Η λήθη των ναζιστικών εγκλημάτων ζητά πρόσβαση στα σχολικά βιβλία

18/11/2024

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Σίγουρα δεν πρωτοτυπώ διαπιστώνοντας ότι στην πατρίδα μας συμβαίνουν, κατά συρροή, τα εντελώς αδιανόητα. Όπως, ανάμεσα και σε πολλά άλλα, οι «φίλοι μας Γερμανοί», ενθαρρυμένοι και από την πρόσφατη επικύρωση του διάτρητου νομοσχεδίου, από το 2019, περί Ελληνογερμανικού Ιδρύματος Νεολαίας, άρχισαν τα πηγαινέλα μαθητών, από και προς τη Γερμανία, τις ανταλλαγές από δωράκια και πάνω απ’ όλα τις εκλεπτυσμένες μεθοδεύσεις καταδίκης των δήθεν προκαταλήψεων και των δήθεν ξενοφοβικών καταστάσεων, με στόχο να περάσουν στη λήθη οι βαρβαρότητες των ναζί στην Κατοχή και να φκιασιδωθεί η μαύρη τους Ιστορία στα ελληνικά σχολικά βιβλία.

Παρόμοιες ανοχές θα ήταν αδιανόητες σε κράτος σεβόμενο την Ιστορία του και τα μαρτυρικά θύματα των Γερμανών κατακτητών. Ωστόσο, στην ελληνική περίπτωση, όπως είναι γνωστό, στα δεινά της Κατοχής προστέθηκαν, μετά το 2010, και τα εγκληματικά Μνημόνια, στη σύνταξη των οποίων πρωτοστάτησε η Γερμανία. Όπως είχα το θλιβερό καθήκον να αναφερθώ πλειστάκις σε αυτά, αποτελούν την καταδίκη της χώρας μας σε μακρόχρονη ή και οριστική καταστροφή, αν δεν αναθεωρηθούν ορισμένοι απάνθρωποι όροι τους (Βλ. άρθρο μου της 21/10/2024 στη «δημοκρατία»). Υπενθυμίζω, πάλι εδώ, την όντως απίστευτη τραγωδία του εξαναγκασμού της Ελλάδας να αποδεχθεί και να υπογράψει «μη συμψηφισμό χρεών» κατά την υπογραφή των Μνημονίων, παρότι τα δικά μας χρέη, για τη διασφάλιση των οποίων επιστρατεύτηκε (άκουσον άκουσον!) και το ΔΝΤ, ανήρχοντο σε 270 δισ. ευρώ, ενώ τα γερμανικά κατοχικά χρέη προς την Ελλάδα υπολογίζονταν με τους τόκους 80 ετών σε πάνω από 2 τρισεκατομμύρια.

Αν είχε ακολουθηθεί ο άλλωστε απολύτως επιβεβλημένος, παρότι ασυγχώρητα καθυστερημένος συμψηφισμός χρεών, είναι ηλίου φαεινότερο ότι δεν θα συρόταν η Ελλάδα σε Μνημόνια και στο ΔΝΤ, θα είχε αποφύγει τη μιζέρια που κινδυνεύει να την εξαφανίσει από τον χάρτη των κυρίαρχων κρατών και θα είχε την άνεση να εξετάσει τις διάφορες διαστάσεις φιλίας με τους Γερμανούς, οι οποίοι επιτέλους θα είχαν τακτοποιήσει τις χρονίζουσες, υλικές τουλάχιστον, υποχρεώσεις τους.

Μια ντροπιαστιγμη στιγμη για την Ελλαδα

Του Γιώργου Παπαδόπουλου Τετράδη 

11/11/2024👉

Ψήφισμα με πρωτοβουλία της Ρωσίας στη Γ.Σ. του ΟΗΕ με τίτλο «Καταπολέμηση της εξύμνησης του ναζισμού, του νεοναζισμού και άλλων πρακτικών που συμβάλλουν στην τροφοδότηση σύγχρονων μορφών ρατσισμού, φυλετικών διακρίσεων, ξενοφοβίας και συναφούς μισαλλοδοξίας».

⚡️Το ψήφισμα εγκρίθηκε με την υποστήριξη 116 χωρών!

⚡️54 χώρες της Συλλογικής Δύσης (τα μέλη του ΝΑΤΟ πλην Τουρκίας και διάφορα άλλα υποτελή στην Αυτοκρατορία μορφώματα), το ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΑΝ. Μεταξύ αυτών βεβαίως και τα ξεφτιλισμένα καθεστώτα Ελλάδας και Κύπρου!

⚡️11 χώρες απείχαν (μεταξύ αυτών η Τουρκία και η Ελβετία). 

Το έγγραφο, το οποίο αποτελείται από 74 σημεία, κάνει λόγο για την ανάγκη λήψης μέτρων για την αποτροπή αναθεώρησης των αποτελεσμάτων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι συντάκτες του ψηφίσματος ζητούν επίσης την απαγόρευση «οποιωνδήποτε τελετουργικών εορτασμών» του ναζιστικού καθεστώτος και των συμμάχων του.

Η νίκη επί του ναζισμού, που επιτεύχθηκε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο μεταξύ 1939 και 1945, «δεν μπορεί να αναθεωρηθεί», δήλωσε πριν από την ψηφοφορία ο Γκριγκόρι Λουκιάντσεφ, επικεφαλής του Τμήματος Πολυμερούς Συνεργασίας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών: «Η υιοθέτηση αυτού του ψηφίσματος είναι το καθήκον μας απέναντι σε εκείνους που έδωσαν τη ζωή τους για χάρη της ειρήνης στη Γη, για τον θρίαμβο της ανθρωπότητας και του ανθρωπισμού. Οποιαδήποτε άλλη στάση δεν θα ήταν παρά κυνισμός και αίρεση απέναντι σε εκείνους που απελευθέρωσαν τον κόσμο από τη φρίκη του εθνικοσοσιαλισμού», τόνισε ο Lukyantsev.

80 χρόνια από την εκτέλεση των 49 προκρίτων Παραμυθιάς και ο ρόλος των Τσάμηδων

Γιώργος Γκορέζης*

Το 1943 η Θεσπρωτία ζεί την κορύφωση του δράματος που άρχισε την άνοιξη του 1941, με την επικράτηση του άξονα και την τριπλή κατοχή των Γερμανών, των Ιταλών και των μουσουλμάνων Τσάμηδων. Μετά την συνθηκολόγηση της Ιταλίας το Σεπτέμβριο του 1943 οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες συνέχισαν τα εγκλήματα στο πλευρό των γερμανών και με επικεφαλής τους αιμοσταγείς Νουρή και Μαζάρ Ντίνο από την Παραμυθιά πρωτοστάτησαν σε σφαγές, βιασμούς, και καταστροφές.

Η 24η Σεπτεμβρίου 1943 ήταν για τη Παραμυθιά μια σημαδιακή ημέρα. Έγινε συμπλοκή γερμανικής περιπόλου στη σκάλα Παραμυθιάς με τμήμα Eλλήνων ανταρτών. Δέκα οι νεκροί Γερμανοί. Σε αντίποινα την επόμενη καταστράφηκε ο οικισμός Άγιος Νικόλαος και στις 27 Σεπτεμβρίου πυρπολήθηκαν τα χωριά Σέλλιανη, Ελευθεροχώρι. Στην επιχείρηση έλαβαν μέρος και 150 Μουσουλμάνοι Τσάμηδες.

Από τη νύχτα στις 27 Σεπτεμβρίου μεικτά αποσπάσματα Γερμανών και μουσουλμάνων Τσάμηδων, παραβιάζουν επιλεκτικά πόρτες χριστιανικών σπιτιών. Τους συνόδευε ο Μαζάρ Ντίνο με ανά χείρα τις λίστες που ο ίδιος συνέταξε. Οι λογαριασμοί είχαν γίνει στη «Κομμαντατούρα». Ένας γερμανός νεκρός-10 έλληνες στο βωμό της θυσίας

Οι συλληφθέντες οδηγούνται στα υπόγεια του δημοτικού  Σχολείου Παραμυθιάς. Ακολούθησαν τραγικές ώρες. Οι αγέρωχοι αυτοί άνδρες πήραν την απόφαση να πεθάνουν, αλλά να πεθάνουν σαν έλληνες. Αλύγιστοι. Περιφρόνησαν τους γερμανούς. Ακόμη και το φαγητό που τους πήγαιναν οι συγγενείς τους δεν το δέχθηκαν από χέρια γερμανών.

Χαράματα στις 29 Σεπτεμβρίου άρχισε η πορεία για τον τόπο της θυσίας, ένα χωράφι έξω από τη Παραμυθιά. Μπροστά τους πήγαινε ένα θωρακισμένο-τανκ, για να καλύπτει τις φωνές της τραγικής πορείας. Πίσω τους ακολουθούσαν άλλοι 23 φυλακισμένοι . Οι Γερμανοί θα τους χρειάζονταν για μετά την εκτέλεση. Γύρω τους οπλισμένοι γερμανοί στρατιώτες και μουσουλμάνοι τσάμηδες επέβλεπαν κάθε κίνηση.

Ακολούθησαν στιγμές απερίγραπτης απανθρωπιάς. Ο Γερμανός αξιωματικός αρνιόταν στον πατέρα να αφήσουν το παιδί του ελεύθερο και να εκτελέσουν τον ίδιο, και στο παιδί αρνιόταν να αφήσουν τον πατέρα του, για να φροντίσει την οικογένεια. Όταν είδαν ότι  δεν υπάρχει καμιά ελπίδα, φούντωσε η ψυχή τους και όλοι μαζί φώναξαν με στεντόρεια φωνή. «Μη φοβάστε … Θάρρος. Το αίμα μας θα ποτίσει το δένδρο της λευτεριάς. Ζήτω η Ελλάδα!».

Μια άγνωστη μαρτυρία για τη σφαγή στο Δίστομο

ΓΙΑΝΝΑΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Των Κωνσταντίνου Γιαννακού και Ross Robertson

Οι συντάκτες του άρθρου επιθυμούν να ευχαριστήσουν θερμά τον Ταξίαρχο Βασιλικών Πεζοναυτών ε.α. Roger Dillon, γιο του Brian, για την ευγενική παραχώρηση του προσωπικού αρχείου του πατέρα του.

Στη Θεωρία του Χάους υπάρχει μία ποιητική μεταφορά, η οποία είναι γνωστή ως το Φαινόμενο της Πεταλούδας. Σύμφωνα με αυτό, υπάρχει το γεγονός της ευαίσθητης εξάρτησης ενός συστήματος από τις αρχικές συνθήκες. Ένα ασήμαντο και ανούσιο γεγονός στις αρχικές συνθήκες ενός συστήματος μπορεί να οδηγήσει σε δραματικές αλλαγές στο αποτέλεσμά του χωρίς αυτές οι αλλαγές να μπορούν να προβλεφθούν.

Στην πραγματική ζωή ο πόλεμος είναι το κατ’ εξοχήν πεδίο εφαρμογής της συγκεκριμένης θεωρίας. Στην περίπτωση του τίτλου του θέματος, η απόβαση σε μια γαλλική ακτή στις 6 Ιουνίου 1944, ενός νέου από Μίντλσμπορο της Αγγλίας, μαζί με δεκάδες χιλιάδες άλλους από το Ηνωμένο Βασίλειο, τις ΗΠΑ και άλλες χώρες, οδήγησε στην αποτρόπαιη σφαγή αμάχων στο Δίστομο της Βοιωτίας 4 ημέρες αργότερα.

Τα γεγονότα της σφαγής του Διστόμου είναι γνωστά και τεκμηριωμένα. Το Σάββατο 10 Ιουνίου 1944, ο 2ος Λόχος του 1ου Τάγματος του 7ου Συντάγματος της 4ης Μηχανοκίνητης Μεραρχίας Αστυνομίας Waffen SS (2/1/7/4 SS-Polizei-Panzergrenadier-Division), με έδρα τη Λειβαδιά, ξεκίνησε για μία ακόμη εκκαθαριστική επιχείρηση, επιβαίνοντας σε 7 αυτοκίνητα $1. Στη διασταύρωση Διστόμου – Αράχοβας συναντήθηκαν με άλλα αυτοκίνητα γεμάτα Γερμανούς στρατιώτες που έρχονταν από την Άμφισσα με κατεύθυνση προς το Δίστομο.

Μετά από συνεννόηση των επικεφαλής, η ενοποιημένη φάλαγγα εισήλθε στο Δίστομο. Οι κάτοικοι ήταν ανυποψίαστοι, αλλά κάποιοι άρχισαν να ανησυχούν, λόγω του μεγέθους των γερμανικών δυνάμεων και της παρουσίας ομήρων, που είχαν συλληφθεί νωρίτερα. Μετά από λήψη πληροφοριών περί της παρουσίας ανταρτών στο Στείρι, τμήμα των γερμανικών δυνάμεων αναχώρησε προς αναζήτησή τους. Λίγο πριν το χωριό έπεσαν σε ενέδρα των ανταρτών. Μετά από μάχη με ακαθόριστες απώλειες εκατέρωθεν, η φάλαγγα επέστρεψε στο Δίστομο.

Το ατιμώρητο, μέχρι σήμερα, έγκλημα-ολοκαύτωμα των Γερμανών κατακτητών και των συνεργατών τους, στους Πύργους Εορδαίας

Θεοφάνης Μαλκίδης

Το ατιμώρητο, μέχρι σήμερα, έγκλημα-ολοκαύτωμα των Γερμανών κατακτητών και των συνεργατών τους, στους Πύργους Εορδαίας.

Από την ομιλία στην εκδήλωση μνήμης για την 80η επέτειο από το Ολοκαύτωμα στους Πύργους. Εορδαία, Μακεδονία, 2 Ιουνίου 2024.

"Λέγεται και είναι ορθό ότι το έγκλημα που δεν τιμωρείται, επαναλαμβάνεται. Αναφέρεται επίσης ότι ενώ για το έγκλημα υπάρχουν ακλόνητες αποδείξεις, υπάρχουν μάρτυρες, αυτήκοοι και αυτόπτες, εντούτοις ο δολοφόνος συνεχίζει να το αρνείται και να συνεχίζει την στάση ύβρεως έναντι των θυμάτων, των τραυματιών, των διασωθέντων. Ότι κάνει δηλαδή η Γερμανία οκτώ δεκαετίες….

Οι δύο παραπάνω παραδοχές ισχύουν για το έγκλημα των Γερμανών κατακτητών και των συνεργατών τους στους Πύργους Εορδαίας, ογδόντα ακριβώς χρόνια πριν την άνοιξη του 1944. Η πρώτη αφορά το έγκλημα το οποίο δεν τιμωρήθηκε και επαναλήφθηκε. Όχι μόνο γιατί οι κατακτητές, εκτός από τους Πύργους δολοφόνησαν αθώους συμπατριώτες μας και στην Κλεισούρα, στην Ερμακιά, στο Σέλι, στο Άνω και Κάτω Γραμματικό, στη Μεταμόρφωση, στον Άγιο Παύλο, στο Ροδοχώρι, στην Αγία Φωτεινή, στο Δίστομο. Αλλά γιατί πριν από αυτά τα εγκλήματα ο «δάσκαλος» Κεμάλ είχε διαπράξει τα ίδια τα οποία τα αντέγραψε ο «μαθητής» Χίτλερ. Τα περισσότερα θύματα στους Πύργους ήταν Πόντιοι που είχαν γλυτώσει από τη Γενοκτονία το 1919, αλλά δυστυχώς δολοφονήθηκαν το 1944 !

Το Ολοκαύτωμα στους Πύργων Εορδαίας είναι το μεγαλύτερο μαζικό έγκλημα στην κατεχόμενη Ελλάδα μετά απ' αυτό των Καλαβρύτων, έγκλημα το οποίο διαπράχθηκε με βαρβαρότητα από τους κατακτητές και τους πρόθυμους συνεργάτες τους.

Οι Πύργοι είναι ένας ημιορεινός οικισμός στις πλαγιές του Βερμίου. Το 1530 υπαγόταν στον καζά της Φλώρινας διαθέτοντας 444 χριστιανικές εστίες. Οι οικογένειες που ζούσαν στο χωριό μειώθηκαν σε 130 στα τέλη του 19ου αιώνα εξαιτίας της τουρκικής πίεσης και της μετανάστευσης στο εξωτερικό. Στο χωριό εγκαταστάθηκαν την άνοιξη του 1924 πρόσφυγες από τον Πόντο (Τραπεζούντα, Νικόπολη και Γαλίαινα ) ενώ οι πρόσφυγες από τη Βιθυνία κατάγονται από την περιοχή της Νικομήδειας και την Απολλωνιάδα.

Έγγραφο της CIA δείχνει τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ως συνεργάτη των Ναζί

Λίστα που υπήρχε στη δικογραφία για τον Άιχμαν συνδέει τον ιδρυτή της ΝΔ με την εξόντωση Εβραίων στη Θεσσαλονίκη

Newsroom

Το γύρο του διαδικτύου και των social media κάνει ένα έγγραφο που αναρτήθηκε στον ιστότοπο της CIA και κατονομάζει τον πρώην έλληνα πρωθυπουργό και ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Καραμανλή, ως συνεργάτη των Ναζί, ενώ τον συνδέει και με την εξόντωση των Εβραίων της Θεσσαλονίκης. Ανάλογες κατηγορίες υπάρχουν και για τον Κωνσταντίνο Τσαλδάρη αλλά και τον καθηγητή πανεπιστημίου κ. Πετρόπουλο. Το επίμαχο έγγραφο που βρίσκεται στον ιστότοπο της CIA, ανήκει στη συλλογή εγγράφων για τα εγκλήματα πολέμου των Ναζί και αποχαρακτηρίστηκε το 2006, καθώς μέχρι τότε ήταν άκρως απόρρητο. Φέρει ημερομηνία 16 Σεπτεμβρίου 1962 και περιλαμβάνει τη μαρτυρία ενός διπλωματικού υπαλλήλου ο οποίος συνομίλησε με τον τότε σύμβουλο της πρεσβείας Ιωάννη Μοσχόπουλο και του αποκάλυψε ότι στη δικογραφία για τη δίκη του Ναζί, Άντολφ Άιχμαν, στο Ισραήλ, περιλαμβάνεται και ένας «επίσημος πίνακας» με τους έλληνες πράκτορες των γερμανικών αρχών, κατά την περίοδο της Κατοχής. Οι πράκτορες αυτοί είχαν συνεργαστεί με τον Μέρτεν για την εξόντωση Εβραίων στη Θεσσαλονίκη και την αρπαγή των περιουσιών τους. Τη δίκη του Άιχμαν είχε παρακολουθήσει για λογαριασμό της ελληνικής κυβέρνησης ένας έμπιστος υπάλληλος με ισραηλιτική καταγωγή, που βρίσκονταν υπό τις διαταγές του Ιωάννη Μοσχόπουλου. Ο υπάλληλος αυτός είδε με τα μάτια τον επίμαχο πίνακα με τους έλληνες συνεργάτες των Ναζί και μεταξύ αυτών περιλαμβάνονταν και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής! Όπως σημειώνεται, ο υπάλληλος ειδοποίησε την ελληνική κυβέρνηση για το γεγονός, η οποία προέβη σε «επίμονα διαβήματα» προς την ισραηλινή κυβέρνηση ώστε ο επίμαχος πίνακας να μην δημοσιοποιηθεί κατά τη δίκη, κάτι που πράγματι έπραξε ο γεν. εισαγγελέας. Παράλληλα, ο ισραηλίτης υπάλληλος αποκάλυψε στον Ιωάννη Μοσχόπουλο ότι εκτός από το όνομα του Καραμανλή (που ήταν επισημασμένο με κόκκινο χρώμα), στους πίνακες βρίσκονταν και το όνομα του καθηγητή πανεπιστημίου κ. Πετρόπουλου καθώς και του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη. Το επίμαχο έγγραφο μπορεί να βρεθεί εδώ.

Φραντς Γέγκερστετερ: 80 χρόνια από τον αποκεφαλισμό του

Σήμερα 9 Αυγούστου, κλείνουν τα 80 χρόνια από τον αποκεφαλισμό του Φραντς Γέγκερστέτερ, του Αυστριακού αντιναζιστή που αρνήθηκε να υπηρετήσει στον γερμανικό στρατό όταν κλήθηκε να στρατευθεί, επειδή πίστευε ότι να υπηρετήσει το ναζιστικό κράτος ήταν ασυμβίβαστο με τη χριστιανική πίστη. Η πατρίδα του είχε προσαρτηθεί στη ναζιστική Γερμανία με το “Ἀνσλους” από το 1938. Απλός αγρότης, φιλομαθής με στοιχειώδη μόρφωση, αντιστάθηκε μέχρι το τέλος, εκεί που υπέκυψαν άνθρωποι του πνεύματος.

Γεννήθηκε το 1907 και έζησε στο μικρό χωριό Σακτ Ράντεγκουντ κοντά στο Σάλτσμπουργκ της Άνω Αυστρίας. Χαρακτήρας ατίθασος και δυναμικός στα νιάτα του, ήταν πάντοτε πιστός αλλά τίποτα δεν έδειχνε ότι θα αφοσιωνόταν τόσο πολύ στη χριστιανική πίστη. Πράγμα που αποδόθηκε στην επιρροή της βαθιά πιστής συζύγου του Φραντσέσκα Σβάνινγκερ, με την οποία παντρεύτηκαν στις 9 Απριλίου 1936 (ΦΩΤΟ).

 Όμως, πιο αξιόπιστες είναι μαρτυρίες που αποδέχεται ο βιογράφος του Γκόρντον Τσαν, ότι η μεταστροφή του ανάγεται σε προγενέστερο διάστημα, όταν είχε φύγει κάποια χρόνια από το χωριό του για να εργαστεί σε μεταλλεία σιδήρου στο Άιζενερτζ. Η μεταστροφή αυτή οδήγησε και στο γάμο του, από τον οποίο απέκτησε τρεις κόρες: Τη Ροζαλία (1937), τη Μαρία (1938) και την Αλοϊσία (1940).

Συμπληρώνονται σήμερα 80 χρόνια από την μεγάλη διαδήλωση του λαού της Αθήνας, που απέτρεψε την επέκταση της βουλγαρικής ζώνης κατοχής στην Κεντρική Μακεδονία.

ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (ΕΣΔΟΓΕ)

                  https://esdoge.gr/

                                                               Αθήνα 22 Ιουλίου 2023

Συμπληρώνονται σήμερα 80 χρόνια από την μεγάλη διαδήλωση του λαού της Αθήνας, που απέτρεψε την επέκταση της βουλγαρικής ζώνης κατοχής στην Κεντρική Μακεδονία. Πρόκειται για τη μαζικότερη διαδήλωση της περιόδου της Κατοχής και ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της Εθνικής Αντίστασης, καθώς αποφεύχθηκε ο διαμελισμός της χώρας και η ενσωμάτωση ολόκληρης της Μακεδονίας στο βουλγαρικό κράτος.

Είχαν προηγηθεί μεγάλες διαδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη (10.7.1943), το Κιλκίς, την Έδεσσα, τα Γιαννιτσά και άλλες πόλεις της Μακεδονίας αλλά και στον Βόλο και την Καρδίτσα. Όμως η αποφασιστική λαϊκή κινητοποίηση, που άλλαξε τις ειλημμένες αποφάσεις των Γερμανών, ήταν η γενική απεργία και διαδήλωση, που οργάνωσε το ΕΑΜ στις 22 Ιουλίου 1943 στην οποία συμμετείχαν εκατοντάδες χιλιάδες λαού κατακλύζοντας το κέντρο της Αθήνας.

Οι κατακτητές δεν δίστασαν να βάψουν στο αίμα τη διαδήλωση πυροβολώντας στο ψαχνό τους άοπλους πολίτες με τελικό απολογισμό τριάντα νεκρούς, εκατοντάδες τραυματίες και ακόμη περισσότερους συλληφθέντες. Ανάμεσα στους ηρωικούς νεκρούς ξεχωρίζουν για τη γενναιότητα και την αυτοθυσία τους τρεις ΕΠΟΝίτισσες: οι φοιτήτριες της Γαλλικής Ακαδημίας Παναγιώτα Σταθοπούλου και Κούλα Λίλη, 17 και 19 ετών αντίστοιχα και η 23χρονη υφαντουργός Όλγα Μπακόλα. Η επέκταση της βουλγαρικής ζώνης κατοχής στην Κεντρική Μακεδονία ματαιώνεται. Πρόκειται για μία ακόμη σπουδαία νίκη του αντιστεκόμενου ελληνικού λαού μετά τη ματαίωση της προσέλκυσης «εθελοντών» που θα πολεμούσαν στο πλευρό της Βέρμαχτ στο Ανατολικό Μέτωπο, τον Γοργοπόταμο, την αποτροπή της λαϊκής επιστράτευσης, που έσωσε τον ανθό της νεολαίας μας από τα κάτεργα του Χίτλερ και τόσα ακόμη επιτεύγματα της Εθνικής μας Αντίστασης.

Άγιος Αλέξανδρος Shmorell

Ο Άγιος Αλέξανδρος Shmorell γεννήθηκε το 1917 στο Όρενμπουργκ της Ρωσίας. Η μητέρα του, που πέθανε ένα χρόνο αργότερα, το 1918, ήταν Ρωσίδα Ορθόδοξη, ενώ ο ιατρός πατέρας του ήταν Γερμανός προτεστάντης.

 Ο μικρός Αλέξανδρος βαπτίστηκε Ορθόδοξος και ευτύχησε τόσο ο πατέρας του, όσο και η μετάπειτα μητριά του, να μην προσπαθήσουν να τον προσαρτήσουν στον προτεσταντισμό.

Το 1921 η οικογένεια Schmorell θα μεταναστεύει στο Μόναχο, για να γλιτώσει από την καταπίεση των μπολσεβίκων. Εκεί ο Αλέξανδρος θα μεγαλώσει ακούγοντας από την ρωσίδα νταντά του, Νιάνια, ιστορίες από την ρωσική παράδοση. Με το νού του θα ταξιδέψει στις ρωσικές στέπες, στα παλάτια του Τσάρου, στα λημέρια των Κοζάκων αρματωλών. Θα φτιάξει, έτσι, μέσα του μια εξιδανικευμένη εικόνα για την προκομμουνιστική Ρωσία. Η εικόνα αυτή θα ενισχυθεί λίγο αργότερα, στην εφηβεία, όταν ο Αλέξανδρος θα γίνει φανατικός αναγνώστης των Ρώσων κλασσικών και ιδιαίτερα του Ντοστογιέφσκι.

Ταυτόχρονα η Νιάνια φρόντιζε από μικρό να τον γαλουχίσει στην Ορθόδοξη Πίστη. Ο Αλέξανδρος δεν έλειπε σχεδόν ποτέ από τον Ορθόδοξο ναό του Μονάχου, ενώ αργότερα ως φοιτητής είχε πάντα πάνω του ένα προσευχητάρι. Ο εφημέριος, μάλιστα, ήταν ο πρώτος που με τις διδαχές του ώθησε τον Αλέξανδρο να ευαισθητοποιηθεί με τα ευρύτερα κοινωνικά προβλήματα.

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΝ ΜΑΖΩΝ

Του Κώστα Χατζηαντωνίου 

κατά τον εικοστό αιώνα οδήγησε στα γνωστά ολοκληρωτικά κινήματα. Μια νέα εξέγερση, συνδεδεμένη με την κατάρρευση της μεταπολεμικής ευρωπαϊκής ευδαιμονίας, την τεχνική επανάσταση και την έκρηξη των κοινωνικών δικτύων πού θα οδηγήσει; Δεν είναι εύκολη η απάντηση. 

Η έκρηξη αυτή, που επιτρέπει από τις μαζικές καθημερινές παραστάσεις πλήθους διαταραγμένων (που επιθυμούν να "εκφραστούν" ή να γίνουν από σχολιαστές έως καθοδηγητές), μέχρι την εντός ολίγων ημερών ποδηγέτηση και είσοδο κόμματος στη Βουλή, βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη. Αξίζει να σταθούμε ειδικά στο τελευταίο φαινόμενο ("Σπαρτιάτες"), με το οποίο η Ελλάδα θα διεκδικούσε παγκόσμια πρωτεία (για την ταχύτητα ανάδειξης ενός λούμπεν ρεύματος), αν ήμασταν τόσο αφελείς ώστε να πιστεύαμε ότι οι τους πάντες παρακολουθούντες δεν είχαν αντιληφθεί την επαφή εγκλείστων και υποψηφίων ή πως δεν μπορούσαν να ανακόψουν τα διαγγέλματα της εγκάθειρκτης πραγματικής ηγεσίας. 

Ποιος θέλει λοιπόν την πολιτική συντήρηση, έστω σε ψύξη, μιας εγκληματικής πολιτικής ομάδας; Αλλά και ποιος διασπείρει τη σύγχυση με έναν γενικό "αντιφασισμό" που ταυτίζει συντηρητικά, εθνικιστικά ή ακόμη και αριστερά κόμματα όπως αυτό της πρώην προέδρου της Βουλής, αντί να επικεντρώσει στο υπαρκτό φασιστικό ρεύμα που πολύ εύκολα στήνει ένα εκλογικό δίκτυο εντός ολίγων ημερών; Αυτός ο κίνδυνος, που τον ενισχύει η διαπαιδαγώγηση στη χυδαιότητα και η λουμπενοποίηση μέσω τηλεοπτικών διαύλων και κοινωνικών δικτύων, συνιστά μια άλλου τύπου εξέγερση των μαζών που εύκολα μπορεί να παρασύρει και ψηφοφόρους που παραμένουν σήμερα στα κόμματα του συνταγματικού τόξου αλλά αισθητικά δεν διαφέρουν από τους ψηφοφόρους που περνούν την κόκκινη γραμμή.

 Γραμμή που δυστυχώς δεν είναι η γνωστή γραμμή του χρυσαυγιτισμού αλλά πολύ πιο ασαφής όπως δείχνουν τα ποσοστά των "Σπαρτιατών" σε πέραν πάσης υποψίας περιοχές (π.χ. 9% στην Πάτμο!) και φανερώνουν την πλήρη απαξίωση του κοινοβουλευτισμού. 

2 Μαΐου 1941: ο 17χρονος μαθητής Μάθιος Πόταγας θυσιάζεται και γίνεται σύμβολο της Εθνικής μας Αντίστασης!

Του Δρ. Αριστομένη Ι. Συγγελάκη

«Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις,  - εκεί που πάει να σκύψει 

με το σουγιά στο κόκκαλο, με το λουρί στο σβέρκο

Να τη πετιέται αποξαρχής κι αντρειεύει και θεριεύει

και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου» Γιάννης Ρίτσος 

Σαν σήμερα, 2 Μαΐου 1941, ο δεκαεπτάχρονος Μάθιος Πόταγας, μαθητής της Ε’ Γυμνασίου της Βαρβακείου, γράφει ιστορία ως εμπνευστής και πρωταγωνιστής μιας από τις πρώτες πράξεις Αντίστασης στην κατεχόμενη Ευρώπη. 

Όπως σημειώνει ο Μανώλης Γλέζος, που έφερε στο φως αυτή την σπάνια ιστορία θάρρους και αυτοθυσίας, αμέσως μετά την κατάληψη της Πάτρας στις 26 Απριλίου 1941 η μεραρχία «Σωματοφυλακή SS Αδόλφος Χίτλερ» κινείται νότια με κατεύθυνση την Καλαμάτα. Λίγο έξω από τη Βυτίνα, στη γέφυρα Κουτρουμπή βρίσκει απέναντί της έναν ατρόμητο έφηβο που υψώσει το χέρι του φωνάζοντας: «Σταθείτε. Δεν θα μας σκλαβώσετε. Είμαι εδώ μόνος. Αλλά η Ελλάδα ολόκληρη ακολουθεί» . Μόλις ο διερμηνέας μετέφρασε τα λόγια του αμούστακου νέου, ο διοικητής της επίλεκτης γερμανικής μονάδας εκτέλεσε εν ψυχρώ τον ηρωικό μαθητή. Διέταξε δε τους στρατιώτες του να πολτοποιήσουν το κεφάλι του Μάθιου Πόταγα με μία μεγάλη πέτρα, γιατί, κατά τη ναζιστική ιδεολογία αυτό το τέλος πρέπει να έχουν όσοι αντιστέκονται…  

Η θυσία του Μάθιου Πόταγα δεν πήγε χαμένη. Μαζί με άλλες αντιστασιακές πράξεις άναψε τη σπίθα της Αντίστασης στις καρδιές των Ελλήνων. 

Ακολουθεί ο παλλαϊκός ξεσηκωμός της Μάχης της Κρήτης, όπου πολλοί συνομήλικοι του Μάθιου Πόταγα όπως ο Ιωάννης Μαυραντωνάκης  και άλλοι έφηβοι και νέοι, μαζί με χιλιάδες άλλους Κρητικούς, συμμετείχαν στην σθεναρή άμυνα του κρητικού λαού εναντίον των επίλεκτων αλεξιπτωτιστών και ορεινών καταδρομέων της Βέρμαχτ. Όμως, παρά την ηρωική αντίσταση του κρητικού λαού, που ξάφνιασε τον υπερόπτη εισβολέα,  η Κρήτη πέφτει και οι Γερμανοί πανηγυρίζουν για την πύρρειο νίκη τους.

Γ. Χαρβαλιας:Γιαβόλ Εκεί που μας χρωστούσανε μας πήραν και το βόδι! Αίμα, λήθη και υποτέλεια!

Συζητώντας με τον δημοσιογράφο και συγγραφέα Γιώργο Χαρβαλιά για την ιστορία των ΕλληνοΓερμανικών σχέσεων μα και ιστορική και πολιτισμική φύση του Γερμανικού έθνους όπως και τις διασταυρώσεις του με τις θεωρίας Ευγονικής, Κοινωνικού Δαρβινισμού, της σύγχρονης φυσιογνωμίας της Παγκοσμιοποίησης.

 Ένας υπόγειος άξονας από τις δύο Πλευρές του Ατλαντικού, ενώνει μέσα από την επιστήμη, τις ιδεολογίες, την ευγονική, τον κοινωνικό δαρβινισμό, το χρήμα και την εξουσία της Ελίτ εδώ και έναν αιώνα, που καθιστά την Γερμανική ηγεμονία, ένα διαχρονικό σχέδιο που αναπροσαρμόζεται ανάλογα με τις ιστορικές συγκυρίες.

ΕΝΑ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ

του Χρήστου Κατσάνη*

Η Ουκρανία είναι μια χώρα που εδώ και αιώνες βασανίζεται από διαιρέσεις, συγκρούσεις, μίση ανάμεσα σε διάφορες πληθυσμιακές ομάδες αλλά και πολιτικούς φορείς.

Η Ιστορία της είναι πολυκύμαντη.

Σημαντικό μέρος της (περιλαμβανομένου του Κιέβου) ήταν για αιώνες υπό την κατοχή της Rezspospolita (Κοινοπολιτεία της Πολωνίας Λιθουανίας) ενώ άλλο μέρος της ανήκε στην Ρωσία. Από τον 18ο αιώνα και ιδιαίτερα προς το τέλος του, επί Αικατερίνης της Μεγάλης η Ρωσία απέσπασε ένα σημαντικό τμήμα της Κοινοπολιτείας, το οποίο αποκάλεσε Νέα Ρωσία (Novorossiya).Το δυτικότερο τμήμα της Ουκρανίας πέρασε στην κατοχή της Αυστροουγγαρίας. Έτσι στα Ουκρανικά εδάφη, εκτός από την πανσπερμία λαών, συνεχίστηκε να υπάρχει και η παρουσία διαφορετικών θρησκευτικών δογμάτων. Ορθόδοξοι στο μεγαλύτερο μέρος της Ουκρανίας, ιδιαίτερα στην Ανατολή προς την Ρωσία, Καθολικοί προς την Δύση και βέβαια πολλοί Εβραίοι, αλλά και Μουσουλμάνοι στην περιοχή της Κριμαίας, που ανήκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα. Συγχρόνως υπήρχε και το φαινόμενο της Ουνίας, όταν δηλαδή οι κληρικοί διατηρούν τον εξωτερικό Ορθόδοξο Εκκλησιαστικό Ρυθμό αλλά θεωρούν τον Πάπα της Ρώμης ως επικεφαλής της Εκκλησίας.

Στις περιοχές της Ουκρανίας έβρισκε κανείς Ρώσους, Πολωνούς, Ούγγρους, Βούλγαρους, Έλληνες, Eβραίους, και διάφορες άλλες εθνικότητες.

Ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος και οι επαναστατικές εξελίξεις από το 1917, συγκλόνισαν ιδιαίτερα έντονα την Ουκρανία.

Μετά την Συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόβσκ, που οι Μπολσεβίκοι υπέγραψαν με την Γερμανία το 1918, η Ουκρανία κατελήφθη από τους Γερμανούς, κάτι που βέβαια τερματίσθηκε όταν η Γερμανία συνθηκολόγησε τον Νοέμβριο του 1918.

Στην Ουκρανία όπως και στην Ρωσία έλαβε χώρα εμφύλιος πόλεμος μεταξύ Μπολσεβίκων από την μία και Τσαρικών και εθνικιστών με την υποστήριξη Δυτικών Δυνάμεων από την άλλη, ο οποίος έληξε με την νίκη των Κομμουνιστών. Το 1922 η Ουκρανία εισήλθε στην Σοβιετική Ένωση .

Η απόσπαση της Ουκρανίας από την ΕΣΣΔ αποτέλεσε στόχο του Χίτλερ και των εθνικιστών από την δεκαετία του 1930 και φυσικά κατά την διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου.

Όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Σ.Ε οι εθνικιστές υπό τον Στέπαν Μπαντέρα θεώρησαν πως μια συμμαχία μαζί τους ήταν απαραίτητη προκειμένου να νικήσουν τους Σοβιετικούς. Μάλιστα ορισμένοι από αυτούς συγκρότησαν σώματα ΕΣ-ΕΣ όπως η Waffen SS Division Galicia.

Μετά την οριστική ήττα του Γ Ράιχ οι εθνικιστές Ουκρανοί κατέφυγαν σε Δυτικές χώρες και ιδιαίτερα στις ΗΠΑ και στον Καναδά.

ΝΤΡΟΠΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΠΛΕΝΕΤΑΙ ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΝΙΑΓΑΡΑ!!!

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη  (δημοσιεύτηκε στη «δημοκρατία» της                              13.11.2022)

=======================================

Όσο και αν είναι απίστευτο, ντροπιαστικό, εξευτελιστικό και απορριπτέο, όμως έμελλε να το ζήσουμε και αυτό! Πριν μερικές ημέρες, στην  Γ΄Επιτροπή του ΟΗΕ εμφανίστηκε , όπως κάθε χρόνο,  ψήφισμα  για την  καταδίκη  του ναζισμού. Όμως σύσσωμη η Δύση (άκουσον- άκουσον), και φυσικά  μαζί και  η Ελλάδα το καταψήφισαν! 

 Η Τουρκία (αξιοπρεπώς!!) άπεχε της ψηφοφορίας και μόνο το Ισραήλ σεβάστηκε τη μνήμη του ολοκαυτώματος με την ψήφο του.

Αλλά, πως άραγε εξηγείται αυτό  το τερατώδες συμβάν;

 Πως μπόρεσε η χώρα μας να λησμονήσει  τις θηριωδίες  των ΝΑΖΙ, τις εκατοντάδες των συμπολιτών μας που τυραννήθηκαν και θανατώθηκαν, την ολοκληρωτική καταστροφή της οικονομίας μας, το υποχρεωτικό κατοχικό δάνειο, την καταλήστευση των αρχαιολογικών μας θησαυρών,  τα σκελετωμένα παιδιά και τα πτώματα των ανθρώπων στους δρόμους, που πέθαιναν από πείνα; 

Απίστευτο, αλλά αληθινό! 

Ο Ναζισμός έλαβε από τη Δύση άφεση αμαρτιών, απλώς και μόνο επειδή η καταδίκη του (όπως κάθε χρόνο άλλωστε) ζητήθηκε από τη Ρωσία. Η οποία Ρωσία, όπως είναι γνωστό, συνέβαλε τα μέγιστα  στην ήττα του Άξονος. Δηλαδή, ζούμε  καταστάσεις, στις οποίες   τα τέρατα του παρελθόντος αγκαλιάζονται από τη Δύση, για να εναντιωθούν από κοινού  σε νέα.

Ας ελπίσουμε ότι η ανθρωπότητα δεν θα ξαναζήσει τη φρίκη της ναζιστικής Γερμανίας, του Β’Παγκόσμιου Πολέμου, παρότι οι λαοί που ξεχνούν την ιστορία τους εξαφανίζονται. 

‘Όμως, η Ελλάδα με θηλιά στο λαιμό, εδώ και 12 χρόνια, δεν θα μπορεί εφεξής, ακόμη  και να ψελλίζει ότι επί 80 και πλέον χρόνια,   η Γερμανία δεν έχει καταβάλει τα τεραστίων διαστάσεων πολυσχιδή κατοχικά χρέη της.

Τασιόπουλος Γιώργος 

Ο ΟΛΑΦ ΣΟΛΤΣ να γνωρίζει:

Ο Ελληνικός Λαός  ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ!

Π Ο Τ Ε   Ξ Α Ν Α!

Στην προγραμματισμένη συνέντευξη Τύπου του Όλαφ Σολτς με τον Κυριάκο Μητσοτάκη το μεσημέρι της Πέμπτης, 27 Οκτωβρίου, ελπίζουμε να τεθεί το θέμα των γερμανικών επανορθώσεων για τα  εγκλήματα της ναζιστικής θηριωδίας κατά της Ελλάδας και του Ελληνικού Λαού.

Η επιμονή της κ. Μέρκελ στο παρελθόν και του Σολτς φέτος, μία ημέρα πριν από την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, δεν είναι τυχαία. 

-Α Ξ Ι Ω Ν Ο Υ Μ Ε   άμεσα ως  Ελλάδα τις επανορθώσεις τόσο ως προς το κατοχικό δάνειο, όπως και τις εν γένει αποζημιώσεις για τα θύματα και τις υλικές καταστροφές της ναζιστικής θηριωδίας.  

 - Α Π Α Ι Τ Ο Υ Μ Ε  από τους θύτες να ολοκληρώσουν την «συγγνώμη» τους, αποδίδοντας στην Ελλάδα αυτό που δικαιωματικώς της ανήκει.  

- Α Ν  η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας εννοεί και αναγνωρίζει, στο ακέραιο, τις ευθύνες της για το ναζιστικό παρελθόν της

 - Ο Φ Ε Ι Λ Ε Ι, αμέσως, να πράξει έναντι της Ελλάδας εκείνο, το οποίο επιβάλλει ο Ευρωπαϊκός Πολιτισμός.

Άλλως, οι επίσκεψεις ανήμερα της 28ης, έχουν ως σκοπό να αμβλύνουν την ιστορική μνήμη και είναι ύποπτες τη στιγμή μάλιστα που η Γερμανία εξοπλίζει με υποβρύχια την Τουρκία. 

Η επιλογή της ημέρας βαρύνει και καθιστά υπόλογο και τον Έλληνα πρωθυπουργό.

Ο ελληνικός λαός ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ!

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

* Ποιός ἦταν ο ηρωικός Μοναχός Γεώργιος , πού ἐπέστρεψε τά μετάλλια στή βασίλισσα Ἐλισάβετ;

Την περίοδο της κατοχής περιέθαλψε στο Άγιο Όρος φυγάδες από το καθεστώς των ναζί,

φυλακίστηκε σε κολαστήριο στη Θεσσαλονίκη και καταδικάστηκε σε θάνατο από τους Γερμανούς.

Στην κατοχή ο πατέρας Γεώργιος, που είχε γίνει μοναχός το 1937, είχε το διακόνημα του κηπουρού στο μοναστήρι τού Αγίου Παύλου στον Άθωνα.

Ασπάσθηκε τον αγώνα της αντίστασης αυθόρμητα όταν έβλεπε κι άλλους Αγιορείτες μοναχούς να πρωτοστατούν στη φυγάδευση
Ελλήνων και Νεοζηλανδών που είχαν βρει καταφύγιο στον Άθω.

Προδόθηκε όμως από έναν ρουμάνο λαϊκό, ο οποίος εργαζόταν στο Άγιο Όρος.
Τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στο στρατόπεδο τού Παύλου Μελά όπου πέρασε Στρατοδικείο.

Εκεί τον ρώτησε ο Γερμανός Δικαστής:

-Γιατί παίρνετε τους εχθρούς μας και τους στέλνετε στη Σμύρνη και στην Αίγυπτο και δεν μας τους παραδίδετε;
-Αφού έχουν ανάγκη οι άνθρωποι, απάντησε.
Αν σου χτυπήσει την πόρτα ο άλλος, τι θα του πεις;
Ο Χριστός στο Ευαγγέλιο λέει, όποιος θέλει βοήθεια να του την προσφέρουμε, απάντησε ο θαρραλέος μοναχός, με αφοπλιστική ειλικρίνεια.

-Δηλαδή, αν ένας Γερμανός έρθει και σου ζητήσει βοήθεια θα τον βοηθήσεις; ρώτησε ο Δικαστής.
-Αν έχει ανάγκη από πραγματική βοήθεια, φυσικά.
Αλλά εσείς δεν έχετε καμία ανάγκη, έχετε καταπνίξει τον κόσμο στο αίμα και αιματοκυλήσατε όλη την ανθρωπότητα.

Αυτό ήταν.
Ο Δικαστής τον καταδίκασε σε θάνατο με συνοπτικές διαδικασίες.

Τα αιτια της διαστρεβλωσης της Ιστορίας του Β'ΠΠ απο την Ανατολική Ευρώπη.

 

OLEG KARPOVICH -  Αντιπρύτανης της Διπλωματικής Ακαδημίας του Ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών

 Η αλλοίωση της μνήμης των τραγικών γεγονότων έχει έντονο αντιρωσικό χαρακτήρα.

Υπό την επιρροή των "ΝέοΕυρωπαίων", η εκτίμηση της φύσης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και η στάση απέναντι στους δοσίλογους/συνεργους - στους κοινωνικοπολιτικούς κύκλους ορισμένων χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, έχουν υποστεί από καιρό σημαντικές αλλαγές και έχουν αποκτήσει έντονο αντι- Ρωσικό χαρακτήρα.

Πριν από την έναρξη της διαδικασίας επέκτασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπήρχε συναίνεση στις πολιτικές ελίτ της Δυτικής Ευρώπης, οσον αφορά την αντίληψη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η ευθύνη για τον οποίον βάραινε την Γερμανία, πραγμα το οποίο αναγνωριζοταν  ακομη και από την ηγεσία της(Γερμανίας).  Ο πόλεμος εκλαμβανοταν ως μια μεγάλη τραγωδία των ευρωπαϊκών λαών και όχι μόνο. 

 Ορισμένες ημέρες  μνήμης ήταν κοινώς  αποδεκτές (πχ. Ημέρα Μνήμης και Συμφιλίωσης, η απελευθέρωση του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Άουσβιτς κα).

Αυτή η προσέγγιση εδραιωνοταν/ ενισχυοταν από το γεγονός ότι ορισμένες χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης ήταν μέρος του Σοσιαλιστικού Στρατοπέδου μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980.  Η επακόλουθη ριζική αλλαγή στο κοινωνικοπολιτικό σύστημα ξεκίνησε τη διαδικασία αναθεώρησης της ιστορίας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι ορισμένα κράτη που συνεργάστηκαν ανοιχτά με τη ναζιστική Γερμανία (Ρουμανία, Σλοβακία, Βουλγαρία κ.λπ.), προσπάθησαν να δικαιολογηθούν και να μεταφέρουν την ευθύνη για την τραγωδία στην ΕΣΣΔ, πολλά ινστιτούτα που ασχολούνταν με την διερεύνηση των εγκλημάτων του Ναζισμού, γρήγορα «έκαναν κωλοτουμπα» και έσπευσαν να διερευνούν τα «εγκλήματα του κομμουνισμού». 

Μπίλα Τσέρκα: Η σφαγή γυναικόπαιδων από τους Ναζί στην Ουκρανία

«Πήγα στο δάσος στις 21 Αυγούστου. Ο στρατός είχε ήδη σκάψει τον τάφο. Τα παιδιά τα έφεραν εκεί. Δεν είχα καμία σχέση με την διαδικασία. Οι Ουκρανοί στέκονταν εκεί τρέμοντας. Τα παιδιά τα κατέβασαν από τα οχήματα. Τα έστησαν μπροστά στον τάφο τα πυροβόλησαν και αυτά έπεσαν μέσα. Οι Ουκρανοί δεν σημάδευαν κάπου συγκεκριμένα. Τα κλάματα και οι θρήνοι ήταν απίστευτοι. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Δεν μου ήταν εύκολο να το αντέξω".

Όλη η ανάρτηση...

Μπίλα Τσέρκα: Η σφαγή γυναικόπαιδων από τους Ναζί στην Ουκρανία: Η Μπίλα Τσέρκα είναι πόλη της κεντρικής Ουκρανίας. Τον Αύγουστο του 1941, έχοντας εξοντώσει τις σοβιετικές δυνά

20 ΙΟΥΛΙΟΥ - ΜΝΗΜΗ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ, ΜΑΡΙΑΣ ΣΚΟΜΤΣΟΒΑ (+1945)

20 ΙΟΥΛΙΟΥ - ΜΝΗΜΗ

ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ, ΜΑΡΙΑΣ ΣΚΟΜΤΣΟΒΑ (+1945)

 καὶ μνήμη ἁπάντων τῶν ἐν Γαλλίᾳ τελειωθέντων ὑπὸ τῶν Ναζὶ ρώσσων νεομαρτύρων.

Κάηκε στὴ θέση μιᾶς Ἐβραίας πολύτεκνης!

Μια αγία παράξενη για τους "καθώς πρέπει" χριστιανούς.

Ἀντισυμβατική, ποιήτρια, διανοούμενη, δοκιμιογράφος, καπνίστρια, συγγραφέας, πολύγλωσση, σεναριογράφος, θεατρικὴ συγγραφέας, φιλόσοφος, δίγαμη, μὲ τρία παιδιά ἀπὸ τὰ ὁποῖα τὸ ἕνα ἐκτὸς τῶν δύο γάμων,

 ἕνα ἐκ τῶν ἄλλων δύο ἐπίσης (γιὸς-Γιούρι) μαρτύρησε ἀπὸ τὰ βασανιστήρια τῶν Ναζί. Νεομάρτυς κι' αὐτός.

 Ἡ μία κορούλα της -Νάστια- πέθανε μικρή, ἀπεβίωσε καὶ ἡ μεγαλύτερη κόρη της στὴ Μόσχα, πρᾶγμα ποὺ βύθισε σὲ ζοφερὴ κατάθλιψη τὴ Μαρία καὶ ἔτσι ἀνοίγουν τὰ μάτια της στὴν πνευματικὴ πραγματικότητα πιά.

Ὁ τρόπος θανάτου της ἦταν ἐμβληματικός: μπῆκε στὸ θάλαμο ἀερίων τοῦ Ράβενσμπρουκ παίρνοντας τὴ θέση μιᾶς Ἐβραίας πολύτεκνης, λέγεται, ἐνῶ ἡ δική της σειρὰ εἶχε γλυτώσει.

 Κάηκε ἐκείνη γιὰ νὰ γλυτώσει ἄλλος ἄνθρωπος.

 Σὲ ἕνα νεανικό της ποίημα ἔγραφε ὅτι ἤθελε κάποτε νὰ γίνει παρανάλωμα τοῦ πυρὸς γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.

Ἁγία τοῦ Θεοῦ ὁσιομάρτυς Μαρία τοῦ Παρισιοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν!

Στο σύνδεσμο η ταινία για την Οσιομάρτυρα:

 https://m.youtube.com/watch?v=Gu9Rjz29ISw&fbclid=IwAR1y9ZZEcK-QT2C3DvLVwNS_6aXAb1NXNIQcPczt58PsPrPyz109axflYjU

ΠΗΓΗ:π. Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλος fb

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Η αγωνία μιας ολοκληρωτικής «νέας παγκόσμιας τάξης» (NWO) και ενός διαφορετικού «να είσαι άνθρωπος»: Η επιστημονική ψυχολογία απαιτεί νέο «διαφωτισμό»

Μην κάνετε την αναπτυσσόμενη γενιά υπάκουη και υποταγμένη με θρησκευτικές και αυταρχικές εκπαιδευτικές μεθόδους που παραλύουν το μυαλό!

Του Δρ. Rudolf Hänsel

Προώθηση του συγγραφέα

Αυτή η έκκληση είναι η ομολογία μιας ελεύθερης ψυχής στη μέση της αγωνίας μιας παγκόσμιας κρίσης που θα οδηγήσει σε μια ολοκληρωτική «Νέα Παγκόσμια Τάξη» (NWO) και σε ένα διαφορετικό «είναι άνθρωπος» . Δεν προορίζεται να είναι αυτο-απεικονιση, έστω κι αν ο συγγραφέας ξεκινά από εμπειρίες στα νιάτα του. Όλα τα πολιτικά ερωτήματα τοποθετήθηκαν σκόπιμα στο παρασκήνιο: έλαβαν ιδιαίτερη προσοχή σε πολλά άρθρα.

Δεδομένου ότι οι σκέψεις και οι πράξεις των ενηλίκων εξακολουθούν να καθορίζονται από μια «μαγική πίστη στην εξουσία» – άκριτη και θολωμένη από υποσχέσεις ευτυχίας – ο συγγραφέας πιστεύει ότι ο Διαφωτισμός τον 17ο/18ο αιώνα παρέμεινε ένα ημιτελές έργο. Η πίστη στην εξουσία οδηγεί αναπόφευκτα στην πίστη στην εξουσία, η οποία συνήθως πυροδοτεί το αντανακλαστικό της απόλυτης πνευματικής υπακοής και παράλυσης του νου.

Οι πλήρεις ενήλικες δεν μπορούν πλέον να σκέφτονται ανεξάρτητα και να κρίνουν λογικά. Δεν είναι όμως μόνο η ευφυΐα τους που εκφοβίζεται και υποβαθμίζεται, αλλά και η θέληση και η αυτοπεποίθησή τους.

Στις θρησκευτικές κοινότητες, η εκπαίδευση στην υπακοή ξεκινά από το μικρό παιδί. Πρέπει να επιτρέψει στον εαυτό του να καθοδηγείται και να καθοδηγείται χωρίς αντίφαση από όλες τις «αρχές» που εμπλέκονται στην εκπαιδευτική διαδικασία – γονείς, δάσκαλοι, ιερείς. Η αυταρχική αρχή στην εκπαίδευση συνδέεται χωρίς καμία διακοπή με τη «θεϊκή καταγωγή» της κυριαρχίας και τον σεβασμό όλων των «εξουσιών» όπως μεταφέρεται από την Εκκλησία. Έτσι, τόσο η θρησκευτική όσο και η αυταρχική εκπαίδευση καθιστούν την αναπτυσσόμενη γενιά υπάκουη και υπάκουη.

Ο συγγραφέας ανησυχεί ότι αυτές οι μέθοδοι εκπαίδευσης θα οδηγήσουν σε μια κατάσταση όπου η νεότερη γενιά δεν θα μπορεί να οδηγήσει τον κόσμο σε διαφορετική κατεύθυνση. Η επιστημονική ψυχολογία, η οποία ερευνά την ανθρώπινη φύση και παρέχει σίγουρες απαντήσεις στο ερώτημα της ψυχικής κατάστασης των ανθρώπων, απαιτεί επομένως μια νέα «φώτιση» που ενσωματώνει τα ευρήματα της επιστημονικής ψυχολογίας για την ανθρώπινη φύση.

Κάνοντάς το αυτό, ένας ελεύθερος στοχαστής δεν ισχυρίζεται ότι έχει στη διάθεσή του τον μοναδικό αγιοποιό ή τη μόνη αλήθεια που υπόσχεται την ευτυχία. Για τον ελεύθερο νου, υπάρχει ένας απεριόριστος αριθμός αληθειών που πρέπει να ανακαλυφθούν και να ακολουθήσουν την αλλαγή.

Ο Jean Meslier (1664-1729), Καθολικός ιερέας και Γάλλος ριζοσπάστης διαφωτιστής από την εποχή του πρώιμου Διαφωτισμού, απαντά στο ερώτημα τι είναι αλήθεια με τις λέξεις:

«Αλήθεια είναι αυτό που δεν είναι δογματική δουλεία και δεν χωρίζει τους ανθρώπους σε πιστούς και άπιστους ή άλλους θρησκευόμενους, αλλά είναι ωφέλιμο για τη συνύπαρξη των ανθρώπων και προάγει την κατανόησή τους». (1)

Φυσικά, παραμένει αναφαίρετο δικαίωμα των θρησκευόμενων να αντλούν αποκαλύψεις των υψηλότερων θρησκευτικών αληθειών από τα λόγια της Βίβλου. Αλλά είναι εξίσου άνευ όρων καθήκον του ερευνητή να συνάγει ιστορικές αλήθειες μόνο από εντελώς αδιαμφισβήτητες μαρτυρίες.

Σύμφωνα με τον Γάλλο καθηγητή φυσικής και πρόεδρο της Ένωσης Αθεϊστών, Francis Perrin (1901-1992), η πεποίθηση ότι δεν υπάρχει Θεός δεν οδηγεί τον άνθρωπο σε απόγνωση ή φόβο, αλλά σε βαθιά κατανόηση της αξίας και του νοήματος της ζωής. :

«Η σταθερή πεποίθηση ότι δεν υπάρχει Θεός και ότι οι υποτιθέμενες απαντήσεις των θρησκειών είναι απατηλές, ανόητες ή παιδαριώδεις, όταν ο άνθρωπος, κατακλυσμένος από ερωτήσεις, συλλογίζεται την τύχη του ή αναζητά ένα νόημα της ύπαρξης, αυτή η σταθερή πεποίθηση δεν οδηγεί καθόλου σε απόγνωση ή φόβο, αλλά σε μια μεγάλη ψυχική ηρεμία, σε μια βαθιά κατανόηση της αξίας της ζωής και σε μια υψηλή αντίληψη για την αξιοπρέπεια του ανθρώπου που είναι υπεύθυνος για τη ζωή του και τις πράξεις του». (2)