Τί συμβαίνει με την ελληνική βραχονησίδα Ζουράφα

Κάλλης Θάνος

Αντιδράσεις προκαλεί το δημοσίευμα της ”Κυριακάτικης Δημοκρατίας” και της δημοσιογράφου Κύρας Αδάμ ότι στις 20 Οκτωβρίου η Τουρκία ανήγγειλε επισήμως, διεθνώς και εγγράφως ότι η (ελληνική) νησίδα Ζουράφα βρίσκεται αποκλειστικά και μόνον μέσα στο FIR Κωνσταντινούπολης, εντός του οποίου η Τουρκία έχει αποκλειστικά κυριαρχικά δικαιώματα. Ουσιαστικά, η Τουρκία ισχυρίζεται πως η Ζουράφα ανήκει στην επικράτεια της. Στο θέμα αναφέρθηκε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Κατρίνης εγκαλώντας την στάση της κυβέρνησης.

Συγκεκριμένα μέσω αυτής της διεθνούς-τουρκικής ανακοίνωσης γίνεται απόπειρα υφαρπαγής/προσάρτησης ελληνικού εδάφους στο Βόρειο Αιγαίο και παράνομης ένταξης του στην τουρκική κυριαρχία. Όπως αποκαλύπτει το δημοσίευμα, ακολούθησε η ”χλιαρή” αντίδραση της Αθήνας, με την έκδοση της ελληνικής αγγελίας Α3789/23, στην οποία η κυβέρνηση αναγράφει απλώς ότι η περιοχή των τουρκικών δοκιμών καταλαμβάνει ελληνική κυριαρχία, χωρίς όμως να καταγγείλει την Άγκυρα στους διεθνείς οργανισμούς. Επιπλέον, δεν προχώρησε ούτε σε σχετικό διπλωματικό διάβημα, ώστε να υπερασπιστεί τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.

Ακολούθησε η αντίδραση της Τουρκίας στην ελληνική αγγελία ήταν αστραπιαία: Δήλωσε ότι σε ολόκληρη την επίμαχη περιοχή της άσκησης θα γίνει επιχειρησιακή δοκιμή πυραύλων S-400, σε συνεργασία με τουρκικά F-16-UAV (θα διενεργηθεί από τις 30 Οκτωβρίου 2023 έως τις 2 Νοεμβρίου 2023). Υποστήριξε πως αυτή βρίσκεται αυστηρώς μέσα στο FIR Κωνσταντινούπολης, στο οποίο η Άγκυρα έχει αποκλειστικά κυριαρχικά δικαιώματα και πως η Ζουράφα αποτελεί τουρκική επικράτεια και γι’ αυτό η πυραυλική της άσκηση θα γίνει κανονικά. Θεωρούμε πως το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών και Άμυνας επιβάλλεται να απαντήσουν επισήμως στο δημοσίευμα της “Δημοκρατίας”.

Η νησίδα Ζουράφα

Αποδυναμώνει αμυντικά την Ελλάδα η κυβέρνηση

Τζήμας Θέμης

29/08/2023

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο στενός πρωθυπουργικός κύκλος είναι προφανές ότι, ταυτοχρόνως με την εσωτερική τους αποσύνθεση, νιώθουν εντελώς ανεξέλεγκτοι (ελέω συνολικώς ανύπαρκτης αντιπολίτευσης) να υλοποιήσουν τη διπλή αποστολή τους: το κλείσιμο επικερδών συμφωνιών για τους φιλικούς τους ολιγάρχες και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ΗΠΑ στην περιοχή, κόντρα στα εθνικά συμφέροντα. Όλα όσα ήθελε να πετύχει ο πατέρας Μητσοτάκης, αλλά δεν είχε κατορθώσει λόγω του τότε ΠΑΣΟΚ επί Ανδρέα Παπανδρέου πετυχαίνει ο υιός Μητσοτάκης (και) χάρη στο ΚΙΝΑΛ του Νίκου Ανδρουλάκη και στο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα, όπως και των διαδόχων του.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο μερικός και σταδιακός αφοπλισμός των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και μάλιστα εκεί που το απαιτεί η Τουρκία, προχωρά εντατικώς, με βάση τις εντολές της Ουάσιγκτον. Από ένα τελευταίο έγγραφο, το οποίο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα defencenet.gr και το οποίο διέρρευσε μέσω Βουλής, προέκυψε ότι η κυβέρνηση παροπλίζει τα ρωσικά, κινητά πυραυλικά αντιαεροπορικά συστήματα μικρού βεληνεκούς Tor-M1 και τα παλαιότερα OSA-AKM, καθότι δε θα υπάρξουν νέες συμβάσεις υποστήριξης με τη Ρωσία.

Ταυτοχρόνως δηλαδή, η ελληνική κυβέρνηση στέλνει κρίσιμο οπλισμό στους νεοναζί οπαδούς του Μπαντέρα στην Ουκρανία και απαξιώνει οπλισμό τον οποίο ήδη έχουμε, ο οποίος είναι απαραίτητος για την εθνική άμυνα. Κατ’ εντολή των ΗΠΑ, η κυβέρνηση “φωνάζει” εδώ το Ζελένσκι τάζοντας εκπαίδευση Ουκρανών πιλότων σε F-16, με αποτέλεσμα να βυθιστούμε ακόμα περισσότερο στην πολεμική εχθρότητα με τη Ρωσία, ενώ ταυτοχρόνως σφυρίζει αδιάφορα για τις τουρκικές προκλήσεις στην Κύπρο και στέλνει το Γεραπετρίτη να συναντήσει τον Φιντάν και πάλι με άδηλη ατζέντα, η οποία εκ των πραγμάτων “γέρνει” προς την τουρκική πλευρά.

Πρόκειται για την περαιτέρω πορεία προς την πλήρη και άκρως επικίνδυνη μετατροπή της Ελλάδας σε προτεκτοράτο, με συνενοχή και του μεγαλύτερου μέρους της αντιπολίτευσης. Εν προκειμένω, όμως, δεν πρόκειται απλώς για κάποιες παραχωρήσεις στο επίπεδο της εκμετάλλευσης φυσικών πόρων. Πρόκειται για τον τμηματικό αφοπλισμό της χώρας, χωρίς να αντικαθίστανται τα εν λόγω οπλικά συστήματα, με την εγχώρια αμυντική βιομηχανία σε δραματική απόκλιση από την τουρκική και με τις ένοπλες δυνάμεις μας να εξοπλίζονται με κύριο προσανατολισμό την εκτέλεση συμπληρωματικών προς τις ΗΠΑ αποστολών έναντι της Ρωσίας.

Τον χαβά της η κυβέρνηση

Ελληνοτουρκικά: Οι παραισθήσεις μας για τον «διάλογο»-Ιωάννης Μάζης

Θεωρητική και Κριτική Ανάλυση του Ε/Τ Διαλόγου μετά την περίοδο της παραισθήσεως περί «υφέσεως των Σεισμών» (Θέρος 2023 – ?)

Γράφει ο Ι. Θ. Μάζης

Ομ. Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής, ΕΚΠΑ

Σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών ΕΚΠΑ

Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών

1) Θεωρητική Θεμελίωση και Ζητήματα Μεθόδου: Διεθνές Δίκαιο και Γεωπολιτική για σχεδιαστές Εξωτερικής Πολιτικής

Στις 24 Μαΐου 2012, ο –τότε- πρόεδρος των ΗΠΑ, Barack Obama προσεκλήθη ως τιμώμενον πρόσωπο και ενεφανίσθη διαδικτυακώς στον ετήσιο εθνικό (Αμερικανικό) μαθητικό διαγωνισμό (The National Geographic GeoBee) που διοργάνωσε η Εθνική γεωγραφική Εταιρία (National Geographic Society) των ΗΠΑ. Κατά τη διάρκεια της εμφανίσεώς του στον διαγωνισμό, ο δημοφιλής Αμερικανός Πρόεδρος προσδιόρισε την έννοιαν της Γεωγραφίας, και επεσήμανε την ευρύτητα της ως ένα σημαντικό εργαλείο για να κατανοήσουμε τον κόσμο γύρω μας. Μια ανάγκη που έρχεται από τους αρχαίους χρόνους, αφορά κάθε πολιτισμό, αλλά απασχολεί ειδικά όσους εργάζονται με τα κοινά και ειδικά στην εποχή μας, τους διεθνολόγους και αναλυτές κάθε ειδικότητος και επιστημονικής ελευθερίας.

Είπε λοιπόν ο Πρόεδρος τα εξής:

“ The study of geography is about more than just memorizing places on a map. It’s about understanding the complexity of our world, appreciating the diversity of cultures that exists across continents. And in the end, it’s about using all that knowledge to help bridge divides and bring people together”

(«Η μελέτη της Γεωγραφίας αφορά περισσότερα από την απομνημόνευση περιοχών σε έναν χάρτη. Αφορά την κατανόηση της πολυπλοκότητας του κόσμου μας, στην ανάγκη μας να εκτιμήσουμε τη διαφορετικότητα των πολιτισμών που υφίστανται σε κάθε [γεωγραφική] ήπειρο. Και τελικά, πρόκειται για την ανάγκη μας να χρησιμοποιήσουμε όλη αυτή τη γνώση/πληροφορία ώστε να μπορέσουμε να γεφυρώσουμε τα σημεία που μας χωρίζουν και να φέρουμε τους ανθρώπους κοντά, τον έναν με τον άλλον.»)

Η Γεωγραφία, συνεπώς, είναι ένας ….αμείλικτος παράγοντας. Όχι μόνον διότι αναφέρεται στη διαμόρφωση του φυσικού μας κόσμου, αλλά ως πολιτική – οικονομική – πολιτισμική γεωγραφία, μελετά την αποτύπωση των πολιτικών δεδομένων (κρατών, οικονομιών, οδών εμπορίου, οδών μετακίνησης πληθυσμών κλπ.). Ως τέτοια είναι αδυσώπητη…. Αδυσώπητα κυνική και αντικειμενική. Ειδικά, ως alma mater της Γεωπολιτικής αναλύσεως. Διότι όλα τα υπόλοιπα στοιχεία μιας γεωπολιτικής αναλύσεως, λίγο έως πολύ εκτίθενται ή υπόκεινται σε μεταβολές. Φυσικές ή μη. Η γεωγραφία όμως, όχι…. Τουλάχιστον όχι με φυσικό τρόπο. Τουλάχιστον κατά τεκμήριο. Μπορείς βέβαια να δημιουργήσεις μια διώρυγα, να αποξηράνεις μια λίμνη, ή να δημιουργήσει μια τεχνητή, ή ακόμη και να χτίσεις ένα τεχνητό νησί. Όλα αυτά όμως, εκτός από την κατασκευαστική και στενή οικονομική ή και δικαιϊκή διάσταση, δημιουργούν και νέα δεδομένα και στο γεωπολιτικό (και κατόπιν στο γεωστρατηγικό πεδίο). Η διάνοιξη της διώρυγας του Σουέζ ή του Παναμά δεν ήταν μόνον θαύματα της παγκόσμιας μηχανικής ή της ναυπηγικής του 19ου αιώνα. Μετέβαλαν άρδην και την παγκόσμια γεωγραφία. Όπως ακριβώς και η προοδευτική τήξη των πάγων της Αρκτικής. Άρα, μοιραίως και την επιστημονική γεωπολιτική αναλυτική θέαση στα Συστήματα που περιλαμβάνουν γεωγραφικά τα εν λόγω έργα.

Βάσει αυτής της παραδοχής, ότι η Γεωγραφία είναι το θεμελιώδες, και γενεσιουργό στοιχείο μιας σύγχρονης Γεωπολιτικής ανάλυσης, ξεκινάμε να μελετούμε «ειδολογικώς», τους συνιστώντες επιστημονικούς τομείς, να αξιολογούμε και να σταθμίζουμε και όλους τους αντίσοιχους πυλώνες γεωπολιτικής ισχύος, όπως και τους ποιοτικο-ποσοτικούς γεωπολιτικούς δείκτες και παράγοντες, με τον τρόπο που τους έχει οργανώσει η Συστημική Γεωπολιτική Ανάλυση (ΣΓΑ) που είχα την τιμή να εισηγηθώ παγκοσμίως πριν κάποια χρόνια, και που με την ομάδα μου στο ΕΚΠΑ έχουμε εξελίξει και αναπτύξει, ως προτεινόμενη μεθοδολογία καταρτίσεως μιας αξιόπιστης γεωπολιτικής αναλύσεως. Βάσει αυτής, και για την κατάρτιση ενός μοντέλου αποτυπώσεως της ανακατανομής Ισχύος των διαφόρων δρώντων στο υπό μελέτη Σύμπλοκο σύστημα, επιμερίζουμε τη μελετώμενη ύλη σε 4 βασικούς Πυλώνες (α. Άμυνα – Ασφάλεια, β. Οικονομία, γ. τον Πολιτική, και δ. τον πυλώνα που αποτυπώνει τα δεδομένα πολιτισμικού χαρακτήρα, όπως επίσης και τα την δομή και την οργάνωση της κατοχής και παροχής των πληροφοριακών δεδομένων (Πολιτισμός-Πληροφορία).

Αϋφαντής - Η λογική του Χατζηαβάτη

Γιώργος Αϋφαντής: Παραχωρήσεις εθνικής κυριαρχίας προωθούν κάποιοι στο εσωτερικό, με άρθρα για Χάγη

Πώς μας ενώνει και πώς μας δονεί… του ΕΛΙΑΜΕΠ η φωνή

Του Διονύση Δρόσου 

Δεν ισχύει αυτό που λέγεται συχνά πως ο ΣΥΡΙΖΑ αδιαφορεί για τα εθνικά θέματα. Οι διάσπαρτες κατά καιρούς δηλώσεις, πράξεις ή αποσιωπήσεις στελεχών του αποκτούν σαφές νόημα και κατεύθυνση, αν λάβουμε υπόψη μας την έντονη παρουσία μελών του στο ΕΛΙΑΜΕΠ. Το πολυσυζητημένο τελευταίο κείμενο του εν λόγω ιδρύματος που δημοσιεύτηκε ολόκληρο μόνον στα αγγλικά(!) δυο μέρες πριν τη συνάντηση του πρωθυπουργού με τον Ερντογάν στο Βίλνιους, υπογράφεται από ανθρώπους της επιρροής ΣΥΡΙΖΑ, δύο εκ των οποίων είναι γνωστά στελέχη του.

Ο πρέσβης ε.τ. Γ. Αϋφαντής (τόσο ανεκτίμητος και τόσο μόνος σε αυτή τη χώρα) έχει κατονομάσει κάποιους εξ αυτών. Ανάμεσά τους και εκείνους που βρήκε μπροστά του στο πονεμένο θέμα της υποψηφιότητας της Σαμπιχά Σουλεϊμάν, όταν ο Τσίπρας είχε την φαεινή, αλλά βραχύβια, έμπνευση να τον κάνει διπλωματικό σύμβουλό του.

Όλη η ανάρτηση ΕΔΩ:

Πώς μας ενώνει και πώς μας δονεί… του ΕΛΙΑΜΕΠ η φωνή

Σε προπαγανδιστική υπηρεσία το άρθρο των Λιάκουρα-Υφαντή-Φίλη-Διακόπουλου

Του Γιώργου Αϋφαντή 

Το άρθρο των καθηγητών Λιάκουρα, Υφαντή, Φίλη και του αντιναυάρχου Διακόπουλου στην “Καθημερινή” της 30/7/23, δεν συνιστά καταγραφή ακαδημαϊκής ανησυχίας και επιστημονικών παρατηρήσεων. Αντίθετα, αποτελεί αντικειμενικά επιχείρηση εκλαΐκευσης της αναγγελίας του Πρωθυπουργού για αναπόφευκτες υποχωρήσεις από τις ελληνικές αφετηριακές θέσεις στην επί θύραις διαπραγμάτευση με την Άγκυρα.

Όπως καταδεικνύεται κατωτέρω, το άρθρο των “τεσσάρων” στερείται ακαδημαϊκής ακεραιότητας, υπό την έννοια ότι παραπλανά τον αναγνώστη για περιστατικά και καταστάσεις. Αποτελεί, συνεπώς, προπαγάνδα που λειτουργεί στην βάση όχι τόσο επιχειρημάτων όσο στη βάση των ακαδημαϊκών και στρατιωτικών τους τίτλων. Η λογική του εγχειρήματος είναι ότι “τέσσερις” (και μετ’ ου πολύ 24;) καθηγητές Διεθνούς Δικαίου / Διεθνών Σχέσεων καθώς και “έγκριτοι” στρατιωτικοί μας συνιστούν να παραχωρήσουμε στην Τουρκία τμήματα των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, τα οποία, προφανώς, μας περισσεύουν!

Όλη η ανάρτηση ΕΔΩ:

Σε προπαγανδιστική υπηρεσία το άρθρο των Λιάκουρα-Υφαντή-Φίλη-Διακόπουλου

Πόσα "ξέχασαν" να μας πούν...

Του Θανάση Κ. 

Βγαίνουν τελευταία διάφοροι και μας "ενημερώνουν", ότι ΔΕΝ μπορεί λέει, να ζητάμε όσα... το Διεθνές Δίκαιο ρητά μας δίνει στις θαλάσσιες ζώνες.

Γιατί αυτό συνιστά, λέει... "μαξιμαλισμό" από την πλευρά μας!

Κατά τη γνώμη τους είναι "μαξιμαλισμός" ό,τι... ΔΕΝ αρέσει στην Τουρκία. 

Η οποία παρεμπιπτόντως δεν ζητάει από την Ελλάδα να πάρει "κάπως λιγότερα" απ' ό,τι προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας! 

Η Τουρκία ουσιαστικά αμφισβητεί ΣΥΝΟΛΙΚΑ το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την Ελλάδα). Και το παραβιάζει ανοικτά όπου το βρει (Τουρκολυβικό μνημόνιο κλπ.), ενώ δημιουργεί συνεχώς καινούργια "τετελεσμένα" σε βάρος μας, παραβιάζοντας κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου (κι όχι μόνο το Δίκαιο της Θάλασσας).

Κατά τη γνώμη τους λοιπόν, ΔΕΝ είναι η Τουρκία που παραβιάζει τα πάντα και προκαλεί παντού. Είναι η Ελλάδα... "μαξιμαλιστική" (που απλώς επιμένει σε όσα σαφώς δικαιούται)...

Όλα αυτά τα υποστηρίζουν ξαφνικά "δικοί" μας, υποτίθεται. 

Που βγαίνουν ξαφνικά και απροκάλυπτα ως "παπαγάλοι" της Άγκυρας!

Γρίβας και Αδαλής σε μία εκπομπή που πρέπει να την ακούσετε!

Το άκρως απόρρητο «σχέδιο Κίσινγκερ» για το Αιγαίο (1976)

Αλέξης Παπαχελάς – 24/11/2008 – ΤΟ ΒΗΜΑ

Για πρώτη φορά δημοσιοποιείται η μυστική έκθεση του Στεϊτ Ντιπάρτμεντ η οποία αποχαρακτηρίστηκε πριν από λίγον καιρό Το άκρως απόρρητο «σχέδιο Κίσινγκερ» για το Αιγαίο

«Η Ελλάδα θα χρειασθεί να κάνει τις πιο σοβαρές παραχωρήσεις σε σύγκριση με το προηγούμενο στάτους κβο».

Τον ΜάΪο του 1976 ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ δρ Χένρι Κίσινγκερ είχε αποφασίσει να αναμειχθεί ο ίδιος σε μια προσπάθεια μεσολάβησης ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία. Οι πρωθυπουργοί των δύο χωρών, Κωνσταντίνος Καραμανλής και Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, είχαν συμφωνήσει στη διαπραγμάτευση των διμερών εκκρεμοτήτων χωρίς να καταλήξουν ποτέ σε θετικά αποτελέσματα. Ο Κίσινγκερ είχε ζητήσει από το Τμήμα Αναλύσεων και Πληροφοριών του Στέιτ Ντιπάρτμεντ να συντάξει μια μακροσκελή έκθεση για την ιστορία των προβλημάτων του Αιγαίου αλλά και τα πιθανά σενάρια επίλυσής τους. «Το Βήμα» φέρνει για πρώτη φορά στη δημοσιότητα την άκρως απόρρητη έκθεση που αποχαρακτηρίστηκε πριν από λίγο καιρό από τα αμερικανικά αρχεία. Η έκθεση αυτή με τίτλο «Η αμερικανική πολιτική στο Αιγαίο» δόθηκε στον αμερικανό υπουργό στις 17 Μαΐου 1976 και αποτέλεσε στη συνέχεια τη βάση ενός «σχεδίου Κίσινγκερ», που δεν καρποφόρησε ως το 1977, οπότε και ο κ. Κίσινγκερ έφυγε από την ηγεσία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Το σχέδιο προέβλεπε είτε μια φόρμουλα διευθέτησης των εκκρεμοτήτων στο Αιγαίο βάσει ενός πάρε-δώσε σε ζητήματα όπως τα 12 μίλια και ο ελληνικός εναέριος χώρος είτε πάλι μια λύση-πακέτο για Κύπρο και Αιγαίο ταυτόχρονα. Σε κάθε περίπτωση η έκθεση υπογράμμιζε ότι «η Ελλάδα θα χρειασθεί να κάνει τις πιο σοβαρές παραχωρήσεις, σε σύγκριση με το προηγούμενο στάτους κβο». Σε λίγες ημέρες αρχίζει μία ακόμη επίσημη προσπάθεια επίλυσης των ελληνοτουρκικών διαφορών. Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι πόσο λίγο έχουν αλλάξει ορισμένα από τα προβλήματα που εμπόδιζαν την επίτευξη συμφωνίας, όπως το αδιέξοδο στο Κυπριακό και η επιμονή της Αγκυρας να αποφύγει το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.