Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΠ.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΠ.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

06 Νοεμβρίου 2025

Η δικτατορία των αλγορίθμων από τον θεωρητικό της Silicon Valley

04/11/2025

ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ


Η “τεχνομοναρχία” αποτελεί ένα σύγχρονο όρο, ο οποίος αναφέρεται σε ένα προτεινόμενο πολιτικό σύστημα, το οποίο θα συνδυάζει έναν κυρίαρχο ηγέτη (μονάρχη) και μια τεχνοκρατική διακυβέρνηση, όπου οι αποφάσεις θα λαμβάνονται από ειδικούς, οι οποίοι θα χρησιμοποιούν τη σύγχρονη τεχνολογία, στηριζόμενοι στα δεδομένα και στους αλγόριθμους.

Αυτή η μορφή κυβερνησιμότητας υποστηρίζεται από το νέο-αντιδραστικό κίνημα (NRx) και από τον πολιτικό θεωρητικό Κέρτις Γιάρβιν. Ο Γιάρβιν, αλλά και το κίνημα (NRx), υποστηρίζουν σθεναρά και με σπάταλο θράσος την αντικατάσταση της φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας από μια απόλυτη μοναρχία, η οποία θα διοικείται από μια μεταμοντέρνα τεχνολογική ελίτ, που θα επιτηρεί με τεχνητή νοημοσύνη τον κρατικό έλεγχο.

Ο Κέρτις Γιάρβιν (γεννημένος το 1973) είναι Αμερικανός πολιτικός θεωρητικός, που ζητάει την αντικατάσταση της δημοκρατίας από τη μοναρχία, η οποία θα έχει επικεφαλής ένα διευθύνοντα σύμβουλο ή δικτάτορα. Ξεκινώντας αρχικά ως περιθωριακή φιγούρα με διαδικτυακούς οπαδούς, αναφέρεται πλέον ως στοχαστής της Νέας Δεξιάς. Ο Κέρτις Γιάρβιν έχει αναφερθεί αρκετές φορές από τον Τζέι Ντι Βανς, πριν ο Βανς γίνει αντιπρόεδρος των ΗΠΑ.

Από παιδί θεωρήθηκε αυθεντία, έγραφε ποίηση και διέπρεψε στα μαθηματικά και τους υπολογιστές, κάτι που τον βοήθησε να παραλείψει τρεις τάξεις από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Στην ηλικία των 12 ετών ήταν ήδη δευτεροετής φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια του Μέριλαντ και στα 15 του εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς. Στη συνέχεια μεταγράφηκε στο Πανεπιστήμιο Μπράουν και αφού απέκτησε το πτυχίο του εκεί, ξεκίνησε ένα διδακτορικό στους υπολογιστές στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϋ, αλλά τα παράτησε για να εργαστεί ως προγραμματιστής.

17 Οκτωβρίου 2025

Απόστολος Αποστόλου: Γεωπολιτικά Σχέδια - Κοινωνία σε περιορισμό -

Γεωπολιτικά Σχέδια - Κοινωνία σε περιορισμό -

Προσχήματα της Εξουσίας για να διαφύγει της πίεσης 



Ο καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικής Φιλοσοφίας, Απόστολος Αποστόλου , σε μια συζήτηση εφ όλης της ύλης στον 98.4 , μιλάει για τα γεωπολιτικά σχέδια με επίκεντρο την Ανατολική Μεσόγειο , που από τις ΗΠΑ ως θέμα "ασφάλειας" και αναβίωσης του IMEC , ανοίγει αναδιευθετήσεις για Ισραήλ- Τουρκία- Συρία- Λίβανο , αλλά και Ελλάδα με Κύπρο, στα όρια ακόμη και αναθεώρησης της Συνθήκης της Λοζάνης.

Ο Απόστολος Αποστόλου προχωράει και σε μια ανάλυση, με βάση την οπτική του,  για το πώς ο περιορισμός αντίδρασης της ελληνικής κοινωνίας έχει μετατραπεί ακόμη και σε αυτοπεριορισμό, από την εξουσία που με προσχήματα ακόμη και σε μεγάλα ζητήματα όπως ο ΟΠΕΚΕΠΕ ή τα Τέμπη, επιχειρεί να διαφύγει της πίεσης για δικαιοσύνη, αλήθεια και διαφάνεια.

05 Οκτωβρίου 2025

Απ. Αποστόλου: «ΟΠΕΚΕΠΕ- Τέμπη - Κοβέσι, η απογύμνωση του θεσμικού κελύφους μιας Δημοκρατίας των τύπων» (ηχητικό)

Μια συζήτηση-πρόκληση στον 98.4 για το πώς οι μηχανισμοί εξουσίας αποκόπτονται από την κοινωνία και ακυρώνουν την ουσία της Δημοκρατίας


Ο Καθηγητής Κοινωνικής και Πολιτικής Φιλοσοφίας, Απόστολος Αποστόλου, σε μια συζήτηση-πρόκληση για το πώς οι θεσμοί στην Ελλάδα αλλά και τμήμα της κοινωνίας με ρόλους σε θεσμούς, υπηρεσίες αλλά και τον ιδιωτικό τομέα, έχουν μετατραπεί σε θεραπαινίδες της εκάστοτε εκτελεστικής εξουσίας.

Περιγράφει το πώς αυτονομημένοι μηχανισμοί από την κοινωνία, λαμβάνουν αποφάσεις στο όνομα της και έχουν υπαλληλοποιήσει ακόμη και πρόσωπα που υπηρετούν θεσμούς ή θέσεις και ρόλους-κλειδιά. Αυτή η υπαλληλοποίηση θέτει από μόνη της κι ένα κομβικό ερώτημα: ακόμη και η αναθεώρηση του Συντάγματος στο άρθρο 86, μπορεί να γίνει μόνο από ένα πολιτικό σύστημα με τέτοιες λειτουργίες ή πρέπει πρωτίστως να είναι υπόθεση της κοινωνίας;

Η Δημοκρατία και οι θεσμικές της λειτουργίες μετατρέπονται διαρκώς σε έναν τυπικό εξωτερικά τίτλο. Η κοινωνία πρέπει να αντιληφθεί και να δράσει, αφού την αφορά πρωτίστως την ίδια.

29 Σεπτεμβρίου 2025

Απόστολος Αποστόλου : Συστήματα εξουσίας και κοινωνίες στην εποχή της "γυμνής μετάβασης"

 



Μια συζήτηση εφ όλης της ύλης στην εποχή της μεγάλης απροσδιοριστίας για τις κοινωνίες, με τον Καθηγητή Κοινωνικής και Πολιτικής Φιλοσοφίας , Απόστολο Αποστόλου στον 98.4. Ο Απ. Αποστόλου μιλάει για την υπέρμετρη τεχνοκρατική αισιοδοξία, που όμως καλλιεργείται από μεγάλους ιδιωτικούς πολυεθνικούς ομίλους κατόχους των πλατφορμών που έχουν καταλάβει την δημόσια σφαίρα , την ώρα που οι κοινωνίες πολιτικά, οικονομικά και βιοτικά κάνουν μεγάλα βήματα προς τα πίσω σε καιρούς βαρβαρότητας και βιοτικού ατομισμού.

Στις «Αντιθέσεις» μια συζήτηση για την επιστήμη, την υγεία, και την κοινωνία όπως διαμορφώνονται, εξελίσσονται ή ακυρώνονται στη νέα εποχή αβεβαιότητας. Αναφέρεται στη κρίση των θεσμών , την κατά επίφαση Δημοκρατία, την κατάλυση του ελεύθερου διαλόγου και την βαθιά τοξική πόλωση, χωρίς χαρακτηριστικά κοινωνικών τάξεων, αλλά "φυλών"… Καταθέτει την οπτική του για το τι συμβαίνει στην Αμερική σήμερα και πώς επηρεάζει τον υπόλοιπο κόσμο; Ποιες αντιλήψεις συγκρούονται σε διεθνές επίπεδο, στην κοινωνία, στα πανεπιστήμια, στην Ελλάδα της κομματοκρατίας και της διαφθοράς, με το αίτημα για δικαιοσύνη και ανακατανομή εισοδήματος να είναι τα μεγάλα ζητήματα που ουδείς στο πολιτικό σύστημα επιθυμεί να ανοίξουν ως πεδίο δημιουργικής αντιπαράθεσης.

πηγή:https://www.youtube.com/watch?v=BpNMF9AkDZI

04 Ιουλίου 2025

Απόστολος Αποστόλου: Μηχανισμοί διαφθοράς και εξουσίας βάζουν τα χέρια τους στα ταμεία της ΕΕ



Ο Καθηγητή Κοινωνικής και Πολιτικής Φιλοσοφίας Απόστολος Αποστόλου, μιλώντας τον 98.4 με αφορμή τις πολυεπίπεδες εξελίξεις του σκανδάλου στον ΟΠΕΚΕΠΕ , μιλάει για την χιονοστιβάδα εξελίξεων και την γραμμή σκανδάλων που παίρνουν σειρά , δημιουργώντας μία αποπνικτική κατάσταση στη κοινωνία , που πρέπει πλέον να βγει από τον λήθαργο της και να αντιδράσει, όταν βλέπει πόσο κυνικά μηχανισμούς διαφθοράς και μηχανισμούς εξουσίας να βάζουν χέρι στα Ταμεία της Ε.Ε. , που κανονικά θα έπρεπε να λειτουργούν υπέρ της ευημερίας της κοινωνίας.


ΠΗΓΗ:https://youtu.be/CMFnvMWmAtQ?si=8cf33WYETnDu4RgS
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

10 Ιουνίου 2025

Ο πολιτικός παχυδερμισμός του Μαξίμου



ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Ο παχυδερμισμός της κυβέρνησης ξεπερνά κάθε φαντασία, όσα στοιχεία έρχονται καθημερινά και αποκαλύπτουν τα σκάνδαλα, τις κυβερνητικές παραλήψεις, τις παρατυπίες του κυβερνητικού μηχανισμού, όλα φορτώνονται ή στις παρελθούσες κυβερνήσεις ή στις κοινωνικό – πολιτικές παθολογίες οι οποίες είναι ανίκητες για την κυβέρνηση. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Ξεχνά όμως να μας πει η κυβέρνηση πόσα χρόνια διαχειρίστηκε την εξουσία. Βολεύεται έτσι σε γενικές διαπιστώσεις αλλοιώνοντας όλες τις αλήθειες υποτιμώντας παράλληλα τη μνήμη των πολιτών. Γνωστή τακτική και για έτη εφαρμοσμένη. Όμως κάποια γεγονότα έρχονται ως καταιγίδες όσο και αν προσπαθεί η κυβέρνηση να μειώσει τη σημασία τους.

Για παράδειγμα, τα όσα έχουν συμβεί με τη Μονή του Σινά έρχονται να επιβεβαιώσουν την ολική ανεπάρκεια της κυβέρνησης και το απύθμενο θράσος της να κάνει το μαύρο άσπρο. Μετά τα όσα αναφέρει η ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera που μιλάει για ελληνο-αιγυπτιακό ντιλ, ώστε να επιτευχθεί ένα σχέδιο τουριστικής αξιοποίησης από την αιγυπτιακή κυβέρνηση στη ζώνη της Μονής Σινά με αντάλλαγμα τη μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας από την Αφρική προς την Ευρώπη, (μια επένδυση δισεκατομμυρίων) παρέχοντας μια εναλλακτική πηγή ενέργειας έναντι του ρωσικού φυσικού αερίου, όλα δείχνουν τα πρωτόκολλα που ακολουθεί ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνηση του.

30 Νοεμβρίου 2024

Όταν η αλήθεια γίνεται μολυσματική ασθένεια!

08/01/2024

ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Διανύουμε την εποχή της απόλυτης κοινωνικής μας αφασίας και υποδούλωσης. Και φυσικά χωρίς διαμαρτυρία στον κοινωνικό μαζοχισμό μας ξεπερνούμε όλα τα στάδια ορίων που ξέραμε μέχρι χθες. Η βία ανηλίκων και ενηλίκων έγινε ο τρόπος να επιλύονται οι διαφορές και εσωτερικεύεται σαν σταθερός προσδιορισμός στις “οχλοειδείς μάζες” (κατά την έκφραση του Ράϊχ). Έτσι λοιπόν η βία κυτταροποιείται και αναπαράγεται στην κοινωνική μας μυθολογία, ρημάζοντας ιδανικά και ανθρώπινες διαστάσεις.

Παράλληλα η φτώχεια επεκτείνεται με ταχύτητες πανδημίας. Η δομημένη ακρίβεια – αισχροκέρδεια, περιθωριοποιεί όλο και περισσότερες μάζες, σπρώχνοντάς τες στην κοινωνική παραβατικότητα και στο περιθώριο, ενώ εξαφανίζει τη μεσαία τάξη από τον ιστορικό κοινωνικό χάρτη. Εκλυτικός εκφυλισμός και εγκυστώσεις ψυχοπαθολογίας παρελαύνουν με άνεση και γίνονται η σταθερά της κοινωνικής μας θεολογίας, που αφανίζει κάθε τι που ήταν υποσχετικό.

Η πολιτική ηγεσία καλλιεργεί το μικρόκοσμο της και διασφαλίζει τα συμφέροντα των élite, η θρησκευτική ηγεσία βουλιάζει στην αφωνία και στην αδιαφορία. Ενώ οι κατά τη δική τους ομολογία ή κατά την εκτίμηση των εντύπων, διανοούμενοι βυσσοδομούν στους διαδρόμους της εξουσίας για μια επιχορήγηση, ή για κάποιο βραβείο μιας κάποιας παρεοκρατίας, επενδύοντας έτσι στο μιζεραμπιλισμό και στο βόλεμα.

Η κοινή ζωή μας κολυμπά στα αρνητικά στίγματα και τίποτα δεν φαίνεται να υπόσχεται την αλλαγή. Αξίες και προσανατολισμοί θεωρούνται ψευδαισθήσεις που δεν λύνουν ούτε τα προσωπικά αδιέξοδα, ούτε τις κοινωνικές επιδιώξεις. Ο πολιτιστικός ερμαφροδιτισμός καλύπτει όλους τους ορίζοντες. Ενώ ο αμοραλιστικός βιταλισμός και η βιοπολιτική γίνονται τα επίσημα εμβατήρια της εποχής μας.

29 Νοεμβρίου 2024

Ξαναγράφοντας την ζωή και την επιστήμη στο όνομα του πλουραλισμού!

25/01/2024

ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ


Ξαναγράφεται η ζωή μας, ξαναγράφεται η επιστήμη, η τέχνη, ο πολιτισμός μας, χωρίς νοσταλγικές αναβιώσεις ξαναγράφονται όλα με την απαίτηση του επείγοντος, αλλά και με το πρόσωπο της εξουσίας. Το 2008 ξεκίνησε η πρώτη φάση της πλανητικής κρίσης μέσω της οικονομίας και του δορυφόρου της, που ήταν το παγκόσμιο χρέος. Η ζωή έγινε μια απίστευτη αριθμολογία. Η φρενίτιδα των αριθμών επέβαλε ένα σχεδιασμό καταπίεσης, που άκουγε στο όνομα δημοσιονομική πειθαρχία. Κανένα θέλω, κανένα πράττω δεν ήταν δικό μας, όλα καθοδηγούνταν από τα τραπεζικά καρτέλ, από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Τα σκοτάδια των πολλών μηδενικών από τα χρέη των χωρών άρχισαν να βαραίνουν τους πολίτες του κόσμου. Η οικονομική πειθαρχία έτρεχε με χίλια και ο κόσμος ήταν πιο συγχυσμένος από ποτέ. Οι λαοί στάλθηκαν στα παγκοσμιοποιημένα ταμεία να πληρώνουν, ενώ κάθε μέρα, η οικονομική μηχανική μαστίγωνε τα αφτιά τους με προτεσταντικές διαταγές. “Δούλεψε ακόμη περισσότερο, μάθε να πληρώνεις, μπες στους νάρθηκες της λογικής του χρέους”, αυτές ήταν οι συρταρωτές διαταγές της νέας εποχής.

Και ξαφνικά, έρχεται μια πανδημία που βάζει σε παρένθεση την οικονομική φρενίτιδα – χωρίς να την εξαφανίζει – και επιβάλει μια υγειονομική μανία καταδίωξης για όσους δεν πειθαρχούν με τα υγειονομικά προγράμματα. O Édouard Zarifian μας είχε προειδοποιήσει ότι η έκπτωση γενικά της επιστήμης και ιδιαίτερα της ιατρικής θα έρθει με τη μορφή του “σωτηριακού τεκέ”.

Ξαναγράφεται η ζωή μας

Αυτό δεν έλεγε και ο Νίτσε; «Προσέχετε, οι νέες ιδέες και οι νέες επιστήμες θα έρθουν με περπατησιές χελιδονιών». Έτσι αθόρυβα μας ήρθε και η καπηλεία της ασθένειας “disease mongering” και τώρα μας έρχεται η παντοδυναμία της κοινωνικοποίησης της βιολογικής καταγωγής των φύλων. Αερολογούν, φλυαρούν, δογματίζουν, με στόμφο και μεγαληγορία οι σύγχρονοι επιστήμονες, για το νέο βασίλειο της κοινωνικοποιημένης ζωής μας.

28 Νοεμβρίου 2024

Τα δικαιώματα έχουν τη μυστική τους ατζέντα…

30/01/2024


ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Ο Ζαν Μπωντριγιάρ μας έλεγε ότι ζούμε κάτω από «το όργιο της απελευθέρωσής μας σε όλους τους τομείς». Στην πολιτική, στην επιστήμη, στην ηθική, στην αισθητική, στις ασυνείδητες ενορμήσεις, στην τέχνης, στα σημεία, στα νοήματα, στην επικοινωνία. Η απελευθέρωση έγινε υστερία και μαζί πανηγύρι ματαιοδοξίας. Μάλιστα, η απελευθέρωση με την ταχύτητά της έσπασε όλα τα κοντέρ και ακολουθεί μια νέα τροχιά προς το κενό.

Αρκεί να δει κανείς πως η “αρχή της ιατρικώς υποβοηθούμενης ανθρώπινης αναπαραγωγής”, μέσα από την παρένθετη μητρότητα, στην επιτάχυνσή της ακολουθεί μια τροχιά στον απεριόριστο εκτενόμενο χώρο της, όπως κάθε συμβάν που απελευθερώνεται από μόνο του και όπως κάθε γεγονός στην επιτάχυνση του, που γίνεται ατομικό, πυρηνικό και ακολουθεί την τροχιά του στο κενό.

Το 2002 (κυβέρνηση Σημίτη) ψηφίστηκε ομόφωνα από όλες τις πτέρυγες του ελληνικού Κοινοβουλίου το νομοσχέδιο της παρένθετης μητρότητας (surrogary όπως αναφέρεται στα αγγλικά). Το 2014 η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά τροποποίησε το πρώτο άρθρο του νόμου 3089/2002, για την “ιατρική υποβοήθηση στην ανθρώπινη αναπαραγωγή”, ενθαρρύνοντας τον αναπαραγωγικό τουρισμό της παρένθετης μήτρας, έτσι ώστε παρένθετες μητέρες να μην είναι μόνο όσες έχουν μόνιμη κατοικία την Ελλάδα (επιπλέον οι παρένθετες μητέρες να δικαιούνται μια μικρή οικονομική βοήθεια των 10.000 ευρώ).

Άλλες χώρες, με ένα θολό νομικό πλαίσιο, απέρριπταν οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια και έβαζαν την “υποβοηθούμενη ανθρώπινη αναπαραγωγή” σε διαδικασία “human trafficking”. Ωστόσο, υπάρχουν και χώρες που ενισχύουν με κάθε τρόπο τις παρένθετες. Για παράδειγμα, στην Καλιφόρνια η διαδικασία είναι πλήρως διαφανής, η αμοιβή της παρένθεσης προβλέπεται και μάλιστα με ένα ποσό που ξεπερνάει τα 100.000 δολάρια και βεβαίως προστατεύεται απολύτως. Δηλαδή, καλύπτεται από τον προσωπικό της δικηγόρο, έχει ασφάλεια υγείας για τη διάρκεια της κύησής της, ψυχολογική υποστήριξη και πολλές άλλες παροχές.

Φυγοκέντρωση της απελευθέρωσης

26 Νοεμβρίου 2024

Η μελαγχολική αποτυχία της ριζοσπαστικής Αριστεράς


24/11/2024
ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΛΑΧΟ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ


Δεν έχεις παρά να δεις τα πολιτικά κόμματα, ώστε να καταλάβεις το πρωθύστερο requiem του τέλους της πολιτικής. Τις τελευταίες μέρες στη σκηνή της πολιτικής, ο περιφερόμενος θίασος της ριζοσπαστικής Αριστεράς δίνει παραστάσεις με τίτλο “Το πολιτικό δράμα της Αριστεράς και η ετεροτοπία της”.

Πάει καιρός που οι νέο-αριστεροί μέσα από την επανεκπαίδευση της πολιτικής τους κουλτούρας διεκδικούν ρόλους διαχείρισης της εξουσίας όμοιους με εκείνους των πιο ακραίων συντηρητικών πολιτικών. Ποιος μπορεί να πει εξάλλου ότι η λέξη “προοδευτισμός” δεν κρύβει και το πρόσωπο του πλέον πιο αντιδημοκρατικού συμβόλου. Έτσι και αλλιώς οι λέξεις δεν κυβερνούν κανένα νόημα.

Άντε τώρα να τους θυμίσεις τα όσα έγραφε ο Λουί Αλτουσέρ στο “Le pense” τεύχος 144, σελ. 10 το 1969, όταν προέβλεπε ότι θα δούμε κόμματα της ριζοσπαστικής Αριστεράς να περνούν από τις τρεις φάσεις της παρακμής τους. Η πρώτη – μας έλεγε- θα είναι εκείνη του κλειστού κύκλου σ’ έναν άμορφο περίγυρο, η δεύτερη θα είναι εκείνη της μαζικής δραστηριότητας με κυρίαρχο έναν ύποπτο φιλελευθερισμό και η τρίτη θα είναι η επιστροφή στις δραστηριότητες του κλειστού τύπου, αλλά διογκωμένου με πολλές επιτροπές που θα ανακινούν θέματα φιλελευθερισμού με νέο πρόσωπο με λουξεμπουργικές ιδεολογικές μίξεις.

Ψιλά γράμματα για όλους εκείνους οι οποίοι βλέπουν την εξουσία ως χρυσή επαγγελματική ευκαιρία και αυτοεφαρμογή της απαίτησης “γιούρια στον ταβλά με τα κουλούρια”. Εκεί, δηλαδή όπου γίνεται κανόνας η ανταπόκριση στο “τώρα που γυρίζει”, γιατί πολιτική δεν είναι μόνο ό,τι έγραφε κάποτε ο Πωλ Βαλερύ «στην αρχή, πολιτική είναι η τέχνη να εμποδίζεις τους ανθρώπους να ανακατεύονται σ΄ αυτό που τους αφορά. Ύστερα πολιτική είναι η τέχνη να εξαναγκάζεις τους ανθρώπους να αποφασίζουν αυτό που δεν καταλαβαίνουν», αλλά πολιτική επίσης είναι η ανέκκλητη ακολουθία των σχέσεων μεταξύ εξουσίας-καταπίεσης- πλουτισμού.

Αριστερά & ολοκληρωτικά καθεστώτα