Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 23 Αυγούστου 2024

Περί Ελληνικότητας ο λόγος σε δίσεκτους χρόνους


ΣΚΛΑΒΟΥΝΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ


Ο Γεράσιμος Σκλάβος δικαιούται την υψηλή θέση του καλύτερου Έλληνα γλύπτη του 20ου αιώνα, έστω και μόνον για το έργο του “Το δελφικό φως”. Έργο που χαρακτηρίζεται, «η μετά τον Παρθενώνα δοκιμή της αλληλεπίδρασης Φωτός και Ύλης». Ίσως δεν αποτελεί ατύχημα της Ιστορίας η βαθιά σχέση των μεγάλων τέκνων της Επτανήσου με τους Δελφούς. Αναφέρομαι στον Ιωάννη Καποδίστρια, τον Άγγελο Σικελιανό, και τον Γεράσιμο Σκλάβο.


Έστω και αν οι τρεις τους στράφηκαν-προχώρησαν προς τους Δελφούς από διαφορετικές αφετηρίες, από διαφορετικά μονοπάτια. Δεν είναι καρπός της τύχης το όραμα του Καποδίστρια για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό ως Δελφούς της Οικουμένης, για μια Ελλάδα αφιερωμένη στον παγκόσμιο διάλογο για την Ειρήνη, τις επιστήμες τον πολιτισμό και τις τέχνες. Μια Ελλάδα διεθνώς αναγνωρισμένη ως ουδέτερη και ιερή (1830). Δεν είναι καρπός της τύχης το Δελφικό όραμα και το Δελφικό Έργο του Άγγελου Σικελιανού (Δελφικές Γιορτές 1927-1930) και ασφαλώς δεν είναι καρπός της τύχης το “Δελφικό Φως” του Γεράσιμου Σκλάβου (1965-1966).

Κατά πολύ ενδιαφέρουσα συγκυρία, που αποκαλύπτει την αντιφατικότατη πορεία της ιστορίας, η δημιουργία του ύψιστης αναγεννητικής και ζωοδότρας σημασίας αυτού έργου συμπίπτει χρονικά με μια ιστορική στιγμή πολιτικής και ηθικής παρακμής, της νεοελληνικής ιστορίας, την ιστορική στιγμή της αποστασίας του 1965 και της κατάλυσης της μεταπολεμικής δημοκρατικής άνοιξης στην Ελλάδα. Η “Ελληνικότητα”, το Δελφικό Ιδεώδες και το “Δελφικό Φως”, στο οποίο καταλήγει ως πηγή πολιτισμικής αναγέννησης και πολιτισμικής πρότασης ο Γεράσιμος Σκλάβος, δεν αποτελούν ξεπερασμένα ιδεολογήματα του χθες. Αποτελούν πολιτισμικές αείρροες πηγές, από τις οποίες άντλησε δυνάμεις (όσες μπόρεσε) και η Αναγέννηση και ο Διαφωτισμός.

Η σημασία της Ελληνικότητας


Με αυτήν την έννοια η Ελληνικότητα αποτελεί πηγή που μπορεί να εμπνέει να γονιμοποιεί “το άγονο σήμερα”, να ανοίγει δρόμους ελπίδας για το αύριο. Επιχειρώντας μια ιχνογράφηση του πολιτισμικού, αξϊακού, ηθικού και πολιτικού περιεχομένου της Ελληνικότητας καταλήγω στις ακόλουθες παραδοχές: