της Μαρίας Δεναξά
Αν δεν το έχετε πάρει είδηση, τα τύμπανα του πολέμου, στον οποίο θέλουν να σπρώξουν τις κοινωνίες μας τα ανθρωπάκια που κυβερνούν, ηχούν ολοένα και πιο δυνατά. Όμως, ο καθένας κάνει πως δεν τα ακούει μέσα στο τσουνάμι των προβλημάτων της επιβίωσης όπου προσπαθούν να μας πνίξουν για να θέσουν σε εφαρμογή τα ασύλληπτα σχέδια της διαστροφής τους.
Όπως και με την πανδημία για την οποία προειδοποιούσαν κι έκαναν προσομοιώσεις τουλάχιστον από το 2014, έτσι και με τον πόλεμο στην Ουκρανία δεν έχουν πάψει να προειδοποιούν –και τελευταία ολοένα και πιο συχνά- για την τροπή μιας γενικευμένης σύρραξης. Όποτε τους δοθεί η ευκαιρία υπογραμμίζουν πως «ο καιρός της Ειρήνης», που οι προκάτοχοι τους έχτισαν και διαφύλαξαν όσο μπορούσαν, «τελείωσε».
Αν παρακολουθήσει κανείς, η φύση και η κλίμακα του πολέμου στην Ουκρανία, από την έναρξη του έως σήμερα μεταβάλλεται διαρκώς. Τις τελευταίες ημέρες, οι ηγέτες των δυτικών κρατών, επαναλαμβάνουν σχεδόν ομόφωνα πως «η Ουκρανία δεν μπορεί να χάσει». Δυστυχώς, δεν κάνουν μια πρόγνωση. Διατυπώνουν μια αναγκαιότητα!
Θορυβούνται στην ιδέα μιας επικράτησης της Ρωσίας και δείχνουν έτοιμοι να κάνουν περισσότερα επικίνδυνα βήματα παραπάνω στην υποστήριξη του Κιέβου, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως θα ακολουθήσουν τον αιματηρό δρόμο της συμπλοκής ή ακόμη και της μετωπικής σύγκρουσης με τη Μόσχα.
Αύξηση των πολεμικών δαπανών
Ενδεικτικό των κακών προθέσεων των δυτικών, είναι οι
δηλώσεις του Εμμανουέλ Μακρόν πριν από λίγα 24ωρα, πως αυξάνει τις αμυντικές δαπάνες της χώρας του σε 400 δισεκατομμύρια ευρώ έως το 2030, δηλαδή 57 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως, την ώρα που δεν αδυνατεί να βρει 12 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο για να χρηματοδοτήσει το συνταξιοδοτικό σύστημα.
«Και στην πραγματικότητα, αφού επιδιορθώσαμε το στρατό μας, θα τον μεταμορφώσουμε. Πρέπει να κερδίσουμε τον χρόνο που μας χωρίζει από την αυριανή σύγκρουση. Ναι, το Έθνος έχει καθήκον να μετασχηματίσει το στρατό του, διατηρώντας φυσικά αναλλοίωτες τις στρατηγικές του, βασιζόμενο στην αριστεία των στρατιωτών του και στην αφοσίωσή τους. Αλλά πρέπει επίσης, ως Έθνος, να μεταμορφωθούμε, να είμαστε έτοιμοι για πιο βίαιους, πιο πολυάριθμους και πολυδιάστατους πολέμους».
Αυτή την δήλωση – προαναγγελία εμπόλεμης προετοιμασίας και σύρραξης, έκανε στις 20/01/2023 ο Εμμανουέλ Μακρόν για να ακολουθήσουν οι δηλώσεις του κύριου «τίποτα» Μπρουνό Λεμέρ, του υπουργού Οικονομικών της Γαλλίας, στο Φόρουμ της Ολιγαρχίας του Νταβός, όπου πέρα από τη γελοία διαπίστωση που έκανε πως «η Ευρώπη, την τελευταία τριετία έγινε μια πολιτική υπερδύναμη» -μάλλον ήθελε να πει το sex toy του βαθύ κράτους των HΠΑ- επεσήμανε πως
«ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι μια τοπική σύρραξη, αλλά παγκόσμια!»Την τρελή τους επιθυμία να προκαλέσουν έναν παγκόσμιο πόλεμο, μαρτυρά το γεγονός ότι έχει αλλάξει ο δυτικός ορισμός για τη «νίκη» που θα επιφέρει το τέλος της σύρραξης. Δεν πρόκειται πλέον μόνο για την επιστροφή των εδαφών που κατείχε η Ουκρανία, πριν από την ειδική επιχείρηση της Ρωσίας ή ακόμη για την αποκατάσταση της κυριαρχίας του Κιέβου επί των ρωσόφωνων αυτονομημένων επαρχιών. Τώρα πλέον θέτουν θέμα ανάκτησης της Κριμαίας, ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, όπως και την παραπομπή της ρωσικής ηγεσίας ενώπιον ενός ειδικού δικαστηρίου για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Ο στόχος της Δύσης δεν είναι πια η υπεράσπιση της oυκρανικής εδαφικής ακεραιότητας-κάτι που είναι κατανοητό- αλλά να επιφέρει όπως στο παρελθόν στη Σερβία, το Ιράκ ή τη Λιβύη μια αλλαγή καθεστώτος στη Μόσχα, αρεστή στον πολεμοχαρή Μπαρμπα Σαμ, ο οποίος ήδη κοιτά για την επόμενη σύρραξη προς Ασία μεριά.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι Δυτικοί τραβούν την κατάσταση στα άκρα, την ώρα που η Μόσχα εξακολουθεί να δηλώνει πως είναι πρόθυμη να διεξάγει ειρηνευτικές συνομιλίες στη βάση της αναγνώρισης της προσάρτησης των ρωσόφωνων επαρχιών της Ουκρανίας και των εγγυήσεων για μη συμμετοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ.
Πώς εξηγείται λοιπόν αυτή η επικίνδυνη κλιμάκωση; Γιατί η Δύση είναι έτοιμη να μετατρέψει μια περιφερειακή εδαφική σύγκρουση σε παγκόσμια πυρκαγιά;
Πολύ απλά, επειδή αυτό που διακυβεύεται σε αυτόν τον πόλεμο δεν είναι πλέον η κυριαρχία πάνω στα εδαφικά ζητήματα των ουκρανικών συνόρων, αλλά το πρόσωπο της παγκόσμιας οικονομίας, η οποία εξακολουθεί στις μέρες μας να είναι οργανωμένη γύρω από το δολάριο, το νόμισμα των διεθνών συναλλαγών.
Η μετατόπιση σε αυτή τη γεωοικονομική διάσταση έγινε σχεδόν τυχαία, ως συνέπεια των δυτικών οικονομικών κυρώσεων κατά της Μόσχας, οι οποίες οι δυτικοί ηγέτες πίστευαν, ότι θα γονάτιζαν τη Ρωσία, όπως είχε δηλώσει ο «κύριος τίποτα» – Μπρουνό Λεμέρ, τον οποίο η Γαλλία προετοιμάζει για να είναι υποψήφιος για το διευθυντήριο του ΔΝΤ.
Η αρχική ιδέα ήταν να απομονωθεί η Ρωσία από το παγκόσμιο εμπόριο, κυρίως με τον αποκλεισμό των ρωσικών τραπεζών από το σύστημα Swift, μέσω του οποίου γίνονται οι περισσότερες από τις παγκόσμιες οικονομικές συναλλαγές και με την κατάσχεση των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων (δημόσιων και ιδιωτικών) που βρίσκονται εκτός Ρωσίας.
Όμως αυτό δεν απέφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Όχι μόνο φάνηκε ξεκάθαρα ότι η Ρωσία είχε αναπτύξει ένα εναλλακτικό σύστημα από το Swift, αλλά η Μόσχα συνέχισε να συναλλάσσεται με μεγάλο αριθμό χωρών σε ρούβλια κι άλλα νομίσματα εκτός του δολαρίου: γιουάν, ινδική ρουπία κλπ.
Οι δυτικές κυρώσεις επιτάχυναν έτσι την «αποδολαριοποίηση» της παγκόσμιας οικονομίας. Κι αυτό για την Ουάσιγκτον αποτελεί απόλυτο casus belli, δεδομένου ότι μόνο το δολάριο ως νόμισμα διεθνών συναλλαγών, της επιτρέπει να χρηματοδοτεί το διαρθρωτικό της έλλειμμα.
Υπαρξιακό ζήτημα για τις ΗΠΑ η ήττα της Ρωσίας
Έτσι, από την επιτάχυνση της «αποδολαριοποίησης» της παγκόσμιας οικονομίας, ο πόλεμος κατά της Μόσχας έγινε για τις ΗΠΑ ένα «υπαρξιακό ζήτημα», ένα ζήτημα ζωής ή θανάτου.Για να γίνει πιο κατανοητό: από το 1945, το νόμιμο ανώτατο όριο του αμερικανικού χρέους έχει αυξηθεί πάνω από 100 φορές για να φτάσει σήμερα τα 31.381 τρισ. δολάρια! Ένα δυσοίωνο ορόσημο, την ώρα που επιδεινώνεται δραματικά η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, ενώ παράλληλα αυξάνεται το κόστος δανεισμού της και μαζί του παίρνει την ανιούσα και το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους της.
Οι ΗΠΑ έχουν καταλήξει να έχουν το μεγαλύτερο χρέος παγκοσμίως το οποίο υπερασπίζεται ο μεγαλύτερος στρατός του κόσμου, τον οποίον έχουν ενισχύσει και οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επομένως, ο αμερικανικός στρατός και οι βοηθητικοί του στο ΝΑΤΟ, θα ανασυντάξουν όλες τους τις δυνάμεις για να τιμωρήσουν τον παράγοντα -όσο βίαια τροπή κι αν πάρουν τα πράγματα- αυτής της αποδολαριοποίησης.
Όλα τα παραπάνω αποκαλύπτουν μια νέα ανάγνωση των όσων συμβαίνουν στην Ουκρανία. Στην αρχή της σύγκρουσης, η Δύση βοηθούσε το Κίεβο να αντισταθεί στη ρωσική επιθετικότητα.
Μετά την αποτυχία των κυρώσεων, το Κίεβο είναι αυτό που θυσιάζει τον πληθυσμό του για να βοηθήσει τις ΗΠΑ να διατηρήσουν την υπεροχή του δολαρίου.
Καθώς οι χώρες της ΕΕ κινούνται όλο και πιο επικίνδυνα προς την άμεση σύγκρουση με τη Μόσχα, οι ευρωπαϊκές ηγεσίες τους θα πρέπει να θέσουν στους λαούς τους το ερώτημα που ο Βολοντιμίρ Ζελένσκι φρόντισε να μην θέσει στους Ουκρανούς: είστε έτοιμοι εσείς και τα παιδιά σας, να πεθάνετε για το δολάριο;
ΠΗΓΗ:https://dimosiografia.com/eiste-etoimoi-na-pethanete-gia-to-dolario/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
