Ὅμως, ἐμεῖς, οἱ ἐν ζωῇ γενεὲς τῶν Ἑλλήνων, εἴμαστε οἱ τελευταῖοι Ἕλληνες. Καὶ, ὡς θεματοφύλακές της, φέρουμε τὴν ἱστορικὴ εὐθύνη τῆς Πατρίδος.

[Ὁμονοούντων ἀδελφῶν συμβίωσιν

παντὸς τείχους ἰσχυροτέραν εἶναι

ΑΝΤΙΣΘΕΝΗΣ, Διογένους Λαερτίου Φιλόσοφος Ἱστορία]

Ἰωάννα Γ. Καραγκιούλογλου

Ἡ συνειδητὴ πολυετὴς προσπάθεια νὰ παραμείνουν οἱ Ἕλληνες ἡμιμαθεῖς ἀποδίδει καρποὺς πικρούς. Ἡ Ἑλλάς κατήντησε χώρα τῆς περιφέρειας τῆς Δύσης. Τελεῖ σὲ σχέση ἐξάρτησης ὑπὸ καθεστὼς πολλαπλασιαζομένης δυστυχίας.

Δὲν εἶναι δυνατὸν ἡ Ἑλλάδα νὰ εἶναι ψοφοδεὴς ἢ νὰ ἐκτελεῖ χρέη παρατηρητοῦ ποὺ ἀτενίζει τὴν ἐξέλιξη τῶν γεγονότων. Ἀτυχῶς ἐδῶ καὶ δεκαετίες, ἡ χώρα ἔχει τεθεῖ στὸν αὐτόματο πιλότο. Τὶ κι ἂν ἐναλλάσσονται τὰ κόμματα; Στὸ πηδάλιο τῆς χώρας παραμένει ὁ αὐτόματος πιλότος. Μία πολιτικὴ ἡ ὁποία ἔχει φτάσει σὲ σημεῖο νὰ προσβάλλει τὴν νοημοσύνη καὶ τὴν κρίση ὅσων μποροῦν ἀκόμη νὰ σκέπτονται ἐλεύθερα καὶ νὰ ἔχουν γνώση τῆς ἱστορικῆς πραγματικότητας. Ἡ Ἱστορία φωτίζει τὴν οὐσία τῆς ἀσκούμενης πολιτικῆς.

1930. Ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος πηγαίνει στὴν Ἄγκυρα γιὰ νὰ ὑπογράψει τὴν συμφωνία ποὺ θὰ ἐπέλυε τὶς οἰκονομικὲς διαφορὲς μεταξὺ Τουρκίας καὶ Ἑλλάδος. Ἡ Τουρκία ὄφειλε ἀποζημιώσεις στοὺς ἐκδιωχθέντες ἀπὸ τὴν Τουρκία, ἀνταλλάξιμους καὶ μὴ ἀνταλλάξιμους. Καὶ βεβαίως δὲν τὶς πλήρωνε. Ἡ ἀνταλλαγὴ ἀφοροῦσε τὰ δύο ἑκατομμύρια Ἑλλήνων τῆς Καθ' Ἡμᾶς Ἀνατολῆς σὲ ἀντιδιαστολή μὲ τὶς τετρακόσιες χιλιάδες μουσουλμάνους ἔναντι τῶν ὁποίων εἶχαν ἀνταλλαχθεῖ.

Πρόκειται γιὰ μία χολή, μία μόνιμη πάσχουσα ἰσορροπία. Ἀντίθετη ἰσορροπία, εἰς βάρος τοῦ Ἑλληνισμοῦ.Τὶς ἀποζημιώσεις ἀπὸ τότε, τὶς ὁποῖες ὀφείλει μὲ βάση τὴν Συνθήκη τῆς Λωζάννης νὰ καταβάλει στοὺς πρόσφυγες, ἡ Τουρκία δὲν τὶς ἔχει ἐξοφλήσει. Ἡ Ἑλλάδα εἶχε ἤδη πληρώσει ἕνα σημαντικὸ μέρος στὶς διάφορες φάσεις τῶν διαπραγματεύσεων ποὺ προηγήθηκαν τοῦ 1930. Ὅταν ἄρχισαν αὐτὲς οἱ διαπραγματεύσεις, ἐφαρμοζόταν τὸ γνωστὸ σύστημα. Κατέβαλε κάτι ἡ Ἑλλάδα, ἡ Τουρκία δὲν κατέβαλε τίποτε. Διεκόπτοντο οἱ συνομιλίες. Τὴν ἑπόμενη φορὰ ἡ Ἑλλάδα κατέβαλε κάτι, πάλι ἡ Τουρκία δὲν κατέβαλε, καὶ πάλι διεκόπτοντο οἱ συνομιλίες.

Εἶναι ἡ ἴδια ἀκριβῶς μέθοδος ποὺ ἀκολουθήθηκε καὶ στὸ Κυπριακό. Κάθε φορὰ ἡ Ἑλληνικὴ πλευρὰ ἔκανε μία ὑποχώρηση, κατεγράφετο ἡ ὑποχώρηση, ἀλλά ἡ Τουρκία βεβαίως ἦταν ἀνυποχώρητη. Καὶ ἔτσι, φθάσαμε στὴν καταγραφὴ ὅλων τῶν Ἑλληνικῶν ὑποχωρήσεων, οἱ ὁποῖες ἐνσωματώθηκαν στὸ περίφημο Σχέδιο Ἀνάν.

Ἔτσι γεννιοῦνται τὰ περιώνυμα Σχέδια καὶ Μέτρα. Ἀπὸ τὶς συνεχεῖς κατὰ διαστήματα καταγραφές, δηλαδὴ ὑποχωρήσεις τῆς Ἑλλάδος, προκειμένου νὰ γίνεται διάλογος μὲ τὴν τουρκικὴ πλευρά. Προφανῶς σήμερα καθόμαστε στὸ τραπέζι τῶν συζητήσεων καὶ διαπραγματεύσεων διότι ἡ Ἑλλάς εἶναι εὐήθης.

Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης - Ἀνήμερα τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης, καὶ ἐνῶ εἶχε ἤδη συναφθεῖ ἡ τριμερὴς Ἰουλιανή Συνθήκη στὸ Λονδῖνο, ὁ Ἀρχηγός τῆς Φιλικῆς Ἑταιρείας ἐλευθερώνεται.

[τοὺς πόνους γὰρ ἁγαθοὶ τολμῶσι,

δειλοὶ δ᾽ εἰσὶν οὐδὲν οὐδαμοῦ

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ, Ἰφιγένεια ἡ ἐν Ταύροις]

1821. Ἀράδη Ρουμανίας.

Στὸν ἀπόηχο τοῦ δράματος τοῦ Δραγατσανίου, ὁ Ἀρχηγὸς τῆς Φιλικῆς Ἑταιρείας ἐκδίδει τὴν τελευταία -συγκλονιστική- διαταγή.

"(..)Στρατιῶται!

Ὄχι, δὲν μολύνω πλέον τὸ ἱερόν, τὸ τίμιον τοῦτο ὄνομα εἰς τὰ ὑποκείμενά σας. Ἄνανδροι ἀγέλαι λαῶν! Αἱ προδοσίαι σας, αἱ ἐπιβουλαὶ σας μὲ βιάζουσι νὰ σᾶς ἀποχωρισθῶ.

Εἰς τὸ ἐξῇς κάθε δεσμὸς μεταξὺ ὑμῶν καὶ ἐμοῦ κόπτεται.

Βαθειὰ μόνον θὰ φέρω εἰς τὴν ψυχὴν μου τὴν ἐντροπὴν ὅτι σᾶς ἐδιοικοῦσα. Ἐπατήσατε τοὺς ὅρκους σας. Ἐπροδώσατε Θεὸν καὶ Πατρίδα. Ἐπροδώσατε καὶ ἐμὲ εἰς τὴν στιγμὴν καθ' ἦν ἤλπιζα ἢ νὰ νικήσω ἢ νὰ συναποθάνω μαζὺ σας ἐνδόξως.

Σᾶς ἀποχωρίζομαι λοιπὸν!

Τρέξετε εἰς τοὺς Τούρκους, τοὺς μόνους ἀξίους φίλους τῶν φρονημάτων σας. Ἐξέλθετε ἀπὸ τὰ δάση, καταβῆτε ἀπὸ τὰ βουνά, τὰ ἄσυλα τῆς ἀνανδρίας σας. Τρέξατε εἰς τοὺς Τούρκους καὶ καταφιλήσατε τὰς χεῖρας των, ἀπὸ τὰς ὁποίας ἀκόμη στάζει τὸ ἱερὸν αἷμα τῶν κατασφαγέντων ἀπανθρώπως κορυφαίων τῆς θρησκείας Πατριαρχῶν, ἀρχιερέων καὶ μυρίων ἄλλων ἀθώων ἀδελφῶν σας. Ναί! Τρέξετε, ἀγοράσετε τὴν σκλαβίαν σας μὲ τὴν ζωὴν σας καὶ μὲ τὴν τιμὴν τῶν γυναικῶν καὶ παιδίων σας.

Σεῖς δὲ σκιαὶ τῶν γνησίων Ἑλλήνων καὶ τοῦ Ἱεροῦ Λόχου, ὅσοι προδοθέντες ἐπέσατε θύματα διὰ τὴν εὐδαιμονίαν τῆς Πατρίδος, δεχτῆτε δι' ἐμοῦ τὰς εὐχαριστήσεις τῶν ὁμογενῶν σας!

Ὀλίγος καιρὸς καὶ στήλη θὰ ἀνεγερθῆ νὰ διαιωνίση τὰ ὀνόματά σας. Μὲ χαρακτῆρες φλογεροὺς εἶναι ἐγκεχαραγμένα εἰς τὰ φίλτρα τῆς καρδίας μου, τὰ ὀνόματα ἐκείνων ὅσοι μέχρι τέλους μ' ἔδειξαν πίστιν καὶ εἰλικρίνειαν.

Ἡ ἐνθύμησίς των θὰ εἶναι πάντοτε τὸ μόνον δροσιστικὸν ποτὸ τῆς ψυχῆς μου."

[ Σιγᾶν τὴν άλήθειαν χρυσόν έστι θάπτειν ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ ]

Ἰωάννα Γ. Καραγκιούλογλου

Οἱ περίεργοι καιροί ποὺ ζοῦμε, ἔρχονται γιὰ νὰ μᾶς ὑπενθυμίσουν τὸ Χαμένο μας Κέντρο. Τὴν  Ἀλήθεια τοῦ  Ἑλληνισμοῦ. 

Τὸ σημερινό σημείωμα στὴν ἐφημερίδα ΕΣΤΙΑ, εἰς Μνήμην τοῦ σύγχρονου Μύστη τῆς Ἁρμονίας Δημητρίου Πικιώνη, ἀφιεροῦται σὲ ἐκείνους πού ἐμμένουν στὸ Νόημα τῆς ὑπάρξεώς μας. 

Ἀφιεροῦται σὲ ἐκείνους πού ἐμμένουν στὴν Ἀγάπη γιὰ τὴν Πατρίδα, γιὰ τὴν Ἐλευθερία, γιὰ τὸν Ἄνθρωπο. Στὸ Α καὶ τὸ Ω.-

.

Μὲ Ἀγάπη καὶ Σεβασμό,

Ἰωάννα Γ. Καραγκιούλογλου

24 Ὀκτωβρίου 2025

Εἰκ.: " Ὁ Πυθαγόρειος Πικιώνης "

Ἐφημερίδα ΕΣΤΙΑ ΑΡ.ΦΥΛ. 43279, σ.01-03

___________________________________________

[ Ὁ Πυθαγόρειος Πικιώνης ]

τῆς Ἰωάννας Γ. Καραγκιούλογλου 

.

Ὁ Ντὲ Κίρικο τὸν θεωροῦσε τὸν εὐφυέστερο ἄνθρωπο πού εἶχε ποτέ γνωρίσει.

Μύστης τῆς Παραδόσεως καὶ λειτουργὸς τῆς Τέχνης, ὁ Δημήτρης Πικιώνης σημάδεψε ἀνεξίτηλα τὸν Ἑλληνικὸ Κόσμο. Τὰ ἔργα του σαρκώθηκαν γιὰ νὰ ὑποδεχθοῦν τὸν Ἄνθρωπο.

Ἡ ἐπιβλητικὴ φυσιογνωμία καὶ προσωπικότητα τοῦ πολιτικοῦ μηχανικοῦ καὶ ἀρχιτέκτονος, τοῦ ζωγράφου καὶ θεωρητικοῦ Δημήτρη Πικιώνη, συνδέθηκε ὁριστικὰ καὶ ἀμετάκλητα μὲ τὸ Ἑλληνικὸ Τοπίο. Κυρίως ὅμως μὲ τὸν Τρόπο.

Ἰχνηλατῶντας τὴν πορεία του ἀνακαλύπτουμε ἀνεκτίμητους θησαυροὺς πού ἄφησε πίσω του. Δελφοί, Αἴγινα, Τζιτζιφιές, Ἀθήνα, Πειραιᾶς, Θεσσαλονίκη, Ἑλληνικό, Ψυχικό, Φιλοθέη καὶ πολλὰ ἀκόμη σημεῖα ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα σμιλεύθηκαν ἀπὸ τὴν Ἰδέα καὶ τὸν Πυθαγόρειο Πικιώνη.

Ὁ Ἄνθρωπος Πικιώνης εἶχε τὴν δύναμη νὰ ἐξευγενίζει ὃ,τι ἄγγιζε.

Τὸ Ἔργο πού τὸν καθιέρωσε διεθνῶς ἦταν ἡ διαμόρφωση τοῦ Ἀρχαιολογικοῦ Χώρου πέριξ τοῦ Ἱεροῦ Βράχου τῆς Ἀκροπόλεως καὶ τοῦ Λόφου Φιλοπάππου. Συνδυάζοντας τὰ στοιχεῖα τοῦ τοπίου μὲ ἀρχαιολογικά εὑρήματα, μορφὲς καὶ ὑλικὰ πού προέρχονται ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Ἱστορία, ἔδωσε μὲ τὸν σαφέστερο τρόπο τὴν ἀρχιτεκτονικὴ του ἄποψη γιὰ τὴν ἱστορικὴ συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Ὁ ἴδιος λέει σὲ ποίημά του:

[Εἷς οἰωνὸς ἄριστος ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης ΟΜΗΡΟΣ, Ἰλιάς, Ραψωδία Μ ]

Ἰωάννα Γ. Καραγκιούλογλου

ΕΛΛΗΝΕΣ. Τό Ἔθνος πού στόλισε τήν Ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος μέ τίς πιό λαμπρές σελίδες. Τό Ἔθνος πού, μόλις πρίν ἀπό λίγες δεκαετίες ρίχτηκε στή μάχη τῆς Λευτεριᾶς καί νίκησε, ὅταν ὁλόκληρη ἡ πλούσια καί πολιτισμένη Εὐρώπη εἶχε χάσει τό ἠθικό της καί εἶχε σκλαβωθεῖ, ἐνῶ ἡ Ἀγγλία, γονατισμένη καί μόνη, ἀγκομαχοῦσε.

Εἴμαστε ἐκεῖνοι πού διαχρονικά διατηροῦμε τήν φλόγα πού πάντα μπαίνει ἐθελοντικά στήν ὑπηρεσία τῆς Ἰδέας.

Τό φαινόμενο αὐτό παρουσιάζεται ἐδῶ καί χιλιάδες χρόνια. Καί μᾶς ὑποχρεώνει νά παραδεχθοῦμε ὅτι δέν εἶναι προϊόν τῆς τύχης. Ἀποτελεῖ τήν φυσιολογική κατάσταση τοῦ ξεχωριστοῦ φαινομένου πού ὀνομάζεται Ἑλληνισμός.

Θνῆσκε ὑπὲρ πατρίδος.

Ἤ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς.

Ἐν Τούτῳ Νίκα.

Ἐλευθερία ἤ Θάνατος.

Τὸ σύμβολο τῆς Δόξας καὶ τῆς Ὑπάρξεώς μας ἐγείρει τὰ πιὸ εὐγενῆ αἰσθήματα. Ἀνακαλεῖ τὶς πλέον ἱερὲς ἀναμνήσεις.

Ὅπου κυματίζει, θάμβος καὶ ἀγαλλίαση. Σείονται οἱ τάφοι. Σκιρτοῦν τὰ ὀστᾶ τῶν Ἡρώων.

Συνυφασμένη μὲ τὴν Ζωὴ καὶ τὸν Θάνατο, ἡ Γαλανόλευκη ἀγκαλιάζει ἀναρίθμητες ψυχὲς μαρτύρων. Ἀποκρυσταλλώνει τὴν Ἀθανασία.

Καὶ ὅμως. Ἐν ἔτει 2025, μέσα στήν γενική ἀποθάρρυνση, μέσα στήν μετριότητα τῆς ζωῆς καί τό ἄδοξο παρόν μας, βρισκόμαστε ἐνώπιον τοῦ ἠρωϊκοῦ ΟΧΙ. 

Παῦλος Μελᾶς

ὤλετο μὲν μοὶ νόστος, ἀτὰρ κλέος ἄφθιτον ἔσται

ΟΜΗΡΟΣ, Ἰλιάς, Ραψωδία Ι ]

Αὔγουστος τοῦ 1886. Ὁ δεκαεξάχρονος ὑποψήφιος Εὔελπις, γράφει στὸ ἡμερολόγιό του:

"(..)Δὲν ὑπήκουσα παρά εἰς μίαν Ἰδέαν. Νὰ φανῶ χρήσιμος εἰς τὸν πλησίον καὶ εἰς τὸν τόπον μου. Αὐτή εἶναι ὅλη μου ἡ φιλοδοξία."

Ὁ Παῦλος Μελᾶς γεννήθηκε στήν Μασσαλία στίς 29 Μαρτίου τοῦ 1870.

Οἱ γονεῖς του ζοῦσαν στήν Γαλλία. Ὁ πατέρας του, Μιχαήλ Γεωργίου Μελᾶς, Ἠπειρώτης μὲ καταγωγή ἀπό τὴν Κωνσταντινούπολη, ἐμπορευόταν στήν Μασσαλία. Ἡ μητέρα του Ἑλένη, ἦταν θυγατέρα τοῦ Βουτσινᾶ, τοῦ γνωστοῦ Κεφαλλονίτη μεγαλεμπόρου ἀπὸ τήν Ὀδησσό. Στὴν Μασσαλία γεννήθηκαν σχεδόν ὅλα τους τὰ παιδιά. Τὸ 1874 ἀποφασίζουν νὰ τὰ μεγαλώσουν στὴν Ἑλλάδα καὶ, γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ, ἐγκαθίστανται στὴν Ἀθήνα.

Στό σπίτι τ' ἀδέλφια του ὀνομάζουν τὸν Παῦλο “ὁ κύριος Μὴν Ἐνοχλεῖσθε”. Εἶναι πάντα πρόθυμος νὰ παραχωρήσει τὴν θέση του, τὸ καλύτερο μερίδιο τοῦ φαγητοῦ. Δίνει ὅ,τι ἔχει καί παίρνει ἐπάνω του τὶς μικροαγγαρεῖες καί τὰ βαρετά καθήκοντα.

[ Ὁ σιωπῶν δοκεῖ συναινεῖν ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ]

1827. Ἀφοῦ ὁ Καποδίστριας ἐξελέγη Κυβερνήτης τῆς Ἑλλάδος, μεταβαίνει στὴν Γενεύη. Ἐκεῖ, ἕνας Φίλος σπεύδει νὰ τὸν συγχαρεῖ.

Ἀτάραχος, τοῦ λέει ὁ Κυβερνήτης.

“(..) Δὲν θέλω νὰ μὲ συγχαρεῖ κανείς. Στήν ἀπόφασή μου μέσα δὲν ὑπάρχει οὔτε χαρά, οὔτε λύπη. Ὁ δρόμος τῆς ζωῆς μας εἶναι γραμμένος καὶ δὲν μένει σὲ ἐμᾶς ἡ ἐκλογή. Τὰ χαντάκια στὰ δύο πλευρὰ τοῦ δρόμου εἶναι τόσο βαθιά καὶ εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ προχωροῦμε πάντα μπροστά.

Ἡ καταγωγὴ μου, ἡ ἀγάπη μου γιὰ τὴν Ἑλλάδα, ἡ θέση πού ἔχω ἀντίκρυ ἀπὸ τὶς Μεγάλες Δυνάμεις καὶ ἡ δύναμη τῶν πραγμάτων, ὅλα βαραίνουν στὴν ἐκλογὴ μου. Νὰ ἀρνηθῶ, θὰ διεκήρυττα μὲ αὐτὸ πώς ἀπελπίστηκα ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καὶ πώς προτιμῶ τὸν ἑαυτὸ μου ἀπὸ τὸ Χρέος μου.

Μὲ ρωτᾶτε ἂν ἐλπίζω τίποτε γιὰ τὸν ἑαυτὸ μου. Ὄχι!

Γιὰ τὴν Ἑλλάδα, Ναί! Τα παιδιὰ μου περιμένουν τὴν βοήθειά μου. Αὐτὸς εἶναι ὁ μόνος μου λογισμός. Γιὰ τ' ἄλλα δὲν γελῶ τὸν ἑαυτὸ μου. Μὲ περιμένουν δυσκολίες, πίκρες καί, τέλος, τὸ μαχαίρι.”

-Αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ γίνει ποτέ! εἶπε ὁ Φίλος. Καὶ νὰ βρεθεῖ ἕνα χέρι κακοῦργο, θὰ λάβετε τὰ μέτρα σας, θὰ ἔχετε φρουρά.

“(..) Τίποτε ἀπὸ ὅλα αὐτὰ, ἀπαντᾶ ὁ Κυβερνήτης. 

Λάμπρος Κατσώνης - Τέτοιες ἡμέρες ἦταν. Καλοκαίρι τοῦ 1789.

[ θαρσαλέος γὰρ ἀνὴρ ἐν πᾶσιν ἀμείνων

ἔργοισιν τελέθει, εἰ καί πόθεν ἄλλοθεν ἔλθοι

ΟΜΗΡΟΣ, Ὀδύσσεια, Ραψωδία η ]

Ἁλώνιζε τὸ Αἰγαῖο. Σκόρπιζε τὴν συμφορὰ σὲ κάθε τουρκικὸ πλεούμενο πού ἔβρισκε στὸν δρόμο του. Ἦταν ἀτρόμητος καὶ δυνατός.

Τό εἶχε ἀποδείξει. Ἀντιμετώπιζε ἄφοβα καὶ μονάχος του τὸν ἐχθρό, ὅσο μεγάλος κι ἂν ἦταν. Στό ἄκουσμα καὶ μόνον τοῦ ὀνόματός του, οἱ βάρβαροι ἔτρεχαν νὰ κρυφτοῦν στὸ πλησιέστερο λιμάνι. Ἕνα ἀπὸ τὰ κρησφύγετα τῶν δειλῶν ἦταν τὸ λιμάνι τῆς Τζιᾶς.

Ὁ Λάμπρος Κατσώνης, ὁ ἄσπονδος ἐχθρὸς τῶν τούρκων, δὲν ἄργησε νὰ φθάσει μέχρις ἐκεῖ. Τοὺς πολέμησε, τοὺς νίκησε καὶ τὸ ἔκανε ὁρμητήριο γιὰ τὶς καταδρομὲς πού ἐπιχειροῦσε σὲ Δαρδανέλλια, Κρήτη καὶ Λυβικὸ Πέλαγος.

Ὁ Σουλτᾶνος εἶχε πάρει τὸ μήνυμα. Δὲν μποροῦσε νὰ ὑποτάξει τὸν στόλο τοῦ Κατσώνη. Σκέφτηκε λοιπὸν νὰ τοῦ προτείνει συμβιβασμὸ ὥστε νὰ σταματήσει τὶς ἐπιδρομὲς. Καί, διὰ τοῦ Στεφάνου Μαυρογένη, διερμηνέα τοῦ ὀθωμανικοῦ στόλου, τοῦ στέλνει τὴν παρακάτω ἐπιστολὴ.

"(..) Ἀνδρειώτατε Ἥρωα καὶ γενναῖε Λάμπρε Κατσώνη,

Ἔφθασαν εἰς τὰ ὦτα τοῦ Μεγαλειωτάτου καὶ εὐσπλαχνικωτάτου Κυρίου μου καὶ αὐθέντου μου σουλτάνου Χαμίτου, τὰ ἀνδρεῖα σου κατορθώματα καὶ ἀπορεῖ καὶ αὐτὸς καὶ ὅλο τὸ Διβάνιόν του, διὰ ποίαν αἰτίαν, καθ 'ὅ, ὑπήκοος Αὐτοῦ, ἀπεστατήσατε καὶ κατατρέχετε τὴν ἐπικράτειαν αὐτοῦ μὲ μίαν τοιαύτης θαλάσσιον δύναμιν, φερόμενος ὡς ἄσπονδος ἐχθρὸς αὐτοῦ ἥτις εἶναι πατρὶς σας, χωρὶς ἄλλωστε νὰ πάθητε ἀδικίαν παρ' αὐτοῦ.

Μόλον τοῦτο, ὅσην φθορὰν καὶ ἂν διαπράξατε καὶ ὅσα ὀθωμανικὰ αἵματα ἐχύσατε, ὅλα αὐτὰ τὰ συγχωρεῖ καὶ σᾶς ἀναγνωρίζει μ' ὅλους τοὺς ὀπαδοὺς σας, ὡς εὐγενεῖς καὶ παντὸς φόρου ἐλευθέρους.

Πρὸς δὲ τούτους, εἰς μὲν τοὺς ὀπαδοὺς σας χαρίζει διαδοχικῶς μίαν τῶν νήσων, ὁποίαν αὐτοὶ εἰς τὸ Ἰκάριον πέλαγος ἐκλέξωσι, τὴν δὲ ὑμετέρα γενναιότητα, καθιστᾶ ἡγεμόνα καὶ χαρίζεται αὐτῆς διακοσίας χιλιάδας χρυσίον, ἂν παραιτηθῆτε ἀπὸ τὴν ὑπηρεσίαν τῆς Ρωσσίας.

[ Γιατί τὸ Καστελλόριζο ]

Ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων εἶναι ὁ ζωτικὸς χῶρος τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Ἐθνολογικῶς καὶ ἱστορικῶς Ἑλληνικό, τὸ Αἰγαῖο Ἀρχιπέλαγος εἶναι κοιτίδα τοῦ Πολιτισμοῦ καὶ ἀφετηρία κάθε ἐμπορικῆς, ναυτιλιακῆς καὶ ἀμυντικῆς δραστηριότητος τοῦ Γένους.  Το δὲ Καστελλόριζο, εἶναι ἡ ἔπαλξη καὶ ὁ βωμὸς τῆς Ἑλληνικῆς Ἀνεξαρτησίας.

Φίλτατε Ἀναγνώστη.

Ἡ Τουρκία ἔχει ἀνοίξει πρὸ πολλοῦ πόλεμο κατὰ τῆς Ἑλλάδος. Καὶ σὲ αὐτόν τὸν πόλεμο Αἰγαῖο καὶ Μεσόγειος εἶναι δύο μόνον ἀπὸ τὰ πεδία μάχης. Ἡ δημιουργία τετελεσμένων ὑπὸ τὴν ἀπειλὴ ἐνόπλου ρήξεως, ἡ συνεχιζόμενη αὔξηση τῶν τουρκικῶν ἀπαιτήσεων καὶ αὐθαιρεσιῶν δημιουργοῦν κινδύνους, τὸ μέγεθος τῶν ὁποίων πρέπει νὰ συνειδητοποιήσουμε. Καὶ δὲν θὰ ἦταν ἄμεσοι οἱ κίνδυνοι ἂν δὲν συνδυάζονταν μὲ τὰ συμφέροντα τῶν ἰσχυρῶν, τὰ ὁποία ἔχουν ἀνατρέψει κάθε κανόνα καὶ ἀξία τοῦ Δικαίου τῆς Θαλάσσης. Ὁ ἐπιχειρούμενος ἐποικισμὸς ὄχι μόνον τῶν Ἑλληνικῶν Νήσων ἀλλά ἐν γένει τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικράτειας σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν τουρκικὴ εἰσβολὴ στὴν Κύπρο καὶ κατοχὴ τοῦ σαράντα σχεδόν τοῖς ἑκατό τῆς Μεγαλονήσου, καθιστοῦν τὸ Αἰγαῖο καὶ τὴν Μεσόγειο φλεγόμενα πεδία.

Ὅμως. Ἡ Μεσόγειος Θάλασσα ἀποτελεῖ τὴν Ἱστορικὴ μοῖρα τῆς Ἑλλάδος. Στὸ Αἰγαῖο Ἀρχιπέλαγος σφυρηλατήθηκαν οἱ Ἀρετὲς μας, ὁ Ἐθνικὸς μας Χαρακτῆρας.

Ἐάν εἴμαστε ἄξιοι τοῦ Ὀνόματός μας, θὰ τηρήσουμε τὸν Ὅρκο.

Τὴν Πατρίδα οὐκ ἐλάττω παραδώσω.

.

Μὲ Ἀγάπη καὶ Σεβασμό,

Ἰωάννα Γ. Καραγκιούλογλου

5 Αὐγούστου 2025

Εἱκ.: Ἐφημερίδα ΕΣΤΙΑ ΑΡ.ΦΥΛ. 43212, σ.01-05, 05.08.2025

______________________________________

[ Γιατί τὸ Καστελλόριζο ]

[ τήνδε φρουρήσεις πέτραν

ὀρθοστάδην, ἄϋπνος, οὐ κάμπτων γόνυ

ΑΙΣΧΥΛΟΣ, Προμηθεὺς δεσμώτης ]

τῆς Ἰωάννας Γ. Καραγκιούλογλου

Βιγλάτορας τῶν συνόρων μας, φλόγα ὁλόρθη μπροστὰ στὶς μικρασιατικὲς ἀκτὲς, κουβαλάει περγαμηνὲς τῆς ἔνδοξης Ἑλληνικῆς Ἱστορίας. Καὶ μᾶς ὑπενθυμίζει τὴν ἀρχέγονη Εὐγένεια. Ἀπὸ ἐδῶ ξεκινοῦν καὶ ἐδῶ καταλήγουν ὅλα.

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

[ Θέλω νά εἶμαι ὡραῖο δεῖγμα ἀνθρώπου Ἕλληνος. Νὰ σκοπός μιᾶς ζωῆς!

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ ]

Στὶς μέρες μας διασταυρώνονται οἱ πιὸ ἀνατρεπτικές δυνάμεις ποὺ γνώρισε ὥς τώρα ἡ Πατρίδα. Μήπως φθάνει ὁ Ἑλληνισμός στὰ ὅριά του;

Αὐτό μονάχα ἡ Συνείδησή μας μπορεῖ νὰ τὸ πεῖ. 

Ἡ προσωπική μας διαγωγή καὶ κατὰ συνέπεια ἡ συλλογική μας, Ἐθνική Ἀγωγή, οἱ προαιώνιες Ἑλληνικές Ἀξίες, διαχρονικά ἀποτελοῦν τὴν βάση τῆς Ἱστορίας. 

Ὁ Ἑλληνισμός, ὡς ἐντολοδόχος τῆς Ἱστορίας, φέρει τὸ βαρύ Χρέος νὰ κρατήσει τὴν ἀρχέγονή του φυσιογνωμία . Ἔχει Χρέος νὰ ἀνανεώσει τὴν Οἰκουμενική του παρουσία στοὺς τομεῖς τοῦ Πνεύματος καὶ τῶν Τεχνῶν, ἔτσι ὥστε νὰ εἶναι σέ θέση νὰ ἀνατροφοδοτήσει τὴν παραπαίουσα καὶ καταρρέουσα Οἰκουμένη μὲ διδάγματα ὑψηλῆς ἠθικῆς καὶ πολιτικῆς στάθμης.

Ἔθνος ποὺ ἐπιθυμεῖ νὰ ἐπεκτείνει στὸν χρόνο τὴν παρουσία του, ὀφείλει νὰ καλλιεργεῖ τὴν συλλογική του αὐτογνωσία.

Ὑπὸ τὸ πρίσμα αὐτό, τὸ παρὸν πόνημα ἀφιεροῦται στὴν Μνήμη τοῦ δολοφονηθέντος ὁραματιστή Ἴωνος Δραγοῦμη, ἀλλά καὶ σέ ὅλοις ἐκείνους,, ζῶντες καὶ νεκρούς, ποὺ ἐργάζονται ὑπὲρ τοῦ Σκοποῦ.

Φίλτατε Ἀναγνώστη.

Εἶναι Ἀνάγκη νὰ ξαναβροῦμε τὸν ἑαυτό μας. Ἡ λάμψη ἀπό τὶς ἐκρήξεις τῆς Ἑλληνικῆς Ψυχῆς πάντα τυφλώνει τὸν ἐχθρό. 

Καιρός νὰ συλλειτουργήσουμε γιὰ τὴν ἐπίτευξη τοῦ Σκοποῦ. Μακριὰ ἀπὸ τὴν τέχνη τῆς παρακμῆς.

Καιρός νὰ ὑπερασπιστοῦμε τὴν Πολιτικὴ Σκέψη πάνω στὴν ὁποία δύναται νὰ οἰκοδομηθεῖ τὸ Ἑλληνικὸ θαῦμα.

.

Μὲ Ἀγάπη καὶ Σεβασμό,

Ἰωάννα Γ. Καραγκιούλογλου

31 Ἰουλίου 2025 

Εἱκ.: Ἐφημερίδα ΕΣΤΙΑ ΑΡ.ΦΥΛ. 43208, σ.01-05, 31.07.2025

______________________________________

[ Ἴων Δραγούμης: Θέλω νά εἶμαι ὡραῖο δεῖγμα ἀνθρώπου Ἕλληνος ] 

τῆς Ἰωάννας Γ. Καραγκιούλογλου

Μὲ ρίζες στὸ Βογατσικὸ τῆς Μακεδονίας, ἡ οἰκογένεια Δραγούμη εἶχε ἐγκατασταθεῖ στὸ Μέγα Ρεῦμα Κωνσταντινουπόλεως ἀπὸ τὸ 1782.

Μάνος Χατζιδάκις

[ Οὐδὲν γὰρ ἄλλο ἔχουσα εἰς Ἅδου ἡ ψυχὴ

ἔρχεται πλὴν τῆς παιδείας τε καὶ τροφῆς

ΠΛΑΤΩΝ, Φαίδων ]

Ἦθος, Λόγος, Πάθος. Τὸ τρισυπόστατο τῆς δυνάμεως τοῦ Μάνου Χατζιδάκι. Τῆς δυνάμεως ποὺ ὁλοένα ἀνεβαίνει, ἐκτείνει τὰ ὅριά της καὶ ἀγγίζει τὰ θεμέλια τοῦ οὐράνιου κύκλου.

Μελωδίες πλασμένες ἀπὸ Γῆ, Ὕδωρ καὶ Φῶς. Ἀπὸ Ψυχή. Ἀπὸ ἀνθρώπινη, Ἑλληνικὴ Οὐσία.

Κλασσικοί, βυζαντινοί, παραδοσιακοὶ καὶ νέοι ρυθμοί, σὲ τέλεια ἁρμονία, τεχνικῶς ἀσύγκριτα ἀριστουργήματα ποὺ συγκροτοῦν ἕνα εὔθραυστο μὰ καὶ ρωμαλέο, γήινο καὶ οὐράνιο Σῶμα. Δίνουν τὸ μέτρο τοῦ πνευματικοῦ μεγαλείου.

Τὸ ἄστρο του φανερώθηκε σὲ μιὰ ἐποχὴ τεκτονικῶν -κοινωνικῶν καὶ πνευματικῶν- σεισμῶν.

Ἡ βαθειὰ Πίστη πρὸς τὴν Ἑλληνικὴ Παράδοση καὶ ἡ δίψα γιὰ Πνευματικὴ Ἀναγέννηση τῆς Ἑλλάδος γέννησαν τὸ φαινόμενο Μάνος Χατζιδάκις.

Τὸ Ἔργο του εἶναι ἡ ἀπόδοση τῆς Ἑλλάδος στὴν Οἰκουμένη. Ἕνα πλατὺ ἄνοιγμα πνευματικῶν ὁριζόντων. Ἡ προσωπικότητά του, ἡ ἀκατάβλητη αὐτὴ δύναμη, ἦλθε σὲ αὐτὸν τὸν Κόσμο γιὰ νὰ παράξει Λόγο, Ἔργο, Νόημα. Ὅραμα.

Ἄνθρωπος ἐλεύθερος καὶ ἀδέσμευτος, μὲ τρόπους ἀριστοκρατικούς, ὁ Μάνος Χατζιδάκις εἶχε ζήσει τὴν Ἑλλάδα τῶν Τριῶν Κόσμων. Πείνασε, ἐργάστηκε, ἐρωτεύτηκε, πόνεσε, πολέμησε, μεγαλούργησε, δίδαξε. Μέσα ἀπὸ τὴν Ἰδέα τοῦ δοκιμασμένου Ἔθνους φωταγώγησε ὄχι μόνον τὴν Πνευματικὴ Ἑλλάδα ἀλλὰ ὁλόκληρη τὴν Οἰκουμένη.

[ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ]

ΚΑΡΑΓΚΙΟΥΛΟΓΛΟΥ ΙΩΝΑΝΝΑ

1453. Ἀνήμερα τῆς Μνήμης τῶν Μεγάλων Βασιλέων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης, τὴν πεντηκοστή ἡμέρα τῆς πολιορκίας, ὁ Μεχμὲτ στέλνει πρέσβεις στὸν Κωνσταντῖνο Παλαιολόγο. Τοῦ παραχωρεῖ προνόμια καί τοῦ δίνει διαβεβαιώσεις πὼς δὲν θὰ πειράξει τὸν πληθυσμὸ μέσα στὰ Τείχη. Ζητᾶ νά τοῦ παραδώσει τὴν Πόλη.

Ἡ ἀπάντηση τοῦ Κωνσταντίνου ἦταν σαφής. Δὲν δεχόταν νὰ πληρώσει ὑψηλότερους φόρους ὑποτέλειας. Ἃς κρατήσουν οἱ βάρβαροι ὅλα τὰ κατακτημένα ἐδάφη.

Ἀλλὰ τὴν Κωνσταντινούπολη; Ὄχι. Δὲν μποροῦσε νά τὴν παραδώσει.

"Τὸ δὲ τὴν Πόλιν σοι δοῦναι, οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν."

Ὁ Κωνσταντῖνος εἶχε ἐκφράσει τὴν γνώμη ὅλων.

Στὶς 28 Μαΐου, τὴν τελευταία ἡμέρα τῆς πολιορκίας, στὶς φρικτὲς ἐκεῖνες κρίσιμες ὧρες λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν τελευταῖα μεγαλοπρεπῆ λειτουργία ποὺ ἔμελλε νὰ τελεσθεῖ στὴν Ἁγία Σοφία, ὁ Βασιλέας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἀπευθύνεται στοὺς ἄνδρες του. Στοὺς τελευταίους πιστούς. Τοὺς ὑπενθυμίζει ὅτι εἶναι οἱ ἀπόγονοι τῶν μεγάλων Ἑλλήνων Ἡρώων. Καὶ ὅτι εἶχε ἀποφασίσει νὰ πεθάνει Ὑπὲρ τοῦ Λαοῦ, μαζὶ μὲ τὸν Λαό.

“(..)Καλῶς λοιπόν γιγνώσκετε, Ἀδελφοί, ὅτι διὰ τέσσαρά τινα ὀφείλομεν κοινῶς πάντες νὰ προτιμήσωμεν τὸν θάνατον μᾶλλον ἥ τὴν ζωήν.

ΤΑΣΣΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: [ ΜΗ ΚΑΜΠΤΕΙΝ ΓΟΝΥ ]

[ ΜΗ ΚΑΜΠΤΕΙΝ ΓΟΝΥ ]

Συμπατριώτισσες, Συμπατριῶτες,

Αὐτὲς τὶς -ἐξαιρετικῆς ἱστορικῆς σημασίας- συνθῆκες, νοιώθω ὑποχρέωσή μου νὰ ἀπευθυνθῶ σ᾿ἐσᾶς: στὸν Κυρίαρχο Κυπριακὸ Λαό.

Κάθε λαὸς διαμορφώνει καὶ γράφει τὴν δική του Ἱστορία. Ἄλλοτε μὲ ἀπελευθερωτικοὺς καὶ κοινωνικοὺς ἀγῶνες, ἄλλοτε μὲ δημοκρατικὲς διαδικασίες διὰ τῆς ψήφου του. Τώρα καλεῖται ὁ Κυπριακὸς Λαός, καλούμαστε ὁ καθένας χωριστὰ καὶ συλλογικά, νὰ γράψουμε τὴν Ἱστορία τοῦ μέλλοντος τῆς Κύπρου.

Ἡ Πατρίδα μας, διέρχεται τὶς πιὸ δραματικὲς ὧρες τῆς μακραίωνης Ἱστορίας της. Ὧρες καθοριστικὲς ὄχι μόνο γιὰ τὸ παρὸν καὶ τὴ δική μας γενεά, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸ μέλλον καὶ τὶς γενεὲς ποὺ θὰ ἔρθουν. Οἱ ἀποφάσεις ποὺ θὰ πάρουμε ἐμεῖς σήμερα, διαμορφώνουν καὶ καθορίζουν τὶς τύχες καὶ τὰ πεπρωμένα καὶ τῶν ἐπερχόμενων γενεῶν. (..)

Αὐτὴ ἡ ἀπόφαση ἀνήκει ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο στὸν Κυπριακὸ Λαό. Ἐλπίζω οἱ ξένοι φίλοι μας νὰ σεβαστοῦν τὸν Λαὸ καὶ τὴν Κυπριακὴ Δημοκρατία. Ἐλπίζω νὰ κατανοήσουν ὅτι παρεμβάσεις καὶ πιέσεις προσβάλλουν τὴν Ἀξιοπρέπεια τοῦ Κυπριακοῦ Λαοῦ, εἶναι ἀντίθετες πρὸς ρητὴ πρόνοια τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτη τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν, καί, τελικά, καταλήγουν ἀντιπαραγωγικές.

Ἡ κρισιμότητα τῶν ἀποφάσεων ποὺ καλούμαστε νὰ πάρουμε συλλογικά, ἀλλὰ καὶ ἀτομικά, δὲν μᾶς ἐπιτρέπει νὰ ἀποδυθοῦμε σὲ συναγωνισμὸ γιὰ τὸ ποιὸς εἶναι περισσότερο ἢ λιγότερο πατριώτης. Ὅλοι ἔχουμε τὸν ἴδιο στόχο καὶ ὅλοι ἔχουμε τὴν ἴδια ἔγνοια γιὰ τὸ μέλλον τῆς Πατρίδας μας. (..)

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης - "Τὸ Ἀθάνατον καὶ ἀνώλεθρον ἐστί".

[ τὸ ἀθάνατον καὶ ἀνώλεθρόν ἐστιν

ΠΛΑΤΩΝ, Φαίδων ]

Ἐγενήθη εἰς τὰ 1770. Ἦταν Δευτέρα τῆς Λαμπρῆς. Εἰς ἕνα βουνό, εἰς ἕνα δέντρο ἀποκάτω, εἰς τὴν παλαιὰ Μεσσηνία, ὀνομαζόμενο Ραμαβούνι.

Τὰ χρόνια ποὺ πέρασαν δὲν μείωσαν τὸν θρῦλο τοῦ Κολοκοτρώνη.

Πατέρας του ὁ διάσημος ἀρχηγὸς τῶν ἀρματολῶν τῆς Κορίνθου, Κωνσταντῖνος Κολοκοτρώνης. Μητέρα του ἡ Ζαμπία, τὸ γένος Κωτσάκη.

Εὐφυὴς ἐκ γενετῆς, λεβέντης ἐξ ἀνατροφῆς. Ὅταν οἱ Τοῦρκοι σκότωσαν τὸν πατέρα του, θὰ καταφύγει στὴν Μάνη, ἀπὸ ἐκεῖ στὴν Ἀλωνίσταινα καὶ ἐν τέλει στὸν Ἄκοβο Ἀρκαδίας, ὅπου θὰ κάνει οἰκογένεια. Ὑπὸ τὴν ἀπειλῆ τῶν Τούρκων, βγαίνει στὴν ἀντίσταση. Παίρνει τὰ ὅπλα καὶ τὰ βουνὰ καὶ, ἀποκηρυγμένος, γίνεται ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος τῶν Τούρκων. Ἀπὸ τὴν Πελοπόννησο περνᾶ στὴν Ζάκυνθο καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ξανὰ στὴν Πελοπόννησο. Περνᾶ ἀπὸ σαράντα κύματα καὶ, διὰ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, φθάνει στὴν Σκιάθο.

Προσηλωμένος στὰ ἰδανικά ποὺ κλήθηκε νὰ σαρκώσει, ἐπιτελεῖ στὸ ἀκέραιο τὰ καθήκοντά του. Αὐτό τοῦ ὑπαγόρευαν ἡ παράδοση τῆς γενιᾶς του, ἡ Πίστη στὸν Θεό καὶ τὴν Πατρίδα, τὸ πάθος γιὰ Ἐλευθερία.

"(..) Μιὰ φορὰ ἐβαπτισθήκαμεν μὲ τὸ λάδι, βαπτιζόμεθα καὶ μίαν μὲ τὸ αἷμα, καὶ ἄλλη μίαν διὰ τὴν Ἐλευθερίαν τῆς Πατρίδος μας."

Ἐν παντὶ τρόπῳ, ἐπιχειρεῖ νὰ ἀποκαταστήσει διὰ τῆς Ἐπαναστάσεως τὴν Δημοκρατία στὴν Πελοπόννησο. Ἀποτυγχάνει. Ἐπανέρχεται στὴν Ἐπτάνησο ὅπου ὑπηρετεῖ στὸ ἀγγλικὸ στράτευμα λαμβάνοντας τὸν βαθμὸ τοῦ Λοχαγοῦ καὶ ἐν συνεχείᾳ ἐκεῖνον τοῦ Ταγματάρχου.

[ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ]

Τὸ 21 ἐξαγίασε τὸ Ἔθνος. Διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου πέρασαν οἱ προπάτορές μας. Καὶ στεφανώθηκαν μὲ φύλλα δάφνης καὶ Ἀθανασία.

Ἄρρηκτα συνδεδεμένο μὲ τὴν ἔννοια τῆς Ἐθνικῆς Ἀφυπνίσεως καὶ Ἀναστάσεως τοῦ Γένους, τὸ 21 εἶναι ἡ ὑπενθύμιση τοῦ Χρέους.

Ὁ τελευταῖος Βασιλέας τῶν Ἑλλήνων, μαχόμενος στὶς ἐπάλξεις τῆς Κωνσταντινουπόλεως, μία ὑποθήκη ἄφησε στοὺς ἐπιγόνους.

"Ἐνθυμηθεῖτε ὅτι εἶσθε Ἕλληνες! "

Ἡ Ἐπανάσταση εἶναι τὸ πλέον σημαντικό πολιτικό καὶ ἠθικό γεγονός, ὄχι μόνον τῆς Ἐθνικῆς μας ὑπόστασης, ἀλλὰ, καὶ τῆς Εὐρώπης τῶν Ἐθνῶν.

Ἀπὸ τοὺς Ἀρχαῖους στοὺς Ἀλεξανδρινούς, καὶ ἀπό τοὺς Βυζαντινούς στοὺς Νεώτερους Χρόνους, ἡ Ἑλλάς διαχρονικά διδάσκει τὶ ἐστί Ἐλευθερία καὶ τὶ ἐστί Αὐτεξούσιον. Διεκδικῶντας ἀδιαλείπτως καὶ τὴν Ἐλευθερία καὶ τὸ Αὐτεξούσιον.

Ἡ Ἑλλάς διδάσκει τὸν δρόμο τῆς Τιμῆς καὶ τῆς Ἀξιοπρέπειας. Διὰ τοῦ Τρόπου.

Ὁ Μέγας Θετταλός ἐπεξηγῶντας τὰ χρώματα τῆς Ἐλευθερίας, ἔλεγε.

[Εἷς οἰωνὸς ἄριστος ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης ΟΜΗΡΟΣ, Ἰλιάς, Ραψωδία Μ ]

[Εἷς οἰωνὸς ἄριστος ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης

ΟΜΗΡΟΣ, Ἰλιάς, Ραψωδία Μ ]

Ἰωάννα Γ. Καραγκιούλογλου

ΕΛΛΗΝΕΣ. Τό Ἔθνος πού στόλισε τήν Ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος μέ τίς πιό λαμπρές σελίδες. Τό Ἔθνος πού, μόλις πρίν ἀπό λίγες δεκαετίες ρίχτηκε στή μάχη τῆς Λευτεριᾶς καί νίκησε, ὅταν ὁλόκληρη ἡ πλούσια καί πολιτισμένη Εὐρώπη εἶχε χάσει τό ἠθικό της καί εἶχε σκλαβωθεῖ, ἐνῶ ἡ Ἀγγλία, γονατισμένη καί μόνη, ἀγκομαχοῦσε.

Εἴμαστε ἐκεῖνοι πού διαχρονικά διατηροῦμε τήν φλόγα πού πάντα μπαίνει ἐθελοντικά στήν ὑπηρεσία τῆς Ἰδέας.

Τό φαινόμενο αὐτό παρουσιάζεται ἐδῶ καί χιλιάδες χρόνια. Καί μᾶς ὑποχρεώνει νά παραδεχθοῦμε ὅτι δέν εἶναι προϊόν τῆς τύχης. Ἀποτελεῖ τήν φυσιολογική κατάσταση τοῦ ξεχωριστοῦ φαινομένου πού ὀνομάζεται Ἑλληνισμός.

Θνῆσκε ὑπὲρ πατρίδος.

Ἤ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς.

Ἐν Τούτῳ Νίκα.

Ἐλευθερία ἤ Θάνατος.

Τὸ σύμβολο τῆς Δόξας καὶ τῆς Ὑπάρξεώς μας ἐγείρει τὰ πιὸ εὐγενῆ αἰσθήματα. Ἀνακαλεῖ τὶς πλέον ἱερὲς ἀναμνήσεις.

Ὅπου κυματίζει, θάμβος καὶ ἀγαλλίαση. Σείονται οἱ τάφοι. Σκιρτοῦν τὰ ὀστᾶ τῶν Ἡρώων.

Συνυφασμένη μὲ τὴν Ζωὴ καὶ τὸν Θάνατο, ἡ Γαλανόλευκη ἀγκαλιάζει ἀναρίθμητες ψυχὲς μαρτύρων. Ἀποκρυσταλλώνει τὴν Ἀθανασία.

Καὶ ὅμως. Ἐν ἔτει 2024, μέσα στήν γενική ἀποθάρρυνση, μέσα στήν μετριότητα τῆς ζωῆς καί τό ἄδοξο παρόν μας, βρισκόμαστε ἐνώπιον τοῦ ἠρωϊκοῦ ΟΧΙ. Καλούμαστε νά τιμήσουμε ἕναν μεγάλο πόλεμο, μία πάλη γιγάντων. Τόν Ἀγῶνα τῶν Ἑλλήνων, πού μᾶς χάρισε τήν Ἐλευθερία. Τήν Ἐλευθερία πού ἐπιτρέπει σήμερα σέ προνομιούχους ἐπισήμους νά καταθέτουν ἕναν στέφανο καί μία λέξη γιά τον Ἔπος τοῦ 40, τότε πού ἡ δόξα τῶν λησμονημένων ἐποχῶν κατοικοῦσε ἀκόμα στήν Ἑλλάδα.

[ Ἀναφαίρετον ὅπλον Ἀρετή ΑΝΤΙΣΘΕΝΗΣ ]

Ἰωάννα Γ. Καραγκιούλογλου

[ Ἀναφαίρετον ὅπλον Ἀρετή

ΑΝΤΙΣΘΕΝΗΣ ]

"(..) Ὄλβιοι, οἵ κείνην ἱερὴν πόλιν οἰκήσουσιν ἀκτὴν Θρηικίην τʹ ἔνυγρον παρά τε στόμα Πόντου."

Ἡ Πόλη. Τὸ καταπληκτικό αὐτό φαινόμενο ἐπιβίωσης τοῦ Γένους. Ἡ μαρτυρία μιᾶς ἀπαράμιλλης θυσίας, πάνω στὴν ὁποῖα ἀκουμπᾶ ἡ Συλλογικὴ Μνήμη.

571 ἔτη ἀπό τὴν Μάχη στὸ Μέγα Κάστρο, ζοῦμε στὴν ἐποχὴ ὅπου οἱ ἔννοιες τῶν λέξεων ἐγκαταλείπονται. Ἐντρυφοῦμε στὴν ἀσάφεια καὶ τὴν ἀθυμία, στὸ ἀπροβούλευτο καὶ τὴν ἄγνοια. Μὲ περισσὴ εὐκολία υἱοθετοῦμε τὸν ἀλγόριθμο ποὺ μᾶς ἐπιβάλλεται. 

Θέλουν νὰ πιστεύουμε πὼς ἡ Ἑλλὰς ἔχει προοδεύσει. Στὸ πολίτευμα, στὰ ἤθη, στὴν διατροφή, στοὺς τρόπους καὶ στὸν πολιτισμό . Ἑπόμενο καὶ εὔλογο θὰ ἦταν νὰ κινηθοῦν πρὸς τὴν ἴδια κατεύθυνση ἡ Γλῶσσα καὶ τὰ σύμβολα τῆς Σκέψεως. Ἀντ' αὐτοῦ, παρατηροῦμε ἕναν διάχυτο παραλογισμό, ἕνα ἀποκρουστικό καὶ ἀποπροσανατολιστικό γκριζάρισμα.

Τὶ ἐννοοῦν σήμερα ὅταν μιλοῦν γιὰ "πρόοδο" καὶ "πολιτισμό"; Τὸν διωγμὸ τοῦ κάλλους; Τὰ ἐπιτηδεύματα τῶν ἀγορῶν; Ἥ μήπως ἐκεῖνα τοῦ πολιτικοῦ συστήματος; Ἐκθειάζουν τὴν λήθη καὶ τὸν ἐκβαρβαρισμό μας. Θεωροῦν σπουδαία ἐκεῖνα ποὺ φανερώνουν ἡδυπάθεια, προτάσσοντας ὡς νόημα ζωῆς μία ἡττοπαθῆ ἐπιβίωση. Φρόνηση καὶ ἀξιοπρέπεια, εἴπατε; Τὶς θεωροῦν  λέξεις κενὲς. Περιττές. Λίαν ἐπικίνδυνες.

Κλαυσίγελος. Νὰ κλαῖμε μὲ τὴν ἀθλιότητά τους ἢ νὰ γελᾶμε μὲ τὴν μωρία μας; 

Θεωροῦν τὴν μὲν διαφθορά ἐπίτευγμα, τὴν δὲ αἰσχροκέρδεια ἔνδειξη εὐζωΐας. Ἀναπαράγουν τὸ σφάλμα καὶ τὴν ἀπρέπεια ἀπαξιώνοντας τὴν ἀρετή καὶ τὴν εὐγένεια.

Ξεχάσαμε πὼς ὁ Σκοπὸς τοῦ Ἐθνικοῦ πολιτικοῦ καὶ κοινωνικοῦ μας βίου, ἦταν νὰ συνυπάρχουμε κόσμια, τίμια καὶ παραγωγικά. Νὰ προοδεύουμε, συνεισφέροντας ὁ κάθε ἕνας καὶ ὅλοι μαζὶ στὸ πλαίσιο τῶν δυνατοτήτων μας στὴν κοινὴ ὠφέλεια καὶ εὐημερία καὶ νὰ φιλοτιμούμεθα στὰ καλὰ καὶ τὰ δίκαια τῆς Πατρίδος.