Ανοιχτή Επιστολή από Νομπελίστα σε Νομπελίστα

Ο Αδόλφο Πέρες Εσκιβελ , στα 94 του χρόνια, ο νομπελιστας Αργεντινός διανοούμενος, ποιητής, λογοτέχνης , λατρεμένος Λατινοαμερικάνος που έφερε  βάλσαμο και ελπίδα στις μητέρες και γιαγιάδες της Πλατείας του Μάη σε ένα ανοιχτό γράμμα στην πρόσφατα  βραβευμένη με το Νόμπελ ειρήνης  Μαρία Κορίνα Ματσαδο. 

Από τον Αδόλφο Πέρες Εσκιβέλ προς τη Μαρία Κορίνα Ματσάδο

12 Οκτωβρίου 2025

Σου στέλνω τον χαιρετισμό της Ειρήνης και του Καλού, που τόσο έχει ανάγκη η ανθρωπότητα και οι λαοί που ζουν στη φτώχεια, τις συγκρούσεις, τους πολέμους και την πείνα.

Αυτή η ανοιχτή επιστολή είναι για να σου εκφράσω και να μοιραστώ κάποιες σκέψεις.

Με εξέπληξε ο διορισμός σου ως βραβευμένης με το Νόμπελ Ειρήνης από τη Νορβηγική Επιτροπή Νόμπελ. Μου ήρθαν στη μνήμη οι αγώνες κατά των δικτατοριών στην ήπειρο και στη χώρα μου, υπό τις στρατιωτικές δικτατορίες που υπομείναμε από το 1976 έως το 1983, όταν αντισταθήκαμε στις φυλακίσεις, τα βασανιστήρια και την εξορία, με χιλιάδες αγνοούμενους, απαχθέντα παιδιά και τους λεγόμενους “θανάσιμους πτήσεις”, από τις οποίες είμαι επιζών.

Το 1980 μου απονεμήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης. Έχουν περάσει 45 χρόνια και συνεχίζουμε να δουλεύουμε στην υπηρεσία των φτωχότερων, μαζί με τους λαούς της Λατινικής Αμερικής. Εξ ονόματός τους δέχτηκα αυτή την υψηλή διάκριση — όχι για το ίδιο το βραβείο, αλλά για τη δέσμευση στον κοινό αγώνα και τις ελπίδες για την οικοδόμηση μιας νέας αυγής.

Η ειρήνη χτίζεται καθημερινά, και πρέπει να υπάρχει συνέπεια ανάμεσα στα λόγια και τις πράξεις.

Στα 94 μου χρόνια συνεχίζω να μαθαίνω από τη ζωή, και με ανησυχούν η κοινωνική και πολιτική σου στάση και οι αποφάσεις σου.

Οπότε σου στέλνω αυτές τις σκέψεις.

Η κυβέρνηση της Βενεζουέλας είναι μια δημοκρατία με τα φώτα και τις σκιές της. Ο Ούγκο Τσάβες άνοιξε το δρόμο της ελευθερίας και της κυριαρχίας για τον λαό, και αγωνίστηκε για την ενότητα της ηπείρου — ήταν ένα ξύπνημα της Μεγάλης Πατρίδας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες τον επιτέθηκαν διαρκώς, επειδή δεν μπορούν να ανεχθούν κανένα κράτος της ηπείρου να βγει από την τροχιά και την αποικιακή τους εξάρτηση. Συνεχίζουν να θεωρούν τη Λατινική Αμερική ως την “πίσω αυλή” τους.

Ο αποκλεισμός της Κούβας από τις ΗΠΑ για περισσότερα από 60 χρόνια είναι επίθεση στην ελευθερία και τα δικαιώματα των λαών. Η αντίσταση του κουβανικού λαού είναι παράδειγμα αξιοπρέπειας και δύναμης.

Με εκπλήσσει που προσκολλάσαι τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες, και πρέπει να γνωρίζεις ότι δεν έχουν συμμάχους ούτε φίλους — έχουν μόνο συμφέροντα.

Επιτροπή Νόμπελ: Ούτε αξιοπρέπεια, ούτε χιούμορ

Θέμης Τζήμας

Η Επιτροπή θέλησε να μας δείξει ότι δεν διαθέτει τίποτα από τα δύο με τη Μαρία Κορίνα Ματσάδο της Βενεζουέλας.

Αν η Επιτροπή Νόμπελ είχε αξιοπρέπεια θα έδινε το Νόμπελ Ειρήνης σε κάποιον που να το αξίζει. Θα το έδινε είτε σε ακτιβιστές υπέρ της ειρήνης για την Παλαιστίνη ή στην ίδια την παλαιστινιακή αντίσταση. Αν είχε χιούμορ θα το έδινε στον Τραμπ, ο οποίος αν μη τι άλλο έχει εμπλακεί σε πραγματικούς και σε φανταστικούς πολέμους ως (φανταστικός) ειρηνοποιός.

Η Επιτροπή όμως θέλησε να μας δείξει ότι δεν διαθέτει τίποτα από τα δύο, εξ ου και το Νόμπελ δόθηκε στην κα Μαρία Κορίνα Ματσάδο, της αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα.

Είναι πολύ ενδιαφέρον πρώτον, ότι το Νόμπελ Ειρήνης δόθηκε για λόγους οι οποίοι δεν σχετίζονται καν με την ειρήνη. Όπως η ίδια η Επιτροπή αναφέρει:


Της απονέμεται το Νόμπελ Ειρήνης για το ακάματο έργο της στην προώθηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού της Βενεζουέλας και για τον αγώνα της για μια δίκαιη και ειρηνική μετάβαση από τη δικτατορία στη δημοκρατία.

Διασκέψεις «Ασφαλείας» των κεφαλαιοκρατών

Ιστορία

Επιμέλεια  Ομάδα ¡H.lV.S! //

Η φετινή -αυτών των ημερών, «Διάσκεψη του Μονάχου [κατ’ ευφημισμό] “Ασφαλείας”» (Münchner Sicherheitskonferenz-Munich Security Conference) έγινε περισσότερο γνωστή με αφορμή την απονομή του  βραβείου «Ewald von Kleist»,  στους Τσίπρα και Ζάεφ (της πρώην ΦΥΡΟΜ και και νυν Северна Македонија «Βόρεια Μακεδονία») για την υπογραφή της ΝΑΤΟϊκής «Συμφωνίας των Πρεσπών» (μισό-μισό για να μη στεναχωριέται κανείς).

Η χρονιάτικη αυτή μάζωξη, με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «για την Παγκόσμια Ασφάλεια και Σταθερότητα» ξεκίνησε το 1963 και έχει εξελιχθεί σε κατεξοχήν όργανο χειραγώγησης, αφού συμμετέχουν αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, υπουργοί άμυνας και εξωτερικών, επικεφαλής διεθνών οργανισμών, «εξέχοντες» ακαδημαϊκοί κλπ «παράγοντες», επικεφαλής «δεξαμενών σκέψης» (τhink τanks) και κάθε είδους ειδικοί διαμόρφωσης της κοινής γνώμης. Φέτος την παρακολούθησαν 35 πρόεδροι και πρωθυπουργοί, 50 υπουργοί εξωτερικών και τουλάχιστον 30 υπουργοί άμυνας, ο ΓΓ του ΝΑΤΟ καθώς και η Μογκερίνι «Ύπατη Εκπρόσωπος της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφαλείας» πανταχού παρούσα και πάλι η Τουρκία, με πρωθυπουργό και ΥπΕξ&Α και βέβαια κουστωδία ολόκληρη των ΗΠΑ με κυβερνητικούς παράγοντες (επικεφαλής ο Πενς) μεγάλη αντιπροσωπεία του Κογκρέσου με την Πελόσι κά. Φυσικά συμμετέχει και σύσσωμη σχεδόν η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση της Γερμανίας με επικεφαλής τη Μέρκελ, ενώ Μητσοτάκης και Τσίπρας συναγωνίστηκαν στο ποιος θα δηλώσει πρώτος «το παρών».