότερα πανεπιστήμια τού εξωτερικού.

Η φοίτηση στο πρόγραμμα αυτό διαρκεί 2 έτη, περιλαμβάνει ειδικά υψηλών απαιτήσεων και εμβάθυνσης μαθήματα, εργασίες, γραπτές και προφορικές εξετάσεις, γίνεται αποκλειστικά στην αγγλική γλώσσα και αφορά στις δύο τελευταίες τάξεις τού Λυκείου (Β΄και Γ΄).

Γροιλανδία: Παιδομάζωμα, έλεγχος γεννήσεων και εκτοπισμοί - Τα εγκλήματα της Δανίας στους Ινουίτ

Η Δανία επιχείρησε να ελέγξει το μεγαλύτερο νησί του πλανήτη με απάνθρωπες μεθόδους

 - Πήραν παιδιά για να τα αναθρέψουν να γίνουν η ντόπια ελίτ 

- Έβαλαν σε χιλιάδες γυναίκες συσκευές που τις καθιστούσαν στείρες για να μην αυξάνεται ο πληθυσμός των Ινουίτ

Γιώργος Μιχαηλίδης

16.01.2025, 

Η Γροιλανδία εσχάτως έχει «εισβάλει» στη συζήτηση για τις γεωπολιτικές εξελίξεις. Η στρατηγική της θέση στη Βόρεια Αμερική έχει ωθήσει τον Ντόναλντ Τραμπ, να δηλώνει επισήμως πως θέλει την ενσωμάτωσή της στις ΗΠΑ.

Η Γροιλανδία ωστόσο ανήκει στη Δανία και η Κοπεγχάγη δεν εμφανίζεται έτοιμη να αποχωριστεί μία τόσο μεγάλη έκταση και μάλιστα με τόσο σημαντικά οφέλη όπως η εγγύτητά της στην Αρκτική.

Όμως οι σχέσεις Δανίας και Γροιλανδίας δεν είναι τόσο «αθώες» αφού η σκανδιναβική χώρα έχει στο ιστορικό της πολλά σκάνδαλα και μαύρες σελίδες στην προσπάθειά της να ελέγξει το μεγαλύτερο νησί της Γης και τους Ινουίτ, τον γηγενή πληθυσμό που κατοικεί εκεί επί χιλιάδες χρόνια.

Το «παιδομάζωμα» και η πλύση εγκεφάλου

Η πολιτειακή τυπολόγηση της Εκλόγιμης Μοναρχίας ως Φιλελεύθερης και Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας – Η απάτη της νεοτερικότητας

Ανακοίνωση του Πολυχρόνη Καρσαμπά στο πλαίσιο του 2ου Επιστημονικού Συμποσίου της «Ακαδημίας Κοσμοσυστημικής Γνωσιολογίας» που διεξήχθη 9-10 Δεκεμβρίου 2022 στον Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασός»

ΕΙΣΑΓΩΓΗ – Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΙΚΗΤΕΣ

Η ιστορία γράφεται από τους νικητές είχε πει ο Ναπολέων Βοναπάρτης, ο θεμελιωτής της σύγχρονης Γαλλίας, αλλά και της σύγχρονης Ευρώπης, και είχε δίκιο.

Σε μία πολεμική σύρραξη, καθένα από τα συγκρουόμενα μέρη έχει το δικό του αφήγημα, το δικό του πολιτισμικό «κεκτημένο». Οι νικητές στο τέλος, επιβάλλουν κατά κάποιο τρόπο το δικό τους, μιας και οι νικημένοι έχουν κατακτηθεί.

Στην περίπτωση της Ρωμαϊκής και της Οθωμανικής κατάκτησης του Ελληνικού Κόσμου/Ανθρωποκεντρικού Κοσμοσυστήματος, που αναπτύχθηκε, εξαπλώθηκε και κυριάρχησε στην λεκάνη της Μεσογείου, οι κατακτητές ηγεμόνευσαν-επικάθισαν στο κατακτημένο Κοσμοσύστημα, χωρίς να το καταστρέψουν.

Η Γερμανοσκανδιναβική Δυτική Ευρώπη, που ήδη από το 1204 με την 1η άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους έδειξε τις δηωτικές και λεηλατικές διαθέσεις της, κατακτώντας τον 19ο αιώνα την ηγεμονία του Ελληνικού /Ανθρωποκεντρικού Κοσμοσυστήματος, επιδόθηκε σε μία εργώδη προσπάθεια να «υποσκάψει τα θεμέλια του», να το «κατεβάσει» στα δεσποτικά της μέτρα και εν τέλει να το καταλύσει. Και τούτο διότι «δεν υδήνατο, ως εκ της φύσεώς της, να το οικειοποιηθεί, ούτε καν να το καταλάβει», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο καθηγητής Γιώργος Κοντογιώργης.

Άλλωστε, η αποικιοκρατία στην οποία επιδόθηκε η Δυτική Ευρώπη, κατέστη δυνατή, στο μέτρο και στους χώρους,που πέτυχε ο πολιτιστικός της ιμπεριαλισμός να καταστρέψει τις εγχώριες πολιτιστικές δομές. Τέτοιος υπήρξε και ο γεωπολιτικός χώρος του Ελληνικού Κοσμοσυστήματος, ο χώρος της Ανατολικής Μεσογείου, στον οποίο κατόρθωσε να διεισδύσει και να τον μελετήσει δια των «περιηγητών» της, και εν τέλει να τον διασπάσει και να τον διαλύσει με την άσκηση βίας.

Βρε, πως αλλάζουν οι καιροί....

Ε.Δ.Α 1957...

Τελικός στόχος της επίθεσης αυτής ο συντάκτης εκτιμούσε πως ήταν η «εξουδετέρωση της αυξημένης αντίδρασης των λαϊκών στρωμάτων», και η αποτροπή της συσπείρωσης «πατριωτικών δυνάμεων» ικανών να παλέψουν για την υλοποίηση της «Εθνικής Δημοκρατικής Αλλαγής».

Σε ό,τι αφορά τη νεολαία, ο συντάκτης του πλάνου επεσήμαινε το ιδιαίτερο ενδιαφέρον των «δυνάμεων της υποτέλειας», οι οποίες, αξιοποιώντας το εύπλαστο της νεανικής ηλικίας, αποσκοπούσαν με τη διάδοση του «αμερικάνικου τρόπου ζωής» να θέσουν φραγμό στην πατριωτική της δράση η οποία είχε αναδειχθεί με αφορμή τις κινητοποιήσεις για το Κυπριακό, καθιστώντας έτσι εφικτό τον έλεγχο της!!!!!

«Αυτή η αμερικανική "πνευματική βοήθεια" που είναι το φυσικό επακόλουθο της άλλης "βοήθειας" δυο σκοπούς επιδιώκει», έγραφε η Αυγή σε σχετικό αφιέρωμα της το 1956:

 «ο ένας είναι η προπαγάνδα του περιλάλητου "αμερικάνικου τρόπου ζωής", να μας αποδείξει δηλαδή πως ο τρόπος ζωής και σκέψεως της σημερινής Αμερικής και ο πολιτισμός του δολαρίου είναι τα καλύτερα φρούτα του ανθρώπινου πολιτισμού. 

Ο δεύτερος σκοπός που επιδιώκεται είναι να διαφθείρη συνειδήσεις, να πλάση τους Έλληνες κατ' εικόνα και ομοίωσιν των δούλων [...], έτσι που να μην μπορούν να σκέφτονται ελεύθερα".

"...«προσπάθειες για τη διάβρωση της νεολαίας», κατονομάζονταν φορείς οι οποίοι (κατά την εκτίμηση του συντάκτη του κειμένου) ασκούσαν προπαγανδιστική υπέρ των Ηνωμένων Πολιτειών δράση, όπως τα κολέγια, οι σχολές που λειτουργούσαν στην Ελλάδα με αμερικανική χρηματοδότηση, η Φωνή της Αμερικής, δηλαδή ο ραδιοφωνικός σταθμός της αμερικανικής βάσης

στην Αθήνα, τα ινστιτούτα με τους χιλιάδες, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Επιτροπής Διαφώτισης, σπουδαστές κλπ.

«Στη δίψα της Νεολαίας για ψυχαγωγία», επεσήμαινε ένα έγγραφο της Διαφώτισης, «της προσφέρουν τον γκαγκστερικό κινηματογράφο, τα ηλίθια χολυγουντιανά κατασκευάσματα, το στριπ-τιζ και τα πορνογραφικά θεάματα του θεάτρου και του σινεμά. [...]

Στη λαχτάρα για χορό και μουσική της σερβίρουν ξένα αηδιαστικά "ελαφρά" τραγούδια και εξίσου κακής ποιότητας δικά μας. Αντί για λέσχες νεολαίας και τόπους εκπολιτισμού προσφέρουν τα πορνεία, τα σφαιριστήρια, τους ντεκέδες, τα "κλαμπς", και τα κάθε λογής καταγώγια που ξεφυτρώνουν κατά χιλιάδες σε όλη τη χώρα». (ΑΣΚΙ, Αρχείο Νεολαίας ΕΔΑ,

Κουτί 270: Η σημερινή κατάσταση της Νεολαίας στην Ελλάδα, δακτυλόγραφο, χ.χρ).

 «Οι Αμερικάνοι στην Ελλάδα. Η πνευματική "βοήθεια", μια άλλη πλευρά υποδουλώσεως του λαού μας. Κόμικς, μίκυ-μάους, "σορτς" βιβλία, πολυτελή "κέντρα πληροφοριών" και ινστιτούτα», Αυγή, 22.03.1956.

Πηγή: https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=pfbid021pXV4qCoHPL1k3iGvDLWio6BuThDXyofZoEi6z3CCthAPcm1hsDCiT8sGNfeFZUGl&id=1572263489

Ανάρτηση: Γερομοριάς 

Halloween και ελληνική παράδοση: ολίγα τινά βασικά από

Γιώργος Νεκτάριος Παναγιωτίδης

7

Ο  Γιώργος Θεοτοκάς έγραφε κάπου εκεί το 1931, στην προσωπική τους αλληλογραφία, στο Σεφέρη για τη νέα του συλλογή, την περίφημη «Στροφή», ότι είναι κάπως «εξαϋλωμένη μέσα στο fog» και ότι βρίσκει ότι προσφέρει κάτι νέο στην ελληνική ποίηση. Ο Σεφέρης πράγματι γνώρισε το λονδρέζικο fog, λόγω των σπουδών του. Εντούτοις, αυτό δεν υπάρχει μόνο στη Λόνδρα (Λονδίνο), αλλά και στη συμβασιλεύουσα. Όπως έγραφε ο Γιώργος Ιωάννου («Θεσσαλονίκη-Αθήνα, μία ερωτική σύγκριση», 1984):

«Αχ, πολύ μου λείπουνε τέτοιες ομίχλες στην Αθήνα εδώ (…) Οι εικόνες των δρόμων της Αθήνας μέσα απ’ τη βροχή με έχουν δέσει με διάφορες γωνίες και θέσεις, μα η ομίχλη και το πούσι με ζαλίζει, όταν το σκέφτομαι». Και, επεξηγηματικά, ο Ιωάννου γράφει, το ’64: «Κάθε φορά που πέφτει ομίχλη ή είναι πολύ σκοτεινά, κατεβαίνω και γυρίζω σαν τρελός στις πιο σκοτεινές πλατείες». Λέγοντας «σαν τρελός», στο θεσσαλονικιώτικο ιδίωμα, σημαίνει παράφορα, με ζέση, εμμανώς. 

Ο Ιωάννου άλλοτε είχε γράψει, επί τη αφορμή του θανάτου του Σεφέρη το 1971, ότι σε αντίθεση με αλλού, ο θάνατος στην Ελλάδα συχνά πέφτει σαν μια αιφνιδιαστική μπαταριά. Με άλλα λόγια, λείπει η μνήμη θανάτου. Εντούτοις, η μνήμη θανάτου δεν είναι μια καταθλιπτική μελέτη που μας στερεί τις χαρές (ή/και τις μικροχαρές) της ζωής αυτής (σε όποιον δε θέλει να τις στερηθεί), αλλά αντίθετα επιδρά τελικά με τρόπο που αυξάνει το βάθος και την ένταση αυτής της βίωσης.

Αυτή η μνήμη θανάτου είναι αναμφισβήτητα ένα από τα αντικείμενα της γιορτής του Halloween, όπως προκύπτει από την εκκλησιαστική της ρίζα. Η γιορτή αυτή προέρχεται από την Παραμονής των Αγίων Πάντων (All Hallows Eve), που αρχικά υπήρχε στην Ενωμένη Εκκλησία της Ευρώπης. Είχε καθιερωθεί να γιορτάζεται την 31η Οκτωβρίου από τον ορθόδοξο Πάπα Γρηγόριο τον 3ο (731-741). Η παραμονή λοιπόν των Αγίων Πάντων ήταν η Μέρα των νεκρών ή η Μέρα των ψυχών. 

Sevcan Kence: Οι λέξεις

Sevcan Kence: Οι λέξεις

(Μάθημα για τη χώρα που ο πρωθυπουργός της αρέσκεται να ομιλεί τα Αγγλικά, και τα αποδίδει τόσο όμορφα, σαν Άγγλος!)

«Όταν έφτασαν οι Ιεραπόστολοι, οι Αφρικανοί είχαν τη γη και οι Ιεραπόστολοι τη Βίβλο. Δίδαξαν πώς να προσευχόμαστε με κλειστά μάτια. Όταν τα ανοίξαμε, είχαν τη γη και εμείς τη Βίβλο.» ανήκουν στον Jomo Kenyatta.

ΓΕΡΟΜΟΡΙΑΣ

____________

Σωτήρης Καλκατζάκος 

Το 1997, η βασιλική οικογένεια προσκάλεσε τον Ουσμάν Σεμπέν να του απονέμει το Ειδικό Τιμητικό Βραβείο της Βρετανικής Βασιλικής Οικογένειας. Ο 74χρονος συγγραφέας παρευρέθηκε στην τελετή και παρουσία της βασίλισσας Ελισάβετ Β' έκανε την ακόλουθη ομιλία που συγκλόνισε τον κόσμο, μετά την οποία έφυγε από την αίθουσα χωρίς να παραλάβει το βραβείο:

«Ζητώ συγγνώμη από όλους σας που δεν θα συνεχίσω την ομιλία μου στα αγγλικά. Βρίσκομαι στη χώρα σας και βαθμολογούμαι από το σύστημα που έχετε. Ωστόσο, η κύρια ομιλία μου θα είναι στη μητρική μου γλώσσα. Όσοι θέλουν μπορούν να βρουν την αγγλική μετάφραση της ομιλίας φορώντας τα ακουστικά που βρίσκονται στις πολυθρόνες σας…

Όταν ήρθαν οι Βρετανοί είχαν μια Βίβλο στα χέρια τους και εμείς είχαμε γη. Μας έμαθαν να προσευχόμαστε με κλειστά μάτια. Όταν ανοίξαμε τα μάτια μας, κρατούσαμε μια Βίβλο στα χέρια μας και είχαν την ιδιοκτησία της γης μας...

Μας αλλάξατε τη κουλτούρα μας τη γλώσσα μας. Η νέα γλώσσα και θρησκεία από έναν μακρινό κόσμο, μας έκανε υπάκουους σκλάβους που έπρεπε να δουλεύουμε συνέχεια. Κάθε φορά που υπερασπιζόμασταν την ελευθερία μας, έσπερναν διχόνοια έδινα όπλα για να σκοτωθούμε μεταξύ μας.

Οι ιερείς των Βρετανών εκμεταλλεύτηκαν τη μαχητικότητα μας και έκανε τα παιδιά μας πολεμιστές. Άγριοι πολεμιστές που πολεμούν υπέρ των Άγγλων και Γάλλων και εναντίον στα αδέρφια τους.

Έκαναν τα παιδιά μας να πιστεύουν ότι όλος ο κόσμος αποτελείται από την αγγλική και Γαλλική γλώσσα και τη Βίβλο…

Μας έφεραν ποτά που δεν ξέραμε, ασθένειες που μας έκαναν άρρωστους και αδύναμους.

Πήραν τους προγόνους μας αλυσοδεμένους ως σκλάβους στις μεγάλες πόλεις τους για να τους φτιάξουν εκείνα τα υπέροχα κτίρια, τους δρόμους, τις σήραγγες και τις εκκλησίες πάνω σε ανθρώπινη σάρκα…

Έριξαν φάρμακα στη γη μας, καταστρέφοντας τη χλωρίδα και πανίδα λόγω του μαύρου αίματος της κόλασης (πετρελαίου) στα υπόγεια της γης μας για τα συμφέροντά τους. Έσπειραν μεγάλους πόνους και θανάσιμα μαρτύρια...

Αυτοί που ήρθαν πρώτοι μας φέρθηκαν σκληρά, και οι φίλοι τους που ήρθαν μετά από αυτούς Γάλλοι με υποσχέσεις να σταματήσουν αυτή τη σκληρότητα, μας κατέκτησαν.

Όσοι έρχονται σήμερα συνεχίζουν την κατοχή με το ίδιο σύστημα…

Δεν θέλουμε τους εθελοντές γιατρούς σας να δοκιμάζουν τα νέα τους φάρμακα, βιολογικά όπλα και ασθένειες πάνω μας!
Δεν δεχόμαστε την επισιτιστική σας βοήθεια που είναι στην πραγματικότητα εκμετάλλευση με την ιμπεριαλιστική σας οικονομία της ανακύκλωσης!

Απορρίπτουμε τη φτωχή γλώσσα σας, που μας δυσκολεύει να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον και μας κάνει να ξεχνάμε τα τραγούδια και τα παραμύθια μας!

ΠΩΣ ΘΑ ΒΛΈΠΑΜΕ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΊΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΌΠΟ ΤΟΥ ΝΕΧΡΟΥ ΚΑΙ ΌΧΙ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΤΆΚΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΈΝΔΙΑ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

Όπως διαβάζω από το βιβλίο του Δημήτρη Μάρτου "Ιμπεριαλιστικός Πολιτισμός. Ιστορική μορφοποίηση της Δυτικής κυριαρχίας στον κόσμο" εκδ. ΓΌΡΔΙΟΣ, σσ. 68-70

"... Οι ιμπεριαλιστές επιχειρούν να ελέγξουν τα αντανακλαστικά τις διαδικασίες προσαρμογής στη θέλησή τους. Καταρχήν οργανώνουν την υποταγμένη κοινωνία καθ' ομοίωση των δικών τους κοινωνιών. Και αυτό το ονομάζουν εκσυγχρονισμό (νεωτερικότητα ή μοντερνισμό). Δημιουργούν μία άρχουσα αυλική και υπαλληλική τάξη σε μία γωνιά του αφιλόξενου τόπου, που θεωρούν όμως δικό τους. Δημιουργούν την έδρα της ιμπεριαλιστική τους παρέμβασης από που εκπορεύεται η εξουσία τους και ατενίζουν τη χώρα των γηγενών. Επιδιώκουν την εκμάθηση από τους ιθαγενείς της γλώσσας τους και αν αυτό δεν είναι κατορθωτό, όπως στην περίπτωση της ελληνικής, τότε αρχίζει ένα μακρόχρονο μαγάρισμά τους. Οι λέξεις που χρησιμοποιούν οι γηγενείς χάνουν το αυθεντικό τους νόημα και μετατρέπονται σε μορφολογικό περίβλημα νοημάτων των αποικιοκρατών, αλλοιώνονται για να αποδώσουν-μεταφράσουν λέξεις των κυρίαρχων.

Όλες οι παραδοσιακές κουλτούρες ταξινομούνται αρχικά στην κλίμακα πρόοδος/ καθυστέρηση και τίθενται σε καθεστώς απόρριψης. Τις ενδιαφέρουσες πτυχές της κουλτούρας ενός υποταγμένου λαού τις αποσπούν από την ενιαία δομή της παράδοσής του και τις προσαρμόζουν ως χρήσιμο υπόστρωμα στην οικοδόμηση της κυριαρχίας τους. Οι λαοί, συνήθως, γνωρίζουν ένα άλλο λαό περισσότερο από αυτές τις αφαιρέσεις και τις προσαρμογές στα αποικιοκρατικά προγράμματα. Σταδιακά, παύουν να ενδιαφέρονται για τη συνολική πολιτισμική παράδοση ενός λαού, τις θυσίες, την αγωνιστικότητα, την πνευματικότητα και τα αυτόχθονα σχέδια του, που πολλές φορές είναι υψηλότερης πολιτιστικής στάθμης από τις αφαιρέσεις και τις επιλεκτικές προσαρμογές της ιμπεριαλιστικής παρέμβασης..."

Χαρακτηριστικό το αφήγημα του Νεχρού, πρωθυπουργού της Ινδίας το 1948:

"Στην αρχή σκεπτόμασταν με τις κατηγορίες και τα εννοιολογικά πλαίσια που είχαμε μάθει από τους Άγγλους. Δεν μπορούσαμε να δραπετεύσουμε από αυτά και να σκεφτούμε διαφορετικά. Η μόνη παρηγοριά που βρίσκαμε ήταν στη θρησκεία και στη φιλοσοφία, όπου κανένας λαός ποτέ δεν μας έφτασε. Σκεφτόμαστε τον εξωτερικό κόσμο με τον τρόπο των Άγγλων, τον δικό μας εσωτερικό κόσμο με τον τρόπο τον δικό μας τον Ινδικό. Στη συνέχεια οι ιστορικοί ανακάλυψαν ότι είχαμε ένα ένδοξο παρελθόν που οι Άγγλοι το είχαν αποσιωπήσει. Αποκτήσαμε περηφάνια γι' αυτό. Οι Ινδοί δεν υπολείπονται έναντι των άλλων. Γιατί να μην ζητήσουν την ελευθερία τους"

Γερμανικός Έλεγχος της Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας - Προκόπης Παπαστράτης

Είναι ενδεικτικό της γερμανικής προσέγγισης ότι όλη αυτή η ενορχηστρωμένη προσπάθεια στοχεύει στην προώθηση ενός συγκεκριμένου ιστορικού αφηγήματος.

Το πικρό απόφθεγμα ότι η πρώτη απώλεια σ΄ένα πόλεμο είναι η αλήθεια, φαίνεται ότι ισχύει και για τους εορτασμούς μνήμης αυτού του πολέμου. Παράλληλα με τους εορτασμούς για το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αρχίζει να ξεδιπλώνεται μία ιδιότυπη ιστορία παραχαράξεων και αποσιωπήσεων, οι οποίες ουσιαστικά αμαυρώνουν αυτούς τους εορτασμούς, που εξελίσσεται, εμπλουτίζεται και τροποποιείται ανάλογα με τις πολιτικές σκοπιμότητες που επικρατούν.

Αυτό είναι εμφανές από τον πρώτο εορτασμό του τέλους του πολέμου. Τα 75.000.000 θυμάτων, τα χαίοντα ερείπια ολόκληρων πόλεων, η μεθοδευμένη φρίκη των στρατοπέδων εξόντωσης, δεν εμποδίζει αυτή τη διαδικασία παραχάραξης και αποσιώπησης να εξελιχθεί.

Από τα πρώτα και μόνιμα θύματα αυτού του πολέμου είναι ο αντιφασιστικός χαρακτήρας του. Ενδεικτικό του μεγέθους της παραχάραξης είναι ότι ο λεγόμενος Δυτικός κόσμος ανακάλυψε επισήμως τα 30.000.000 νεκρών του ρωσικού λαού όταν αποφασίστηκε να τερματιστεί ο Ψυχρός Πόλεμος.

Όπως έχει επιγραμματικά επισημάνει ο Νίκος Σβορώνος, σε ορισμένες τουλάχιστον στιγμές της ελληνικής ιστορίας, ο ρόλος του ξένου παράγοντα προσλαμβάνει χαρακτήρα σχεδόν θεσμικό. Η περίπτωση της Ελλάδας από τις παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είναι χαρακτηριστική. Η επέμβαση του ξένου παράγοντα σε αγιαστή συνεργασία με τους ντόπιους συνεργάτες του, μεθόδευσαν, πέραν όλων των άλλων, και την παραχάραξη των γεγονότων, που μας ενδιαφέρουν.

Σε πρώτο πλάνο στη δεκαετία του 1940, αρχίζοντας από την Εθνική Αντίσταση, επειδή ενέχει τον κίνδυνο ανατροπής της κοινωνικής ιεραρχίας και σε δεύτερο πλάνο, μετά το τέλος του εμφύλιου, στο θέμα των γερμανικών οφειλών. Τυπικός φορέας, αυτών των επικίνδυνων για τους κρατούντες αντιλήψεων, ήταν ο Μανώλης Γλέζος. Τόσο για τον τρόπο και το χρόνο που εντάχθηκε στην Αντίσταση όσο και για τις πρωτοβουλίες που έπαιρνε μία των οποίων ήταν και οι γερμανικές οφειλές.

Στο πλαίσιο αυτό έπρεπε και πρέπει να εθιστούμε, και επιπλέον, να αποδεχθούμε οικειοθελώς, τον ρόλο του επιτηρούμενου ιθαγενή.

H ποικιλομορφία των εθνικών πολιτισμών ως ζωτικό κύτταρο του Ευρωπαϊκού πολιτισμού

Γράφει ο Χρήστος Χατζηλίας

Στο παρών άρθρο θα αναφερθεί η αξία της ποικιλομορφίας και της ιδιαιτερότητας των εθνικών πολιτισμών της κάθε Ευρωπα’ι’κής χώρας ως ένδειξη  ζωτικότητας του Ευρωπα’ι’κού πολιτισμού και η σημασία που  κατέχει η ποικιλομορφία και η εθνική ιδιαιτερότητα τους για το μέλλον της Ευρώπης.

Η Ευρωπα’ι’κή Ήπειρος,αποκαλούμενη και Γηραιά,εκτείνεται από την Βρετανία και την Σκαδιναβία,ως την Ισπανία και την Ελλάδα.Μέσα σε αυτό το αχανές έδαφος υπάρχουν πολλοί λαοί που διαμόρφωσαν ανάλογα την περιοχή και το κλήμα,τον δικό τους πολιτισμό και την δική τους γλώσσα, σφυριλατόντας με αυτόν τον τρόπο μια ξεχωριστή και ιδιαίτερη ταυτότητα ο ένας από τον άλλο.Δημιουργήθηκε λοιπόν μία ποικιλομορφία πολιτισμών που εμπλουτίζει με διάφορους τρόπους τέχνης,αρχιτεκτονικής,λαικής παράδοσης τον ενιαίο Ευρωπα’ι’κό πολιτισμό. Ο καθεδρικός της Παναγίας των Παρισίων της Γαλλίας,ο καθεδρικός ναός της Κολωνίας της Γερμανίας,ο Ντουόμο του Μιλάνου της Ιταλίας,ο Παρθενώνας της Ελλάδας και πολλά άλλα αριστουργήματα δείχνουν την ομορφιά της  εθνικής ποικιλομορφίας και των διαφόρων πολιτισμών της Ευρώπης.Οι αποχρώσεις και οι αντιθέσεις αυτές κρατούν αν θέλετε σε συνεχή κίνηση και ζωντάνια των Ευρωπα’ι’κό πολιτισμό,δημιουργόντας μέσα του μία συνεχή Αναγέννηση που δεν αποβλέπει σε έναν συγκεκριμένο εθνικό πολιτισμό αλλά όλοι οι λαοί συμβάλουν με τα δικά τους ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στην κοινή Ευρωπα’ι’κή Αναγέννηση,Οι λαοί προσφέρουν ό,τι κομψότερο και ομορφότερο έχουν αποτυπώσει στον πίνακα,στο μάρμαρο και στην πέτρα από το καθημερινό τους βίο.

Η αξία της ποικιλομορφίας συνίσταται στο ότι τα έθνη παραμένουν ξεχωριστά χάρη του πολιτισμού τους ,αποτρέποντας την αλλοτρίωση και τον πολιτισμικό κομφορμισμό που θα τους καταστήσει άβουλες μάζες χωρίς ταυτότητα και εθνικά χαρακτηριστικά, οδηγώντας τους στο να γίνουν έρμαια των ισχυρότερων  οικονομικά και στρατιωτικά κρατών μέσω της καταναλωτικής κουλτούρας και την ισοπέδωση των αξιών τους.Διότι αντιτάσσονται στην καταστροφή των ταυτοτήτων τους που σημαίνει την καταστροφή του ενιαίου Ευρωπα’ι’κού πολιτισμού. Η εθνική ποικιλομορφία δημιουργεί την ισότητα και την ισορροπία  μέσα στην Ευρώπη  αποτρέποντας τον  ρατσισμό και τον εθνικισμό των ισχυρότερων κρατών όπως πχ την Ναζιστική Γερμανία και την Φασιστική Ιταλία που ήθελαν να επιβληθούν σε άλλες χώρες.

Η εθνική ποικιλομορφία και η ιδιαιτερότητα των πολιτισμών δεν οδηγεί στην έχθρα και στην πεποίθηση της ανωτερότητας μεταξύ των Ευρωπα’ι’κών λαών,η έλλειψη μόρφωσης και παιδείας οδηγούν στην μεταστροφή αυτής της υγειούς ποικιλομορφίας από δημαγωγούς που θέλουν να καταστήσουν την πολυεθνική ποικιλοχρωμία της Ευρώπης  σε ενα πεδίο όπου όλοι οι λαοί θα έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα,θα διασκεδάζουν με τον ίδιο τρόπο και θα έχουν το ίδιο ακράτητο καταναλωτικό μοντέλο που θα τους καταστήσει παθητικούς δέκτες.

Η εφημερίδα FT εναντίον της χρήσης ελληνικών και λατινικών φράσεων στον επιχειρηματικό κόσμο!

Άρθρο της εφημερίδας Financial Times, στο οποίο η συντάκτης Moira O’Neill επιχειρηματολογεί κατά της χρήσης ελληνικών και λατινικών φράσεων στον επιχειρηματικό κόσμο, καθώς θεωρούνται ‘’νεκρές γλώσσες’’.

Αναρωτιέται γιατί τόσες πολλές εταιρείες στον επενδυτικό τομέα επιμένουν στη χρήση λατινικών και ελληνικών όρων που αποτελούν μόνο και μόνο τρόπο επίδειξης γνώσεων, ενώ προκαλούν και παρανοήσεις.

Σημειώνει:

Η χρήση αυτών των γλωσσικών αναφορών μπορεί να εντυπωσιάζει τους εργαζόμενους στον επενδυτικό τομέα, αλλά είναι περιττή για τους πελάτες που επενδύουν τα χρήματά τους. Οι επενδυτικές εταιρείες θα πρέπει να χρησιμοποιούν την καθημερινά ομιλούμενη γλώσσα και να σταματήσει οτιδήποτε αποτελεί εμπόδιο στην κατανόηση και επικοινωνία.

Τα καθαρά αγγλικά είναι αυτό που αξίζει στους επενδυτές, καταλήγει η συντάκτρια.

Τίτλος:

Latin and Greek have no place in the investment world 

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ: "ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, Ιστορική μορφοποίηση της Δυτικής κυριαρχίας στον κόσμο" του Δημήτρη Μάρτου

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Οι εκδόσεις Γόρδιος

σας καλούν στην παρουσίαση του βιβλίου

του Δημήτρη Μάρτου με τίτλο

ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Ιστορική μορφοποίηση της Δυτικής  κυριαρχίας στον κόσμο

την Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2019 και ώρα 20.00

στο Polis Art Cafe (Πεσματζόγλου 5)

Το βιβλίο θα παρουσιάσουν οι:

Ασημακόπουλος Βασίλης, Δικηγόρος – Πολιτικός Επιστήμων

Λυγερός Σταύρος, Δημοσιογράφος – Συντονιστής Slpress

και ο Συγγραφέας

ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Ιστορική μορφοποίηση της Δυτικής  κυριαρχίας στον κόσμο

Του Δημήτρη Μάρτου

Με τον τίτλο αυτόν βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Γόρδιος (Βιβλιοπωλείο Το Παραγώνι - Κωλέττη 2, Αθήνα, Τηλ.: 2103803334 ), το νέο βιβλίο το Δημήτρη Μάρτου, στο οποίο επιχειρεί να τεκμηριώσει, με ιστορικούς όρους, ότι 

• το Δυτικό ‘’θαύμα’’ είναι συνυφασμένο με την ιμπεριαλιστική του ουσία. 
•  την περίοδο που κρίθηκε η φυσιογνωμία του σύγχρονου κόσμου η Δύση είχε διαμορφώσει έναν πολιτισμικό κώδικα βίαιο και πολιτισμοκτόνο και μπόρεσε να αναδείξει μια μορφή οικονομίας που εγκλώβισε τον κόσμο στην κυριαρχία της.

ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ του Δημήτρη Μάρτου

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΟΡΦΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Του Δημήτρη Μάρτου

Με τον τίτλο αυτόν βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Γόρδιος (Βιβλιοπωλείο Το Παραγώνι - Κωλέττη 2, Αθήνα, Τηλ.: 2103803334 ), το νέο βιβλίο το Δημήτρη Μάρτου, στο οποίο επιχειρεί να τεκμηριώσει, με ιστορικούς όρους, ότι το Δυτικό ‘’θαύμα’’ είναι συνυφασμένο με την ιμπεριαλιστική του ουσία. 

Ότι την περίοδο που κρίθηκε η φυσιογνωμία του σύγχρονου κόσμου η Δύση είχε διαμορφώσει έναν πολιτισμικό κώδικα βίαιο και πολιτισμοκτόνο και μπόρεσε να αναδείξει μια μορφή οικονομίας που εγκλώβισε τον κόσμο στην κυριαρχία της.

Οι έννοιες της δυτικής πολιτικής οικονομίας, με τις οποίες συνήθως κατανοούμε την άνοδο της δυτικής Ευρώπης, υποτιμάνε το γεγονός ότι αυτή έχει τις βάσεις της στη ληστεία και τη βία. Ότι ο κόσμος ήταν το θύμα πρωταρχικών κρατών-ληστών, που ονόμασαν μετά τις ληστείες τους «ελεύθερη οικονομία», «εκπολιτισμό», «βιομηχανική και τεχνολογική επανάσταση», κλπ.

Επιπλέον, ότι η πλειονότητα αυτών που ασχολήθηκαν συστηματικά με τον ιμπεριαλισμό περιόρισαν τις οπτικές τους στις αναπαραγωγικές του διαστάσεις και ελάχιστα έως καθόλου στην παραγωγή του, όπως, πχ, συμβαίνει με την επικρατέστερη αντίληψη για τον ιμπεριαλισμό, αυτή που πρότεινε ο Λένιν στο σύγγραμμά του «Ιμπεριαλισμός ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού», όπου αναλύεται ως φαινόμενο του τέλους του 19ου αιώνα, απόρροια της ανάπτυξης του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού.

Περιοδεύοντας κανείς στις ιστορίες του κόσμου θα διακρίνει ότι οι Δυτικοευρωπαίοι άρχισαν να κατασκευάζουν, ήδη από το 11ο αιώνα, την ιστορία του κόσμου με τέτοιο τρόπο, ώστε να φανεί ότι από αυτούς περνούσανε οι δρόμοι που οδηγούσανε στο Θεό, στη λύτρωση. Οι δρόμοι προς τους «Αγίους Τόπους» και τις «Ινδίες» ήταν οι δρόμοι που οι Χριστιανοί έπρεπε να διανύσουν για να βρεθούν στο «βασίλειο του Ουρανού». Από τότε έβλεπαν τις χώρες των άλλων σαν σκηνικό δράσης των δικών τους ανθρώπων και, σχεδόν παντού, προσπάθησαν να επιβάλλουν μια τάξη στο «χάος» της νέας αποικίας, μέσα από μια «υπαλληλοκρατία», την οποία έφεραν αρχικά από τα μέρη τους, επιβάλλοντας κανόνες, προτεραιότητες, λέσχες και οργανισμούς, στρατιωτικές, διοικητικές και οικιστικές ιεραρχίες και πάνω απ’ όλα αυτά να δηλώνουν τη μητροπολιτική ισχύ.

Θα διακρίνει ακόμη και τους φυσικούς αντιπάλους του ιμπεριαλισμού, τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, τα οποία αν και καλλιέργησαν μεγάλες προσδοκίες στους λαούς, δεν οδήγησαν στο ποθητό αποτέλεσμα. Και ότι σε αυτό συνετέλεσε και η αντεπανάσταση του δυτικού ιμπεριαλισμού, η οποία ήταν αδίστακτη, αιματηρή και βρώμικη. Πάνω σ’ αυτό, εξετάζοντας κανείς τη ρητορική-προπαγάνδα των «Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων», τις δεκαετίες του 1960 και 1970, θα διαπιστώσει ότι οι ίδιοι άνθρωποι που αιματοκύλησαν τον κόσμο, από τη νοτιοανατολική Ασία μέχρι τη Νότια Αμερική, που χρηματοδότησαν τα δικτατορικά καθεστώτα, ήταν αυτοί που επαίρονταν για τ’ ανθρώπινα δικαιώματα. Και ότι, παρόλα αυτά, πολλά μετεπαναστατικά κράτη θα αποσπαστούν από τον ιμπεριαλιστικό έλεγχο, αποδεικνύοντας ότι η ‘’ευημερία’’ τους δεν τον είχε ανάγκη.

Εκστρατεία «ξεπλύματος» των ιμπεριαλιστών

Εκστρατεία «ξεπλύματος» των ιμπεριαλιστών

Πληθαίνουν οι πολυδιάστατες «παρεμβάσεις» των ιμπεριαλιστών για την παρέμβαση στη συνείδηση του λαού και την κάμψη των αντιδράσεων στους σχεδιασμούς τους. Το σχέδιο «άμβλυνσης του αντιαμερικανισμού» (στην πραγματικότητα του αντιιμπεριαλισμού) ανέβηκε σε νέα επίπεδα την περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, και βέβαια συνεχίζεται αμείωτα και με μεγαλύτερη ένταση με τη ΝΔ. Από ποδηλατάδες του Αμερικανού πρέσβη σε εκδηλώσεις και συναυλίες της μπάντας του αμερικανικού στρατού στα σχολεία, μέχρι στοχοποιημένα «σεμινάρια», η δραστηριότητα των προγραμμάτων της αμερικάνικης πρεσβείας και του ΝΑΤΟ έχει στο επίκεντρο επιλεγμένα τμήματα του ελληνικού λαού.

Διόλου τυχαία δεν είναι η περίοδος που η δραστηριότητα αυτή εντείνεται, καθώς όσο φουντώνουν οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί στην περιοχή, βαθαίνει και η εμπλοκή της Ελλάδας στα επικίνδυνα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει πρωτοστατήσει - ως σημαιοφόρος του ΝΑΤΟ - στη διαβόητη «γεωστρατηγική αναβάθμιση» της χώρας, ανεβάζοντας σε τεράστιο βαθμό τις προσδοκίες των ιμπεριαλιστών για την κυβέρνηση της ΝΔ.

***

Νεολαία, γυναίκες, μαθητές, φοιτητές και δημοσιογράφοι εμπεριέχονται στις «επαφές των πολιτών», με στόχο την προώθηση «κοινών αξιών» και τη «μείωση της ξένης επιρροής». Οι «επαφές» αποτελούν μία εκ των έξι θεματικών ενοτήτων του «Στρατηγικού Διαλόγου» ΗΠΑ - Ελλάδας, που εγκαινίασε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και συνεχίζει η ΝΔ.

Στον τομέα των ΜΜΕ, η προπαγάνδιση στο λαό των αμερικανοΝΑΤΟικών ιμπεριαλιστικών προταγμάτων συνεχίστηκε με πιο πρόσφατη τη «Διεθνή Θερινή Ακαδημία», που διοργανώθηκε τις προηγούμενες μέρες στη Θεσσαλονίκη. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον μεταξύ των θεματικών είχε αυτή της «καταπολέμησης της παραπληροφόρησης», που βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, για την αντιμετώπιση τέτοιων τύπου παρεμβάσεων από άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Από τους ομιλητές ξεχώρισαν ο πρόξενος των ΗΠΑ στη Θεσσαλονίκη, Γκρ. Πφλέγκερ, και ο Αμερικανός ακόλουθος Τύπου. Οι ίδιοι είχαν ξαναμιλήσει στη Θεσσαλονίκη στο «εργαστήριο για την παραπληροφόρηση», που αποτέλεσε συνέχεια των μαθημάτων «ενδυνάμωσης» δημοσιογράφων από Ελλάδα και Β. Μακεδονία.

Ανάμεσα σε αυτές τις «πρωτοβουλίες» ξεχωρίζει και η τεράστια καμπάνια εξωραϊσμού του δολοφονικού χαρακτήρα του ΝΑΤΟ από το γνωστό παραμάγαζο της λυκοσυμμαχίας, την «Ελληνική Ενωση για την Ατλαντική και Ευρωπαϊκή Συμμαχία» (ΕΕΑΕΣ). Η ΕΕΑΕΣ είχε «οργώσει» στο πρόσφατο παρελθόν την Ελλάδα, με εκστρατεία «υποστήριξης της κοινής γνώμης στους σκοπούς του ΝΑΤΟ». Ειδική μέριμνα, ωστόσο, έχει δείξει και για την παρέμβασή της στις γυναίκες, καθώς πολλές από τις δράσεις της ΕΕΑΕΣ έγιναν σε συνέργεια με τη συγγενική της οργάνωση, «Γυναίκες για τη Διεθνή Ασφάλεια - Ελλάς».

***

Ο "ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΣ" ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥΣ...

 "Ευτυχώς υπάρχει στην Αγγλία ένας άνθρωπος που τον έσωσε (ενν. τον Σοσιαλισμό): Ο Εγγλέζος φιλέλληνας και ανθρωπιστής πρόεδρος (ενν. του Εργατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος της Αγγλίας) Λάσκι. Ο σύντροφος Λάσκι μπόρεσε τουλάχιστον μέσα στον καταποντισμό του κόμματος να σώσει ένα υπόλειμμα: Το διεθνιστικό του πνεύμα. Από καιρό τώρα έχει γίνει ο διαπρύσιος κήρυκας της ιδέας. Ο πολιτικός ραβδοσκόπος της Ευρώπης. Ακαταπόνητος ιεραπόστολος τρέχει με τ’ αεροπλάνα, με τραίνα και βαπόρια από πόλη σε πόλη, από χώρα σε χώρα. «Λαοί ενωθήτε! Κάτω τα σύνορα!»

    Κάτω οι γλώσσες! (υπάρχει η Αγγλική).

    Κάτω οι σημαίες! (υπάρχει η Αγγλική).

    Κάτω οι τράπεζες! (υπάρχει η Αγγλική) "

  ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ "Ο Μεγάλος Δεκέμβρης", σελ. 77-78.

Οι εποχές αλλάζουν, οι ιμπεριαλιστές συνεχίζουν και στις μέρες μας το αποικιακό τους σχέδιο.  Αποικίες χρεους τις λέμε σήμερα.  Η πατρίδα μας είναι η πρώτη χώρα της Δύσης και μέλος της Ε.Ε. που ολοκληρωτικά παραδόθηκε στους αποικιοκράτες "συμμάχους" της.
Αναγκαία προϋπόθεση για να εκτελεστεί το σχέδιο, ήταν η άγνοια του κινδύνου και η αδιαφορία για την υφαρπαγή της δημόσιας περιουσίας, του εθνικού μας πλούτου.  Πριν την αποικιοποίηση της χώρας, προηγήθηκε για χρόνια η αποικιοποίηση του φαντασιακού του νεοέλληνα. Του πρόβαλλαν το πρότυπο του "κοσμοπολίτη" και τον απογύμνωσαν από τα πατριωτικά του συναισθήματα.  "Ποινικοποίησαν" και καλλιέργησαν ενοχικά σύνδρομα για τον εθνισμό του. Κι όμως ο πατριωτισμός και ο εθνισμός πρέπει να προτάσσονται ή να περιορίζονται ανάλογα με τη θέση κάθε χώρας στο κόσμο.  Τη θέση του ιμπεριαλιστή - αποικιοκράτη ή αυτή του υπηκόου αποικιοκρατούμενου.  Τα έλεγε ο Λουντέμης και προειδοποιούσε από το 1944.... ποιός τον άκουγε!