Γλωσσικός ιμπεριαλισμός - Διεθνές απολυτήριο IB: Μαθήματα στα Αγγλικά

Του Γιώργου Τασιόπουλου 

Αυτός είναι ο χάρτης της σταδιακής συρρίκνωσης της ιρλανδικής ως  ομιλούσας γλώσσας στην Ιρλανδία.

Αποτέλεσμα πολιτισμικού ιμπεριαλισμού. Ο επερχόμενος θάνατος ορατός.

Φαίνεται δεν είναι μόνο οι Ινουίτ από την Γροιλανδία που υπέστησαν τα πειράματα των Δανών όταν απομακρύνθηκαν από τα σπίτια τους για να μορφωθούν ως «μικροί Δανοί».

Μη φαντάζεστε ότι δεν αφορούν ανάλογοι φόβοι στην ελληνική γλώσσα.

Τι σηματοδοτεί άραγε η δημοσίευση μόνο στα αγγλικά του πορίσματος του ΕΟΔΑΣΑΑΜ για το έγκλημα στα Τέμπη;  Πόσο προσβάλλει τους Έλληνες και την τρισχιλιετή ιστορία της ελληνικής γλώσσας;

Για τον ιμπεριαλιστικό πολιτιστικό πόλεμο πρώτος μίλησε ο Μενέλαος Λουντέμης στο βιβλίο του "Ο Μεγάλος Δεκέμβρης (1945)" όταν σαρκάζοντας την αγγλική πολιτική στην Ελλάδα έγραφε: 

"...Ο Εγγλέζος φιλέλληνας και ανθρωπιστής πρόεδρος (ενν. του Εργατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος της Αγγλίας) Λάσκι. Ο σύντροφος Λάσκι μπόρεσε τουλάχιστον μέσα στον καταποντισμό του κόμματος να σώσει ένα υπόλειμμα: Το διεθνιστικό του πνεύμα. Από καιρό τώρα έχει γίνει ο διαπρύσιος κήρυκας της ιδέας. Ο πολιτικός ραβδοσκόπος της Ευρώπης. Ακαταπόνητος ιεραπόστολος τρέχει με τ’ αεροπλάνα, με τραίνα και βαπόρια από πόλη σε πόλη, από χώρα σε χώρα.
«Λαοί ενωθήτε! Κάτω τα σύνορα!»
Κάτω οι γλώσσες! (υπάρχει η Αγγλική).
Κάτω οι σημαίες! (υπάρχει η Αγγλική).
Κάτω οι τράπεζες! (υπάρχει η Αγγλική) "

"Ο Μεγάλος Δεκέμβρης", σελ. 77-78

Ήταν καημός και στόχος της πρώην Υπουργού Παιδείας Άννας Διαμαντοπούλου όταν ως ευρωπαϊκός επίτροπος πρότεινε την
καθιέρωση των αγγλικών ως δεύτερης επίσημης γλώσσας.

Ο Κυριάκος Πιερρακάκης, πνευματικό τέκνο και συνεργάτης της πρώην υπουργού και σήμερα υπεύθυνης πολιτικού σχεδιασμού του ΠΑΣΟΚ, φαίνεται να κάνει πράξη το όραμα της εισάγοντας το 

International Baccalaureate (IB) στο δημόσιο σχολείο.

Ο Μπαμπινιώτης για το IB στα σχολεία

«Προσωπικά πιστεύω ότι με τέτοιες δήθεν «προχωρημένες» προσεγγίσεις εντυπωσιασμού (ελάχιστα δηλαδή δημόσια σχολεία να μιμηθούν όσα ισχύουν σε λίγα ιδιωτικά σχολεία για διαφορετικούς λόγους και με άλλες προϋποθέσεις) γεννώνται φρούδες ελπίδες και χάνεται πολύτιμος χρόνος από τον πραγματικό σημαντικό στόχο: να ληφθούν γενναία μέτρα για μια καλύτερη ποιοτική εκπαίδευση στα δημόσια σχολεία»

Ο,τι γίνεται για ποιοτική βελτίωση τής Παιδείας μας είναι κατ’ αρχήν θετικό και ευπρόσδεκτο. Προϋπόθεση: να αποτελεί πραγματική βελτίωση και να αφορά στην ποιότητα τής παρεχόμενης εκπαίδευσης. Και φυσικά αναφερόμαστε στην δημόσια εκπαίδευση (γιατί η ιδιωτική έχει διαφορετικά δικά της χαρακτηριστικά).

Με το σκεπτικό αυτό ένα υψηλού επιπέδου πρόγραμμα, που δίνει έμφαση στην θεωρία τής γνώσης και στην πρώιμη επιστημονική κατάρτιση για μαθητές που κατέχουν άριστα την αγγλική γλώσσα, το πρόγραμμα Διεθνούς Απολυτηρίου (International Bacalaureate: IB) επιπέδου Προγράμματος απόκτησης Διπλώματος (Diploma Program: DP) θα αποτελούσε εκπαιδευτική κατάκτηση. Ωστόσο, κατάκτηση για ποιους;

 Πόσοι μαθητές, σε ποια σχολεία, από τι οικογένειες μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις ενός τέτοιου έντονα ανταγωνιστικού και πολύ δαπανηρού αγγλόφωνου προγράμματος αριστείας; Απάντηση: Πολλοί λίγοι έως ελάχιστοι.

Ας θέσουμε, λοιπόν, μερικά καίρια ερωτήματα για να ξέρουμε για τί μιλάμε.

ΕΡΩΤΗΜΑ 1: Ποιος είναι ο σκοπός τού «Διεθνούς Απολυτηρίου επιπέδου Διπλώματος» (IB-DP);

 Να αξιολογείται και να πιστοποιείται από έναν μεγάλο έγκυρο ξένο εκπαιδευτικό Οργανισμό εδρεύοντα στην Γενεύη η εγκυρότητα και ο βαθμός επιτυχίας ενός απολυτηρίου που επιτρέπει σε μαθητές από χώρες όπως η Ελλάδα να εισάγονται, κατ’ επιλογήν πάντα και με δίδακτρα, ως προπτυχιακοί φοιτητές σε μεγάλα και μικρότερα πανεπιστήμια τού εξωτερικού.

Η φοίτηση στο πρόγραμμα αυτό διαρκεί 2 έτη, περιλαμβάνει ειδικά υψηλών απαιτήσεων και εμβάθυνσης μαθήματα, εργασίες, γραπτές και προφορικές εξετάσεις, γίνεται αποκλειστικά στην αγγλική γλώσσα και αφορά στις δύο τελευταίες τάξεις τού Λυκείου (Β΄και Γ΄).

Γροιλανδία: Παιδομάζωμα, έλεγχος γεννήσεων και εκτοπισμοί - Τα εγκλήματα της Δανίας στους Ινουίτ

Η Δανία επιχείρησε να ελέγξει το μεγαλύτερο νησί του πλανήτη με απάνθρωπες μεθόδους

 - Πήραν παιδιά για να τα αναθρέψουν να γίνουν η ντόπια ελίτ 

- Έβαλαν σε χιλιάδες γυναίκες συσκευές που τις καθιστούσαν στείρες για να μην αυξάνεται ο πληθυσμός των Ινουίτ

Γιώργος Μιχαηλίδης

16.01.2025, 

Η Γροιλανδία εσχάτως έχει «εισβάλει» στη συζήτηση για τις γεωπολιτικές εξελίξεις. Η στρατηγική της θέση στη Βόρεια Αμερική έχει ωθήσει τον Ντόναλντ Τραμπ, να δηλώνει επισήμως πως θέλει την ενσωμάτωσή της στις ΗΠΑ.

Η Γροιλανδία ωστόσο ανήκει στη Δανία και η Κοπεγχάγη δεν εμφανίζεται έτοιμη να αποχωριστεί μία τόσο μεγάλη έκταση και μάλιστα με τόσο σημαντικά οφέλη όπως η εγγύτητά της στην Αρκτική.

Όμως οι σχέσεις Δανίας και Γροιλανδίας δεν είναι τόσο «αθώες» αφού η σκανδιναβική χώρα έχει στο ιστορικό της πολλά σκάνδαλα και μαύρες σελίδες στην προσπάθειά της να ελέγξει το μεγαλύτερο νησί της Γης και τους Ινουίτ, τον γηγενή πληθυσμό που κατοικεί εκεί επί χιλιάδες χρόνια.

Το «παιδομάζωμα» και η πλύση εγκεφάλου

Η πολιτειακή τυπολόγηση της Εκλόγιμης Μοναρχίας ως Φιλελεύθερης και Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας – Η απάτη της νεοτερικότητας

Ανακοίνωση του Πολυχρόνη Καρσαμπά στο πλαίσιο του 2ου Επιστημονικού Συμποσίου της «Ακαδημίας Κοσμοσυστημικής Γνωσιολογίας» που διεξήχθη 9-10 Δεκεμβρίου 2022 στον Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασός»

ΕΙΣΑΓΩΓΗ – Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΙΚΗΤΕΣ

Η ιστορία γράφεται από τους νικητές είχε πει ο Ναπολέων Βοναπάρτης, ο θεμελιωτής της σύγχρονης Γαλλίας, αλλά και της σύγχρονης Ευρώπης, και είχε δίκιο.

Σε μία πολεμική σύρραξη, καθένα από τα συγκρουόμενα μέρη έχει το δικό του αφήγημα, το δικό του πολιτισμικό «κεκτημένο». Οι νικητές στο τέλος, επιβάλλουν κατά κάποιο τρόπο το δικό τους, μιας και οι νικημένοι έχουν κατακτηθεί.

Στην περίπτωση της Ρωμαϊκής και της Οθωμανικής κατάκτησης του Ελληνικού Κόσμου/Ανθρωποκεντρικού Κοσμοσυστήματος, που αναπτύχθηκε, εξαπλώθηκε και κυριάρχησε στην λεκάνη της Μεσογείου, οι κατακτητές ηγεμόνευσαν-επικάθισαν στο κατακτημένο Κοσμοσύστημα, χωρίς να το καταστρέψουν.

Η Γερμανοσκανδιναβική Δυτική Ευρώπη, που ήδη από το 1204 με την 1η άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους έδειξε τις δηωτικές και λεηλατικές διαθέσεις της, κατακτώντας τον 19ο αιώνα την ηγεμονία του Ελληνικού /Ανθρωποκεντρικού Κοσμοσυστήματος, επιδόθηκε σε μία εργώδη προσπάθεια να «υποσκάψει τα θεμέλια του», να το «κατεβάσει» στα δεσποτικά της μέτρα και εν τέλει να το καταλύσει. Και τούτο διότι «δεν υδήνατο, ως εκ της φύσεώς της, να το οικειοποιηθεί, ούτε καν να το καταλάβει», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο καθηγητής Γιώργος Κοντογιώργης.

Άλλωστε, η αποικιοκρατία στην οποία επιδόθηκε η Δυτική Ευρώπη, κατέστη δυνατή, στο μέτρο και στους χώρους,που πέτυχε ο πολιτιστικός της ιμπεριαλισμός να καταστρέψει τις εγχώριες πολιτιστικές δομές. Τέτοιος υπήρξε και ο γεωπολιτικός χώρος του Ελληνικού Κοσμοσυστήματος, ο χώρος της Ανατολικής Μεσογείου, στον οποίο κατόρθωσε να διεισδύσει και να τον μελετήσει δια των «περιηγητών» της, και εν τέλει να τον διασπάσει και να τον διαλύσει με την άσκηση βίας.

Βρε, πως αλλάζουν οι καιροί....

Ε.Δ.Α 1957...

Τελικός στόχος της επίθεσης αυτής ο συντάκτης εκτιμούσε πως ήταν η «εξουδετέρωση της αυξημένης αντίδρασης των λαϊκών στρωμάτων», και η αποτροπή της συσπείρωσης «πατριωτικών δυνάμεων» ικανών να παλέψουν για την υλοποίηση της «Εθνικής Δημοκρατικής Αλλαγής».

Σε ό,τι αφορά τη νεολαία, ο συντάκτης του πλάνου επεσήμαινε το ιδιαίτερο ενδιαφέρον των «δυνάμεων της υποτέλειας», οι οποίες, αξιοποιώντας το εύπλαστο της νεανικής ηλικίας, αποσκοπούσαν με τη διάδοση του «αμερικάνικου τρόπου ζωής» να θέσουν φραγμό στην πατριωτική της δράση η οποία είχε αναδειχθεί με αφορμή τις κινητοποιήσεις για το Κυπριακό, καθιστώντας έτσι εφικτό τον έλεγχο της!!!!!

«Αυτή η αμερικανική "πνευματική βοήθεια" που είναι το φυσικό επακόλουθο της άλλης "βοήθειας" δυο σκοπούς επιδιώκει», έγραφε η Αυγή σε σχετικό αφιέρωμα της το 1956:

 «ο ένας είναι η προπαγάνδα του περιλάλητου "αμερικάνικου τρόπου ζωής", να μας αποδείξει δηλαδή πως ο τρόπος ζωής και σκέψεως της σημερινής Αμερικής και ο πολιτισμός του δολαρίου είναι τα καλύτερα φρούτα του ανθρώπινου πολιτισμού. 

Ο δεύτερος σκοπός που επιδιώκεται είναι να διαφθείρη συνειδήσεις, να πλάση τους Έλληνες κατ' εικόνα και ομοίωσιν των δούλων [...], έτσι που να μην μπορούν να σκέφτονται ελεύθερα".

"...«προσπάθειες για τη διάβρωση της νεολαίας», κατονομάζονταν φορείς οι οποίοι (κατά την εκτίμηση του συντάκτη του κειμένου) ασκούσαν προπαγανδιστική υπέρ των Ηνωμένων Πολιτειών δράση, όπως τα κολέγια, οι σχολές που λειτουργούσαν στην Ελλάδα με αμερικανική χρηματοδότηση, η Φωνή της Αμερικής, δηλαδή ο ραδιοφωνικός σταθμός της αμερικανικής βάσης

στην Αθήνα, τα ινστιτούτα με τους χιλιάδες, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Επιτροπής Διαφώτισης, σπουδαστές κλπ.

«Στη δίψα της Νεολαίας για ψυχαγωγία», επεσήμαινε ένα έγγραφο της Διαφώτισης, «της προσφέρουν τον γκαγκστερικό κινηματογράφο, τα ηλίθια χολυγουντιανά κατασκευάσματα, το στριπ-τιζ και τα πορνογραφικά θεάματα του θεάτρου και του σινεμά. [...]

Στη λαχτάρα για χορό και μουσική της σερβίρουν ξένα αηδιαστικά "ελαφρά" τραγούδια και εξίσου κακής ποιότητας δικά μας. Αντί για λέσχες νεολαίας και τόπους εκπολιτισμού προσφέρουν τα πορνεία, τα σφαιριστήρια, τους ντεκέδες, τα "κλαμπς", και τα κάθε λογής καταγώγια που ξεφυτρώνουν κατά χιλιάδες σε όλη τη χώρα». (ΑΣΚΙ, Αρχείο Νεολαίας ΕΔΑ,

Κουτί 270: Η σημερινή κατάσταση της Νεολαίας στην Ελλάδα, δακτυλόγραφο, χ.χρ).

 «Οι Αμερικάνοι στην Ελλάδα. Η πνευματική "βοήθεια", μια άλλη πλευρά υποδουλώσεως του λαού μας. Κόμικς, μίκυ-μάους, "σορτς" βιβλία, πολυτελή "κέντρα πληροφοριών" και ινστιτούτα», Αυγή, 22.03.1956.

Πηγή: https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=pfbid021pXV4qCoHPL1k3iGvDLWio6BuThDXyofZoEi6z3CCthAPcm1hsDCiT8sGNfeFZUGl&id=1572263489

Ανάρτηση: Γερομοριάς 

Halloween και ελληνική παράδοση: ολίγα τινά βασικά από

Γιώργος Νεκτάριος Παναγιωτίδης

7

Ο  Γιώργος Θεοτοκάς έγραφε κάπου εκεί το 1931, στην προσωπική τους αλληλογραφία, στο Σεφέρη για τη νέα του συλλογή, την περίφημη «Στροφή», ότι είναι κάπως «εξαϋλωμένη μέσα στο fog» και ότι βρίσκει ότι προσφέρει κάτι νέο στην ελληνική ποίηση. Ο Σεφέρης πράγματι γνώρισε το λονδρέζικο fog, λόγω των σπουδών του. Εντούτοις, αυτό δεν υπάρχει μόνο στη Λόνδρα (Λονδίνο), αλλά και στη συμβασιλεύουσα. Όπως έγραφε ο Γιώργος Ιωάννου («Θεσσαλονίκη-Αθήνα, μία ερωτική σύγκριση», 1984):

«Αχ, πολύ μου λείπουνε τέτοιες ομίχλες στην Αθήνα εδώ (…) Οι εικόνες των δρόμων της Αθήνας μέσα απ’ τη βροχή με έχουν δέσει με διάφορες γωνίες και θέσεις, μα η ομίχλη και το πούσι με ζαλίζει, όταν το σκέφτομαι». Και, επεξηγηματικά, ο Ιωάννου γράφει, το ’64: «Κάθε φορά που πέφτει ομίχλη ή είναι πολύ σκοτεινά, κατεβαίνω και γυρίζω σαν τρελός στις πιο σκοτεινές πλατείες». Λέγοντας «σαν τρελός», στο θεσσαλονικιώτικο ιδίωμα, σημαίνει παράφορα, με ζέση, εμμανώς. 

Ο Ιωάννου άλλοτε είχε γράψει, επί τη αφορμή του θανάτου του Σεφέρη το 1971, ότι σε αντίθεση με αλλού, ο θάνατος στην Ελλάδα συχνά πέφτει σαν μια αιφνιδιαστική μπαταριά. Με άλλα λόγια, λείπει η μνήμη θανάτου. Εντούτοις, η μνήμη θανάτου δεν είναι μια καταθλιπτική μελέτη που μας στερεί τις χαρές (ή/και τις μικροχαρές) της ζωής αυτής (σε όποιον δε θέλει να τις στερηθεί), αλλά αντίθετα επιδρά τελικά με τρόπο που αυξάνει το βάθος και την ένταση αυτής της βίωσης.

Αυτή η μνήμη θανάτου είναι αναμφισβήτητα ένα από τα αντικείμενα της γιορτής του Halloween, όπως προκύπτει από την εκκλησιαστική της ρίζα. Η γιορτή αυτή προέρχεται από την Παραμονής των Αγίων Πάντων (All Hallows Eve), που αρχικά υπήρχε στην Ενωμένη Εκκλησία της Ευρώπης. Είχε καθιερωθεί να γιορτάζεται την 31η Οκτωβρίου από τον ορθόδοξο Πάπα Γρηγόριο τον 3ο (731-741). Η παραμονή λοιπόν των Αγίων Πάντων ήταν η Μέρα των νεκρών ή η Μέρα των ψυχών. 

Sevcan Kence: Οι λέξεις

Sevcan Kence: Οι λέξεις

(Μάθημα για τη χώρα που ο πρωθυπουργός της αρέσκεται να ομιλεί τα Αγγλικά, και τα αποδίδει τόσο όμορφα, σαν Άγγλος!)

«Όταν έφτασαν οι Ιεραπόστολοι, οι Αφρικανοί είχαν τη γη και οι Ιεραπόστολοι τη Βίβλο. Δίδαξαν πώς να προσευχόμαστε με κλειστά μάτια. Όταν τα ανοίξαμε, είχαν τη γη και εμείς τη Βίβλο.» ανήκουν στον Jomo Kenyatta.

ΓΕΡΟΜΟΡΙΑΣ

____________

Σωτήρης Καλκατζάκος 

Το 1997, η βασιλική οικογένεια προσκάλεσε τον Ουσμάν Σεμπέν να του απονέμει το Ειδικό Τιμητικό Βραβείο της Βρετανικής Βασιλικής Οικογένειας. Ο 74χρονος συγγραφέας παρευρέθηκε στην τελετή και παρουσία της βασίλισσας Ελισάβετ Β' έκανε την ακόλουθη ομιλία που συγκλόνισε τον κόσμο, μετά την οποία έφυγε από την αίθουσα χωρίς να παραλάβει το βραβείο:

«Ζητώ συγγνώμη από όλους σας που δεν θα συνεχίσω την ομιλία μου στα αγγλικά. Βρίσκομαι στη χώρα σας και βαθμολογούμαι από το σύστημα που έχετε. Ωστόσο, η κύρια ομιλία μου θα είναι στη μητρική μου γλώσσα. Όσοι θέλουν μπορούν να βρουν την αγγλική μετάφραση της ομιλίας φορώντας τα ακουστικά που βρίσκονται στις πολυθρόνες σας…

Όταν ήρθαν οι Βρετανοί είχαν μια Βίβλο στα χέρια τους και εμείς είχαμε γη. Μας έμαθαν να προσευχόμαστε με κλειστά μάτια. Όταν ανοίξαμε τα μάτια μας, κρατούσαμε μια Βίβλο στα χέρια μας και είχαν την ιδιοκτησία της γης μας...

Μας αλλάξατε τη κουλτούρα μας τη γλώσσα μας. Η νέα γλώσσα και θρησκεία από έναν μακρινό κόσμο, μας έκανε υπάκουους σκλάβους που έπρεπε να δουλεύουμε συνέχεια. Κάθε φορά που υπερασπιζόμασταν την ελευθερία μας, έσπερναν διχόνοια έδινα όπλα για να σκοτωθούμε μεταξύ μας.

Οι ιερείς των Βρετανών εκμεταλλεύτηκαν τη μαχητικότητα μας και έκανε τα παιδιά μας πολεμιστές. Άγριοι πολεμιστές που πολεμούν υπέρ των Άγγλων και Γάλλων και εναντίον στα αδέρφια τους.

Έκαναν τα παιδιά μας να πιστεύουν ότι όλος ο κόσμος αποτελείται από την αγγλική και Γαλλική γλώσσα και τη Βίβλο…

Μας έφεραν ποτά που δεν ξέραμε, ασθένειες που μας έκαναν άρρωστους και αδύναμους.

Πήραν τους προγόνους μας αλυσοδεμένους ως σκλάβους στις μεγάλες πόλεις τους για να τους φτιάξουν εκείνα τα υπέροχα κτίρια, τους δρόμους, τις σήραγγες και τις εκκλησίες πάνω σε ανθρώπινη σάρκα…

Έριξαν φάρμακα στη γη μας, καταστρέφοντας τη χλωρίδα και πανίδα λόγω του μαύρου αίματος της κόλασης (πετρελαίου) στα υπόγεια της γης μας για τα συμφέροντά τους. Έσπειραν μεγάλους πόνους και θανάσιμα μαρτύρια...

Αυτοί που ήρθαν πρώτοι μας φέρθηκαν σκληρά, και οι φίλοι τους που ήρθαν μετά από αυτούς Γάλλοι με υποσχέσεις να σταματήσουν αυτή τη σκληρότητα, μας κατέκτησαν.

Όσοι έρχονται σήμερα συνεχίζουν την κατοχή με το ίδιο σύστημα…

Δεν θέλουμε τους εθελοντές γιατρούς σας να δοκιμάζουν τα νέα τους φάρμακα, βιολογικά όπλα και ασθένειες πάνω μας!
Δεν δεχόμαστε την επισιτιστική σας βοήθεια που είναι στην πραγματικότητα εκμετάλλευση με την ιμπεριαλιστική σας οικονομία της ανακύκλωσης!

Απορρίπτουμε τη φτωχή γλώσσα σας, που μας δυσκολεύει να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον και μας κάνει να ξεχνάμε τα τραγούδια και τα παραμύθια μας!

ΠΩΣ ΘΑ ΒΛΈΠΑΜΕ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΊΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΌΠΟ ΤΟΥ ΝΕΧΡΟΥ ΚΑΙ ΌΧΙ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΤΆΚΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΈΝΔΙΑ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

Όπως διαβάζω από το βιβλίο του Δημήτρη Μάρτου "Ιμπεριαλιστικός Πολιτισμός. Ιστορική μορφοποίηση της Δυτικής κυριαρχίας στον κόσμο" εκδ. ΓΌΡΔΙΟΣ, σσ. 68-70

"... Οι ιμπεριαλιστές επιχειρούν να ελέγξουν τα αντανακλαστικά τις διαδικασίες προσαρμογής στη θέλησή τους. Καταρχήν οργανώνουν την υποταγμένη κοινωνία καθ' ομοίωση των δικών τους κοινωνιών. Και αυτό το ονομάζουν εκσυγχρονισμό (νεωτερικότητα ή μοντερνισμό). Δημιουργούν μία άρχουσα αυλική και υπαλληλική τάξη σε μία γωνιά του αφιλόξενου τόπου, που θεωρούν όμως δικό τους. Δημιουργούν την έδρα της ιμπεριαλιστική τους παρέμβασης από που εκπορεύεται η εξουσία τους και ατενίζουν τη χώρα των γηγενών. Επιδιώκουν την εκμάθηση από τους ιθαγενείς της γλώσσας τους και αν αυτό δεν είναι κατορθωτό, όπως στην περίπτωση της ελληνικής, τότε αρχίζει ένα μακρόχρονο μαγάρισμά τους. Οι λέξεις που χρησιμοποιούν οι γηγενείς χάνουν το αυθεντικό τους νόημα και μετατρέπονται σε μορφολογικό περίβλημα νοημάτων των αποικιοκρατών, αλλοιώνονται για να αποδώσουν-μεταφράσουν λέξεις των κυρίαρχων.

Όλες οι παραδοσιακές κουλτούρες ταξινομούνται αρχικά στην κλίμακα πρόοδος/ καθυστέρηση και τίθενται σε καθεστώς απόρριψης. Τις ενδιαφέρουσες πτυχές της κουλτούρας ενός υποταγμένου λαού τις αποσπούν από την ενιαία δομή της παράδοσής του και τις προσαρμόζουν ως χρήσιμο υπόστρωμα στην οικοδόμηση της κυριαρχίας τους. Οι λαοί, συνήθως, γνωρίζουν ένα άλλο λαό περισσότερο από αυτές τις αφαιρέσεις και τις προσαρμογές στα αποικιοκρατικά προγράμματα. Σταδιακά, παύουν να ενδιαφέρονται για τη συνολική πολιτισμική παράδοση ενός λαού, τις θυσίες, την αγωνιστικότητα, την πνευματικότητα και τα αυτόχθονα σχέδια του, που πολλές φορές είναι υψηλότερης πολιτιστικής στάθμης από τις αφαιρέσεις και τις επιλεκτικές προσαρμογές της ιμπεριαλιστικής παρέμβασης..."

Χαρακτηριστικό το αφήγημα του Νεχρού, πρωθυπουργού της Ινδίας το 1948:

"Στην αρχή σκεπτόμασταν με τις κατηγορίες και τα εννοιολογικά πλαίσια που είχαμε μάθει από τους Άγγλους. Δεν μπορούσαμε να δραπετεύσουμε από αυτά και να σκεφτούμε διαφορετικά. Η μόνη παρηγοριά που βρίσκαμε ήταν στη θρησκεία και στη φιλοσοφία, όπου κανένας λαός ποτέ δεν μας έφτασε. Σκεφτόμαστε τον εξωτερικό κόσμο με τον τρόπο των Άγγλων, τον δικό μας εσωτερικό κόσμο με τον τρόπο τον δικό μας τον Ινδικό. Στη συνέχεια οι ιστορικοί ανακάλυψαν ότι είχαμε ένα ένδοξο παρελθόν που οι Άγγλοι το είχαν αποσιωπήσει. Αποκτήσαμε περηφάνια γι' αυτό. Οι Ινδοί δεν υπολείπονται έναντι των άλλων. Γιατί να μην ζητήσουν την ελευθερία τους"

Γερμανικός Έλεγχος της Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας - Προκόπης Παπαστράτης

Είναι ενδεικτικό της γερμανικής προσέγγισης ότι όλη αυτή η ενορχηστρωμένη προσπάθεια στοχεύει στην προώθηση ενός συγκεκριμένου ιστορικού αφηγήματος.

Το πικρό απόφθεγμα ότι η πρώτη απώλεια σ΄ένα πόλεμο είναι η αλήθεια, φαίνεται ότι ισχύει και για τους εορτασμούς μνήμης αυτού του πολέμου. Παράλληλα με τους εορτασμούς για το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αρχίζει να ξεδιπλώνεται μία ιδιότυπη ιστορία παραχαράξεων και αποσιωπήσεων, οι οποίες ουσιαστικά αμαυρώνουν αυτούς τους εορτασμούς, που εξελίσσεται, εμπλουτίζεται και τροποποιείται ανάλογα με τις πολιτικές σκοπιμότητες που επικρατούν.

Αυτό είναι εμφανές από τον πρώτο εορτασμό του τέλους του πολέμου. Τα 75.000.000 θυμάτων, τα χαίοντα ερείπια ολόκληρων πόλεων, η μεθοδευμένη φρίκη των στρατοπέδων εξόντωσης, δεν εμποδίζει αυτή τη διαδικασία παραχάραξης και αποσιώπησης να εξελιχθεί.

Από τα πρώτα και μόνιμα θύματα αυτού του πολέμου είναι ο αντιφασιστικός χαρακτήρας του. Ενδεικτικό του μεγέθους της παραχάραξης είναι ότι ο λεγόμενος Δυτικός κόσμος ανακάλυψε επισήμως τα 30.000.000 νεκρών του ρωσικού λαού όταν αποφασίστηκε να τερματιστεί ο Ψυχρός Πόλεμος.

Όπως έχει επιγραμματικά επισημάνει ο Νίκος Σβορώνος, σε ορισμένες τουλάχιστον στιγμές της ελληνικής ιστορίας, ο ρόλος του ξένου παράγοντα προσλαμβάνει χαρακτήρα σχεδόν θεσμικό. Η περίπτωση της Ελλάδας από τις παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είναι χαρακτηριστική. Η επέμβαση του ξένου παράγοντα σε αγιαστή συνεργασία με τους ντόπιους συνεργάτες του, μεθόδευσαν, πέραν όλων των άλλων, και την παραχάραξη των γεγονότων, που μας ενδιαφέρουν.

Σε πρώτο πλάνο στη δεκαετία του 1940, αρχίζοντας από την Εθνική Αντίσταση, επειδή ενέχει τον κίνδυνο ανατροπής της κοινωνικής ιεραρχίας και σε δεύτερο πλάνο, μετά το τέλος του εμφύλιου, στο θέμα των γερμανικών οφειλών. Τυπικός φορέας, αυτών των επικίνδυνων για τους κρατούντες αντιλήψεων, ήταν ο Μανώλης Γλέζος. Τόσο για τον τρόπο και το χρόνο που εντάχθηκε στην Αντίσταση όσο και για τις πρωτοβουλίες που έπαιρνε μία των οποίων ήταν και οι γερμανικές οφειλές.

Στο πλαίσιο αυτό έπρεπε και πρέπει να εθιστούμε, και επιπλέον, να αποδεχθούμε οικειοθελώς, τον ρόλο του επιτηρούμενου ιθαγενή.

H ποικιλομορφία των εθνικών πολιτισμών ως ζωτικό κύτταρο του Ευρωπαϊκού πολιτισμού

Γράφει ο Χρήστος Χατζηλίας

Στο παρών άρθρο θα αναφερθεί η αξία της ποικιλομορφίας και της ιδιαιτερότητας των εθνικών πολιτισμών της κάθε Ευρωπα’ι’κής χώρας ως ένδειξη  ζωτικότητας του Ευρωπα’ι’κού πολιτισμού και η σημασία που  κατέχει η ποικιλομορφία και η εθνική ιδιαιτερότητα τους για το μέλλον της Ευρώπης.

Η Ευρωπα’ι’κή Ήπειρος,αποκαλούμενη και Γηραιά,εκτείνεται από την Βρετανία και την Σκαδιναβία,ως την Ισπανία και την Ελλάδα.Μέσα σε αυτό το αχανές έδαφος υπάρχουν πολλοί λαοί που διαμόρφωσαν ανάλογα την περιοχή και το κλήμα,τον δικό τους πολιτισμό και την δική τους γλώσσα, σφυριλατόντας με αυτόν τον τρόπο μια ξεχωριστή και ιδιαίτερη ταυτότητα ο ένας από τον άλλο.Δημιουργήθηκε λοιπόν μία ποικιλομορφία πολιτισμών που εμπλουτίζει με διάφορους τρόπους τέχνης,αρχιτεκτονικής,λαικής παράδοσης τον ενιαίο Ευρωπα’ι’κό πολιτισμό. Ο καθεδρικός της Παναγίας των Παρισίων της Γαλλίας,ο καθεδρικός ναός της Κολωνίας της Γερμανίας,ο Ντουόμο του Μιλάνου της Ιταλίας,ο Παρθενώνας της Ελλάδας και πολλά άλλα αριστουργήματα δείχνουν την ομορφιά της  εθνικής ποικιλομορφίας και των διαφόρων πολιτισμών της Ευρώπης.Οι αποχρώσεις και οι αντιθέσεις αυτές κρατούν αν θέλετε σε συνεχή κίνηση και ζωντάνια των Ευρωπα’ι’κό πολιτισμό,δημιουργόντας μέσα του μία συνεχή Αναγέννηση που δεν αποβλέπει σε έναν συγκεκριμένο εθνικό πολιτισμό αλλά όλοι οι λαοί συμβάλουν με τα δικά τους ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στην κοινή Ευρωπα’ι’κή Αναγέννηση,Οι λαοί προσφέρουν ό,τι κομψότερο και ομορφότερο έχουν αποτυπώσει στον πίνακα,στο μάρμαρο και στην πέτρα από το καθημερινό τους βίο.

Η αξία της ποικιλομορφίας συνίσταται στο ότι τα έθνη παραμένουν ξεχωριστά χάρη του πολιτισμού τους ,αποτρέποντας την αλλοτρίωση και τον πολιτισμικό κομφορμισμό που θα τους καταστήσει άβουλες μάζες χωρίς ταυτότητα και εθνικά χαρακτηριστικά, οδηγώντας τους στο να γίνουν έρμαια των ισχυρότερων  οικονομικά και στρατιωτικά κρατών μέσω της καταναλωτικής κουλτούρας και την ισοπέδωση των αξιών τους.Διότι αντιτάσσονται στην καταστροφή των ταυτοτήτων τους που σημαίνει την καταστροφή του ενιαίου Ευρωπα’ι’κού πολιτισμού. Η εθνική ποικιλομορφία δημιουργεί την ισότητα και την ισορροπία  μέσα στην Ευρώπη  αποτρέποντας τον  ρατσισμό και τον εθνικισμό των ισχυρότερων κρατών όπως πχ την Ναζιστική Γερμανία και την Φασιστική Ιταλία που ήθελαν να επιβληθούν σε άλλες χώρες.

Η εθνική ποικιλομορφία και η ιδιαιτερότητα των πολιτισμών δεν οδηγεί στην έχθρα και στην πεποίθηση της ανωτερότητας μεταξύ των Ευρωπα’ι’κών λαών,η έλλειψη μόρφωσης και παιδείας οδηγούν στην μεταστροφή αυτής της υγειούς ποικιλομορφίας από δημαγωγούς που θέλουν να καταστήσουν την πολυεθνική ποικιλοχρωμία της Ευρώπης  σε ενα πεδίο όπου όλοι οι λαοί θα έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα,θα διασκεδάζουν με τον ίδιο τρόπο και θα έχουν το ίδιο ακράτητο καταναλωτικό μοντέλο που θα τους καταστήσει παθητικούς δέκτες.

Η εφημερίδα FT εναντίον της χρήσης ελληνικών και λατινικών φράσεων στον επιχειρηματικό κόσμο!

Άρθρο της εφημερίδας Financial Times, στο οποίο η συντάκτης Moira O’Neill επιχειρηματολογεί κατά της χρήσης ελληνικών και λατινικών φράσεων στον επιχειρηματικό κόσμο, καθώς θεωρούνται ‘’νεκρές γλώσσες’’.

Αναρωτιέται γιατί τόσες πολλές εταιρείες στον επενδυτικό τομέα επιμένουν στη χρήση λατινικών και ελληνικών όρων που αποτελούν μόνο και μόνο τρόπο επίδειξης γνώσεων, ενώ προκαλούν και παρανοήσεις.

Σημειώνει:

Η χρήση αυτών των γλωσσικών αναφορών μπορεί να εντυπωσιάζει τους εργαζόμενους στον επενδυτικό τομέα, αλλά είναι περιττή για τους πελάτες που επενδύουν τα χρήματά τους. Οι επενδυτικές εταιρείες θα πρέπει να χρησιμοποιούν την καθημερινά ομιλούμενη γλώσσα και να σταματήσει οτιδήποτε αποτελεί εμπόδιο στην κατανόηση και επικοινωνία.

Τα καθαρά αγγλικά είναι αυτό που αξίζει στους επενδυτές, καταλήγει η συντάκτρια.

Τίτλος:

Latin and Greek have no place in the investment world 

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ: "ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, Ιστορική μορφοποίηση της Δυτικής κυριαρχίας στον κόσμο" του Δημήτρη Μάρτου

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Οι εκδόσεις Γόρδιος

σας καλούν στην παρουσίαση του βιβλίου

του Δημήτρη Μάρτου με τίτλο

ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Ιστορική μορφοποίηση της Δυτικής  κυριαρχίας στον κόσμο

την Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2019 και ώρα 20.00

στο Polis Art Cafe (Πεσματζόγλου 5)

Το βιβλίο θα παρουσιάσουν οι:

Ασημακόπουλος Βασίλης, Δικηγόρος – Πολιτικός Επιστήμων

Λυγερός Σταύρος, Δημοσιογράφος – Συντονιστής Slpress

και ο Συγγραφέας

ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Ιστορική μορφοποίηση της Δυτικής  κυριαρχίας στον κόσμο

Του Δημήτρη Μάρτου

Με τον τίτλο αυτόν βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Γόρδιος (Βιβλιοπωλείο Το Παραγώνι - Κωλέττη 2, Αθήνα, Τηλ.: 2103803334 ), το νέο βιβλίο το Δημήτρη Μάρτου, στο οποίο επιχειρεί να τεκμηριώσει, με ιστορικούς όρους, ότι 

• το Δυτικό ‘’θαύμα’’ είναι συνυφασμένο με την ιμπεριαλιστική του ουσία. 
•  την περίοδο που κρίθηκε η φυσιογνωμία του σύγχρονου κόσμου η Δύση είχε διαμορφώσει έναν πολιτισμικό κώδικα βίαιο και πολιτισμοκτόνο και μπόρεσε να αναδείξει μια μορφή οικονομίας που εγκλώβισε τον κόσμο στην κυριαρχία της.

ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ του Δημήτρη Μάρτου

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΟΡΦΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Του Δημήτρη Μάρτου

Με τον τίτλο αυτόν βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Γόρδιος (Βιβλιοπωλείο Το Παραγώνι - Κωλέττη 2, Αθήνα, Τηλ.: 2103803334 ), το νέο βιβλίο το Δημήτρη Μάρτου, στο οποίο επιχειρεί να τεκμηριώσει, με ιστορικούς όρους, ότι το Δυτικό ‘’θαύμα’’ είναι συνυφασμένο με την ιμπεριαλιστική του ουσία. 

Ότι την περίοδο που κρίθηκε η φυσιογνωμία του σύγχρονου κόσμου η Δύση είχε διαμορφώσει έναν πολιτισμικό κώδικα βίαιο και πολιτισμοκτόνο και μπόρεσε να αναδείξει μια μορφή οικονομίας που εγκλώβισε τον κόσμο στην κυριαρχία της.

Οι έννοιες της δυτικής πολιτικής οικονομίας, με τις οποίες συνήθως κατανοούμε την άνοδο της δυτικής Ευρώπης, υποτιμάνε το γεγονός ότι αυτή έχει τις βάσεις της στη ληστεία και τη βία. Ότι ο κόσμος ήταν το θύμα πρωταρχικών κρατών-ληστών, που ονόμασαν μετά τις ληστείες τους «ελεύθερη οικονομία», «εκπολιτισμό», «βιομηχανική και τεχνολογική επανάσταση», κλπ.

Επιπλέον, ότι η πλειονότητα αυτών που ασχολήθηκαν συστηματικά με τον ιμπεριαλισμό περιόρισαν τις οπτικές τους στις αναπαραγωγικές του διαστάσεις και ελάχιστα έως καθόλου στην παραγωγή του, όπως, πχ, συμβαίνει με την επικρατέστερη αντίληψη για τον ιμπεριαλισμό, αυτή που πρότεινε ο Λένιν στο σύγγραμμά του «Ιμπεριαλισμός ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού», όπου αναλύεται ως φαινόμενο του τέλους του 19ου αιώνα, απόρροια της ανάπτυξης του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού.

Περιοδεύοντας κανείς στις ιστορίες του κόσμου θα διακρίνει ότι οι Δυτικοευρωπαίοι άρχισαν να κατασκευάζουν, ήδη από το 11ο αιώνα, την ιστορία του κόσμου με τέτοιο τρόπο, ώστε να φανεί ότι από αυτούς περνούσανε οι δρόμοι που οδηγούσανε στο Θεό, στη λύτρωση. Οι δρόμοι προς τους «Αγίους Τόπους» και τις «Ινδίες» ήταν οι δρόμοι που οι Χριστιανοί έπρεπε να διανύσουν για να βρεθούν στο «βασίλειο του Ουρανού». Από τότε έβλεπαν τις χώρες των άλλων σαν σκηνικό δράσης των δικών τους ανθρώπων και, σχεδόν παντού, προσπάθησαν να επιβάλλουν μια τάξη στο «χάος» της νέας αποικίας, μέσα από μια «υπαλληλοκρατία», την οποία έφεραν αρχικά από τα μέρη τους, επιβάλλοντας κανόνες, προτεραιότητες, λέσχες και οργανισμούς, στρατιωτικές, διοικητικές και οικιστικές ιεραρχίες και πάνω απ’ όλα αυτά να δηλώνουν τη μητροπολιτική ισχύ.

Θα διακρίνει ακόμη και τους φυσικούς αντιπάλους του ιμπεριαλισμού, τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, τα οποία αν και καλλιέργησαν μεγάλες προσδοκίες στους λαούς, δεν οδήγησαν στο ποθητό αποτέλεσμα. Και ότι σε αυτό συνετέλεσε και η αντεπανάσταση του δυτικού ιμπεριαλισμού, η οποία ήταν αδίστακτη, αιματηρή και βρώμικη. Πάνω σ’ αυτό, εξετάζοντας κανείς τη ρητορική-προπαγάνδα των «Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων», τις δεκαετίες του 1960 και 1970, θα διαπιστώσει ότι οι ίδιοι άνθρωποι που αιματοκύλησαν τον κόσμο, από τη νοτιοανατολική Ασία μέχρι τη Νότια Αμερική, που χρηματοδότησαν τα δικτατορικά καθεστώτα, ήταν αυτοί που επαίρονταν για τ’ ανθρώπινα δικαιώματα. Και ότι, παρόλα αυτά, πολλά μετεπαναστατικά κράτη θα αποσπαστούν από τον ιμπεριαλιστικό έλεγχο, αποδεικνύοντας ότι η ‘’ευημερία’’ τους δεν τον είχε ανάγκη.

Εκστρατεία «ξεπλύματος» των ιμπεριαλιστών

Εκστρατεία «ξεπλύματος» των ιμπεριαλιστών

Πληθαίνουν οι πολυδιάστατες «παρεμβάσεις» των ιμπεριαλιστών για την παρέμβαση στη συνείδηση του λαού και την κάμψη των αντιδράσεων στους σχεδιασμούς τους. Το σχέδιο «άμβλυνσης του αντιαμερικανισμού» (στην πραγματικότητα του αντιιμπεριαλισμού) ανέβηκε σε νέα επίπεδα την περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, και βέβαια συνεχίζεται αμείωτα και με μεγαλύτερη ένταση με τη ΝΔ. Από ποδηλατάδες του Αμερικανού πρέσβη σε εκδηλώσεις και συναυλίες της μπάντας του αμερικανικού στρατού στα σχολεία, μέχρι στοχοποιημένα «σεμινάρια», η δραστηριότητα των προγραμμάτων της αμερικάνικης πρεσβείας και του ΝΑΤΟ έχει στο επίκεντρο επιλεγμένα τμήματα του ελληνικού λαού.

Διόλου τυχαία δεν είναι η περίοδος που η δραστηριότητα αυτή εντείνεται, καθώς όσο φουντώνουν οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί στην περιοχή, βαθαίνει και η εμπλοκή της Ελλάδας στα επικίνδυνα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει πρωτοστατήσει - ως σημαιοφόρος του ΝΑΤΟ - στη διαβόητη «γεωστρατηγική αναβάθμιση» της χώρας, ανεβάζοντας σε τεράστιο βαθμό τις προσδοκίες των ιμπεριαλιστών για την κυβέρνηση της ΝΔ.

***

Νεολαία, γυναίκες, μαθητές, φοιτητές και δημοσιογράφοι εμπεριέχονται στις «επαφές των πολιτών», με στόχο την προώθηση «κοινών αξιών» και τη «μείωση της ξένης επιρροής». Οι «επαφές» αποτελούν μία εκ των έξι θεματικών ενοτήτων του «Στρατηγικού Διαλόγου» ΗΠΑ - Ελλάδας, που εγκαινίασε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και συνεχίζει η ΝΔ.

Στον τομέα των ΜΜΕ, η προπαγάνδιση στο λαό των αμερικανοΝΑΤΟικών ιμπεριαλιστικών προταγμάτων συνεχίστηκε με πιο πρόσφατη τη «Διεθνή Θερινή Ακαδημία», που διοργανώθηκε τις προηγούμενες μέρες στη Θεσσαλονίκη. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον μεταξύ των θεματικών είχε αυτή της «καταπολέμησης της παραπληροφόρησης», που βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, για την αντιμετώπιση τέτοιων τύπου παρεμβάσεων από άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Από τους ομιλητές ξεχώρισαν ο πρόξενος των ΗΠΑ στη Θεσσαλονίκη, Γκρ. Πφλέγκερ, και ο Αμερικανός ακόλουθος Τύπου. Οι ίδιοι είχαν ξαναμιλήσει στη Θεσσαλονίκη στο «εργαστήριο για την παραπληροφόρηση», που αποτέλεσε συνέχεια των μαθημάτων «ενδυνάμωσης» δημοσιογράφων από Ελλάδα και Β. Μακεδονία.

Ανάμεσα σε αυτές τις «πρωτοβουλίες» ξεχωρίζει και η τεράστια καμπάνια εξωραϊσμού του δολοφονικού χαρακτήρα του ΝΑΤΟ από το γνωστό παραμάγαζο της λυκοσυμμαχίας, την «Ελληνική Ενωση για την Ατλαντική και Ευρωπαϊκή Συμμαχία» (ΕΕΑΕΣ). Η ΕΕΑΕΣ είχε «οργώσει» στο πρόσφατο παρελθόν την Ελλάδα, με εκστρατεία «υποστήριξης της κοινής γνώμης στους σκοπούς του ΝΑΤΟ». Ειδική μέριμνα, ωστόσο, έχει δείξει και για την παρέμβασή της στις γυναίκες, καθώς πολλές από τις δράσεις της ΕΕΑΕΣ έγιναν σε συνέργεια με τη συγγενική της οργάνωση, «Γυναίκες για τη Διεθνή Ασφάλεια - Ελλάς».

***

Ο "ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΣ" ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥΣ...

 "Ευτυχώς υπάρχει στην Αγγλία ένας άνθρωπος που τον έσωσε (ενν. τον Σοσιαλισμό): Ο Εγγλέζος φιλέλληνας και ανθρωπιστής πρόεδρος (ενν. του Εργατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος της Αγγλίας) Λάσκι. Ο σύντροφος Λάσκι μπόρεσε τουλάχιστον μέσα στον καταποντισμό του κόμματος να σώσει ένα υπόλειμμα: Το διεθνιστικό του πνεύμα. Από καιρό τώρα έχει γίνει ο διαπρύσιος κήρυκας της ιδέας. Ο πολιτικός ραβδοσκόπος της Ευρώπης. Ακαταπόνητος ιεραπόστολος τρέχει με τ’ αεροπλάνα, με τραίνα και βαπόρια από πόλη σε πόλη, από χώρα σε χώρα. «Λαοί ενωθήτε! Κάτω τα σύνορα!»

    Κάτω οι γλώσσες! (υπάρχει η Αγγλική).

    Κάτω οι σημαίες! (υπάρχει η Αγγλική).

    Κάτω οι τράπεζες! (υπάρχει η Αγγλική) "

  ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ "Ο Μεγάλος Δεκέμβρης", σελ. 77-78.

Οι εποχές αλλάζουν, οι ιμπεριαλιστές συνεχίζουν και στις μέρες μας το αποικιακό τους σχέδιο.  Αποικίες χρεους τις λέμε σήμερα.  Η πατρίδα μας είναι η πρώτη χώρα της Δύσης και μέλος της Ε.Ε. που ολοκληρωτικά παραδόθηκε στους αποικιοκράτες "συμμάχους" της.
Αναγκαία προϋπόθεση για να εκτελεστεί το σχέδιο, ήταν η άγνοια του κινδύνου και η αδιαφορία για την υφαρπαγή της δημόσιας περιουσίας, του εθνικού μας πλούτου.  Πριν την αποικιοποίηση της χώρας, προηγήθηκε για χρόνια η αποικιοποίηση του φαντασιακού του νεοέλληνα. Του πρόβαλλαν το πρότυπο του "κοσμοπολίτη" και τον απογύμνωσαν από τα πατριωτικά του συναισθήματα.  "Ποινικοποίησαν" και καλλιέργησαν ενοχικά σύνδρομα για τον εθνισμό του. Κι όμως ο πατριωτισμός και ο εθνισμός πρέπει να προτάσσονται ή να περιορίζονται ανάλογα με τη θέση κάθε χώρας στο κόσμο.  Τη θέση του ιμπεριαλιστή - αποικιοκράτη ή αυτή του υπηκόου αποικιοκρατούμενου.  Τα έλεγε ο Λουντέμης και προειδοποιούσε από το 1944.... ποιός τον άκουγε!

Γλώσσα και εθνική ταυτότητα

Της Ιωάννας Τσιβάκου!!! 

Πριν από λίγο καιρό έγραψα ένα σημείωμα για τη γλώσσα. Ίσως οι σκέψεις που εξέθεσα νά ΄ναι χρήσιμες για ορισμένους νέους σε ηλικία φίλους. Γι’ αυτό και τις αναρτώ.

Ξεκινώ από τη διάχυτη πλέον αντίληψη πως η γλώσσα μας, όπως και ο πολιτισμός μας εξ άλλου, έχει λάβει την κατιούσα. Παρά την αισιοδοξία ορισμένων πως η γλώσσα διαθέτει ακόμη μεγάλες αντοχές, ο προσεκτικός παρατηρητής διαπιστώνει πως ο δημόσιος λόγος (όπως τουλάχιστον εκφέρεται από τα σύγχρονα ψηφιακά μέσα μεταδόσεως των πληροφοριών) έχει φτωχύνει σημαντικά, όχι μόνο στο νόημα αλλά και στο λεξιλόγιο. Ίσως η γλώσσα της ποίησης και της καλής πεζογραφίας να αντιστέκονται, όμως το μικρό μέγεθος του αναγνωστικού τους κοινού αποτελεί αψευδή μαρτυρία της περιορισμένης τους εμβέλειας. Δεν είναι η δική τους γλώσσα που διαμορφώνει το κοινό γλωσσικό αίσθημα, αλλά η γλώσσα των ΜΜΕ και του Διαδικτύου. 

Πώς θα ήταν άλλωστε δυνατόν η παρατηρούμενη στα καθ’ ημάς έκπτωση του νοήματος να μην συνοδευόταν και από έκπτωση της γλώσσας, δεδομένης της αλληλεξαρτήσεως γλώσσας και νόησης -όπως τουλάχιστον έχουν καταδείξει έγκυροι γλωσσολόγοι και ψυχολόγοι; 

Πολιτισμικός Ιμπεριαλισμός: Γλωσσική διαστροφή και συσκότιση της Αυτοκρατορικής επέκτασης

Του James Petras*

Ιανουάριος 19, 2019

(Επεξηγηματική σημείωση του μεταφραστή: Στο κείμενο που ακολουθεί οι αγγλικοί όροι nationalism και nationalist αποδίδονται στα ελληνικά άλλοτε ως εθνισμός και εθνιστής και άλλοτε ως εθνικισμός και εθνικιστής. Ως εθνισμός ορίζεται η άποψη που ενθαρρύνει την έκφραση και την καλλιέργεια της εθνικής συνείδησης και παράλληλα αναγνωρίζει και σέβεται τις εθνικές διαφορές. Πρόκειται δηλαδή για την απόλυτη αλλά  χωρίς παρωπίδες, πίστη και αφοσίωση κάποιου στα ιδεώδη του έθνους στο οποίο ανήκει, χωρίς καμία διάθεση περιφρόνησης ή υποτίμησης των ιδεωδών άλλου έθνους. Πάνω σε τούτη την, με θετικό πρόσημο, έννοια του εθνισμού εδράζεται και η έννοια του διεθνισμού. Αντίθετα, ως εθνικισμός ορίζεται η απόλυτη και με πάθος, έως την τύφλωση, προσήλωση των ατόμων στο έθνος τους, η οποία φτάνει ως την περιφρόνηση και την εχθρότητα προς άλλα έθνη, για να καταλήξει στην αντιδραστική έννοια και πρακτική του σωβινισμού.)

---

Στο σύγχρονο κόσμο, οι δυτικοί  προπαγανδιστές του ιμπεριαλισμού, ειδικά οι δημοσιογράφοι και οι αρχισυντάκτες των ΜΜΕ, καταφεύγουν στην παραχάραξη των καθημερινών εννοιών και τη διαστρέβλωση της γλώσσας της πολιτικής. Η χρήση και η κακοποίηση του πολιτικού λόγου χρησιμοποιείται προκειμένου να μπουν στο στόχαστρο της κριτικής τα ίδια τα θύματα και να δικαιολογηθούν οι ιμπεριαλιστικές επιθέσεις. Οι συνέπειες είναι πολλαπλές, αναφορικά τόσο με την προσπάθεια νομιμοποίησης των εγκλημάτων πολέμου και της οικονομικής λεηλασίας όσο και με την εξουδετέρωση  της όποιας εσωτερικής αντίστασης.

Θα προσπαθήσουμε εν πρώτοις να εξετάσουμε την ορολογία-κλειδί η οποία προάγει τις ιμπεριαλιστικές επιθέσεις. Θα περιγράψουμε, έπειτα, τους οικονομικούς και πολιτικούς στόχους του γλωσσικού ιμπεριαλισμού και θα ολοκληρώσουμε με τη διερεύνηση των πολιτικών/πολιτισμικών εναλλακτικών λύσεων.

Η πλέον κακοποιημένη και συσκοτισμένη έννοια στο σύγχρονο ιμπεριαλιστικό λεξιλόγιο είναι η έννοια «λαϊκισμός». Με την αρχική του σημασία ο όρος «λαϊκισμός» αναφερόταν σε μαζικά κινήματα εργατών που ήσαν αντικείμενα εκμετάλλευσης. Τα λαϊκά κινήματα στρέφονταν ενάντια στους ολιγάρχες τραπεζίτες και στους μεγιστάνες των ΜΜΕ.

Το "μακεδονικό" ως γεωπολιτισμικό ζήτημα (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!)

Η ειρηνοποιός «Αντιγόνη» του Σοφοκλή

του Δημήτρη Μάρτου                                             Βέροια 4-2-1919

Email: martosdim@yahoo.gr

Το γερμανικό περιοδικό Spiegel, προσεγγίζοντας τη Συμφωνία των Πρεσπών υπό το πρίσμα των γεωπολιτικών και γεωπολιτισμικών αντιπαραθέσεων, τη χαρακτήρισε «νίκη για τη Δύση, καταστροφή για τη Ρωσία... η Μόσχα θα πρέπει να φοβάται για την επιρροή της στην περιοχή». Οι New York Times θεώρησαν ότι η μάχη για το ονοματολογικό «εξελίχθηκε σε μια δοκιμασία γεωπολιτικής εξουσίας μεταξύ της Ευρώπης και των ΗΠΑ από τη μία και της Ρωσίας από την άλλη στα αιωνίως ασταθή Βαλκάνια». Ο ρόλος του πολιτισμού αυξάνεται θεαματικά στις γεωπολιτικές συγκρούσεις. Στα Βαλκάνια βέβαια οι συγκρούσεις των ισχυρών γεωπολιτικών συνασπισμών πάντοτε ενδύονταν με πολιτισμικές αναφορές. Τα έθνη -κράτη και τα σύνορα τους διαμορφώθηκαν ως παρεπόμενο της σύγκρουσης μεταξύ δυτικού κόσμου-πολιτισμού και ανατολικού ρώσικου-σλαβικού.

Τα Βαλκάνια και ιδιαίτερα η Μακεδονία, αποτέλεσαν το έδαφος του καθορισμού του ορίου των δύο ισχυρών κόσμων-πολιτισμών. Ο φιλελληνισμός και των δύο αναπτύχθηκε σε συνάρτηση με την αμφισβήτηση μιας εμβόλιμης εξουσίας (τουρκικής -ισλαμικής) στον ιστορικό χώρο από τον οποίον αντλούσαν τα πρότυπα και τις επίκτητες παραδόσεις τους. Το Βυζάντιο - Ορθοδοξία ενσωμάτωνε την Ελλάδα στον πολιτιστικό χώρο της Ρωσίας, όπως αντίστοιχα η αρχαιοελληνική παράδοση την ενσωμάτωνε, μέσω του νεοκλασικισμού-αθηναϊσμού, στη Δύση. 

Το πολιτισμικό όριο ανάμεσα στη δυτική και ανατολική Ευρώπη οριζόταν από την πρόσληψη και τη διχοτόμηση της ελληνικής συνέχειας και του ιστορικού χώρου του ελληνισμού. 

Ακόμη και σήμερα η πολιτισμική και ακαδημαϊκή σύγκρουση αρχαίας Ελλάδας και Βυζαντίου προέρχεται από τη μετάθεση της αξιολόγησης του ιστορικού δρομολογίου του ελληνισμού στο έδαφος της αντιπαράθεσης δυτικής Ευρώπης και Ρωσίας. Γι’ αυτό το "μακεδονικό" θα πρέπει αρχικά να εξετάζεται ως συνέπεια αυτής της γεωπολιτισμικής σύγκρουσης.

Το "μακεδονικό" ως υπόλειμμα του Ανατολικού Ζητήματος.

Ο Ντανιλέφσκι(1), ο θεωρητικός του επιθετικού πανσλαβισμού, που επεξεργάστηκε τη σύγκρουση μεταξύ δύο διαφορετικών ιστορικών τύπων, του υπερώριμου ευρωπαϊκού και του νεαρού σλαβικού, θεωρούσε ότι το Ανατολικό Ζήτημα είχε μεγαλύτερο ιστορικό βάθος και πλανητικό εύρος απ’ αυτό που συνήθως του αποδιδόταν, ως ζήτημα διευθέτησης της καταρρέουσας οθωμανικής αυτοκρατορίας. Κατ’ αυτόν οι ρίζες του βρίσκονταν στην αρχαιότητα, στην αντίθεση του ρωμαϊκού και του ελληνικού πολιτισμικού τύπου και των κληρονομιών τους, δηλαδή, τη γερμανική αυτοκρατορία και τη βυζαντινή αντίστοιχα και ότι απ’ αυτήν την αντίθεση προέκυψε η σύγχρονη μεταξύ δυτικής Ευρώπης (λατινικοί, καθολικοί και προτεσταντικοί κόσμοι) και ανατολικής (Ορθόδοξοι, σλαβικοί και ελληνικοί κόσμοι). Πίστευε ότι οι Σλάβοι, ως νεότερος πολιτισμικά τύπος, θα επικρατούσαν των Δυτικοευρωπαίων. Ο δυτικός οικονομισμός, αστικός και μαρξιστικός, θα μεταθέσει το ζήτημα της παγκόσμιας υπεροχής από τις έννοιες της ζωτικότητας των πολιτισμικών χαρακτηριστικών στις έννοιες της παραγωγικής απόδοσης και τα οικονομικά μεγέθη, προδιαγράφοντας έτσι την υπεροχή των δυτικοευρωπαίων. 

Στη συνέχεια, ο ρώσικος μαρξισμός (λενινισμός-σταλινισμός) "σήκωσε το γάντι" του Δυτικού μαρξισμού, προσπαθώντας να ταυτιστεί με το πρόκριμά του, ότι η πολιτιστική ηγεμονία θα κρινόταν στο επίπεδο της οικονομίας και όχι της ζωτικότητας των πολιτισμικών χαρακτηριστικών. Γι’ αυτό και έχασε, επειδή έθεσε το θέμα της ηγεμονίας σ’ ένα πεδίο που πλεονεκτούσε η Δύση.

Η Πολιτιστική Παγκοσμιοποίηση είναι εξίσου καταστροφική με την Οικονομική

Γιατί μιλούμε για Νέα Διεθνή Τάξη;

H νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση είναι η μορφή που έχει πάρει το σύστημα της οικονομίας της αγοράς στη σημερινή Νέα Διεθνή Τάξη  και αποτελεί ουσιαστικά ένα οικονομικό φαινόμενο που οφείλεται κατά βάση στην άνοδο και τη μαζική εξάπλωση των Πολυεθνικών εταιριών, οι οποίες επέβαλαν, μέσω των πολιτικών και μιντιακών ελίτ που ελέγχουν, το άνοιγμα και την απελευθέρωση των αγορών (κεφαλαίου, εργασίας, υπηρεσιών και εμπορευμάτων), όπως  αυτή που εφαρμόζει η Συνθήκη του Μάαστριχτ στον ευρωπαϊκό χώρο της ΕΕ. Γι αυτό, στην Περιεκτική Δημοκρατία και στο ΜΕΚΕΑ δεν αναφερόμαστε απλά σε νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση αλλά στη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης[i], η οποία βέβαια δεν έχει σε τίποτα να κάνει με συνωμοσιολογικές θεωρίες, αλλά βασίζεται στους συστημικούς παράγοντες και στις δομικές κοινωνικο-οικονομικές αλλαγές που έλαβαν χώρα τα τελευταία 40 περίπου χρόνια. Έτσι, πέρα από τους οικονομικούς παράγοντες που καθόρισαν την παρούσα κυρίαρχια της, αντίστοιχου βεληνεκούς ιστορικές εξελίξεις, όχι βέβαια άσχετες με τις οικονομικές, συνέβησαν και στην ευρύτερη πολιτική σφαίρα, με κύρια ιστορική μεταβολή την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, καθώς και την κήρυξη του πολέμου κατά της «τρομοκρατίας»[ii] που ήταν το μέσο, με αφορμή την 9/11, για την κατάργηση των ιστορικών εθνικοαπελευθερωτικών καθεστώτων στη Μέση Ανατολή (Ιράκ, Λιβύη και σήμερα Συρία, με επόμενο στόχο το Ιράν). Επομένως, είναι απόλυτα δικαιολογημένο να κάνουμε λόγο για την εμφάνιση μιας Νέας Διεθνούς Τάξης.

Η πολιτιστική διάσταση της Νέας Διεθνούς Τάξης

Πολιτισμός και αριστερή "καθοδήγηση" του Λαοκράτη Βάσση  -  Η συντελούμενη παγκοσμιοποίηση, με το γκρίζο πολιτιστικό της πρόσωπο και τα λύματα της διακινούμενης υποκουλτούρας, αναδεικνύει ως πρώτη προτεραιότητα, ως στρατηγική προτεραιότητα, την πολιτική πολιτισμού των εθνικών συλλογικοτήτων. Δι’ αυτής και η σωστή άμυνα, πέρα από αφελείς λογικές αμυντικής περιχαράκωσης, απέναντι στην επελαύνουσα πολιτιστική ισοπέδωση. Που σημαίνει πως στην ομιχλώδη τροχιά της, η πολιτιστική πρωτοπορία είναι … Λαοκράτης Βάσσης Διαβάστε περισσότερα...