Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΘΑΤΣΕΡ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΘΑΤΣΕΡ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2022

Τα τρία συν ένα μεγάλα ψεύδη της κ. Θάτσερ



Τα τρία συν ένα  μεγάλα ψεύδη της κ. Θάτσερ

Του Σπυρίδωνος  Στάλια, 

Οικονομολόγου PhD

Η Μάργκαρετ Θάτσερ είπε τρία μεγάλα ψέματα και άλλο ένα τεράστιο ψέμα, που εν πολλοίς διαμόρφωσαν το μέλλον της Ευρώπης, αφού αυτούσια προϋποτίθενται στην Συνθήκη τους Μάαστριχτ και ενθάρρυναν την Παγκοσμιοποίηση. Αυτά τα τρία συν ένα ψεύδη είναι η πηγή της κακοδαιμονίας που διατρέχει τις σύγχρονες ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Ποια ήταν αυτά τα ψέματα;

1)  Η ΤΙΝΑ που σημαίνει "Δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση για την Οικονομία πέραν του νεοφιλελευθερισμού".
Αλλά υπάρχει πάντα μια εναλλακτική λύση. Η ανθρώπινη δημιουργικότητα και ευφυΐα θα παρέχουν πάντα καλές εναλλακτικές προτάσεις έτσι ώστε η ανθρωπότητα να προοδεύει.

2) Δεν υπάρχουν κρατικά χρήματα, υπάρχουν μόνο τα χρήματα των φορολογουμένων.

Αλλά ισχύει το αντίστροφο. Το σύγχρονο χρήμα (fiat money= χρήμα χωρίς αναφορά σε κάποια άλλη αξία όπως ο χρυσός κτλ) εκδίδεται από το Κράτος και όλα τα χρήματα που υπάρχουν δημιουργήθηκαν από τις δαπάνες του κράτους, και από την ζήτηση χρήματος από την κοινωνία μέσω τραπεζικού δανεισμού τα οποία μετά καταστρέφονται καθώς τα δάνεια αποπληρώνονται. Αυτά που ισχυρίζονται οι νεοφιλελεύθεροι ότι το κράτος για να δαπανήσει πρώτα φορολογεί και δανείζεται, είναι σαφώς ανακριβή γιατί τότε το χρήμα "θα έπεφτε από ένα ελικόπτερο".

3) Ο κρατικός προϋπολογισμός είναι σαν τον οικογενειακό προϋπολογισμό, πρέπει οι δαπάνες να ισοσκελίζονται με τα έσοδα.
Αλλά το κράτος εκδίδει το χρήμα του, και μάλιστα όσο θέλει, ενώ μία οικογένεια θα πρέπει να δουλέψει να βρει χρήμα. Αυτό που έλεγε και ο Άνταμ Σμιθ ότι «ότι είναι σωστό για μια οικογένεια είναι σωστό και για το Βασίλειο», είναι λανθασμένο. 
Το κράτος δεν θυμίζει σε τίποτα ένα νοικοκυριό. Το κράτος είναι ο χρηματοδότης έσχατης ανάγκης, είναι ο εργοδότης της τελευταίας ανάγκης και μπορεί να δημιουργήσει όλα τα χρήματα που χρειάζεται για να εκπληρώσει αυτούς τους σκοπούς. 

4) Δεν υπάρχει αυτό που αποκαλείται κοινωνία αλλά μόνο άτομα.
Αυτό είναι το μεγαλύτερο ψεύδος που έχει ποτέ ακουστεί από χείλη πολιτικού ηγέτη. Αυτό το ψεύδος αποτελεί τον θεμέλιο λίθο του νεοφιλελευθερισμού και ιστορικά είναι ανακριβής. 

Δευτέρα 25 Μαΐου 2020

Όλα ξεκίνησαν από ένα εργαστήριο στο Μον Πελερέν της Ελβετίας: Τώρα χρειάζεται η απάντηση στο «δόγμα του σοκ»


Πολίτες στη Γενεύη παίρνουν τρόφιμα από ανθρωπιστικές οργανώσεις στο γήπεδο Les Vernets της ελβετικής πόλης. EPA, MARTIAL TREZZINI

Του ΜΙΧΑΛΗ ΨΥΛΟΥ
«Όλα ξεκίνησαν σε ένα εργαστήριο, όχι στην Ουχάν της Κίνας, αλλά στο Μον Πελερέν, στην Ελβετία το 1947, όπου συγκεντρώθηκαν αρκετοί κάτοχοι βραβείου Νόμπελ στα οικονομικά, συμπεριλαμβανομένου του φιλοσόφου Καρλ Πόπερ.
“Εκεί τέθηκαν σε εφαρμογή οι κύριες ιδέες που διέπουν τον κόσμο τα τελευταία 40 χρόνια» λέει ο Αλάν Καγιέ, ομότιμος καθηγητής Κοινωνιολογίας στο πανεπιστήμιο Paris Ouest Nanterre.
Τι συνέβη τότε; Στο ελβετικό χωριό ιδρύθηκε μια λέσχη στην οποία μετείχαν καμιά σαρανταριά κορυφαίοι συντηρητικοί οικονομολόγοι και στοχαστές, μεταξύ των οποίων ο Αμερικανός Μίλτον Φρίντμαν, ο Αυστροαμερικανός Λούντβιχ φον Μίζες, ο Γερμανός Βίλχελμ Ρέπκε, ο Αυστριακός Καρλ Πόπερ και, φυσικά, ο Αυστριακός Φρίντριχ φον Χάγιεκ.
  • Σκοπός της Λέσχης Μον Πελερέν ήταν να διατυπωθεί η εναλλακτική πρόταση στις ιδέες του Bρετανού οικονομολόγου Τζoν Μέιναρντ Κέινς, οι οποίες κυριαρχούσαν στον μεταπολεμικό δυτικό κόσμο και ήθελαν το κράτος να παίζει κυρίαρχο ρόλο στην οικονομία, προκειμένου ο κόσμος να εξέλθει από την καταστροφή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Στο Μον Πελερέν ο Χάγιεκ εισήγαγε την ιδέα του «νεοφιλελευθερισμού», την άποψη ότι η αγορά και οι αξίες της είναι ο πιο κατάλληλος και ορθός τρόπος οργάνωσης της κοινωνίας. Με απλά λόγια: Ο,τι είναι αδιάφορο για την αγορά είναι αδιάφορο και για την κοινωνία.

Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

Ρυθμισμένος κόσμος


Ρυθμισμένος κόσμος


Το σώου μιας κηδείας είναι πάντα χρήσιμο, όταν σκοπός της είναι να καθηλώσει τις μάζες μπροστά στο μεγαλείο της εξουσίας,
τι κι αν το μεγαλείο αυτό είναι αιμοσταγές, τι κι αν η εξουσία αυτή είναι ανθρωποφάγος, δηλαδή ελαφρόμυαλη και καταστροφική. Η
κηδεία της Μάργκαρετ Θάτσερ, η κηδεία της Νταϊάνας, όλο αυτό το άψυχο υπερθέαμα που προσφέρει στον λαό της μια εξουσία, η ίδια που τον στέλνει στα πολεμικά μέτωπα, που τον θάβει στις μίνες των ορυχείων και τον σκλαβώνει σε μια ζωή οπαδού, γκρούπι, φαν, ζωή φθηνή, όσον για να φθάνει για ένα μεθύσι με μπύρες το Σαββατοκύριακο.
Ηταν όλοι τους εκεί, η κρυόκωλη αγγλική αριστοκρατία, με τον Απόστολο Παύλο να γίνεται κούφια κουβέντα στο στόμα του Κάμερον, ο κιλίβαντας, ο Αρχιεπίσκοπος του Κατέρμπουρυ,