Ὅπως ματαδίδει τὸ πρακτορεῖο “Ρομφαία”, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, κατὰ τὴ Συνεδρία τῆς 25ης Αὐγούστου 2021, ὕστερα ἀπὸ αἴτημα τοῦ Σεβ. Μητροπολίτη Χίου, Ψαρῶν καὶ Οἰνουσσῶν κ.Μάρκου, ἀποφάσισε τὴν ἀποκατάσταση τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτη πρ. Χίου Κυροῦ Ἰωακεὶμ (Στρουμπῆ). Ἐπὶ Κατοχῆς ἀνέπτυξε σημαντικὴ ἀντιστασιακή καὶ κοινωνικὴ δράση. Ἦταν μέλος του ΕΑΜ.
Γιὰ τὸ λόγο αὐτό, μὲ ἀφορμὴ τὴ συμμετοχή του σὲ συγκέντρωση τῆς ΕΠΟΝ τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1946 καὶ τὴ χοροστασία του στὴν πάνδημη κηδεία δύο ἀγωνιστῶν τῆς Ἀριστερᾶς, οἱ ὁποῖοι δολοφονήθηκαν στὸ Βαρβάσι μετὰ ἀπὸ ἔφοδο τῆς ἀστυνομίας, καταδικάστηκε ἀπὸ ἐκκλησιαστικὸ δικαστήριο σὲ ἔκπτωση ἀπὸ τὴ Μητρόπολή του, σὲ μιὰ παρωδία δίκης.
Σύμφωνα μἐ τὴ “Ρομφαία”, τὸ σκεπτικὸ τῆς ἀποκατάστασης εἶναι ὅτι ὁ μακαριστὸς Ἰωακεὶμ “ἐκινήθη ἐξ αἰσθημάτων πίστεως εἰς τὸν Τριαδικὸν Θεόν, τὸν διδόντα δικαιοσύνην εἰς τοὺς ἀνθρώπους, καὶ ἀγάπης πρὸς τὴν Ἑλλάδα, τὴν τότε στενάζουσαν ὑπὸ τὸ καθεστὼς ξένης κατοχῆς”. Ἐκτὸς ἀπὸ τὴ θαρραλέα στάση του τὴν περίοδο τῆς Κατοχῆς, δὲν δίστασε νὰ ἔρθει ἀντιμέτωπος μὲ τοὺς ἐκπροσώπους τοῦ μετεμφυλιακοῦ κράτους στὴν περιφέρειά του. Πέθανε πάμπτωχος τὸ 1950.
Ὁ ἴδιος κατακεραύνωνε τὴν ὑποταγὴ τῆς διοικούσας Ἐκκλησίας: «…αὐλοκόλακες καὶ ἑρπετὰ πρὸ τῶν ἐκμεταλλευτῶν τοῦ λαοῦ, ἔμποροι χρησιμοποιοῦντες τὴν ἁγίαν θρησκείαν ὡς μέσον ναρκώσεως τῶν λαϊκῶν μαζῶν ἀσεβεῖς καὶ ἄθεοι, μὴ πιστεύοντες εἰς οὐδὲν ἀνώτερον ἀλλὰ μόνον εἰς τὸ χρῆμα καὶ εἰς τὴν σάρκα, ὑποκριταὶ καὶ θεομπαίχται δοσίλογοι καὶ ἐκμεταλλευταὶ μὲ παθολογικὰς ἀνηθίκους παρεκτροπὰς ἀδίστακτοι Φαρισαῖοι διὰ νὰ κρατοῦν τὸν λαὸ μέσα εἰς τὸ σκότος τῆς θρησκοληψίας καὶ ἄσπονδοι ἐχθροὶ κάθε κοινωνικῆς προόδου καὶ ἐξελίξεως».
