Της δημοτικής κίνησης Μένουμε Θεσσαλονίκη
Ο σάλος που προέκυψε με τις τοποθετήσεις του Γιάννη Μπουτάρη για την μετονομασία του αεροδρομίου και του σταθμού υπεραστικών λεωφορείων είναι το αποκορύφωμα ενός απίστευτου εκτροχιασμού που βιώνουμε στον Δήμο Θεσσαλονίκης τον τελευταίο έναν με ενάμιση χρόνο.
Κι αυτό γιατί ο καταστροφικός ρόλος που έχει διαδραματίσει ο Δήμαρχος στο ζήτημα με την ΠΓΔΜ, δεν είναι παρά η κορυφή μιας χιονοστιβάδας την οποία έχει δημιουργήσει αποκλειστικά ο ίδιος και η οποία έχει οδηγήσει τον δεύτερο μεγαλύτερο Δήμο της πόλης σε άτυπη προς το παρόν ακυβερνησία.
Για να οδηγηθούμε εκεί, έχει μεσολαβήσει η γενική καθίζηση της διαχείρισης που ασκεί στον Δήμο, η επιβολή ενός εξωτερικού δάνειου για να κρύψει την μηδενική παραγωγή ουσιαστικού έργου, οι αλλεπάλληλες συγκρούσεις του σχεδόν με κάθε μερίδα της τοπικής κοινωνίας –τις οποίες αντιμετώπισε με… καρατομήσεις στελεχών της παράταξής του που του τολμούσαν την κριτική– για να φτάσει στο σημείο να υβρίζει ανοιχτά τους πολίτες που συμμετείχαν στο συλλαλητήριο ως «κατάπτυστους».
Μπροστά σε αυτήν την κλιμακούμενη απώλεια της θετικής του εικόνας, ο δήμαρχος έχει επιλέξει την «φυγή προς τα εμπρός». Και διάλεξε το ζήτημα με την ΠΓΔΜ για να την εκδηλώσει: Το σήριαλ, εξάλλου, με τις σκανδαλώδεις δηλώσεις του επί του ζητήματος, που τις διαδέχονται αλαζονικές διαψεύσεις έχει επαναληφθεί δυο φορές, καθώς επέμενε τουλάχιστον στις δυο τελευταίες του επισκέψεις στην γειτονική χώρα να την αποκαλεί με το συνταγματικό της όνομα κλείνοντας το μάτι στον γειτονικό αλυτρωτισμό.