Ο ΠΡΩΘΥΠΥΡΓΟΣ γιατί ασχολείται τόσο πολύ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ με τεράστιο κόστος για τον ίδιο;

Γεώργιος Μάτσος 

Εντάξει, "μάθαμε" γιατί η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ασχολείται τόσο πολύ με τα έλαια σιλικόνης. Ο ΠΡΩΘΥΠΥΡΓΟΣ γιατί ασχολείται τόσο πολύ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ με τεράστιο κόστος για τον ίδιο;

Το άρθρο της κας Βασιλικής Σιούτη Vasiliki Siouti που ανέβηκε χθες στην ηλεκτρονική LIFO (βλ. πρώτο σχόλιο) περιέχει την εξής εκπληκτική πληροφορία:

"Γιατί η κυβέρνηση όμως ασχολείται τόσο πολύ με το θέμα της πυρόσφαιρας και ενοχλείται από την εκδοχή που απορρίπτει την πρόκλησή της από τα έλαια σιλικόνης; «Η εκδοχή των υδρογονανθράκων αντί για τα έλαια σιλικόνης τροφοδοτεί τη θεωρία του παράνομου φορτίου, του μπαζώματος και της συγκάλυψης» ήταν η απάντηση στενού συνεργάτη της κυβέρνησης, ο οποίος θεωρεί ότι τεχνικοί σύμβουλοι των οικογενειών των θυμάτων με τις καθημερινές εμφανίσεις τους στα ΜΜΕ διατηρούν τις θεωρίες που χαρακτηρίζουν ως συνωμοσιολογικές. «Πρέπει να τελειώνουμε με αυτές τις θεωρίες, η κυβέρνηση δεν μπορεί να τα ακούει όλα αυτά χωρίς να απαντά».".

ΣΑΤΑΝΙΚΕΣ ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ

Του Κωνσταντίνου Σιδέρη

Για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία οι αρχές "αποφασίζουν" να εκκαθαρίσουν τον χώρο ενός πολύνεκρου δυστυχήματος και έτσι να εξαφανίσουν κάθε δυνατότητα έρευνας των συνθηκών κάτω από τις οποίες συνέβη και εξελίχθηκε η σύγκρουση και η πυρκαγιά που ακολούθησε.  

Το γεγονός διαψεύδεται κατηγορηματικά από την Κυβέρνηση. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός καθώς και οι φακ τσεκερς που σπεύδουν μονίμως να ακυρώσουν ως ψευδή οποιοδήποτε διαφωνία με το κυβερνητικό αφήγημα, χαρακτηρίζουν όσους διαμαρτύρονται  για το πρωτοφανές αυτό γεγονός ως "συνωμοσιολόγους". 

Ένα χρόνο μετά, η Προϊσταμένη της Εισαγγελίας Εφετών Λάρισας Σοφία Αποστολάκη-Καλογήρου διαψεύδει με τον πιο επίσημο τρόπο το επίσημο αφήγημα. 

Στις 15 Ιουλίου 2024 γράφει: 

«...Είναι βέβαιον ότι το υλικό που απομακρύνθηκε από τον τόπο του εγκλήματος ήταν εξαιρετικά σημαντικό για αποδεικτική αξιοποίηση, σε κάθε περίπτωση αποτελούσε τμήμα του αποδεικτικού υλικού, αφού περιείχε πειστήρια και ίχνη (προσωπικά αντικείμενα, γενετικό υλικό επιβατών που χάθηκαν  κ.ο.κ.). 

Υπάρχει ελπίδα για ένα ελληνικό "σήμερα" στην Ευρώπη;

Του Γιώργου Μάτσου 

Μετά τους Ναπολεόντειους πολέμους οι Γερμανοί, αν και προσέβλεπαν προς την Πρωσία για την γερμανική ενοποίηση με όρους ισχυρότερους από την "Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του γερμανικού έθνους" (πρώτο Ράιχ), που είχε διαλυθεί το 1806, εντούτοις δίσταζαν να εκχωρήσουν την εξουσία των επιμέρους κρατιδίων στον βασιλιά της Πρωσίας. Ο Βίσμαρκ όμως με τη διπλωματική σοφία που τον διέκρινε, πέτυχε να μην θεωρηθεί η γερμανική ενοποίηση του 1866-1871 ως "επιθετική" έναντι των λοιπών Γερμανών επέκταση της Πρωσίας, με τον εξής τρόπο: 

Μέσω της ονομασίας του ενιαίου γερμανικού κράτους ως "Γερμανίας" (Γερμανικής αυτοκρατορίας - δεύτερο Ράιχ), διατηρώντας μάλιστα ως ομόσπονδες οντότητες και τα παλιά επιμέρους κρατίδια. Ενώ λοιπόν στην πραγματικότητα επρόκειτο για υπαγωγή των λοιπών Γερμανών υπό την εξουσία της Πρωσίας, το νέο κράτος ονομάστηκε "Γερμανία" για να μην γίνεται αντιληπτή η υπερεξουσία του Πρώσου πρώην βασιλιά και ήδη αυτοκράτορα. Η σημερινή Γερμανία είναι η μετέλιξη του δεύτερου εκείνου Ράιχ σε Δημοκρατία της Βαϊμάρης, σε τρίτο Ράιχ υπό τον Χίτλερ και στη συνέχεια σήμερα σε Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας.

Πρώτος βασιλιάς της Γερμανίας όμως θεωρείται όχι ο Όθωνας Α, που δημιούργησε την "Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία" (πρώτο Ράιχ), αλλά ο Καρλομάγνος, που δημιούργησε ένα τεράστιο γερμανικό ("φραγκικό" το μαθαίναμε στη σχολική μας ιστορία) κράτος στην κεντρική και δυτική Ευρώπη, που περιλάμβανε και όλη τη σημερινή Γαλλία, καθώς και τη Βόρεια και Κεντρική Ιταλία. Ο Καρλομάγνος ζήτησε και αναγνωρίστηκε ως Ρωμαίος Αυτοκράτορας της Δύσης. Και το παράδοξο είναι ότι θεωρείται όχι μόνον πρώτος βασιλιάς της Γερμανίας, αλλά και πρώτος βασιλιάς της... Γαλλίας! Την οποία ίσως μόνον εμείς παγκοσμίως επιμένουμε να ονομάζουμε με όνομα που παραπέμπει στην αρχαία Γαλατία και όχι στο γερμανικό φύλο των Φράγκων, όπως οι ίδιοι προσδιορίζουν τους εαυτούς τους (France - français). Από την αυτοαναφορά των ίδιων των "Γάλλων" μάλλον ως "Φράγκων" και όχι ως "Γαλατών", όπως τους θέλουμε εμείς, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι η Ευρώπη είναι τελικά πολύ πιο γερμανική από όσο νομίζουμε.