Για την Κύπρο, εσείς, καλύτερα να μην μιλάτε! του Λεωνίδα Βατικιώτη

ByΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

5 Αυγούστου, 2025

Το σχόλιο εθνικιστών και ακροδεξιών που ακολουθεί σχεδόν κάθε ανάρτηση υπέρ της Παλαιστίνης είναι ένα και επαναλαμβάνεται σχεδόν αυτόματα: «Ναι, αλλά για την Κύπρο δεν λέτε τίποτε»…

Η αποστομωτική υποτίθεται ατάκα, «ναι αλλά για την Κύπρο δεν λέτε τίποτε», υπονοεί τα εξής: Πρώτο, ότι και στην Κύπρο υπάρχει κατοχή, αλλά εσείς νοιάζεστε μόνο για την Παλαιστίνη και αδιαφορείτε για την Κύπρο. Και δεύτερο, επειδή η Τουρκία εμφανίζεται να στηρίζει τον αγώνα των Παλαιστινίων, όσοι υπερασπιζόμαστε το δικαίωμά τους για ανεξάρτητο κράτος, κατηγορούμαστε ότι κάνουμε τα στραβά μάτια απέναντι στην Τουρκία. Έτσι υιοθετούμε την τουρκική ατζέντα…

Η αλήθεια είναι ότι αν κάποιος δεν πρέπει να μιλάει για την Κύπρο είναι η ελληνική Δεξιά και Ακροδεξιά! Δεν θα ανατρέξουμε στο απώτερο παρελθόν όταν οι ιδεολογικοί μέντορες του χουντικού Άδωνη, του φασίστα Βορίδη και του νεοναζί Πλεύρη άνοιξαν την Κερκόπορτα στον Αττίλα με το πραξικόπημα του Σαμψών που ενορχήστρωσε ο χουντικός Ιωαννίδης. Ούτε επίσης στην μεταπολίτευση όταν η κυβέρνηση Καραμανλή επιβράβευσε τους στρατιωτικούς που συμμετείχαν ή υποστήριξαν το πραξικόπημα στην Κύπρο κατά του Μακάριου.

Θα προσπεράσουμε επίσης δύο προφανή γεγονότα. Το πρώτο είναι ότι στην Παλαιστίνη συντελείται γενοκτονία, καθημερινά το Ισραήλ σκοτώνει μια σχολική τάξη με μικρά παιδιά, όπως εύστοχα γράφουν οι υπηρεσίες του ΟΗΕ, ενώ έχει δολοφονήσει βεβαιωμένα πάνω από 60.000 Παλαιστίνιους, από τον Οκτώβριο του 2023. Δεν μπορεί επομένως να γίνει σύγκριση με την Κύπρο. Δεύτερο και σοβαρότερο: Τα κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ Παλαιστίνης και Κύπρου, δηλαδή κατοχή, περιφρόνηση του διεθνούς δικαίου και εποικισμός, με ευθύνη Ισραήλ και Τουρκίας έχει φροντίσει η ίδια η Λευκωσία να τα σχετικοποιήσει και να τα υποβαθμίσει, στηρίζοντας το σιωνιστικό, γενοκτονικό καθεστώς του Ισραήλ. Αν οι κυβερνήσεις Χριστοδουλίδη και παλιότερα του Αναστασιάδη ήθελαν κάθε κατοχή, παραβίαση του διεθνούς δικαίου και εποικισμός να είναι καταδικαστέα όφειλαν να καταδικάσουν τη σφαγή στην Γάζα. Όσο ανέχονται και στηρίζουν έμπρακτα τη γενοκτονία που διαπράττει το Ισραήλ υπονομεύουν τα δικά τους δίκαια και περιορίζουν τις συμμαχίες τους, πριονίζοντας το κλαδί στο οποίο κάθονται.

Θα σταθούμε ωστόσο στα πιο πρόσφατα που αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη και οι θιασώτες του Ισραήλ και της γενοκτονίας στη Γάζα σε Ελλάδα και Κύπρο γράφουν ήδη μια μαύρη σελίδα στο βιβλίο του ελληνικού ενδοτισμού, δημιουργώντας πρωτοφανείς κινδύνους και απειλές για την Κύπρο.

Με τους όρους της Τουρκίας η ένταξη στο ΝΑΤΟ

Ρωσικές Αποζημιώσεις, γερμανική αλαζονεία και ελληνική υποκρισία

Άρθρο των Λεωνίδα Βατικιώτη και Αριστομένη Ι. Συγγελάκη

Συμπληρώνονται φέτος 80 χρόνια από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τη συντριβή του ναζισμού – φασισμού στην οποία η Ελλάδα είχε σπουδαία συμβολή: το ΟΧΙ του ’40, που αποτέλεσε την πρώτη νίκη της Αντιφασιστικής Συμμαχίας, πριν ακόμη αυτή συγκροτηθεί, ο πάνδημος συναγερμός και η παλλαϊκή Αντίσταση της Μάχης της Κρήτης και στη συνέχεια το έπος της Εθνικής μας Αντίστασης, θέτουν αυτοδικαίως την Ελλάδα στην πρωτοπορία της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών. Δεν ξεχνάμε, βέβαια, την συμβολή άλλων χωρών, με πρώτη την τότε Σοβιετική Ένωση, που επέφερε τα ισχυρότερα και πιο καθοριστικά πλήγματα στον Άξονα.

Για την ανυπότακτη στάση του ο ελληνικός λαός πλήρωσε βαρύτατο τίμημα: ο μεθοδικά σχεδιασμένος από το Γ’ Ράιχ λιμός της κατοχής και οι ασθένειες θέρισαν τον πληθυσμό. Τα ολοκαυτώματα και οι μαζικές σφαγές αμάχων, η εξολόθρευση της Εβραϊκής κοινότητας, η συστηματική λεηλασία του εθνικού πλούτου, η καταστροφή των υποδομών της χώρας, η κλοπή των πολιτιστικών μας θησαυρών ολοκλήρωσαν την τραγωδία της πατρίδας μας. Μετά το τέλος της Κατοχής, η Ελλάδα ήταν, κυριολεκτικά, κρανίου τύπος, χώρα μαυροφορεμένων γυναικών και λιπόσαρκων παιδιών. 

Δυστυχώς όμως για τα ναζιστικά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δικαιοσύνη δεν αποδόθηκε, καθώς, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας με την ανοχή των ελληνικών κυβερνήσεων, επί δεκαετίες καταφεύγει σε νομικά και πολιτικά τερτίπια και σκοτεινές μεθοδεύσεις για να αποφύγει την εκπλήρωση των απαράγραπτων υποχρεώσεών της.

Φτωχοποίηση, υποβάθμιση υποδομών κι απάτες θα επιφέρει η υποχρεωτική ασφάλιση των σπιτιών

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Με μια τεράστια μετακίνηση πόρων (μιλάμε για πολλά δισ. ευρώ) από τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις προς το χρηματοπιστωτικό σύστημα θα ισοδυναμεί η φημολογούμενη υποχρεωτική ασφάλιση κατοικιών και επιχειρήσεων, έναντι κινδύνων από σεισμούς και πλημμύρες, όπως αυτή στη Θεσσαλία. Θα είναι ένα ακόμη αντιλαϊκό μέτρο της κυβέρνησης Μητσοτάκη που θα σημάνει δραματικές αλλαγές σε πολλά επίπεδα. Επ’ ουδενί δε, δεν πρόκειται να επιφέρει κοινωνική δικαιοσύνη όπως υποστήριξε ο επικεφαλής του οικονομικού γραφείου του πρωθυπουργού, Αλέξης Πατέλης, μιλώντας (που αλλού;) στην τηλεόραση του Σκάι.

Η πρώτη και σημαντικότερη συνέπεια θα είναι η περαιτέρω φτωχοποίηση των λαϊκών οικογενειών που θα πρέπει στο εξής να αναλάβουν (και) την ευθύνη για την ασφάλιση των σπιτιών τους. Με αυτό τον τρόπο το δικαίωμα στη στέγη, που έχει προ πολλού εξελιχθεί σε προνόμιο λόγω της τουριστικοποίησης των αστικών κέντρων και των φόρων, θα γίνει ακόμη πιο απλησίαστο. Θα αυξηθούν και τα ενοίκια και το κόστος συντήρησης του σπιτιού, μιας και μαζί με τον εντελώς αδικαιολόγητο ΕΝΦΙΑ τα νοικοκυριά θα πρέπει να καταβάλουν στο εξής φόρο υποτέλειας στις ασφαλιστικές εταιρείες.

Τα φορολογικά κίνητρα (ακόμη και ύψους 10% επί του ΕΝΦΙΑ) που θα επιστρατευθούν για να ωθήσουν τους ιδιοκτήτες στην ασφάλιση του ακινήτου τους θα σημάνουν μείωση των φορολογικών εσόδων. Προσέξτε τη ροή του χρήματος: Φόροι που επιβλήθηκαν στο όνομα της δημοσιονομικής κρίσης, με σαφή χρονικό ορίζοντα, όχι μόνο έχουν μονιμοποιηθεί αλλά παρότι κλήθηκαν να στηρίξουν τα δημόσια έσοδα πλέον εκτρέπονται για να καταλήξουν στα χαρτοφυλάκια των ασφαλιστικών εταιρειών∙ μέρος τους φυσικά! Το υπόλοιπο, μεγαλύτερο μέρος του ΕΝΦΙΑ θα συνεχίσει να καταβάλλεται κανονικά και στο διηνεκές. Το δημόσιο έτσι θα γίνει ακόμη φτωχότερο για να πλουτίσουν οι ασφαλιστικές, δείχνοντας την πραγματική δυνατότητα κατάργησης του ΕΝΦΙΑ στα λαϊκά νοικοκυριά.

Απειλητική επιστροφή του γερμανικού ρεβανσισμού

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Την δόξα της εφημερίδας Αυγή, που στις 21 Απριλίου 1967 θα φιλοξενούσε άρθρο με τίτλο «γιατί δεν πρόκειται να γίνει πραξικόπημα», ζήλωσαν οι Financial Times στις 30 Σεπτεμβρίου 2022. Ανάλυση του Άγγλου δημοσιογράφου και ιστορικού Τίμοθι Γκάρτον Ας με τίτλο «Για την φασιστική αναγέννηση να κοιτάτε στην Μόσχα κι όχι στην Ρώμη» έκανε κάτι πολύ χειρότερο από να ερεθίζει τα παραδοσιακά αντιρωσικά αντανακλαστικά του συντηρητικού κοινού του, χαρακτηρίζοντας την Μόσχα ως ενσάρκωση του σύγχρονου φασισμού. Μόλις πέντε ημέρες μετά την εκλογική νίκη στην Ιταλία της Τζόρτζια Μελόνι, που έχει δημόσια δηλώσει θαυμάστρια του Μουσολίνι, ο αρθρογράφος της αγγλικής εφημερίδας υποβάθμιζε την ίδια την φασιστική απειλή, επικαλούμενος τα θεσμικά αντίβαρα της σύγχρονης Ιταλίας.

Τι κι αν η νέα ακροδεξιά πρωθυπουργός δεν χάνει ευκαιρία που να μην σηκώσει το αριστερό χέρι παραπέμποντας στον φασιστικό χαιρετισμό έτσι ώστε να το συνηθίσουμε κι αυτό, η απειλή για τον Τίμοθι Γκάρτον Ας δεν βρίσκεται στην Ιταλία…

Οικονομικός δολοφόνος η ΝΔ εκτελεί την ΛΑΡΚΟ

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Με μια τροπολογία που εισήχθη σε άσχετο νομοσχέδιο η κυβέρνηση της ΝΔ κλείνει την ΛΑΡΚΟ. Βάσει της τροπολογίας ο ειδικός διαχειριστής αποκτά την εξουσία να απολύσει όλους τους εργαζόμενους της βιομηχανίας και να προσδιορίσει τις αποζημιώσεις τους. Επίσης, εξουσιοδοτείται να προβεί σε σύναψη συμβάσεων 1 ή 2 μηνών για ανώτατο διάστημα 5 μηνών. Ο ειδικός διαχειριστής αποκτά επίσης τη δυνατότητα να τοποθετήσει τους απολυμένους της ΛΑΡΚΟ σε ειδικά προγράμματα απασχόλησης ή στήριξης μέχρι να συμπληρώσουν τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης.

Η τροπολογία της ΝΔ αποτελεί οικονομικό σκάνδαλο για πολλούς, τυπικούς και ουσιαστικούς, λόγους.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ: Τεχνητή νοημοσύνη κατά παραγγελία των «μεγάλων του διαδικτύου»

 

Εκπρόσωποι των μεγαλύτερων κολοσσών του ίντερνετ συζήτησαν και αποφάσισαν για τους κανόνες ηθικής που θα διέπουν την ανάπτυξη της Τεχνητής Νοημοσύνης κατ’ εντολή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εξασφαλίζοντας έτσι ένα πλαίσιο εφαρμογών όπου θα κυριαρχεί η αναζήτηση του κέρδους. 

Τα όσα έγραψε στην ημερήσια γερμανική εφημερίδα Τάγκεσπιγκελ (Tagesspiegel) στις 8 Απριλίου ο καθηγητής Θεωρητικής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Μάιντζ, Τόμας Μέτζινγκερ, θα έπρεπε να είχαν προκαλέσει αν όχι μία-δύο παραιτήσεις από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τουλάχιστον έναν ευρείας έκτασης και ουσιαστικό δημόσιο διάλογο για την Τεχνητή Νοημοσύνη στην ευρωπαϊκή ήπειρο.[i] 

Το άρθρο γνώμης του Γερμανού διανοούμενου είδε το φως της δημοσιότητας την ίδια μέρα με το κείμενο που εξέδωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, υπό τον τίτλο «Οδηγίες ηθικής για αξιόπιστη Τεχνητή Νοημοσύνη».[ii] Εν συντομία, πρόκειται για έναν «οδηγό καλής συμπεριφοράς» στο ραγδαία αναπτυσσόμενο πεδίο της Τεχνητής Νοημοσύνης. Συγγραφείς αυτού του οδηγού ήταν η «Ομάδα Υψηλού Επιπέδου για την Τεχνητή Νοημοσύνη», την οποία συγκρότησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η οποία αποτελούνταν από 52 εμπειρογνώμονες, μεταξύ αυτών και ο Γερμανός καθηγητής. Μαζί του, εκπρόσωποι ερευνητικών κέντρων και επίσης των μεγαλύτερων πολυεθνικών του διαδικτύου και όχι μόνο: Google, IBM, Bosch, SAP, Orange, Nokia, AXA, Bayer, κ.ά.
Το κείμενο της Επιτροπής είναι γραμμένο στη συνήθη… εμπνευσμένη, πρωτότυπη, απαλλαγμένη από αμφισημίες και κυρίως φιλική προς τον χρήστη γλώσσα που χρησιμοποιεί η Επιτροπή… 

«Η αξιόπιστη τεχνητή νοημοσύνη περιλαμβάνει τρία συστατικά στα οποία θα πρέπει να ανταποκρίνεται κατά τη διάρκεια ολόκληρου του κύκλου ζωής του συστήματος. Πρώτο, θα πρέπει να είναι νομότυπη, συμμορφούμενη με όλους τους εφαρμοστέους νόμους και ρυθμίσεις. Δεύτερο, θα πρέπει να είναι ηθική, εξασφαλίζοντας την τήρηση των ηθικών αρχών και αξιών και, τρίτο, εύρωστη τόσο από τεχνική όσο και από κοινωνική σκοπιά, καθώς, ακόμη και με καλές προθέσεις, τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης μπορούν να προκαλέσουν ακούσια ζημιά», αναφέρεται από τις πρώτες κιόλας σελίδες της επιτελικής σύνοψης, όπου ξεκαθαρίζεται ότι αυτές οι κατευθύνσεις θέτουν το πλαίσιο για την επίτευξη μιας αξιόπιστης Τεχνητής Νοημοσύνης. Στη συνέχεια περιγράφονται τα θεμέλια, οι απαιτήσεις και οι τεχνικές και μη-τεχνικές μέθοδοι για την υλοποίηση μιας αξιόπιστης Τεχνητής Νοημοσύνης.
Προς το τέλος δε των κατευθύνσεων της Επιτροπής αναφέρονται παραδείγματα ευκαιριών, αλλά και πεδία «κρίσιμου προβληματισμού», όπως χαρακτηρίζονται. Στις ευκαιρίες περιλαμβάνεται η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και η δημιουργία βιώσιμων υποδομών, η βελτίωση της υγείας και της ευημερίας, κ.λπ. Από την άλλη, παρατίθενται συγκεκριμένα πεδία που «εγείρουν προβληματισμό», κατά την ορολογία της Ομάδας Ειδικών Υψηλού Επιπέδου, όπως για παράδειγμα η ταυτοποίηση και η παρακολούθηση ατόμων με μεθόδους Τεχνητής Νοημοσύνης, η εν αγνοία των ανθρώπων επαφή τους με καλυμμένα συστήματα Τεχνητής Νοημοσύνης, η «κοινωνική αξιολόγηση»[1] και το πλέον δραματικό, το χειρότερο όλων, η ανάπτυξη αυτόνομων οπλικών συστημάτων.

Ανάπτυξη θανατηφόρων όπλων

Καταρρέει η Αργεντινή σε ένα τείχος σιωπής

Σχόλιο του ιστότοπου "Δρόμος ανοιχτός" : Που είναι όλα αυτά τα καλοπληρωμένα 'παπαγαλάκια' στα κανάλια και τα τρολ στο διαδίκτυο, "να σκίζουν τα ρούχα τους" και να "χύνουν ποταμούς δακρύων" για τον λαό της Αργεντινής που υποφέρει όπως έκαναν επί μέρες όταν κυβερνούσε η Κίρχνερ ; 

Του Λεωνίδα Βατικιώτη 

Η είδηση δεν αφορά την επικείμενη χρεοκοπία της χώρας που γέννησε τον Τσε. Έχοντας χρεοκοπήσει επίσημα οκτώ φορές στην ιστορία της η Αργεντινή, με τελευταία φορά το 2001 όταν πάγωσαν προσωρινά αποπληρωμές ύψους 100 δισ. δολ., το ενδιαφέρον έχει πάψει να συγκεντρώνεται στις δημοσιονομικές της περιπέτειες. Η είδηση σχετίζεται με την σκανδαλώδη προστασία που απολαμβάνει το εν ενεργεία πολιτικό της προσωπικό, καθώς παρότι οδηγεί τη χώρα στα βράχια με μια γενναία αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, αν δεν προηγηθεί επίσημη στάση πληρωμών, να είναι θέμα χρόνου, σύσσωμος ο διεθνής Τύπος ακόμη και τώρα επαινεί κι εγκωμιάζει τον πρόεδρο της Αργεντινής, κι εκλεκτό του ΔΝΤ Μαουρίτσιο Μάκρι.

Από δεκάδες δημοσιεύματα που αποτελούν ορισμό της παραπληροφόρησης επιλέγουμε το ακόλουθο των New York Times, που συμπυκνώνει τη μεροληπτική στάση της Ουάσιγκτον απέναντι του: «Τα υποσχόμενα οφέλη από τις μεταρρυθμίσεις του – σταθερό νόμισμα, τιθάσευση του πληθωρισμού, νέες επενδύσεις και θέσεις εργασίας – θα χρειαστούν χρόνια για να υλοποιηθούν»!

Για την εφημερίδα – σύμβολο των Δημοκρατικών και του φιλελεύθερου κατεστημένου, επιτόκια δανεισμού στο ύψος του 70%, πληθωρισμός στο ύψος του 60%, υποτίμηση της συναλλαγματική αξίας του νομίσματος κατά 50% το 2018, μείωση της βιομηχανικής παραγωγής κατά 13% μόνο το 2018 κι η έκρηξη της φτώχειας και της ανεργίας είναι προσωρινά …μικροπροβλήματα που δεν ισοδυναμούν με ακύρωση και διάψευση των εξαγγελιών του νεοφιλελεύθερου προέδρου. Απλώς …μεταθέτουν στο μέλλον την υλοποίηση των εξαγγελιών του. Αξίζει ωστόσο να αντιπαραβάλουμε την ασυλία που απολαμβάνει ο αργεντινός πρόεδρος με τα πρωτοσέλιδα της ίδια εφημερίδας, όταν ο υπερπληθωρισμός πλήττει την Τουρκία ή τη Βενεζουέλα, όπου στο πηδάλιο βρίσκονται ηγέτες που από διαφορετικές θέσεις συγκρούονται με τις ΗΠΑ. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ρεπορτάζ, αποστολές και δακρύβρεχτα ρεπορτάζ δημιουργούν φαινόμενα χιονοστιβάδας, ωθώντας τις αγορές να εντείνουν τις επιθέσεις τους στα εθνικά νομίσματα των χωρών, προκαλώντας φυγή κεφαλαίων, κ.α.

Στη στάση των διεθνών κεφαλαίων βρίσκεται ωστόσο κι η αιτία για τη …στοργή με την οποία περιβάλουν οι Αμερικάνοι την Αργεντινή. Αποτέλεσμα αυτής της «στοργής» ήταν ακόμη και το πρώτο δάνειο ύψους 57 δισ. δολαρίων που ενέκρινε το ΔΝΤ υπέρ της Αργεντινής για να αποφύγει την κήρυξη στάσης πληρωμών. Πίσω από την απόφαση του μισητού διεθνούς οργανισμού βρίσκεται ο ίδιος ο Ντόναλντ Τραμπ που ήθελε να διασφαλίσει ότι οι χώρες με δεξιές κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως αντι-παραδείγματα απέναντι στη Βενεζουέλα. Στα απόνερα αυτής της επίπλαστης εικόνας οι πρόεδροι της Βραζιλίας και της Αργεντινής κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Μπολσονάρου στο Μπουένος Άιρες υποσχέθηκαν ότι θα κάνουν τα πάντα για να επιστρέψει η δημοκρατία στη Βενεζουέλα. Υποσχέθηκε δημοκρατία ο Μπολσονάρου που φλερτάρει δημόσια με το φασισμό και τις χούντες και στη χώρα του οι παρακρατικές συμμορίες δολοφονούν ακτιβιστές… Τα ύστερα του κόσμου…

Ευρωπαϊκό Game of Thrones

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Ένα θα έπρεπε να είναι το ζήτημα που να απασχολεί τους αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το ταραχώδες δωδεκάμηνο που ξεκινάει σύντομα, εντός του οποίου προβλέπεται να αλλάξουν οι επικεφαλής στις τέσσερις σημαντικότερες θέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να διεξαχθούν κι οι ευρωεκλογές. Το θέμα που όφειλε να βρίσκεται στο επίκεντρο κάθε συζήτησης σχετίζεται με το ενδιαφέρον των Ευρωπαίων πολιτών για τις ευρωεκλογές. Πώς συγκεκριμένα θα αυξηθεί η συμμετοχή των ψηφοφόρων στις ευρωεκλογές του 2019 και θα γίνει κατορθωτό να αντιστραφεί η αποχή που κερδίζει συνεχώς έδαφος!

Η συμμετοχή των ευρωπαίων πολιτών στις ευρωεκλογές βαίνει σταθερά μειούμενη από το 1979 όταν διεξήχθησαν οι πρώτες εκλογές (κι όχι μάλιστα σε όλα τα κράτη μέλη της Ένωσης) αντανακλώντας το ενδιαφέρον των ψηφοφόρων για τα τεκταινόμενα στους διαδρόμους των Βρυξελλών ή την άποψη που έχουν για το κατά πόσο βαραίνει ο λόγος κι η ψήφος τους. Τα στοιχεία είναι συντριπτικά: Από 62% το 1979 η συμμετοχή μειώνεται σταθερά κάθε χρόνο για να φτάσει το 2014 στο 43%. Κανένα μεγάλο γεγονός δε φάνηκε να κινεί το ενδιαφέρον των πολιτών: ούτε οι απανωτές διευρύνσεις, ούτε η δημιουργία συντάγματος, ούτε το ενιαίο νόμισμα, …τίποτε!

Σε αυτό ακριβώς το περιβάλλον τα όσα ήδη βλέπουν το φως της δημοσιότητας για τις ευρωεκλογές και πολύ περισσότερο για την αλλαγή σκυτάλης στα κορυφαία ευρωπαϊκά αξιώματα αν κάτι δεν εγγυώνται είναι την αναθέρμανση του ενδιαφέροντος των πολιτών. Οι πρόεδροι που θα αλλάξουν το 2019 είναι οι εξής: ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, που έχει την ευθύνη για το συντονισμό της πολιτικής ηγεσίας της ΕΕ, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που είναι ο εκτελεστικός βραχίονας κι επίσης οι πρόεδροι του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Γύρω από τα τέσσερα αυτά αξιώματα ήδη το ένα σενάριο διαδέχεται το άλλο, συμμαχίες και προτάσεις συγκροτούνται και αλλάζουν για να διαμορφωθούν εκ νέου με ρυθμούς αστραπής. Δεν είναι ωστόσο τα πρόσωπα που έχουν σημασία! Είναι τα πολιτικά προγράμματα και οι πολιτικοί συμβολισμοί που συνοδεύουν την κάθε υποψηφιότητα, ακόμη κι αν δεν ομολογείται καθαρά.

Πάλι εκτός ελέγχου το δημόσιο χρέος;

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Εξαιρετικής πολιτικής σημασίας είναι τα στοιχεία για την πορεία του δημόσιου χρέους που δόθηκαν στη δημοσιότητα την Παρασκευή 17 Αυγούστου από τον Οργανισμό Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους, με αφορμή την έκδοση του δελτίου του υπ. αρ. 90, μηνός Ιουνίου 2018.

Με βάση λοιπόν τα δικά του δεδομένα, το χρέος της κεντρικής διοίκησης στις 30 Ιουνίου 2018 έφτασε τα 345,38 δισ. ευρώ, από 343,74 δισ. ευρώ στις 31 Μαρτίου, μόλις δηλαδή τρεις μήνες πριν. Προς αποφυγή παρανοήσεων να υπογραμμίσουμε ότι το χρέος της κεντρικής διοίκησης διαφέρει από το χρέος της γενικής κυβέρνησης, το οποίο κυρίως εξετάζουμε, καθώς στο χρέος της γενικής κυβέρνησης συνυπολογίζουμε πέραν του χρέους της κεντρικής διοίκησης, που είναι και η βασική του συνιστώσα, τα εξής: το ενδοκυβερνητικό χρέος, το χρέος των ΔΕΚΟ, των Νομικών Προσώπων, των ΟΤΑ και των Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης (ΟΚΑ). Για να φανεί η διαφορά να αναφέρουμε ότι στις 31 Δεκεμβρίου 2017 όταν το χρέος της γενικής κυβέρνησης ήταν 317,4 δισ. ευρώ (ή 178,6% του ΑΕΠ) το χρέος της κεντρικής διοίκησης ήταν 328,70 δισ. ευρώ (με βάση το τριμηναίο δελτίο του ΟΔΔΗΧ, υπ. αρ. 89).

Τι είναι όμως αυτό που άλλαξε δραματικά από τις 31/12/2017 μέχρι σήμερα και το χρέος της κεντρικής διοίκησης αυξήθηκε από 328,70 δισ. σε 345,38 δισ. ευρώ, δηλαδή κατά 16,68 δισ. ευρώ; Κι αυτό μάλιστα μόνο μέσα σε έξι μήνες!!!

Δανειζόμαστε για να ξεπληρώνουμε το δημόσιο χρέος και για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών!!!

Leonidas Vatikiotis

Δανειζόμαστε για να ξεπληρώνουμε το δημόσιο χρέος και για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών!!! Από τα 47 δισ. του 3ου δανείου (ως και την 3η αξιολόγηση) τα 31 δισ. πήγαν στην αποπληρωμή του χρέους και τα 5,4 στις τράπεζες. Πηγή Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Compliance Report, 23/6/2018

ΕΕ και ΔΝΤ επιβάλλουν στην Ιταλία χούντα «τεχνοκρατών», του Λεωνίδα Βατικιώτη

Του ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

«Το ευρώ είναι ένας ζουρλομανδύας που κατασκευάστηκε στη Γερμανία». Το Βερολίνο, συνεχίζει «δεν έχει αλλάξει την άποψή του για το ρόλο του στην Ευρώπη από την εποχή του Ναζισμού». Η συμμετοχή δε στην ευρωζώνη «περιλαμβάνει φασισμό χωρίς δικτατορία και, από οικονομική σκοπιά, μια μορφή ναζισμού, χωρίς μιλιταρισμό»! Όλα αυτά κι άλλα εξ ίσου ενδιαφέροντα γράφει κατά λέξη ο Πάολο Σαβόνα, που προτάθηκε από το λαϊκό και κεντρώο Κίνημα των Πέντε Αστέρων και την ακροδεξιά Λίγκα του Βορρά για νέος υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, στο βιβλίο του Σαν εφιάλτης, σαν όνειρο.

Η απόρριψή στη συνέχεια από τον πρόεδρο της Ιταλικής δημοκρατίας, Σέρτζιο Μοταρέλα, του Πάολο Σαβόνα που περιλαμβανόταν στην πρόταση του εντολοδόχου πρωθυπουργού Τζουσέπε Κόντε με το σκεπτικό ότι «θα μπορούσε να προκαλέσει την αναπόφευκτη έξοδο της Ιταλίας από το ευρώ» οδήγησε την πολιτική κρίση στην Ιταλία σε κορύφωση. Η πραξικοπηματική στάση του ιταλού προέδρου που λειτούργησε σαν εμπορικός αντιπρόσωπος της Γερμανίας στην Ιταλία, ήταν πλήρως προβλέψιμη γιατί εδώ και εβδομάδες δεν άφηνε ευκαιρία να πάει χαμένη και να μη δηλώσει πώς θα έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να διασφαλίσει τα συμφέροντα του ευρώ. Η απόφαση δε την Κυριακή, 28 Μαΐου του Ματαρέλα να δώσει την εντολή σχηματισμού υπηρεσιακής κυβέρνησης τεχνοκρατών στο πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος του ΔΝΤ, και πρώην στέλεχος της ιταλικής κεντρικής τράπεζας Κάρλο Κοταρέλι, ώστε να οδηγήσει την Ιταλία σε πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο εξωθεί τα πράγματα στα άκρα. Οδηγεί την Ιταλία σε μετωπική σύγκρουση με το Τέταρτο Ράιχ που πιθανότατα παρήγγειλε κι όχι απλώς θεώρησε ευπρόσδεκτη τη νέα προσφυγή στις κάλπες. Χρειάζεται πολύ απειρία για να θεωρηθούν τυχαία τα λόγια του ιταλού εφημεριδοπώλη από το κέντρο της Ρώμης (ναι, καλά διαβάσατε…) με τα οποία ξεκινούσε την ανάλυσή του το γερμανικό περιοδικό Spiegel, κι ο οποίος προέβλεπε ότι τον Σεπτέμβρη θα έχουμε εκλογές…

Κυβέρνηση κατά της ΕΕ και της λιτότητας στην Ιταλία

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Αντιμέτωπες με μια ασύμμετρη απειλή βρίσκονται Βρυξέλλες και Βερολίνο όσο αποκαλύπτονται πλευρές του κυβερνητικού προγράμματος της υπό σχηματισμό κυβέρνησης στην Ιταλία που προέκυψε από τις εκλογές της 4ης Μαρτίου. Το έγγραφο 39 σελίδων που έδωσε στη δημοσιότητα τη Δευτέρα 14 Μαΐου η ιταλική έκδοση της ιστοσελίδας Huffington Post προκάλεσε σοκ, όσο κι αν τόσο το Κίνημα των Πέντε Αστέρων και η Λίγκα του Βορρά δήλωσαν ότι έχουν μετακινηθεί έκτοτε από αυτές τις θέσεις, στο πλαίσιο επικαιροποιήσεων, χωρίς ωστόσο να το αποποιούνται!

Τα θέματα που κυρίως έθιγε το επίμαχο έγγραφο σκορπώντας αναταράξεις στην πολιτική και οικονομική ελίτ της Ευρώπης ήταν δύο και σχετίζονταν αρχικά, με τον θεσμικό «ζουρλομανδύα της λιτότητας» όπως πρώτος ο Ρομάνο Πρόντι, από τη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, είχε χαρακτηρίσει το δημοσιονομικό πλαίσιο της ΕΕ. Επιπλέον, με το δημόσιο χρέος της Ιταλίας. Συγκεκριμένα, αυτό που εξέτασαν οι επικεφαλής των δύο ιταλικών πολιτικών κομμάτων που κέρδισαν από κοινού το 49% των ψήφων (32% το Κίνημα των Πέντε Αστέρων και 17% η ξενοφοβική Λίγκα του Βορρά) ήταν την καθιέρωση μέτρων που θα επιτρέψουν στην οικονομική πολιτική κάθε κράτους μέλους να γυρίσει στην προ-Μάαστριχτ περίοδο. Στην πράξη αυτό που ζήτησαν ήταν την ακύρωση των σφιχτών δημοσιονομικών κανόνων που απαγορεύουν ελλείμματα στον κρατικό προϋπολογισμό άνω του 3% του ΑΕΠ επί ποινή κυρώσεων που φθάνουν ακόμη και στην περικοπή κονδυλίων. Επιπλέον Λίγκα και Πέντε Αστέρες, όπως έγραψαν, είναι διατεθειμένοι να ζητήσουν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να παγώσει ή να ακυρώσει ομόλογα ύψους 250 δισ. ευρώ μετά το επικείμενο τέλος του προγράμματος Ποσοτικής Χαλάρωσης. Πρόκειται για πρόταση που φέρνει στην επιφάνεια τις ανησυχίες που ήδη υπάρχουν στη Ρώμη εν όψει του σφιξίματος της νομισματικής πολιτικής από το φθινόπωρο, η οποία θα δυσκολέψει αφάνταστα τη διαχείριση του ιλιγγιώδους δημόσιου χρέους που φθάνει τα 2,35 τρις. ευρώ κι ως ποσοστό (132% ΑΕΠ) υπολείπεται μόνο των (άνευ ανταγωνισμού ελέω τρόικας) ελληνικών επιδόσεων.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ 14ης ΜΑΗ: Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Οι πέντε εισηγήσεις στην επιτυχημένη εκδήλωση της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ 14ης ΜΑΗ στο ξενοδοχείο MUSEUM που πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 14 Φλεβάρη.

Συντονιστής της εκδήλωσης ήταν ο δημοτικός σύμβουλος Νέας Ιωνίας Άρης Χατζησαββίδης που άνοιξε την συζήτηση.

Στη συνέχεια ο πρώτος εισηγητής, ο οικονομολόγος Λεωνίδας Βατικιώτης από το kommon.gr.

Η τοποθέτηση του 2ου εισηγητή της εκδήλωσης Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Grexit με όρους Βέρμαχτ; Όχι, ευχαριστούμε!

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

  

Ήδη, πριν καν αρχίσουν οι συνομιλίες για το σχηματισμό της νέας γερμανικής κυβέρνησης γίνεται αισθητός στην Ελλάδα ο αντίκτυπος των εκλογών της 24^ης Σεπτεμβρίου.

Δικαίως φυσικά, αν λάβουμε υπ’ όψη μας ότι το καθεστώς της Μνημονιακής επιτήρησης μετέφερε ντε φάκτο τα κέντρα αποφάσεων στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες. Πολύ περισσότερο τη συζήτηση θεμάτων όπως η παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη και το δημόσιο χρέος, που δεν αφήνουν ανεπηρέαστη σχεδόν καμιά άλλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.

Ωστόσο, πριν δούμε τις ανατροπές που φέρνει στη μέχρι σήμερα ισορροπία η εκρηκτική άνοδος των Ναζί της Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD) στο 12,6% και των Φιλελεύθερων (FDP) στο 10,7% των προτιμήσεων του εκλογικού σώματος, αξίζει να διευρύνουμε λίγο το οπτικό μας πεδίο για έναν και μόνο λόγο. Για να καταστεί σαφές ότι αργά ή γρήγορα θα γίνουμε μάρτυρες ιστορικών αλλαγών στην ευρωζώνη, τουλάχιστον. Οι αλλαγές που προετοιμάζονται θα είναι ριζικές!

Η προτεραιότητα αυτών των αλλαγών επισπεύδεται και δεν αναιρείται από τις πρόσφατες σχετικές μεν, αλλά ορατές, επιτυχίες που καταγράφει η ευρωπαϊκή οικονομία με πιο χαρακτηριστικό μέγεθος ότι φέτος για πρώτη φορά το πραγματικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ θα ξεπεράσει το επίπεδο του 2007. Κοινώς, το στοίχημα που έβαλε ο Ντράγκι τον Ιούλιο του 2012 δηλώνοντας ότι «θα κάνει ότι απαιτείται για να σωθεί το ευρώ» το κέρδισε. Σε αυτό το πλαίσιο όπως έγραψε, στις 26 Σεπτεμβρίου ο προβεβλημένος αρθρογράφος των Financial Times Μάρτιν Γουλφ «η ανάκαμψη είναι μάλλον μια ευκαιρία για μεταρρυθμίσεις, τόσο σε επίπεδο κρατών όσο και σε επίπεδο ευρωζώνης. Το ερώτημα είναι ποιές μεταρρυθμίσεις να διαλέξεις», συμπλήρωνε[1]. Κι έχει δίκιο…

H «ανεξαρτησία» της ΕΛΣΤΑΤ και η στάση της Επιτροπής σε μια κατεχόμενη χώρα

Λεωνίδας Βατικιώτης

Νέα ωμή παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σηματοδότησε η απόφαση του τρίτου Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Αθηνών την 1η Αυγούστου, που δίκαζε τον πρώην πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου, για παράβαση καθήκοντος κατ’ εξακολούθηση.

Η παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (ένδειξη εντονότατης δυσφορίας για την απόφαση του Εφετείου) που συνεχίζει να αντιμετωπίσει την Ελλάδα σαν κατεχόμενη χώρα χωρίς κυριαρχικά δικαιώματα, έγινε δια στόματος της εκπροσώπου της Κομισιόν Άννικα Μπράιτχαρντ που επικαλέστηκε την ανεξαρτησία των στατιστικών υπηρεσιών.

Στην πράξη, το φερέφωνο των Βρυξελλών αν κάτι ζήτησε ήταν την ασυδοσία των εκλεκτών της Γιούροστατ ώστε να δρουν ανεξέλεγκτα ακόμη και σε βάρος της χώρας τους, όπως κατ’ επανάληψη έπραξε ο Α. Γεωργίου. Αυτό είναι το βαθύτερο νόημα της περίφημης «ανεξαρτησίας». Η εκπρόσωπος του επιτρόπου Πιέρ Μοσκοβισί, αδυνατώντας να κρύψει την δυσφορία της που το θέμα Γεωργίου συνεχίζει να είναι ανοιχτό και μάλιστα με νέα καταδικαστική απόφαση!) δήλωσε για την ακρίβεια τα εξής:

«Η ανεξαρτησία των στατιστικών υπηρεσιών στα κράτη -μέλη μας αποτελεί βασικό πυλώνα της εύρυθμης λειτουργίας της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο προστατεύεται από το δίκαιο της ΕΕ. Λαμβάνουμε υπόψη τη σημερινή ειδική απόφαση, η οποία παρατηρούμε ότι δεν είναι σύμφωνη με την απόφαση σε προηγούμενη διαδικασία. Κατανοούμε ότι η σημερινή απόφαση είναι ανοικτή για προσφυγή για νομικούς λόγους ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Ελλάδος. Έχουμε πλήρη εμπιστοσύνη στην αξιοπιστία και την ακρίβεια των στοιχείων της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας κατά την περίοδο 2010-2015 και μετά».

H «ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΊΑ» ΤΗΣ ΕΛΣΤΑΤ ΚΑΙ Η ΣΤΆΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΉΣ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΤΕΧΌΜΕΝΗ ΧΏΡΑ

Λεωνίδας Βατικιώτης

Πηγή: kommon.gr

Νέα ωμή παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σηματοδότησε η απόφαση του τρίτου Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Αθηνών την 1η Αυγούστου, που δίκαζε τον πρώην πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου, για παράβαση καθήκοντος κατ’ εξακολούθηση.

Η παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (ένδειξη εντονότατης δυσφορίας για την απόφαση του Εφετείου) που συνεχίζει να αντιμετωπίσει την Ελλάδα σαν κατεχόμενη χώρα χωρίς κυριαρχικά δικαιώματα, έγινε δια στόματος της εκπροσώπου της Κομισιόν Άννικα Μπράιτχαρντ που επικαλέστηκε την ανεξαρτησία των στατιστικών υπηρεσιών.

Στην πράξη, το φερέφωνο των Βρυξελλών αν κάτι ζήτησε ήταν την ασυδοσία των εκλεκτών της Γιούροστατ ώστε να δρουν ανεξέλεγκτα ακόμη και σε βάρος της χώρας τους, όπως κατ’ επανάληψη έπραξε ο Α. Γεωργίου. Αυτό είναι το βαθύτερο νόημα της περίφημης «ανεξαρτησίας». Η εκπρόσωπος του επιτρόπου Πιέρ Μοσκοβισί, αδυνατώντας να κρύψει την δυσφορία της που το θέμα Γεωργίου συνεχίζει να είναι ανοιχτό και μάλιστα με νέα καταδικαστική απόφαση!) δήλωσε για την ακρίβεια τα εξής:

«Η ανεξαρτησία των στατιστικών υπηρεσιών στα κράτη -μέλη μας αποτελεί βασικό πυλώνα της εύρυθμης λειτουργίας της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο προστατεύεται από το δίκαιο της ΕΕ. Λαμβάνουμε υπόψη τη σημερινή ειδική απόφαση, η οποία παρατηρούμε ότι δεν είναι σύμφωνη με την απόφαση σε προηγούμενη διαδικασία. Κατανοούμε ότι η σημερινή απόφαση είναι ανοικτή για προσφυγή για νομικούς λόγους ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Ελλάδος. Έχουμε πλήρη εμπιστοσύνη στην αξιοπιστία και την ακρίβεια των στοιχείων της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας κατά την περίοδο 2010-2015 και μετά».

Γιατί δε θέλουν να λογοδοτήσει ο Γεωργίου (του Λεωνίδα Βατικιώτη)

Πηγή: kommon.gr - 21 Ιουλίου 2017

Mια δυσάρεστη έκπληξη περίμενε τους δανειστές και την κυβέρνηση λίγα 24ωρα μετά την εκταμίευση της δόσης των 7,7 δισ. κι αφού πρώτα ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είχαν υλοποιήσει μέχρι τέλος κάθε απαίτηση των Ευρωπαίων πιστωτών και του ΔΝΤ. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβανόταν η αθώωση των τριών στελεχών του ΤΑΙΠΕΔ από Ιταλία, Ισπανία και Σλοβενία για διώξεις που τους βάραιναν και του πρώην Προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, Ανδρέα Γεωργίου ο οποίος φούσκωσε το έλλειμμα του 2009 έτσι ώστε η Ελλάδα να υπαχθεί στο καθεστώς των Μνημονίων. Ακόμη και την αποζημίωσή του με το ποσό των 100.000 ευρώ για τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ σε μια ακραία πράξη πολιτικής τους ταπείνωσης.

  

Η έκπληξη που ακολούθησε την εκταμίευση αφορούσε την άσκηση αναίρεσης εκ μέρους της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ξένης Δημητρίου, εναντίον του βουλεύματος των συμβουλίων εφετών (υπ. αρ. 969/2017) το οποίο εκδόθηκε στις 26 Μαΐου 2017 και με το οποίο ο Α. Γεωργίου απαλλάγηκε των κατηγοριών για τεχνητή διόγκωση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Με το συγκεκριμένο βούλευμα που προτάθηκε από τον εισαγγελέα εφετών, Ιωάννη Κούτρα, και υιοθετήθηκε κατά πλειοψηφία (μόνο η εφέτης Χριστίνα Ρωμέση ψήφισε την παραπομπή τους) αποφασίστηκε να μην παραπεμφθούν στο ειδώλιο του τριμελούς εφετείου κακουργημάτων της Αθήνας ο Α. Γεωργίου και δύο ακόμη συνεργάτες του (Κωνσταντίνος Μολφέτας και Αθανασία Ξενάκη) για την κατηγορία της ψευδούς βεβαίωσης κατά συναυτουργία σε βάρος του δημοσίου υπό την ιδιαζόντως επιβαρυντική περίσταση της ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας του αντικειμένου του εγκλήματος. 

Μείωση της ανεργίας δια της απαξίωσης της εργασίας

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Για να γίνει κατανοητή η “υστέρηση” σκεφτείτε έναν ελαστικό ιμάντα. Αν ο ελαστικός ιμάντας τεντωθεί από μια ισχυρή δύναμη, θα χάσει οριστικά την αρχική του μορφή. Το σχήμα του ιμάντα έχει αλλοιωθεί για πάντα από το βάρος αυτής της δύναμης». Και για όποιον δεν κατάλαβε για ποιόν χτυπά η καμπάνα, υπάρχει και η επεξήγηση: «Όταν η ανεργία είναι υψηλή για μια μακρά χρονική περίοδο, τότε το σχήμα της αγοράς εργασίας μεταβάλλεται. Εν δυνάμει εργάτες χάνουν τις ειδικότητές τους ή η τεχνολογία και άλλες οικονομικές δυνάμεις τους καθιστούν απαρχαιωμένους. Όταν έρχεται η ανάκαμψη, δεν είναι σε θέση να ενταχθούν. Μακροχρόνια ή δομικά επίπεδα ανεργίας εδραιώνονται και ο δυναμισμός της οικονομίας φθίνει».

Δεν μπορούσαν να περιγράψουν με πιο παραστατικό τρόπο οι Financial Times τα βαρίδια που κουβαλάει μαζί της η ανάπτυξη στην ευρωζώνη και τον τρόπο που η συρρίκνωση της χρησιμοποιούμενης εργασίας από το κεφάλαιο θέτει αξεπέραστα όρια στους ρυθμούς μεγέθυνσης. Στην πράξη συρρικνώνει την εν δυνάμει μεγέθυνση, με αποτέλεσμα κάθε κύκλος συσσώρευσης, που ακολουθεί κάθε κρίση, να παράγει λιγότερα κέρδη και μικρότερη αύξηση του ΑΕΠ.

Αφετηριακό ωστόσο σημείο στην έρευνα της βρετανικής εφημερίδας είναι ένας νεολογισμός που έρχεται να εκφράσει μια παλιά μεν τάση, η οποία ωστόσο κάθε φορά εμφανίζεται με διαφορετικούς όρους. Το όνομα αυτής τη σήμερον …υστέρηση. «Ο προβληματισμός είναι ότι η κρίση ήταν τόσο βαθιά και παρατεταμένη ώστε η αγορά εργασίας δε θα ανακάμψει πλήρως και περισσότεροι άνθρωποι θα πεταχτούν έξω από τον κόσμο της εργασίας οριστικά. Ο τεχνικός όρος για αυτό είναι “υστέρηση” – μια έννοια που οικονομολόγοι έχουν δανειστεί από τη φυσική». Το ενδιαφέρον για τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της αγοράς εργασίας στην Ευρώπη επανήλθε με αφορμή μια σημαντική εξέλιξη που σημάδεψε το πρώτο τρίμηνο του 2017, όταν ο αριθμός των εργαζομένων Ευρωπαίων για πρώτη φορά ξεπέρασε το επίπεδο που βρισκόταν πριν την κρίση. Στην ευρωζώνη συγκεκριμένα το Μάιο η ανεργία μειώθηκε στο 9,3%.

Οδοστρωτήρας το 4ο μνημόνιο, με μέτρα ύψους 4,9 δισ. ως το 2021!

Του Λεωνίδα Βατικιώτη 

Με ένα νέο υπερμνημόνιο, που εκτείνεται ως το 2021 δηλαδή τρία χρόνια μετά τη λήξη του τρέχοντος τρίτου προγράμματος, βαθαίνοντας τη φτώχεια ισοδυναμούν τα προαπαιτούμενα που ψήφισε στη Βουλή η κυβέρνηση την Πέμπτη 18 Μαΐου, για να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση, με 153 ψήφους. 

Το νέο Μνημόνιο (3ο στη σειρά που ψηφίζουν οι βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, μετά τη συμφωνία του Αυγούστου του 2015 και τα προαπαιτούμενα μέτρα του Μαΐου του 2016) θα θυσιάσει στο βωμό των δημοσιονομικών πλεονασμάτων όποια δυναμική αύξησης του ΑΕΠ υπήρχε. Ήδη, η συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 0,5% το πρώτο τρίμηνο του 2017 ακυρώνει τις αισιόδοξες προβλέψεις για τη μείωση της ανεργίας που είχαν ενσωματωθεί στον προϋπολογισμό του τρέχοντος έτους. Καθόλου τυχαία η προοπτική αύξησης του ΑΕΠ για το 2017 που περιλαμβάνεται στο Μεσοπρόθεσμο περιορίζεται στο 1,8%, πολύ πιο χαμηλά από το 2,7% που προέβλεπε ο κρατικός προϋπολογισμός.

Τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο 4ο Μνημόνιο κι έχουν ποσοτικοποιηθεί στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικών Στόχων 2018-2021 ισοδυναμούν με λαίλαπα και μπορούν να διακριθούν σε τέσσερις γενικές κατηγορίες.

Α. Εισπρακτικά μέτρα 

Άμεσες επιπτώσεις στο διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών, δηλαδή εμβάθυνση της φτώχειας, θα φέρουν επτά μέτρα: 

1.   Μείωση των συντάξεων

ΣΥΡΙΖΑ, ο καλύτερος φίλος του Α. Γεωργίου

Έτοιμη να κουκουλώσει για πάντα το σκάνδαλο των παραποιημένων στατιστικών στοιχείων είναι η κυβέρνηση

Στροφή 180 μοιρών για την κυβέρνηση προμηνύει η δήλωση του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Γ. Χουλιαράκη ότι «η κυβέρνηση έχει πλήρη εμπιστοσύνη στα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και της Γιούροστατ» κι επίσης ότι «η συμφωνία του Ιουνίου εγγυάται και προστατεύει την ανεξαρτησία της ΕΛΣΤΑΤ». Με τις συγκεκριμένες τοποθετήσεις γίνεται σαφές όχι μόνο ότι η κυβέρνηση έχει ταχθεί με το μέρος του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, υπόδικου Α. Γεωργίου, επιλέγοντας να καλύψει την παραποίηση των στατιστικών στοιχείων που συντελέσθηκε επί των ημερών του, αλλά επίσης ότι έχει ψηφίσει ήδη και το πλαίσιο εκείνο το οποίο θα επικαλεσθεί για να παγώσει τη δικαστική διερεύνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ έτσι συνεχίζει το έργο των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Σαμαρά εξασφαλίζοντας τη συγκάλυψη σε ένα κορυφαίο σκάνδαλο που άνοιξε την πόρτα στα Μνημόνια το 2009.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Η ανησυχία στο βαθύ κράτος των Βρυξελλών και του εγχώριου Μνημονιακού κατεστημένου ξεκίνησε όταν ο Άρειος Πάγος έκανε δεκτή την αίτηση αναίρεσης της εισαγγελέως Ξένης Δημητρίου κατά του βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών (υπ. αρ. 1149/2015) με το οποίο ο πρώην πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ κι εκλεκτός του τότε τσάρου της οικονομίας Γ. Παπακωνσταντίνου απαλλασσόταν από την κατηγορία σε βαθμό κακουργήματος για ψευδή βεβαίωση στοιχείων.