📍Κτηνοτρόφος εν έτει 2025 στη Θεσπρωτία ...
🚩Είμαι στο επάγγελμα, του κτηνοτρόφου από το 2010 .
🚩 Κατάγομαι απο οικογένεια κτηνοτρόφων κι εγώ ανήκω στην τέταρτη γενιά, δηλ από προπάππου, παππού και γονείς.
📜Γεννήθηκα την δεκαετία του 1970 με κύρια απασχόληση των γονέων μου η κτηνοτροφία κάτω απο δύσκολες συνθήκες, αλλά μείναμε κτηνοτρόφοι γιατί από αυτό ζούσαμε και αυτό αγαπούσαμε ( κάποτε οι άνθρωποι ζούσαν κάνοντας δουλειά αυτό που αγαπούσαν )
🚩Βέβαια δεν υπήρχαν οι σημερινές συνθήκες εργασίας, αλλά παρά πολύ πιο αντίξοες τότε.
Στάβλοι χωρίς ρεύμα, με ξύλα, πέτρες και με χαμηλό ύψος. Οι άνθρωποι προσαρμοζόταν στο ύψος των ζώων βλέπετε ...
🚩Ούτε λόγος για αρμεκτηρια και αυτόματες ταιστρες. Σε μια στρουγκα με μια μικρή πόρτα όπου δεξιά και αριστερά καθόταν οι γονείς μου, για την πρωινή - μεσημεριανή και βραδινή, αρμεγη και πίσω απο τα ζώα εγώ, να τα κατευθύνω προς το σημείο της πόρτας, η ηλικία μου, απο 5 ετών, γιατί όλοι έπρεπε να συνεισφέρουμε να τα βγάλει σε πέρας η οικογένεια. Μετά γρήγορα να πάω στο σχολείο, να γυρίσω και να ξαναπάω να βοηθήσω και μου έμεινε η νύχτα που έπρεπε να διαβάσω.
Τα σαββατοκύριακα ήταν στο πρόγραμμα οι ελιές.
Πρωτοχρονιά, Πάσχα, Χριστούγεννα, Εθνικές εορτές, αργίες ή διακοπές δεν υπήρχαν ούτε υπάρχουν στην καθημερινότητα για τους κτηνοτρόφους...
Τα ζώα ήταν τα "παιδιά" μας η οικογένειά μας και η φροντίδα τους καθημερινή
🌹Στην πιο χαρούμενη ημέρα της οικογένειας μας, που ήταν ο γάμος της μεγάλης μου αδερφής, μετά την εκκλησία εγώ και η μητέρα μου, γυρίσαμε στο σπίτι και αλλάξαμε για να πάμε στα ζώα.
🙏Στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μου και της οικογένεια μου ήταν ο αιφνίδιος θάνατος του πατέρα μου σε ηλικία 55 ετων απο οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου, ξημερώματα μιας μαύρης ημέρας, σε αυτή την δύσκολη στιγμή για να καταλάβετε, εγώ και η μητέρα έπρεπε να πάμε να αρμεξουμε τα ζώα και να τα ταισουμε.
Με κλάματα και αγκαλιασμένοι, πήγαμε!!
Μέσα σε αυτό το " χαμό " εμείς είχαμε τον πόνο μας, αλλά δεν λείψαμε ούτε μια ημέρα, δική μας η λύπη , δικά μας και τα ζώα.



