Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΒΔΕΛΙΩΔΗΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΒΔΕΛΙΩΔΗΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 10 Απριλίου 2021

Δήμος Αβδελιώδης: «Τι είναι η Πατρίδα μας, ύστερα από 200 χρόνια ελεύθερου εθνικού βίου;»

Πριν από την πραγματοποίηση κάθε ανθρώπινης πράξης υπάρχει πρώτα μια σκέψη ή μια ιδέα που την προκαλεί. Η ιδέα της Ελευθερίας ήταν το κίνητρο της επανάστασης του 2021. Η ίδια η σημασία της λέξης Ελευθερία [από τα ρήματα Ελεύθω +ερώ: έρχομαι και πηγαίνω εκεί που λαχταρώ] ενεργοποιεί το πνεύμα μας προς την επινόηση και την δράση καλών και θαυμαστών έργων.

Οι λέξεις είναι πνευματικά εργαλεία που χωρίς αυτά δεν μπορεί να υπάρχει πολιτισμός. Η λέξη Ελευθερία είναι δημιούργημα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, που μετέτρεψε την ιδέα της Ελευθερίας σε συγκεκριμένες πράξεις, όπως οι τέχνες, η φιλοσοφία και οι επιστήμες.

Η επιθυμία της Ελευθερίας ήταν το κίνητρο των Ελλήνων για την επανάσταση του 21. Γιατί μόνο η Ελευθερία σε κάνει να επιλέγεις ο ίδιος τον δρόμο σου και να γίνεσαι ο δημιουργός κάθε είδους έργου.

Η Δημιουργία είναι το κατ’ εξοχήν χάρισμα, που έχει εκ Θεού ο άνθρωπος, να δημιουργεί κατ’ εικόνα Του και καθ’ ομοίωσή Του δια της ελεύθερης Βούλησης που του έχει δοθεί. Δημιουργία σημαίνει αίσθημα διαρκούς αναζωογόνησης για τους ανθρώπους, όταν επινοούν και παράγουν κάθε είδους υλικό ή πνευματικό πλούτο, ενεργοποιώντας ταυτόχρονα και όλους τους άλλους που γίνονται άμεσα ή έμμεσα μέτοχοι αυτών των αγαθών. Αυτή είναι η ελευθερία της Βούλησης. Να επιλέγει μόνο το καλό. Εάν η Βούληση χάσει την ελευθερία της, είτε από φόβο είτε από ιδιοτέλεια τότε υποτάσσεται στο κακό, που είναι η απουσία της ψυχικής γαλήνης και της χαράς. Η Δημιουργία είναι το οξυγόνο και η προϋπόθεση της ειρηνικής συνύπαρξης και της Ευημερίας μιας μικρής ή μεγάλης κοινωνίας.

Η Δημιουργία του καθενός μας σε οποιοδήποτε επιτήδευμα κι αν εργαζόμαστε, δίνει το πραγματικό νόημα στην Ελευθερία, όταν αυτή μεταμορφώνεται σε Ευημερία. Όταν γεννιόνται αισθήματα συμπάθειας, αλληλεγγύης και αρμονικές σχέσεις με τους συμπολίτες μας, τότε οι άνθρωποι μιας μικρής ή μεγάλης κοινωνίας νοιώθουν ότι ανήκουν στην ίδια Πατρίδα.

Τότε το πιο πολύτιμο αγαθό μας γίνεται η Πατρίδα, και την αγαπάμε γιατί μας γεμίζει με ενθουσιασμό γι αυτό που βιώνουμε και γι αυτό που προσδοκούμε, και που γι αυτό δεν θα θέλαμε ποτέ να την χάσουμε ή να την προδώσουμε για κάτι άλλο που θα ήταν έστω και λίγο κατώτερο απ’ αυτό που αγαπάμε.

Δευτέρα 13 Μαΐου 2019

Ὁ Δῆμος Ἀβδελιώδης γιά τή Σημασία τοῦ Πολιτισμοῦ

Ὁ καταξιωμένος (ὅσο λίγοι Ἕλληνες) σκηνοθέτης καὶ σεναριογράφος Δῆμος Ἀβδελιώδης, προσκεκλημένος ἀπὸ τὸ Ἐλεύθερο Ἀνοικτὸ Πανεπιστήμιο τοῦ  δήμου Δάφνης-Ὑμηττού, τὴν Τετάρτη 3 Ἀπριλίου 2019.
Τὸν ἀκοῦμε νὰ ἀναζητᾶ τὴ σχέση αἰτίων καὶ ἀποτελεσμάτων στὸ καθ’ ὅλου κοινωνικὸ γίγνεσθαι, νὰ ἐντοπίζει τὸν Πολιτισμὸ ὡς βάση τῶν ἱστορικῶν ἐξελίξεων καὶ νὰ προβληματίζεται γιὰ τὴ φάση τὴν ὁποία αὐτὸς διατρέχει στὶς μέρες μας, σὲ μιὰ ἐπισκόπηση μὲ ἀσυνήθιστη διεισδυτικότητα. Καὶ μιὰ κατάθεση μὲ βαθειὰ εἰλικρίνεια.

Κυριακή 7 Απριλίου 2019

Δήμος Αβδελιώδης: «Να σκεφτόμαστε και να σχεδιάζουμε μόνο θετικά πράγματα…»


Γιώργος Σ. Κουλουβάρης

Η παράσταση που χάρισε πρόσφατα το Βραβείο «Κάρολος Κουν» σκηνοθεσίας ελληνικού έργου στον Δήμο Αβδελιώδη έχει πάρει παράταση. Έτσι, «Ο Επιτάφιος Λόγος του Περικλή» θ’ ακουστεί από την εξαιρετική Ιωάννα Σπανού αρκετές ακόμη φορές –έως τα τέλη Ιουνίου, στην Οικία Κατακουζηνού [λεωφ. Αμαλίας 4, πλατεία Συντάγματος].

Το διαχρονικό έργο καταγράφει τόσο εύστοχα και σφαιρικά όσο κανένα άλλο το τί είναι η Δημοκρατία, σ’ έναν χώρο που βρίσκεται απέναντι από τη Βουλή των Ελλήνων.
Με αφορμή την ταφή των πρώτων νεκρών του Πελοποννησιακού πολέμου, ο Περικλής εκφώνησε στον Κεραμεικό έναν επιτάφιο λόγο, τον κορυφαίο πολιτικό λόγο που διαμόρφωσε την πολιτική συνείδηση της ανθρωπότητας στην αναζήτηση ενός ιδανικού πολιτεύματος.
Η παράσταση  χρησιμοποιεί την απόδοση του Θουκυδίδη από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, δημιουργώντας μια σειρά από συνειρμούς και συνδέσεις με τη σύγχρονη ελληνική ιστορία.
Μέσα από την πρωτοποριακή μέθοδο που έχει αναπτύξει, ο Δήμος Αβδελιώδης αλλάζει ριζικά τη σχέση μας με κορυφαία κείμενα της Ελληνικής γραμματείας. Η γλώσσα δεν αποτελεί εμπόδιο, αντίθετα μέσω της εκφοράς του λόγου, η παρακολούθηση κάθε παράστασης γίνεται προσωπικό βίωμα για τον κάθε θεατή, ανεξαρτήτως ηλικία και παιδείας.
Με τον βραβευμένο σκηνοθέτη, είχαμε την χαρά να μιλήσουμε.

Κυριακή 18 Ιουνίου 2017

Οι αλλαγές στο μάθημα της Ιστορίας: Από τον homo sapiens στον homo roboticus universalis


Η πρόταση για το μάθημα της Ιστορίας: Από τον homo sapiens στον homo roboticus universalis

Του Γιώργου Παπαθανασόπουλου 

Τον «παγκοσμιοποιημένο άνθρωπο – ρομπότ» είναι αυτόν που προωθεί η αρμόδια επιτροπή, με το «σχέδιο προγραμμάτων σπουδών για το μάθημα της Ιστορίας στην υποχρεωτική εκπαίδευση», που κατέθεσε. Μέσα από τη «μάθηση», που θέλει να επιβάλλει στα ελληνόπουλα, επιδιώκει να δημιουργήσει την εξέλιξη του homo sapiens.

Με το σχέδιο προγράμματος, που προωθεί η Επιτροπή για το μάθημα της ιστορίας υλοποιείται αυτό που περιγράφει ο Γάλλος καθηγητής κοινωνιολογίας και φιλόσοφος Gerard Leclerc:

«Εννοώ την παγκοσμιοποίηση που υπερβαίνει τα σύνορα φυλής, τάξης, θρησκείας, αυτής που απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους… Στο μέλλον είναι δυνατή μια αληθινή παγκόσμια ιστορία, δηλαδή μια ιστορία γενική (σ.σ. κοινή για όλη την ανθρωπότητα)… Αυτή η ιστορία θα αντιταχθεί στις διάφορες τοπικές ιστορίες, που στηρίχθηκαν έως τις ημέρες μας επί των διάφορων πολιτισμών και είναι γραμμένες από τους εκπροσώπους καθενός από αυτούς… Μια τοπική ιστορία (εθνική, πολιτισμική) δεν είναι τίποτε άλλο παρά η μνήμη ενός πολιτισμού, ενός έθνους και επομένως σε σχέση με το σύνολο της ανθρωπότητας, μιας μικρής ομάδας. Μια παγκόσμια ιστορία υποτίθεται ότι θα έχει ξεπεράσει την «τοπική» άποψη και θα κάνει την υπέρβασή της προς την συνολική ανθρωπότητα και την παγκοσμιότητα».(Gerard Leclerc “La mondialisation culturelle – Les civilisations a l’ epreuve”, Ed. PUF. Paris. 2000, p. 315-316).

Ο Γάλλος καθηγητής θεωρεί ότι η διεθνής των διανοουμένων, που προωθούν την πολιτισμική παγκοσμιοποίηση, είναι στη γραμμή της διεθνούς των μαρξιστών διανοουμένων, που πρώτοι προώθησαν την ιδεολογική και πολιτισμική παγκοσμιοποίηση. Και επιλέγει ο Λεκλέρκ: «Ίσως είναι ο καιρός να γράψουν και να κυκλοφορήσουν ( σ.σ. οι φιλελεύθεροι διανοούμενοι) ένα[μανιφέστο παγκοσμιοποίησης], ένα παγκόσμιο μανιφέστο των υπέρ της παγκοσμιοποίησης διανοουμένων. Αυτό το μανιφέστο θα άρχιζε ή θα τελείωνε με μια φράση του τύπου: [Υπέρ του παγκοσμιοποιημένου ανθρώπου διανοούμενοι όλων των χωρών ενωθείτε!]». (σ.σ. ο.π. σελ. 478 – Οι υπογραμμίσεις στο πρωτότυπο).

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017

Εκδήλωση: Το παρόν και το μέλλον του ελληνικού θεάτρου (βίντεο)



Το Άρδην οργάνωσε στις 26/01/2017 συζήτηση με θέμα:
«Το παρόν και το μέλλον του ελληνικού θεάτρου».
Ομιλητές:
Δήμος Αβδελιώδης, σκηνοθέτης,
Κώστας Σαμάντης, Άρδην.
Στον χώρο πολιτικής και πολιτισμού, Ρήγας Βελεστινλής, Ξενοφώντος 4, 6ος όροφος, Σύνταγμα, Αθήνα.
Λίγα λόγια για τον Δήμο Αβδελιώδη: Ο Δήμος Αβδελιώδης (Αριστόδημος Αβδελιώδης, Χίος 1952-) είναι Έλληνας σκηνοθέτης, σεναριογράφος, ηθοποιός και παραγωγός.
Σπούδασε στη Φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής στη δραματική σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη. Έχει σκηνοθετήσει κινηματογραφικές ταινίες και θεατρικές παραστάσεις. Έχει επίσης διδάξει κινηματογράφο στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Παντείου Πανεπιστημίου από το 1993 μέχρι το 1998.
Από το 1997 ως το 2000 και από το 2003 έως το 2010 διετέλεσε Καλλιτεχνικός Διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Βορείου Αιγαίου.

Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2017

Για την «Αντιγόνη» και τον «Επιτάφιο»

 ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ ΤΗΣ «ΑΝΤΙΓΟΝΗΣ» & ΤΟΥ «ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΤΑΣΤΕΑ

ΥΛΗ  

     Του Δήμου Αβδελιώδη 
H «AΝΤΙΓΟΝΗ», εκπροσωπεί – σε σχέση με τα αντίστοιχα ανδρικά πρότυπα –  την αγαπητική δύναμη και την απλότητα της γυναικείας φύσης, προστατευτικής και αδιάλλακτης στην τήρηση του φυσικού, συμπαντικού και οντολογικού νόμου. Ούτε ο θάνατος αλλά ούτε και  ο έρωτας μπορεί να την ανακόψει μπροστά στην τέλεση του καθήκοντός της: να αποδώσει τιμή και σεβασμό στο ταπεινωμένο και ανυπεράσπιστο νεκρό ανθρώπινο σώμα, προσδίνοντας έτσι μοναδική αξία, όχι απλά στο καλλιτεχνικής φύσεως επίτευγμα, αλλά στην ιδέα της ελευθερίας της βούλησης  που δίνει νόημα και ένθεη ταυτότητα στην ανθρώπινη ύπαρξη.
Ο «ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ» του Περικλή, επίσης,  είναι το πιο σημαντικό ιστορικό ντοκουμέντο στην παγκόσμια πολιτική και πολιτισμική ιστορία, για το πώς διατυπώνεται  με καθαρότητα ο λογικός ιστός και ορισμός, του τι ακριβώς σημαίνει Δημοκρατία.
Η υποβάθμιση αυτών των δύο έργων θα είναι μια ακόμα βαριά ήττα για την Ελλάδα. Γιατί  μια ήττα είναι πάντα προδιαγεγραμμένη, από την έλλειψη πίστης.  Πίστη, δεν είναι η τυφλή υπακοή σε μια ανεπεξέργαστη και εμμονική ιδέα, αλλά  ο ορθολογικός σχεδιασμός και η  εξ αυτού βεβαιότητα, πως ο σκοπός που καλούμαστε να υπερασπιστούμε είναι λογικός, ηθικός και εφικτός, και μπορεί να πραγματοποιηθεί με ενθουσιασμό και επιτυχία. Οι πηγές αυτού του είδους της πίστης, η οποία προκύπτει σαν αποτέλεσμα μαθητείας στην ουσιώδη και στην αυθεντική γνώση, που ανήκουν και τα προαναφερόμενα έργα,  πρέπει να θεωρείται δεδομένη, αναμφισβήτητη, και κυρίως η πιο μεγάλη επένδυση μας για την Παιδεία, που όταν είναι σχεδιασμένη να εξυπηρετεί ρεαλιστικά και αποτελεσματικά όλες τις πραγματικές μας ανάγκες σαν κοινωνίας,  θα μπορεί και να ρυθμίζει και να διαχειρίζεται με ταχύτητα, το κάθε παρόν μας και  το κάθε μας μέλλον.
 Δήμος Αβδελιώδης
2-2-2017


Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2013

Θεατρική παράσταση: Το αμάρτημα της μητρός μου, από τον Δήμο Αβδελιώδη


Θεατρική παράσταση: Το αμάρτημα της μητρός μου, από τον Δήμο Αβδελιώδη

by admin
Του Νικήτα Χιωτίνη

Το «Αμάρτημα της μητρός μου» είναι ένα από τα κυριότερα διηγήματα του Γεωργίου Βιζυηνού και γράφτηκε τη δεκαετία του 1880. Πρόκειται για ένα έργο ψυχογραφικό. Περιγράφει πώς από τους λαβυρίνθους στους οποίους χάνεται η ψυχή ενός ανθρώπου – ή η Ψυχή του Ανθρώπου- φτάνει στην τελική της λύτρωση. Ο Βιζυηνός παρότι ενημερωμένος για τα τεκταινόμενα στο χώρο της αισθητικής, της ψυχολογίας και της φιλοσοφίας στην Εσπερία, ανατρέχει κατ’ ευθείαν στο κατ’ εξοχήν αντικείμενο της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας και επιχειρεί αποκάλυψη της ανθρώπινης ψυχής ως πηγή των προτεραιοτήτων και των επιδιώξεων του βίου, δηλαδή της ανθρώπινης παρουσίας στα πλαίσια του αισθητού. Το έργο του αυτό είναι αυτοβιογραφικό, αλλά γιατί να θέλει ο Βιζυηνός να περιγράψει τη ζωή του; Μα γιατί καταδήλως θέλει να την αναγάγει σε πρότυπα σχήματα – σχήματα κοσμικά κατά τους Έλληνες- ακριβώς δηλαδή όπως πράττει η αρχαία ελληνική μυθολογία και συνακολούθως το αρχαίο ελληνικό δράμα. Ο Ιωάννης Ζερβός, στον πρόλογο της έκδοσης των ποιημάτων του Γ.Βιζυηνού, το 1916, (εκδ. Φέξη) διαβεβαίωνε πως «παρουσιάζει την πρώτην κατ’ επίγνωσιν και γενναίαν απόπειραν εις το να λάβει η νεωτέρα μας ποίησις μίαν καθολικότητα εθνικής διανοήσεως, εθνικού αισθήματος και πανελληνίου μορφής».

Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

Δήμος Αβδελιώδης. Ένας ποιητής φωτίζει το "αμάρτημα" του Βιζυηνού

Το θέατρο είναι σχολείο. Και μάλιστα μεγάλο σχολείο. Σχολείο τραγωδίας και κωμωδίας. Είναι το βήμα απ' όπου οι άνθρωποι ελεύθερα εκφράζουν τη βούλησή τους, την πείρα τους, τη συγκίνησή τους, την πνευματικότητά τους. Στο θέατρο κρίνεται η ανθρώπινη κοινωνία, η δυνατότητα επικοινωνίας, η ψυχολογία και η αγωγή κάθε εποχής. Στο θέατρο εξηγούνται με απτά παραδείγματα οι αιώνιοι νόμοι της καρδιάς και των ανθρώπινων αισθημάτων. Ο Δήμος Αβδελιώδης, ένας από τους πιο σημαντικούς και πιο εμπνευσμένους σκηνοθέτες μας, φέτος το καλοκαίρι με το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων και με πρωταγωνιστή τον Κωνσταντίνο Γιαννακόπουλο, ανεβάζει στο θέατρο ένα καινοτόμο για την εποχή του διήγημα, από τα σημαντικότερα της ελληνικής πεζογραφίας, το «Αμάρτημα της μητρός μου» του Γεώργιου Βιζυηνού. Το έργο, έντονα επηρεασμένο από τα λογοτεχνικά ρεύματα της Δυτικής Ευρώπης, είναι το πρώτο νεοελληνικό διήγημα που αναφέρεται στο ψυχικό μαρτύριο, τις ενοχές και τη βαριά συνείδηση, διεισδύοντας σε βάθος στην ανθρώπινη ψυχή. Ο συγγραφέας αφηγείται την ιστορία με ζεστά συναισθήματα, ανθρωπιά και αμεσότητα. Με την ίδια θέρμη, καλή πίστη, εντιμότητα και αβρότητα το σκηνοθετεί και ο Δήμος Αβδελιώδης, ένας άνθρωπος με βαθιά συγκρότηση, αξίες και ιδεώδη. Ένας καλλιτέχνης - φιλόσοφος και ποιητής, που μας έχει δώσει άριστα δείγματα γραφής έως τώρα και αφήνει ιστορία στον ελληνικό κινηματογράφο και το θέατρο. Στο cat is art μάς μιλά, με περίσκεψη και πάθος, για τον Βιζυηνό, τον Παπαδιαμάντη, τον Σολωμό και τον Χορτάτση. Δηλώνει πως δεν τον ενδιαφέρει ο φετιχισμός της παράδοσης, ότι σκέπτεται να ανεβάσει την Απολογία του Σωκράτη στα Αρχαία Ελληνικά, πως το θέατρο και ο κινηματογράφος είναι μεν δύο πράγματα που διαφέρουν μεταξύ τους πολύ στον τρόπο που φτιάχνονται αλλά του αρέσουν εξίσου και αναφέρεται στην οικουμενικότητα και τη διαχρονικότητα του Ελληνισμού. Από την πλευρά μας τον ευχαριστούμε για τη συνέντευξη που μας παραχώρησε και περιμένουμε εναγωνίως το «Αμάρτημα της μητρός μου», που θα φέρει τη δική του ιδιαίτερη και ποιοτική σφραγίδα.
Διαβάστε τη συνέντευξη.