Γεώργιος Μάτσος:Παραβιάσεις της ανακριτικής διαδικασίας για τα Τέμπη

 

Γεώργιος Μάτσος 

Συνοψίζω όσες σοβαρές παραβιάσεις της ανακριτικής διαδικασίας για τα Τέμπη θυμάμαι από στήθους και χωρίς περαιτέρω έρευνα:

α) Το μπάζωμα του χώρου του δυστυχήματος. Εξαφάνισε πάρα πολλά αποδεικτικά στοιχεία που θα αποδείκνυαν πλήρως την αιτία της πυρκαγιάς, ακόμη και τον χώρο στον οποίο θα βρισκόταν το παράνομο φορτίο, εάν υπήρχε παράνομο φορτίο. Οι δικαιολογίες είτε ανύπαρκτες ("για καλό σκοπό", μας είπε ο πρωθυπουργός - ποιον άραγε;), είτε αυταπόδεικτα ψευδείς ("για να σταθούν οι γερανοί που θα απομάκρυναν τα βαγόνια", που αποδεικνύονται ψευδείς από το πλήθος των ρεπορτάζ της ημέρας που έδειχναν τους γερανούς να στέκονται εκεί και να απομακρύνουν βαγόνια χωρίς κανένα μπάζωμα από την επομένη το πρωί).

β) Η μη διενέργεια τοξικολογικών και βιοχημικών εξετάσεων. Είναι απολύτως πρωτοφανές στη σημερινή εποχή, να έχουμε 27 νεκρούς σε ανάκριση τέτοιας εκτάσεως δυστυχήματος, με αιτία θανάτου "απανθράκωση", και να μην έχουν γίνει τοξικολογικές και βιοχημικές εξετάσεις για τους νεκρούς αυτούς. Για το συγκεκριμένο ζήτημα δεν υπήρξε μάλιστα η παραμικρή δικαιολογία.

γ) Η καταστροφή του βιολογικού υλικού των θυμάτων πριν παραδοθούν στους συγγενείς τους οι ιατροδικαστικές εκθέσεις, από τις οποίες προέκυπτε ότι δεν είχαν γίνει τοξικολογικές και βιοχημικές εξετάσεις στους απανθρακωμένους νεκρούς (οπότε οι συγγενείς θα ζητούσαν τη διενέργεια τοξικολογικών εξετάσεων στο βιολογικό υλικό των απανθρακωμένων νεκρών). Η δικαιολογία ήταν ότι χρησιμοποιήθηκε (σε τέτοιας εκτάσεως εγκληματολογική διερεύνηση!) το πρωτόκολλο καταστροφής βιολογικού υλικού που χρησιμοποιείται στα ιδιωτικά μικροβιολογικά εργαστήρια για τις καθημερινές μας ιατρικές εξετάσεις! Αν μάλιστα ισχύει ότι οι ιατροδικαστικές εκθέσεις ξεκίνησαν να παραδίδονται στους συγγενείς λίγες ώρες μετά την ανακριτική διαταγή καταστροφής του βιολογικού υλικού, προκύπτουν σοβαρότατες υπόνοιες δόλιας τέτοιας διαταγής.

ΓΑΠ - ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑ...

Γιώργος Μάτσος 

Μέχρι σήμερα είχα την εντύπωση ότι υπήρχε μία μόνον ρητή μαρτυρία περί της σαφέστατης και ξεκάθαρης δυνατότητας δανεισμού μας από τις αγορές το 2009-2010 μετά την αλλαγή κυβέρνησης τον Οκτώβριο του 2009 και παρά τη φερόμενη "αποκάλυψη της αλήθειας για το έλλειμμα του 2009" στις 20 Οκτωβρίου 2009.

Η μαρτυρία αυτή ήταν του τότε αρμόδιου για το θέμα αυτό ρεπόρτερ του Capital, Γ. Αγγέλη, ο οποίος είχε γράψει κατά λέξη τα εξής (βλ. πρώτο σχόλιο): 

"Το πρώτο δίμηνο του 2010 και ενώ το ΥΠΟΙΚ είχε επιτυχώς προχωρήσει σε ομολογιακές εκδόσεις με δηλωμένη την προθυμία των primary dealers να καλύψουν και τις επόμενες που είχαν προγραμματισθεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες διαχείρισης δημόσιου χρέους, η κυβέρνηση όπως είναι γνωστό στράφηκε αλλού... Και η ευκαιρία χάθηκε. Η συνέχεια είναι γνωστή.".

Μαζί με άλλες πληροφορίες και λεπτομέρειες, προσπάθησα κάποια στιγμή το 2017 να καταγράψω τι ακριβώς είχε συμβεί το 2009-2010 σε ένα άρθρο 2.500 λέξεων (βλ. δεύτερο σχόλιο).

Και με τις μάλλον μοναχικές προσπάθειες τις δικές μου και κάποιων ελαχίστων γενναίων, όπως ο πάρα πολύ αρμόδιος να μιλήσει για αυτά τα θέματα, Ν. Χριστοδουλάκης, που τολμήσαμε διαχρονικά να πάμε κόντρα στη λυσσαλέα προπαγάνδα της εποχής που επεδίωξε (και σε μεγάλο βαθμό πέτυχε) να βγάλει το "μαύρο άσπρο" για τα αίτια της υπαγωγής μας στο πρώτο Μνημόνιο, ελπίζαμε ανθρωπίνως μόνον στην ευσυνειδησία του ιστορικού του μέλλοντος, για να καταγραφεί ορθά η αλήθεια για το πρώτο Μνημόνιο.

Που ήταν ότι υπαχθήκαμε λόγω των πιθανότατα σκόπιμων χειρισμών της κυβέρνησης ΓΑΠ μετά την πανηγυρικη εκλογή της στις 4 Οκτωβρίου 2009, ενώ τότε κανένα θέμα υπονόμευσης πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας δεν υπήρχε, η δε διεθνής κρίση βρισκόταν πια σε ύφεση. Απλά η κυβέρνηση εκείνη, με την επικοινωνιακή και πολιτική κυριαρχία που είχε τότε το ΠΑΣΟΚ, εκμεταλλεύθηκε την έως και ύποπτη σιωπή του προκατόχου της πρωθυπουργού (βλ. τρίτο σχόλιο), προκειμένου να φορτώσει σε εκείνον, επικοινωνιακά, τη δήθεν υπαιτιότητα της υπαγωγής στο πρώτο Μνημόνιο.

Να όμως που η μαρτυρία ότι η κάλυψη των δανειακών αναγκών της Ελλάδας ήταν ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΦΙΚΤΗ παρά τη μετεκλογική δήθεν "αποκάλυψη του αληθινού ελλείμματος του 2009" έρχεται τελικά, ολοκληρωμένη, ρητή, αδιάστικτη, από τον τελευταίο άνθρωπο που θα περίμενε κανείς να μαρτυρήσει περί τούτου: Τον τότε υπουργό Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου, στο βιβλίο του "Game Over - Η αλήθεια για την κρίση", σελ. 58.

Στέκει νομικά η εσχάτη προδοσία;

Του Γεωργίου Ι. Μάτσου*

Ιούλιος 2019: Η ΝΔ έχει μόλις θριαμβεύσει. Λίγοι ασχολήθηκαν με τον διορισμό του αρχηγού της ΕΛΑΣ κατά την τραγωδία στο Μάτι, Κωνσταντίνου Τσουβάλα, ως γενικού γραμματέα δημόσιας τάξης.

Η ΕΛΑΣ υπό την αρχηγία τού κ. Τσουβάλα έστελνε ανυποψίαστους πολίτες να καούν μέσα στο Μάτι. Στη συνέχεια ο κ. Τσουβάλας δήλωνε περήφανος για το Μάτι. Ο Τσίπρας λίγες μέρες αργότερα τον απέπεμψε. Όμως ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον έκανε γενικό γραμματέα δημόσιας τάξης.

Ας έλθουμε τώρα στη θέση των δικαστών και εισαγγελέων της προδικασίας για το Μάτι. Με εξαίρεση τον ανακριτή της υπόθεσης, Αθανάσιο Μαρνέρη, που εις μάτην ζητούσε αναβάθμιση των κατηγοριών, δεν γνωρίζουμε άλλοι δικαστές και εισαγγελείς της προδικασίας να είδαν κακούργημα. Δεν είδαν καν αδίκημα π.χ. στην παράλειψη του Λιμενικού να διασώσει ανθρώπους που επί πολλές ώρες βρίσκονταν στη θάλασσα. Κι όμως, η παράλειψη διάσωσης της ζωής από πρόσωπο με ιδιαίτερη νομική υποχρέωση να σώσει τη ζωή, είναι ανθρωποκτονία. Είτε από αμέλεια είτε από πρόθεση.

Γιατί παραβλέφθηκαν τέτοιες αβάστακτες ευθύνες; Διότι δικαστές και εισαγγελείς είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Δεν γεννήθηκαν όλοι ήρωες – κι ας έχουν τέτοιο job description. Η επαγγελματική τους πορεία εξαρτάται από αρεοπαγίτες, των οποίων η επαγγελματική πορεία εξαρτάται από την κυβέρνηση. Όταν η κυβέρνηση αναβαθμίζει πρόσωπα υπόλογα εκ της θέσεώς τους για το Μάτι, στέλνει μήνυμα. Ο μη ήρωας δικαστής δεν θα πάει κόντρα στην εμμέσως αλλά σαφώς εκφρασθείσα κυβερνητική βούληση: Στην ουσία το Μάτι είχε ήδη "θαφτεί" με την επιλογή Τσουβάλα ως γ.γ. δημόσιας τάξης.

Ομοίως δύσκολα θα αναδειχθεί ποινική ευθύνη πολιτικού. Γράφτηκε ορθά ότι η γραμμή της ΝΔ για τα Τέμπη είναι η γραμμή ΣΥΡΙΖΑ για το Μάτι: Οι υπουργοί "απλώς επέβλεπαν". Είναι έτσι;

Όχι. Απλώς η κοινωνία έχει μιθριδατιστεί ότι ο πολιτικός κόσμος τάχα "επιτρέπεται" νομικά να μην κάνει το καθήκον του.

Δεν συνειδητοποιούμε ότι η σπατάλη χρημάτων για ρουσφετολογικούς διορισμούς, αντί π.χ. για τηλεδιοίκηση στα τραίνα, πληροί το πραγματικό της έκθεσης της ζωής σε κίνδυνο. Μοιάζει "αθώο" να ξοδεύονται τα λεφτά μιας μικρής χώρας σε πελατειακές σχέσεις. Και δεν αντιλαμβανόμαστε ότι έχουμε εγκληματήσει εις βάρος άλλων ανθρώπων, που μπορεί να χάσουν τη ζωή τους επειδή δεν ξοδέψαμε τα κρατικά λεφτά εκεί που πραγματικά έπρεπε.

Ο ΠΡΩΘΥΠΥΡΓΟΣ γιατί ασχολείται τόσο πολύ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ με τεράστιο κόστος για τον ίδιο;

Γεώργιος Μάτσος 

Εντάξει, "μάθαμε" γιατί η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ασχολείται τόσο πολύ με τα έλαια σιλικόνης. Ο ΠΡΩΘΥΠΥΡΓΟΣ γιατί ασχολείται τόσο πολύ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ με τεράστιο κόστος για τον ίδιο;

Το άρθρο της κας Βασιλικής Σιούτη Vasiliki Siouti που ανέβηκε χθες στην ηλεκτρονική LIFO (βλ. πρώτο σχόλιο) περιέχει την εξής εκπληκτική πληροφορία:

"Γιατί η κυβέρνηση όμως ασχολείται τόσο πολύ με το θέμα της πυρόσφαιρας και ενοχλείται από την εκδοχή που απορρίπτει την πρόκλησή της από τα έλαια σιλικόνης; «Η εκδοχή των υδρογονανθράκων αντί για τα έλαια σιλικόνης τροφοδοτεί τη θεωρία του παράνομου φορτίου, του μπαζώματος και της συγκάλυψης» ήταν η απάντηση στενού συνεργάτη της κυβέρνησης, ο οποίος θεωρεί ότι τεχνικοί σύμβουλοι των οικογενειών των θυμάτων με τις καθημερινές εμφανίσεις τους στα ΜΜΕ διατηρούν τις θεωρίες που χαρακτηρίζουν ως συνωμοσιολογικές. «Πρέπει να τελειώνουμε με αυτές τις θεωρίες, η κυβέρνηση δεν μπορεί να τα ακούει όλα αυτά χωρίς να απαντά».".

ΣΑΤΑΝΙΚΕΣ ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ

Του Κωνσταντίνου Σιδέρη

Για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία οι αρχές "αποφασίζουν" να εκκαθαρίσουν τον χώρο ενός πολύνεκρου δυστυχήματος και έτσι να εξαφανίσουν κάθε δυνατότητα έρευνας των συνθηκών κάτω από τις οποίες συνέβη και εξελίχθηκε η σύγκρουση και η πυρκαγιά που ακολούθησε.  

Το γεγονός διαψεύδεται κατηγορηματικά από την Κυβέρνηση. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός καθώς και οι φακ τσεκερς που σπεύδουν μονίμως να ακυρώσουν ως ψευδή οποιοδήποτε διαφωνία με το κυβερνητικό αφήγημα, χαρακτηρίζουν όσους διαμαρτύρονται  για το πρωτοφανές αυτό γεγονός ως "συνωμοσιολόγους". 

Ένα χρόνο μετά, η Προϊσταμένη της Εισαγγελίας Εφετών Λάρισας Σοφία Αποστολάκη-Καλογήρου διαψεύδει με τον πιο επίσημο τρόπο το επίσημο αφήγημα. 

Στις 15 Ιουλίου 2024 γράφει: 

«...Είναι βέβαιον ότι το υλικό που απομακρύνθηκε από τον τόπο του εγκλήματος ήταν εξαιρετικά σημαντικό για αποδεικτική αξιοποίηση, σε κάθε περίπτωση αποτελούσε τμήμα του αποδεικτικού υλικού, αφού περιείχε πειστήρια και ίχνη (προσωπικά αντικείμενα, γενετικό υλικό επιβατών που χάθηκαν  κ.ο.κ.). 

Υπάρχει ελπίδα για ένα ελληνικό "σήμερα" στην Ευρώπη;

Του Γιώργου Μάτσου 

Μετά τους Ναπολεόντειους πολέμους οι Γερμανοί, αν και προσέβλεπαν προς την Πρωσία για την γερμανική ενοποίηση με όρους ισχυρότερους από την "Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του γερμανικού έθνους" (πρώτο Ράιχ), που είχε διαλυθεί το 1806, εντούτοις δίσταζαν να εκχωρήσουν την εξουσία των επιμέρους κρατιδίων στον βασιλιά της Πρωσίας. Ο Βίσμαρκ όμως με τη διπλωματική σοφία που τον διέκρινε, πέτυχε να μην θεωρηθεί η γερμανική ενοποίηση του 1866-1871 ως "επιθετική" έναντι των λοιπών Γερμανών επέκταση της Πρωσίας, με τον εξής τρόπο: 

Μέσω της ονομασίας του ενιαίου γερμανικού κράτους ως "Γερμανίας" (Γερμανικής αυτοκρατορίας - δεύτερο Ράιχ), διατηρώντας μάλιστα ως ομόσπονδες οντότητες και τα παλιά επιμέρους κρατίδια. Ενώ λοιπόν στην πραγματικότητα επρόκειτο για υπαγωγή των λοιπών Γερμανών υπό την εξουσία της Πρωσίας, το νέο κράτος ονομάστηκε "Γερμανία" για να μην γίνεται αντιληπτή η υπερεξουσία του Πρώσου πρώην βασιλιά και ήδη αυτοκράτορα. Η σημερινή Γερμανία είναι η μετέλιξη του δεύτερου εκείνου Ράιχ σε Δημοκρατία της Βαϊμάρης, σε τρίτο Ράιχ υπό τον Χίτλερ και στη συνέχεια σήμερα σε Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας.

Πρώτος βασιλιάς της Γερμανίας όμως θεωρείται όχι ο Όθωνας Α, που δημιούργησε την "Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία" (πρώτο Ράιχ), αλλά ο Καρλομάγνος, που δημιούργησε ένα τεράστιο γερμανικό ("φραγκικό" το μαθαίναμε στη σχολική μας ιστορία) κράτος στην κεντρική και δυτική Ευρώπη, που περιλάμβανε και όλη τη σημερινή Γαλλία, καθώς και τη Βόρεια και Κεντρική Ιταλία. Ο Καρλομάγνος ζήτησε και αναγνωρίστηκε ως Ρωμαίος Αυτοκράτορας της Δύσης. Και το παράδοξο είναι ότι θεωρείται όχι μόνον πρώτος βασιλιάς της Γερμανίας, αλλά και πρώτος βασιλιάς της... Γαλλίας! Την οποία ίσως μόνον εμείς παγκοσμίως επιμένουμε να ονομάζουμε με όνομα που παραπέμπει στην αρχαία Γαλατία και όχι στο γερμανικό φύλο των Φράγκων, όπως οι ίδιοι προσδιορίζουν τους εαυτούς τους (France - français). Από την αυτοαναφορά των ίδιων των "Γάλλων" μάλλον ως "Φράγκων" και όχι ως "Γαλατών", όπως τους θέλουμε εμείς, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι η Ευρώπη είναι τελικά πολύ πιο γερμανική από όσο νομίζουμε.