Του Βασίλη Λαμπόγλου
Τώρα που η χώρα εξακολουθεί να καίγεται...
Τώρα που βιώνουμε τις συνέπειες της απόφασης 🤬κυβέρνησης Σημίτη -το 1998-να αφαιρέσει τη δασοπυρόσβεση από τα Δασαρχεία και να την εντάξει στην Πυροσβεστική Υπηρεσία.
Τώρα που αντί να επιλαμβάνονται και να προιστανται των δασικών πυρκαιων, οι δασοφύλακες, οι δασολόγοι, οι δασοπυροσβέστες(οι επαγγελματίες δηλαδή που απασχολούνταν για χρόνια με τα δάση). Τώρα που κουμάντο κάνουν αξιωματικοι, επιτελικοι αρχηγοί και γενικοί συντονιστές με εμπειρία πυρκαγιων μόνο αστικού ιστού.
Και μένουν απ'έξω αυτοί που γνώριζαν κάθε μονοπάτι και κάθε ιδιομορφία του δάσους.
Αυτοί που γνωριζαν τους υλοτόμους, τους ρητινοσυλλέκτες , τους αγρότες, τους κτηνοτρόφους, γνώριζαν προσωπικά τους εποχικούς δασοπυροσβέστες που εκπαίδευαν, διαπίστωναν σχεδόν άμεσα την όποια αλλαγή στην περιοχή, είτε γινόταν με φυσικό τρόπο, είτε δόλια.
Αυτοί που ζούσαν στα δάση και τις παρυφές του και οι πρώτοι που ρίχνονταν στη μάχη.
Αυτοί που μπαιναν με'κείνα τα παλιά πυροσβεστικά οχήματα Steyr μέσα στο δάσος ,χωρίς 112 και εκκενωσεις προκειμένου να ανακόψουν το πύρινο μέτωπο και δεν το περίμεναν στην εθνική οδό ή στην ασφάλεια του επαρχιακού δρόμου.
Αυτοί που ερμήνευαν γοργά και ορθά μια ανεξέλεγκτη δασική φωτιά και που την πάει ο άνεμος.
Και που οι συνεχιστές τους (αστυνομικοι και πυροσβεστικοί επιτελάρχες)σαν φέραν την ευθύνη της απώλειας ελέγχου του συντονισμού και με ανθρώπινα θύματα και τεράστιες εκτάσεις καμένες ,επιβραβεύτηκαν από το νυν κυβερνητικό κόμμα (που πριν τους κατήγγειλε)με οφιτσια βαθμολογικά .
