Νεοδιορισμένος

Νεοδιορισμένος. Κείμενο από το περιοδικό "Η λέξη" 2003.

Θεόδωρος Γρηγοριάδης

Τον Σεπτέμβριο του 1982 δημοσιεύτηκαν στις εφημερίδες οι διορισμοί καθηγητών σε δημόσια σχολεία όλης της χώρας. Άνοιξα με λαχτάρα τις σελίδες της «Μακεδονίας» ψάχνοντας με αγωνία το όνομά μου: ναι, υπήρχε! Δίπλα ακριβώς αναγραφόταν: «Νομός Έβρου», ένας νομός που δεν υπήρχε καν στις δηλωμένες επιλογές μου. Η εφημερίδα απέμεινε στα χέρια μου, κολλημένη στην πίκρα των καπνόφυλλων που μάζευα το καλοκαίρι εκείνο. Ας μην ξεχνιόμαστε: για πολλά χρόνια υπήρξα αγρότης, μάζευα καπνά, ακόμη και όταν διορίστηκα στα σχολεία.

Ο νομός Έβρου είναι ένας από τους μεγαλύτερους νομούς της Ελλάδας. Μακρόστενος, έχει μήκος 160 χιλιόμετρα περίπου, υπολογίζοντας πάντα τα οδικά χιλιόμετρα και βάζοντας μέσα τις στροφές και τις παρακάμψεις εκείνης της περιόδου.

Παρουσιάστηκα στο Γραφείο Εκπαίδευσης της Αλεξανδρούπολης και από εκεί μου ανακοίνωσαν κάτι που δεν το είχα προσέξει: Στην «Β΄ Έβρου» είχα διοριστεί, όχι στην «Α’», πράγμα που σήμαινε ότι θα έπρεπε να μετατοπιστώ εκατό χιλιόμετρα βορειότερα, στην Ορεστιάδα. Μπαίνοντας στο τοπικό λεωφορείο του ΚΤΕΛ, λαχτάρισα. Είχα βρεθεί την ίδια περιοχή, πέντε χρόνια νωρίτερα, φτάνοντας σε ένα από τα πιο απομακρυσμένα χωριά του νομού, τα Δίκαια, εκεί όπου δούλευε μια φίλη μου δασκάλα.. Τότε ανέβηκα με το τρένο, που εισχωρούσε για λίγα χιλιόμετρα στην Τουρκική επικράτεια, προτού τερματίσει στα Δίκαια. Στο χωριό αυτό, στάθμευαν τα τρένα της χώρας μας, κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής που έτρεχε παράλληλα με το ποτάμι.

Στο Γραφείο Εκπαίδευσης της Ορεστιάδας μου ανακοίνωσαν ότι υπήρχαν αρκετά «κενά» καθηγητών αγγλικής σε σχολεία της περιοχής. Τα περισσότερα ήταν γυμνάσια και, ανάμεσά τους, ένα εξατάξιο γυμνάσιο και λύκειο μαζί, στα Δίκαια! Θυμήθηκα το γραφικό χωριό, είχα μείνει μια βραδιά, έλεγξα και τα υπόλοιπα χωριά που μου φάνηκαν πολύ πιο μικρά. Σκέφτηκα ότι θα ήταν μια χαρά να μένω στην Ορεστιάδα και να πηγαινοέρχομαι στα Δίκαια και κάπως έτσι αποδέχτηκα την τοποθέτησή μου στο Τρίγωνο, όπως αποκαλείται η ευρύτερη περιοχή.

Προτού λοιπόν μιλήσουμε καν για αξιολόγηση είναι απαραίτητο να μιλήσουμε για το Ήθος..

Από Σόλων Αντάρτης 

Προτού λοιπόν μιλήσουμε καν για αξιολόγηση είναι απαραίτητο να μιλήσουμε για το Ήθος του Δασκάλου, του Διευθυντή και του Αξιολογητή.

Το Ήθος είναι κάτι που δεν διδάσκεται σε σχολές και ακαδημίες, είναι αδύνατον κάτι τέτοιο. Το Ήθος παραδίδεται, μέσα από την Πράξη, την μόνη Αλήθεια. Είναι ο συνδετικός ιστός ανάμεσα στους Ανθρώπους και τους Δασκάλους, που ενώνει και που σφυρηλατεί μία Παράδοση που αντιστέκεται στα κύματα της μόδας και της επίδειξης.

Το Ήθος του Δασκάλου είναι οι δάσκαλοί μου της Εισβολής. Η κυρία Μηλιά, η κυρία Ανθή, ο κύριος Αντρέας, που ήταν μια ανοικτή αγκαλιά για τα παιδιά με τα κεφάλια τα κουρεμένα "πρώτο νούμερο".

Είναι οι καθηγητές και οι καθηγήτριές μου στο Γυμνάσιο Έγκωμης και στο Λύκειο Κύκκου Α'. Η Θέμις, ο "Τσίτσιος", ο κ. Χατζησάβας,  ο κ.Χαριλάου, ο μέγιστος κύριος Παύλος Χατζημάρκου, που άνοιξαν οδούς από εδώ μέχρι τα αστέρια, κι από το Πριν μέχρι το Μετά τα Φυσικά.

Είναι ο Αλέκος Ιακωβίδης από την Κερύνεια στις 6:30 το πρωί στην Παιδαγωγική Ακαδημία και αργότερα ως τα μεσάνυχτα, που στέκει μπροστά και μας μαθαίνει να χορεύουμε, χορούς μαιανδρικούς, ενώ ενδιαμέσως ενώνει το παιδί που έμαθε μπάσκετ σουτάροντας σε ένα αναποδογυρισμένο κλουβί παπαγάλου, με τον νέο που θα το διδάσκει τριάντα χρόνια.

Είναι η Χρυστάλλα Ιεροπούλου που υποδέχεται τον πρωτοδιόριστο της Συνάδελφο λέγοντας του: "Σόλωνα πάρε όποιαν τάξη θέλεις". Είναι μερικά χιλιόμετρα μακριά ο αδελφός Κύπρος Αλεξάνδρου που υποδέχεται την πρωτοδιόριστη Rena Iacovou, λέγοντας της: "Ρένα μην ανησυχείς, θα πάρω εγώ την πρώτη τάξη". Είναι ο Στέλιος Παυλίδης που σου αφήνει σε κασόνια όλο του το υλικό για το διδιδάσκαλο στο οποίο έχεις διοριστεί, προίκα, αλλά και εντολή συνάμα. Είναι οι τέσσερις Συνάδελφοι- "ταξιτζηδες" που αναλαμβάνουν την σκυταλοδρομία παράδοσης του πρωτοδιόριστου Angelos Tsampalas, από το Μάμμαρι, στην στροφή της Αγιάς Μαρίνας όπου θα τον παραλάβει ο παπάς του χωριού για να τον πάρει στο μονοδιδάσκαλο στον Ξυλιάτο. Είναι ο Γιώργος Γαλήνης, που χορεύει ακόμη τα βράδια στην Κλήρου. Είναι ο Γιώργος Κυριακού που ενώνει την Βόρεια Ήπειρο και την Αίγινα με τα μανταρίνια που τρώει από τα δέντρα του σχολείου σου.  Είναι οι Συνάδελφοι που αναγνωρίζουν από μακριά την αξία ενός άγνωστου σε αυτούς συναδέλφου και που διαφημίζουν το έργο του διότι το αξίζει και διότι ξεπερνά τα όρια του σχολείου του:

Γιατί μέσα σε ένα σύστημα που ξεχνάει τους Εκπαιδευτικούς του, οι Εκπαιδευτικοί είναι εκείνοι που συνεχίζουν να ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ τα παιδιά σας».

Ένα κείμενο Γαλλίδας εκπαιδευτικού στον Le monde littéraire ( δημοσιευμένο πριν 17 ώρες) που παρουσιάζει το Γαλλικό σχολείο (συγκεκριμένα το νηπιαγωγείο), τη μεταβολή της ποιότητας των σχέσεων και προτεραιοτήτων του σχολείου, την επιθετικότητα, τη βία, την ολοένα αυξανόμενη γραφειοκρατία, τα προβληματικά οικονομικά των σχολείων, το έλλειμμα εναρμόνισης μεταξύ δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των παιδιών που πρέπει να καλύψει το σχολείο μέσα σε ένα πλαίσιο απαξίωσης του εκπαιδευτικού από το ίδιο το σύστημα. 

Ένα κείμενο που θα μπορούσε να έχει γραφτεί και από Έλληνα εκπαιδευτικό και από οποιασδήποτε άλλης εθνικότητας εκπαιδευτικό. Που μας θέτει επιτακτικά το θέμα του προσανατολισμού, της πορείας και του μέλλοντος  του σχολείου. Γιατί, δυστυχώς, παρά τις διαφορές από χώρα σε χώρα, πολλά φαινόμενα είναι ίδια σε όλες τις χώρες. 

Για τον λόγο αυτό θεώρησα χρέος μου να το μεταφράσω στα ελληνικά και να το αναρτήσω.

«Μετά από σαράντα χρόνια στην τάξη, η επαγγελματική μου ζωή λαμβάνει τέλος, μονοκοντυλιά, σε συνέχεια μιας φράσης που διατυπώθηκε από ένα μαθητή έξι ετών:

« Ο μπαμπάς μου λέει ότι οι άνθρωποι σαν και σένα είναι ξεπερασμένοι».

Δεν την είπε με κακία ούτε κοροϊδευτικά και υποτιμητικά. Η φωνή του ήταν ουδέτερη και σταθερή σαν να μετέδιδε με ακρίβεια και σοβαρότητα το δελτίο καιρού.

Και συμπλήρωσε: « Δεν έχεις ούτε καν ΤΙΚ ΤΟΚ».

Ονομάζομαι Ελεανόρ Βανς και σήμερα τακτοποίησα για τελευταία φορά την τάξη μου στο νηπιαγωγείο.

Χανιά: Δασκάλα κατήγγειλε πως της έκοψαν ρεύμα και νερό για να τη διώξουν ενόψει τουριστικής σεζόν

Χανιά: Δασκάλα κατήγγειλε πως της έκοψαν ρεύμα και νερό για να τη διώξουν ενόψει τουριστικής σεζόν

Μένει σε κάμπινγκ μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς

 - Ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματος που διέμενε, την ανάγκασε να φύγει πριν τη συμφωνημένη ημερομηνία ώστε να είναι διαθέσιμο το σπίτι για την τουριστική σεζόν, όπως καταγγέλλει η ίδια

Φωτ. αρχείου / EUROKINISSI

Ένα πρωτοφανές περιστατικό κατήγγειλε μία δασκάλα στα Χανιά, μέσω επιστολής της στην Ένωση Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης.

Όπως χαρακτηριστικά καταγγέλλει, ο ιδιοκτήτης του σπιτιού στο οποίο διέμενε την ώθησε με βίαιο τρόπο στο να εγκαταλείψει το σπίτι πριν τις πασχαλινές διακοπές και το τέλος της εκπαιδευτικής περιόδου, ενόψει της τουριστικής σεζόν.

Σύμφωνα με τα όσα υποστηρίζει η δασκάλα, ο ιδιοκτήτης του σπιτιού περίπου μία εβδομάδα πριν κλείσουν τα σχολεία για το Πάσχα, προχώρησε σε ακραίες ενέργειες σε βάρος της, κόβοντάς της μέχρι και το ρεύμα και το νερό, προκειμένου να την αναγκάσει να φύγει πριν τη συμφωνημένη ημερομηνία, ώστε να χρησιμοποιήσει το σπίτι για την τουριστική σεζόν.

«Θα σου βγάλω και την πόρτα ώστε να την βάψω, το μεσημέρι που θα γυρίσεις από το σχολείο κανόνισε δεν θα έχεις πόρτα» φέρεται να ήταν μία από τις απειλές εναντίον της, ενώ όπως ανέφερε υπό το καθεστώς φόβου εγκατέλειψε την πόλη εκείνο το βράδυ.

Διώκεται γιατί έκανε το καθήκον της...

Γιατί αυτό σημαίνει να είσαι δασκάλα...

Να παλεύεις για τις καλύτερες συνθήκες διδασκαλίας των μαθητών σου.

Και σαν διαπιστώνεις τα κωφευοντα ώτα του συστήματος να καταγγελεις.

Ή μήπως όχι...να κάθεσαι και να απολαμβάνεις τη ραστωνη των ιθυνοντων?

Η δασκάλα του  7ου Δημοτικού Σχολείου Αχαρνών, Σοφία Καψαλάκη,  τον Νοέμβριο του 2024 και ένα μήνα με τον μαθητή της να απέχει υποχρεωτικά από τα μαθήματά  του καθώς δεν του χορηγήθηκε σχολική νοσηλεία τόλμησε και κοινώνησε την αβελτηρια του συστήματος.

Έκανε λοιπόν το "λάθος" η δασκάλα να εμφανιστεί σε τηλεοπτική εκπομπή και να τονίσει την επείγουσα ανάγκη κάλυψης της σχολικής νοσηλείας ώστε να επιστρέψει ο μαθητής (με νευρολογικο προβλημα)στο φυσικό του χώρο στο σχολείο.  

Και αντί να κινητοποιηθούν και να καλύψουν τη θέση, τρεις μήνες μετά η ΔΙΠΕ Ανατολικής Αττικής  άσκησε  πειθαρχική δίωξη  στη δασκάλα για τη δημόσια καταγγελία  της.

Για τη μακρόχρονη φυσική απουσία του μικρού μαθητή από το κοινωνικό του περιβάλλον ,λόγω ακάλυπτου κενού νοσηλεύτριας,δεν ειπώθηκε κάτι από την επιβλεπουσα αρχή.

Προφανώς και το  δικαιώμα της μόρφωσης 

με την απρόσκοπτη πρόσβαση μαθητή στην εκπαιδευτική διαδικασία αποτελεί δευτερεύουσα προτεραιότητα.

Ο  πατέρας του μαθητή , υπερασπίστηκε τη "διωκόμενη" δασκάλα λέγοντας...

Ένας άλλος Άγνωστος Πόλεμος και οι «Κορνιζωμένοι»

Της Μαριάννας Τζιαντζή

Εδώ και καιρό η κυβέρνηση, διά του υπουργείου Παιδείας, έχει εξαπολύσει έναν ανελέητο πόλεμο ενάντια στους εκπαιδευτικούς που δεν συμμορφώνονται με τις υποδείξεις της. Οι αριθμοί φέρνουν ανατριχίλα: πάνω από 1.500 εκπαιδευτικοί παραπέμπονται σε πειθαρχικά συμβούλια εξαιτίας της συμμετοχής τους στην απεργία-αποχή από την αξιολόγηση, μια απεργία την οποία έχουν κηρύξει τα συνδικαλιστικά τους όργανα. Ο όρος «πογκρόμ διώξεων» δεν μοιάζει υπερβολικός καθώς στο στόχαστρο δεν βρίσκονται μόνο οι απεργοί αλλά και πολλοί δάσκαλοι και καθηγητές που κατά καιρούς είτε υπερασπίστηκαν μαθητές τους, είτε κατήγγειλαν προβλήματα του σχολείου τους, είτε εκφράστηκαν στα σόσιαλ μίντια, είτε πήραν πρωτοβουλίες που δεν θεωρήθηκαν ορθές.

Πλατιά η βεντάλια του εκφοβισμού, πέρα από τις παραπομπές σε πειθαρχικό: καθαιρέσεις από θέσεις ευθύνης, απειλές και τελεσίγραφα σε νεοδιόριστους, κλήση σε «έγγραφες εξηγήσεις» κ.ά. Το τίμημα για όσους παραπέμπονται στα πειθαρχικά είναι η αναστολή της διοικητικής εξέλιξης και η χρηματική ποινή!

ΑΛΜΠΕΡ ΚΑΜΥ

Ο ΑΛΜΠΕΡ ΚΑΜΥ το 1957 κέρδισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Αμέσως μετά τη βράβευση του έγραψε ένα συγκινητικό γράμμα στον δάσκαλο του.

19 Νοεμβρίου 1957.

Αγαπητέ Κύριε Germain,

Άφησα το θόρυβο γύρω μου να καταλαγιάσει λίγο, πριν σας απευθυνθώ από τα βάθη της καρδιάς μου. Mόλις μου δόθηκε μια πολύ μεγάλη τιμή που ούτε περίμενα και ούτε επεδίωξα.

Όταν άκουσα την είδηση, η πρώτη μου σκέψη μετά τη μητέρα μου ήσασταν εσείς.

Χωρίς εσάς, χωρίς το χέρι που στοργικά απλώσατε στο φτωχό παιδί που ήμουν τότε, χωρίς τη διδασκαλία και το παράδειγμά σας, τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί.

Δεν πρόκειται να κερδίσω πολλά από αυτή την τιμή. Μου δίνει όμως τουλάχιστον την ευκαιρία να σας πω τι υπήρξατε και εξακολουθείτε να είστε για μένα και να σας διαβεβαιώσω ότι οι προσπάθειές σας, το έργο σας, και η γενναιόδωρη καρδιά σας εξακολουθούν να ζουν σε έναν από τα μικρά σχολιαρόπαιδά σας που παρά τα χρόνια, δεν έπαψε ποτέ να είναι ευγνώμων μαθητής σας.

Θα σας εναγκαλίζομαι με όλη μου την καρδιά.

Αλμπέρ Καμύ

Πηγή : Γιώργος Γεωργαμλής 

Άγνωστη πτυχή για το ευρύ κοινό, το γεγονός ότι ξεκίνησε, ως ποδοσφαιριστής στην ομάδα της Ρασίνγκ - Αλγέρι... 

Tι έλεγε ο Κορνήλιος Καστοριάδης για τους εκπαιδευτικούς

Διαβάστε όσα έλεγε ο Κορνήλιος Καστοριάδης για τους εκπαιδευτικούς

Ασχέτως του πόσα γνωρίζει κανείς για τη σύγχρονη φιλοσοφία, και ασχέτως του πόσα γνωρίζει για το ίδιο το έργο του σπουδαίου διανοητή, είναι βέβαιο ότι γνωρίζει το όνομα Κορνήλιος Καστοριάδης, το όνομα ενός από τους σημαντικότερους διανοητές της Ευρώπης του 20ου αιώνα.


Πίστευε ότι η εκπαίδευση τελειώνει μόνο με τον θάνατο, καθώς έλεγε χαρακτηριστικά πως «η εκπαίδευση και η παιδεία ενός ανθρώπου ξεκινάει από την ηλικία μηδέν έως την ηλικία ωμέγα. Δηλαδή ως τη στιγμή που θα πεθάνει. Ο άνθρωπος διαμορφώνεται συνέχεια», έλεγε.

«Αν δεν υπάρχει έρωτας μέσα στην εκπαίδευση, δεν υπάρχει εκπαίδευση. Εάν κάποιος μαθαίνει κάτι στο σχολείο είναι διότι διαδοχικά τουλάχιστον έναν καθηγητή σε κάποια τάξη και στο πανεπιστήμιο ακόμη, τον ερωτεύεται. Και τον ερωτεύεται διότι βλέπει πως ο ίδιος ο καθηγητής είναι ερωτευμένος με αυτό που διδάσκει».

Παγκόσμια ημέρα των εκπαιδευτικών

Για τη σημερινή παγκόσμια ημέρα

Αυτή των εκπαιδευτικών

Σπουδή για όνειρα, προσδοκίες και ματαιώσεις...

Του Μπάμπη Ανδριανόπουλου 

______****______

ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΣΕ ΑΠΟΡΙΑ

Διαβάζει στα μάτια τους το αλφαβητάρι της πλήξης

Συλλαβίζει στα χείλη τους το αναγνωστικό της οργής

Μελετά στα πρόσωπά τους το λήμμα «γιατί»

Σπουδάζει στην πράξη την άλυτη εξίσωση

Τώρα μαθητεύει κι αυτός στα θρανία της ενοχής

ελπίζοντας σε μια τιμωρία λυτρωτική,

όπως ο κατά συρροή δολοφόνος

μεθοδεύει τη σύλληψη του

ή όπως το παιδί που πάτησε το λόγο του

εκλιπαρεί την επίπληξη του πατέρα.

Τώρα συναλλάσσεται καθημερινά κι αυτός

σε τράπεζα θεμάτων

Κατάθεση κι ανάληψη ψυχής

Μόνιμο χρεωστικό υπόλοιπο συνείδησης

στους τραπεζικούς λογαριασμούς του.

Στα αμφιθέατρα της νιότης

έγραφε στους τοίχους το ωραίο σύνθημα

«Η φαντασία στην εξουσία»

Στις τάξεις της ενηλικίωσης

έγινε πληρωμένος δολοφόνος της

Στους δρόμους της οργής

έστηνε οδοφράγματα στη σοβαροφάνεια

» Ένα γέλιο θα σας θάψει»

Και τώρα αναζητά το δικό του νεκροθάφτη

στα τελευταία θρανία της τάξης

Μάταια.

Θυμάται που ήθελε την τάξη του καράβι

τη φαντασία πυξίδα στο σεργιάνι του κόσμου

το Σπαθί του Ωρίωνα ή το Σταυρό του Νότου πλοηγό

για να μη χάσει ούτε στιγμή τη ρότα

για τη γη της επαγγελίας.

Την είχε υποσχεθεί στους μαθητές

κι ας μην το ήξεραν.

Και κάπως έτσι, να, κατέληξε κομπάρσος -πρωταγωνιστής

σε ανόητη παράσταση για έναν ρόλο

Με θεατές αδιάφορους

Με χορηγούς επικίνδυνους

Με μέντορες υστερόβουλους

Στο τέλος της ώρας το κουδούνι ηχεί αναστάσιμα.

Πετά το προσωπείο της υποκρισίας

και χύνεται στους δρόμους

ουρλιάζοντας

Τον βρίσκει η νύχτα!

Μάνος Στεφανάκης, Ηράκλειο 15-6-2014

Γιατί ο Μπέρτολτ Μπρεχτ παραμονεύει

Ας το έχουμε κατά νου

«Όταν ο κ. Κ. άκουσε ότι οι παλιοί μαθητές του τον επαινούσαν, είπε: Ενώ οι μαθητές ξέχασαν από καιρό τα λάθη του δασκάλου, αυτός ακόμα τα θυμάται.»

( "Ιστορίες του κ.Κόυνερ")

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/share/p/XjJbHfFD8BrqurQZ/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ο πραγματικός Δάσκαλος...

Με αφορμή τη νέα σχολική χρονιά. 

Συμπύκνωση της παγκόσμιας παιδαγωγικής σκέψης  σε μερικά απλά, σοφά, γνωμικά κι αποφθέγματα. 

Αφιερωμένο στους εν  ενεργεία συναδέλφους μου, μαζί με τις ευχές μου για καλή δύναμη κι επιτυχία στο έργο τους :

«Ο σκοπός της εκπαίδευσης είναι να αντικαταστήσει ένα άδειο μυαλό με ένα ανοιχτό (😏όχι "γεμάτο"...) μυαλό». 

Malcolm Forbes

«Πες μου και θα ξεχάσω. Δείξε μου και ίσως να θυμάμαι.

-Κάνε με να το βιώσω και θα το καταλάβω.»  

Κινέζικη παροιμία

Η μεγαλύτερη ένδειξη για έναν επιτυχημένο δάσκαλο είναι να μπορεί να πει: «Τα παιδιά μου τώρα δουλεύουν σαν να μην υπήρχα». 

Μαρία Μοντεσόρι

«Ο μέτριος δάσκαλος μιλάει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο εξαιρετικός δάσκαλος δείχνει. Ο υπέροχος δάσκαλος εμπνέει.»  

William Arthur Ward

Η αποστολή του σύγχρονου εκπαιδευτικού δεν είναι να εκχερσώνει ζούγκλες, αλλά να αρδεύει ερήμους.

C.S. Lewis

«Η εκπαίδευση δεν είναι το γέμισμα ενός κουβά, αλλά το άναμμα μιας φλόγας». 

William Butler Yeats

Ο τελικός σκοπός της εκπαίδευσης (😏πρέπει να) είναι να μετατρέψει τους καθρέφτες σε παράθυρα.

Sydney J. Harris

Καλή, καρποφόρα, σχολική χρονιά!

"...Λοξή πορεία με φανούς χαράζω στα σκοτάδια 
ζυγίζει η σκέψη τους καιρυους και η μνήμη τα σημάδια ...

... Παλιά τα εγχειρίδια,στα λάθη βουτηγμένα 

και η λέμβος η σωσίβια κουπιά έχει σπασμένα....

----------------

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΕΒΙΤΣΗ*

"(.. ) Πράγματι, μέσα στην κοινωνία υπάρχουν πολλοί φαύλοι κύκλοι. Τους αφήνουμε, όμως, να λειτουργούν καταστροφικά από φαυλότητα δική μας. Ο δικός μας φαύλος κύκλος είναι ο εξής: Η κακή Πολιτεία παράγει κακούς δασκάλους, τούτοι παράγουν κακούς μαθητές και οι κακοί μαθητές επανδρώνουν τα όργανα της Πολιτείας, ώστε να αναπαραχθεί η κακή Πολιτεία.

Η θραύση αυτού του κύκλου συμβαίνει στο πρόσωπο του δασκάλου. Μπορεί η Πολιτεία να είναι οτιδήποτε, όμως, ο δάσκαλος ως πρόσωπο φέρνει το χρέος και την ευθύνη του λειτουργήματός του.

Άλλωστε, ποτέ κανείς δεν εξέρχεται από τα θρανία τελειωμένος δάσκαλος. Σε τελευταία ανάλυση, πάντοτε γίνεται μόνος του.

Η λειτουργία του πνευματικού ανθρώπου- και τέτοιος νοείται ο δάσκαλος- είναι διηνεκής μαθητεία στην περιπατητική στοά του πνεύματος.

Ο δάσκαλος είναι πάντοτε πνευματικώς χλωρός.

Και μόνον έτσι μπορεί να συνάψει πυρηνικό δεσμό με τον μαθητή του.

Ο δάσκαλος ζει το πνευματικό δράμα του ανθρώπου την κάθε στιγμή και μόνον έτσι καθίσταται γόνιμη η σχέση του με τον μαθητή.

Διαφορετικά θα μπορούσε να αντικατασταθεί από την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, τα βιβλία, τις εγκυκλοπαίδειες.

Το μυστικό να επιβιώνεις με 776 ευρώ όταν διορίζεσαι δάσκαλος εκτός τόπου μόνιμης κατοικίας

Οι συνθήκες ζωής των εκπαιδευτικών στη χώρα μας: 

Σα να μην πέρασε μια μέρα!

Ο καθαρός μισθός του νεοδιόριστου εκπαιδευτικού στο δημόσιο, το πρώτο έτος διορισμού με μηδενική προϋπηρεσία είναι 776 ευρώ (αυξημένες κρατήσεις).

«Το ένα τρίτο του ημερομισθίου έφευγε σε βενζίνη, λάδια και συντήρηση. Σκεφτόμουν σοβαρά να τα παρατήσω γιατί μαζί με το ενοίκιο και μια φτωχική διατροφή εξανέμιζαν τον μισθό» σημειώνει, στο alfavita.gr νεοδιόριστος εκπαιδευτικός συμπυκνώνοντας μέσα σε μια μικρή πρόταση το μεγάλο πρόβλημα που βιώνουν συνολικά οι εκπαιδευτικοί.

Πρόβλημα που κάνει το βίο αβίωτο στους αναπληρωτές και τους νεοδιόριστους που εργάζονται εκτός τόπου μόνιμης κατοικίας.

Όλη η ανάρτηση ΕΔΩ...

Εκπαιδευτικός: «Παραιτούμαι μη ανεχόμενος το διαρκή εκφοβισμό μου από μαθητές του σχολείου που υπηρετώ»

Να διαβαστεί η ανάρτηση που ακολουθεί!!!

 Είναι η αλήθεια που μάλλον δεν θέλουμε να βλέπουμε.

Στη θέση της Υπουργού Παιδείας θα επισκεπτόμουν άμεσα το σχολείο για ενημέρωση και επιπλέον,

θα ζητούσα από όλα τα σχολεία της χώρας εντός μίας εβδομάδας την καταγραφή ανάλογων περιστατικών.

Αν ισχύει το 1/10 όσων καταγγέλθηκαν θα ανέστειλα τη λειτουργία αυτών των σχολείων, έως να παρθούν αποφάσεις.

 Θα επιστρέφαμε μετά τα Χριστούγεννα σε όλα τα σχολεία

 με κανονισμούς λειτουργίας όπου ο "πελάτης" δεν έχει πάντα δίκιο, 

με κοινωνικές δομές στήριξης,

με συλλόγους γονέων όπου θα ήταν υποχρεωτική η συμμετοχή των κηδεμόνων για κάθε σχολείο και 

κυρίως, καταμερισμός ευθυνών για τα τεκταινόμενα του σχολείου. 

Φυσικά, επιβάλλεται η αλλαγή σχεδιασμού των αναλυτικών προγραμμάτων από το νηπιαγωγείο και η επιστροφή από το σχολείο της αμάθειας στο σχολείο της ανθρωπιάς, της γνώσης, των αξιών, του πολιτισμού.

---------

Δυστυχώς, η καταγγελία αναδεικνύει και την απάθεια ή την αδυναμία αντίδρασης σε ανάλογα περιστατικά των συλλογικών οργάνων των εκπαιδευτικών κοινοτήτων!

 Μια "κοινωνία"  παρακμής και σήψης...

Γερομοριάς 

_______________________

Εκπαιδευτικός: «Παραιτούμαι μη ανεχόμενος το διαρκή εκφοβισμό μου από μαθητές του σχολείου που υπηρετώ»

...  Τη Δευτέρα 10/10/22 πήγα στο ΕΠΑΛ ............. για το 1ο μου μάθημα. Από τη πρώτη

στιγμή δε χρειάζεται ιδιαίτερη παρατηρητικότητα ή εμπειρία για να καταλάβει κάποιος πως
η κυριαρχία των μαθητών είναι απόλυτη και αρνητική. Είναι φανερό από τη περικυκλωμένη
με επιδεικτικά καπνίζοντες μαθητές αίθουσα καθηγητών. Το κάπνισμα είναι ελεύθερο σε
όλο το προαύλιο χώρο ενώ κάποιοι καπνίζουν και μέσα στις τάξεις.

Πολλοί ανήλικοι μαθητές έρχονται με τα ΙΧ τους και παρκάρουν στις θέσεις για παρκιγκ
εντός του σχολείου. Σημειωτέων πως, όπως πληροφορήθηκα, πέρσι υπήρξε θανατηφόρο ατύχημα όταν ανατράπηκε ΙΧ με μαθητές, ένας δεν πρόλαβε να βγει και κάηκε ζωντανός.
Παρόλα αυτά δεν διαπίστωσα κανένα έλεγχο από τη τροχαία έξω από το σχολείο. Καμιά
φορά, ανάλογα το κέφι, μπορεί να βάλει κάποιος τραπ στα ηχεία του αυτοκινήτου του,
δονώντας το σχολείο.

Μαθητές περιφέρονται παντού όλες τις ώρες και μπαινοβγαίνουν στο σχολείο μιας και η
πόρτα δε κλείνει ποτέ. Την ώρα του μαθήματος μπορεί να ακουστούν έντονες
συντονισμένες κραυγές και να γίνει κάποιο φιλικό «ντου» από μερίδα μαθητών σε κάποιο
άλλο τμήμα. Ο τρόπος επικοινωνίας τόσο μεταξύ των μαθητών αλλά και όσο και απέναντι
στους καθηγητές μπορεί στη καλύτερη περίπτωση να αξιολογηθεί ως «αγενής».

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΕΒΙΤΣΗ

"(.. ) Πράγματι, μέσα στην κοινωνία υπάρχουν πολλοί φαύλοι κύκλοι. Τους αφήνουμε, όμως, να λειτουργούν καταστροφικά από φαυλότητα δική μας. Ο δικός μας φαύλος κύκλος είναι ο εξής: Η κακή Πολιτεία παράγει κακούς δασκάλους, τούτοι παράγουν κακούς μαθητές και οι κακοί μαθητές επανδρώνουν τα όργανα της Πολιτείας, ώστε να αναπαραχθεί η κακή Πολιτεία.

Η θραύση αυτού του κύκλου συμβαίνει στο πρόσωπο του δασκάλου. Μπορεί η Πολιτεία να είναι οτιδήποτε, όμως, ο δάσκαλος ως πρόσωπο φέρνει το χρέος και την ευθύνη του λειτουργήματός του.

Άλλωστε, ποτέ κανείς δεν εξέρχεται από τα θρανία τελειωμένος δάσκαλος. Σε τελευταία ανάλυση, πάντοτε γίνεται μόνος του.

Η λειτουργία του πνευματικού ανθρώπου- και τέτοιος νοείται ο δάσκαλος- είναι διηνεκής μαθητεία στην περιπατητική στοά του πνεύματος.

Ο δάσκαλος είναι πάντοτε πνευματικώς χλωρός.

Και μόνον έτσι μπορεί να συνάψει πυρηνικό δεσμό με τον μαθητή του.

Ο δάσκαλος ζει το πνευματικό δράμα του ανθρώπου την κάθε στιγμή και μόνον έτσι καθίσταται γόνιμη η σχέση του με τον μαθητή.

Διαφορετικά θα μπορούσε να αντικατασταθεί από την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, τα βιβλία, τις εγκυκλοπαίδειες.

Ο δάσκαλος δεν είναι ούτε αχθοφόρος ιδεολογιών, ούτε μεταφορέας γνώσεων. Είναι η ζώσα παρουσία του πνευματικού ανθρώπου. Δηλαδή του ανθρώπου που βιώνει την ύπαρξη πρωτογενώς.

Αλλά ο δάσκαλος είναι ένας ειδικής κοπής πνευματικός άνθρωπος. Παρίσταται και συμβάλλει στη γέννηση της ψυχής του μαθητή, είναι δημιουργός ανθρώπων, δηλαδή μετέχει σε αυτή τη μυστηριακή διαδικασία της εξόδου του κάθε ανθρώπου από το σκοτάδι του ασυνειδήτου στο φως της συνειδήσεως.

Προ αυτού του οντολογικώς σημαντικού έργου ο δάσκαλος αφήνει πίσω του όλη τη θεσμική σκευή της πολιτειακής εκπαιδεύσεως και διανοίγεται προς την προσωπική του περιπέτεια, την οποία επέλεξε ως δικαίωση της υπάρξεώς του. Πρόκειται για θυσία και μάλιστα θυσία ιεροτελεστική(...)

Το πρώτο ερώτημα που αυθορμήτως θα θέσει κανείς είναι: πού θα βρεθούν αυτοί οι δάσκαλοι;

Μόνο στον βαθμό που θα προβαίνουν αυτοφυώς μόνοι τους θα έχουμε παιδεία. Αλλιώς δεν θα έχουμε παιδεία. Και τότε ο ουρανός της ανθρωπότητας θα αρχίσει να σκοτεινιάζει.

Τη σωτηρία του ανθρώπου την αναλαμβάνουν αυτόκλητες συνειδήσεις.

Όπως έχουμε γιατρούς χωρίς σύνορα, έτσι θα έχουμε και δασκάλους χωρίς σύνορα(…)

 Η παιδεία του ανθρώπου,

Χρ. Μαλεβίτση,

Αρμός, 2012

ΠΗΓΗ: 

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Θάνατος στο Φασισμό! Ζήτω η Ελευθερία! Ζήτω η Ελλάδα!

6 Μαρτίου 1943 

 Άνοιγμα Φυλακών Λειβαδιάς

Ξημερώνοντας 6 Μαρτίου 1943, ομάδα 25 ανταρτών του ΕΛΑΣ Παρνασσίδας με μία ριψοκίνδυνη καταδρομική ενέργεια καταλαμβάνει τις Φυλακές της ιταλοκρατούμενης Λειβαδιάς -στην πόλη στρατοπεύδευαν 4.000 Ιταλοί στρατιώτες- και απελευθερώνει 80 κρατούμενους μεταξύ των οποίων ήταν και ο δάσκαλος Νίκος Δημητρίου, πατέρας του καπεταν-Νικηφόρου που ηγήθηκε της αποστολής, και η γερο-Σοφία, μάνα του ελασίτη Φώτη Παρνασσιώτη (Δήμος Τσόκας).

Πριν αποχωρήσει τελευταίος από τις Φυλακές, ο καπετάνιος Νικηφόρος αφηγείται:

«Έτρεξα πάλι μέσα στο γραφείο. Τράβηξα κι έκοψα τρία-τέσσερα φύλλα άγραφο χαρτί από το βιβλίο της υπηρεσίας.
Πήρα ένα κόκκινο και μπλε μολύβι κι έγραψα γρήγορα:

Προς τις ιταλικές δυνάμεις Λιβαδειάς.

Ευχαριστούμε που δε μας ενοχλήσατε απόψε στη δουλειά μας. Σας περιμένουμε και στα βουνά μας!

Θάνατος στο Φασισμό!

Ζήτω η Ελευθερία!

Ζήτω η Ελλάδα!

6 – 3 – 43

Για το Αρχηγείο Ανταρτών του ΕΛΑΣ

Παρνασσίδας-Λοκρίδας-Δωρίδας

Η καταδρομική αυτή επιχείρηση είναι μοναδική στην κατεχόμενη Ελλάδα και καύχημα για το Αρχηγείο ΕΛΑΣ Παρνασσίδας.

Στις εικόνες:

1. Στην πρώτη φωτογραφία, οι αντάρτες που συμμετείχαν στο άνοιγμα των φυλακών Λειβαδιάς, λίγες μέρες μετά, στην Δαύλεια.

Στη μέση, ο δάσκαλος Νίκος Δημητρίου, περιστοιχίζεται από τους γιους του Νικηφόρο (αριστερά στη φωτογραφία) και Σόλωνα (δεξιά του).

2. Η πίσω όψη της φωτογραφίας. Γραμμένα ιδιοχείρως από τον δάσκαλο Νίκο Δημητρίου, τα ονόματα των ανταρτών και δύο απελευθερωθέντων (ο δεύτερος είναι ο δάσκαλος Αντώνης Νικολάου -αργότερα αντάρτης, με το όνομα «Τρικούπης»).

*απο ανάρτηση Πέτρος Δημητρίου

ΠΗΓΗ: 

«Φίλοι Μουσείου Εθνικής Αντίστασης και Σύγχρονης Ιστορίας Ρούμελης»

ΠΡΟΣΩΠΑ ΝΔημοκρατικής "ΑΡΙΣΤΕΙΑΣ"!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΡΟΣΩΠΑ ΝΔημοκρατικής "ΑΡΙΣΤΕΙΑΣ"!

Το έλλειμμα παιδείας, τελικά συνδυάζεται με ακραίες πεποιθήσεις και αντικοινωνική συμπεριφορά.

Παραφράζοντας τον στίχο του μεγάλου Γκάτσου : “Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος της "αριστείας"… ίσως και να μπορεί να αλλάξει».

Η κ. Ακριτίδου είναι αντιδήμαρχος Παιδείας του Δήμου Θεσσαλονίκης. Το όνομά της ήρθε στην επικαιρότητα λόγω του σάλου που έχει ξεσπάσει στη Θεσσαλονίκη για τους εκτός σειράς εμβολιασμούς στελεχών της Νέας Δημοκρατίας, καθώς υπήρξαν καταγγελίες ότι πήραν τη σειρά παιδιών με Ειδικές Ανάγκες.

Είναι γνωστή όμως η κ. Ακριτίδου από μια παλιά ιστορία του 2013.

Το θέμα είχε προκύψει μετά από καταγγελία αναπληρώτριας δασκάλας μουσικής η οποία κατηγορήθηκε από τη κ. Ακριτίδου, διευθύντρια του σχολείου, για ισλαμική προπαγάνδα, επειδή στα πλαίσια ενός μαθήματος για τη ζωή και το έργο του Μάνου Χατζιδάκι, δίδαξε στα παιδιά της Ε’ δημοτικού το γνωστό τραγούδι “Κεμάλ”, συγχέοντας τον Κεμάλ του ομώνυμου τραγουδιού με τον Μουσταφά Κεμάλ!

«Είναι κυριολεκτικά κωμικοτραγικό το γεγονός ότι η εν λόγω διευθύντρια μπέρδεψε τον ποιητικό Κεμάλ, τον “νεαρό πρίγκηπα της Ανατολής απόγονο του Σεβάχ του Θαλασσινού” κατά τους αξεπέραστους στίχους του Νίκου Γκάτσου, με τον τούρκο ηγέτη Μουσταφά Κεμάλ, επί των ημερών του οποίου πραγματοποιήθηκαν οι γενοκτονίες των Ελλήνων και των Αρμενίων», είχε επισημάνει μεταξύ άλλων ο βουλευτής Επικρατείας κ. Μιχελάκης της Ν.Δ. αποτελεί «μνημείο άγνοιας, φανατισμού και ευήθειας το να υποστηρίζει κάποιος ότι το συγκεκριμένο τραγούδι χρησιμοποιείται ως όργανο ισλαμικής προπαγάνδας».

Και περισσότερο απογοητευτικό είναι αυτοί οι εκπαιδευτικοί για χάρη της "αριστείας" να τιμώνται με υπηρεσιακά και πολιτειακά αξιώματα.

____ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ή ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ; ____

____ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ή ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ; ____

από Περίτα Αγαθανάση

"Δάσκαλος, ή διδάσκαλος; και τα δύο!

Ἀρχικό ρῆμα δάω=μανθάνω,

σχετικό μέ τό δαίω=καίω, φωτίζω (ἀπ' ὅπου καί ἡ δάς) ἀλλά καί γνωρίζω καλῶς.

Κατά τό Ἐτυμολογικό τό Μέγα: «Διδάσκω: δαίω τὸ ἐπίσταμαι(=γνωρίζω καλῶς), ὁ μέλλων, δαίσω, πλεονασμῷ τοῦ κ, δαίσκω... καὶ κατὰ ἀναδιπλασιασμὸν, διδαίσκω... καὶ ἀποβολῇ τοῦ ι, διδάσκω. οὐδέποτε γὰρ (=γιατί) τὰ εἰς κω ρήματα κοινὰ ὄντα διφθόγγῳ τῇ διὰ τοῦ ι παραλήγεται... διὰ τὰ Αἰολικά, οἱ γὰρ Αἰολεῖς θναίσκω καὶ μιμναίσκω διὰ τῆς αι διφθόγγου λέγουσιν...».

Ὅπως βλέπουμε τά εἰς κω ρήματα οὐδέποτε διατηροῦν τό ι τῆς διφθόγγου ἀλλά τό ἀποβάλλουν στήν παραλήγουσα, γι' αὐτό καί τό δαίσκω-διδαίσκω γίνεται, ἀντιστοίχως, δάσκω-διδάσκω.

Ἐξαίρεση οἱ Αἰολεῖς πού τό διατηροῦν καί λένε θναίσκω, μιμναίσκω καί συνεπῶς ...δαίσκω.

Ὁ Ἡρωδιανός ἀναφέρει ὅτι: «Χρύσιππος φησί(λέει) παρὰ τὸ ἀσκεῖν τὸ σημαῖνον τὸ διδάσκειν τὶ, ἀσκῶ, διάσκω καὶ ἐπενθέσει(ἐπί+ἐν+θέσει) τοῦ δ, διδάσκω» (Ε.τ.Μ.) Δηλαδή κατά τήν δεύτερη αὐτή ἐκδοχή, ἀσκῶ/διάσκω/διδάσκω.

Δαίω-δάω, λοιπόν, καί τελικῶς δάσκω=μανθάνω τόν ἑαυτό μου.

Καί ἐκ τοῦ δάσκω διά ἀναδιπλασιασμοῦ τό δι-δάσκω καί ὁ δι-δάσκαλος. δίς+δάσκω.

Καί ὅπως ἀναφέρει πάλι τό Ἐτυμολογικό: «Διατὶ ὁ ἀναδιπλασιασμός;; Διότι ὁ διδάσκαλος, διπλοῦς ἐθέλει εἶναι». Ἄνευ μαθητοῦ πῶς θά παραδώσει ὁ διδάσκαλος μαθήματα;;;

Καί ὁ Ἀριστοτέλης γράφει: «σημεῖον τοῦ εἰδότος(=γνωρίζοντος), τὸ δύνασθαι διδάσκειν» (Μετὰ τὰ Φυσικά Α1).

Ὁ διδάσκαλος πρέπει νά εἶναι πεφωτισμένος, δαήμων, γνώστης γιά νά δύναται νά διδάσκει.

Ἐν κατακλεῖδι, ὁ καθείς γιά τόν ἑαυτό του εἶναι δάσκαλος καί γιά τούς ἄλλους ...διδάσκαλος."

______________

από Περίτα Αγαθανάση

ΠΗΓΗ: Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος

"Αριθμητικές πράξεις με το μυαλό. Στο δημόσιο σχολείο του Σ. Ρατσίνσκι"

Στον πίνακα "Αριθμητικές πράξεις με το μυαλό. Στο δημόσιο σχολείο του Σ. Ρατσίνσκι" (1895) του Νικολάι Μπογκντάνοφ-Μπέλσκι (Н. П. Богданов-Бельский) απεικονίζονται 11 μαθητές, από τους οποίους ο ένας επιχειρεί να λύσει το μαθηματικό πρόβλημα στον πίνακα, ένας άλλος πιθανότατα έχει βρει την λύση και την λέει στον δάσκαλο, ενώ οι υπόλοιποι εννέα σκέφτονται πολύ εκφραστικά την λύση του προβλήματος. 

Ο δάσκαλος που απεικονίζεται, είναι ο μαθηματικός Σεργκέι Ρατσίνσκι (Сергей Рачинский), ο οποίος αφού άφησε την διδασκαλία στο Πανεπιστήμιο, εν μέσω διαφωνιών των καθηγητών, πήγε στην περιοχή του Τάτεβο, όπου οργάνωσε ένα οικοτροφείο για τα παιδιά των φτωχών αγροτών, ενώ ίδρυσε και το ομώνυμο Σχολείο.

Το πρόβλημα, την λύση του οποίου επιχειρούν οι μαθητές να βρούν, είναι η λεγόμενη "ακολουθία Ρατσίνσκι": (10² + 11² + 12² + 13² + 14²) / 365.

Παράλληλα, στον μικρότερο πίνακα τον οποίο μπορεί να διακρίνει κανείς στα αριστερά της σύνθεσης, απεικονίζεται η μητέρα με τον γιό της, σκηνή για την οποία έχει θεωρηθεί ότι ο καλλιτέχνης έχει ως πρότυπο την Παναγία του Βλαντιμίρ, και η οποία παραπέμπει στη θρησκευτική πίστη του Ρώσου μαθηματικού. 

Ο πίνακας του Μπογκντάνοφ-Μπέλσκι, με τον προφανή ρεαλισμό του, είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής στον σπουδαίο δάσκαλο και άνθρωπο Σεργκέι Ρατσίνσκι.

«Αυτοί είναι οι 5 λόγοι που παραιτήθηκα από δασκάλα»: Το κείμενο που κάνει τον γύρο του κόσμου

«Αυτοί είναι οι 5 λόγοι που παραιτήθηκα από δασκάλα»: Το κείμενο που κάνει τον γύρο του κόσμου

Δεν είναι εύκολο να αφήσεις τη δουλειά σου. Πόσο μάλλον μια δουλειά-λειτούργημα, για την οποία έχεις σπουδάσει και έχεις προσπαθήσει πολύ.
Το έκανε, όμως, πρόσφατα η 34χρονη Jessica Gentry, η οποία δούλευε ως νηπιαγωγός στο σχολείο Stone Spring Elementary School της Virginia, και η οποία κουράστηκε και απογοητεύτηκε βαθιά.

Γιατί; Αφού την κατηγόρησαν ότι της έφταιγε ο χαμηλός μισθός, η ίδια σε δημοσίευμα στα social media εξηγεί ποιοι ήταν πραγματικά οι λόγοι που την οδήγησαν να παραιτηθεί από μία δουλειά που τόσο αγαπούσε. Και λαμβάνει απρόσμενη στήριξη από τον κόσμο!

«Είναι πιο εύκολο για τους ανθρώπους να πιστεύουν, ότι έφυγα από τη διδασκαλία λόγω του χαμηλού μισθού. Ήταν πιο εύκολο για τον πρώην διευθυντή μου να πιστεύει, ότι έφυγα επειδή βρήκα κάτι άλλο που με πάθιαζε περισσότερο. Πολλοί μου είπαν, να αφήσουν τον καθένα να πιστεύει ό,τι θέλει. Δεν είμαι, όμως, τέτοιος άνθρωπος.

Θέλετε να σας πω γιατί οι άνθρωποι που ξεχειλίζουν από πάθος για την διδασκαλία καταλήγουν να φεύγουν τρέχοντας από αυτό το επάγγελμα;

Η παλιά δικαιολογία «τα παιδιά έχουν αλλάξει» -όχι δεν έχουν αλλάξει τα παιδιά! Οι ΓΟΝΕΙΣ έχουν αλλάξει. Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ έχει αλλάξει. Τα παιδιά είναι απλά τα αθώα θύματα αυτού. Οι γονείς δουλεύουν ατελείωτες ώρες, απορροφώνται από τις συσκευές τους, αφήνουν τα παιδιά σε ασταθείς οικογενειακές καταστάσεις, έχουν τραγικές επιρροές από τα social media… και εμείς πετάμε την δικαιολογία, ότι τα ΠΑΙΔΙΑ έχουν αλλάξει; Τι περιμέναμε ότι θα κάνουν; Τα παιδιά συμπεριφέρονται με τον χειρότερο τρόπο, στο περιβάλλον στο οποίο νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια. 

Τεστάρουν «τα νερά» στο περιβάλλον στο οποίο ξέρουν, ότι τα λάθη και η κακή συμπεριφορά τους θα αντιμετωπιστούν με καλοσύνη και ασφάλεια. Όσο για τα παιδιά με καλή συμπεριφορά, αυτά ξεσπούν στα σπίτια τους, γιατί νιώθουν εκεί πιο ασφαλή. Τα παιδιά που πετούν κάτω τα θρανία στο σχολείο; Δεν νιώθουν ότι είναι ασφαλή να το κάνουν αυτό στο σπίτι τους. Οι τάξεις μας είναι το πρώτο μέρος στο οποίο έχουν ακούσει τη λέξη «όχι», στο οποίο τους έχουν τεθεί όρια, στο οποίο τους έχει δοθεί αγάπη μέσω του σεβασμού. Κατά τ’άλλα, «τα παιδιά έχουν αλλάξει».

Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, η δική μας αντίδραση είναι ότι «Χρειάζεται να είμαστε Σχολείο του 21ου αιώνα». 1 προς 1 μαθητής-τεχνολογία. Οκ! Οπότε ας ξεχάσουμε τα βασικά της δημιουργίας ανθρώπινων σχέσεων και της βιωματικής μάθησης. Τα παιδιά μας δυσκολεύονται τρομερά να «διαβάσουν» κοινωνικά μηνύματα και να σταθούν όπως πρέπει στον κοινωνικό περίγυρο. Ας τους πετάξουμε, λοιπόν, μια ακόμα συσκευή στα μούτρα, γιατί αυτό θα δείχνει ωραίο στη σελίδα του σχολείου μας. Κατά την διάρκεια ενός interview, ένας διευθυντής με ρώτησε «με την τεχνολογία πώς τα πας; Είναι σημαντικό αυτό για το σχολείο μας.» Εεε… τους διαβάζω παραμύθια που μιλούν για υπολογιστές… Πάντως με τα παιδιά τα πάω πολύ καλά!

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ, ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!

Σήμερα, το πρώτο κουδούνι για μαθητές, εκπαιδευτικούς και γονείς! Εύχομαι αγιασμένοι να πορευτούμε όλο το έτος, και οι συνάδελφοι, αλύγιστοι με την αγάπη, την αφοσίωση και το πείσμα αυτού του παλιού δασκάλου.

" Ένας ψηλός ευθυτενής δάσκαλος σε σχολείο χωριού -εκείνα τα μίζερα και συγκινητικά μονοτάξια στα βουνά της Κρήτης, όπου κάποτε μάθαιναν με αγώνα λίγα γράμματα - έκανε μάθημα γυμναστικής. Μάθημα γυμναστικής, όπως έγραφε με καλλιγραφικά γράμματα στο κιτρινωπό "ωρολόγιον πρόγραμμα" που συμπλήρωνε ο ίδιος στην αρχή του σχολικού έτους. Αλλά το μάθημά του της γυμναστικής παρακολουθούσε μονάχα ένας μαθητής από τους τρεις όλους κι όλους του Δημοτικού Σχολείου. Οι άλλοι δύο συνήθως απουσιάζανε βοηθούσαν τους γονείς τους σε εργασίες της ελιάς. Κι όμως, ο δάσκαλος τα έκανε όλα τόσο σοβαρά, τόσο επίσημα, λες και δίδασκε στο καλύτερο πρότυπο σχολείο της μακρινής πρωτεύουσας, κάτω από τα μάτια πλήθους στις κερκίδες, ακόμα και του Επιθεωρητή.

Περήφανος, με αλύγιστη την πλάτη, φορώντας καλοσιδερωμένα τα ρούχα για ασκήσεις, με τη σφυρίχτρα στο στόμα, προχωρούσε μπροστά σοβαρότατος και έδινε παραγγέλματα με δυνατή φωνή στον μοναδικό μαθητή που από πίσω τον ακολουθούσε. Ένα ισχνό αγοράκι, με μισοσχισμένα τα παπούτσια και την πάντα συναχωμεμένη μύτη του να στάζει.

Δάσκαλος και μαθητής, επί μία ακριβώς σχολική ώρα, ούτε λεπτό λιγότερο, αγωνίζονταν φιλότιμα να εκτελέσουν ολόσωστα το χρέος που τους επέβαλλε εκείνο το καλλιγραφημένο "ωρολόγιον πρόγραμμα"! Κάθε Τρίτη και Παρασκευή το πρωί 10:00 - 11:00 ακριβώς. Κανείς από τους δυο τους δεν έμοιαζε να κρίνει κάν τούτη την παράταιρη εικόνα τους, που δεν που δεν τους επέβαλλε τίποτα και κανείς. Η επιλογή τους μόνο. Η αξιοπρέπειά τους μόνο. Ο αυτοσεβασμό τους και η απόφαση πως είναι εκεί, να ζουν τον ρόλο του δασκάλου και του μαθητή, ρόλο σπουδαίο, που έδινε αξία την πάμφτωχη, παρατεταμένη στην ερημιά ζωή τους.

Από τον πρόλογο της Μάρως Βαμβουνάκη στο βιβλίο, "Φυλακισμένοι στις σκέψεις μας, οι αρχές του Βίκτορ Φρανκλ, για την αναζήτηση νοήματος στη ζωή και στην εργασία" του Αλέξανδρου Παττακού Από τα αναγνώσματα του καλοκαιριού".