Του Στάθη Καλύβα
Το 1965 εκδίδεται στη Γαλλία ένα από τα πιο ενδιαφέροντα βιβλία του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα. Ο τίτλος του είναι φαινομενικά απλός: «Τα πράγματα» και ο υπότιτλός του, ασυνήθιστος για μυθιστόρημα: «Μια ιστορία της δεκαετίας ’60». Ο συγγραφέας του, Ζορζ Περέκ, χρησιμοποιεί τη φόρμα του μυθιστορήματος για να περιγράψει την εμφάνιση ενός νέου ανθρωπότυπου, που θα αποκαλούσαμε σήμερα «φασαίους». Ο χαρακτηρισμός χρησιμοποιείται ειρωνικά και υποτιμητικά για να περιγράψει ιδίως νέα άτομα που επιδιώκουν να περνιούνται ως εναλλακτικά και πολύ προχωρημένα, ενώ στην πραγματικότητα είναι εντελώς συμβατικά.Πρωταγωνιστεί ένα νεαρό ζευγάρι, ο Ζερόμ και η Συλβί. Εργάζονται σε μια εταιρεία δημοσκοπήσεων και έρευνας αγοράς. Σχεδόν κάθε τι επάνω τους αντιπροσωπεύει κάτι νέο για την εποχή, σε ρήξη με το παρελθόν: οι προτιμήσεις τους, ο τρόπος ζωής τους, το επάγγελμά τους, οι επιδιώξεις τους, οι αξίες τους.
Τους ενδιαφέρει να κατακτήσουν μια ποιότητα ζωής που βασίζεται πρωταρχικά στην αισθητικοποίηση των κάθε λογής δραστηριοτήτων που αναλαμβάνουν, αλλά και των αντικειμένων της καθημερινότητάς τους που αποκτούν μια ιδιαίτερη αξία, νοηματοδοτώντας τον βίο τους.
