ΗΛΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ: ΤΙ ΟΦΕΛΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ

«Τι οφείλει η Ελλάδα στη Ρωσία»; Απλά μαθήματα Ιστορίας από τον Η.Ηλιόπουλο

Militaire News

Η ελληνική κυβέρνηση κάνει επίδειξη ρωσοφοβίας στους δυτικούς συμμάχους της και δεν διστάζει να παριστάνει την ανιστόρητη.

Κάπως έτσι προέκυψε η ανεκδιήγητη εγκύκλιος Γεραπετρίτη με την οποία απαγορεύθηκε η πρόσκληση οποιουδήποτε Ρώσου στις εορταστικές εκδηλώσεις για την 25η Μαρτίου στις ελληνικές πρεσβείες όλου του κόσμου!

Αντίδοτο στην επίδειξη άγνοιας της ιστορίας η συζήτηση με έναν ιστορικό! Στο στούντιο του militaire channel ο κ.Ηλίας Ηλιόπουλος που παρδίδει μαθήματα ιστορίας στους γόνους που αν και φοίτησαν σε πανάκριβα σχολεία και πανεπιστήμια δεν φαίνεται ότι μορφώθηκαν ιδιαίτερα.

«Τι οφείλει η Ελλάδα στη Ρωσία» το θέμα της συνέντευξης με τον κ.Ηλιόπουλο και η διάρκεια της μίας και πλέον ώρας δεν κρίνεται επαρκής για όσα είχε να πει. Γι΄ αυτό και θα επανέλθουμε σύντομα.

Ποιος είναι ο κ.Ηλίας Ηλιόπουλος

– Διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής (Dr. phil) του Λουδοβικείου- Μαξιμιλιανείου Πανεπιστημίου Μονάχου (Ludwig-Maximilian Universität München). Έτος αναγορεύσεως: 2000.

Η σχέση μας με τη Ρωσία.... Ένας αμ

Ας δώσω πρώτα την είδηση.

Ο υπουργός Εξωτερικών της χώρας μας, Γιώργος Γεραπετρίτης, απαγόρευσε την συμμετοχή της Ρωσικής αντιπροσωπίας, στον  εορτασμό της εθνικής μας ανεξαρτησίας, που έγινε πράξη, μετά την Επανάσταση του 1821.

https://www.matrix24.gr/2024/03/ekopse-tous-rosous-o-gerapetritis/

Βεβαίως, ένας ιστορικά λοβοτομημένος υπουργός δεν μπορεί να εκπροσωπεί ένα έθνος, έναν λαό, μία εθνική συνείδηση. Μπορεί μόνο να εκπροσωπεί τον εαυτό του, τους εξωτερικούς εργοδότες του και τον ξεπουλημένο πρωθυπουργό του με αποφάσεις που γελοιοποιούν τα ιστορικά γεγονότα και την υπόσταση της χώρας μας.

Η Ιστορία δεν ξαναγράφεται, ανάλογα με τις επιθυμίες των ξένων κυρίαρχων, που πολέμησαν και την Ελληνική Επανάσταση και την νεότερη ανεξαρτησία της χώρας μας. Υπάρχουν ντοκουμέντα που φωνάζουν, για τις ενέργειες και της μίας και της άλλης πλευράς.

Προφανώς, Κούλης και Γεραπετρίτης δεν τα έχουν διαβάσει ποτέ.

Αλλιώς θα ντρέπονταν, αν είχαν λίγη τσίπα, να προσβάλουν την ΜΟΝΑΔΙΚΗ παγκόσμια δύναμη, που μας χάρισε την εθνική μας ανεξαρτησία με την Συνθήκη της Ανδριανούπολης.

Ηταν ακριβώς εκεί, που οι Ρώσοι υποχρέωσαν τον Σουλτάνο με το πιστόλι στον κρόταφο να υπογράψει την ανεξαρτησία της Ελλάδας!

Ακόμα και οι φιλότουρκοι Άγγλοι πολιτικοί, που εμπόδισαν τους Ρώσους να φτάσουν, τότε, μέχρι την Κωνσταντινούπολη, παραδέχθηκαν ότι η συνθήκη της Ανδριανούπολης υπήρξε “το διεθνές συμβόλαιο της πολιτικής υπόστασης και αυτοτέλειας του Ελληνικού κράτους”.

Ακόμη και ο Καρλ Μάρξ, που είχε πολλά προηγούμενα με τον τσάρο έγραψε, το 1853, σε άρθρο του στη "New York Tribune": 

“Ποιος έκρινε τελικά τον αγώνα όταν εξεγέρθηκαν οι Έλληνες; Όχι βέβαια οι συνωμοσίες και οι ξεσηκωμοί του Αλή Πασά, ούτε η μάχη στο Ναυαρίνο, ούτε ο Γαλλικός στρατός στο Μωριά, ούτε τα συνέδρια και τα πρωτόκολλα του Λονδίνου. Αλλά ήταν ο Ντίμπιτς που προέλασε μέσω των Βαλκανίων στην πεδιάδα του Έβρου.”

 Ο Ντίμπιτς στον οποίο αναφέρθηκε ο Μαρξ ήταν ο στρατάρχης τότε του ρωσικού στρατού που νίκησε τους Οθωμανούς στην Ανδριανούπολη.

Δεν θα αναφερθώ καν στην ίδρυση της Φιλικής Εταιρίας, στον ρόλο του ΥΠΕΞ του τσάρου Καποδίστρια, στον ρόλο του υπασπιστή του τσάρου Αλέξανδρου Υψηλάντη και στην Συνθήκη του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή.

Μου αρκεί μόνο η Συνθήκη της Ανδριανούπολης, που την έχουν ξωπετάξει και από το μάθημα της Ιστορίας, στα σχολεία.

Όπως ξωπετάνε όλους τους αγωνιστές για την Ελευθερία σ΄ αυτήν την χώρα!

Ντροπή και οργή μόνο!

(Αυτή η σημαία που βλέπετε να σηκώνουν οι Έλληνες επαναστάτες, είναι η σημαία του πολεμικού Ναυτικού της τσαρικής Ρωσίας)

Από Ioanna Ypsilanti

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/share/p/ZqW4jK2YsxKgv1SM/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ο Κίσινγκερ για την Ελληνική Επανάσταση, τον Μέττερνιχ, τον τσάρο Αλέξανδρο και τον Καποδίστρια

Απόσπασμα από τη διδακτορική διατριβή του Χένρι Κίσινγκερ με τίτλο : A world restored; Metternich, Castlereagh and the problems of peace, 1812-22.

Boston, Houghton Mifflin, 1957.

σελ. 289-91. Μετάφραση CognoscoTeam

Ο Αλέξανδρος είπε στον Μέττερνιχ: «Η επανάσταση στις Ηγεμονίες του Δούναβη δεν ήταν παρά μια νέα πυρκαγιά, που προκλήθηκε με την ελπίδα να ματαιώσει την εφαρμογή των χριστιανικών αρχών που διακηρύχθηκαν από την Ιερά Συμμαχία». Ο Υψηλάντης απολύθηκε από τον ρωσικό στρατό. Ο συνεργάτης του, ο Βλαδημιρέσκου, στερήθηκε το ρωσικό παράσημο. Και ο Καποδίστριας, του οποίου το μόνο πραγματικό πάθος ήταν η ανεξαρτησία της Ελλάδας, έλαβε εντολή να στείλει απάντηση στον Υψηλάντη, η οποία του έλεγε ότι η ελευθερία δεν μπορούσε να αποκτηθεί με συνωμοσίες και τον συμβούλεψε να μετανοήσει και να σταματήσει την προσπάθειά του. Υπό αυτές τις συνθήκες δεν ήταν δύσκολο για τους Τούρκους να νικήσουν την εξέγερση. Ο Υψηλάντης κατέφυγε στην Ουγγαρία, όπου εξαφανίστηκε σε μια φυλακή για έξι χρόνια.

Το Συνέδριο του Λάιμπαχ είχε έτσι συντρίψει τρεις επαναστάσεις, τις δύο με το δόγμα της παρέμβασης και την τρίτη με το δόγμα της μη παρέμβασης. Kαι τα δύο δόγματα είχαν νομιμοποιηθεί ως εφαρμογή των αξιωμάτων της Ιεράς Συμμαχίας. Όμως ο Μέττερνιχ δεν ήθελε να αφήσει τίποτα στην τύχη. Μια εβδομάδα πριν αποχωριστούν, έλαβε την υπόσχεση του Αλέξανδρου να μην κάνει κανένα βήμα στα Βαλκάνια χωρίς τους Συμμάχους του. Και το τελικό υπόμνημά του δήλωνε αυστρο-ρωσική συνεργασία και κοινές οδηγίες προς τους πρεσβευτές τους για αποκατάσταση της ευρωπαϊκής ηρεμίας. 

Ο Μέττερνιχ είχε πετύχει, εμποδίζοντας τη ριπή του ανέμου να σκίσει τον ιστό του. Αλλά το τουρκικό πρόβλημα δεν επρόκειτο να διευθετηθεί τόσο εύκολα ή μόνο από τον Μέτερνιχ. Η ανεπιτυχής εξέγερση στις Ηγεμονίες του Δούναβη έδωσε το σήμα για να διεκδικήσουν οι «πραγματικοί» Έλληνες του Μοριά Ανεξαρτησία. Σε λιγότερο από τρεις μήνες οι Τούρκοι εκδιώχθηκαν από τη χερσόνησο και το ανατολικό ζήτημα έγινε το κεντρικό πρόβλημα της ευρωπαϊκής διπλωματίας.

Η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε πάψει από καιρό να είναι το ισχυρό κράτος που είχε κρατήσει την Κεντρική Ευρώπη σε κατάσταση τρόμου μέχρι και το δέκατο έβδομο αιώνα. Εκτεινόμενη σε τρεις ηπείρους, αντιπροσώπευε ένα παράξενο μείγμα στρατιωτικής δικτατορίας και φεουδαρχικών σχέσεων, τα τμήματα της οποίας κυβερνώνταν από σατράπες, σε διάφορες πολιτείες ανεξάρτητες από την εξουσία του Σουλτάνου ​​στην Κωνσταντινούπολη. Ωστόσο, αν και ο Μπέης της Τύνιδας, ο Εμίρης της Αιγύπτου, ο Πασάς του Μορέως και ο Οσποδάρος των Πριγκιπάτων του Δούναβη απολάμβαναν διαφορετικούς βαθμούς εξουσίας, υπόκεινταν όλοι στις προδοτικές επιθέσεις, με τις οποίες επιχείρησε η Κεντρική Κυβέρνηση να συσκοτίσει την αυξανόμενη αδυναμία της και να διεκδικήσει την υπεροχή της.

Η συζήτηση Λαφαζάνη-π.Βολουδάκη-με A.Dugin(video)

Ο π. Βασίλειος Βολουδάκης συνομιλεί με τον καθηγητή Dr Alexandr Dugin και τον Παναγιώτη Λαφαζάνη

Ο π. Βασίλειος Βολουδάκης συνομιλεί με τον καθηγητή Dr Alexandr Dugin και τον κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη

π. Βασίλειος Βολουδάκης, Alexandr Dugin, Παν. Λαφαζάνης - Οι ομιλίες αναρτώνται στο https://www.ypakoh.gr (Κυριακή 7/5/2023, 12:30) 

Επιπλέον υλικό στο κανάλι @"Εκδόσεις Υπακοή". Ο πόλεμος της Ρωσίας με την Ουκρανία είναι εναντίον του οικουμενισμού, της πανδημίας, και της δυτικής ελίτ. Η " τέταρτη πολιτική θεωρία" είναι στην πραγματικότητα η επαναφορά του μόνου πετυχημένου πολιτικού μοντέλου, αυτού της χιλιόχρονης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Εµείς και η Ρωσία…

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στις 12 Απριλίου 2018. 

Δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα γιατί ο άκριτος αντιρωσισμός έχει πάρει διαστάσεις ανησυχητικές στις ημέρες μας.

Οι άκριτοι αντίπαλοι και οι πρόθυµοι υποτακτικοί

του Γιώργου Καραµπελιά

O ελληνισμός διατηρεί μια πολύ παλιά σχέση με τη Ρωσία, πάνω από χίλια χρόνια, από την εποχή του εκχριστιανισμού των Ρώσων από τον Βλαδίμηρο, το 988. Έκτοτε οι τύχες των δύο λαών συνδέθηκαν στενά, για το καλύτερο ή το χειρότερο. Και οι δύο αντιμετώπισαν τις εισβολές και την επιθετικότητα τόσο των δυτικών, όσο και, κατ’ εξοχήν, των «ανατολικών» τους αντιπάλων: Στην Ελλάδα, τους σταυροφόρους, από τα δυτικά, και τα τουρκικά φύλα στα ανατολικά, που μετά από απόπειρες τετρακοσίων χρόνων, με αφετηρία το Ματζικέρτ το 1071, θα επιτύχουν την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης. Οι Ρώσοι θα αντιμετωπίσουν και αυτοί μια ανάλογη διττή επιβουλή. Από τους Τεύτονες ιππότες και τους Σουηδούς στα δυτικά και τους τουρκικής καταγωγής Μογγόλους στα ανατολικά. Και τόσο οι Έλληνες, όσο και οι Ρώσοι, δέθηκαν στενά με την Ορθοδοξία, που ταυτίστηκε οιονεί με την εθνική τους ταυτότητα, ενώ η κοινότητα των αντιπάλων τους διαμόρφωσε μία εθνική ευαισθησία ταυτόχρονα αντιδυτική και αντίισλαμική ή αντιτουρκική.

Όμως, οι ιστορικές τύχες των δύο λαών υπήρξαν εντελώς διαφορετικές. Οι Ρώσοι, στο κέντρο μίας αχανούς πεδιάδας ηπειρωτικών διαστάσεων, θα συγκροτήσουν ένα ανάλογων διαστάσεων κράτος, το οποίο, από τον Ιβάν τον Τρομερό και στο εξής, θα επεκτείνεται, τόσο προς τα δυτικά, όσο και, κυρίως, προς τα νότια και τα ανατολικά, υποτάσσοντας και έναν μεγάλο αριθμό τουρκόφωνων και ισλαμικών πληθυσμών γενικότερα. Για πολλούς αιώνες, θα βρεθεί σε ανοικτή αντιπαράθεση με τις δύο μεγάλες ισλαμικές αυτοκρατορίες στα νότια σύνορά της, το Ιράν και κυρίως την Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία, τη στιγμή της μεγαλύτερης εξάπλωσής της, έφτανε μέχρι τα νότια σύνορα της τότε Πολωνίας. Από την εποχή του Μεγάλου Πέτρου και της Μεγάλης Αικατερίνης, στους πολέμους που ξέσπασαν η Ρωσία θα εκδιώξει την Οθωμανική Αυτοκρατορία από τη νότια Ρωσία και τα βόρεια και βορειοανατολικά παράλια της Μαύρης Θάλασσας.

Την ίδια στιγμή, οι Έλληνες, ζώντας σε μια εντελώς διαφορετική γεωγραφική πραγματικότητα, στον διάσπαρτο χώρο του Αιγαίου και της ελλαδικής χερσονήσου, θα χάσουν, από τον ενδέκατο μέχρι τον δέκατο τρίτο αιώνα, το μόνο ηπειρωτικό βάθος που διέθεταν, δηλαδή τη Μικρά Ασία, και το επίκεντρο του ελληνισμού θα μεταφερθεί στα στενά όρια της ελλαδικής χερσονήσου, δηλαδή της αρχέγονης κοιτίδας του ελληνικού πολιτισμού. Έτσι κατέστη σχεδόν αναπόφευκτη η υποταγή των Ελλήνων, αρχικώς στους Δυτικούς (μετά το 1204), και στους Οθωμανούς (μετά το 1453). Πλέον, η σχέση Ρώσων και Ελλήνων θα αντιστραφεί και οι τελευταίοι, μετά τον 18ο αιώνα, θα προσβλέπουν σχεδόν αποκλειστικά στους πρώτους για την απελευθέρωση τους. Οι Δυτικοί, αντίθετα, που συγκρούονταν με τους Τούρκους –αρχικώς η Ισπανία και κυρίως η Βενετία–, θα πάψουν να αποτελούν αντίπαλο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και, μπροστά στον «ρωσικό κίνδυνο», από τον 18ο αιώνα και μετά, θα στηρίζουν την ακεραιότητα της τελευταίας. Εξάλλου, η οικονομική ανάπτυξη των Ελλήνων, από τα μέσα του 18ου αιώνα, θα τους μεταβάλει σε άμεσους ανταγωνιστές των Άγγλων και Γάλλων στην Ανατολική Μεσόγειο.

Εντάξει η Μπακογιάννη, όμως ποιος έδιωξε πρώτος τους Ρώσους από την Ελλάδα; Θυμάστε;

 

 

Του 

Ηλία Παπαναστασίου

 
Ευρισκόμενος σε παραληρηματική κατάσταση ο ελληνικός νεοφιλελευθερισμός/ φιλελευθερισμός της λεγόμενης «Φιλελεύθερης Δημοκρατίας» και με κύριους εκπροσώπους τον σημερινό Πρωθυπουργό, άξιο απόγονο του πατέρα του αλλά και την αδελφή του, την Θεοδώρα της οικογένειας Μητσοτάκη, προχωρά κάθε μέρα σε νέες εμπρηστικές δηλώσεις, μισαλλόδοξου και υστερικά αντι/ρωσικού χαρακτήρα. Από το «Πρέπει να νικηθεί ο Πούτιν» (Ομιλία Πρωθυπουργού στο Κογκρέσο, 17/5/2022) φθάσαμε στο «Είμαστε σε πόλεμο με την Ρωσία» της ανεκδιήγητης Ντόρας Μπακογιάννη και προφανώς έπεται συνέχεια.

 

 

 

 

Δεν είχαμε βέβαια καμμιά αυταπάτη για την ιστορική αγάπη και τον σφοδρό έρωτα που νιώθει η Ελληνική Ελίτ και οι εκπρόσωποί της για την Αμερική σαν χώρα και κυρίως σαν «σύμμαχο» με σχέση υποτέλειας εκ μέρους της Ελλάδας. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως στον εμφύλιο πόλεμο της δεκαετίας του 1940, η ελληνική Αστική Τάξη είδε κυριολεκτικά τον «χάρο με τα μάτια της» και γλύτωσε παρά τρίχα την ολοκληρωτική συντριβή και εξαφάνιση. Εκμεταλλευομένη τα απίστευτα λάθη μιας (δήθεν) αριστερής ηγεσίας –ΚΚΕ, ΕΛΑΣ, ΕΑΜ– και στηριζόμενη (κυριολεκτικά) πάνω στις λόγχες του Αμερικανικού στρατού, στις βόμβες Ναπάλμ που δοκιμάστηκαν για πρώτη φορά παγκοσμίως στον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο, στην υπεραφθονία υπερσύγχρονων όπλων και ποταμού χρημάτων αλλά κυρίως στην «υποδειγματική» δουλοπρέπεια και υποτέλεια Δεξιών και Κεντρώων Κυβερνήσεων, έσωσε το τομάρι της και τα προνόμιά της αφανίζοντας τον αντίπαλό της με πρωτοφανή αγριότητα, μίσος και εμπάθεια!

 

 

 

 

Αυτή λοιπόν η μεταπρατική, κομπραδόρικη Αστική Τάξη κυβερνά μέχρι σήμερα χάρη στις επεμβάσεις πρώτα του Βρετανικού και μετά του Αμερικανικού Στρατού. Η Αγγλο/Αμερικανόσφαιρα αποτελεί την οικογένειά της, η Αμερική το σπίτι της και ο Αμερικάνικος στρατός με τον Αμερικανό Πρέσβη τον φύλακα–άγγελό της. Η ευγνωμοσύνη που νιώθει για τους σωτήρες της είναι αιώνια, οι υμνολογίες της δουλοπρεπώς δοξαστικές και τα «ερωτικά χτυποκάρδια για κάθε τι αμερικάνικο» ασυγκράτητα και εκφρασμένα με φρενιτιώδη ενθουσιασμό ! «Χιπ ! χιπ ! Ουρα» φωνάζαν οι κάτοικοι της άγριας Δύσης στις ιστορίες του Λούκι Λουκ ! «Χιπ! Χιπ ! Ουρα!» φωνάζει και ο Ρατανπλάν της Ευρώπης που λέγεται Ελλάδα, δοξάζοντας το «μεγαλείο» του παρηκμασμένου Αμερικανισμού δια στόματος των εκπροσώπων της ελληνικής πολιτικής Ελίτ! Άλλωστε δεν έχουν άδικο από μεριάς τους, σωτήρες των προνομίων του καθεστώτος και της τάξης τους είναι οι Αμερικάνοι και Αγγλοσάξονες, να μην τους πουν «ένα ευχαριστώ» με πολύ πάθος και έρωτα; Και ποιος ξέρει, στο άμεσο μέλλον σε ένα καθεστώς κοινωνικής/οικονομικής δυστοπίας οι ανυπάκουες και κάπως «δύστροπες» μάζες, δεν θα χρειαζόντουσαν την βία του Αμερικανού κυρίαρχου για να υπακούσουν και πάλι στις επιταγές του His Master Voice; Βλέπετε, οι Αμερικάνοι εγγυώνται την παντοτινή κυριαρχία και ασφαλή ηγεμονία στους υποτακτικούς τους, ειδικότερα σε μια εποχή που κρίνεται το μέλλον της ήδη δύουσας αμερικάνικης αυτοκρατορίας!

Είναι η Ρωσία του Πούτιν το απόλυτο κακό;

Του Κώστα Καραΐσκου 

Το να αναφερθεί κανείς στο υπόβαθρο ιστορικής φιλίας και πολιτιστικής εγγύτητας Ρώσων κι Ελλήνων είναι μάλλον κοινότοπο. Έχει ειπωθεί πάμπολλες φορές και μάλιστα από χείλη όσο πιο επίσημα γίνεται, με διάφορες αφορμές. Η τελευταία ήταν το περσινό κοινό “Έτος Ιστορίας Ρωσίας-Ελλάδας”, με αφορμή τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, όπου είναι γνωστός ο καίριος, θετικός ρόλος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Οι αναφορές αυτές δεν είναι απλές φιλοφρονήσεις που ανταλλάσσουν διπλωμάτες και πολιτικοί μεταξύ τους, εκφράζουν την αλήθεια των αισθημάτων των δύο λαών. Αισθήματα, που ποτέ δεν έπαψαν να υπάρχουν και να εκφράζονται, ούτε στα ψυχροπολεμικά χρόνια.

Κι όμως, αυτό που βλέπουμε στις μέρες μας να συμβαίνει στις διμερείς σχέσεις και να αποτυπώνεται στον Τύπο δεν συνάδει καθόλου με τα ανωτέρω. Η μεταστροφή του κλίματος σε κυβερνητικό επίπεδο πρωτοεκδηλώθηκε πριν τέσσερα χρόνια, με την απέλαση δύο μελών των ρωσικών διπλωματικών αποστολών στην Ελλάδα, από την τότε κυβέρνηση Τσίπρα. Η επίσημη δικαιολογία ήταν κάποια “παρέμβαση” σε εσωτερικό ζήτημα, εννοώντας τις λαϊκές αντιδράσεις εναντίον της Συμφωνίας Αθήνας-Σκοπίων, με την οποία θυσιάστηκε το ελληνικό όνομα της Μακεδονίας για χάρη του ΝΑΤΟ.

Ήταν το προοίμιο της σημερινής κακής κατάστασης των ελληνορωσικών σχέσεων, για τις οποίες αφορμή στάθηκε η ρωσική στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία.

Όλη η ανάρτηση...

Είναι η Ρωσία του Πούτιν το απόλυτο κακό;

Μήπως έχουμε κηρύξει τον πόλεμο στη Ρωσία;

Απόφθεγμα : Πόσα οφείλουμε σαν λαός στην Ρωσία ; (Για τον αμερικανόδουλο δοσιλογισμό και τον νοσηρό αντιρωσισμό)

“When the Greeks revolted, who decided the contest? Not the plots and rebellions of Ali Pasha of Janina, not the Battle of Navarino, not the French army in the Morea, not the conferences and protocols of London, but the march of Diebitcsch's Russians across the Balkan into the valley of Maritza.

Του Ηλία Παπαναστασίου

Όπως τουλάχιστον συνειδητοποιήσαμε το τελευταίο διάστημα, θα περάσει πολύς καιρός περισυλλογών και αυτοκριτικής για όλες τις απίστευτες –παρανοϊκά απίστευτες– καταστάσεις παραμυθολόγια, ψεμάτων και κίτρινης/μαύρης προπαγάνδας των Μέσων Ενημέρωσης, ελληνικών και διεθνών, όσον αφορά τον πόλεμο μεταξύ Ρωσίας–Ουκρανίας. Περιττό φυσικά να αναφερθούμε στη σιγή ιχθύος που τηρούν τα λεγόμενα «σοβαρά» Μέσα Ενημέρωσης και οι φωστήρες του Πανεπιστημιακού Μανδαρινάτου και των αγράμματων σχολιαστών και «αναλυτών» της κακιάς ώρας σχετικά με την δολοφονία της Δάρειας Ντούγκινα από Ουκρανούς και Αμερικανο/Ευρωπαίους πράκτορες. Γιατί είναι σίγουρο πως πίσω από τις Ουκρανικές Μυστικές Υπηρεσίες και τους δολοφόνους τους κρύβονται οι Αμερικανο/Ευρωπαίοι μέντορες που έχουν δημιουργήσει σχολή Πρακτόρων/Δολοφόνων για όσους «ξεφεύγουν από τις αμερικάνικες προδιαγραφές» και εντολές.

Όμως το εντυπωσιακότερο είναι η σιγή ιχθύος των Αμερικανο/Ευρωπαίων για τη δολοφονία και για την οποία δεν διαβάσαμε αλλά ούτε και ακούσαμε την παραμικρή καταδίκη! Έτσι, οι Αμερικανοί και οι υποτακτικοί τους που κόπτονται κατά τα άλλα για τα «δημοκρατικά και ανθρώπινα δικαιώματα» όπως η ελευθερία του τύπου και της έκφρασης, η καταδίκη της τρομοκρατίας και άλλα πολλά, όμορφα και εύπεπτα, δεν έβγαλαν άχνα, δεν βρήκαν ούτε μισή λέξη για να καταδικάσουν την αποτρόπαιη πράξη! Εάν είχε δολοφονηθεί δημοσιογράφος –η Δάρεια Ντούγκινα ήταν δημοσιογράφος– Αμερικανόφιλος, Ουκρανός, Ευρωπαίος, γενικά εάν είχε δολοφονηθεί ένας «δημοσιογράφος, παιδί των Αμερικάνων» αυτή την στιγμή θα είχαμε Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ενημέρωση και «κατάρες» εναντίον της Ρωσίας, του «δικτάτορα» Πούτιν και της «Ρωσικής ανελευθερίας». Δεν θα ακούγαμε τίποτα άλλο 25 ώρες το εικοσιτετράωρο από καταδίκες εναντίον της Ρωσίας, απειλές και ασύστολα υβρεολόγια, συκοφαντίες και εμπρηστικά άρθρα ! Εδώ αντίθετα οι Αμερικανο/Ευρωπαίοι παριστάνουν τον Κινέζο, αντιστρέφοντας πλήρως την πραγματικότητα !