Μέρες της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας πρέπει να βιώνουμε- όσο το καταφέρνουμε- την αναστάσιμη βεβαιότητα της Εκκλησίας μας. Η προσέγγιση αυτής της βεβαιότητας δεν επιτυγχάνεται με τη δύναμη του γινώσκειν, αλλά με τη δύναμη του πιστεύειν. Κατά τον Μέγα Βασίλειο «είδησις της θείας ουσίας η αίσθησις Αυτού της ακαταληψίας».
Αστείρευτος ο λειτουργικός πλούτος της Ορθοδοξίας και ακριβέστατες οι ευαγγελικές αφηγήσεις, μας κάνουν κοινωνούς του Θείου Δράματος:
«Ο πλείστος όχλος Κύριε εστρώνυον εν τη οδώ τα ιμάτια αυτών, άλλοι δε έκοπτον κλάδους και εβάσταζον, οι προάγοντες δε και ακολουθούντες έκραζον λέγοντες Ωσαννά, ευλογημένος ο ελθών και πάλιν ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου» (Αίνος της Κυριακής των Βαΐων).
Αυτός ο αιωνίως ευμετάβλητος όχλος για πότε διολίσθησε στην αντίπερα όχθη ομαδόν και εκραύγαζε «σταυρωθήτω» δεν το περνάει νους.
Ο προδότης ήταν ένας: «Ο μαθητής του διδασκάλου συνεφώνει την τιμήν και τριάκοντα αργυρίοις πέπρακε (πούλησε) τον Κύριον, φιλήματι δολίω παραδούς Αυτόν τοις ανόμοις εις θάνατον» (Αντίφωνον της Μ. Πέμπτης).
Όμως θαρσείν χρη, από τον Γολγοθά θα φθάσουμε στην Ανάσταση- αυτή είναι η φυσική πορεία- και στην ανάσταση αυτής της καθημαγμένης πατρίδας μας, οπότε θα μπορούμε να αναφωνήσουμε με τον υμνωδό: «αύτη η ημέρα ην εποίησεν ο Κύριος, αγαλλιασσώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή».
Τίμιος με την αλήθεια ο σοφός γέροντας της Σκιάθου μας θυμίζει, «νυν και αεί», στον «Λαμπριάτικο Ψάλτη» του (Άπαντα Βημ. 8, σ. 98):
« Άγγλος ή Γερμανός ή Γάλλος δύναται να είναι κοσμοπολίτης ή αναρχικός ή άθεος ή οτιδήποτε. Έκαμε το πατριωτικό χρέος του, έκτισε μεγάλη πατρίδα. Τώρα είναι ελεύθερος να επαγγέλλεται, χάριν πολυτελείας, την απιστίαν και την απαισιοδοξίαν. Αλλά Γραικύλος της σήμερον, όστις θέλει να κάμει δημοσία τον άθεον ή τον κοσμοπολίτην, ομοιάζει με νάνον ανορθούμενον επ άκρων ονύχων και τανυόμενον να φθάσει εις ύψος και φανεί και αυτός γίγας. Το Ελληνικόν Έθνος, το δούλον, αλλ’ ουδέν ήττον και το ελεύθερον έχει κα θα έχει διά παντός ανάγκην της θρησκείας του»!
Και η προσωπική του κατάσταση πίστεως:
«Το επ’ εμοί, ενόσω ζω και αναπνέω και σωφρονώ, δεν θα παύσω πάντοτε, ιδίως δε κατά τας πανεκλάμπους ταύτας ημέρας, να υμνώ μετά λατρείας τον Χριστόν μου, να περιγράφω μετ’ έρωτος την φύσιν και να ζωγραφώ μετά στοργής τα γνήσια ελληνικά ήθη».
Τα γνήσια ελληνικά ήθη με τη νόθευση του ιδιωτικού βίου των Ελλήνων που απεργάζονται τα ηλεκτρονικά ιδίως ΜΜΕ είναι πια ζητούμενο. Βεβαίως κατά την ευαγγελική ρήση «ο ζητών ευρίσκει», αλλά προϋποτίθεται να καταστεί κανείς «ζητών».
Η καθημερινότητα των Ελλήνων γίνεται ολοένα και πιο βάναυση. Οι οικογένειες κόβουν το ψωμί και το γάλα των παιδιών τους, (πτώση κατανάλωσης Μαρτίου -15%). Για την ώρα ο Σόιμπλε δεν τόλμησε να αξιώσει να μας φορολογήσουν τον αέρα και τον ήλιο!: Τον περιποιήθηκε προσφάτως με ελαφράν δόση σαρκασμού ο αντικαγκελάριος Ζίγκμαρ Γκάμπριελ από την Bild, δικαιώνοντας και τους επικριτές της χώρας του:
«Εάν δεν μπορείς να επικροτήσεις τις προσπάθειες του ελληνικού λαού χωρίς να σε μαλώνει ο υπουργός Οικονομικών της CDU (ο Σόιμπλε) τότε είναι σαφές γιατί οι Γερμανοί έχουν μια τόσο κακή φήμη στην ΕΕ»!
Σωστός επίσης ο χαρακτηρισμένος ακραίος Βρεττανός Φάρατζ:
«Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να πιούμε γαλλικό κρασί, να αγοράσουμε γερμανικά αυτοκίνητα ή να φάμε βελγικές σοκολάτες, θα επανέλθουμε στους τελωνειακούς δασμούς» (Brexit).
Δεν έχει νόημα να παρακολουθεί κανείς την καθημερινή ανθελληνική λογοδιάρροια του Ερντογάν. Το ερώτημα είναι τι κάνουμε εμείς και οι εν αναμονή μεσογειακοί εταίροι μας (Ισραηλινοί και Αιγύπτιοι) να αποδείξουμε στους Αμερικανούς ότι η Τουρκία δεν είναι περιφερειακός τους παίκτης στην περιοχή. Στην πραγματικότητα δεν ήταν ποτέ, ούτε όταν οι ΗΠΑ μας πειθανάγκαζαν να αφοπλίσουμε την Κύπρο αποσύροντας την Μεραρχία, ή να την κρατήσουμε άοπλη μη εγκαθιστώντας τους S-300, για να μη πάμε στην ψυχή τε και σώματι αμερικανική στήριξη της εισβολής του Αττίλα και την διαιώνιση έκτοτε της παραμονής του στη Μεγαλόνησο. Το γεωστρατηγικό δήθεν αναντικατάστατο της Τουρκίας είναι ένα παραμύθι για πολιτικά αφελείς.
Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα της Μεγάλης Εβδομάδας παρέχει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να γεμίσουμε τις ψυχοπνευματικές μας μπαταρίες και με «ρώμην μετά συνέσεως» να αναστρέψουμε την τρέχουσα (αυτο)καταστροφική πορεία μας. Μπορούμε, αν θελήσουμε, να ανακόψουμε κατολισθήσεις και υποτροπές καθιστώντας επιτέλους αποτελεσματικό το απαραδέκτως αναποτελεσματικό κράτος μας. Ο κακόφημος εκσυγχρονισμός σημαίνει εθνομηδενισμός, αλλά ο εύφημος εκσυγχρονισμός θα πει εξελληνισμός. Συμπερασματικά, «ενεργό μετοχή στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, εγγυάται ο ελληνοκεντρισμός, όχι ο πιθηκισμός και η ξιπασιά» (Χρ. Γιανναράς).
ΠΗΓΗ: http://www.antibaro.gr/article/16878
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.