Γιώργος Παπαϊωάννου : Πως στήθηκε και πως διαλύεται το Δημόσιο Σύστημα Απεξάρτησης μέσω ΕΟΠΑΕ

Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων του Εθνικού Οργανισμού Πρόληψης και Αντιμετώπισης Εξαρτήσεων, Γιώργος Παπαϊωάννου, σε μια συγκλονιστική συζήτηση στον 98.4 εξηγεί πως αρχικά στήθηκε το δημόσιο σύστημα απεξάρτησης με τις διάφορες μορφές του ΚΕΘΕΑ, και τα διαφορετικά προγράμματα όπως η εμβληματική Ιθάκη, το 18 Άνω και άλλα, πως προχώρησε αρχικά η κατάργηση της αυτοτέλειας του ΚΕΘΕΑ που υπήρξε απαίτηση και στήριξη της κοινωνίας παρά τις αρχικές της φοβίες και πως σήμερα μέσω της συγχώνευσης όλων με νόμο στον νεοσύστατο Εθνικό Οργανισμό Πρόληψης και Απεξάρτησης, οδηγούμαστε σήμερα στη διάλυση του. 

Γ Παπαϊωάννου: Πώς στήθηκε και πώς διαλύεται το δημόσιο σύστημα κατά των εξαρτήσεων από τον ΕΟΠΑΕ

Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων του Εθνικού Οργανισμού Πρόληψης και Αντιμετώπισης Εξαρτήσεων, Γιώργος Παπαϊωάννου , σε μια συγκλονιστική συζήτηση στον 98.4 εξηγεί πως αρχικά στήθηκε το δημόσιο σύστημα απεξάρτησης με τις διάφορες μορφές του ΚΕΘΕΑ, και τα διαφορετικά προγράμματα όπως η εμβληματική Ιθάκη, το 18 Άνω και άλλα, πως προχώρησε αρχικά η κατάργηση της αυτοτέλειας του ΚΕΘΕΑ που υπήρξε απαίτηση και στήριξη της κοινωνίας παρά τις αρχικές της φοβίες και πως σήμερα μέσω της συγχώνευσης όλων με νόμο στον νεοσύστατο Εθνικό Οργανισμό Πρόληψης και Απεξάρτησης, οδηγούμαστε σήμερα στη διάλυση του. 

 Ο κ. Παπαϊωάννου εξήγησε πως περιορίζεται ο δημόσιος χώρος στο όνομα κρατικών παρεμβάσεων , όπου ανοίγει ο δρόμος και για ιδιωτικά κέντρα με την εμφανή ανάμιξη ΜΚΟ που δρουν "επαγγελματικά" ως προς την απορρόφηση πόρων. Αίσθηση προκαλούν και τα όσα λέει για το πώς διαμορφώνεται σήμερα το πεδίο των εξαρτήσεων στη χώρα μας, ενώ καλεί την κοινωνία να κάνει υπόθεση της την θωράκιση του δημόσιου συστήματος απεξάρτησης, αφού αυτή αφορά πρωτίστως και μάλιστα τα παιδιά της.

ΕΞΩΔΙΚΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΕΟΠΑΕ

‼️Με ομόφωνη απόφαση του ΔΣ του ο Σύλλογος Εργαζομένων ΕΟΠΑΕ επέδωσε στις 20 Νοεμβρίου 2025 εξώδικο στον Πρόεδρο του ΔΣ του ΕΟΠΑΕ κ. Αθανάσιο Θεοχάρη, με κοινοποίηση στο Υπουργό Υγείας, διαμαρτυρόμενος έντονα για:

❗️τη μεθοδευμένη κατασυκοφάντηση από τον κ. Θεοχάρη των προγραμμάτων απεξάρτησης του Οργανισμού

❗️την απαξίωση του επιστημονικού προσωπικού που εργάζεται σε αυτά, 

❗️τις επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές εκφοβισμού προς τους εργαζόμενους

❗️τις πειθαρχικές διώξεις ως μέσο φίμωσης των εργαζομένων 

❗️τις συστηματικές παραβιάσεις τις συνδικαλιστικής νομοθεσίας με στόχο την περιθωριοποίηση του Συλλόγου Εργαζομένων ΕΟΠΑΕ

Ο Σύλλογος ΚΑΛΕΙ ΑΜΕΣΑ

τον ΠΡΟΕΔΡΟ του ΕΟΠΑΕ 

👉να προβεί σε κάθε ενέργεια επανόρθωσης της κατασυκοφάντησης 

👉να ορίσει άμεσα συνάντηση με τον Σύλλογό εντός επτά ημερών 

και τον αρμόδιο ΥΠΟΥΡΓΟ ΥΓΕΙΑΣ

👉να προβεί σε όλες τις αναγκαίες ενέργειες για τον τερματισμό των ακολουθούμενων πρακτικών και της συνεχιζόμενης κατασυκοφάντησης των εργαζομένων και των θεραπευτικών προγραμμάτων του Οργανισμού από τον ίδιο τον πρόεδρο που αυτός έχει προσωρινά διορίσει στον ΕΟΠΑΕ.

***************

Όλο το εξώδικο εδώ και στον σύνδεσμο στο πρώτο σχόλιο:

ΕΞΩΔΙΚΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΕΟΠΑΕ

Μετά από ομόφωνη απόφαση του ΔΣ, επιδόθηκε χθες, 20 Νοεμβρίου 2025, εξώδικο του Συλλόγου Εργαζομένων στον ΕΟΠΑΕ στον Πρόεδρο του ΔΣ του ΕΟΠΑΕ κ. Αθανάσιο Θεοχάρη, με κοινοποίηση στο Υπουργό Υγείας, στο οποίο δηλώνει την έντονη διαμαρτυρία του για την συμπεριφορά του Προέδρου του ΕΟΠΑΕ.

Ολόκληρο το κείμενο του εξωδίκου έχει ως εξής:

ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΑΡΧΗΣ

ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ – ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ – ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ

Γιώργος Παπαϊωάννου : Πως στήθηκε και πως διαλύεται το Δημόσιο Σύστημα Απεξάρτησης μέσω ΕΟΠΑΕ

Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων του Εθνικού Οργανισμού  Πρόληψης και Αντιμετώπισης Εξαρτήσεων, Γιώργος Παπαϊωάννου, σε μια συγκλονιστική συζήτηση στον 98.4 εξηγεί πως αρχικά στήθηκε το δημόσιο σύστημα απεξάρτησης με τις διάφορες μορφές του ΚΕΘΕΑ, και τα διαφορετικά προγράμματα όπως η εμβληματική Ιθάκη, το 18 Άνω και άλλα, πως προχώρησε αρχικά η κατάργηση της αυτοτέλειας του ΚΕΘΕΑ που υπήρξε απαίτηση και στήριξη της κοινωνίας παρά τις αρχικές της φοβίες και πως σήμερα μέσω της συγχώνευσης όλων με νόμο στον νεοσύστατο Εθνικό Οργανισμό Πρόληψης και Απεξάρτησης, οδηγούμαστε σήμερα στη διάλυση του.

 Ο κ. Παπαϊωάννου εξήγησε πως περιορίζεται ο δημόσιος χώρος στο όνομα κρατικών παρεμβάσεων , όπου ανοίγει ο δρόμος και για ιδιωτικά κέντρα με την εμφανή ανάμιξη ΜΚΟ που δρουν "επαγγελματικά" ως προς την απορρόφηση πόρων. Αίσθηση προκαλούν και τα όσα λέει για το πώς διαμορφώνεται σήμερα το πεδίο των εξαρτήσεων στη χώρα μας, ενώ καλεί την κοινωνία να κάνει υπόθεση της την θωράκιση του δημόσιου συστήματος απεξάρτησης, αφού αυτή αφορά πρωτίστως και μάλιστα τα παιδιά της.

Η Παθολογία ενός επιτελικού Κράτους

Ψυχική Υγεία και Εξουσία

του Δημήτρη Ναπ.Γιαννάτου*

Σε τούτο τον τόπο, ανάμεσα στο Κράτος και στον «Ιδιώτη», γεννήθηκε η κοινότητα και η Δημοκρατία. Εκεί όπου το δικαίωμα του «συνανήκειν» είναι ταυτισμένο με το δικαίωμα του «συναποφασίζειν». «Το Αληθεύειν εστί κοινωνείν», έλεγε ο Ηράκλειτος. Και συμπλήρωνε: «Καθ’ ότι αν κοινωνήσωμεν, αληθεύομεν, α δε αν ιδιάσωμεν, ψευδόμεθα». Έτσι, λοιπόν, από τον Φεβρουάριο του 2025, ένας (αντικοινωνικός) Νόμος που ψεύδεται, καθώς προσχηματικά, θέλει να «μεταρρυθμίσει» Ψυχική Υγεία και Απεξάρτηση, συγχώνευσε όλα τα Προγράμματα Απεξάρτησης στη χώρα (ΚΕΘΕΑ, 18 ΑΝΩ, ΟΚΑΝΑ, ΙΑΝΟΣ, κ.ά), σ’ ένα νεοπαγές μόρφωμα ονόματι Εθνικός Οργανισμός Πρόληψης και Αντιμετώπισης Εξαρτήσεων (Ε.Ο.Π.Α.Ε)

Την πλούσια αυτή κληρονομιά της ελληνικής κοινότητας που στα χέρια έμπειρων θεραπευτών, μετουσιώθηκε στην ψυχοκοινωνική θεραπευτική ομάδα, ουσιαστικά διέγραψε ένα νομοσχέδιο-αχταρμάς. Τις διαφορετικές προσεγγίσεις στην απεξάρτηση (Θεραπευτικές κοινότητες, ψυχοθεραπευτικές ομάδες στο Ε.Σ.Υ, χορήγηση υποκατάστατων, μείωση βλάβης, κ.ά), που λειτουργούσαν σε αποτελεσματικό επίπεδο —σύμφωνα με ευρωπαϊκές μελέτες— κατάφερε ο πρόσφατος Νόμος να τις απονευρώσει για να τις προσφέρει μακροπρόθεσμα, θυσία στην ιδιωτικοποίηση του κέρδους και την οικονομίστικη διαχείριση των εξαρτημένων, ως νούμερα και στατιστικές.

Αυτό το πολιτισμικό-ανθρωπιστικό παράδειγμα της κοινοτικής φροντίδας, καταστρέφεται. Η ίδια η Δημοκρατία. Και αυτό αφορά ολόκληρη τη χώρα και τους πολίτες της. Επάξια η «μεταρρύθμιση» αυτή μπορεί να φέρει τον τίτλο της πολιτισμικής καταστροφής. Επιπλέον είναι μια πρόχειρη συνένωση, χωρίς όρια και ρυθμίσεις που ουσιαστικά καταστρέφει, κατακερματίζοντας και σχετικοποιώντας τις θεραπευτικές τάσεις που θέλει να συντονίσει.

Έχετε πάρει είδηση ότι η κυβέρνηση των «αρίστων» εξάρθρωσε εν μέσω θέρους, ώστε να μην υπάρξουν κοινωνικές αντιδράσεις, το ΚΕΘΕΑ

Της Μαρίας Δεναξά

Έχετε πάρει είδηση ότι η κυβέρνηση των «αρίστων» εξάρθρωσε εν μέσω θέρους, ώστε να μην υπάρξουν κοινωνικές αντιδράσεις, το ΚΕΘΕΑ, το μοναδικό δημόσιο δίκτυο απεξάρτησης, μαζί με τις δομές του και το θεραπευτικό του μοντέλο; Αντικατέστησε τη θεραπεία και την ένταξη με τη χορήγηση υποκατάστατων όχι για να βοηθήσει τους εξαρτημένους συνανθρώπους μας, αλλά για να μειώσει την κοινωνική όχληση. Την ίδια ώρα, η ακραία νεοφιλελεύθερη ηγεσία αποκαλεί την καταστροφή «μεταρρύθμιση».

Το επιτήδειο ξήλωμα του ΚΕΘΕΑ άρχισε ήδη από το 2019, όταν -δίχως ίχνος διαβούλευσης ή ευαισθησίας- η κυβέρνηση Μητσοτάκη κατάργησε το αυτοδιοίκητο του οργανισμού και επέβαλε ένα κομματικά επιλεγμένο Δ.Σ. Αυτό εγκαθίδρυσε μια κουλτούρα παρόχου υπηρεσιών θεραπείας, αποδομώντας πλήρως τη φιλοσοφία της θεραπευτικής κοινότητας και τη λεγόμενη «στεγνή θεραπεία», που στηριζόταν στις ατομικές θεραπευτικές συναντήσεις, η οποία έχτιζε παράλληλα σχέσεις εμπιστοσύνης και αγάπης ακόμη και μέσα από αθλητικές ή καλλιτεχνικές δραστηριότητες, δημιουργώντας ένα περιβάλλον στήριξης και ουσιαστικής επανασύνδεσης των εξαρτημένων με την κοινωνία. 

Με λίγα λόγια, το εξειδικευμένο προσωπικό, στηριζόμενο -μεταξύ άλλων- κυρίως στον ψυχολογικό παράγοντα, αναπλήρωνε τα μεγάλα κενά και τα ψυχολογικά τραύματα που είχαν δημιουργήσει σε ευάλωτους ανθρώπους, που αφέθηκαν στα ναρκωτικά, οι οικογενειακοί δεσμοί κι όποια άλλα βιώματα μέσα στη σκληρή ελληνική πραγματικότητα. 

Ένα Αντίο αγάπης, που συνεχίζει τον συλλογικό αγώνα της αξιοπρέπειας

Ένα Αντίο αγάπης από το φίλο Δημήτρη Γιαννάτο, που συνεχίζει τον συλλογικό αγώνα της αξιοπρέπειας!
Όπως μας υπόσχεται ο αγώνας για Αξιοπρέπεια και Ζωή συνεχίζεται.

Ο Δημήτρης Γιάνναρος είναι θύμα του ΠΟΓΚΡΟΜ διώξεων στο χώρο της απεξάρτησης και πρόληψης, όταν το Δ.Σ. και δεκάδες μέλη του προσωπικού του ΕΟΠΑΕ μετακινήθηκαν βίαια και χωρίς καμιά εξήγηση σε άλλες Μονάδες.
Σε πάρα πολλές περιπτώσεις μετακινούνται σε υπηρεσίες άσχετες με την ειδικότητα, εκπαίδευση και προϋπηρεσία τους.

Ουσιαστικά, έχουμε ένα κύμα εκδικητικών μετακινήσεων και βλαπτικών μεταβολών, για την κατασπατάληση ενός τεράστιου κεφαλαίου (προϋπηρεσία, εκπαίδευση, θεραπευτική και οργανωτική-διοικητική εμπειρία).


Υπέρ φυσικά του ιδιωτικού κεφαλαίου, αφού πριν 2 βδομάδες ο υπουργός Υγείας εγκαινίασε την πρώτη ιδιωτική δομή απεξάρτησης με πισίνα, σάουνα και το αντίστοιχο αντίτιμο…

ΓΕΡΟΜΟΡΙΑΣ 

Ένα Αντίο αγάπης, που συνεχίζει τον συλλογικό αγώνα της αξιοπρέπειας

Από δρόμος
- 6 Ιουλίου, 2025

Από την κινητοποίηση της Τετάρτης 22/11 στο υπουργείο Υγείας

του Δημήτρη Γιαννάτου

Είχα τη χαρά, την τιμή και την περηφάνια να είμαι Υπεύθυνος του ΚΕΘΕΑ Mosaic, από την πρώτη ημέρα της δημιουργίας του, 22 χρόνια πριν. Από σήμερα «φεύγω», μέσα σε ένα καφκικό τοπίο στις εξαρτήσεις, που πλήττει Προγράμματα, ανθρώπους, συνειδήσεις και δημιουργεί ιδιώτευση, κάνει τη γραφειοκρατία… όραμα, εκεί που δεν υπάρχει κανένα όραμα. Μας υποτιμούν, και μας λένε «Δεν είναι αυτό που νομίζετε!».

Το Mosaic ήταν έμπνευση του Γιάννη Τέντη, ο οποίος με στήριξε από την πρώτη στιγμή, με πίστεψε και μου έδωσε απίστευτη ελευθερία και πρωτοβουλία. Δημιουργικός ακροατής μαζί μου σχεδόν πάντα, και τραβώντας με τρόπο τα γκέμια όταν έπρεπε. Περάσαμε πολλά και δύσκολα μεταξύ μας, απόμακροι λίγο για διάφορους λόγους τα τελευταία χρόνια, πριν φύγει. Το Mosaic ήταν γέννημα μιας παρέας (που αρχικά έκανε πολύ παρέα και κουβέντιαζε και ονειρευόταν και ένιωθε πως θα ήταν το «σπίτι», η Εστία για τους ανθρώπους που θα το είχαν ανάγκη) και σχέσεων. Όχι απόφαση «τοποθέτησης» και στυγνής γραφειοκρατίας. Γιάννη, σ’ ευχαριστώ!

Όπως ευχαριστώ από καρδιάς και όλους τους ανθρώπους που μας εμπιστεύτηκαν και ακουμπούσαν την εξάρτηση, τον πόνο και την προσφυγιά τους και έφταναν να ολοκληρώνουν τις θεραπευτικές κοινότητες, που λίγα χρόνια πριν φάνταζε ένα θαύμα. Θυμάμαι, επίσης, έντονα τους Κούρδους, πρώτους εθελοντές μας, τους Συλλόγους Γεωργιανών, Ρώσων και Ουκρανών και τους απλούς εθελοντές, Έλληνες και ξένους γείτονες που, χωρίς να πολυκαταλαβαίνουν τι δημιουργούσαμε, ένιωθαν ότι κάτι πολύ όμορφο γινόταν, που μοσχοβολούσε ανθρωπιά και γεννούσε φροντίδα, όχι καταδίωξη και μονόχνωτες πολιτικές.

Μα και όλοι οι άνθρωποι που συνεργαστήκαμε στο Mosaic, από την πρώτη ομάδα προσωπικού, μέχρι την τελευταία (που περάσαμε μαζί τα πιο δύσκολα χρόνια, όταν νιώθαμε να παλεύουμε στην κυριολεξία μόνοι μας για να στηρίξουμε τη Μονάδα και τους θεραπευόμενους), είναι κομμάτια του εαυτού μου και της μνήμης μου. Αλλά πάνω απ’ όλα είναι μέρος της ψυχής και του ονόματος του Mosaic, που κάποιοι αυλικοί φρόντισαν να εξαφανίσουν, όπως όλα τα ονόματα των Προγραμμάτων απεξάρτησης στην Ελλάδα. Θεωρώ ότι στη Μονάδα δεν δούλεψαν τυχαίοι άνθρωποι, αλλά άνθρωποι σπουδαίοι, με άποψη.

Requiem για τις θεραπευτικές κοινότητες

Requiem λοιπόν. Όχι μόνο για ένα όνειρο. Για πολλά όνειρα πολλών ανθρώπων

_________

Αλληλεγγύη!!!

Χρέος μας είναι η ΖΩΗ!

κι όχι πάμε κι όπου βγει...

__________

Requiem για τις θεραπευτικές κοινότητες

του Θανάση Τζιούμπα

Τελικά το Σχέδιο Νόμου “για την ολοκλήρωση της … ψυχιατρικής μεταρρύθμισης” ψηφίστηκε χωρίς καμία ουσιαστική αλλαγή και πλέον είναι νόμος του κράτους.

Οι Θεραπευτικές Κοινότητες ως ιδιαίτερες οντότητες απλά καταργούνται, μαζί με την επί δεκαετίες προσφορά τους στην υπόθεση των εξαρτημένων ατόμων. Οι πλειοψηφούντες βουλευτές αγνόησαν τον ορυμαγδό των επιχειρημάτων και τις κραυγές αγωνίας που γέμισαν τις σελίδες του opengov, αγνόησαν την συζήτηση στην επιτροπή κοινωνικών υποθέσεων, αρνήθηκαν να ακούσουν το μήνυμα που έστελναν εργαζόμενοι, γονείς και εξαρτημένοι (πρώην και νυν) που διαδήλωναν μέσα στον καύσωνα, αγνόησαν ακόμη και τις φωνές κομματικών τους συντρόφων που επισήμαναν τους κινδύνους για την κοινωνία που ελλοχεύουν ανάμεσα στις διατάξεις της μεταρρύθμισης – απορρύθμισης. Κυριάρχησε η φωνή του φαρμακάκια ψυχίατρου και του πρώην τηλεπωλητή άχρηστων προϊόντων (του εαυτού του περιλαμβανόμενου). Με ένα άρθρο και έναν νόμο, όπως έλεγε κάποιος άλλος κάποτε. Κυριάρχησε επίσης η εμμονή των παροικούντων στον γυάλινο κόσμο του Μαξίμου, που στην ανερχόμενη κατρακύλα του διέκρινε το μήνυμα της επιτάχυνσης των “μεταρρυθμίσεων” τέτοιας ποιότητας.

Η απόσταση με τις ανάγκες της κοινωνίας γίνεται όλο και πιο αβυσσαλέα καθώς αρνούνται να ακούσουν, να μάθουν ή να συζητήσουν ώστε να νομοθετήσουν αποτελεσματικά. Όσοι δεν έμαθαν ποτέ να χτίζουν ξέρουν μόνο να γκρεμίζουν. Γιατί οι Θεραπευτικές Κοινότητες ποτέ δεν ήταν απλά το όνειρο ενός Φοίβου Ζαφειρίδη, μιας Κατερίνας Μάτσα, ενός Παναγιώτη Γεωργάκα. Ήταν το κέλυφος όπου το όνειρο για μια ζωή χωρίς εξαρτήσεις μπορούσε να γίνει πραγματικότητα με την μετατροπή του εξαρτημένου σε ενεργό παράγοντα την ίδιας του της θεραπείας. Ήταν το όνειρο των επαγγελματιών που έδωσαν καινούργιο περιεχόμενο στη έννοια του επαγγελματισμού με μια κατάθεση ψυχής που ο πληκτικός χαρτοκόπτης της ελληνικής δημοσιουπαλληλίας είναι ανίκανος να αντιληφθεί. Ήταν το όνειρο των τοπικών κοινωνιών, των φίλων και των συνοδοιπόρων που είδαν στις Κοινότητες ένα θερμοκήπιο αξιών που εκλείπουν σιγά σιγά από την κοινωνία μας.

Δεν είναι απλά “ψιλά γράμματα” για τους αλαζονικούς κυβερνώντες. Είναι αξίες εχθρικές και επικίνδυνες για την αντίληψη που πρεσβεύουν για την κοινωνική πολιτική, αντίληψη βαθιά κρατιστική, συγκεντρωτική, γραφειοκρατική και πελατειακή, όπως η αντίληψη της σχέσης τους με τον ψηφοφόρο λαό. Και αυτό δεν αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο των παρόντων. Επί δεκαετίες, επίκεντρο το αυτοδιοίκητο (άρα τον έλεγχο της φυσιογνωμίας, της επιστημονικής πρακτικής και της φιλοσοφίας λειτουργίας υπήρξαν αλλεπάλληλες απόπειρες συγχωνεύσεων με τον ΟΚΑΝΑ, μείωσης της επιχορήγησης, υπαγωγής στις πολιτικές μειώσεων του προσωπικού, ελέγχου των διαδικασιών από το Υπουργείο. Τα προβλήματα οξύνθηκαν με την ένταξη στους “φορείς της γενικής κυβέρνησης” και της επιβολής οικονομικών και διοικητικών διαδικασιών που γιγάντωσαν την γραφειοκρατία εντός και αποδυνάμωσαν το μοντέλο της αυτοδιαχειριζόμενης Κοινότητας. Το 2019 η νέα κυβέρνηση της Ν.Δ. θεώρησε κατεπείγουσα την ανάγκη κατάργησης του αυτοδιοίκητου του ΚΕΘΕΑ και του εκλεγμένου από την βάση Δ.Σ. και την αντικατάσταση του από ένα Δ.Σ. κομματικών και προθύμων. Έκτοτε η κατάσταση άλλαξε δραματικά, το κέλυφος διερράγη, ο χρόνος αξιοποιήθηκε από την νέα διοίκηση για την κατάργηση κάθε συλλογικής διαδικασίας, το “πείραμα του βατράχου”1 απέδωσε και όλα ήταν έτοιμα για την χαριστική βολή.

ΑΛΜΑ ΣΤΟ ΚΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΕΘΕΑ

Καλοκαιριάτικα, δέκα ημέρες μετά την Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών (την οποία η πολιτική ηγεσία τίμησε με την απουσία της) τέθηκε σε διαβούλευση το επανειλημμένως εξαγγελθέν νομοσχέδιο για την «ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης», στο οποίο εντάσσεται και η «ολιστική αντιμετώπιση των εξαρτήσεων» παρά την αντίθεση του συνόλου σχεδόν των εμπλεκομένων και της επιστημονικής κοινότητας.

Καταργούνται το ΚΕΘΕΑ, ο ΟΚΑΝΑ, και τα προγράμματα απεξάρτησης του ΕΣΥ (18ΑΝΩ στο ΨΝΑ, ΙΑΝΟΣ, ΑΡΓΩ, ΜΕΘΕΞΙΣ στο ΨΝΘ, ΔΙΑΠΛΟΥΣ ΓΝΚ) και αντικαθίστανται από έναν αθηνοκεντρικό και υδροκέφαλο φορέα, αγνοώντας επιδεικτικά την ιστορία, τα ονόματα, την οργάνωσή, τη φιλοσοφία και τις διαφορετικές προσεγγίσεις τους.

Ο νέος υπερ-οργανισμός καταργεί τη συμμετοχή και το δικαίωμα επιλογής των εξαρτημένων στη θεραπεία τους, περιορίζει την προοπτική απεξάρτησης και τον θεραπευτικό πλουραλισμό και επικεντρώνεται στην αναποτελεσματική βιολογική-ιατρική προσέγγιση και τον διοικητικό έλεγχο, αδιαφορώντας για τις συνέπειες.

Το σχέδιο νόμου

• Συνοδεύεται από μια «Ανάλυση Συνεπειών Ρύθμισης» που παρουσιάζει κραυγαλέες ανακρίβειες και κενά. Μοιάζει να συντάχθηκε από ένα δυναμικό δεν καταλαβαίνει, ή αγνοεί συνειδητά, τις καθημερινές προσπάθειες, τη διαρκή δέσμευση και τον επιστημονικό κόπο των ανθρώπων του πεδίου της πρόληψης και της απεξάρτησης.

Η κυβέρνηση χτυπά το ΚΕΘΕΑ και την απεξάρτηση χιλιάδων εξαρτημένων

Εν μια νυκτί, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, η κυβέρνηση επιχειρεί να καταργήσει τον αυτοδιοίκητο χαρακτήρα του ΚΕΘΕΑ, ο οποίος επί 37 χρόνια βρίσκεται στον πυρήνα της υποδειγματικής λειτουργίας του.

Αντισυνταγματικά, με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, επεμβαίνει στον τρόπο διοίκησης και λειτουργίας ενός νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου που υπηρετεί έναν πολύ ευαίσθητο κοινωνικό χώρο. Η Πράξη υπονομεύει πλήρως το έργο του ΚΕΘΕΑ, αφού συγχρόνως καταργεί την αποστολή του, τον σκοπό του και τη δυνατότητά του για ίδρυση νέων μονάδων!

Η «εκσυγχρονιστική» παρέμβαση της κυβέρνησης αποσκοπεί στην αντικατάσταση του αιρετού και άμισθου διοικητικού συμβουλίου του ΚΕΘΕΑ με ένα συμβούλιο έμμισθων διορισμένων ημετέρων.

Αποβλέπει στη δημιουργία ενός γραφειοκρατικού οργανισμού, η λειτουργία του οποίου θα διαταράσσεται με κάθε κυβερνητική αλλαγή και ο οποίος θα είναι ευάλωτος σε πάσης φύσεως πολιτικές παρεμβάσεις.

Με αυταρχισμό καταλύει ένα καινοτόμο για την Ελλάδα και δοκιμασμένο στην πράξη οργανωτικό και διοικητικό σχήμα που δίνει φωνή και δικαίωμα αυθεντικής έκφρασης σε όλους όσους αφορά η υπόθεση της απεξάρτησης και κοινωνικής επανένταξης: στους συμμετέχοντες στα θεραπευτικά προγράμματα, στους γονείς τους, στους εργαζόμενους και στους εθελοντές.

Αυτοί είναι που αποτελούν τη Γενική Συνέλευση του ΚΕΘΕΑ η οποία εκλέγει τον Πρόεδρο, τον Αντιπρόεδρο και τα μέλη του Δ.Σ. του ΚΕΘΕΑ, θέσεις στις οποίες μέχρι σήμερα έχουν υπηρετήσει δεκάδες εγνωσμένου κύρους προσωπικότητες της ελληνικής κοινωνίας από όλο το πολιτικό φάσμα και διαφορετικά πεδία της δημόσιας ζωής.

Η κυβέρνηση χτυπά το ΚΕΘΕΑ και την απεξάρτηση χιλιάδων εξαρτημένων

Εν μια νυκτί, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, η κυβέρνηση επιχειρεί να καταργήσει τον αυτοδιοίκητο χαρακτήρα του ΚΕΘΕΑ, ο οποίος επί 37 χρόνια βρίσκεται στον πυρήνα της υποδειγματικής λειτουργίας του.

Αντισυνταγματικά, με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, επεμβαίνει στον τρόπο διοίκησης και λειτουργίας ενός νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου που υπηρετεί έναν πολύ ευαίσθητο κοινωνικό χώρο. Η Πράξη υπονομεύει πλήρως το έργο του ΚΕΘΕΑ, αφού συγχρόνως καταργεί την αποστολή του, τον σκοπό του και τη δυνατότητά του για ίδρυση νέων μονάδων!

Η «εκσυγχρονιστική» παρέμβαση της κυβέρνησης αποσκοπεί στην αντικατάσταση του αιρετού και άμισθου διοικητικού συμβουλίου του ΚΕΘΕΑ με ένα συμβούλιο έμμισθων διορισμένων ημετέρων.

Αποβλέπει στη δημιουργία ενός γραφειοκρατικού οργανισμού, η λειτουργία του οποίου θα διαταράσσεται με κάθε κυβερνητική αλλαγή και ο οποίος θα είναι ευάλωτος σε πάσης φύσεως πολιτικές παρεμβάσεις.

Με αυταρχισμό καταλύει ένα καινοτόμο για την Ελλάδα και δοκιμασμένο στην πράξη οργανωτικό και διοικητικό σχήμα που δίνει φωνή και δικαίωμα αυθεντικής έκφρασης σε όλους όσους αφορά η υπόθεση της απεξάρτησης και κοινωνικής επανένταξης: στους συμμετέχοντες στα θεραπευτικά προγράμματα, στους γονείς τους, στους εργαζόμενους και στους εθελοντές.

Αυτοί είναι που αποτελούν τη Γενική Συνέλευση του ΚΕΘΕΑ η οποία εκλέγει τον Πρόεδρο, τον Αντιπρόεδρο και τα μέλη του Δ.Σ. του ΚΕΘΕΑ, θέσεις στις οποίες μέχρι σήμερα έχουν υπηρετήσει δεκάδες εγνωσμένου κύρους προσωπικότητες της ελληνικής κοινωνίας από όλο το πολιτικό φάσμα και διαφορετικά πεδία της δημόσιας ζωής.