Ο νέος Ψυχρός Πόλεμος – Μια γεωπολιτισμική πρόταση

08/11/2025

ΑΠΕ-ΜΠΕ /ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΜΠΟΥΓΙΩΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

ΓΡΙΒΑΣ ΚΩΣΤΑΣ

Μια γεωπολιτισμική πρόταση της Ελλάδας και της Ορθοδοξίας για έναν πιο ειρηνικό κόσμο. Το διεθνές σύστημα σήμερα βρίσκεται σε μια φάση έντονα μεταβατική και ρευστή. Κινούμαστε προς μια νέα ιστορική περίοδο με πολλά ανταγωνιστικά στοιχεία.

Οι ανταγωνισμοί αυτοί έχουν εν πολλοίς υλική βάση (αλλαγές στα ισοζύγια στρατιωτικής ισχύος, στην τεχνολογία, σε ανταγωνισμούς για φυσικούς πόρους, ενέργεια κλπ). Ωστόσο, προκύπτουν και εντάσεις, οι οποίες προέρχονται από πολιτισμικά μεγέθη, τα οποία συνήθως λειτουργούν χωρίς να γίνονται αντιληπτά. Αναφερόμαστε σε κρυφά, αλλά εξαιρετικά επιδραστικά, στοιχεία στη συμπεριφορά των γεωπολιτικών δρώντων, τα οποία προέρχονται από τον πολιτισμικό τους πυρήνα.

Το φαινόμενο αυτό είναι πολύ έντονο στη Δύση, δεδομένου ότι αυτή παραμένει ο πιο σημαντικός παράγοντας διαμόρφωσης του διεθνούς συστήματος, ενώ η γεωπολιτική της ταυτότητα έχει οικοδομηθεί πάνω σε χριστιανογενή θεμέλια. Θεμελιώδεις κοσμοαντιλήψεις περί χρόνου, Ιστορίας, ταυτότητας και ανάγνωσης των “Άλλων” έχουν προκύψει από τον Δυτικό Χριστιανισμό (ο οποίος είναι ένα ξεχωριστό μέγεθος από τον γνήσιο Χριστιανισμό των Ελλήνων Πατέρων) και τη μετέπειτα εκκοσμίκευσή τους διαμέσου του Διαφωτισμού, του Ουμανισμού και γενικότερα αυτού που λέμε Νεωτερικότητα. Ο γραμμικός εσχατολογικός, τελεολογικός χρόνος είναι ένα τέτοιο στοιχείο, όπως και ο μανιχαϊσμός, η δυιστική ανάγνωση του κόσμου και του εαυτού, η λατρεία της ισχύος, όπως έχει τεκμηριώσει ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος και μια σειρά από άλλα.

Όλα αυτά έχουν εισαγάγει ένα έντονα ανταγωνιστικό στοιχείο στη γεωπολιτική συμπεριφορά της Δύσης, το οποίο συνδυάζεται με μια σειρά ανταγωνιστικών αναγνώσεων του κόσμου, που χαρακτηρίζουν μη δυτικούς γεωπολιτικούς δρώντες, οι οποίες προκύπτουν από τη δική τους ιστορική πορεία και πολιτισμική ταυτότητα.

Ἰωάννης Καποδίστριας (Ο πολιτικός – μάρτυρας της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού) - Αιωνία η μνήμη

Στὶς 27 Σεπτεμβρίου 1831 έφυγε απὸ το ταπεινὸ Κυβερνείο του Ναυπλίου, για να λειτουργηθεί, όπως έκανε σ᾿ όλη τη ζωή του, ως πιστὸς Ὀρθόδοξος.

Ειδοποιήθηκε πως σχεδιάσαν να τον σκοτώσουν όταν θα πάει στην εκκλησία, όποτε έλειψε μια Κυριακή. Πριν την επόμενη Κυριακή ξαναπληροφορείται πάλι πως όταν θα πηγαίνει στην εκκλησία για τον όρθρο, θα του την έχουν στημένη, και θα τον σκοτώσουν.

Η απάντηση του Καποδίστρια:

"Αδυνατώ να λείψω δύο συνεχόμενες Κυριακές από την εκκλησία , ας με σκοτώσουν..."

Λίγο πριν φτάσει στην εκκλησία, μια κωφάλαλη ζητιάνα είδε τον Κυβερνήτη, στράφηκε προς το μέρος του και κινήθηκε προς αυτόν. Ο Κυβερνήτης θεώρησε ότι ενδεχομένως ζητάει ελεημοσύνη και πήγε να της δώσει.
Εκείνη δεν τα δέχτηκε και με άναρθρες κραυγές προσπάθησε να τον αποτρέψει από το να πάει προς το ναό. Αυτός την προσπέρασε.
Φτάνοντας, ο Κυβερνήτης είδε τον Κωνσταντίνο και το Γεώργιο Μαυρομιχάλη.
Κοντοστάθηκε, αποφάσισε όμως να συνεχίσει τις τελευταίες στιγμές του βίου του σ’ αυτόν τον κόσμο, έτσι όπως είχε συμπεριφερθεί και πολιτευθεί σ’ όλη του τη ζωή.

« Μ’ αυτές τις ιδέες και τις Αρχές έμαθα να πολιτεύομαι. Δε θ’ αλλάξω τώρα. Μ’ αυτές θα συνεχίσω κι ό,τι θέλει ας γίνει».

Έβγαλε το καπέλο του με το αριστερό του χέρι, ανέβηκε το πλατύσκαλο του Αγίου Σπυρίδωνα, έκανε το σταυρό του με το δεξί και πέρασε στην αιωνιότητα.

Αιωνία η μνήμη

*Ὁ πιστὸς φίλος του Καποδίστρια, Ἐϋνάρδος μπόρεσε νὰ συνειδητοποιήσει πολὺ ἐνωρὶς τὴ σημασία τῆς δολοφονίας τοῦ ἀληθινοῦ Πατέρα τῆς Ἑλληνικῆς Πατρίδος:

 «Ὁ θάνατος τοῦ Κυβερνήτου -ἔγραφε-εἶναι συμφορὰ διὰ τὴν Ἑλλάδα, εἶναι δυστύχημα δι᾿ ὅλην τὴν Εὐρώπην [...]. Τὸ λέγω μὲ διπλὴν θλίψιν: ὁ κακοῦργος, ὅστις ἐδολοφόνησε τὸν κόμητα Καποδίστρια, ἐδολοφόνησε τὴν πατρίδα του». 

ΠΗΓΗ:

- https://trelogiannis.blogspot.com/2025/09/blog-post_968.html

- http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/tributes/gewrgios_metallhnos/iwannhs_kapodistrias_politikos_martyras.htm

Οσιομάρτυρας Κυδωνιών Γρηγόριος: Ο ηρωικός Επίσκοπος του Αϊβαλιού.

Του Πεγειώτη Γιάννη 

Ο Άγιος του φωτεινού θυσιαστικου βιου

Τον έθαψαν ζωντανό σύμφωνα με μαρτυρία του Ηλία Βενέζη

Δεν τον άκουσαν που τους προέτρεπε να φύγουν, έμεινε και μαρτύρησε μαζί τους.

Από 3000 άνδρες που έπιασαν οι Τούρκοι στο Αϊβαλί, γλίτωσαν 23.

Το Αϊβαλί, μια πολιτεία με τριάντα χιλιάδες ελληνικό πληθυσμό, πατρίδα και του επίσης ονομαστού Φώτη Κόντογλου, ανέβαινε τον δικό της Γολγοθά. Ήταν οι πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας. Καιροί δύσκολοι και αβάστακτοι για τον Ελληνισμό της Μικρασίας. Το σταυρό της πολιτείας αυτής το έπαιρνε στον ώμο του πρώτος και καλύτερος, ο δεσπότης, ο Κυδωνίων Γρηγόριος, ο ωρολογάς. Τον φορτώθηκε χρόνια πολλά πριν, καθώς μαρτυρεί ένας του ποιμνίου του, ο Ηλίας Βενέζης:

«Γνώρισα στα εφηβικά μου χρόνια τον Κυδωνιών Γρηγόριον. Ενέπνεε σέβας και ηρεμία. Και ακτινοβολούσε αγαθότητα: τίποτε ηρωικό, τίποτε το βίαιο. Δεν είχε στη ματιά τη φλόγα των ασκητών, των φανατικών και των μαρτύρων. Αυτό είναι το μεγαλείο του: δεν φώναζε, δεν έδειχνε καν τι ήταν άξιος να πράξει αν εσήμαινε η ώρα".

Σαν άρχισαν οι πρώτοι διωγμοί, την άνοιξη του 1914, έφτασε στο Αϊβαλί ο Ταλαάτ πασάς. Ο περιβόητος Τούρκος Υπουργός των Εσωτερικών πάσκιζε να ξεσπιτώσει τους Έλληνες. Ο ποιμενάρχης δεν τον φοβήθηκε. Στάθηκε μπρος του, μίλησε, δεν σκιάχτηκε το αξίωμα, την κακή φήμη του Τούρκου. Η πόλη είχε προνόμια, τα πιστοποιούσε ένα παλιό σουλτανικό φιρμάνι. Το είχε στα χέρια του. Το έδειχνε με σιγουριά. Είχε το δίκιο με το μέρος του.

Ο Σημίτης, ο Χριστόδουλος και οι Ολυμπιακοί Αγώνες

Του Γιώργου Καραμπελιά*

Το βασικό πρόβλημα του σημιτικού εκσυγχρονισμού ήταν η αδυναμία του να συλλάβει την ιδιοπροσωπία του ελληνικού λαού – εξ ου και η βασική του προσπάθεια θα κατατείνει πάντοτε στο ξερίζωμά της, ώστε να επιβληθεί ο "εκσυγχρονισμός" έστω και "εκ των άνω", υπό τη φωτισμένη καθοδήγηση του ιδίου και της ομάδας του. Και ο ίδιος φαίνεται να έχει συνείδηση της μειοψηφικότητας των απόψεών του. Γράφει "Στη δεκαετία του 1990 οι ιδέες αυτές απέκτησαν μεγαλύτερο ακροατήριο χωρίς βέβαια να γίνουν πλειοψηφικές. Δεν έγιναν πλειοψηφικές ούτε μετά το 1996, καθώς οι ιδεολογίες δεν αλλάζουν με το ρυθμό που αλλάζουν οι πολιτικές συγκυρίες. Ενισχύθηκε όμως ο πόλος του εκσυγχρονισμού."

Παρόλο λοιπόν που οι αντιλήψεις του δεν έγιναν ποτέ πλειοψηφικές, θα προσπαθήσει να εκριζώσει τον "εθνοκεντρισμό" από την παιδεία και να αποκόψει σταδιακά την Εκκλησία από το κράτος. Ως μη όφειλε:

"θα οδηγήσει στα άκρα τη σύγκρουση με τον μακαριστό αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο για τη μη αναγραφή του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες, το 2000. δεν δέχτηκε καμία συμβιβαστική λύση, δεν υποχώρησε ούτε μπροστά στις λαοσυνάξεις ούτε απέναντι στα 3 εκατομμύρια υπογραφές που συγκέντρωσε η Εκκλησία ζητώντας δημοψήφισμα: "πιστεύω ότι η υπαναχώρηση σε ένα τέτοιο θέμα θα αναβίβαζε την εκκλησία σε συνδιοικητή της χώρας, θα αποκτούσε ξαφνικά τον σε πολλά θέματα ανάλογο ή ισχυρότερο ρόλο με αυτόν της καθολικής εκκλησίας στην Ιταλία”".

Δεν διέθετε τις ιδεολογικές προϋποθέσεις για να κατανοήσει πως η στενή σχέση του ελληνισμού με την Ορθοδοξία δεν επιδέχεται καμία σύγκριση με εκείνη του Βατικανού και της Ιταλίας. Εκεί, το ιταλικό εθνικό κράτος θα δώσει μακρόχρονους αγώνες για να απελευθερωθεί ακόμα και από την κοσμική ηγεμονία του Βατικανού. Και εντούτοις, σήμερα, η συμβίωση κράτους και Εκκλησίας στην Ιταλία αποτελεί παράγοντα ενίσχυσης του διεθνούς status της Ιταλίας και όχι το αντίστροφο. Πόσο μάλλον στην Ελλάδα, όπου η αδιάρρηκτη σχέση της Ορθοδοξίας με τον ελληνισμό αποτέλεσε θεμελιώδη πυλώνα των εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων – αρκεί να θυμηθούμε, πρόσφατα, τον αγώνα της Κύπρου να διεξάγεται κάτω από την αιγίδα της Εκκλησίας.

Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός - Απαγχονίστηκε την 9η Ιουλίου 1821

Άλλα κείμενα για την ηρωική επανάσταση των Ελλήνων της Κύπρου και τον ηρωικό θάνατο του αρχιεπισκόπου Κυπριανού ΕΔΩ

«Θνήσκε υπέρ πίστεως ☦ και μάχου υπέρ πατρίδος … 

καθότι οι υπέρ πίστεως και πατρίδος αγωνιζόμενοι,

 και υπό Θεού στεφανούνται  🙌, 

και παρά τοις ανθρώποις εγκωμιάζονται. 🌸»

{ γραφέν υπό αυτού του ιδίου ✍του Εθνομάρτυρος 🌹Αρχιεπισκόπου Κυπριανού είς το Ιδρυτικόν Έγγραφον της Ελληνικής Σχολής Λευκωσίας }

🔸Γράφει μεταξύ άλλων ο γεραρός και οτρηρός Κωνσταντίνος Οικονόμος ο εξ Οικονόμων { επιστολή εκ των αρχείων του με ημερομηνία 21 Αυγούστου 1816 } προς τον μαχαιριώτην Αρχιεπίσκοπον :

" Εγώ δε, Μακαριώτατε Δέσποτα ☦ , όλων τούτων δι όλου πειραθείς εις την μικράν άμα τε και μεγάλην μετά της θεσπεσίας σου ψυχής παροικίαν μου, αναλογίζομαι καθ εκάστην τον πλατύν και ευώδη λειμώνα των αρετών σου 🌸. Και ως μέλιττα μικρά 🐝περιϊπτάμενος με την διάνοιαν , επαινώ και κηρύττω μετ' ευφημίας τα ακήρατα των κατορθωμάτων σου άνθη "

Προέφη - ούτως ειπείν - ο Οικονόμος την μαρτυρικήν ομολογίαν του Ανδρός 🌹 ολίγον τι ύστερον...

Και πράγματι : Μόλις ανεφάνησαν εις το προσκήνιον οι πρώτες βαρβαρότητες { διήγησις του Άγγλου περιηγητού John Carne  περί των τραγικών σκηνών του Ιουλίου 1821 } , τότε αφόβως ο Κυπριανός , με επικείμενο τον κίνδυνον της ιδίας αυτού ζωής και ένδακρυς περί των διαδραματιζομένων σφαγών και δηώσεων , ερωτώμενος διατί δεν εγκαταλείπει τη Μεγαλόνησο ανεκοίνωσε την αμετάθετον του απόφασιν να παραμείνει έως άκρας θυσίας εαυτού 🥀 προς υποστήριξιν του βασανιζομένου ποιμνίου του ...

Σε άλλο σημείο αναφέρει ο αοίδιμος Οικονόμος τα εξής :

" Απεστάλης από τον ουρανόν ποιμήν αγαθός, δια να ποιμαίνης το λογικόν σου ποίμνιον και με λόγον, και με έργον, και με πράξιν, και με διδασκαλίαν, και με αυτήν εάν τύχη την ανεκτίμητόν σου ψυχήν. 

Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος ο από Τραπεζούντος

Θεοφάνης Μαλκίδης

«Οι Έλληνες Ιεράρχες δεν παραδίδουν στον εχθρό, καθήκον έχουν να εργαστούν δια την απελευθέρωση»: Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος ο από Τραπεζούντος

Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος (Φιλιππίδης) γεννήθηκε το 1881 στην υπόδουλη τότε Κομοτηνή, και μετά έγινε Μητροπολίτης Τραπεζούντας στα δύσκολα χρόνια (1913-1923), στάθηκε στον Ελληνισμό του Ευξείνου Πόντου καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο και μετά την προσφυγιά, δημιούργησε την Επιτροπή Ποντιακών Μελετών, όπου μέχρι σήμερα πραγματοποιεί ένα θαυμάσιο έργο.

Από το 1938 έως το 1941 ήταν Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και με την εισβολή των Γερμανών στην πρωτεύουσα κάνει την πρώτη αντιστασιακή ενέργεια. Στην εμφάνιση μίας επιτροπής, η οποία πρότεινε για το καλό του Ελληνικού λαού να γίνει δεκτός ευμενώς ο κατακτητής και με μπροστάρη την θρησκευτική ηγεσία να παραδωθεί η πόλη των Αθηνών στους Γερμανούς, ο Χρύσανθος απάντησε: «Οι Έλληνες Ιεράρχες δεν παραδίδουν πόλεις στον εχθρό, καθήκον έχουν να εργαστούν δια την απελευθέρωση». Στην αίτηση της επιτροπής για δοξολογία στην Μητρόπολη, απάντησε:

Η εργασία του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά για τον Αριστοτέλη περί της αρετής

της Σοφίας Ντρέκου

Με αφορμή την Β΄ Κυριακή των Νηστειών, ας δούμε την εργασία του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά για τον Αριστοτέλη και την έννοια της αρετής. Περιγράφει πώς, σε νεαρή ηλικία, παρουσίασε τις γνώσεις του μπροστά στον αυτοκράτορα Ανδρόνικο Β’ και τους λόγιους της εποχής. Εξετάζει τη διάκριση της αρετής σε ηθική και διανοητική, όπως την όρισε ο Αριστοτέλης, και αναλύει πώς αυτή αποκτάται μέσω της διδασκαλίας και της συνήθειας.
Σύμφωνα με την Εγκυκλοπαίδεια Britannica, ο Αριστοτέλης υπήρξε ο πρώτος γνήσιος επιστήμονας στην ιστορία... και κάθε κατοπινός επιστήμονας τού οφείλει κάτι.

Ο άγιος Γρηγόριος, σε ηλικία 16 ετών, ανέπτυξε στην αρχαία ελληνική γλώσσα, κομμάτια από τον Αριστοτέλη, από στήθους!




Ο έφηβος Γρηγόριος (μετέπειτα Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς) πλήρης γνώσεων καλείται να παρουσιάσει την εργασία του για τον Αριστοτέλη μπροστά στον αυτοκράτορα Ανδρόνικο Β', τον πιο σοφό άνδρα της Κωνσταντινούπολης Θεόδωρο Μετοχίτη*, σε αξιωματούχους και λόγιους της βασιλικής αυλής.

Ομιλία Πάτερ Χριστόδουλου πατέρα του Κυπριανού

Της Αυγής Διομήδους

Υπάρχει μια σημαντική έρευνα από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, που έχει διεξαχθεί από την πολιτική επιστήμονα Erica Chenoweth, η οποία υποστηρίζει ότι η ενεργός συμμετοχή ενός σχετικά μικρού ποσοστού του πληθυσμού σε μη βίαια κινήματα μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές πολιτικές αλλαγές.

Τα βασικά σημεία της έρευνας είναι:

Το "3,5%": Η Chenoweth και η ομάδα της διαπίστωσαν ότι όταν περίπου το 3,5% του πληθυσμού συμμετέχει ενεργά σε ένα μη βίαιο κίνημα, είναι πολύ πιο πιθανό να επιτύχει τους στόχους του.

Μη βίαια κινήματα: Η έρευνα επικεντρώνεται στην αποτελεσματικότητα των μη βίαιων μορφών διαμαρτυρίας, όπως απεργίες, μποϊκοτάζ και μαζικές διαδηλώσεις.

Ιστορικά δεδομένα: Η έρευνα βασίζεται σε την ανάλυση εκατοντάδων ιστορικών περιπτώσεων κοινωνικών κινημάτων σε όλο τον κόσμο.

Σημαντικές διευκρινίσεις:

Το 3,5% δεν είναι ένας μαγικός αριθμός, αλλά ένας δείκτης πιθανότητας. 

Η επιτυχία ενός κινήματος εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως η συνοχή του κινήματος, η στρατηγική του και η αντίδραση της κυβέρνησης.

Η έρευνα υπογραμμίζει την ισχύ της μαζικής συμμετοχής, ακόμη και όταν αυτή περιορίζεται σε ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού.

Η εργασία της Chenoweth έχει επηρεάσει σημαντικά τη συζήτηση για την πολιτική αλλαγή και την αποτελεσματικότητα των κοινωνικών κινημάτων.'

ΠΗΓΗ:https://www.facebook.com/share/p/1ANHbyb1cT/

 https://youtu.be/GuIWA_5ZuH4?si=joHaZA-QKK5osELg

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΩΝ!

Του Αριστομένη Συγγελάκη 

Ο αγώνας της διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών παίρνει ευρύτερο χαρακτήρα και ενώνει ολόκληρο το Λαό και το Έθνος! Μετά την εξαιρετικά επιτυχημένη κινηματική υποδοχή του Προέδρου της Ο.Δ. της Γερμανίας στην μαρτυρική Κάντανο, τα σκληρά αλλά δίκαια λόγια που άκουσε ο κ. Στάινμαγιερ από τους επιζώντες της Κατοχής, την ανάρτηση του πανώ "Δικαιοσύνη κι Αποζημίωση", τα αγωνιστικά συνθήματα ("Δικαιοσύνη! Δικαιοσύνη!", "δεν υποχωρούμε αν δεν δικαιωθούμε") και την καταλυτική παρέμβαση του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Κισσάμου και Σελίνου κ. Αμφιλοχίου, η ανακοίνωση της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Εκκλησίας Κρήτης δίνει μία ισχυρή ώθηση στον ιερό μας αγώνα!

Θερμά συγχαρητήρια στον Αρχιεπίσκοπο Κρήτης κ.κ. Ευγένιο Β' και τα μέλη της Ιεράς Συνόδου για την απόφασή τους αυτή! Ως Εθνικό Συμβούλιο είμαστε δίπλα τους για κοινές δράσεις διεκδίκησης, αναδεικνύοντας, μεταξύ άλλων, την προσφορά του κλήρου στον εθνικοαμυντικό και εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα! 

Ελπίζουμε ότι και η Εκκλησία της Ελλάδος θα προχωρήσει σε ανάλογη πρωτοβουλία, όπως έκανε και πριν περίπου 15 χρόνια.   Και αξιώνουμε η πολιτική τάξη της χώρας μας να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων!

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ:

"Ἡ Ἱερά Ἐπαρχιακή Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης συνῆλθε σήμερα, 18 Νοεμβρίου 2024, σέ Τακτική Συνεδρία στήν Ἕδρα της στό Ἡράκλειο, καί ἀσχολήθηκε μέ θέματα τῆς ἡμερήσιας διάταξης.

Μέ ἀφορμή τήν πρόσφατη ἐπίσκεψη στή Χῶρα μας, τοῦ κ. Φράνκ Βάλτερ Σταϊνμάιερ, (Frank - Walter Steinmeir), Ἐξοχωτάτου Προέδρου τῆς Ὁμοσπονδιακῆς Δημοκρατίας τῆς Γερμανίας, ὅπου γιά τό θέμα τῶν ναζιστικῶν θηριωδιῶν, κατά τόν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στήν Ἑλλάδα, δήλωσε, μεταξύ ἄλλων, ὅτι εἶναι “Λήξαν νοµικά” καί μέ ἀφορμή τήν ἐπίσκεψή του στή μαρτυρική Κάνδανο τῆς Κρήτης, ἡ Ἱερά Σύνοδος συζήτησε διεξοδικῶς γιά τίς ἐκτελέσεις, φρικτές καταστροφές, βιαιοπραγίες καί λεηλασίες ἀκόμη καί χώρων Θείας Λατρείας, τῶν Ναζί Γερμανῶν σέ ὅλη Κρήτη.

Ἡ Ἱερά Σύνοδος ἀποφάσισε:

1) νά συγχαρεῖ ἰδιαιτέρως τόν Σεβ. Μητροπολίτη Κισάμου καί Σελίνου κ. Ἀμφιλόχιο γιά τά ὅσα, εὐθαρσῶς καί μέ εὐγένεια, εἶπε γιά τή Ναζιστική κατοχή στήν Κρήτη, στόν Πρόεδρο τῆς Γερμανίας, κατά τήν ἐπίσκεψή του στήν μαρτυρική Κάνδανο, στίς 31 Ὀκτωβρίου 2024,

2) νά ἀπευθυνθεῖ σέ εἰδικούς ἐπιστήμονες γιά τή δημιουργία ἑνός «Κέντρου Μνήμης» γιά τήν πλήρη καταγραφή καί ἐνιαία συγκέντρωση τῶν ὀνομάτων τῶν θυσιασθέντων, κληρικῶν καί λαϊκῶν, σέ ὁλόκληρη τήν Ἑλλάδα καί δή στήν Κρήτη καί νά καταρτίσει ἕνα «κώδικα θυσιῶν» τῆς Γερμανικῆς κατοχῆς στή Μεγαλόνησο,

Ο θρυλικός πάτερ-Ανυπόμονος

Ο θρυλικός πάτερ-Ανυπόμονος

 Έρευνα-Παραγωγή: Γιάννης Βεντούρας

πηγές: https://ethniki-antistasi-dse.gr/Germ... https://www.katiousa.gr/istoria/proso... https://ethniki-antistasi-dse.gr/to-r... https://www.mixanitouxronou.gr/papa-a...

ΠΗΓΗ: https://youtu.be/8cGs0EUvC_0?si=DmsRcoUjz2Jf-WSw

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Στέλιος Κούκος: Όταν ο Ιερομάρτυρας Κυπριανός Αρχιεπίσκοπος Κύπρου πήρε στην αγκαλιά του τον Γρηγόρη Αυξεντίου!

Ο Ιερομάρτυρας Κυπριανός, Αρχιεπίσκοπος Κύπρου (αριστερά) και ο ήρωας Γρηγόρης Αυξεντίου ντυμένος σαν μοναχός της Μονής Μαχαιρά.

Γράφει ο Στέλιος Κούκος

Όλο το βράδυ ψες σε ψέλνανε Μακαριώτατε Ιερομάρτυρα, αγλάισμα της Κύπρου, Κυπριανέ Αρχιεπίσκοπε!

Την ακολουθία σου διαβάζανε και σε γιορτάζανε κι ας μην έχει γίνει ακόμη και τυπικά η κατάταξή σου στον κόσμο που ανήκεις!

Ανάμεσα στους μαρτυρικώς αθλήσαντες. Αν και πάλεψες στην πρώτη γραμμή και μαρτύρησες ενδόξως!

Και ήσουν πρότυπο και υπόδειγμα πίστης έως θανάτου!

Και μαζί σου συμπανηγύρισαν και όλοι οι συμμαρτυρήσαντες το μαύρο θέρος του 1821 που λεύκαναν και δρόσισαν με τα αίματα τους ως δρόσος νέφους τους καύσωνες της Μεγαλονήσου.

Ιεράρχες, αρχιμανδρίτες, ηγούμενοι, κληρικοί, πλήθος λαϊκών! Ένα θερινό νέφος μαρτύρων που ξεδίψασε με τα αίματά του την πάντα άνυδρη και ξερική Μεγαλόνησο. Γιατί στην αβροχιά φελά [ωφελεί] και το αίμα των Μαρτύρων! Μοναδικό λίπασμα για την ευφορία της γης και του αέρα!

Εκτός αν η γη της Αγίας Νήσου, της Νήσου των αγίων, το ’χει σε καλό να ξεδιψά κατά καιρούς και τέτοιες μέρες με αίμα αθώων για να εξαγιάζεται ο τόπος και ο καιρός.

Μια βαθιά πληγή, φρέαρ, άνοιξε στις 9 Ιουλίου του 1821 στην καρδιά της Κύπρου. Ένα βαθύ πηγάδι πίστεως και πατρίδας του οποίου τα αρτεσιανά νερά και αίματα αναβλύζουν μέχρι σήμερα από την πληγή που έγινε πηγή!

Το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης κατά την Επανάσταση του 1821

Με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του Γ. Σταματόπουλου, καθηγητή του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, με τον τίτλο της δημοσίευσης συζητούμε με αφορμή το προαναφερθέν θέμα το υπαρξιακό πρόβλημα σήμερα της χώρας.

ΠΗΓΗ:https://www.youtube.com/live/EWDhrudSUzg?si=_FWpMEfB7hb2yZrR

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Στέλιος Κούκος: Το ανδραγάθημα του μητ. Θεσσαλονίκης Γενναδίου εν μέσω γερμανικής κατοχής την Μεγάλη Παρασκευή του 1944

Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Γεννάδιος (1868-1951). 

Φωτογραφία Αγιορειτική Φωτοθήκη.

Γράφει ο Στέλιος Κούκος

Σαν ένα ιδιαίτερο και ξεχωριστό ανδραγάθημα εν καιρώ πολέμω μοιάζει η παράτολμη ενέργεια του μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Γενναδίου (1868-1951) η οποία πραγματοποιήθηκε εν μέσω γερμανικής κατοχής το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής του 1944.

Ο μητροπολίτης Γεννάδιος αψήφησε την δυναστική, βάρβαρη και απάνθρωπη εξουσία και επιτέθηκε λεκτικά κατά των τυράννων.

Ο Θεσσαλονίκης Γεννάδιος κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής έκανε ότι μπορούσε για να βοηθήσει τον δοκιμαζόμενο λαό, όπως συσσίτια, αλλά και προσπάθειες για την διάσωση καταδικασθέντων σε θάνατο.

Επίσης δεν δίστασε να συμπαρασταθεί και στους Εβραίους της πόλης πράγμα που αναγνωρίστηκε από την Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του διπλωματικού αντιπροσώπου του Ισραήλ στη Θεσσαλονίκη, Ino Tiano ο οποίος σε αναφορά του στον ομόλογο του στην Αθήνα ανέφερε μεταξύ άλλων τα εξής: «ο διακεκριμένος κληρονόμος των αξιότιμων ιερέων της ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, Μητροπολίτης Γεννάδιος, όχι μόνο ενεπλάκη προσωπικά στη διάσωση των δυστυχούντων Εβραίων, αλλά και παρενέβη με θέρμη ενώπιον του ναζιστικού καθεστώτος, εκ μέρους των Εβραίων της Θεσσαλονίκης».

Συνέχεια εδώ

https://agiatheodora.gr/blog/

ΠΗΓΗ:https://agiatheodora.gr/to-andragathima-tou-mit-thessalonikis-gennadiou-en-meso-germanikis-katochis-tin-megali-paraskevi-tou-1944/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

25η Μαρτίου 1821, Ο Ευαγγελισμός και οι Άνθρωποι του Θεού έφεραν το Πάσχα της ελευθερίας25 Μαρτίου 20

Στέλιος Κούκος

Πάνω ο «Ευαγγελισμός της Θεοτόκου», κάτω και από αριστερά Θεόδωρος Κολοκοτρώνης που, Άγιος Αλέξιος ο Άνθρωπος του Θεού και ο Μητροπολίτης Παλαιών Πατρών Γερμανός

«… με ήλθαν γράμματα από τον Υψηλάντη διά να είμαι έτοιμος, καθώς και όλοι οι εδικοί μας. 25 Μαρτίου ήτον η ημέρα της γενικής επαναστάσεως».

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

Με την πτώση της Κωνσταντινούπολης στις 29 Μαΐου του 1453 σκοτείνιασε η Ανατολή και ως εκ τούτου και η Δύση μπορούσε, πλέον, να υποστεί τις συνέπειες της εκλείψεως και ελλείψεως του αυθεντικού φωτός. Και ας νόμιζαν πως δεν το είχαν ανάγκη και ας έκαναν ότι μπορούσαν και οι ίδιοι για να το σβήσουν. Και εν μέρει τα κατάφεραν διττώς, αν όχι πολλαπλώς! Μία με την άλωση του 1204 και μία δεύτερη με την μη συνδρομή τους στα γεγονότα της πτώσης του 1453.

Παρ’ όλα αυτά οι Ρωμιοί, Έλληνες ή Βυζαντινοί λόγιοι οι οποίοι κατέφυγαν στην Δυτική Ευρώπη δημιούργησαν ένα νέο θαύμα! Μια Αναγέννηση! Αναγέννηση, βεβαίως, με όρους και χαρακτηριστικά της Δύσεως! Και έκτοτε και του λοιπού προχώρησαν, όπως γνωρίζουμε και όπως οι ίδιοι δέχτηκαν τις «εγκύκλιες» παραδόσεις των λογίων μας.

Όσο για την συνέχιση της πνευματικής διάστασης της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας… εντός έδρας και στην καθ’ ημάς Ανατολή αυτή πήρε άλλη μορφή με δραματικά και κυρίως μαρτυρικά χαρακτηριστικά! Αν κάτι ξεχώριζε πάντα το κρατικό αυτό μόρφωμα ήταν η πνευματικότητα η οποία διακατείχε την όλη δομή. Θετικά ή αρνητικά. Είναι γνωστές οι ποικίλες ταραχές που το ταλάνισαν και, μάλιστα, με αιματηρούς διωγμούς εκ μέρους της αυτοκρατορικής εξουσίας. Ακόμη και κατά μεγάλων και κορυφαίων Πατέρων της Εκκλησίας, όπως ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής. Να θυμίσουμε και την ιδιαίτερα σκληρή περίοδο της εικονομαχίας.

Και φυσικά δεν μπορεί κανείς να ξεχάσει και τις προσπάθειες του «κούφου Ιουλιανού», όπως τον αποκαλεί ο Κωνσταντίνος Καβάφης, για την παλινόρθωση της αρχαίας ελληνικής θρησκείας με αντίστοιχους σκληρούς αιματηρούς διωγμούς και από αυτόν. Ο Κωνσταντίνος Καβάφης τον ξεμπροστιάζει για τα καλά στα ποιήματα τα οποία του… αφιέρωσε!

Έτσι, τα «όρια» και ο «κόσμος» της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που, τελικώς, εκχριστιανίστηκε, αλλά και εξελληνίστηκε πλήρως οριοθετήθηκαν μετά την άλωση αποκλειστικά από την Εκκλησία. Δηλαδή, και πάλιν η πνευματική διάσταση έδωσε τον χαρακτήρα, αλλά και τα χαρακτηριστικά του υπόδουλου γένους!

Ότι δεν ανήκε, με την έννοια του συμμετείχε, στο εκκλησιαστικό σώμα σταματούσε να λειτουργεί με ελληνικό, ρωμαίικο πρόσημο. Αυτό ήταν ένα όριο που είχε δραματικές και τραγικές συνέπειες. Και σίγουρα μαρτυρικές!

Το νέφος των Νεομαρτύρων, όμως, έκανε το μαρτύριο αυτό ψυχαγωγία -για να μην πω διασκέδαση! Είναι γνωστό, πως οι Μάρτυρες μπορούσαν άνετα να προσχωρήσουν στις τάξεις των αντιπάλων Τούρκων και, μάλιστα, με ιδιαίτερα προνόμια και με πολλά άσπρα (λεφτά) που τους υπόσχονταν, αλλά προτιμούσαν να μείνουν Χριστιανοί, Ρωμιοί, Έλληνες! Ένα και το αυτό! Και ας έχαναν το κεφάλι τους! Ο νους τους, βεβαίως, είχε προλάβει να κατεβεί στην καρδιά και έτσι το μαρτύριό τους έπαιρνε αναστάσιμη διάσταση.

1821 και ΕΑΜ, ένα ντουφέκι δρόμος

Το 1821 για το ΕΑΜ ήταν το παράδειγμα και η αφετηρία, και σχετίστηκε “η αντίσταση με την ελληνική επανάσταση ως δύο μορφές εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα σε διαφορετικές χρονικές περιόδους”.

EΛΕΝΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ

25 Μαρτίου 2024 

Οι Έλληνες ξέρουν να πεθαίνουνε για τη λευτεριά…

από τον καιρό του Μαραθώνα και της Σαλαμίνας

ως το ’21 και ως σήμερα…

-Δημήτρης Γληνός

Η μυρωδιά του ξύλου και της κιμωλίας της σχολικής αίθουσας του δημοτικού σχολείου είναι συντροφική ανάμνηση πολλών από εμάς, με συνοδοιπόρους τις αφίσες των Κολοκοτρώνη και Καραϊσκάκη κρεμασμένες στους τοίχους. Οι υπερασπιστές του λαού μας, οι αγωνιστές κατά των μπέηδων και των αγάδων ήταν οι ήρωές μας κατά του Τούρκου κατακτητή. Με αυτή την κουλτούρα μεγάλωσαν γενιές και γενιές Ελλήνων. Και όταν ήρθε η ώρα για μία νέα αντίσταση, για νέες θυσίες, η αριστερά του τόπου μας ενσωμάτωσε στο λόγο της την κουλτούρα της επανάστασης του 1821. Το ΚΚΕ ήδη από τη δεκαετία του 1920 αναζητούσε τις ρίζες του 1821 και δημοσίευε άρθρα στην ΚΟΜΕΠ.

Το 1821 για το ΕΑΜ, όπως αναφέρει ο Μιχάλης Λυμπεράτος, ήταν το παράδειγμα και η αφετηρία, και σχετίστηκε «η αντίσταση με την ελληνική επανάσταση ως δύο μορφές εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα σε διαφορετικές χρονικές περιόδους».
Τεχνικές μάχης

Οι επαναστάτες του 1821 πολεμούσαν από λαγούμια, ταμπουρώνονταν, έστηναν ενέδρες και αιφνιδίαζαν. Ο τούρκικος στρατός δεν έβρισκε τον αντίπαλο σε παράταξη αλλά οχυρωμένο σε σπηλιές, μάντρες σπιτιών, φυσικά οχυρά, γινόταν ένας πόλεμος φθοράς, είχαν όμως με το μέρος τους και τον τοπικό πληθυσμό όσο χτυπούσαν αιφνιδιαστικά από βράχια και δάση.


Το ΕΑΜ, και ο ΕΛΑΣ που ήταν το στρατιωτικό σκέλος, βασίστηκε και αυτό στη στήριξη του τοπικού πληθυσμού. Παρ΄ όλα αυτά λόγω των αντιποίνων και των μαζικών σφαγών των κατοίκων των χωριών από τους Γερμανούς η εντολή ήταν οι επιθέσεις να γίνονται μακριά από χωριά. Έτσι ο ΕΛΑΣ κατέφευγε στα ορεινά.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ καί ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ

____ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ καί ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ____            

                     στήν συνάντησή του

π. Γεώργιος Μεταλληνός 

Η ένωση του Ελληνισμού με τον Χριστιανισμό. 

Η ένωση του Ελληνισμού, στα πρόσωπα των γνήσιων αναζητητών της Αλήθειας, με τον Χριστιανισμό, ως ενσάρκωση της Παναλήθειας στον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, άρχισε με τους Ελληνιστές στην Παλαιστίνη (ελληνιστές ήσαν και οι «επτά» - διάκονοι - πρβλ. τα ελληνικά ονόματα τους: Στέφανος, Νικόλαος, Τίμων, Παρμενάς, Φίλιππος, Πρόχορος, Νικάνωρ) ο σημαντικότερος από τους οποίους, από πλευράς κυρίως ελληνικής παιδείας, ήταν ο Απ. Παύλος.

Η μεγάλη συμβολή του εντοπίζεται στο γεγονός, ότι - μέσω κυρίως αυτού - ο Χριστιανισμός απέφυγε τον κίνδυνο να γίνει μια «Ιουδαϊκή αίρεση», αναδεικνυόμενος σε παγκόσμια υπόθεση, ο ίδιος δε δίκαια θα ονομασθεί «απόστολος των εθνών», ο κατεξοχήν δηλαδή απόστολος του εθνικού (ελληνικού) κόσμου. 

Από το 70 μ.Χ. (καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τον ρωμαίο αυτοκράτορα Τίτο) θα συντελεσθεί η «ελληνοποίηση» της Εκκλησίας, αφού το ελληνικό στοιχείο θα πάρει κυριολεκτικά στα χέρια του τη διοίκηση και ευθύνη των χριστιανικών κοινοτήτων...

Η ελληνική δε γλώσσα θα αποβεί το κύριο όργανο του εκκλησιαστικού κηρύγματος, σε σημείο, πού έκτοτε, να είναι αχώριστα πια μεγέθη Ελληνισμός καί Χριστιανισμός (αργότερα: Ορθοδοξία).

Ο ορός Έλληνορθοδοξία ή καλύτερα Ορθοδοξία, σημαίνει στους αιώνες αυτή την ακατάλυτη πια ένωση. Διότι, ό,τι εκλεκτό και διαχρονικό στοιχείο διέθετε ο Ελληνισμός , σώθηκε μέσα στην ένωση του με τον Χριστιανισμό, ώστε να μην υπάρχει πια Ελληνισμός έξω από τον Χριστιανισμό , παρά ως πτώση καί αποτυχία (αυτό εκφράζει η αίρεση), η αρχαιοπληξία. 

Οι εκφράσεις της Ελληνικότητας, καταξιώνονται μέσα στην εν Χριστώ ύπαρξη.

Η αυθεντική Ελληνικότητα ενσαρκώνει στοιχεία υπαρκτικά, που συνιστούν το θεμέλιο του παγκοσμίου πολιτισμού, κάθε κοινωνίας, πού θέλει να λέγεται αληθινά ανθρώπινη, δηλαδή πολιτισμένη. Αυτά τα στοιχεία προσέλαβε ο Χριστιανισμός, αφού ο Χριστός δεν «ήλθε καταλύσαι, αλλά πληρώσαι» (Ματθ. 5,17), τα ενσωμάτωσε στη δική του ύπαρξη, μεταβάλλοντας τα σε θεία ζωή. 

Νίκος Ψαρουδάκης: «Διαρκές το δικό σας έγκλημα κύριοι αρεοπαγίτες»

ΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ ΕΣΤΕΛΝΑΝ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ!

Ο ΝΙΚΟΣ ΨΑΡΟΥΔΑΚΗΣ* ΕΠΈΣΤΡΕΨΕ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΤΟ 1975

Του Γιώργου Τασιόπουλου

Ηταν Ιούλης του 1975, επί κυβέρνησης «Εθνικής Ενότητος», του “εθνάρχη” και ιδρυτή της Ν.Δ. Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Τότε ο Νίκος Ψαρουδάκης* εξαπέλυσε μια άνευ προηγουμένου επίθεση στους “ανώτατους δικαστές”, που συντάραξε το πολιτικό κατεστημένο της εποχής, και είχε σαν αποτέλεσμα να καταδικαστεί και να φυλακιστεί. Το όνομα του, Νίκος Ψαρουδάκης και ο πολιτικός φορέας που ήταν επικεφαλής ονομαζόταν “Χριστιανική Δημοκρατία”.

Αιτία της περιπέτειας του το πρωτοσέλιδο άρθρο του στην εφημερίδα του κόμματος του “Χριστιανική”. Είχε τίτλο «Διαρκές το δικό σας έγκλημα κύριοι αρεοπαγίτες», και υπότιτλο: «Θυσιάσατε τη δικαιοσύνη στη σκοπιμότητα: Χθες για να σώσετε την τυραννία, σήμερα για να σώσετε τους τυράννους!». Ο Νίκος Ψαρουδάκης στο πόνημα του, το οποίο περιείχε “ιερές, θεόπνευστες” ρήσεις, σχολίαζε την τότε απόφαση του Αρείου Πάγου να χαρακτηρίσει το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967, ως στιγμιαίο και όχι ως διαρκές, με συνέπεια να μη λογοδοτήσουν στην αστική “δικαιοσύνη, όλοι όσοι στήριξαν από θέση εξουσίας, την δικτατορία.

Και δεν μασούσε τα λόγια του, ο χριστιανός πολιτικός. «Πολλοί από σας, στη διάρκεια της δικτατορίας, “συνετά” ανθρωπάκια για να μην χάστε τη θεσούλα σας είχατε λουφάξει στο κέλυφος σας κι είχατε μεταβάλει τη νομική σκέψη σε σοφιστεία στήριγμα της ανομίας και του εγκλήματος», έγραφε μεταξύ άλλων,  απευθυνόμενος στους “ανώτερους δικαστές” του Αρείου Πάγου.

Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, τι σάλος είχε ξεσπάσει μετά την δημοσίευση του άρθρου. Η κυβέρνηση έσπευσε να εξαφανίσει την εφημερίδα και ο Νίκος Ψαρουδάκης οδηγήθηκε σε δίκη με την κατηγορία της περιύβρισης Αρχής.

Μοναστήρια στρατηγεία και ορμητήρια του ΕΛΑΣ

Του Ηλία Μπιτσάνη

Μια Πολιτεία που δεν τιμά την εθνική αντίσταση σε όλες τις εκφάνσεις της, ένας κόσμος που έζησε τα γεγονότα αλλά έχει «φύγει», μια κοινωνία εθισμένη στην πολιτισμική ευτέλεια, ένα καθεστώς που εχθρεύεται κάθε πράξη «ανυπακοής» ακόμη και από το ιστορικό παρελθόν. Δεδομένων τούτων ποιος να θυμηθεί ότι χθες έκλεισαν 80 χρόνια από τον βομβαρδισμό της ιστορικής Μονής Βελανιδιάς από τους Γερμανούς που είχε σαν αποτέλεσμα την καταστροφή και τη λεηλασία του «πλούτου» της Μονής που αποτέλεσε ορμητήριο των επαναστατημένων το 1821 αλλά και το 1943. Κράτος, Δήμος, Εκκλησία έχουν άλλες προτεραιότητες και μια ορισμένη «αλλεργία» στην υπόμνηση της αντίστασης ακόμη και όταν εκδηλώνεται βέβηλη θηριωδία από τον κατακτητή.

Τα μοναστήρια ειδικά γύρω από την Καλαμάτα έχουν τη δική τους ιστορία στην Αντίσταση.

Η Μονή Βελανιδιάς και η Μονή Δήμιοβας στα τέλη του 1943 είχαν γίνει στρατηγεία και ορμητήρια του ΕΛΑΣ. Τόσο οι Ιταλοί, όσο και οι Γερμανοί αργότερα, δεν τολμούν να πλησιάσουν. Η δύναμη του αντάρτικου, και το γεγονός ότι θα έπρεπε να κινηθούν σε άγνωστο τόπο αποτελούσαν αποτρεπτικούς παράγοντες σε κάθε εγχείρημα εκκαθαριστικής επιχείρησης σε αυτές τις περιοχές από τις οποίες οι αντάρτες του ΕΛΑΣ είχαν «εποπτεία» στην πόλη. Γι’ αυτό και όλο το βάρος πέφτει στην προσπάθεια να πείσουν τον ντόπιο πληθυσμό να συνεργαστεί μαζί τους και για τη δημιουργία των Ταγμάτων Ασφαλείας. Οι Γερμανοί σε πρώτη φάση είχαν ποντάρει στη δράση τμήματος του Ελληνικού Στρατού (ΕΣ) που δρούσε εναντίον του ΕΛΑΣ έχοντας αποσχισθεί από την κοινή δύναμη που είχαν συγκροτήσει οι δύο οργανώσεις μετά το Σύμφωνο του Δυρραχίου στις 28 Αυγούστου. Μετά το μπλόκο και τις συλλήψεις ομήρων στην Καλαμάτα (22 Οκτωβρίου), είναι σε εξέλιξη η σύγκρουση του ΕΛΑΣ με τον ΕΣ, που λήγει με τη συντριβή του δεύτερου στη μάχη της Παλιόχωρας στις 28 Οκτωβρίου. 

Οι Γερμανοί ανησυχούν γιατί οι δυνάμεις των ανταρτών επιστρέφουν στη Μονή Βελανιδιάς και τη Μονή Δήμιοβας και από εκεί απερίσπαστοι μπορούν να εξαπολύουν επιθέσεις. Επιχείρηση κατά μέτωπο ήταν δύσκολο και εξαιρετικά επικίνδυνο να οργανώσουν, καθώς οι θέσεις είναι οχυρές και αυτός που τις κατέχει μπορεί να αποδεκατίσει εκείνον που επιχειρεί, ακόμη και αν οι κατακτητές διέθεταν ισχυρές δυνάμεις. Οι Γερμανοί αποφασίζουν να εκκαθαρίσουν πρώτη τη Μονή Βελανιδιάς που είναι πολύ κοντά στην Καλαμάτα και απειλεί με επίθεση. Και άλλος τρόπος δεν υπήρχε πέρα από τον βομβαρδισμό και την καταστροφή της.

Ελληνισμός - Χριστιανισμός - Οικουμένη και Νεότερος κόσμος // Γ. Κοντογιώργης

Διάλεξη του Ομότιμου Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρώην Πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργου Κοντογιώργη με θέμα «Ο Ελληνισμός, ο Χριστιανισμός, η Οικουμένη και ο νεότερος κόσμος», η οποία έγινε στις 18.4.2016 στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Ασπροπύργου.

Ὁ «θρησκευτικός» ὅρκος εἶναι πολιτικός

από π. Χερουβείμ Βελέτζας

Ἡ πρόταση γιά τήν κατάργηση τοῦ «θρησκευτικοῦ» ὅρκου, κάθε φορά πού τίθεται ἐπί τάπητος ἡ ἀναθεώρηση κάποιων ἄρθρων τοῦ Συντάγματος, ἐπανέρχεται ἀπό διάφορους κύκλους μέ διαφορετικά, κατά περίπτωση, πολιτικά ἤ ἰδεολογικά κίνητρα καί αἰτιάσεις. Τά πρῶτα, βεβαίως, δέν εἶναι πάντοτε εὐδιάκριτα, μέ ἀποτέλεσμα νά καθίσταται εὔκολη ἡ παρερμηνεία ἀκόμα καί τῶν πλέον ἀγαθῶν προθέσεων· οἱ λόγοι ὅμως πού ἐπικαλοῦνται εἶναι πασίδηλοι καί ἐφ’ ὅσον τίθενται, καθίστανται αὐτομάτως ἀντικείμενο συζητήσεως καί κριτικῆς, μέ βάση τήν λογική καί τά κατά περίπτωση δεδομένα. Καί τά ἐπιχειρήματα πού προτάσσονται σέ αὐτή τήν καθ’ ὅλα πολιτική συζήτηση, διακρίνονται σέ τρεῖς ὁμάδες: σέ θεολογικά, μέ ἀφετηρία τήν σχετική ἀπαγόρευση τοῦ Εὐαγγελίου· σέ ἱστορικά, ἐπειδή «τόν ἐπέβαλαν οἱ Βαυαροί»· καί σέ πολιτικά, ἐπειδή εἶναι ἀνάγκη νά προστατέψουμε τό οὐδετερόθρησκο κράτος καί νά προχωρήσουμε σέ διαχωρισμό ἀπό τήν Ἐκκλησία.

Ἡ θεολογική διάσταση τοῦ πράγματος ἔχει ἀναλυθεῖ διεξοδικά πολλές φορές, ἡ ἀπαγόρευση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀπόλυτη: «Πάλιν ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη τοῖς ἀρχαίοις, οὐκ ἐπιορκήσεις, ἀποδόσεις δὲ τῷ Κυρίῳ τοὺς ὅρκους σου. Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ὀμόσαι ὅλως· μήτε ἐν τῷ οὐρανῷ, ὅτι θρόνος ἐστί τοῦ Θεοῦ· μήτε ἐν τῇ γῇ, ὅτι ὑποπόδιόν ἐστι τῶν ποδῶν αὐτοῦ· μήτε εἰς Ἱεροσόλυμα, ὅτι πόλις ἐστί τοῦ μεγάλου βασιλέως· μήτε ἐν τῇ κεφαλῇ σου ὀμόσῃς, ὅτι οὐ δύνασαι μίαν τρίχα λευκὴν ἢ μέλαιναν ποιῆσαι. ἔστω δὲ ὁ λόγος ὑμῶν ναὶ ναί, οὒ οὔ· τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν.» (Ματθ. ε´, 33-37). Ἑπομένως, ὅσοι ἐπικαλοῦνται τό Εὐαγγέλιο, χρωστοῦν νά ἀντιτίθενται σέ κάθε μορφῆς ὅρκο, εἴτε περιλαμβάνει ἐπίκληση στό θεῖο εἴτε στήν τιμή καί στήν συνείδηση ἑνός ἑκάστου. Εἶναι δέ ἀπορίας ἄξιο, πῶς γίνεται ἀπό τήν μία μεριά ἡ Ἐκκλησία, κλῆρος καί πιστοί, νά ἀνέχονται τόν ὅρκο εἰς βάρος μάλιστα τῶν πεποιθήσεών τους (θά ἐπανέλθουμε σέ αὐτό), καί ἀπό τήν ἄλλη οἱ πολιτικοί, καί μάλιστα μέ περισσό σθένος ὅσοι δηλώνουν ἄθεοι, νά αὐτοανακηρύσσονται σέ προστάτες τῶν πιστῶν καί ὑπερασπιστές τῶν Γραφῶν.