Του Παναγιώτη Γ. Παύλου*
21 Μαρτίου 2023Όταν το 2001 ο Αχμέτ Νταβούτογλου αποκάλυψε σε όλο τον κόσμο το πρόγραμμα της εξωτερικής πολιτικής της σημερινής Τουρκίας στο περίφημο βιβλίο του «Το στρατηγικό βάθος», μας έκανε στην πραγματικότητα μια τεράστια χάρη.
Όχι μόνο σε όσους ενδιαφερόμασταν για την Τουρκία και τις φιλοδοξίες της στα Βαλκάνια από ακαδημαϊκής και γεωπολιτικής απόψεως, αλλά και σε κάθε σκεπτόμενο Έλληνα. Καθηγητής ακόμη τότε ο Νταβούτογλου, περιέγραψε με κάθε σαφήνεια όσα υποψιαζόμασταν εδώ και πολύ καιρό.
Όμως μία φράση από ένα κεφάλαιο της αρχικής έκδοσης του βιβλίου του που αναφέρεται στα Βαλκάνια, είναι χαραγμένη στη μνήμη μου: «Ο μόνος τρόπος για να πετύχει η Τουρκία την υλοποίηση των νεο-οθωμανικών φιλοδοξιών της στα Βαλκάνια είναι να μην επιτρέψει τη δημιουργία άξονα Βελιγραδίου – Αθήνας».
Βασικός μοχλός τουρκικής επιρροής στα Βαλκάνια, όπως παραδέχεται ο Νταβούτογλου και συχνά επαναλαμβάνεται από όλους τους Τούρκους αξιωματούχους, του Ερντογάν συμπεριλαμβανομένου, είναι οι «κοινότητες μουσουλμάνων», από την ελληνική Θράκη μέχρι και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη.
Οι πλέον αξιόπιστοι όλων είναι οι Αλβανοί, ιδίως στο Κοσσυφοπέδιο, όπου η συντριπτική πλειοψηφία τους, άνω του 95%, είναι Σουνίτες που εξισλαμίστηκαν κατά τη διάρκεια πολλών αιώνων Τουρκοκρατίας.
Το Κοσσυφοπέδιο αποτελεί αναμφίβολα το λίκνο της σερβικής εθνικής υπόστασης. Ομως «Το Κόσοβο είναι Τουρκία και η Τουρκία είναι Κόσοβο», είχε αναφωνήσει ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πριν από δέκα χρόνια στο Πρίζρεν και δεν είναι μυστικό ότι το 2008 η Τουρκία ήταν η πρώτη χώρα που αναγνώρισε τη μονομερώς ανακηρυχθείσα ανεξαρτησία της νότιας σερβικής επαρχίας.
