Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΣΜΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΣΜΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 15 Μαρτίου 2024

Η Τυραννία των Μειοψηφιών!



Του Θανάση Κ. 

 
Σε δημόσια τοποθέτησή του (στο forum Upfront Initiative) ο Πρωθυπουργός προσπάθησε να μας προειδοποιήσει για την "τυραννία της πλειοψηφίας"...
Για να μην το αδικήσουμε η δήλωσή του, επακριβώς, ήταν η εξής:
"Η Πολιτεία πρέπει να νομοθετεί για όλους. Και κατεξοχήν τα ζητήματα των δικαιωμάτων, εξ ορισμού είναι ζητήματα που αφορούν κατά κανόνα τους λίγους. Και όταν οι φιλελεύθεροι στοχαστές του 18ου και του 19ου αιώνα άρχισαν να επεξεργάζονται τις αρχές της ευνομούμενης δημοκρατίας με πιο αναλυτικό τρόπο, πάντα επεσήμαναν ένα κίνδυνο: ο κίνδυνος είναι η τυραννία της πλειοψηφίας. 
Δεν μπορεί μια ευνομούμενη δημοκρατία να ανεχθεί την τυραννία της πλειοψηφίας, γι' αυτό και τα ζητήματα που αφορούν τα δικαιώματα δεν μπορούν  ποτέ να μπαίνουν σε δημοψηφισματικές λογικές..." 
Αυτά είπε. 

Μισές αλήθειες και μέτρια σύγχυση από κακοχωνεμένες ιδέες. 
Που δεν έχουν σχέση με τον Φιλελευθερισμό του 18ου ή του 19ου Αιώνα...
Έχουν περισσότερη σχέση με τον "Δικαιωματισμό" που εμφανίζεται σήμερα ως "φιλελευθερισμός" και προσπαθεί να επιβάλει μια άλλη - πραγματική - ΤΥΡΑΝΝΙΑ. 
Την Τυραννία των ΜΕΙΟΨΗΦΙΩΝ!

Ας τα δούμε ένα-ένα:
* Πρώτα-πρώτα η μεγάλη γκάφα:
Λέει πως "εξ ορισμού, τα δικαιώματα αφορούν κατά κανόνα τους λίγους"!
Λάθος! Τα μεγάλα δικαιώματα που θεμελιώνουν τις σύγχρονες δημοκρατίες ΔΕΝ αφορούν τους "λίγους". Αφορούν τους πάντες!

Παρασκευή 1 Μαρτίου 2024

Γρ. Βασιλειάδης: Ο δικαιωματισμός ως θάνατος της κοινής λογικής και της ζωτικότητας




Ο ψυχολόγος Γρηγόρης Βασιλειάδης συζητά με τον ιατρό Περικλή Κορμά με αφορμή τον "Γάμο" ομοφύλων, την τεκνοθεσία και τον δικαιωματισμό ως θάνατο της κοινής λογικής και της ζωτικότητας

00:00 Εισαγωγή
01:56 Σκεπτόμενος και εν δυνάμει Χριστιανός 
04:08 Θέλω μπαμπά και μαμά 
09:52 Τι θεωρείται φυσιολογικός γάμος 
13:20 Πρότυπο πατέρα σε ομόφυλα ζευγάρια; 
16:00 Επιμονή για τεκνοθεσία 
22:00 Ενοχή - θάνατος- Απόρριψη 
24:00 Τι είναι γυναίκα; 
30:30 Επβαλόμενο δικαίωμα 
32:00 Γάμος χώρος του Ιερού 
34:37 Yιοθετημένα παιδιά ομοφυλοφίλων 
38:54 Παρένθετη μητέρα 
41:14 Η μητέρα είναι ο κόσμος του παιδιού 
42:55 Αναπάντητες ερωτήσεις στο Νομοσχέδιο

Πέμπτη 29 Φεβρουαρίου 2024

Δημ. Μαυρόπουλος: … ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς….




O Δημήτρης Μαυροπουλος απαντά σε ερωτήσεις και σχολιάζει. 
00:00 Eισαγωγή 
00:17 Ιερολογία του Γάμου 
04:42 άρσεν καί θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς…. 
09:41 Γιώργος Θεοτοκάς - Καμπνάνες 
12:20 Στρέβλωση της ιερής λέξης Γάμος

Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2024

Η απανθρωπία του δικαιώματος, σήμερα



από Χρήστος Γιανναράς

-13 Φεβρουαρίου 2024


Εν όψει της έντονης συζήτησης που διεξάγεται στη δημόσια σφαίρα σχετικά με την επικείμενη νομοθέτηση του γάμου ομοφυλοφίλων ζευγαριών και της τεκνοθεσίας εκ μέρους αυτών, ο Χρήστος Γιανναράς παραχώρησε συνέντευξη στον Βασίλη Μπούτο*.

 Ο καθηγητής έχει ασχοληθεί επισταμένως με το δικαιωματοκεντρικό μοντέλο του νομικού πολιτισμού, έχοντας συγγράψει σε ανύποπτο χρόνο την μνημειώδη μελέτη του “Η απανθρωπία του δικαιώματος”.

Ερωτήσεις

Ποιές ανάγκες γέννησαν το νεωτερικό ατομικό δικαίωμα στην Δύση;

Αυτές οι ανάγκες δεν υπήρχαν, άραγε, στο πλαίσιο της Δημοκρατίας της αρχαίας (κλασσικής) Αθήνας;

Πώς εξηγείται το γεγονός, ότι δεν συναντάται κατ’ αυτήν η έννοια του ατομικού δικαιώματος;

Το περίφημο “δικαίωμα στην διαφορά”, στο πλαίσιο της περιβόητης αρχής του πλουραλισμού, επάγεται μία τέτοια α υ τ ο ν ό μ η σ η του ατόμου, προς τον σκοπό θωράκισής του, ώστε να άγει εν τέλει σε μία θεσμοποιημένη ά ρ ν η σ η της πραγματικότητας;

Το δικαιωματοκεντρικό πολιτισμικό μας παράδειγμα, ταυτίζοντας απολύτως την επιθυμία με το δικαίωμα και περιορίζοντας τον σχετικό προβληματισμό αποκλειστικώς στο τί θέλει και τί νοιώθει το «εγώ», οικοδομεί πλέον μία νέα «ηθική»;

Άντιδραστικός φεμινισμός

Άντιδραστικός φεμινισμός

από Mary Harrington

-26 Φεβρουαρίου 2024



Σημείωμα τοῦ μεταφραστῆ


Ἡ Mary Harrington εἶναι συγγραφέας καὶ ἀρθρογράφος στὸ Unherd. Τὰ κείμενά της, μὲ ἄμεση ἀναφορὰ στὸν ἀγγλοσαξωνικὸ κόσμο, ἐπικεντρώνονται σὲ μεγάλο βαθμὸ στὰ θέματα φύλου καὶ τὴν θέση τῆς γυναίκας. Τὸ συγκεκριμένο ἄρθρο, τὸ ὁποῖο ἔχει ἐπιπλέον ἀναφορὲς στὴν πραγματικότητα τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν, ἔχει πρωτοδημοσιευθεῖ στὴν περιοδικὴ ἔκδοση First Things ποὺ χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν θεολογικὴ σκέψη τῆς καθολικῆς ἐκκλησίας. Τὸ θέμα ποὺ διαπραγματεύεται ἐδῶ μοιάζει μὲ ἕνα μανιφέστο, στὸ ὁποῖο προτείνει ἕναν διαφορετικὸ φεμινισμό ποὺ ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ πολλὰ θέσφατα τῶν γυναικείων κινημάτων. Παρουσιάζονται κάποιες διαφορὲς ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ πραγματικότητα, ἀλλὰ στὸν πυρήνα του ἄρθρου παραμένει ἡ ἀληθινὴ ἀναζήτηση, γιὰ τὴν θέση τῆς γυναίκας, καὶ γιὰ μία νέα πολιτικὴ γύρω ἀπὸ τὴν συνύπαρξη τῶν φύλων.

Ὅταν ἤμουν περίπου δέκα ἐτῶν, ἄρχισα νὰ παρατηρῶ ὅτι μετὰ τὸ βραδυνὸ φαγητὸ ὁ πατέρας μου σηκωνόταν ἀπὸ τὸ τραπέζι, ἐνῶ ἡ μητέρα μου παρέμενε στὴν κουζίνα γιὰ νὰ καθαρίσει τὰ πιάτα. Καθώς μεγαλώναμε, τὰ ἀδέρφια μου ἄρχισαν νὰ κάνουν τὰ ἴδιο. Τὸ θεωρούσα ἄδικο γιὰ τὴν μητέρα μου, γιατὶ οἱ δουλειές της ἔμοιαζε νὰ μήν τελειώνουν ποτέ. ῞Ως μοναχοκόρη, βρέθηκα μπροστὰ σὰ ἕνα δίλημμα: Θὰ ἔπρεπε νὰ δείξω ἀλληλεγγύη βοηθώντας τὴ μητέρα μου νὰ καθαρίσει, ἢ νὰ διεκδικήσω ἴση θέση μὲ τὰ ἀδέλφια μου ἀφήνοντάς την νὰ κάνει τὶς ἀγγαρεῖες;

Στὴν πορεία, προσπαθῶντας νὰ ἀπαντήσω σ᾽ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα ὁδηγήθηκα στὸν φεμινισμό. Σὲ μία ἐκδοχή του, κάπου ἀνάμεσα στὴν σκυθρωπὴ γιορτὴ τῆς θηλυκότητας τῶν Riot Grrrl -μὲ μιὰ ἀπόχρωση ἀπό τὴν Σαπφώ- καὶ στὸν καθαρὸ ὀρθολογισμὸ τῆς Σιμόν ντε Μποβουάρ. Ψάχνοντας οὐτοπικοὺς κόσμους στοὺς ὁποίους οἱ γυναῖκες εἴμαστε πλάσματα μὲ πλήρη δικαιώματα καὶ ὄχι ἄνθρωποι δεύτερης κατηγορίας.

Ἔμαθα ὅμως ἀκόμη, πὼς τὸ νὰ εἶσαι μέλος στὸ φεμινιστικὸ κλάμπ, συνοδεύεται καὶ ἀπὸ σημειώσεις μὲ ψιλὰ γράμματα. Γιὰ νὰ μπορεῖς νὰ ἐπιδιώξεις φεμινιστικοὺς στόχους πρέπει νὰ ὑπογράψεις ἕνα μεγάλο φάσμα δεσμεύσεων ποὺ ἔχουν τὴν σημαία τῆς «προόδου». Τὴν κλιματικὴ δικαιοσύνη, τὰ δικαιώματα τῶν φυλετικῶν και ἔμφυλων μειονοτήτων, τὴν ἀναδιανομὴ τοῦ πλούτου καὶ οὕτῳ καθεξής. Ἂν τὰ ἀπορρίψεις αὐτά, θὰ σὲ ἀφορίσουν ἀπὸ τὸν συνασπισμὸ τῶν προοδευτικῶν.

Ἔβαλα λοιπὸν στόχο νὰ ζήσω ὡς ἐνήλικας ὅσο δυνατὸν περισσότερο σύμφωνα μὲ αὐτὰ τὰ ἰδανικά. Ἐπιδιώκοντας ἕνα τρόπο ζωῆς μὲ χαμηλὲς ἐκπομπὲς διοξειδίου τοῦ ἄνθρακα, μὴ ἱεραρχικὲς κοινωνικὲς μορφὲς καὶ μέγιστη σεξουαλικὴ ἐλευθερία. Ἀλλὰ πρὶν φτάσω στὰ τριάντα, εἶχα καταλήξει στὸ συμπέρασμα ὅτι ἡ σεξουαλικὴ ἐλευθερία φέρνει τὴν ἀποξένωση, ὅτι ἡ «προοδευτικὴ» οἰκονομία προκαλεῖ (καὶ αποκρύπτει) τὰ δικά της τραύματα καὶ πώς, ὄχι ἡ ὑπερβολική ἀλληλεξάρτηση ἀλλά ἡ ἔλλειψή της εἶναι ποὺ ὁδηγεῖ στὴν κατάρρευση τῆς κοινωνικῆς ζωῆς.

Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2024

Πόνος των Φύλων, Πόνος των Όντων



Κουβεντιάζοντας για το νομοσχέδιο με τον γέροντα Βασίλειο Ιβηρίτη Γοντικάκη | Ι. Μητρ. Καλαμαριάς

Η άλλη πλευρά του «Ουράνιου Τόξου». Η ιστορία της Millie Fontana



Η άλλη πλευρά του «Ουράνιου Τόξου». Η ιστορία της Millie Fontana. [The other side of the rainbow...

Millie Fontana - Μεγαλώνοντας με δύο μητέρες με έφερε σε σύγχυση.

Ποια είμαι και πώς θα ταιριάξω εγώ μέσα στο σχέδιο αυτού του κόσμου;

Ποια είμαι και πώς θα ταιριάξω εγώ μέσα στο σχέδιο αυτού του κόσμου;

Κόρη λεσβιών, αποκαλύπτει γιατί είναι εναντίον του ομοφυλοφιλικού γάμου.

Το όνομά μου είναι Μίλι. Είμαι 23 ετών. Είμαι από τη Μελβούρνη. Έχω  γονείς  δύο λεσβίες, είμαι παιδί από δωρητή σπέρματος, μεγάλωσα άθεη και δεν έχω καθόλου σχέσεις με τη θρησκεία.
Όταν οι άνθρωποι βλέπουν τα παιδιά των ομοφυλόφιλων, αμέσως έχουν τη λανθασμένη αντίληψη ότι εκείνοι μας αγαπούν πολύ και ότι πρέπει να αισθανόμαστε σταθεροί και χαρούμενοι. Και ο λόγος για αυτό είναι ότι οι ομοφυλόφιλοι προωθούν αυτή την ιδεολογία ότι «η αγάπη είναι πάντα αγάπη» και ότι δεν χρειαζόμαστε στ΄ αλήθεια καθόλου βιολογικές ρίζες για να ανατραφούμε σωστά και να είμαστε καλά προσαρμοσμένοι και ευτυχισμένοι.
Αυτό έχει αποδειχθεί λανθασμένο για μένα και για πολλούς άλλους. Και η προώθηση αυτής της ιδεολογίας έχει κάνει δύσκολο για τους ανθρώπους που βρίσκονται στη θέση μου να βγουν προς τα έξω, και να πουν τι πραγματικά μας συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες.
Το ψέμα μας επηρεάζει με τόσο πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Δεν είμαστε ευπρόσδεκτοι να προχωρήσουμε και – κατά ειρωνεία της τύχης,  να κάνουμε και εμείς το δικό μας  «coming out», να πούμε ποιοι είμαστε, και να δηλώσουμε ότι δεν υποστηρίζουμε αυτήν την «ισότητα γάμου». Αντιμετωπίζουμε την απόρριψη. Αντιμετωπίζουμε – θα έφτανα να πω μέχρι και αυτό – τη δαιμονοποίηση, όσον αφορά ορισμένους από εμάς, και είναι σοκαριστικό το γεγονός ότι αυτή η ομάδα των λίγων έφτασε στο σημείο να μας προσβάλλει τόσο, ώστε να μας θεωρούν ως την ανερχόμενη μειονότητα μιας νέας εποχής.

Σάββατο 24 Φεβρουαρίου 2024

Η Δεξιά του Κυριάκου κατεδαφίζει το Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια



ΔΡΟΣΟΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ


Εκείνο που κυρίως συζητιέται με πάθος μεταξύ των Νεοελλήνων (αν εξαιρέσει κανείς τον άλλο μικροεμφύλιο για την αξιολόγηση της ταινίας του Λάνθιμου ή τις δηλώσεις Νταλάρα) είναι η δυνατότητα ομόφυλων ζευγαριών όχι μόνον να νυμφεύονται, αλλά και να υιοθετούν-ανατρέφουν παιδιά.

Την ίδια στιγμή ο πόλεμος μαίνεται στην Ουκρανία και εξαπλώνεται στη Μέση Ανατολή με 10 παιδιά να δολοφονούνται κάθε ώρα στη Γάζα. Την ίδια στιγμή η Ελλάδα σπεύδει, χωρίς να οφείλει, να δηλώσει ένοπλη παρουσία στην Ερυθρά Θάλασσα, μετατρέποντας σε εχθρούς και άλλες χώρες με τις οποίες δεν μας χωρίζει τίποτα, επωμιζόμενη συγχρόνως εμμέσως μέρος της ευθύνης για την “γενοκτονία” εναντίον του παλαιστινιακού λαού.

Την ίδια στιγμή ενισχύει την Ουκρανία με οπλικά συστήματα που στερεί από τα απειλούμενα νησιά του Αιγαίου, ενώ ο αναδασμός των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας προχωράει σταθερά και αθόρυβα, καθώς η Τουρκία διεισδύει περισσότερο στον οικονομικό και πολιτισμικό βίο μας (αγοράζονται ποδοσφαιρικές ομάδες, τηλεοπτικά κανάλια, αλιευτικές εταιρείες) και στελέχη των Γκρίζων Λύκων αναλαμβάνουν την προπονητική ευθύνη μεγάλων ΠΑΕ.

Την ίδια στιγμή το εισόδημα όλο και μεγαλύτερων μερίδων του πληθυσμού δεν αρκεί για να καλύψει τις δυο τελευταίες εβδομάδες του μήνα, με την αισχροκέρδεια να καλπάζει ασύδοτη, τα νοσοκομεία διαλύονται, η χώρα δημογραφικά συρρικνώνεται, η γεννητικότητα χτυπάει αρνητικά ρεκόρ. Ενώ λοιπόν συμβαίνουν όλα αυτά που συνιστούν υπαρξιακή κρίση για την Ελλάδα, το μέγα πρόβλημα που συνταράσσει και διαιρεί την ελληνική κοινωνία είναι η τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών! Μιλάμε για μια ελαχιστότατη ομάδα, στο όριο του στατιστικά ασήμαντου – 520 είναι συνολικά οι αιτήσεις που έγιναν για συμβόλαιο συμβίωσης μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών. Ένα ποσοστό εξ αυτών θα είναι σε οικονομική θέση να υιοθετήσουν.

Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου 2024

Ευγενία Σαρηγιαννίδη: Το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια πλήγμα για τη Δημοκρατία




Φιλοξενούμενη στο newshub η Ευγενία Σαρηγιαννίδη, Ψυχολόγος και Συντονίστρια του Δικτύου «psy-counsellors», η οποία παραθέτει μια πολύ ενδιαφέρουσα συνεντευξη.

Στη διάρκεια της συνέντευξης η κ. Σαρηγιαννίδη αναπτύσσει τις θέσεις της γύρω από το νομοσχέδιο που υπερψηφίστηκε από τη Βουλή για τα ομοφυλόφυλα ζευγάρια, μέσα από τον οποίο επιτρέπεται ο γάμος ανάμεσα τους.

«Εχουμε ένα νόμο, ο οποιος πηγαίνει αντίθετα στη βούληση των πολλών (...). Αρα πηγαίνει αντίθετα στη Δημοκρατία που είναι η εκπεφρασμένη βούληση των πολλών. Έχουμε λοιπόν μια αλλαγή του ίδιου του περιεχομένου της Δημοκρατίας. Διότι το εν λόγω νομοσχέδιο και τα πάρτυ που γίνονται για χάρη του, αφορούν τη γιορτή, όχι της Δημοκρατίας και της προοδου, αλλά της δικτατορίας των ολίγων, των μειονοτήτων και των παγκόσμιων και εγχώριων εκπροσώπων τους», τονίζει η κ. Σαρηγιαννίδη χαρακτηριστικά.

Γάμος ομοφυλοφίλων. Γιατί ήρθε & που πάει - Γρίβας - Σταθακόπουλος- Απόκης


Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2024

Ο δικαιωματισμός ως θάνατος της κοινής λογικής και της ζωτικότητας


Ο ψυχολόγος Γρηγόρης Βασιλειάδης συζητά με τον ιατρό Περικλή Κορμά με αφορμή τον "Γάμο" ομοφύλων, την τεκνοθεσία και τον δικαιωματισμό ως θάνατο της κοινής λογικής και της ζωτικότητας

00:00​  Εισαγωγή
01:56​  Σκεπτόμενος και εν δυνάμει Χριστιανός
04:08​  Θέλω μπαμπά και μαμά
09:52​  Τι θεωρείται φυσιολογικός γάμος

Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2024

Αποκαθηλωμένη Ρωμιοσύνη




0



“Σκυλοκοῑτες καί νεκρόσιτοι κι ἐρεβομανεῖς κοπροκρατοῦν τό μέλλον”

(Ὀ. Ἐλύτης, Ἄξιον Ἐστί)

«Ὕπάρχει ἕνα δράμα αἵματος πολύ πιό ὀργανικό (σῶμα καί ψυχή)… ὑπάρχει τό τρομακτικό μαῦρο… ὅλοι εἴμαστε παιχνίδια αὐτοῦ τοῦ μαύρου… Αὐτό τό τέλος δέν εἶναι συναίσθηση τοῦ θανάτου, εἶναι γνώση τῆς ἀβύσσου. Ξέρω πώς μέ τό φῶς πρέπει νά ζήσω. Παρακάτω δέν ξέρω, δέν ξέρω ἄν θά τά καταφέρω». Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ (ἀπό τό ΧΑΜΕΝΟ ΚΕΝΤΡΟ τοῦ Ζήσιμου Λορεντζάτου)

Αὐτό τό δράμα, αὐτή  ἡ πάλη μέ τό «ἀγγελικό καί μαῦρο φῶς» θά ἔπρεπε νά μᾶς εὐαισθητοποιεῖ, νά μᾶς συνετίζει καί νά μᾶς φέρνει κοντύτερα τόν ἕναν πρός τόν πόνο καί τήν ἀγωνία τοῦ ἄλλου. Ἡ διάσπαση τῆς ἑνότητας καί οἱ ἐκατέρωθεν ἀφορισμοί ἐξυπηρετοῦν τή διαβολή ἑνός συστήματος πού στοχεύει στόν ἀποπροσανατολισμό καί τόν ἀπανθρωπισμό μας.

Ἡ στρατηγική τοῦ ἀντιπερισπασμοῦ ἀπορροφᾶ τήν προσοχή μας μακριά ἀπό τό πραγματικό δυστύχημα τῆς ἐποχῆς, ἀπό τό ὁποῖο πηγάζουν ὡς ἀναπόφευκτη συνέπεια  ὅλες οἱ ἀλογίες καί ἀστοχίες μας. Καί τό δυστύχημα αὐτό δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν ἀπώλεια τοῦ κέντρου, τήν ἅλωση τοῦ πνευματικοῦ ἄξονα πάνω στόν ὁποῖο θεμελιώθηκε ὁ Ἑλληνισμός.

«Ξεμακραίνουμε ἀπό τή ρίζα τῆς φυλῆς μας… κρυώνει μέσα μας τό ζεστό καί καθαρό αἷμα πού πήραμε ἀπό τούς πατεράδες μας». ( Φώτης Κόντογλου)

Ὡς ἀνθρώπινα ὄντα δέν προσδιοριζόμαστε ἀπό τή σεξουαλικότητά μας. Ζευγαρώνουν καί τά ζῶα. Οὔτε προσδιοριζόμαστε κοινωνικά ἀπό τό φύλο μας ἀλλά ἀπό τό πρόσωπό μας. «Τὸ παρὰ φύσιν δὲν καθίσταται κατὰ φύσιν µὲ νοµικὲς διατάξεις» (Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας Ἀναστάσιος). Θά πρέπει ὅμως νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἡ θεσμοθέτηση γάμου γιά ὁμοφυλόφιλους μέ τή χρηστική ἀσέλγεια παρένθετης μητέρας, καθώς καί ἡ νομική κάλυψη γιά ἀλλαγή φύλου στά 15, δέν στοχεύουν στόν δικό μας χρόνο ἀλλά στόν χρόνο τῶν ἀπογόνων μας.

«Εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά ἀνησυχοῦμε. Ἐδῶ πιά εὐημερία πνευματική δέν ὑπάρχει. Δέν ἐνδιαφέρονται νά ἀναρρωτηθοῦν ἀπό ποῦ ἔρχονται, γιατί ζοῦν, ποῦ πηγαίνουν; » (Κ. Τσιρόπουλος)

Ἤδη οἱ νέοι μας ἔχουν ἐξοικειωθεῖ σέ ἀλλότρια θεάματα, ἀλλότριες ἀντιλήψεις καί στάσεις ζωῆς καθώς ὁ κοινός μας τρόπος δέν καθορίζεται πλέον ἀπό τήν παράδοση ἀλλά ἀπό τίς μεθοδευμένα θελκτικές καί ἐμπαθεῖς σειρήνες τῶν Μέσων Μαζικῆς Ἐνημέρωσης (ΜΜΕ).  Ἀπό λαός γίναμε μάζα καί ἡ μοναδικότητα τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου, ξαφνικά, ἔγινε διαφορετικότητα. Διαφορετικότητα ὄχι ὡς πρός τήν ὑποταγή στή χειραγώγηση -ἀλίμονο-  ἀλλά διαφορετικότητα ὡς πρός τόν ἀνθρωπισμό μας. Διαφορετικότητα ὡς πρός τή φυσιολογία καί τήν ὀντολογία τῆς ὕπαρξης. Νά προσδιοριζόμαστε πιά ὄχι ἐν ἀληθείᾳ ἀλλά ἐν ἐπιθυμίᾳ.

«Δέ μ’ ἐνοχλεῖ ὁ λαός, μ’ ἐνοχλεῖ αὐτό τό ἀφάνταστο προστύχεμα πού προοδεύει καί ἀποβλακώνει τό λαό». (Γ.Σεφέρης)

«Ὅσο εἴχε πίστη ὁ Ἑλληνας, οἱ διάφορες προπαγάνδες δέν κάνανε τίποτα. Τώρα μονάχα, πού μπῆκε ἡ ἀπιστία σέ πολλές ἑλληνικές ψυχές, κι ὁ ὑλισμός καί ἡ καλοπέραση καταστρέψανε τήν πνευματική εὐαισθησία τους, τώρα οἱ διάφορες προπαγάνδες ἀπλώσανε στό ἔθνος μας… Γιατί πρέπει νά καταλάβουμε πώς ὁ Ἑλληνισμός δέν χάνεται μονάχα σάν χάσει τήν πολιτική ἐλευθερία του, ἀλλά σάν χάσει τήν πνευματική ἐλευθερία του. Στά χρόνια τῆς σκλαβιᾶς, ὅσοι ἀλλαξοπιστούσανε, τό ἔθνος τούς λογάριαζε γιά χαμένους. Μά τώρα τί εἶναι ἄλλο ἀπό ἀλλαξόπιστοι ὅσοι ἀρνοῦνται τή μάνα τους καί τό σπίτι τους καί καταφρονοῦνε τά δικά τους καί θέλουνε νά τά θάψουν καί νά πάρουν αἰσθήματα καί φερσίματα ξένα ὁλότελα στόν χαρακτήρα τους; Ἐξέλιξη γι’ αὐτούς δέν εἶναι ὁ πλουτισμός τῆς ἑλληνικῆς παράδοσης μέ ἑλληνικά στοιχεῖα μέσα στόν αἰώνιο χαρακτήρα της, ἀλλά μία ρούσικη σαλάτα ἀπό λογιῶν-λογιῶν ἀποφάγια… κοράκια πού τσιμπᾶνε τήν ἐτοιμοθάνατη ἑλληνική παράδοση, σκουλήκια πού ροκανίζουν τήν ἑλληνική κιβωτό»,  γράφει ὁ Φ. Κόντογλου  στό βιβλίο Πονεμένη Ρωμιοσύνη, πού στίς μέρες μας, μέ τήν ἔντεχνη ἀποκοπή ἀπό τίς ρίζες μας, μπορεῖ νά προδιαγράφεται πιά ὡς Ἀποκαθηλωμένη  Ρωμιοσύνη.

Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2024

Ομοφυλοφιλία και η ατζέντα του woke αναιρετισμού: Επικαιρικοί στοχασμοί ενός «οπισθοδρομικού




«Ὀλιγώθησαν αἱ ἀλήθειαι

ἀπὸ τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων»

Ψαλμ. 11, 1

«Είναι πολλά τα λεφτά Άρη…»

Από ελληνική ταινία…

Περί αναιρετικής κουλτούρας: Προοιμιακόν

του Γεώργιου Δ. Παναγόπουλου (Καθηγητής ΑΕΑ Αθηνών Prof. AHOS (CA, USA)


Το νομοσχέδιο αναγνώρισης του γάμου ομοφυλοφίλων ζευγών (από εδώ και στο εξής: Ο. Ζ.) καθώς και δυνατότητας υιοθεσίας από μέρους τους τέκνων αλλά και τεκνοποίησης μέσω «παρένθετης μητέρας» είναι μια απροκάλυπτη προσπάθεια να επιβληθεί στανικά στην Ελληνική κοινωνία ένα τμήμα της πιο ακραίας woke ατζέντας, που από ετών λυσσομανά στις ΗΠΑ και σε τμήματα της Δυτικής Ευρώπης (αν και όχι χωρίς αντίσταση, είναι αλήθεια).

Ενημερωτικά σημειώνω ότι Woke and Cancel Culture (ή σε ελεύθερη απόδοση από τον υποφαινόμενο στη νέα Ελληνική: «Κουλτούρα αφύπνισης και αναίρεσης») είναι η πιο πρόσφατη έκφανση ενός αχαλίνωτου «δικαιωματισμού» δυνάμει του οποίου επιδιώκονται, μεταξύ άλλων, δύο κυρίως πράγματα: 
α) Πρώτον, η πλήρης αξιολογική εξομοίωση οποιασδήποτε υποκουλτούρας μικρο-ομάδων με τις αιώνιες και παλαίφατες Παραδόσεις των λαών της υφηλίου και
 β) η αναγνώριση και επιβολή ως απαραβίαστου «δικαιώματος» οποιασδήποτε αξίωσης ή επιθυμίας, όσο αλλόκοτη, παρδαλή ή ξεδιάντροπη και αν είναι αυτή.

 Στην περίπτωση που μας απασχολεί το ρόλο «σταυροφόρου» του αλλόκοτου «δικαιωματισμού» αναλαμβάνει η κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ+ (ζητώ συγγνώμη για τη χρήση αυτού του κακόηχου αρτικόλεξου, αλλά κάθε εποχή έχει και τις λέξεις που της αξίζουν…).

Προσοχή, η εν λόγω κοινότητα δεν είναι ο μόνος φορέας του εκθηριωμένου «αναιρετισμού» αλλά μόνον μια ισχυρή συνιστώσα ενός σύνθετου πλέγματος· συνιστώσα, ομοίως ισχυρή, συγκροτούν ομάδες Πανεπιστημιακών (όχι όλοι) στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, που προωθούν την συνολική κατάργηση-αναίρεση της κλασικής Παιδείας (Όμηρος, Πλάτων, Βιργίλιος, Σαίξπηρ, Μπετόβεν κλπ.) από τα Πανεπιστήμια ως προϊόντα δουλοκτητικών ή εκμεταλλευτικών κοινωνιών… Πρόκειται για ενορχηστρωμένο κίνημα «αναίρεσης» του πολιτισμού μας, μηδενιστικής ακύρωσης της κατατεθειμένης πείρας ζωής της ανθρωπότητας, και επομένως για έναν επικίνδυνο εχθρό των ιστορικών λαών, που ήδη αντιμετωπίζεται ως τέτοιος από φιλοσόφους και διανοουμένους του μεγέθους των Αλαίν Φινκελκρώ, Πασκάλ Μπρυκνέρ, Πέτερ Σλότερντικ κ.ά.

Η «υποκουλτούρα της διάκενης επιθυμίας»


Παρόλη τη γλοιώδη παρδαλότητα της Λοάτκι + κοινότητας, την οποία στις ατελεύτητες «περήφανες παρελάσεις» της είχαμε ήδη την ευκαιρία να … αποθαυμάσουμε, θα ήταν μέγα σφάλμα να μιλήσουμε εδώ απλώς και μόνον για γραφικούς αγκιτάτορες της πιο μοντέρνας μορφής πανηδονισμού. Στην πραγματικότητα, αν εξαιρέσουμε ίσως την τεράστια ισχύ που είχαν αποκτήσει οι ευνούχοι σε κάποια ανακτοβούλια της Αρχαιότητας και του Μεσαίωνα, έχουμε να κάνουμε με δύο πρωτοφανέρωτα εγχειρήματα στην Ιστορία: 
α) Πρόκειται για ένα διεθνές δίκτυο άσκησης πιέσεων (κοινώς lobby), στο οποίο διαπλέκονται επιχειρηματίες, πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι, δημοσιολόγοι και πολιτικοί σε νευραλγικές θέσεις παγκοσμίως. 
β) Για πρώτη φορά μια ανθρώπινη ομάδα όχι μόνον αυτοπροσδιορίζεται από τον τρόπο με τον οποίο τα μέλη της ικανοποιούν τις όποιες ηδονογόνες περιοχές τους, αλλά και απαιτεί να επιβληθούν ως νομικώς προστατευόμενα δικαιώματα μια πλειάδα επιθυμιών-αξιώσεων οι οποίες απορρέουν εξ αυτού.

 Μάλιστα, αποδεικνύεται ότι διαθέτει τα μέσα να το επιτυγχάνει ταχύτατα, αν σκεφτεί κανείς ότι στην Ελλάδα τα κυριότερα κόμματα διαγκωνίζονται για το ποιο θα ανταποκριθεί πρώτο στις εν λόγω αξιώσεις, τη στιγμή που οι Κυβερνήσεις μας δεν έχουν λύσει ακόμη ζωτικά προβλήματα που μας ταλαιπωρούν ως χαίνουσες πληγές εδώ και δεκαετίες…

Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2024

Στ. Ράμφος: Ο ανερμάτιστος δικαιωματισμός οδηγεί στον ολοκληρωτισμό


Μιμητισμό και παπαγαλία των συρμών του μεταμοντερνισμού θεωρεί ο φιλόσοφος κ. Στέλιος Ράμφος τη σπουδή της ψήφισης του νόμου που εξισώνει τον γάμο των ομοφυλοφίλων με αυτόν των ετεροφυλόφιλων. Ο ίδιος επισημαίνει πως το δικαίωμα είναι και αξίωση, ως αξίωση μπορεί να τεθεί σε δημοψήφισμα. Επίσης θεωρεί πως η τεκνοθεσία από ζευγάρια του ίδιου φύλου εντάσσεται στο γενικότερο κίνημα της “αφυπνίσεως”, το οποίο μέσω του ανερμάτιστου δικαιωματισμού οδηγεί στον ολοκληρωτισμό. 

Συνέντευξη στον Κώστα Στούπα από το capital.gr

– Φαίνεται πως διαμορφώνεται στη Βουλή μια ευρεία πλειοψηφία υπέρ της εξίσωσης του γάμου των ομοφυλοφίλων με αυτόν των ετεροφυλόφιλων στο πλαίσιο που διαμορφώνεται για την τεκνοθεσία. Πώς εξηγείτε την απόκλιση που υπάρχει μεταξύ της πολιτικής εκπροσώπησης και της κοινής γνώμης όπως αυτή αποτυπώνεται στις περισσότερες μετρήσεις;

Νομίζω πως η μεν κοινωνία αντιμετωπίζει τα πράγματα ξεκινώντας από την πραγματικότητα της οικογενείας, αλλά και την παράδοση και την ανάγκη για αίσθηση ασφαλείας. Το δε πολιτικό σύστημα τα αντιμετωπίζει με διαφορετικά κριτήρια. Φαίνεται πως τα κόμματα που είναι πιο κοντά στην εξουσία σκέφτονται και με όρους ευρύτερους, ευρωπαϊκής συναινέσεως. 

Πρόκειται για το ρεύμα ενός μεταμοντερνισμού σε αυτά τα θέματα. Κυρίως είναι η μόδα της ισότητας και της προσαρμογής προς την ισότητα των κοινωνικών δικαιωμάτων τα οποία κερδίζουν έδαφος. 

Θεωρώ ότι η λέξη δικαίωμα τρομάζει τους ανθρώπους κάθε φορά που ανασύρεται στην επιφάνεια. Ξέρετε, το δικαίωμα παρουσιάζεται σαν ένα είδος απαράβατης αρχής. Δεν βρέθηκε κανείς χριστιανός να πει πως το δικαίωμα δεν είναι κανών δικαίου, το δικαίωμα είναι αξίωσις. Αξιώνω κάτι είτε βάσει του νόμου είτε βάσει της λογικής. Και αξιώνοντας κάτι διεκδικώ να το κάνει και ο άλλος αποδεκτό. 

Υπ’ αυτή την έννοια η βάση της συζητήσεως έχει υπονομευτεί. Στη δική μας την περίπτωση το δικαίωμα του ανθρώπου, του ομοφυλόφιλου εν προκειμένω ή του φιλομόφυλου όπως μ’ αρέσει να το λέω εγώ, είναι το δικαίωμά του να αισθάνεται ίσος με τον άλλο άνθρωπο.

Ο φιλομόφυλος δεν είναι ούτε ανήθικο, ούτε άρρωστο άτομο… Απλώς είναι προσηλωμένος προς το ίδιο φύλο, κάτι που σημαίνει πως έχει παραιτηθεί από την αναπαραγωγή και τη γονεϊκότητα. Γιατί η γονεϊκότητα μέσω της αναπαραγωγής απαιτεί δύο φύλα. 

Επικαλούνται πως ο γάμος  είναι δικαίωμα εκ της ισότητος και πως αυτό είναι το κρίσιμο και μ’ αυτό σταματάει η συζήτηση. Δεν πρόκειται περί αυτού. Ο γάμος των φιλομοφύλων διεκδικεί ισότητα, αλλά το κάνει με βάση μια απατηλή ισοδυναμία. Δηλαδή, με βάση την επιθυμία προς τον όμοιο, διεκδικεί ισοδυναμία προς τον γάμο ο οποίος προσθέτει στην επιθυμία προς τον άνθρωπο, του άλλου φύλου, τη γονεϊκότητα. 

Δεν αρκεί, αν βάλουμε δίπλα σε κάποιον ένα παιδί, αυτό να τον κάνει γονέα. Δεν αρκεί η επιθυμία ενός ενηλίκου να λογαριάζεται ως γονέας να τον κάνει γονέα. Η γονεϊκότητα είναι μια άλλη κατάσταση. 

– Τι είναι αυτό που οδηγεί άτομα τα οποία έχουν επιλέξει σχέσεις συμβίωσης που αποκλείουν την αναπαραγωγή, να επιδιώκουν στη συνέχεια δικαίωμα στην αναπαραγωγική διαδικασία, όπως είναι το μεγάλωμα των παιδιών;

Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου 2024

Τα όρια του δικαιώματος και το ρήγμα στην ελληνική κοινωνία



του Γιώργου Ρακκά από την ιστοσελίδα myportal.gr


Ρήγμα έχει δημιουργήσει στην ελληνική κοινωνία ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών, σε έκταση και βάθος που η κυβέρνηση δεν ανέμενε. Ενώ εκτίμησή της ήταν πως η νομοθετική πρωτοβουλία θα προκαλέσει τις αντιδράσεις μόνο συντηρητικών κομματιών της ελληνικής κοινωνίας που βρίσκονται στα όρια της δικής της εκλογικής επιρροής και δεξιότερά της, εν τέλει φαίνεται ότι αυτές διαπερνούν οριζοντίως το πολιτικό σύστημα.

Πρόσφατη δημοσκόπηση της Metron Analysis παρέχει το κλειδί για να κατανοήσουμε γιατί: σε αυτήν, ένα αξιοσημείωτο ποσοστό (63%) εμφανίζεται να αποδέχεται τον γάμο ενώ ένα μεγαλύτερο (69%) να απορρίπτει την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών. Εκ πρώτης, στάση αυτή φαίνεται αντιφατική: το νομοσχέδιο για τον γάμο έρχεται επί της ουσίας να αντιμετωπίσει τα ζητήματα της τεκνοθεσίας.

Μαρτυρά όμως την ισορροπία και την διάκριση με την οποία αντιμετωπίζει η πλειοψηφία το ζήτημα, κάτι που η κυβέρνηση απώλεσε: αναγνωρίζεται μεν η ισοτιμία στην συμβίωση των ομόφυλων ζευγαριών (= ‘δεν έχουμε πρόβλημα με τον γάμο’)· το όριο ωστόσο τίθεται στην προστασία του προτύπου για την οικογένεια των δύο φύλων, και κατ’ επέκτασιν, την προάσπιση της μητρότητας και της πατρότητας.

Στη λογική της πλειοψηφίας, λοιπόν, παραμένει ενεργή η «αρχή της αναλογικότητας», όπου η ισχύς ενός δικαιώματος περιορίζεται σε εκείνη την επικράτεια όπου δεν παραβιάζει κάποιο άλλο: το δικαίωμα των ομόφυλων ζευγαριών στην τεκνοθεσία, έτσι, δεν μπορεί να αντίκειται στο δικαίωμα των παιδιών να έχουν μια μητέρα και έναν πατέρα, και ακόμα –σε μια πιο ευρεία προσέγγιση– στο συλλογικό δικαίωμα μιας κοινωνίας να αναπαράγει τα πρότυπα που την κρατούν σε συνοχή.

Αδίκως η συγκεκριμένη θέση χαρακτηρίζεται «συντηρητική». Αφορά και διόλου ευκαταφρόνητες μερίδες του προοδευτικού χώρου όπως διαφαίνεται και από τις δημοσκοπήσεις, και από την αναταραχή στο εσωτερικό των κομμάτων. Το δε ΚΚΕ εξέδωσε μια λεπτομερή ανακοίνωση 4.800 λέξεων εξηγώντας γιατί θα καταψηφίσει το νομοσχέδιο, όπου τοποθετείται, επί της ουσίας και όχι προσχηματικά, για την την μορφή οικογένειας, την πατρότητα και την μητρότητα, το woke κ.ο.κ.

Εξ άλλου ακριβώς σε αυτό το σημείο όπου κάθε ένσταση στο νομοσχέδιο ‘ακροδεξιοποιείται’, και έτσι επιχειρείται η φίμωσή της, διαφαίνεται ο πολιτιστικός εξτρεμισμός στον οποίο έχει διολισθήσει η κυβέρνηση, αλλά και ευρύτερα οι υποστηρικτές της πρωτοβουλίας της. Ξαφνικά έγινε ‘ακροδεξιό’ να παραδέχεται κανείς ότι η οικογένεια χρειάζεται δύο φύλα, ή ότι η μαμά και ο μπαμπάς έχουν σημασία. Μήπως σε λίγο θα διώκεται και σαν ‘ρητορική μίσους’;

Τετάρτη 14 Φεβρουαρίου 2024

Σε τι σκοταδισμό ζούσαμε! – Ευτυχώς μας φωτίζουν Κυριάκος και Στέφανος…


Συνάντηση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία Στέφανο Κασσελάκη

ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ


Θέλω πριν από οτιδήποτε άλλο να μοιραστώ σήμερα μαζί σας τη μεγάλη χαρά μου για μια ανακάλυψη που έκανα. Εγώ νόμιζα, το είχε πει άλλωστε περίπου και ο ίδιος, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι μεγάλος φαν των ανισοτήτων, όπως και όλοι οι νεοφιλελεύθεροι άλλωστε, που τις θεωρούν κινητήρια δύναμη του πολιτισμού. Πίστευα επίσης ότι η κυβέρνησή του είναι η αποδοτικότερη μετά το 1821 στην κατεδάφιση του συστήματος δημόσιας υγείας και παιδείας της χώρας, δηλαδή των δικαιωμάτων των Ελλήνων σε υγεία και εκπαίδευση.


Ομολογώ ότι είχα κάνει τραγικό λάθος. Η μανία του να λύσει το πρόβλημα της υιοθεσίας παιδιών από ομοφυλόφιλους, αγνοώντας το πολιτικό κόστος και την εξέγερση του ίδιου του κόμματός του, κόντρα και στο 70% του ελληνικού λαού κατά τις δημοσκοπήσεις, απέδειξε πέραν κάθε αμφιβολίας ότι ο Κυριάκος είναι ένας από τους παγκόσμιους πρωταθλητές του αγώνα υπέρ των ατομικών δικαιωμάτων και της ισότητας των ανθρώπων. Ούτε κομμουνιστής να ήταν!

Ζητώ ταπεινά συγνώμη για τους έως τώρα χαρακτηρισμούς μου εναντίον του και πλέω σε πελάγη ευτυχίας γιατί έχουμε έναν τέτοιο Πρωθυπουργό, του οποίου οι επιδόσεις –είμαι απολύτως βέβαιος– θα υπερκαλύψουν κατά πολύ αυτές του πατρός του (λυπάμαι που τον ονομάζω έτσι, αλλά στην εποχή του δεν μπορούσαμε να τον αποκαλέσουμε γονέα α’ ή β’ και επιπλέον δεν ξέρω ποιος γονέας πρέπει να ονομάζεται A και ποιος B. Αν κάποιος αναγνώστης ξέρει το κριτήριο για το πως να λέω τους πρώην γονείς, παρακαλώ να με ενημερώσει σχετικά).

Τις τελευταίες μέρες κάνω βασικά δύο πράγματα. Διαβάζω τον Δον Κιχώτη, για να παίρνω κουράγιο από το λαμπρό του παράδειγμα και σκέφτομαι παράλληλα τα θέματα της “τεκνοθεσίας” (κάθε νέα εποχή και νέες λέξεις, νέα γλώσσα, νέα νοήματα, νέος “Άνθρωπος”). Έχω βάλει στην μπάντα και ένα βιβλίο με τελευταία γράμματα ανθρώπων που τους πάνε για εκτέλεση, να το διαβάσω όταν σκουρήνουν πιο πολύ τα πράγματα.

Πρέπει να σας ομολογήσω ότι έχω πονοκεφαλιάσει με τα θέματα του γάμου και της “τεκνοθεσίας”. Βλέπετε δεν είχα ασχοληθεί μέχρι τώρα συστηματικά με αυτά τα θέματα. Ούτε καν το “Δεύτερο Φύλο“ της Σιμόν ντε Μπωβουάρ δεν διάβασα ο ανεπρόκοπος και να που τώρα έχω να αντιμετωπίσω θέματα που αφορούν όχι ένα, όχι δύο, όχι τρία, αλλά τα 107 παρακαλώ φύλα που υφίστανται αυτή τη στιγμή, και των οποίων την ύπαρξη αγνοούσα ο ηλίθιος έως τώρα. Φύλα που συναπαρτίζουν τη διαρκώς διευρυνόμενη (τύφλα νάχει το ΝΑΤΟ και η ΕΕ) ομάδα των ΛΟΑΤΚΙ+! (Σ.Σ. Το θαυμαστικό είναι σημείο στίξης, όχι φύλο και παρακαλώ να μη μπούνε ιδέες σε κανένα).

Τρίτη 13 Φεβρουαρίου 2024

“Η Woke ατζέντα, τα ομόφυλα ζευγάρια & το ρήγμα στην ελληνική κοινωνία

Το Άρδην διοργάνωσε τη Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2024 εκδήλωση – συζήτηση με θέμα:

Η Woke ατζέντα, τα ομόφυλα ζευγάρια & το ρήγμα στην ελληνική κοινωνία”
 (βίντεο)
από Άρδην - Ρήξη 12 Φεβρουαρίου 2024





Μίλησαν οι:

π. Βασίλειος Θερμός, ψυχίατρος παιδιών και εφήβων, Καθηγητής Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθηνών

Γιώργος Καραμπελιάς, Συγγραφέας – επικεφαλής Κ. Άρδην

Μελέτης Μελετόπουλος, Συγγραφέας – Δρ. Κοινωνιολογίας

στον χώρο πολιτικής και πολιτισμού, “Ρήγας Βελεστινλής”, Ξενοφώντος 4, Αθήνα


ΠΗΓΗ:https://ardin-rixi.gr/archives/255412
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Σάββατο 10 Φεβρουαρίου 2024

Το Δίκαιο δεν κατασκευάζεται



από Κώστας Χατζηαντωνίου



Η αξίωση του ατομικού λόγου του ανθρώπου να καθορίζει το καλό, το κακό και το… αδιάφορο βάσει αυτόνομων κριτηρίων και να διαμορφώνει ανάλογα την κοινωνική ζωή, δεν είναι ένα νέο φαινόμενο. Ως πράξη χειραφέτησης από τις επιταγές του θείου δικαίου μετράει ήδη αρκετούς αιώνες στη Δύση. Φαίνεται όμως πως έφτασε ο καιρός να περάσουμε σε μια επόμενη ιστορική φάση, με το σύγχρονο κράτος να διαρρηγνύει πλήρως πλέον την ενότητα πολιτικής και κοινωνίας, να προχωρεί στη θεοποίηση του ατομικού λόγου και να αναιρεί ακόμη και την έννοια του φυσικού δικαίου επί της οποίας μέχρι τώρα θεμελιώνονταν τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα αλλά και θεσμοί όπως η οικογένεια. Ουδέποτε στο παρελθόν οι δυνάμεις της αυτονομίας είχαν υποστηρίξει ότι η φυσική ιδιοσυστασία του ανθρώπου είναι προϊόν κατασκευής. Όλοι μιλούσαν, έστω αυθαιρέτως, στο όνομα κάποιου φυσικού δικαίου. Σήμερα αυτό καταρρίπτεται. Θεωρείται πως όχι μόνο το δίκαιο αλλά και η φύση του ανθρώπου, κατασκευάζονται.

Ας το πούμε καθαρά. Είμαστε μπροστά σε μια πρωτοφανή ιστορική εκτροπή. Ο ατομικός λόγος που εξεγείρεται κατά του συλλογικού, του ενσαρκωμένου στο δίκαιο λόγου, εν ονόματι μιας βουλητικής παρά φύσιν ισότητας, διασπά την ενότητα φύσης, ηθικής και πολιτικής κοινωνίας. Η γενικευμένη πλέον επίθεση της αγοράς και των εκτός λαϊκής κυριαρχίας αυτόνομων ομάδων εξουσίας, εναντίον βασικών αρχών του πολιτισμού και φυσικών θεμελίων της κοινωνίας, όπως η οικογένεια, επιβάλλει, όσο ποτέ άλλοτε, την αναδιατύπωση των αρχών του φυσικού δικαίου, ώστε να γίνει και πάλι σαφές ότι η συλλογική συνείδηση είναι λογικά και ηθικά ανώτερη από όλες τις εκδηλώσεις ατομικής και αιρετικής λογικής και βέβαια, από κάθε βουλησιαρχία της οποιασδήποτε κυβέρνησης η οποία επιχειρεί να αντικαταστήσει αιώνιους νόμους με πρόσκαιρες ρυθμίσεις, να υποτάξει την αντικειμενική βούληση του Όλου, στην υποκειμενική ιδιορρυθμία του μέρους και να μετατρέψει την κοινωνία από σύνολο Οίκων σε άθροισμα ξεριζωμένων ατόμων.

Η εποχή της πτώσης




Πίνακας του Σωτήρη Σόρογκα

του Γιώργου Ρακκά


Έχουμε στην Δύση μια υπαρξιακή κατάρρευση, στη δίνη της οποίας ο προοδευτισμός, ο δικαιωματισμός, η αποκαθήλωση κάθε τι κλασικού αποκτάει υστερικά χαρακτηριστικά. Ίσως και να είναι συνέπεια των τόσων αλλαγών που συνέβησαν τις τελευταίες δεκαετίες και που μετέβαλαν την κοινωνία σε ένα άθροισμα των απολύτως ατόμων. Δίχως καμία διάσταση ταύτισης, όχι με ψυχικές λειτουργίες απλώς “συλλογικές” -γιατί και οι συμμορίες συλλογικότητα είναι- αλλά με εκείνης της καθολικής κοινωνικής διάστασης, που κάποτε έκανε τον άνθρωπο ζώο πολιτικό.

Γιατί εκεί που παλιότερες γενιές είχαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα μιας κοινωνίας που συνέθλιβε την ατομικότητα των ανθρώπων, τώρα αυτό αντιστρέφεται και έχουμε τις ατομικότητες να προκαλούν την μοριακή πολυδιάσπαση της κοινωνίας. Τα κοινωνικά ιδεώδη δίνουν την θέση τους στα ατομικά γούστα, τα οποία όμως εξυψώνονται και αντιμετωπίζονται σαν να είναι άρθρα του Συντάγματος, ή μάλλον το θεμέλιό του.

Παράλληλα, οι συλλογικές εκφράσεις της κοινωνίας υποβαθμίζονται με τρόπο που θυμίζει οικοσύστημα που καταρρέει. Από τις μεγάλες συνενώσεις του 19ου και του 20ου αιώνα (έθνος, κοινωνική τάξη αλλά και ανθρωπότητα ως σημείο αναφοράς των οικουμενικών αξιών) φτάνουμε στον φυλετισμό (καθώς οι ιδεολογίες σήμερα διαμορφώνουν «φυλές» ανθρώπων), και το «εμείς» έχει την τάση να κατακερματίζεται σε συμμορίες χούλιγκαν.

Οι συνέπειες φαίνονται ακόμα και στον δημόσιο χώρο, που από τόπος συνύπαρξης μετατρέπεται σε πεδίο μάχης. Τα συνθήματα και οι βανδαλισμοί είναι η υπενθύμιση αυτού του πολέμου και στέλνουν ένα μήνυμα ότι τίποτε κοινό δεν μπορεί να μείνει όρθιο γιατί είναι το ψυχικό του έδαφος που έχει υποστεί ρωγμές και τρίζει.

Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου 2024

"Γιατί η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα απαιτεί το δικαίωμα στον γάμο".



Αξίζει να μελετηθεί ο προβληματισμός, η διεισδυτική ματιά της ιωάννα τσιβάκου , κ. Ιωάννας Τσιβάκου*, στην αντιπαραθετική σχέση ανάμεσα σε κοινωνικές μερικότητες και την κοινωνική ολότητα (δικαιωματισμός).

 Το άρθρο με καθαρότητα και πληρότητα, εξαντλεί κάθε πτυχή του ζητήματος και αξίζει τον προβληματισμό μας.
___________



"Γιατί η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα απαιτεί το δικαίωμα στον γάμο".

Της Ιωάννας Τσιβάκου 


"...Όλοι, όσοι θεωρούν τον εαυτό τους «προοδευτικό», συμφωνούν ανεπιφύλακτα με το αίτημα της ισότητας στον γάμο, χωρίς να αναρωτιόνται γιατί η κοινότητα των ΛΟΑΤΚΙ, παρά την εκ μέρους τους κατάκτηση του συμφώνου της ελεύθερης συμβίωσης, επιμένουν σε αυτόν. Θα μπορούσαν να διεκδικήσουν το σύμφωνο συμβίωσης να επεκταθεί και σε άλλα δικαιώματα που σήμερα δεν καλύπτονται, όμως όχι, ο γάμος είναι το επιθυμητό βήμα για την εξίσωσή τους σε μια κοινωνία έμπλεη κοινωνικών διαφορών. Γιατί, λοιπόν η επιμονή στον γάμο; 

 Σήμερα, όμως, στις κοινωνίες της Δύσης, παρατηρούνται συχνά  αντιπαραθέσεις ανάμεσα σε κοινωνικές μερικότητες  και την κοινωνική ολότητα. Η διαφορά μερικότητας – ολότητας δεν περιορίζεται στους αριθμούς, γι’ αυτό και δεν χρησιμοποιούμε τους όρους μειονότητα – πλειονότητα.

 Εν προκειμένω, ο όρος  «ολότητα» υποδηλοί την αποδοχή εκ μέρους της κοινωνίας όχι μόνο των νομικών κανόνων ─ήτοι κανόνων μιας ιστορικά προσδιορισμένης εποχής─, αλλά και των ηθικών ιδεωδών, με ρίζες στον μύθο και στο ιερό, που αυτή η κοινωνία έχει συστήσει πολιτισμικά στην πορεία των αιώνων και βάσει των οποίων διατηρεί την συνεκτικότητά της και λειτουργεί.

 Η «μερικότητα», από την άλλη μεριά, αρχικά παρέπεμπε σ’ εκείνες τις πληθυσμιακές ομάδες οι οποίες, λόγω φυσικών ή ιδεολογικών διαφορών, δεν καλύπτονταν από τα αναγνωρισμένα κρατικά δικαιώματα, οπότε αντιπαρατίθεντο στο κράτος διεκδικώντας τη νομική τους προστασία (όπως συνέβη για παράδειγμα με το κίνημα των μαύρων στις ΗΠΑ)...