Λένε πως πίσω από έναν πετυχημένο άντρα βρίσκεται μια γυναίκα. Πίσω από τον Χαρίλαο, η Μάγδα Αναγνωστάκη και πίσω από τον Γιάννη Ρίτσο η Φαλίτσα Γεωργιάδου.
🔴Μάγδα Αναγνωστάκη-Φλωράκη, σύζυγος Χαρίλαου Φλωράκη. Ελάχιστες οι δημόσιες εμφανίσεις της και πάντα στη σκιά του, σεμνή και διακριτική. Γνωρίστηκαν πριν από τη δικτατορία, στο νοσοκομείο κρατουμένων «Άγιος Παύλος», όπου η Μάγδα εργαζόταν ως νοσοκόμα. Δύσκολοι καιροί, πέτρινα τα χρόνια. Παντρεύτηκαν πολλά χρόνια αργότερα, το 1976. Έζησαν παντρεμένοι οκτώ χρόνια, έως τον θάνατο της Μάγδας από λευχαιμία, στο ανατολικό Βερολίνο στις 27 Μαΐου 1984.
Έμεινε διακριτικά σεμνή στα παρασκήνια, συνεχίζοντας τη δουλειά της στη Σάμο, αλλά προσφέροντας και στον ποιητή το πανέμορφο καταφύγιο του τριανταφυλλώνα της στο Καρλόβασι, κάθε καλοκαίρι για σχεδόν 35 χρόνια.
Τα βραβεία Λένιν, Καρλ Μαρξ και Φιλίας των Λαών δεν μπόρεσαν να κρατήσουν δέσμιο τον Χαρίλαο Φλωράκη (1914-2005) και επέστρεψε με την Εξομολόγηση στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
[Η Εξομολόγηση ενός ανθρώπου αλλάζει το χωρόχρονο της ζωή του εις το διηνεκές. Αυτή όμως ενός πολιτικού που εκπροσωπεί την πρωτοπορία του αντιχριστιανικού Διαφωτισμού υπερβαίνει τα όρια του ατομικού και έχει ευρύτερες επιπτώσεις σε ολόκληρο το λαό και στην πορεία του Εθνους. Αυτός είναι και ο λόγος που η κρατούσα «προοδευτική» ιντελλιγκέντσια – δεξιά και αριστερά – κάνει ό,τι μπορεί να μη διαρρεύσει η Εξομολόγηση του Χαρίλαου Φλωράκη…Θέλετε και ένα άλλο γεγονός; Όταν ο Μητροπολίτης Μεξικού κ. Αθηναγόρας διεβίβασε στην Αθήνα την επιθυμία του Φιντέλ Κάστρο να επισκεφθεί το Αγιον Ορος , η απάντηση ήταν σιωπή. Από τη μια, δεν μας βόλευε να χωθούμε στη μύτη των Αμερικανών και, από την άλλη, μόνο η εικόνα ενός μαρξιστή στην Ακρόπολη της Ορθοδοξίας θα είχε καταλυτικές επιπτώσεις σε ολόκληρο το πανευρωπαϊκό «προοδευτικό» κίνημα… Εμείς όμως δε θέλουμε την Ελλάδα μεγάλη και δημιουργική- παγκόσμια υπερδύναμη στον πολιτισμό, κατά τον Χένρι Μίλερ – αλλά μικρή και μίζερη στα μέτρα μας…
Το κείμενο που ακολουθεί είναι αφήγηση του εξομολόγου του, ιερομόναχου Αθανάσιου Σιμωνοπετρίτη*. Ε.Δ.Ν.]
«…Θα σας πω για τον Χαρίλαο. Ήταν μια από τις συγκλονιστικότερες στιγμές που έζησα. Με ειδοποίησε ο Γέροντάς μας, ο οποίος έλειπε, ότι θα έλθει στη Μονή μας (τη Σιμωνόπετρα) ο Χαρίλαος Φλωράκης με 6-7 συντρόφους του. «Κοίταξε να τους περιποιηθείτε». Ήρθε μαζί με τον ηθοποιό Τίτο Βανδή. Τον ρώτησα: «Πρώτη φορά έρχεσαι εδώ, κ. πρόεδρε;». «Δυστυχώς, πρώτη φορά», μου είπε. «Πως σε λένε;», με ρώτησε. «Είμαι ο π. Αθανάσιος», του είπα. «Πάπα-Θανάση, ήρθα εδώ στο Άγιον Όρος και νόμιζα ότι θα βρω γέρους κατουρημένους, αλλά εδώ βρήκα μοναχούς παλικάρια σαν κυπαρίσσια. Στο Βατοπέδι βλέπω ένα καλογεράκι και με φωνάζει: «Γεια σου, σύντροφε». «Εσύ από που και ως που σύντροφος;». «Ήμουν αρχηγός της ΚΝΕ της Κομοτηνής, όταν ήμουν λαϊκός». «Και πως βρέθηκες εδώ;». «Δεν με ικανοποιούσε ο Μαρξ και αυτό που ήθελα το βρήκα στον Χριστό». «Όταν το άκουσα αυτό», είπε ο Φλωράκης, «μου ήρθε να άνοιγε η γη να με καταπιεί».
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ -ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 14.4.1998 Ένας λόγος εθνικής συμφιλίωσης και πατριωτισμού
Ο επίτιμος Πρόεδρος του ΚΚΕ Χαρίλαος Φλωράκης, στον επικήδειο που εκφώνησε, τόνισε τα εξής:
"Μακαριστέ Σεραφείμ,
Διπλό χρέος μού υπαγορεύει τα στερνά τούτα λόγια στο σημερινό ξόδι σου. Είναι το χρέος του κοντοχωριανού και συντοπίτη, καθώς και το χρέος του συναγωνιστή.
Μαζί ξεκινήσαμε στη δεύτερη δεκαετία του αιώνα, από τα χωριά του κάμπου της Καρδίτσας εσύ, και των Αγράφων εγώ. Και οι δύο αγωνιστήκαμε για την πατρίδα, από διαφορετικό ταμπούρι, φυσικά, ο καθένας, αλλά ενάντια στον κοινό κατακτητή, στον κοινό εχθρό. Η ζωή και η πορεία σου επιβεβαιώνουν μια ιστορική αλήθεια: Οτι, δηλαδή, έντιμοι αγωνιστές και πατριώτες υπήρξαν σε όλες τις οργανώσεις της Εθνικής Αντίστασης.
Στις 20 Ιουλίου 1989, πέθανε ο Γιάννης Τσαρούχης. Στις 20 Ιουλίου 1914, γεννήθηκε ο Χαρίλαος Φλωράκης. Αυτή όμως δεν ήταν η μόνη «συνάντηση» του Χαρίλαου με τον Τσαρούχη…
