Της Μαρίας Δεναξα
Ο πρώην πρωθυπουργός με επικοινωνιακά τεχνάσματα «made in USA» στρώνει το χαλί της επιστροφής του στην ενεργό πολιτική
Παρακολουθώντας από απόσταση την πολυήμερη πολεμική που έχει προκαλέσει η κυκλοφορία του βιβλίου του Αλέξη Τσίπρα «Ιθάκη», έχω αναρωτηθεί ουκ ολίγες φορές αν η Ελλάδα που καταρρέει είχε ανάγκη από τέτοιες «αμερικανιές».
Από ένα βιβλίο που χαρακτηρίζεται από την κουλτούρα του «κραξίματος», του δημόσιου «ξεκατινιάσματος» και του κουτσομπολιού ακόμη και στην πολιτική.
Σε τι χρησιμεύουν άραγε όλες αυτές οι ανώφελες πληροφορίες για τον Τάιλερ, τον Κασσελάκη, τον Βαρουφάκη και όλους τους πρώην συνεργάτες του, με ολίγη Περιστέρα και Καμμένο, αν δεν είναι για να προκληθεί λίγος ακόμη ντόρος γύρω από το όνομα του πρώην πρωθυπουργού, ο οποίος με επικοινωνιακά τεχνάσματα «made in USA» στρώνει το χαλί της επιστροφής του στην ενεργό πολιτική; Αραγε το χαλί θα είναι ιπτάμενο;
Εκεί λοιπόν που περιμένεις ένα όραμα, ένα σχέδιο, μια πολιτική πυξίδα, μπαίνεις σε ένα αφήγημα όπου όλοι φταίνε, όλοι είναι άχρηστοι, εκτός από τον ίδιο τον Τσίπρα, ο οποίος στην κριτική απαντά με φρασεολογία σχεδόν πεζοδρομίου, την οποία χρησιμοποιεί και για να περιγράψει ορισμένες σκηνές και στιγμές από τη διαδρομή του στην πολιτική. Το προηγούμενο επεισόδιο της «τσιπριάδας» ήταν αφιερωμένο στο «Ινστιτούτο Αλέξη Τσίπρα», λες κι αυτό μας μάρανε όταν ο λαός δεινοπαθεί, είναι στα κάγκελα από τη συνεχή πίεση, τη συρρίκνωση της καθημερινότητάς του, την απώλεια της αξιοπρέπειάς του και προσπαθεί δεξιά-αριστερά να δει πώς θα απαλλαγεί από το καθεστώς Μητσοτάκη.
Είναι ηλίου φαεινότερον ότι οι Ελληνες δεν έχουν ανάγκη από την προώθηση ακόμη ενός επικοινωνιακού προϊόντος με υποτιθέμενη ιδεολογική ρητορική που πατάει πάνω σε πτώματα της πολιτικής για να επανέλθει στο προσκήνιο, αδιαφορώντας ακόμη και για το δίκιο και το δίκαιο των ανθρώπων που χάθηκαν στη Μάνδρα και στο Μάτι, για το οποίο ο πρώην πρωθυπουργός αφιέρωσε μόλις 8 σελίδες. Ούτε δελτίο Τύπου να ήταν!
















