Με αφορμή την επέτειο της τελευταίας μεγάλης συμφοράς των Ελλήνων του Ιουλίου 1974 –χουντικό πραξικόπημα και τουρκική εισβολή στην Κύπρο–, αξίζει μια σύντομη αναδρομή στα αίτια πολλών συμφορών του παρελθόντος. Οι εμφύλιες συγκρούσεις είναι σημαντικό αρνητικό χαρακτηριστικό της διαδρομής των Ελλήνων από τα Ομηρικά χρόνια μέχρι τις μέρες μας.
Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος ήταν η κορύφωση των εμφύλιων συγκρούσεων. Αντί το κλασικό κρατοκεντρικό σύστημα να εξελιχθεί σε μια μετακρατοκεντρική κοσμόπολη αυτεξούσιων πόλεων-κρατών που θα ήταν εντολέας μιας κεντρικής Ελληνικής εξουσίας –όπως επιτεύχθηκε μετά από αιώνες με την Βυζαντινή κοσμόπολη-κοσμοσύστημα, συγκρούστηκαν και διαιρέθηκαν ακόμη περισσότερο.
Για τις διαδρομές βλ. περιγραφές σε βιβλία του Κοντογιώργη που περιγράφει την διαδρομή της Ελληνικότητας και τις διαχρονικές κοσμοσυστημικές τάσεις.
Ο Μέγας Αλέξανδρος θα πετύχαινε μια κοσμόπολη πολύ νωρίτερα και πολύ ευρύτερα αλλά πέθανε πρόωρα. Συντομεύοντας λέμε ότι παρόμοιες διαιρέσεις παρατηρήθηκαν και στο Βυζάντιο με αποτέλεσμα να διευκολυνθεί η κατάληψη της Βασιλεύουσας Πόλης από τους Σταυροφόρους. Δύο αιώνες μετά οι Οθωμανοί κατέλαβαν ότι απέμεινε μαζί και την Βασιλεύουσα Πόλη.
Οι εμφύλιες διαιρέσεις δεν έλειψαν από την Ελληνική Επανάσταση μετά το 1821. Τέλος της δεκαετίας, πάντως, διαφάνηκε διέξοδος όταν μια από τις μεγαλύτερες ηγετικές και πνευματικές μορφές των Ελλήνων, ο Ιωάννης Καποδίστριας, ανάλαβε κυβερνήτης. Θα κατάφερνε πολύ πιθανό να τετραγωνίσει τον κύκλο επιτυγχάνοντας αυτό μου θα έκανε τους Έλληνες αληθινά ανεξάρτητους:
- Ισχυρό κεντρικό κράτος σύμφωνα με τις προδιαγραφές της σύγχρονης εποχής,
- δημοκρατία στις Πόλεις στο επίπεδο των Ελληνικών κοινοτήτων,
- δημοκρατία στο επίπεδο όσον αφορά τις σχέσεις κράτους-κοινωνίας και
- στρατηγική που λάμβανε υπόψη τα γεωπολιτικά και στρατηγικά δεδομένα της εποχής.
Αυτό βασικά ήταν το στοίχημα τότε και αυτό είναι το στοίχημα σήμερα. Στοίχημα και ταυτόχρονα προϋπόθεση εάν οι Έλληνες θα είναι πολιτικά κυρίαρχοι/ελεύθεροι εντός ενός πραγματικά ανεξάρτητου εθνοκράτους.
Οι ξένοι εκμεταλλεύτηκαν και πάλι τις εμφύλιες διαιρέσεις ο Καποδίστριας δολοφονήθηκε και επήλθε η ξενοκρατία που καλά κρατά μέχρι τις μέρες μας. Οι Έλληνες δεν απόκτησαν ακόμη ένα αληθινά ανεξάρτητο κράτος.
Τις διαιρέσεις πριν και μετά το 1922 ακολούθησαν τα … ξένα κόμματα που έφεραν ακόμη και ξενικά ονόματα και των οποίων οι οπαδοί τους διαδήλωναν με ξένες σημαίες. Τόσο καλά.