Ακούω τελευταία (και παλαιότερα, βέβαια) το γνωστό «επιχείρημα» ότι οι Έλληνες απελευθερώθηκαν το… 1827, χάρις στην παρέμβαση των τριών συμμαχικών στόλων (Βρετανίας, Γαλλίας, Ρωσίας) στο Ναυαρίνο!
Άρα, δεν «κερδίσαμε» την Ανεξαρτησία μας. Μας τη «χάρισαν»…
Μήπως τους τη… «χρωστάμε», κι όλα;
Πρώτη παρατήρηση: Κάθε μεγάλη Επανάσταση βοηθήθηκε με κάποιο τρόπο από το εξωτερικό. Όχι μόνο στην Ελλάδα. Παντού…
Στην Αμερικανική Επανάσταση (1775-81) καθοριστική ήταν η παρέμβαση του Γαλλικού Ναυτικού και του ίδιου του Γάλλου ευγενούς Λαφαγιέτ, ο οποίος άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο πολεμούσαν ως τότε οι «Πατριώτες» του Τζόρτζ Ουάσιγκτον.
Στην κορύφωση του Πολέμου (μετά το 1780), μάλιστα, το Γαλλικό Ναυτικό υπό τον Ναύαρχο Κόμη Γκράς, κατάφερε να νικήσει (και να αποκλείσει) παρέμβαση του Βρετανικού Ναυτικού. Ήταν μια από τις ελάχιστες φορές που το Γαλλικό Ναυτικό νίκησε τη θαλασσοκράτειρα Βρετανία!
Την ίδια εποχή, στο Πόλεμο κατά των Βρετανών – και υπέρ των Αμερικανών Επαναστατών – είχε μπει και η Ισπανία με την Αρμάδα της υπό τον Ναύαρχο Λουί ντε Κορντομπά (σε ξεχωριστές – αλλά και σε κοινές – ναυτικές επιχειρήσεις με το γαλλικό στόλο του Ατλαντικού, κατά του βρετανικού ναυτικού).
Στην τελική και πιο αποφασιστική μάχη του Yorktown (Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 1781) ο Βρετανός αρχιστράτηγος Κορνουάλις, έχασε, γιατί οι ενισχύσεις που περίμενε δεν έφτασαν ποτέ – τους παρεμπόδισε το Γαλλικό Ναυτικό. Αντίθετα αποβιβάστηκαν τότε μερικές χιλιάδες Γαλλικού τακτικού στρατού (με πυροβόλα), που ενώθηκαν με τους Αμερικανούς και έγειραν την πλάστιγγα της μάχης υπέρ τους.
Όταν συνθηκολόγησε μετά την ήττα στο Yorktown, o Κορνουάλις παραδόθηκε σε δύο στρατούς περίπου ισοδύναμους: τον Αμερικανικό υπό τον Ουάσιγκτον και το Γαλλικό εκστρατευτικό σώμα υπό τον Κόμη Ροσσαμπώ.
Στη διεξαγωγή της τελικής φάσης των επιχειρήσεων, η συμμετοχή των Γάλλων ήταν καθοριστική (ο Ουάσιγκτον ήθελε να επιτεθεί στη Νέα Υόρκη, δεν ήθελε καν να δώσει την τελική μάχη στο Yorktown, οι Γάλλοι επέμεναν).
Στις περισσότερες μάχες εκείνου το Πολέμου οι Αμερικανοί έχασαν. Αλλά κέρδισαν τρεις καθοριστικές: στο Κάμντεν, στη Σαρατόγκα και στο Yorktown. Και οι νίκες τους σταθεροποιήθηκαν όταν άρχισε να «ρέει» η γαλλική βοήθεια.
Γιατί οι Γάλλοι, πέρα από την πλήρη ανάμιξη του ναυτικού τους και του εκστρατευτικού τους σώματος στο πλευρό των Αμερικανών, τους έστειλαν και μεγάλη οικονομική βοήθεια – σε χρήματα, εφόδια, όπλα πυρομαχικά.
(Πολλοί υποστηρίζουν, μάλιστα, ότι οι υπέρογκες δαπάνες της Γαλλίας υπέρ των Αμερικανών επαναστατών τότε, επέσπευσαν λίγα χρόνια αργότερα τη μεγάλη χρεοκοπία της Γαλλίας, που πυροδότησε τη Γαλλική Επανάσταση του 1789)
Παρ’ όλη την καθοριστική στήριξη της Γαλλίας (και της Ισπανίας), όμως, ουδείς αμφισβήτησε ποτέ την επιτυχία των Αμερικανών στην Επανάστασή τους.
Ο δρ. Μελέτης Μελετόπουλος, μιλώντας πρόσφατα στην Παλαιά Βουλή επί τη 197η επετείω της Εθνικής Παλιγγενεσίας, ανεφέρθη διεξοδικώς στα αίτια που προεκάλεσαν την λυτρωτική για το ελληνικόν έθνος ναυμαχία στο Ναυαρίνο (20 Οκτωβρίου 1827 με το παλαιόν ημερολόγιον). Απέδειξε ότι η αναμέτρηση με τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο ήταν αναπόφευκτη και όχι τυχαία, διότι, όπως είπε στον Ιμπραήμ ο επικεφαλής ναύαρχος Εδουάρδος Κώδριγκτον, εισερχόμενος στον όρμο του Ναυαρίνου με την ναυαρχίδα «Ντάρτμουθ»: «Ήλθον ίνα δώσω διαταγάς και όχι να λάβω»!
