Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 2 Ιανουαρίου 2020

Να υπερασπιστούμε τα ζωτικά μας συμφέροντα προς πάσαν κατεύθυνση



Τον Ιούνιο τού 1828 ο Βίκτωρ Ουγκώ, διάσημος από τους περιώνυμους «Αθλίους» του, συνόψισε το τουρκικό κακούργημα εκείνων των ημερών, τις σφαγές της Χίου, στο έξοχο ποιητικό του δημιούργημα «Το Ελληνόπουλο» :
«Τούρκοι διαβήκαν. Χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα.
Η Χίο, τ΄ όμορφο νησί μαύρη απομένει ξέρα.
(…)
Ερμιά παντού. Μα κοίταξε κι επάνου εκεί στο βράχο,
στου κάστρου τα χαλάσματα κάποιο παιδί μονάχο
κάθεται σκύβει θλιβερά
(…)
Φτωχό παιδί, που κάθεσαι ξυπόλυτος στις ράχες
Για να μην κλαις λυπητερά, τ΄ ήθελες τάχα να ΄χες;
(…)
Τι θες και απ΄ όλα τα αγαθά
τούτα; Πες! Τ΄ άνθος, τον καρπό; Θες το πουλί;
Διαβάτη, μου κράζει το Ελληνόπουλο με το γαλάζιο μάτι:
βόλια, μπαρούτη θέλω, να!»
Ερώτηση κρίσεως: σε ποιο βαθμό τα σημερινά Ελληνόπουλα ταυτίζονται, μοιάζουν το «Ελληνόπουλο» του Βίκτωρος Ουγκώ;
Απάντηση, επίσης κρίσεως: ο επικυρίαρχος εθνομηδενισμός, η εκ των ένδον διάβρωση της Παιδείας, το παρασιτικό σύστημα κοινωνίας και οικονομίας αυτοπαγιδεύουν το λαό στη λογική της υποταγής.
Αυτό σημαίνει ότι εκμηδενίζουν κάθε θέληση αντιστάσεως. Ο έστι μεθερμηνευόμενο: μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δίνετε!

Σάββατο 31 Αυγούστου 2019

Κρατίστη δημοκρατία, «όπου τοις πονηροίς ουκ έξεστιν άρχειν»

  • Η έξαρση των τουρκικών προκλήσεων πρέπει να σημάνει το τέλος του κατευνασμού από μέρους μας. Ο εχθρός μεθοδεύει κινήσεις, ενταγμένες σ’ έναν στρατηγικό σχεδιασμό, την ώρα που εμείς τις αποδίδουμε σε… εκνευρισμό του.
    Ο αγαρηνός έχει πιστέψει για τον εαυτό του ότι είναι, ή πάντως πρέπει να γίνει, αποδεκτός ως περιφερειακή υπερδύναμη. Δεν κρύβει ότι είναι αποφασισμένος να φτάσει σε σύγκρουση. Έβγαλε ήδη, το Ορούτς Ρεϊς, για επιχειρήσεις νοτίως της Ρόδου και ανατολικώς τού Καστελορίζου, δηλαδή σε ελληνική επικράτεια.
    Στην ιστορία οι εχθροί τού Ελληνισμού ήταν πάντοτε απείρως πολυαριθμότεροι. Πολλές φορές μιλιούνια. Αλλά πάντοτε για τους Έλληνες
«η μεγαλοσύνη στα έθνη //
δεν μετριέται με το στρέμμα //
με της καρδιάς το πύρωμα //
μετριέται και το αίμα»!(Παλαμάς).
Οι ισχυροί της γης «τηρούν εκ του μακρόθεν τα γιγνόμενα» και «νίπτουν τας χείρας» των ως Πόντιοι Πιλάτοι!
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο «φιλολόγησε», το Λονδίνο «τουρκότερο» των τούρκων, (παλιά τακτική του αυτή), το Στέϊτ Ντιπάρτμεντ έκαμε «συστάσεις προς όλες τις πλευρές να αποφεύγουν τις εντάσεις» (καλά κρασιά!). Ρωσία και Κίνα εποίησαν την νήσσαν, άγνωστο αν έγινε κάποιο αίτημα από την πλευρά μας και τίνος επιπέδου).
Κι όμως  βιώνουμε τον αστερισμό του 1821 – 2021. Διακόσια χρόνια από τη μεγάλη Επανάσταση των Ελλήνων που σηματοδότησε την αρχή του τέλους της βάρβαρης αυτοκρατορίας των Οθωμανών και την ανατολή της ελευθερίας τού Γένους μας. «Ο κόσμος» είχε πεί τότε ο Κολοκοτρώνης «μάς έλεγε τρελλούς! Εμείς αν δεν είμεθα τρελλοί δεν εκάναμεν την Επανάστασιν διότι ηθέλαμε συλλογισθεί, πρώτον διά πολεμοφόδια, καβαλαρία μας, πυροβολικόν μας, πυριταποθήκες μας, τα μαγαζιά μας, ηθέλαμεν λογαριάσει την δύναμιν μας, την τουρκική δύναμιν»(…). Όταν αποφασίσαμεν να κάμομεν την επανάστασιν δεν εσυλλογισθήκαμεν ούτε πόσοι ήμεθα ούτε πως δεν έχομεν άρματα (…) άλλ’ ως βροχή έπεσεν εις όλους μας η επιθυμία της Ελευθερίας μας»!
Και όπως μάς συμβούλεψε ο εθνεγέρτης Ρήγας:

Παρασκευή 12 Ιανουαρίου 2018

Στέλιος Παπαθεμελής, Ανοικτή επιστολή στον Πρωθυπουργό & στους αρχηγούς των Κομμάτων

 
ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗΣ
9-1-2018
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
          Στον Πρωθυπουργό και τους Αρχηγούς των Κομμάτων
«Αντιμετωπίσαμε το θέμα των Σκοπίων
με δειλία και ωσάν να είμεθα
 εμείς οι ένοχοι
και οι πλαστογράφοι της Ιστορίας»
Μανόλης Ανδρόνικος
         
          Κύριε Πρωθυπουργέ,
          Κύριοι Αρχηγοί των Κομμάτων,
          Επιθυμώ να μοιραστώ μαζί σας ορισμένες σκέψεις σχετικά με την ονομασία του βορεινού μας γείτονα που ελπίζω να τις βρείτε χρήσιμες εν όψει των τελικών σας αποφάσεων.
          α.  Είναι βέβαιον ότι η πρωτοβουλία για την επανενεργοποίηση του κατεψυγμένου σκοπιανού προβλήματος κινείται έξωθεν. Δεν προέρχεται από εμάς. Εμάς μας χρειάζονται για να πληρώσουμε το … μάρμαρο.
          β. Το σκοπιανό δεν είναι πρόβλημα της Ελλάδος. Είναι πρόβλημα των Σκοπίων, αν είναι και εκείνων. Η Ελλάδα δεν εμποδίζεται στις διακρατικές της σχέσεις και στην άσκηση ενός πρωταγωνιστικού ρόλου στην περιοχή από το σκοπιανό. Αν δεν τον διαδραμάτισε, οφείλεται στις εγγενείς αδυναμίες των ελλαδικών ηγεσιών. Δεν εμποδίζει επίσης τους σκοπιανούς, αφού τους παραχωρούμε δωρεάν το Λιμάνι της Θεσσαλονίκης, πνεύμονα αναπνοής τους, και μπαινοβγαίνουν ανεμπόδιστα στην Ελλάδα με ΜΚ, τα καζίνα τους πλουτίζουν από τους Έλληνες θαμώνες τους – υπολογίζεται ότι το 2017 εισέπραξαν εξ Ελλήνων πάνω από 30 εκατ. ευρώ, κ.λ.π. Προς τι λοιπόν να σπεύσει η Ελλάς να αναγνωρίσει τίτλους ιδιοκτησίας στους σφετεριστές της ιστορίας και διεκδικητές των εδαφών της, με βάση το  κλοπιμαίο όνομα;
          Θα το έκανε ποτέ αυτό νουνεχής πολίτης να παραχωρήσει το σπιτικό του και τα τιμαλφή του σε οιονδήποτε σφετεριστή, καταπατητή, καταχραστή, άρπαγα, ληστή, λωποδύτη, διεκδικητή εκ του μη όντος της περιουσίας του;  Όχι βέβαια. Χίλιες φορές όχι!
          γ. Οποιαδήποτε σύνθετη ονομασία με συνθετικό το Μακεδονία θα είναι στιγμιαίας χρήσεως. Πριν προλάβει να στεγνώσει η μελάνη της υπογραφής θα μεταπέσει αυτομάτως και νομοτελειακά στο σκέτο Μακεδονία.  Οπότε η εσχάτη πλάνη θα είναι χείρων της πρώτης. Άρα πρέπει να αναζητήσουμε τρόπους απαγκίστρωσης από την παγίδα της σύνθετης.
          δ. Η παραχώρηση με δική μας υπογραφή του κατάφορτου από ελληνικήν ιστορία ονόματος Μακεδονία υφ’ οιανδήποτε μορφή, εγγράφει δουλείες και υποθήκες εις βάρος των μελλοντικών μας γενεών που θα υπονομεύουν στο διηνεκές την ασφάλεια της Ελλάδος αλλά και την σταθερότητα της ευρύτερης περιοχής, για την οποία υποτίθεται κόπτεται ο επιπολαίως πάντοτε επισπεύδων διεθνής παράγων.

Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου 2017

Κόντρα στην απαιδία, την απαιδευσία και την αγλωσσία

Του Στέλιου Παπαθεμελή*

Ο έξοχος ποιητής και στοχαστής Νικηφόρος Βρεττάκος σ’ ένα εκπληκτικό του κείμενο είχε χαρακτηρίσει την δυστυχώς συνεχιζόμενη ως τις μέρες μας «φθορά της γλώσσας μας, φθορά του έθνους» (Εκδ. Φιλιππότη, 1990). Ο ποιητής εντοπίζει την παθογένειά της στην αμβλυμένη εθνική μας συνείδηση, αποτέλεσμα της έκπτωσης των εθνικών, πολιτικών και ηθικών αξιών που ανέξειξε ο λαός μας στην μακρά ιστορική του διαδρομή.
Η εντός των συνόρων συστηματική εκ των ένδον επίθεση στη γλώσσα και στην ιστορία μας, βρίσκει ευτυχώς, πολλούς ξένους ελληνιστές και ελληνίζοντες, υπερασπιστές της γλώσσας και της ιστορίας μας. Λαμπρό το κείμενο που διακινεί ο Κρεσέντσιο Σαντζίλιο, έγκριτος Ιταλός, λόγιος και μεταφραστής Ελλήνων ποιητών. Οι υπογράφοντες εκτιμούν ότι τα πρόσφατα μέτρα της παιδείας οδηγούν «στη συρρίκνωση της έκτασης και του βάθους της πατριδογνωσίας των Ελλήνων μαθητών με αποτέλεσμα να μειώνονται σημαντικά οι δύο πρωταρχικής σημασίας πυλώνες της ελληνικής εθνικής υπόστασης: η Γλώσσα και η Ιστορία».
Και διαμαρτύρονται «για τη συνεχή πολιτική ταπείνωσης αυτής της μοναδικής γλωσσικής και ιστορικής διαχρονίας της Ελλάδας, την οποία ανέλαβε το Υπουργείο Παιδείας (που «έχασε» στον δρόμο και τον «εθνικό» του χαρακτήρα!) με την υιοθέτηση μιας, πιστεύουμε, άκρως διαφθείρουσας και παρεκκλίνουσας «αναμόρφωσης» των προγραμμάτων σπουδών των Αρχαίων και Νέων Ελληνικών και Ιστορίας. Έτσι, η καταρράκωση της οικουμενικής διάστασης της Ελληνικής Γλώσσας και η αλλοίωση / νόθευση, εις βάρος του Ελληνισμού, ιστορικών πραγματικοτήτων πέραν κάθε αμφιβολίας, προσφέρει χείριστη υπηρεσία στην σημερινή σπουδάζουσα νεολαία και τους πολίτες τού αύριο»!

Τετάρτη 12 Ιουλίου 2017

Το τουρκικό κενό μπορεί να το καλύψει η Ελλάδα, μόνο και ολόκληρο


Οι δανειστές – δυνάστες μάς χρησιμοποιούν ως αποικία. Και μας μεταχειρίζονται ως τσιφλίκι τους. Τώρα απαιτούν τα δικαστήριά μας να μην δικάζουν εν προκειμένου τις προσφυγές των δύστυχων συνταξιούχων μας, τις συντάξεις των οποίων με εντολή τους οι διοικούντες έχουν εξομοιώσει  με της Βουλγαρίας και Ρουμανίας.
Επιβάλλουν την αθώωση των εγκλημάτων των ξένων εμπειρογνωμόνων του ΤΑΙΠΕΔ και των ψεύτικων στοιχείων του «αρχιμαγείρου» της ΕΛΣΤΑΤ. Και το άκρον άωτο των εκβιασμών: «Αποζημιώστε αμέσως τον Γεωργίου για τις δικαστικές δαπάνες που υποβλήθηκε στις δίκες του με το ελληνικό κράτος». Αλλιώς παρά την υλοποίηση των 140 προαπαιτουμένων η δόση των 8,5 δισ. δεν θα εκταμιευθεί!
Προκαλεί αναπάντητη απορία το γεγονός πως όλοι αυτοί που έχουν θητεύσει στα ονομαστά πανεπιστήμια της Εσπερίας, κάτοχοι μεταπτυχιακών και διδακτορικών διπλωμάτων και εγκρατείς του νομικού πολιτισμού της, εμφανίζονται τόσο αστοιχείωτοι αξιώνοντας ρυθμίσεις δικαιϊκού πρωτογονισμού.
Πόσο δίκαιο έχει ο Καζαντζάκης όταν γράφει:
«Μα πάει η Φραγκιά: Πέσαν κάτου και γίνηκαν θρύμματα οι θεοί της.
Κύριε! Κύριε! Ποιος μίσησε περισσότερο από μένα τη Φραγκιά –
τη λατρεία τού λογικού και της κοιλιάς, τη μίζερη γνώση, τις κερδοφόρες
μικρές βεβαιότητες;

Δευτέρα 10 Απριλίου 2017

Να βιώσουμε την αναστάσιμη βεβαιότητα της Εκκλησίας μας


Μέρες της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας πρέπει να βιώνουμε- όσο το καταφέρνουμε- την αναστάσιμη βεβαιότητα της Εκκλησίας μας. Η προσέγγιση αυτής της βεβαιότητας δεν επιτυγχάνεται με τη δύναμη του γινώσκειν, αλλά με τη δύναμη του πιστεύειν. Κατά τον Μέγα Βασίλειο «είδησις της θείας ουσίας η αίσθησις Αυτού της ακαταληψίας».


Αστείρευτος ο λειτουργικός πλούτος της Ορθοδοξίας και ακριβέστατες οι ευαγγελικές αφηγήσεις, μας κάνουν κοινωνούς του Θείου Δράματος:

«Ο πλείστος όχλος Κύριε εστρώνυον εν τη οδώ τα ιμάτια αυτών, άλλοι δε έκοπτον κλάδους και εβάσταζον, οι προάγοντες δε και ακολουθούντες έκραζον λέγοντες Ωσαννά, ευλογημένος ο ελθών και πάλιν ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου» (Αίνος της Κυριακής των Βαΐων).

Αυτός ο αιωνίως ευμετάβλητος όχλος για πότε διολίσθησε στην αντίπερα όχθη ομαδόν και εκραύγαζε «σταυρωθήτω» δεν το περνάει νους.

Ο προδότης ήταν ένας: «Ο μαθητής του διδασκάλου συνεφώνει την τιμήν και τριάκοντα αργυρίοις πέπρακε (πούλησε) τον Κύριον, φιλήματι δολίω παραδούς Αυτόν τοις ανόμοις εις θάνατον» (Αντίφωνον της Μ. Πέμπτης).

Κυριακή 9 Απριλίου 2017

Από τον Γολγοθά στην Ανάσταση – και της πατρίδας


 Τηρουμένων των αναλογιών και των αποστάσεων τα μνημονιακά πάθη των Ελλήνων αντανακλούν ως κάποιο βαθμό στα Πάθη του Κυρίου που η Ορθόδοξη Εκκλησία μας παρεχει τη δυνατότητα της βιωματικής επαναφοράς τους τις μέρες της Μεγάλης Εβδομάδος.

            Τω καιρώ εκείνω  «όχλος  πολύς  ο  ελθών  εις την εορτήν έλαβον τα βαΐα των

φοινίκων και εξήλθον εις απάντησιν  αυτώ και έκραζον Ωσαννά ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, βασιλεύς του Ισραήλ»(Ιω.,ιβ,12-13). Λίγο αργότερα ο Πιλάτος «λέγει τοις Ιουδαίοις, ίδε ο βασιλεύς υμών, οι δε εκραύγασαν άρον , άρον σταύρωσον αυτόν»!(Ιω.,ιβ,14,15).
Και στις δύο αντίθετες εκδοχές ο ίδιος λαός. Στην πρώτη σε αυθόρμητη πρωτοβουλία εκ του περισσεύματος της καρδίας του. Στη δεύτερη χειραγωγούμενος από τους Γραμματείς και Φαρισαίους.
Και η φετεινή Μεγάλη εβδομάδα βρίσκει δυστυχώς τη πατρίδα μας πελαγωμένη, σαστισμένη, δέσμια στις συμπληγάδες των αναρίθμητων εβδομάδων των μνημονιακών μας παθών
Προκειμένου να μας καταστήσουν Lebensraum(=ζωτικό χώρο) της ευρωηγεμονεύουσας Γερμανίας, μας οδήγησαν σε υπερχρέωση απογειώνοντας το δημόσιο χρέος μας από 109% του ΑΕΠ το 2009 στο 186% σήμερα. Μας αφήρεσαν το κρατικό imperium κάνοντάς μας χώρα περιορισμένης κυριαρχίας και αποφασίζουν ανθ΄ ημών με την αδρή συνδρομή «προθύμων» ημετέρων.
Η πολτική μας τάξη, έχει εθιστεί σε αδιάκοπες κυβιστήσεις (απλοελληνιστί κωλοτούμπες). Πρόσφατα γελοιογραφία παριστάνει υπουργόν να επιχειρεί τη δική του μαζί με την … καρέκλα του!!!

Σάββατο 25 Μαρτίου 2017

Η Ρωμιοσύνη «πετιέται απ΄ αξαρχής κι αντριεύει και θεριεύει»



            Η κρίση στην Ευρώπη, παρά τις Βερσαλλίες και τη Ρώμη ή και εξαιτίας τους, είναι βέβαιον ότι θα επιταθεί. Η Ελλάδα στις συμπληγάδες Ευρώπης – ΔΝΤ βίωσε ως τώρα τη χειρότερη φάση της νεότερης ιστορίας της. Αποικία χρέους. Λοβοτόμησαν την εθνική μας κυριαρχία και διήρπασαν την εθνική μα περιουσία.

Πρέπει να αναζητήσουμε τρόπους ταχείας ανάκτησης της εθνικής μας κυριαρχίας και αυτοπροσδιορισμού της αναπτυξιακής μας στρατηγικής.
Στις «πολλές ταχύτητες» που προετοίμασε το σύστημα μάς προορίζει ασφαλώς για την τελευταία. Να διεκδικήσουμε δυναμικά αυτό που μας ανήκει. Η αποκήρυξη της παγκοσμιοποίησης και των παραφυάδων της από τον Ντοναλντ Τραμπ, η άκομψη, αλλά δηλωτική της αποδοκιμασίας του γερμανικού ηγεμονισμού, μεταχείριση της καγκελαρίου είναι δείγμα αρχόμενων παράλληλων αλλαγών σε κρίσιμα πεδία.
Χαρακτηριστική η πρεμούρα όλων των συστημικών «ψιττακών» διεθνώς και παρ΄ημίν. Παραμιλούν στη διαπασών κατά του υποτιθέμενου εθνικολαϊκισμού. Νεοφανής όρος που κατασκέυασε το σύστημα για να πλήξει το ογκούμενο σε όλες τις χώρες λαϊκό ρεύμα αμφισβήτησης τής political correct.
Η εσχάτως αποκαλυφθείσα (Die Welt) μυστική συμφωνία Μέρκελ –  Νταβούτογλου για ετήσια απορόφηση από τη Γερμανία 200.000 προσφύγων είναι βοερό δείγμα φαρισαϊσμού τής πολιτικού που παριστάνει ακόμη τον ιεροφάντη των «ανοικτών συνόρων».

Κυριακή 19 Μαρτίου 2017

«Η γη της Ελλάδος είναι και καρποφόρος και παμφόρος»

Κάποτε ευημερούσαν τουλάχιστον οι αριθμοί, αν και δυστυχούσαν οι άνθρωποι. Τώρα μαζί με τους πολίτες δυστυχούν και οι αριθμοί. Εφιαλτική η  πρόσφατη έκθεση τού ΙΝΕ/ΓΣΕΕ:ο δείκτης φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού από 27,7% το 2010 έφτασε το 2015 το 37,7%, η πραγματική ανεργία βρίσκεται στο 29,6%, το 51,6% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα αμείβεται λιγότερο από 800 ευρώ. Οι όποιες προσλήψεις πάντοτε ευέλικτης μορφής φτάνουν το 54,7%.

Η απασχόληση κατέρρευσε, η μακροχρόνια ανεργία κινείται πάνω από 70%, το κατά κεφαλήν πραγματικό ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 25%.
Στο δίμηνο Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου 2017 μετρήθηκαν λουκέτα 100 επιχειρήσεων καθημερινώς .
«Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν
κατ΄ ευχήν στην Αποικία/
δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία»
θα επανελάμβανε ο σοφός Αλεξανδρινός.
Πεμπτουσία της φιλοσοφίας τών κακή τη μοίρα «διασωστών» μας δεν είναι η ανάπτυξη και η παραγωγή, αλλά η αφαίμαξη. Προτεραιότητά τους να μας πουλήσουν τα προϊόντα τους, όχι να αγοράσουν δικά μας, τα οποία άλλωστε το ένα μετά το άλλο φρόντισαν να μην τα παράγουμε.
Αυτά, όταν η «γη της Ελλάδος», όπως έγραψε (5/9/1821) ο Κοραής («Πολιτικαί παραινέσεις προς τους Έλληνας», σελ. 68) «είναι και καρποφόρος και παμφόρος(= παράγει τα πάντα), ικανή και τους κατοίκους της να θρέψη και πολλούς άλλους(…). Από την φροντίδα λοιπόν της γεωργίας πρέπει να αρχίσωμεν όχι μόνον διότι πληθύνουσα τας τροφάς πληθύνει τους κατοίκους της ερημωθείσης από τον εξολοθρευτήν τύραννον της Ελλάδος [τότε το τούρκο, τώρα τους διεθνείς τοκογλύφους] αλλά και ημερώνει τα ήθη καθώς ημερώνει τους καρπούς της γης».

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2017

Μέτρον και άστρον εις δεινά ελληνικά, θεραπεία ελληνική



Οι συστημικοί αξιωματούχοι της Δύσεως τα έχουν χαμένα. Το Brexit, ο Τραμπ, ο καλπάζων ευρωσκεπτικισμός, ο αντιπαγκοσμιοκρατικός άνεμος τούς πανικόβαλαν. Στο Μόναχο συνήλθε η «Διεθνής Διάσκεψη για την Ασφάλεια».Το εισαγωγικό έγγραφο τιτλοφορείται «Post-Truth, Post-West, Post-Order;» (Μετά-Αλήθεια, Μετά-Δύση, Μετά-Τάξη;)… Οι ισχυροί, της εικονικής οικονομίας ανησυχούν για την διαγραφόμενη επιστροφή του εθνοκεντρισμού. Το πείραμα μιας «υπερεθνικής» Ευρώπης έχει συντριβεί. Οδήγησε σε οικονομική γιγάντωση και πολιτική ηγεμονία της ισχυρότερης χώρας, της Γερμανίας. Το Βερολίνο ξυπνά δυσάρεστες μνήμες στους ευρωπαϊκούς λαούς, αλλά ήδη και στις ΗΠΑ.

Τρίζουν τα θεμέλια της Ευρώπης. Οι εκείθεν του Ατλαντικού ειδήσεις για την γερμανική ηγεμονία δεν είναι οι ενθουσιαστικότερες. Το Βερολίνο που είχε προσανατολισθεί αρχικά σε μια, ούτως ή άλλως ανέξοδη διακήρυξη επ΄ ευκαιρία της πανηγυρικής Συνόδου της Ε.Ε στις 25 Μαρτίου στη Ρώμη, για επανανακάλυψη του χαμένου «κοινωνικού προσώπου» της Ευρώπης, ψάχνεται τώρα για την «Ευρώπη πλειόνων ταχυτήτων».

Η καγκελάριος από το βήμα του Μονάχου, «απετάξατο» το ευρώ και εμνήσθη του μάρκου που «θα είχε ασφαλώς διαφορετική αξία απ΄ ό,τι έχει αυτή τη στιγμή το ευρώ»(sic)!

Τί Grexit και τί παραμύθια, οι Γερμανοί προετοιμάζονται για τεκτονικές αλλαγές στο Ευρωοικοδόμημα όπου θέλουν να κρατήσουν μόνο τους δορυφόρους τους.

Μικρή ανάσα από το Eurogroup. Η απόψυξη της διαπραγμάτευσης συνοδεύεται ωστόσο από δρακόντεια προνομοθέτηση μέτρων για το 2019. Υπόπτως συγκαταβατικός ο μέγας Ιεροεξεταστής του Βερολίνου, την εκλογική του ανάγκη φιλοτιμίαν ποιούμενος. Θέλουν ήρεμα νερά πριν τις εκλογές. Τρέμουν για ένα Grexit που θα ήταν τώρα βαρύτερο γι΄ αυτούς παρά για μας. Παρά ταύτα σχεδιάζουν ποικίλα «exit»…

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2017

Μας πάνε από το εθνικό κράτος στο κράτος των αγορών

Η προχθεσινή Έκθεση της Κομισιόν για τις προοπτικές της οκονομίας μαςθυμίζει τον αρχαίο χρησμό «ήξεις αφήξεις ου θνήξεις εν πολέμω,» όπου το νόημά του διαφοροποιείται διαμετρικά αναλόγως πού θα τοποθετηθεί το κόμμα, πριν ή μετά το «ου»: «Οι δημοσιονομικοί στόχοι τού 2018 μπορούν να επιτευχθούν χωρίς πρόσθετα μέτρα». Ως εδώ καλά. Αλλά αμέσως μετά ζητάει, όπως και το ΔΝΤ, πρόσθετα μέτρα «για περαιτέρω διασφάλιση των στόχων»(!). Αυτά από μία αγρίως δοκιμαζομένη οικονομία όπου άνω των 4.000.000 πολιτών δεν μπορούν να λάβουν φορολογική ενημερότητα και άνω τού 1.000.000 στερούνται ασφαλιστικής ενημερότητας. Σε 95,29 δισ. ευρώ ανέρχονται οι ληξιπρόθεσμες οφειλές τουςστην Εφορία, ενώ το σύνολο των χρεών επιχειρήσεων και νοικοκυριών φτάνει τα 240 δισ. ευρώ.
Δίκαιη η έκρηξη του Paul Krugman στην Handelsblatt (10/2/17): «Είναι τρελλό να ζητάς από την Ελλάδα πρωτογενές πλαιόνασμα 3,5%». Πρότασή του, προφανώς εις ώτα μη ακουόντων, «η Γερμανία να εξαγγείλει επενδυτικό πρόγραμμα και αναστολή της λιτότητας»!..Κατακεραύνωσε την πολιτκή Σόιμπλε και ο αντικαγγελάριος Γκάμπριελ.
Τίμιος με την αλήθεια ο Ολλανδός δημοσιογράφος Geert Mak καταλήγει: «Υπό την πίεση της Γερμανίας και της Ολλανδίας επιτρέπεται μόνον ένα φάρμακο, το οποίο επιπλέον είναι αντίθετο προς όλες τις κλασικές αντιλήψεις της μακροοικονμίας: λιτότητα, περικοπές και τιμωρία(…). Μοιάζει με νοσοκομείο όπου επιτρέπεται η εφαρμογή μιας μόνο θεραπείας είτε ο ασθενής πάσχει από την καρδιά του, είτε έχει σπάσει κάποιο κόκκαλο, επιτρέπεται μόνο η αφαίμαξη(Τι γίνεται με την Ευρώπη, σ. 127 επ.).

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2017

Δίκαιη λύση προϋποθέτει αποτρεπτική ισχύ επιβολής

Για την Γενεύη Νο1 Ερντογάν, Γκιλντιρίμ, Τσαβούσογλου και όλο το κακό συναπάντημα της γείτονος, περιλαμβανομένων και των εναπομεινάντων, εκτός φυλακής στρατηγών της υπήρξαν ωμοί και κατηγορηματικοί στην αξίωσή τους να διατηρηθεί εσαεί ο Αττίλας και οι δυσώνυμες εγγυήσεις τους με στόχο τον γεωπολιτικό έλεγχο ολόκληρης της Μεγαλονήσου. Θα ανέμενε κανείς ότι τούτων ούτως εχόντων καμία ελληνική ηγεσία Κύπρου-Ελλάδος δεν θα διενοείτο λίγες εβδομάδες μετά το φιάσκο της Γενεύης  1,  να προσέλθει σε άλλη Γενεύη 2  χωρίς να αλλάξει τίποτε που να αποδεικνύει διαφοροποίηση στάσεως της Τουρκίας. Τουναντίον μάλιστα πυκνώνουν σε καθημερινή βάση οι έργω προσβολές της ελληνικής κυριαρχίας με μπαράζ παραβάσεων, παραβιάσεων  και υπερπτήσεων.

Οι επισπεύδοντες (ξένος παράγων, αποτυχημένοι γραφειοκράτες, τούρκοι) επείγονται να κλείσουν το ζήτημα πριν η νέα αμερικανική αντμινιστρέϊσιον ενδεχομένως θελήσει να αναλάβει πρωτοβουλίες διαφορετικές από την απελθούσα.
Με πρωτοβουλία του Κυπρίου προέδρου σερνόμαστε σε νέα διάσκεψη που είναι νομοτελειακά δεδομένο να αποτύχει, βλάπτοντας ταυτόχρονα Ελλάδα και Κύπρο. Εύπιστος σε υποσχέσεις μεγαλοσχήμων ρυμουλκήθηκε από τον Μπάϊντεν το 2014 και τον Κέρι, το 2015-16. Ποιος τον ξεσηκώνει αυτή τη στιγμή; δεν ξέρουμε. Παίρνει πάντως στο λαιμό του και ολόκληρο τον Ελληνισμό.
Η Αθήνα όφειλε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα να εμποδίσει τη σύγκληση της νέας Πενταμερούς (κατ΄ ευφημισμόν Πολυμερούς) αφού είναι αδύνατο να προσδοκά κάτι θετικό. Κυπριακός και ελλαδικός Ελληνισμός έχουμε πολυτρόπως υποχωρήσει. Ως εδώ και μη παρέκει! Επειδή «πέφυκε γαρ το ανθρώπειον δια παντός άρχειν του είκοντος, φυλάττεσθαι  δε το επιόν»(Θουκυδίδης IV,61), (= Είναι ίδιον του ανθρώπου να εξουσιάζει πάντοτε όποιον δεν αντιστέκεται και να αμύνεται σε όποιον του επιτίθεται).

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017

Ίμια 2017: οξύτατη προειδοποίηση

Ο αίσχιστος γείτων μας θύμισε με το πιο εκκωφαντικό και χυδαίο τρόπο τα «οικεία κακά» μας του Ιανουαρίου του 1996. Τότε που «δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα» του παραδώσαμε με την επίνευση των «αιωνίων φίλων» μας Αμερικανών τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο. Πρωθυπουργός εθνικά ανυποψίαστος και στον αντίποδα της πραγματικότητας, αφού διεκήρυσσε ευκαίρως ακαίρως ότι «η εποχή των πολέμων έχει πια τελειώσει», σαν έτοιμος από καιρό έδωσε ό,τι του ζήτησαν. Μετά ευχαρίστησε δημόσια τον μεσολαβητή…
Μιλώντας ο γράφων εκείνες τις κρίσιμες ώρες στη Βουλή που συνεδρίαζε για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης Σημίτη μνημόνευσα την καίρια συμβουλή που έδωσε στον Ελευθέριο Βενιζέλο ο φωτισμένος Κωνσταντινουπολίτης Άγγελος Ιωαννίδης που τον συνόδευε στη Λωζάννη. Την απέδωσα με όση «κομψότητα» μπορούσα να επιστρατεύσω:
«Οι Τούρκοι είναι ένας περίεργος λαός. Αν τους επιδείξεις τα εμπρόσθια, θα σου προσφέρουν τα οπίσθια. Αν αντίθετα τους δείξεις τα οπίσθια, θα σου επιτεθούν με τα εμπρόσθια».
Ο Βενιζέλος έλαβε το μήνυμα και στην α΄ συνεδρίαση της Διάσκεψης ξεκαθάρισε: «Ευρίσκομαι εδώ δια να διαπραγματευθώ ως εμπόλεμος και όχι ως ηττημένος!»
Ο πρωθυπουργός του Ιανουαρίου του ΄96 προφανώς δεν το έλαβε, και απ΄ ό,τι δείχνουν οι έκτοτε συγγραφές του, ούτε τώρα «ηβουλήθη συνιέναι»…

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2017

Αναζητούνται ηγέτες με ικανότητα και όραμα


Ωμός, αλλά τίμιος ο Τραμπ με την γερμανική Ευρώπη. Χωρίς εξωραϊσμούς προανήγγειλε το αναπόφευκτο τέλος του σημερινού παρηκμασμένου σχήματός της: «Κοιτάς την Ευρωπαϊκή Ενωση και είναι η Γερμανία. Γι’αυτό σκέφτηκα ότι ήταν έξυπνο εκ μέρους του Ηνωμένου Βασιλείου να αποχωρήσει. (…) Θεωρώ ότι θα αποχωρήσουν κι άλλοι …».
Καταλόγισε στην σιδηρά καγκελάριο «καταστροφικό λάθος» το δόγμα των ανοικτών συνόρων για το μεταναστευτικό. Η Μέρκελ, βέβαια, φρόντισε εξ αρχής να μετακυλήσει το βάρος κατά κύριο λόγο στην Ελλάδα ξεθάβοντας το απαίσιο Δουβλίνο ΙΙ. Τέλος, προς βαθεία θλίψη των εθνομηδενιστών ο Τραμπ τάχθηκε υπέρ της εθνικής ταυτότητας.
Μπαίνουμε σε φάση δομικών μεταβολών μετά από μία μακρά περίοδο ακινησίας. Οι μεγαλόσχημοι τού Νταβός είναι μάλλον από τους πρώτους που το κατάλαβαν. Το δήλωσε ο οικοδεσπότης του, Κλάους Σβαμπ: «Οι ηγέτες πρέπει να ανταποκρίνονται στα αιτήματα των ανθρώπων που τους εμπιστεύθηκαν για να διοικήσουν και ταυτόχρονα να δώσουν όραμα για να προχωρήσουν μπροστά. Μόνον έτσι ο κόσμος μπορεί να φανταστεί ένα καλύτερο μέλλον». Ωραία λόγια, αλλά με πόσο αντίκρισμα;
Οι κυβερνώσες ελίτ δεν διδάσκονται από την όξυνση των κοινωνικοοικονομικών ανισοτήτων, στα αίτια και την αντιμετώπιση των οποίων οφείλουν επιτέλους να αφιερωθούν, και ψάχνουν τρόπους χειραγώγησης της κοινής γνώμης για να κλείσουν τον δρόμο σε ηγέτες που όλους συλλήβδην στιγματίζουν ως … λαϊκιστές. Σε λίγο αν θέλεις να απαξιώσεις κάποιον, του κολλάς τη ρετσινιά του λαϊκιστή.

Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2017

«Ακρισία και ταραχή έτι πλείων ή πρόσθεν»

Φοβούμεθα ότι με το αναπόφευκτο ναυάγιο της Γενεύης, στην Κύπρο και πιθανότατα και εδώ θα επικρατήσει όπως τότε με το τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου που περιγράφει ο Ξενοφών στα «Ελληνικά» του (7-5, 26-27): «ακρισία και ταραχή έτι πλείων ή πρόσθεν»(=Σύγχυση και ταραχή μεγαλύτερη απ΄ ό,τι νωρίτερα). [Οι γραμμές αυτές γράφονται πριν αποσαφηνιστεί η τύχη της Γενεύης]
Πάντως η ακόρεστη βουλιμία και η άτεγκτη και ολοκληρωτική αδιαλλαξία κυρίως αυτή των νεοοθωμανών μας προφύλαξε από τις κύριες τουλάχιστον παγίδες της Γενεύης.
Επίκαιροι οι στίχοι του Σεφέρη:
«Κύριε, βοήθα να θυμόμαστε / πώς έγινε τούτο το φονικό,
την αρπαγή, το δόλο, την ιδιοτέλεια / το στέγνωμα της αγάπης
Κύριε βόηθα να τα ξεριζώσουμε».
(Σαλαμίνα της Κύπρος)

Κυριακή 4 Μαΐου 2014

Να θωρακίσουμε τη Θράκη

Απαιτείται νηφάλια συζήτηση για να εκπονηθεί σοβαρή πολιτική ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 2-5-2014
Του ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗ *

Το «επεισόδιο» Σαμπιχά στη Θράκη άνοιξε μια συζήτηση περί το μειονοτικό πρόβλημα. Αλλά όχι, όπως θα έπρεπε, περί του προβλήματος. Εφ' ω και οι περισσότερες παρεμβάσεις στα ΜΜΕ είναι επιφανειακές και αποσπασματικές. Απηχούν τρέχουσες κομματικές ανάγκες, ή αθεράπευτες ιδεοληψίες των παρεμβαινόντων.

Μας λείπει αείποτε μια μακρόπνοη μειονοτική εθνική στρατηγική. Οπως μας λείπει εν γένει μια εθνική στρατηγική. Εχοντας απέναντί μας έναν ορκισμένο εχθρό που προσβάλλει έργω και διαρκώς την εθνική μας ασφάλεια, εποφθαλμιά την εθνική μας κυριαρχία και απλώνει ανενόχλητος τα πλοκάμια του εντός των τειχών μας, εμείς αρκούμεθα σε πλαδαρές αντιδράσεις που τον αποθρασύνουν ακόμη περισσότερο. Εν αρχή ην η Συνθήκη της Λωζάνης. Θεμελιώδης αρχή της, η αμοιβαιότητα και η συμμετρία (= αριθμητική ισορροπία). Με απαίτηση της ίδιας της Τουρκίας στη Διάσκεψη οι εθνοτικά διαφορετικές ομάδες της Θράκης (Πομάκοι, Ρομά, Τουρκογενείς ) αποχαρακτηρίζονται φυλετικά και ονοματίζονται θρησκευτικά μουσουλμανικές.