[Ὁμονοούντων ἀδελφῶν συμβίωσιν
παντὸς τείχους ἰσχυροτέραν εἶναι
ΑΝΤΙΣΘΕΝΗΣ, Διογένους Λαερτίου Φιλόσοφος Ἱστορία]
Ἰωάννα Γ. Καραγκιούλογλου
Ἡ συνειδητὴ πολυετὴς προσπάθεια νὰ παραμείνουν οἱ Ἕλληνες ἡμιμαθεῖς ἀποδίδει καρποὺς πικρούς. Ἡ Ἑλλάς κατήντησε χώρα τῆς περιφέρειας τῆς Δύσης. Τελεῖ σὲ σχέση ἐξάρτησης ὑπὸ καθεστὼς πολλαπλασιαζομένης δυστυχίας.
Δὲν εἶναι δυνατὸν ἡ Ἑλλάδα νὰ εἶναι ψοφοδεὴς ἢ νὰ ἐκτελεῖ χρέη παρατηρητοῦ ποὺ ἀτενίζει τὴν ἐξέλιξη τῶν γεγονότων. Ἀτυχῶς ἐδῶ καὶ δεκαετίες, ἡ χώρα ἔχει τεθεῖ στὸν αὐτόματο πιλότο. Τὶ κι ἂν ἐναλλάσσονται τὰ κόμματα; Στὸ πηδάλιο τῆς χώρας παραμένει ὁ αὐτόματος πιλότος. Μία πολιτικὴ ἡ ὁποία ἔχει φτάσει σὲ σημεῖο νὰ προσβάλλει τὴν νοημοσύνη καὶ τὴν κρίση ὅσων μποροῦν ἀκόμη νὰ σκέπτονται ἐλεύθερα καὶ νὰ ἔχουν γνώση τῆς ἱστορικῆς πραγματικότητας. Ἡ Ἱστορία φωτίζει τὴν οὐσία τῆς ἀσκούμενης πολιτικῆς.
1930. Ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος πηγαίνει στὴν Ἄγκυρα γιὰ νὰ ὑπογράψει τὴν συμφωνία ποὺ θὰ ἐπέλυε τὶς οἰκονομικὲς διαφορὲς μεταξὺ Τουρκίας καὶ Ἑλλάδος. Ἡ Τουρκία ὄφειλε ἀποζημιώσεις στοὺς ἐκδιωχθέντες ἀπὸ τὴν Τουρκία, ἀνταλλάξιμους καὶ μὴ ἀνταλλάξιμους. Καὶ βεβαίως δὲν τὶς πλήρωνε. Ἡ ἀνταλλαγὴ ἀφοροῦσε τὰ δύο ἑκατομμύρια Ἑλλήνων τῆς Καθ' Ἡμᾶς Ἀνατολῆς σὲ ἀντιδιαστολή μὲ τὶς τετρακόσιες χιλιάδες μουσουλμάνους ἔναντι τῶν ὁποίων εἶχαν ἀνταλλαχθεῖ.
Πρόκειται γιὰ μία χολή, μία μόνιμη πάσχουσα ἰσορροπία. Ἀντίθετη ἰσορροπία, εἰς βάρος τοῦ Ἑλληνισμοῦ.Τὶς ἀποζημιώσεις ἀπὸ τότε, τὶς ὁποῖες ὀφείλει μὲ βάση τὴν Συνθήκη τῆς Λωζάννης νὰ καταβάλει στοὺς πρόσφυγες, ἡ Τουρκία δὲν τὶς ἔχει ἐξοφλήσει. Ἡ Ἑλλάδα εἶχε ἤδη πληρώσει ἕνα σημαντικὸ μέρος στὶς διάφορες φάσεις τῶν διαπραγματεύσεων ποὺ προηγήθηκαν τοῦ 1930. Ὅταν ἄρχισαν αὐτὲς οἱ διαπραγματεύσεις, ἐφαρμοζόταν τὸ γνωστὸ σύστημα. Κατέβαλε κάτι ἡ Ἑλλάδα, ἡ Τουρκία δὲν κατέβαλε τίποτε. Διεκόπτοντο οἱ συνομιλίες. Τὴν ἑπόμενη φορὰ ἡ Ἑλλάδα κατέβαλε κάτι, πάλι ἡ Τουρκία δὲν κατέβαλε, καὶ πάλι διεκόπτοντο οἱ συνομιλίες.
Εἶναι ἡ ἴδια ἀκριβῶς μέθοδος ποὺ ἀκολουθήθηκε καὶ στὸ Κυπριακό. Κάθε φορὰ ἡ Ἑλληνικὴ πλευρὰ ἔκανε μία ὑποχώρηση, κατεγράφετο ἡ ὑποχώρηση, ἀλλά ἡ Τουρκία βεβαίως ἦταν ἀνυποχώρητη. Καὶ ἔτσι, φθάσαμε στὴν καταγραφὴ ὅλων τῶν Ἑλληνικῶν ὑποχωρήσεων, οἱ ὁποῖες ἐνσωματώθηκαν στὸ περίφημο Σχέδιο Ἀνάν.
Ἔτσι γεννιοῦνται τὰ περιώνυμα Σχέδια καὶ Μέτρα. Ἀπὸ τὶς συνεχεῖς κατὰ διαστήματα καταγραφές, δηλαδὴ ὑποχωρήσεις τῆς Ἑλλάδος, προκειμένου νὰ γίνεται διάλογος μὲ τὴν τουρκικὴ πλευρά. Προφανῶς σήμερα καθόμαστε στὸ τραπέζι τῶν συζητήσεων καὶ διαπραγματεύσεων διότι ἡ Ἑλλάς εἶναι εὐήθης.
Τὰ ἱστορικὰ γεγονότα δὲν μας ἐπιτρέπουν τίποτε ἄλλο πέραν ἀπὸ τὸ νὰ εἴμεθα ρητοὶ καὶ κατηγορηματικοί. Ἡ τυφλὴ ἔπαρση τοῦ τουρκικοῦ δεσποτισμοῦ δὲν καταλαβαίνει ἀπὸ συγκατάβαση σὲ καμμία συνθήκη. Ἡ Τουρκία ἔχει ἀνάγκη τὴν οἰκονομικὴ δύναμη καὶ γι' αὐτὸ ἐπιτίθεται, διεκδικεῖ, ἑρμηνεύοντας τὸ δίκαιο σύμφωνα μὲ τὰ συμφέροντά της.
Ὑπὸ ἀκριβῶς αὐτὸ τὸ πνεῦμα ἀποφασίστηκε νὰ μείνουν οἱ Ρωμηοὶ στὴν Πόλη. Ὄχι λόγῳ τῆς μεγαθυμίας τοῦ τουρκικοῦ κράτους, ἀλλὰ διότι ἡ οἰκονομία τῆς Τουρκίας ἐλεγχόταν μέχρι τὸ 1922, ἀπό τοὺς μὴ μουσουλμάνους. Ἡ καρδιὰ τῆς οἰκονομίας τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας, στὴν ἔκταση τῆς σημερινῆς Τουρκίας, τὸ 70% τῆς οἰκονομίας, χτυποῦσε στὴν Κωνσταντινούπολη.
Οἱ διωγμοὶ εἰς βάρος τῶν Ἑλλήνων τῆς Πόλης, δὲν ἔγιναν μὲ ἄλλο κριτήριο πέραν τοῦ οἰκονομικοῦ. Οἱ διωγμοί, ἀρχίζοντας ἀπὸ τὸν νόμο ἀπαγόρευσης ἀσκήσεως ὁρισμένων ἐπαγγελμάτων, ἐφαρμόστηκαν ἀπὸ τὴν ἑπομένη τῆς ὑπογραφῆς τῆς ἑλληνοτουρκικῆς φιλίας, τὸ 1930. Καὶ διερωτῶμαι. Γιατὶ ἐφαρμόστηκε ἕνας τέτοιος νόμος ἐφόσον ὑπῆρχε ἑλληνοτουρκικὴ φιλία; Καὶ ὁ φόρος περιουσίας τὶ ἦταν; Μία μεταφορὰ περιουσιακῶν στοιχείων ἀπὸ τοὺς μὴ μουσουλμάνους, πρὸς ποιούς; Πρὸς τοὺς ἀγᾶδες ποὺ ἦρθαν ἀπὸ τὴν Ἀσία καὶ ἔναντι πινακίου φακῆς ἀγόραζαν ὁλόκληρες περιουσίες.
Καὶ φθάνουμε στὰ Γεγονότα τοῦ '55. Ἔρχεται ἡ 6η Σεπτεμβρίου. Χρησιμοποιήθηκαν οἱ Κωνσταντινουπολίτες ὡς ὅμηροι στὸ Κυπριακό. Καὶ μαζὶ μὲ τὰ Σεπτεμβριανὰ ἀρχίζει καὶ ἡ ἑλληνοτουρκικὴ φιλία ἀμερικανικῆς ἐμπνεύσεως. Οἱ ἀποζημιώσεις ποὺ ἦρθαν ἀπὸ τὸ ἐξωτερικὸ καὶ ἀπὸ τὴν Ἀμερική, ἦρθαν ὑπὸ τὴν λογικὴ τῆς κομμουνιστικῆς ἀπειλῆς. Βεβαίως αὐτὸ προσέβαλε τὴν κοινὴ νοημοσύνη. Ὅμως οἱ Ἀμερικανοὶ τὸ δέχθηκαν. Τὰ χρήματα ἦρθαν, ἀλλὰ δὲν παραδόθηκαν ποτὲ στοὺς πληγέντες. Μὲ τὰ χρήματα αὐτὰ δημιουργήθηκε πολὺ ἔξυπνα ἕνα καθεστὼς ἐξωτερικοῦ ἐμπορίου ἐλεγχόμενο ἀπὸ τὴν Ἄγκυρα. Ἔτσι ἀποκλείστηκαν οἱ Ἕλληνες, ἐνῶ χρηματοδοτήθηκαν Τοῦρκοι τοῦ καθεστῶτος κυρίως, οἱ ὁποῖοι ἔγιναν ἐμπορικοὶ ἀντιπρόσωποι καὶ στὴν συνέχεια μετατράπηκαν σὲ βιομηχάνους. Καὶ ἡ οἰκονομία πῆγε πρὸς τὰ πάνω. Ἀπογειώθηκε.
Τὸ 1964 ἐκδιώκονται οἱ Ἕλληνες ὑπήκοοι καὶ μαζὶ τους καὶ οἱ Ρωμηοὶ, διότι δὲν τοὺς ἔχουν πλέον ἀνάγκη. Καὶ τὸ 1974, μπαίνει τελεία καὶ παῦλα. Αὐτὴ εἶναι ἡ Ἱστορία.
Ἕνα σύντομο ἱστορικὸ ὁδοιπορικὸ καταδεικνύει γιατὶ τὸ μεῖζον θέμα τῆς οἰκονομικῆς ἐξουσίας σὲ συνδυασμὸ μὲ ἐκεῖνο τῆς ἄσκησης τῆς πολιτικῆς ἐπιρροῆς εἶναι τὰ δύο ἐπιζητούμενα ποὺ ταλανίζουν τὴ μοῖρα τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Βεβαίως ἐκ μέρους τῆς Ἑλλάδος δὲν μπορεῖ νὰ τηρηθεῖ στάση ἐχθρική. Ἀλλὰ ἀντὶ τῆς λαγνείας, μπορεῖ νὰ ἐπιλεγεῖ ἡ τήρηση μίας ἀξιοπρεποῦς στάσης. Διότι ἡ ἀξιοπρεπής στάση ἀνυψώνει τὸν Ἄνθρωπο. Τοῦ δίνει τὴν πρέπουσα θέση μέσα στὴν κοινωνία καὶ μέσα στὴν Ἐθνικὴ ὁμάδα στὴν ὁποῖα ἀνήκει. Ἡ στάση αὐτὴ εἶναι ἐκείνη ἡ ὁποῖα του ἐπιτρέπει καὶ θὰ του ἐπιτρέπει νὰ ἐκφράζει τὴν ἀγάπη πρὸς τὴν Πατρίδα καὶ τὸ Γένος του.
Φίλτατε Ἀναγνώστη.
Ἡ Ἑλλὰς ἔρχεται ἀπὸ μακριά, πολὺ μακριά. Οἱ Ἕλληνες εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ διαχρονικὰ συγκροτοῦν τὴν Ἑλλάδα. Εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ εἶναι ὑπεύθυνοι γιὰ τὴν πρόοδο καὶ τὴν ἐπιβίωσή της, Ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιά. Ἡ Ἑλλὰς δὲν εἶναι μόνον "αὐτὸ" ποὺ βλέπουμε σήμερα. Εἶναι τὸ χθές, εἶναι τὸ σήμερα καὶ εἶναι καὶ τὸ αὔριο. Συνελόντι εἰπεῖν, ἡ Ἑλλὰς ἀγκαλιάζει ὅλες τὶς γενεὲς Ἑλλήνων.
Ὅμως, ἐμεῖς, οἱ ἐν ζωῇ γενεὲς τῶν Ἑλλήνων, εἴμαστε οἱ τελευταῖοι Ἕλληνες. Καὶ, ὡς θεματοφύλακές της, φέρουμε τὴν ἱστορικὴ εὐθύνη τῆς Πατρίδος. Καὶ, ὀφείλουμε νὰ συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἡ Ἐθνική μας ὕπαρξη κρέμεται ἀπὸ ἐμᾶς καὶ μόνον. Ἀρκεῖ νὰ μεριμνήσουμε γιὰ τὰ Ἑλληνικὰ συμφέροντα. Οὔτε μὲ ἀλαζονεία, οὔτε μὲ δουλοπρέπεια. Νὰ ὑπερασπίσουμε ὁμοφώνως τὰ δίκαιά μας δίχως νὰ παγιδευόμαστε σὲ ἀλλότριες σκευωρίες. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀποστολὴ τῶν Ἑλλήνων, καὶ σήμερα, ἀπέναντι στὴν Αἰώνια Ἑλλάδα. Ἐὰν βεβαίως ἀκόμη ἐπιθυμοῦμε ὅπως εἴχαμε ἀποφασίσει τὸ 1821, ὡς Ἔθνος, νὰ τὸ κάνουμε πράξη.
Ἡ Ἰδέα δὲν εἶναι καρπὸς ἀπαγορευμένος καὶ ἐπικίνδυνος, ἀλλὰ γλυκὺς καὶ εὐεργετικός. Δὲν πρέπει νὰ φοβίζει ἀλλὰ νὰ τονώνει.
Τὸ ἔχουμε ἀποδείξει. Ὅποτε πολεμᾶμε μὲ Ἑνότητα, Γνώση καὶ Ἦθος, οἰκοδομοῦμε.
Ὁμοίοις χρῶ.
.
Μὲ Ἀγάπη καὶ Σεβασμό,
Ἰωάννα Γ. Καραγκιούλογλου
4 Δεκεμβρίου 2025
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.