ΑΦΡΙΚΑ ΑΛΑ ΤΟΥΡΚ

Εκτός από την προσφατη επέκταση της Τουρκικής επιρροής δια τζιχαντιστών στην Συρία, που είναι ενταγμένη στην γεωστρατηγική αντίληψη της Άγκυρας περί της ελέω Αλλάχ αναγκαιότητας της παρουσίας της στην Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία, έντονη είναι και η προετοιμασία αντίστοιχων διεισδύσεων της και στην Αφρική.

Η στρατηγική διείσδυσης "ήπιας ισχύος" της Τουρκίας στην Αφρική περιλαμβάνει, εκτός από τις επίσημες διπλωματικές αποστολές που διατηρεί σε 44 αφρικανικά κράτη και την αεροπορική διασύνδεση των χωρών με τον έξω κόσμο μέσω Κωνσταντινούπολης, και την κατασκευή τζαμιών σε χώρες όπως η Γκάνα, το Μάλι και η Σομαλία, ίδρυση τουρκικών σχολείων, νοσοκομείων και πολιτιστικών κέντρων μέσω φορέων όπως η Τουρκική Υπηρεσία Συνεργασίας και Συντονισμού (TIKA) ή το "Ινστιτούτο" Yunus Emre  και προσφορά υποτροφιών και προγραμμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, για παράδειγμα μέσω του Τουρκικού Ιδρύματος Maarif. 

Αυτές οι προσπάθειες της απέδωσαν ήδη καρπούς. Το εμπόριο της Τουρκίας με την Αφρική έφτασε τα 32 δισεκατομμύρια δολάρια πέρυσι, σημειώνοντας αύξηση 50% την τελευταία δεκαετία. Τουρκικές εταιρείες έχουν εξασφαλίσει βασικές θέσεις σε τομείς όπως οι κατασκευές και η ενέργεια. Η Τουρκία υπέγραψε πρόσφατα συμφωνία θαλάσσιας ασφάλειας με τη Σομαλία, παραχωρώντας στην Άγκυρα δικαιώματα για υπεράκτιες γεωτρήσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου στα ύδατα της Σομαλίας έναντι εγκατάστασης και τουρκικών στρατιωτικών "συμβούλων" και στρατιωτικών βάσεων εποπτείας της περιοχής. Το ίδιο γίνεται και στην Λιβύη,  το Μάλι και την ΚΑΔ μετά τα πρόσφατα πραξικοπήματα στις χώρες του Σαχέλ. 

Συνεχίζεται η μείωση της Γαλλικής επιρροής στην Υποσαχάρια Αφρική

Ποιες θα είναι οι αντιδράσεις και οι αντενδείξεις από το Παρίσι και τον Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος πρέπει να διαχειριστεί κι ένα μεγάλο χάος μέσα στη χώρα του;

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Συνεχίζεται η μείωση της Γαλλικής επιρροής στην Υποσαχάρια Αφρική, πέρσι γράφαμε εδώ για τις Χώρες της ζώνης Σαχέλ: “…στις χώρες της περιοχής όπου προέκυψαν διάφορα πραξικοπήματα και ανατροπές, που συγκλόνισαν την Υποσαχάρια περιοχή τα τελευταία χρόνια, που εκτός των άλλων, ενίσχυσαν την Ρωσική παρουσία. Κυβερνητικές ανατροπές που εξάλειψαν τη γαλλική παρουσία από τις περισσότερες: 

Μετά από δέκα χρόνια αντιτρομοκρατικών στρατιωτικών επιχειρήσεων στη ζώνη Σαχέλ, η Γαλλία είναι παρούσα σε αυτήν την περιοχή μόνο στο Τσαντ με χίλιους στρατιώτες. Ο Νίγηρας ειδικότερα, ήταν πάντα κεντρικό σημείο στη μάχη κατά του τζιχαντισμού, και παρόλο που η νέα κυβέρνηση δεν έχει δείξει ακόμη ενδιαφέρον να μετατοπίσει τον πολιτικό της άξονα προς τη Ρωσία, υπάρχει η προοπτική η Μόσχα να ενισχύσει την παρουσία της. Θυμίζουμε ότι σε άλλες χώρες της Ζώνης Σαχέλ, υπάρχουν ήδη πολιτοφύλακες της ομάδας Wagner, όπως στο Μάλι…” (*).

Σειρά τώρα παίρνουν το Τσαντ και η Σενεγάλη, όπου αρνούνται την παραμονή των γαλλικών βάσεων στα εδάφη τους, ενώ πιθανά κλείνουν το μάτι στην (ρώσικη) Wagner.

Όσον αφορά την Σενεγάλη, η Γαλλία εξακολουθεί να έχει στρατιωτική παρουσία στη χώρα, 64 χρόνια μετά την ανεξαρτησία της. Μιλώντας πρόσφατα στο Γαλλικό Πρακτορείο, ο πρόεδρος Φαγιέ, ο οποίος εξελέγη τον Μάρτιο 2024, δήλωσε ότι η Γαλλία θα πρέπει να κλείσει τη βάση της εκεί. «Η Σενεγάλη είναι μια ανεξάρτητη χώρα, είναι μια κυρίαρχη χώρα και δεν αποδέχεται την παρουσία στρατιωτικών βάσεων», δήλωσε χαρακτηριστικά.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ! Γενοκτονίες κατά συρροή

ΚΛΙΚ

Ο αγώνας μεταξύ BRICS και Ε.Ε. για τη δημιουργία στρατηγικής σχέσης με τα αφρικανικά κράτη

"..Η Αφρική αποτελεί περίπου το 18% του παγκόσμιου πληθυσμού, και θα αυξηθεί σε 25% έως το 2050. Στην υποσαχάρια περιοχή η μέση ηλικία είναι περίπου 20 έτη..."

Γιώργος Παπαγιαννόπουλος, 

Αρχιτέκτων - Συγγραφέας
28/02/2024

Οικογενειακή φωτογραφία την τελευταία μέρα της συνόδου των Brics στη Νότια Αφρική τον Αύγουστο του 2023

via Associated Press

Ενώ η Ευρώπη εμφανίζεται άτολμη όσον αφορά τις μελλοντικές σχέσεις της με τις αφρικανικές χώρες, η συνεργασία μεταξύ αυτής της ηπείρου και του ομίλου χωρών Brics γίνεται όλο και πιο λειτουργική.

Η τελευταία σύνοδος κορυφής αυτής της ομάδας, που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής, ήταν αφιερωμένη στη συνεργασία με την Αφρική και τις ευκαιρίες που προσφέρει η νέα αφρικανική κοινή αγορά. Προφανώς οι δυνατότητές του έχουν υποτιμηθεί. Η σύνοδος κορυφής ανέφερε ξεκάθαρα ότι «η Αφρικανική Ηπειρωτική Ζώνη Ελεύθερων Συναλλαγών (AFCTA) δημιουργεί ένα ευνοϊκό περιβάλλον για το εμπόριο και τις επενδύσεις στην Αφρική, ιδιαίτερα στην ανάπτυξη υποδομών. Οι χώρες Brics είναι αξιόπιστοι εταίροι για συνεργασία, εμπόριο και ανάπτυξη».

Έχοντας επικυρωθεί το 2019, η AfCFTA σκοπεύει να ξεπεράσει τους τελωνειακούς φραγμούς μεταξύ των αφρικανικών χωρών και να προωθήσει την οικονομική, νομισματική και αναπτυξιακή ολοκλήρωση για ολόκληρη την ήπειρο. Σήμερα αντιπροσωπεύει ήδη μια αγορά σχεδόν ενάμιση δισεκατομμυρίου ανθρώπων και ένα ακαθάριστο εγχώριο προϊόν 2.600 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Επίσης το 2024, η Αφρική θα λάβει ιδιαίτερη προσοχή από την Brics. Η προεδρία της ομάδας θα είναι από τη Βραζιλία, η οποία θα συντονίζει και τις δραστηριότητες της G20. Να θυμηθούμε ότι ήδη κατά την τελευταία σύνοδο κορυφής για το κλίμα στο Ναϊρόμπι, ο Πρόεδρος Λούλα είχε αγκαλιάσει τις θέσεις της Αφρικανικής Ένωσης για τη μείωση του χρέους, για την ανάγκη για μια πιο περιεκτική και «κατάλληλη για τον σκοπό» παγκόσμια χρηματοπιστωτική αρχιτεκτονική. Ο Celso Amorin, ειδικός σύμβουλος της βραζιλιάνικης προεδρίας για διεθνείς υποθέσεις και ένας από τους αρχιτέκτονες του Brics, δήλωσε επίσης ότι η Αφρική θα βρίσκεται στο επίκεντρο της εξωτερικής πολιτικής της Βραζιλίας. Δεν είναι μυστικό ότι το 2024 θα είναι μια χρονιά γεμάτη παγίδες για το αφρικανικό χρέος. Σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών που εδρεύει στην Βασιλεία της Ελβετίας, το εξωτερικό χρέος έχει ήδη φτάσει το 30% του ΑΕΠ, το ένα τρίτο του οποίου κατέχεται από εμπορικές τράπεζες. Πάνω από διακόσια δισεκατομμύρια δολάρια χρεογράφων που λήγουν θα πρέπει να ανανεωθούν φέτος.

Ζώνη Σαχέλ: ”Αποχαιρετισμός” της Γαλλίας στον Νίγηρα

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν μεγαλύτερο μερίδιο παρουσίας στον Νίγηρα, και προφανώς η Ρωσο-αμερικάνικη αντιπαράθεση θα ενταθεί και στον Νίγηρα..

Γιώργος Παπαγιαννόπουλος, 

Αρχιτέκτων - Συγγραφέας

Νίγηρας 3 Αυγούστου 2023 Υποστηρικτές της χούντας πανηγυρίζουν και ζητούν απεξάρτηση από τις ξένες δυνάμεις
VIA ASSOCIATED PRESS


Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν ανακοίνωσε το βράδυ της Κυριακής 24.09.23 ότι το Παρίσι θα τερματίσει τη «στρατιωτική του συνεργασία με ”τις de facto αρχές του Νίγηρα» και ότι οι στρατιώτες που βρίσκονται στην Υποσαχάρια χώρα θα επαναπατριστούν «μέχρι το τέλος του έτους». Οι Γάλλοι διπλωμάτες και το προσωπικό στο (Niamey) Νιαμέι θα επιστρέψει στη Γαλλία «τις επόμενες ώρες». Ως εκ τούτου, η ανακοίνωση, που έγινε ζωντανά στην τηλεόραση, αφορά την επιστροφή του Γάλλου πρεσβευτή στο Νιαμέι, Σιλβέν Ιτέ, και την απόσυρση περίπου 1.500 στρατιωτών που έχουν αναπτυχθεί στον Νίγηρα για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.


Η απόφαση αυτή έρχεται δύο μήνες μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα που έλαβε χώρα στη χώρα στις 26 Ιουλίου, και στο αδιέξοδο διαρκείας πολλών εβδομάδων με την κυβέρνηση που προέκυψε από το πραξικόπημα. «Η Γαλλία αποφάσισε να επαναφέρει τον πρεσβευτή της και ως εκ τούτου, τις επόμενες ώρες, ο πρεσβευτής μας με αρκετούς διπλωμάτες θα επιστρέψει στη Γαλλία. Και ας βάλουμε τέλος στη στρατιωτική μας συνεργασία με τις de facto αρχές του Νίγηρα, γιατί δεν θέλουν πλέον να πολεμήσουν την τρομοκρατία», δήλωσε ο Πρόεδρος Μακρόν, διευκρινίζοντας ότι οι Γάλλοι στρατιώτες «θα επιστρέψουν με τάξη τις επόμενες εβδομάδες και μήνες, με προθεσμία το τέλος του έτους. Μια δήλωση που έγινε αμέσως δεκτή με χαρά στο Νιαμέι, όπου χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν αυθόρμητα σε μια πλατεία κοντά στην κύρια γαλλική στρατιωτική εγκατάσταση στην πόλη.

Αυτή η πραγματική αποχώρηση από τον Νίγηρα έρχεται μετά από δύο μήνες διαπραγματεύσεων με την κυβέρνηση που προέκυψε από το πραξικόπημα υπό την ηγεσία του στρατηγού Αμπντουραχμάν Τιανί, ο οποίος ανέτρεψε τον Πρόεδρο Μοχάμεντ Μπαζούμ. Το γαλλικό Προεδρικό Μέγαρο (Elysée) δήλωσε ότι η απόφαση θα ληφθεί σε συμφωνία με τον κ. Μπαζούμ -ο οποίος δεν παραιτήθηκε, αν και αυτός και η οικογένειά του έχουν συλληφθεί μετά το πραξικόπημα- και με τους ηγέτες της ECOWAS, (”Δυτικοαφρικανική Οικονομική και Νομισματική Ένωση”) η παρέμβαση των οποίων ζητήθηκε επανειλημμένα και το Παρίσι ήλπιζε να αποκατασταθεί η νόμιμη κυβέρνηση στον Νίγηρα.

ΣΑΧΕΛ, Η ΜΑΥΡΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ

 

- Στην υποσαχάρια Αφρική κρίνεται η επιβίωση των ανθρώπων και των εννοιών. 

⚫ Η Δύση,  όλο αυτό το συνονθύλευμα μαριονετών που συνασπίζονται σε Συμμαχίες Προθύμων και εξάγουν «ανθρωπιστικούς πολέμους», εκφράζουν τον αποτροπιασμό τους για το πραξικόπημα στο Νίγηρα. Δε στέκονται βέβαια μόνο στην έκφραση του αποτροπιασμού. Έχοντας επιβάλει βαρύ εμπάργκο σε όλες της χώρες του Σαχέλ (Μαλί,Τσαντ, Γουινέα, Μπουργκίνα Φάσο, Νίγηρα) προσβλέπουν σε μαζικό θανατικό και εμφύλιες συρράξεις. 

Η Εμμανουέλα Κλαούντια Ντελ Ρε, Ειδική Εντεταλμένη γουρούνα της ΕΕ για το Σαχέλ, δηλώνει με απόλυτο κυνισμό, «Οι κυρώσεις αρχίζουν να δίνουν αποτελέσματα. δεν υπάρχουν αρκετά φάρμακα, τρόφιμα, ηλεκτρισμός. Πρέπει να συνεχίσουμε!» 

⚫ Η «ανεξαρτησία της σημαίας», στις αφαιμαγμένες πρώην αποικίες ποτέ δεν σήμανε την πραγματική απελευθέρωση  τους. Οι χώρες, της απόλυτης δυσαναναλογίας ανάμεσα στον ανεκτίμητο  φυσικό τους πλούτο και τη βαθιά εξαθλίωση των ανθρώπων τους, παραμένουν αντικείμενο άγριας εκμετάλλευσης, ελέω ξεπουλημένων πολιτικών που υπηρετούν με το αζημίωτο τη συνέχιση της αφαίμαξης. Αποχωρώντας οι Γάλλοι από τις αφρικανικές αποικίες, ισοπέδωσαν ό, τι δεν μεταφερόταν, όπως έκαναν οι Ναζί κατά την αποχώρησή τους. Σχολεία, νοσοκομεία, δημόσια κτίρια έγιναν σκόνη, χιλιάδες αιγοπρόβατα, άλογα και αγελάδες θανατώθηκαν, καθιερώθηκε το γαλλικό αποικιακό νόμισμα FCFA κι επιβλήθηκε  «ο φόρος αποικίας», που ισχύει μέχρι σήμερα και υπερβαίνει το 40% του ΑΕΠ των «ανεξάρτητων» χωρών. 

⚫ Όσοι Αφρικανοί ηγετες αντισταθηκαν, δολοφονήθηκαν. 

- Ο Sylvanus Olympio στο Τόγκο δολοφονήθηκε από το μέλος της Γαλλικής Λεγεώνας των Ξένων, Etienne Gnassingbe. 

- Ο Modiba Keita , ο πρώτος πρόεδρος του Μάλι, που αποφάσισε να αποχωρήσει από το αποικιακό νόμισμα FCFA δολοφονήθηκε από τον Moussa Traoré, της Γαλλικής Λεγεώνας των Ξένων. 

- Ο  37χρονος Τομά Σανκαρά, που μετονόμασε τη χώρα του σε Μπουργκίνα Φάσο – Χώρα των τίμιων ανθρώπων – ο Τσε της Αφρικής, όπως έμεινε στην ιστορία, που έκανε αναδιανομή της γης και καταπολέμησε τον αναλφαβητισμό, γαζώθηκε από σφαίρες, τον Οκτώβρη του 1987. 

- Ο Μουαμάρ Καντάφι που επεχείρησε  τη νομισματική ένωση των Αφρικανικών χωρών με δικό της νόμισμα και προσπάθησε να κάνει τη Σαχάρα να καρπίσει, οδηγήθηκε σε λυντσάρισμα μέχρι θανάτου, στη διάρκεια  μιας «Αραβικής Άνοιξης», μαγειρεμένης στα υπόγεια της CIA.  

Έτσι επιχειρήθηκε να δικαιωθεί η ρήση του Σιράκ, «Χωρίς την Αφρική, η Γαλλία θα πεθάνει»

Γιόμο Κενυάτα (Jomo Kenyatta)

"Όταν ήρθαν οι ιεραπόστολοι, οι Αφρικανοί είχαν τη γη και οι ιεραπόστολοι κρατούσαν τη Βίβλο. Μας έμαθαν να προσευχόμαστε με τα μάτια κλειστά. Όταν τα ανοίξαμε, εκείνοι είχαν τη γη κι εμείς κρατούσαμε τη Βίβλο"


Τάδε έφη Γιόμο Κενυάτα (Jomo Kenyatta).
Ηγέτης του απελευθερωτικού κινήματος της Κένυας, αλλά και πρώτος πρωθυπουργός και πρόεδρός της, μετά την απελευθέρωσή της από τη Βρετανική Κοινοπολιτεία, το 1963.
Αυτή η σπουδαία προσωπικότητα της μαχόμενης Αφρικής, φεύγει σαν σήμερα από τη ζωή στα 1978.



Βιογραφία

Ο Γιόμο Κενυάτα ήταν ο ηγέτης του απελευθερωτικού κινήματος της Κένυας και το 1953 είχε καταδικαστεί σε καταναγκαστικά έργα, καθώς οι Βρετανοί προσπαθούσαν με κάθε μέσο να διατηρήσουν την αποικιακή αυτοκρατορία τους που κατέρρεε. Η παγκόσμια κατακραυγή ώθησε και άλλους Αφρικανούς ηγέτες να ασκήσουν έντονες πιέσεις, προκειμένου να πετύχουν την απελευθέρωσή του.

Ύστερα από περίπου εννέα χρόνια φυλάκισης και κατ' οίκον περιορισμού, στις 14 Αυγούστου του 1961, ο ηγέτης των Μάου Μάου και μετέπειτα πρόεδρος της Κένυας, Γιόμο Κενυάτα, απελευθερώθηκε και επέστρεψε στο σπίτι του στο Γκατούντου κοντά στο Ναϊρόμπι, όπου έγινε δεκτός με ενθουσιασμό από τους οπαδούς του. Μία εβδομάδα μετά την επιστροφή του στο Γκατούντου, Βρετανός αξιωματούχος τού παρέδωσε επισήμως την εντολή με την οποία τέθηκε τέρμα στους περιοριστικούς όρους, το χρυσό δαχτυλίδι του και το μαύρο μπαστούνι του, σύμβολα της επιστροφής του στην ελευθερία.

Λίγο αργότερα ο Γιόμο Κενυάτα πήρε μέρος στη διάσκεψη στο Λονδίνο, στην οποία εξετάστηκε το μέλλον της αποικίας. Το 1963 έγινε πρωθυπουργός της Κένυας και ένα χρόνο αργότερα, μετά την ανεξαρτησία της χώρας, ανέλαβε πρόεδρος.

Ο Κενυάτα ήταν ένας μορφωμένος διανοούμενος που έχει συγγράψει αρκετά βιβλία και έχει μείνει στην ιστορία ως Παναφρικανιστής. Είναι επίσης ο πατέρας του τέταρτου προέδρου της Κένυας, Ουχούρου Κενυάτα.

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΟΤΙ ΤΑ ΙΣΧΥΡΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΜΜΕ ΔΕΝ ΘΑ ΔΕΙΞΟΥΝ ΠΟΤΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

Περιοχή της Αφρικής = 30,37 εκατομμύρια km2

° Έκταση Κίνας = 9,6 εκατομμύρια km2

°Π.Α. Περιοχή Ugh. = 9,8 εκατομμύρια km2

° Περιοχή της Ευρώπης = 10,18 εκατομμύρια km2

● Η Αφρική είναι μεγαλύτερη από όλη την Ευρώπη, την Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής μαζί.

● Αλλά στους περισσότερους παγκόσμιους χάρτες, η Αφρική αναπαριστάται σε μικρό μέγεθος.

Αυτό γίνεται σκόπιμα για να δημιουργηθεί το οπτικό αποτέλεσμα μιας μικρής Αφρικής για να χειραγωγήσει, να κάνει πλύση εγκεφάλου και να εξαπατήσει τους Αφρικανούς όπου κι αν βρίσκονται.

- Η Αφρική έχει το 60% της καλλιεργήσιμης γης,

- Η Αφρική έχει 90% απόθεμα πρώτων υλών,

- Η Αφρική διαθέτει το 40% του παγκόσμιου αποθέματος χρυσού,

- Αφρική, 33% του αποθεματικού διαμαντιών,

-Η Αφρική διαθέτει το 80% του παγκόσμιου αποθέματος Coltan (ορυκτά για την παραγωγή τηλεφώνων και ηλεκτρονικών), κυρίως στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό.

-Η Αφρική διαθέτει το 60% του παγκόσμιου αποθέματος κοβαλτίου (ορυκτά για κατασκευή μπαταριών αυτοκινήτων)

-Η Αφρική είναι πλούσια σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο.

-Η Αφρική (Ναμίμπια) έχει την πλουσιότερη ακτή ψαριών στον κόσμο.

- Η Αφρική είναι πλούσια σε μαγγάνιο, σίδηρο και ξύλο.

- Η Αφρική είναι τριπλάσια από την περιοχή της Κίνας, τριπλάσια από την περιοχή της Ευρώπης, τρεις φορές από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Η Αφρική έχει τριάνταμισι εκατομμύρια km2 (30 415, 875 km2)·

- Η Αφρική έχει 1.300 εκατομμύρια κατοίκους (η Κίνα έχει 1.400 εκατομμύρια κατοίκους σε 9,6 εκατομμύρια km2).

Που σημαίνει ότι η Αφρική ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΗ.

Η καλλιεργημένη γη της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό είναι ικανή να θρέψει όλη την Αφρική.

Και όλη η καλλιεργήσιμη γη της Αφρικής είναι ένα καλώδιο για να θρέψει όλο τον κόσμο.

-Η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό έχει σημαντικά ποτάμια που μπορούν να φωτίσουν την Αφρική.

Το πρόβλημα είναι ότι η CIA, οι δυτικές εταιρείες και κάποιες αφρικανικές μαριονέτες αποσταθεροποιούν τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό εδώ και δεκαετίες.

- Η Αφρική είναι μια πολιτιστικά ποικιλόμορφη ήπειρος από άποψη χορού, μουσικής, αρχιτεκτονικής, γλυπτικής κλπ.

- Η Αφρική φιλοξενεί 30.000 φαρμακευτικές και φυτικές συνταγές που η Δύση τροποποιεί στα εργαστήριά της.

- Η Αφρική έχει έναν νεαρό παγκόσμιο πληθυσμό που αναμένεται να φτάσει τα 2500 εκατομμύρια μέχρι το 2050.

Η ΑΦΡΙΚΗ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΕΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ καθώς η Αφρική πρέπει να θρέψει 9 δισεκατομμύρια ανθρώπους.

Με αποαποικιοποιημένα αφρικανικά μυαλά και μια ισχυρή επιδίωξη της αφρικανικής ενότητας, η Αφρική θα είναι ο μελλοντικός κυβερνήτης άλλων πολιτισμών επειδή ο κόσμος δεν είναι τίποτα χωρίς την Αφρική.

Η ΕΓΧΡΩΜΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

«Ἔχουμε οὐράνιο, ἔχουμε διαμάντια, ἔχουμε χρυσό, ἔχουμε πετρέλαιο καὶ ζοῦμε σὰν σκλάβοι. Γιατί; Μέχρι πότε; Δὲν θὰ τὸ δεχθοῦμε! Ἡ γαλλικὴ βάση στὸν Νίγηρα πρέπει νὰ φύγει. Δὲν χρειαζόμαστε τοὺς Γάλλους γιὰ νὰ εἴμαστε ἀσφαλεῖς», φωνάζει μπροστὰ στὸν τηλεοπτικὸ φακὸ ἕνας ἐκ τῶν δεκάδων χιλιάδων Νιγήρων, κατοίκων τῆς ἀφρικανικῆς χώρας τοῦ Νίγηρα, ποὺ διαδήλωσαν στὴν Νιαμέϊ, τὴν πρωτεύουσα τῆς χώρας, ὑπὲρ τοῦ στρατιωτικοῦ πραξικοπήματος ποὺ ἔλαβε χώρα πρὸ δεκαπενθημέρου ἀνατρέποντας τὸν, ὄχι καὶ τόσο γνησίως, ἐκλεγμένο πρόεδρο Μπαζοῦμ, ὁ ὁποῖος διατηροῦσε καλὲς σχέσεις μὲ τὸν Γάλλο πρόεδρο Μακρόν.

 «Εἶναι πράγματι γενναῖοι, καὶ τοὺς ὑποστηρίζω 100%. Ἔχουμε ὑποφέρει πολύ», φωνάζει ἐπίσης μία ἐκ τῶν Νιγήρων ἀναφερόμενη στοὺς πραξικοπηματίες. 

Ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ ἀγαπημένο «ἀφήγημα» τῆς Δύσης, ὁ λαὸς ἐδῶ φαίνεται ὅτι ἀναζητεῖ ἡγέτες καὶ ὄχι «δημοκρατία». Ἀναζητεῖ ἡγέτες ἱκανοὺς νὰ διεκδικήσουν τὴν ἀνεξαρτησία τῆς χώρας ἀπὸ τὴν γαλλικὴ νεοαποικιοκρατία, ποὺ ἀπομυζεῖ τοὺς πόρους της ἀντὶ πινακίου φακῆς, ἀποδίδοντας στὸν λαὸ τὴν ἐθνική του ἀξιοπρέπεια -ὅσο μποροῦμε νὰ ὁμιλοῦμε περὶ «ἔθνους» σὲ χῶρες μὲ φυλετικὴ κοινωνικὴ ὀργάνωση, ὅπως οἱ ἀφρικανικές.  Ἀναζητεῖ ἡγέτες ποὺ μποροῦν νὰ ἀποδώσουν κοινωνικὴ δικαιοσύνη χτυπώντας τὴν ἐξαγορὰ τῶν ἐντόπιων ἀξιωματούχων ἀπὸ τοὺς Δυτικοὺς καὶ νὰ ἀνορθώσουν τὸ βιοτικὸ ἐπίπεδο τῶν πολλῶν, σὲ μία ἀπὸ τὶς φτωχότερες χῶρες τοῦ κόσμου, ποὺ ὡστόσο διαθέτει μεγάλο φυσικὸ πλοῦτο. 

Η σιωπή της αριστεράς για την εξέγερση στο Νίγηρας

Του Δημήτρη Μπελαντή

Όμως, ας μην είμαστε απόλυτοι στις κρίσεις μας για τα τεκταινόμενα στην Αφρική, και ας μην καταδικάζουμε τόσο εύκολα  και αβίαστα τους αναρχικούς και κομμουνιστές   σ. στις  επικριτικές θέσεις τους κατά του υποκινημενου  πραξικοπήματος του "ρωσικού ιμπεριαλισμού" στον Νίγηρα.

Επιχείρημα υπέρ τους πρώτο. Σε λίγο οι Ρώσοι ιμπεριαλιστές θα ροκανίζουν τους φυσικούς πόρους της Αφρικής που ως τώρα οι Γάλλοι  τους αποσπούσαν με μέτρο, αυτοσυγκράτηση και με όρους αειφόρου ανάπτυξης . Μπορεί  οι πραξικοπηματίες  να χρησιμοποιήσουν ακόμη και  ....ορυκτά καύσιμα !!!

Επιχείρημα δεύτερο : οι " πραξικοπηματίες του Νίγηρα", όπως  τους περιέγραψε ο Ριζοσπάστης στις 28-7 , δεν κήρυξαν αμέσως την σοσιαλιστική- εργατική  εξουσία.Αυτο αντιβαίνει στην αποκήρυξη της θεωρίας των σταδίων,κατά το 18 ο Συνέδριο του ΚΚΕ, το 2009. Οι κινηματίες είναι αγράμματοι νέγροι,που δεν διαβάζουν τα κείμενα του ΚΚΕ και ζητούν εθνική για την χώρα τους  ανάπτυξη,θέση που το Κόμμα, ο αριστερισμός αλλά και οι αναρχικοί σωστά καταδικάζουν ως αστικό και ιμπεριαλιστικό στόχο εθνικής ενότητας με τον ταξικό εχθρό.

Επιχείρημα τρίτο ,κατά τους αναρχικούς ιδίως επικριτές : τα κράτη που είναι στην Αφρική υπέρ των Ρώσων - η συντριπτική πλειοψηφία - είναι ακόμη ....κράτη και δεν αυτοκαταλυθηκαν.Ουτε καν μαρασμός των κρατών τους,που θα ήταν το μίνιμουμ απαιτούμενο ,κατά τους αναρχικούς συντρόφους.

Επιχείρημα τέταρτο : όλοι αυτοί οι άσχετοι Αφρικανοί εμπλέκονται σε αδελφοκτόνο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ενώ θα έπρεπε να μετατρέψουν ,κατά τον Λένιν, τον ιμπεριαλιστικό σε εμφύλιο.Τι; Ως τώρα έκαναν συνέχεια  μεταξύ τους εμφυλίους; Ναι,σωστά,  αλλά όχι με σωστή  λενινιστική η αναρχική στρατηγική. Επιλέγουν τον ένα ληστή ιμπεριαλιστη έναντι των άλλων.

"Γιατί ο Νίγηρας είναι φτωχός και η Γαλλία πλούσια"

Γιώργος Μαργαρίτης 

"Γιατί ο Νίγηρας είναι φτωχός και η Γαλλία πλούσια"

Με αυτό το σύνθημα χιλιάδες διαδηλωτές επιτέθηκαν στην Γαλλική Πρεσβεία -λιγότερο από μια εβδομάδα μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα που ανέτρεψε την φιλοδυτική κυβέρνηση.

Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: στην διαδήλωση περίσσευαν οι ρωσικές σημαίες.....

Ο Νίγηρας (1.267.000 τ.χλμ, 25.400.000 κάτοικοι, 14,8 !!!! έτη διάμεσος ηλικία) είναι μαζί με το Καζακστάν και την Ρωσία ο μεγαλύτερος εξαγωγέας ουρανίου στον κόσμο. Το ουράνιο το εκμεταλλεύονταν ευρωπαϊκές εταιρείες. 

Η Γαλλία αποφάσισε την εκκένωση των Ευρωπαίων πολιτών και των 700 Γάλλων -στην χώρα υπάρχουν και 1.700 Γάλλοι στρατιώτες. 

Εντάξει δεν είναι κάτι σαν την Καμπούλ αλλά η ταχύτητα με την οποία "ξηλώνεται" η ευρωπαϊκή και δυτική επιρροή στο στρατηγικό Σαχέλ δεν μπορεί παρά να εντυπωσιάσει.

Α ξέχασα! Στην Ουκρανία κερδίζει το ΝΑΤΟ και όταν καταρρεύσει η Ρωσία οι αφρικανικές "λεπτομέρειες" από μόνες τους θα ρυθμιστούν.

Εξάλλου η "Δύση" είναι η σωστή πλευρά της ιστορίας... Δεν είναι;;;;;

Γιώργος Αλεξάτος

Χάνοντας τον Νίγηρα, η Γαλλία έχασε και μεγάλο μέρος του χρυσού και του ουρανίου που λεηλατούσε. Και άρχισε τις απειλές, αφήνοντας υπονοούμενα ακόμα και για εισβολή.

Να, όμως, που αυτά που ήξερε έχουν τελειώσει. Μάλι, Μπουρκίνα Φάσο, Γουινέα και Αλγερία προειδοποίησαν ότι σε περίπτωση εισβολής θα σταθούν ενεργά στο πλευρό του λαού του Νίγηρα.

Εκοιμήθη ο Νιγηρίας Αλέξανδρος † 30.6.2023

Ημέρα των Αποστόλων, εκοιμήθη ο Μητροπολίτης Νιγηρίας Αλέξανδρος, μετά από δύσκολη μάχη κατά του καρκίνου.

 Να πάρει η ευχή, φεύγεις όμως μια μέρα αποστολική, όπως σου πρέπει.

 Την ευχή σου να έχουμε και μεις και πιο πολύ ο αφρικανικός λαός σου, αφού Αφρικανός επέλεξες να γίνεις και συ. Κι

"Είμαι βέβαιος ότι τελικά ανήκω σε μια άλλη Εκκλησία, όχι αυτή που φαίνεται, αλλά σε μια άλλη Εκκλησία υπόγεια, underground. Στην εκκλησία αυτή, που είναι θαμμένη κάτω από την υπάρχουσα , βλέπω με χαρά και ανακούφιση ότι δεν είμαι μόνος. Είμαστε πολλοί, κληρικοί και λαϊκοί, άνδρες και γυναίκες, που όχι μόνο επιδιώκουμε να γίνουμε ενήλικες, αλλά και που απαιτούμε να αντιμετωπιστούμε από τη θεσμική Εκκλησία ως ενήλικες και όχι πλέον ως παιδιά!

Η Εκκλησία αυτή δεν φοβάται να συμπορεύεται με την κοινωνία προς τους Εμμαούς της κάθε ιστορικής στιγμής. Η συμπόρευση αυτή με το Χριστό και τους ανθρώπους, μας μαθαίνει πως ο ξένος γίνεται φίλος, ο καλεσμένος γίνεται οικοδεσπότης, ο ακροατής γίνεται κήρυκας.

Η Εκκλησία αυτή δεν φοβάται να ανοίξει την αγκαλιά της στην πλατιά συνάφεια, στον κόσμο, για να μπορέσει να διακρίνει πως ο Χριστός είναι ήδη παρών και που το Πνεύμα του Θεού εργάζεται. Μπορεί και τολμά να απαντήσει στα ερωτήματα που ο κόσμος σήμερα θέτει, κάποτε δύσκολα ερωτήματα, όπως η ισότητα της γυναίκας, η θέση της στην Εκκλησία, η σεξουαλικότητα και προσανατολισμοί της, ο διάλογος με το περιθώριο, μια και εκεί δεν ευρίσκονται πλέον ανώνυμοι άνθρωποι, αλλά φίλοι, οικείοι, μέντορες, ηγέτες. Αλλά και σε ερωτήματα για την επιστήμη, την οικολογία, τη δικαιοσύνη, την οικονομία, τη νεο-αποικιοκρατία, τον διάλογο και την συνύπαρξη πολιτισμών και θρησκειών και τόσα άλλα". 

( Νιγηρίας Αλέξανδρος † 30.6.2023)

Μετανάστευση από την Αφρική: Δεν μεταναστεύουν οι φτωχότεροι των φτωχών.

Του Δημήτρη Τσούκαλη

Αυτά που συμβαίνουν σχεδόν καθημερινά στη Μεσόγειο είναι η πλήρης χρεοκοπία της Ευρωπαϊκής πολιτικής. «Προοδευτικής και συντηρητικής». Πακέτο.

Οι δηλώσεις συμπόνιας και συγκλονισμού, ιδιαίτερα από εκείνους που σχεδιάζουν αυτές τις πολιτικές, φαντάζουν τουλάχιστον υποκριτικές.

Στην Ελλάδα, τη χώρα που μαζί με την Ιταλία, δέχεται τα μεγαλύτερα μεταναστευτικά  κύματα, στην προεκλογική περίοδο δεν έγινε καμία- μα καμία- σοβαρή συζήτηση για το θέμα-πρόβλημα. (Το ότι κανένα κόμμα, «μικρό» ή «μεγάλο», δεν ζητά ούτε καν συζήτηση για το θέμα δεν πρέπει να εκπλήσσει. Το ίδιο δεν συμβαίνει με όλα τα μεγάλα ζητήματα -δημογραφική κατάρρευση, ερήμωση της επαρχίας- που λύνονται δια της εξαφάνισης; 

Η αντιπαράθεση γίνεται συνθηματολογικά («ανθρωπισμός- μισανθρωπισμός») και η όποια αναφορά επικεντρώνονταν επικοινωνιακά  μόνο το φράχτη του Έβρου (που προεκλογικά έχασε  λίγο «τη ντροπή του»). 

Καμία σοβαρή συζήτηση , όχι για την επίλυση, θα ήταν αστείο να το ισχυριστεί κανείς,  αλλά τουλάχιστον για την κατανόηση του προβλήματος.

Το κείμενο που θα διαβάσετε, όσοι έχετε την υπομονή, έχει δημοσιευτεί παλιότερα.

Αξίζει να διαβαστεί και σήμερα.

Είναι μια εικόνα, γι` αυτά που αποφεύγουν οι πολιτικοί και τα πολιτικά κόμματα να δουν.  

Μετανάστευση από την Αφρική:
Δεν μεταναστεύουν οι φτωχότεροι των φτωχών.

Η μεγάλη αύξηση του πληθυσμού  της Αφρικής θα αυξήσει δραματικά τις μεταναστευτικές ροές προς στην Ευρώπη, λέει ειδικός και ερευνητής στα θέματα Αφρικής και μετανάστευσης  Stephen Smith. 

H οικοδόμηση μιας Ευρώπης φρούριο δεν είναι λύση.

Ο Stephen Smith, καθηγητής στο πανεπιστήμιο Duke των Ηνωμένων Πολιτειών 

μιλάει στην Αυστριακή εφημερίδα KURIER  

KURIER: Το νέο σας βιβλίο διαπραγματεύεται το ερχόμενο μεταναστευτικό κύμα από την Αφρική. Διατυπώνετε την άποψη   ότι το 2050 η Ευρώπη θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια μεταναστευτική θύελλα και ο λόγος γι` αυτό είναι ότι θα αυξηθεί  ο πληθυσμός της Αφρικής  από τα 1,3 δις σήμερα στα 2,5 δισεκατομμύρια. 

Η Αφρική είναι το τελευταίο τμήμα της γης που βρίσκεται σε μεταβατική δημογραφική φάση, κάτι που σημαίνει για παράδειγμα ότι πρώτα μειώνεται  το ποσοστό θνησιμότητας και με μια καθυστέρηση, μειώνεται και  το ποσοστό των γεννήσεων. Για να   φανταστεί κανείς  το ποσοστό αύξησης   θα πρέπει  να σκεφτεί ότι το 1950 ο πληθυσμός της Αφρικής  ήταν 250 εκατομμύρια και σε έναν αιώνα προβλέπεται να  έχει δεκαπλασιαστεί.

Αυξάνεται η κινεζική παρουσία στην Αφρικανική ήπειρο

Γιώργος Παπαγιαννόπουλος, Αρθρογράφος

Αρχιτέκτων - Συγγραφέας

Υπολογίζεται ότι υπάρχουν 50.000 Αφρικανοί στην Κίνα και μεταξύ ενός και δύο εκατομμυρίων Κινέζων διασκορπισμένοι σε 54 αφρικανικά κράτη

2022 - Πανεπιστήμιο Αντίς Αμπέμπα Φοιτητές με μάσκες από την κινέζικη όπερα με αφορμή τους εορτασμούς για την ημέρα κινεζικής γλώσσαςXinhua News Agency via Getty Images

Στην Αφρική η παρουσία των κινεζικών κεφαλαίων έχει γίνει αισθητή τα τελευταία χρόνια σε χώρες, όπως η Γκάνα, η Νιγηρία και η Αιθιοπία, ενώ διατηρεί την πρώτη στρατιωτική της βάση εκτός συνόρων της στο Τζιμπουτί. (με την ευκαιρία υπενθυμίζω ότι, στην διπλανή Σομαλία έχει στρατιωτική βάση η Τουρκία)..Την κινεζική διείσδυση διαπιστώσαμε και κατά την διάρκεια πρόσφατου ταξιδιού μας στην Μαδαγασκάρη.

Η Αιθιοπία επί παραδείγματι, έχει αποτελέσει πόλο έλξης των κινεζικών κεφαλαίων για έργα υποδομής και όχι μόνο. Υπολογίζεται ότι 4 δισεκατομμύρια δολάρια έχουν επενδυθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο, με αποτέλεσμα οι υποδομές της Αιθιοπίας σε γη, αέρα και θάλασσα να χρηματοδοτούνται πλέον σχεδόν αποκλειστικά από κινεζικά κεφάλαια. Η πρόοδος της χώρας έχει σημειώσει γεωμετρική πρόοδο, με τους ρυθμούς ανάπτυξης να αγγίζουν επίπεδα 10% ετησίως παρά την πανδημία και παρά τον εμφύλιο πόλεμο στο Τιγκράϊ. Αυτονόητα, αυτό ”μεταφράζεται” σε ανάπτυξη- πέραν των οικονομικών- των αντίστοιχων σχέσεων σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο.

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, οι σχέσεις μεταξύ της Κίνας και της αφρικανικής ηπείρου έχουν σταδιακά ενισχυθεί. Βοηθάει αποφασιστικά ότι δεν έχει υπάρξει η ίδια ”αποικιακή δύναμη”- καθώς και το γεγονός ότι έχουν αποσυρθεί από πολλές περιοχές της Ηπείρου οι παλαιές ευρωπαϊκές αποικιακές χώρες. Παράλληλα με το διαρκώς αυξανόμενο διμερές εμπόριο, τις άφθονες και σημαντικές κινεζικές επενδύσεις σε πολλές αφρικανικές χώρες και το αναπόφευκτο γεωπολιτικό ενδιαφέρον του Πεκίνου σε περιοχές πλούσιες σε στρατηγικούς πόρους (και όχι μόνο), πρέπει να επισημάνουμε ένα κοινωνικό φαινόμενο που πολύ συχνά παραβλέπεται.

Μιλάμε για την κίνηση ανθρώπων που έχει επηρεάσει τους δύο εν λόγω παίκτες: τον Κινέζικο ”Δράκο” και βεβαίως, την Αφρική. Οι αριθμοί είναι κάπως ”ομιχλώδεις”, αλλά υπολογίζεται ότι υπάρχουν 50.000 Αφρικανοί στην Κίνα και μεταξύ ενός και δύο εκατομμυρίων Κινέζων διασκορπισμένοι σε 54 αφρικανικά κράτη. Η μεγάλη κινεζική παρουσία στην Αφρική, ειδικότερα, είναι μια τάση που συνεχίζει να εδραιώνεται. Και όχι μόνο λόγω του αυξανόμενου αριθμού κινεζικών εταιρειών που είναι έτοιμες να εγκαινιάσουν νέα έργα κατασκευής, ενέργειας ή υποδομής σε αυτήν ή εκείνη την εγκαταλειμμένη χώρα.

Στις φλόγες παραδόθηκε η Γαλλική Πρεσβεία στη Μπουρκίνα Φάσο, σύμβολο της αποικιοκρατίας και της συνεχιζόμενης νεοαποικιοκρατίας.

Γιώργος Αλεξάτος

Για μια εξέγερση στην Αφρική λέει. Τυχαίο που η Αριστερά δεν βγάζει τσιμουδιά; Ωχ, καημένε, τώρα! 

Στις φλόγες παραδόθηκε η Γαλλική Πρεσβεία στη Μπουρκίνα Φάσο, σύμβολο της αποικιοκρατίας και της συνεχιζόμενης νεοαποικιοκρατίας.

Ένας λαός που εδώ και μήνες έχει εξεγερθεί, αλλά παραδόξως (!) για την εξέγερσή του δεν γίνεται σχεδόν ποτέ λόγος στα κανάλια των κορμοράνων, και βέβαια δεν συζητιέται ούτε στην ευαίσθητη στις εξεγέρσεις των λαών (!) χορτάτη ευρωπαϊκή Αριστερά όλων των αποχρώσεων, έκαψε το άντρο των συνωμοσιών σε βάρος της ζωής και της ελευθερίας του.

Υψώνοντας ρωσικές σημαίες, καθώς η Ρωσία βρίσκεται εξαρχής στο πλευρό του. Αλλά και γιατί η αντιπαράθεση Δύσης - Ρωσίας γίνεται αντιληπτή, σε ολόκληρη την Αφρική, ως αντίθεση ανάμεσα στον ιμπεριαλισμό που 'χει λεηλατήσει τον πλούτο και τη ζωή τους και σε μια μεγάλη χώρα που ως ΕΣΣΔ στήριξε τους αγώνες για την απελευθέρωση από την ευρωπαϊκή αποικιοκρατική λίγδα, και σήμερα συνεχίζει να αμφισβητεί την παγκόσμια κυριαρχία του ιμπεριαλισμού. 

Ο MANDELA, ΤΟ ΔΝΥ ΚΑΙ Η Ν. ΑΦΡΙΚΗ

ΚΛΙΚ για να διαβάστε...

FRANÇAFRIQUE: Ο ΓΑΛΛΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ

Στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι μουσουλμάνοι της Γαλλίας προέρχονται από τις πρώην γαλλικές αποικίες της Αφρικής: Ακτή Ελεφαντοστού, Μάλι, Γουινέα, Μαυριτανία, Νιγηρία, Σενεγάλη, Γκάμπια, Τσαντ, Γκαμπόν, Κονγκό, Καμερούν, Τόγκο, Μπουρκίνα Φάσο, Μαδαγασκάρη, Ερυθραία, Μαυρίκιος, Τζιμπουτί, Κομόρες. Κυρίως όμως και λόγω εγγύτητας, οι μουσουλμάνοι Γάλλοι πολίτες προέρχονται από την Αλγερία, το Μαρόκο, την Τυνησία, τη Λιβύη και την Αίγυπτο. Υπό αυτό το πρίσμα, η αποικιοκρατία εισέρχεται στο προσκήνιο αντικαθιστώντας τη θρησκεία. Η γαλλική αποικιοκρατία (όπως και η εν γένει αποικιοκρατία) δεν ήταν πεφωτισμένη. Οι λέξεις που θα μπορούσαν να την περιγράψουν είναι καταδυνάστευση, και εκμετάλλευση. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η περίπτωση της Αλγερίας, μια χώρα η οποία επαναστάτησε και κέρδισε την ελευθερία της το 1962, μετά από 130 χρόνια κατοχής. Η ήττα της Γαλλίας στον Αλγερινό πόλεμο γέμισε με μίσος τους Γάλλους για την Αλγερία και δημιούργησε τις συνθήκες για τη μετέπειτα γκετοποίηση των Αλγεριανών και Μαροκινών μεταναστών στα προάστια του Παρισιού.Το ίδιο κλίμα καχυποψίας και προκατάληψης επικράτησε εναντίον όλων των μεταναστών της Β. Αφρικής. Αυτή την η αλήθεια η Γαλλία δεν την έχει ακόμα αντιμετωπίσει. Η αποικιοκρατία, όπως τη γνωρίζουμε μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα είναι κυρίως προϊόν του 19ου αιώνα. Πρόκειται για την τελευταία φάση της ευρωπαϊκής επέκτασης που ξεκίνησε την εποχή των μεγάλων ανακαλύψεων του 15ουκαι 16ου αιώνα και συνέχισε τον 17ο και 18ο αιώνα. Σχεδόν όλα τα μεγάλα ευρωπαϊκά έθνη συμμετέχουν σε αυτή τη νέα φάση της αποικιοκρατίας. Η Αγγλία έχει ήδη τη μεγαλύτερη εμπειρία με κτήσεις σε όλο τον κόσμο και θα κρατήσει και τώρα την πρώτη θέση. Η Γαλλία από το 1830 και την κατάκτηση της Αλγερίας χτίζει τη νέα γαλλική αυτοκρατορία. Η Ισπανία και η Πορτογαλία χάνουν τις κτήσεις τους στη Λατινική Αμερική και προσπαθούν να υπερασπιστούν όποια εδάφη μπορούν να ελέγξουν στην Αφρική. Η Ολλανδία κρατάει τις κτήσεις στην Ινδονησία και νέα έθνη-κράτη, όπως το Βέλγιο, η Γερμανία και η Ιταλία συμμετέχουν στην αποικιακή κούρσα. Κατά τη διάρκεια της επέκτασης τα ευρωπαϊκά έθνη θα εξάγουν στις άλλες ηπείρους τους έντονους ανταγωνισμούς τους που θα οδηγήσουν στον πρώτο παγκόσμιο το 1914.​ Ο έντονος ανταγωνισμός ανάμεσα στα μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη για την αποικιακή κατάκτηση εδαφών στην Ασία και την Αφρική θα ξεκινήσει γύρω στο 1870 - 1880. Υπάρχουν δύο σημαντικές εκστρατείες στις οποίες πρωταγωνιστεί η Γαλλία : αυτή της Αιγύπτου από το Ναπολέοντα Βοναπάρτη το 1798 και της Αλγερίας το 1830. Το μοίρασμα της Αφρικής και της Ασίας είναι και συνέπεια του ανταγωνισμού μεταξύ ευρωπαϊκών εθνικισμών. Η αποικιακή κατάκτηση παρουσιάζεται από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ ως το μέσο για να προσλάβουν αξία τα ευρωπαϊκά έθνη. Πολύ καθαρό στην περίπτωση της Γαλλίας: Ταπεινωμένη από την ήττα στο γαλλοπρωσικό πόλεμο του 1870 αναζητεί την αποικιακή κατάκτηση που θα ξανακάνει το έθνος περήφανο. Οι νίκες στην Αφρική απέναντι στους άοπλους κατοίκους λειτουργούν ως παυσίπονο για τις ήττες του γαλλικού στρατού από την Πρωσία. Η κατάκτηση από ένα ευρωπαϊκό κράτος ανοίγει την όρεξη σε άλλα και κανένα κράτος δεν θέλει να μείνει εκτός μοιρασιάς. Έτσι η δημιουργία μιας αυτοκρατορίας με κτήσεις σε όλο τον κόσμο παρουσιάζεται ως ζωτικής σημασίας. Οι Γάλλοι εγκατέλειψαν την Αίγυπτο το 1801 μετά την ήττα τους από τη συμμαχία των Άγγλων με την Οθωμανική αυτοκρατορία. Αφού λοιπόν στράφηκαν προς την Αλγερία επανέρχονται στην Αίγυπτο όπου κατασκευάζουν τη διώρυγα του Σουέζ από το 1850 έως το 1869.  Τότε, όμως, ξανά οι Άγγλοι θα επέμβουν και θα καταφέρουν να ελέγξουν στρατιωτικά τη Διώρυγα και ολόκληρη την Αίγυπτο από το 1882 και έπειτα προκειμένου για να διασφαλίσουν την απρόσκοπτη επικοινωνία με τις βρετανικές κτήσεις στην Ινδία. Η Γαλλία, ταπεινωμένη από αυτή τη νέα ήττα θα αναζητήσει κτήσεις στη Μαδαγασκάρη και στη Δυτική Αφρική, περιοχές με μειωμένο για τους Άγγλους ενδιαφέρον. Οι υπόλοιπες χώρες βλέποντας τις κατακτήσεις της Γαλλίας ακολουθούν και κατακτούν η καθεμία ό,τι μπορεί. Οι Άγγλοι, οι Βέλγοι στο Κογκό, οι Πορτογάλοι, οι Ιταλοί.

Για μια νέα αποικιοκρατία. ΤΙΝΑ και ιστορικός αναθεωρητισμός

Κλεονίκη Αλεξοπούλου

Ιανουάριος 27, 2018

Εκτύπωση άρθρου

Το Σεπτέμβριο του 2017 ο Μπρους Γκίλλεϊ (Bruce Gilley), καθηγητής πολιτικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Πόρτλαντ, με διδακτορικό και μεταπτυχιακό στα Πανεπιστήμια του Πρίνστον και της Οξφόρδης αντίστοιχα, δημοσιεύει το άρθρο «Για την υπεράσπιση της αποικιοκρατίας» (Case for colonialism) στο γνωστό επιστημονικό περιοδικό Third World Quarterly.[1] Ερευνητικές ομάδες κοινωνικών επιστημόνων από διάφορα μέρη του κόσμου συλλέγουν υπογραφές και γράφουν κείμενα όπου ζητούν να αποσυρθεί το άρθρο του -ύμνος υπέρ της αποικιοκρατίας. Τελικά παραπάνω απ᾽ τα μισά μέλη της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού παραιτούνται, εφόσον αποδεικνύεται ότι το άρθρο είχε εγκριθεί χωρίς να έχει προηγουμένως περάσει από όλα τα προβλεπόμενα στάδια αξιολόγησης. Παρόλ᾽ αυτά εκπρόσωποι του Πανεπιστημίου, στο οποίο εργάζεται, τον υπερασπίζονται στη βάση της ελευθερίας του λόγου που πρέπει να διέπει την ακαδημαϊκή κοινότητα.

Στο πνεύμα των καιρών

Ο Γκίλλεϊ είναι σίγουρα μια ακραία περίπτωση, όμως δεν είναι μια μεμονωμένη περίπτωση. Λόγω της πρωτοφανούς προκλητικότητας του άρθρου του όχι μόνο ως προς την ουσία των ιστορικών επιχειρημάτων και πολιτικών προτάσεων αλλά και ως προς τις διατυπώσεις που περιέχει, μπορεί να φαίνεται μια εξαίρεση σε μια τυχαία στιγμή. Όμως δεν είναι ούτε εξαίρεση, ούτε τυχαία. Πατάει γερά στη σύγχρονη νεοφιλελεύθερη σκέψη και πρακτική με πρόταγμα το ΤΙΝΑ,[2] για να πει χωρίς περιστροφές και προσχήματα αυτό που οι άλλοι είτε δεν τολμούν είτε θεωρούν περιττό. Γι’ αυτόν και για τους ομοϊδεάτες του, ακαδημαϊκούς και policy makers, είναι η κατάλληλη στιγμή, το ιστορικό momentum για την εκ των υστέρων δικαίωση και ενδεχομένως ακόμα και παλινόρθωση της αποικιοκρατίας.

Πίσω απ’ τα λεγόμενα του Γκίλλεϊ διαβάζουμε την ανοχή της Αμερικής του Τραμπ απέναντι στην κανονικοποίηση της ακροδεξιάς και του ρατσισμού. Διαβάζουμε τις πρόσφατες αντιφατικές δηλώσεις του Μακρόν ότι «η αποικιοκρατία στην Αλγερία ήταν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας» (προεκλογικά) αλλά ταυτόχρονα «η Αφρική έχει πολιτισμικά προβλήματα» (μετεκλογικά), ακολουθώντας τον προκάτοχό του Σαρκοζί, ο οποίος το 2007 είχε δηλώσει ότι «η τραγωδία στην Αφρική είναι ότι δεν έχει ολοκληρωτικά εισαχθεί στην ιστορία», αναφερόμενος στον ελλιπή εκσυγχρονισμό της. Εδώ η ιστορία ταυτίζεται με την πρόοδο από μια αποκλειστικά ευρωκεντρική σκοπιά. Διαβάζουμε ακόμα την ανησυχία των ηγεσιών της Δύσης απέναντι στην όχι πλέον ανερχόμενη αλλά καθιερωμένη δύναμη της Κίνας, που επενδύει εκτεταμένα σε υποδομές και εκμετάλλευση γης στην Αφρική αλλά και στην ίδια την Ευρώπη.

Για τις λέξεις και τα πράγματα

Mgcineni Noki, ο“άνθρωπος με την πράσινη κουβέρτα”

Γιώργος Κρανιδιώτης

16 Αυγούστου 2012 – Μαρικάνα, Νότιος Αφρική – Ορυχεία λευκοχρύσου βρετανικής εταιρείας Lonmin. Οι μεταλλωρύχοι εργάτες απεργούν ζητώντας αύξηση μισθών. Η εργοδοσία αρνείται κάθε συζήτηση. Η αστυνομία επιτίθεται και δολοφονεί 34 απεργούς.

Ηγέτης των απεργών ανεδείχθη ένας εργάτης άσημος μέχρι τότε, ο Mgcineni Noki, ο περίφημος “άνθρωπος με την πράσινη κουβέρτα”. Ενώ διαπραγματευόταν την ειρηνική επίλυση της σύγκρουσης, σκοτώθηκε με 14 σφαίρες στο κεφάλι, τον λαιμό και τα πόδια. Ήταν 30 ετών, έγγαμος και πατέρας 5 παιδιών.

Σφαγή των Χερέρο: Η πρώτη γενοκτονία του 20ού αιώνα έγινε από τη Γερμανία το 1904 – Οι αποικιοκρατικές ρίζες του ναζισμού

Με αφορμή την πρόθεση της Γερμανίας να απολογηθεί στη Ναμίμπια για τη γενοκτονία που διέπραξε εναντίον των ιθαγενών στη χώρα πριν από ένα αιώνα, την εποχή της αποικιοκρατίας αλλά να μην αποδόσει αποζημιώσεις θα υπενθυμίσουμε στοιχεία για ένα από τα πιο μακάβρια εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας μέσα από το άρθρο του Αντιστράτηγου του στρατού των ΗΠΑ, Ιωάννη Αθαν. Μπαλτζώη.

Όταν ακούγεται η φοβερή λέξη γενοκτονία, στο μυαλό μας έρχεται αυτόματα η γενοκτονία των Αρμενίων και  των Ποντίων από τους Τούρκους και φυσικά η γενοκτονία ή αλλιώς το Ολοκαύτωμα των Εβραίων από τους Γερμανούς. Ελάχιστοι γνωρίζουν για την  πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα, πριν από όλες τι άλλες   και τον παραλίγο πλήρη αφανισμό δύο φυλών της ΝΔ Αφρικής των Χερέρο και των Νάμα (ή Ναμάκα) από , ναι αυτούς που φαντάζεσθε, τους Γερμανούς. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και ας δούμε τι ακριβώς συνέβη.

H German South-West Africa(Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική) ήταν  η αποικία της Γερμανικής Αυτοκρατορίας στην Αφρική από το 1884 μέχρι το 1915. Με έκταση835.100 km², ήταν μιάμιση φορά  το μέγεθος της ηπειρωτικής Γερμανικής Αυτοκρατορίας.

"Sponsored links"

Το 1915, κατά τη διάρκεια τουΠρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, Βρετανικές  και νοτιοαφρικανικές δυνάμεις εισέβαλαν στην Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική και την κατέλαβαν.