Από ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ και ΓΡΗΓΟΡΗ ΚΛΑΔΟΥΧΟ.
ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ και ΕΝΕΡΓΟΥ ΠΑΡΑΛΑΒΗΣ ΜΙΑΣ ΟΡΓΑΝΙΚΗΣ ΣΦΑΙΡΑΣ ΣΚΕΨΗΣ. (πρόσωπα - κόσμος, παραγωγή - πολιτικό σύστημα, οργάνωση πολιτισμικών αξιών – νέος ανθρωπισμός).
--- * ---
" ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ":
Η ΔΕΣΜΕΥΣΗ ΣΕ ΕΝΑΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ - ΚΟΙΝΩΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΝΟΗΜΑΤΟΣ ΖΩΗΣ.
Σε ουσιαστική ανάγνωση η σκέψη και πράξη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη είναι επαναφορά της πολιτικής σε όλο το εύρος και βάθος της ανθρώπινης ύπαρξης και δημιουργίας. Ανασύνθεσε ένα σώμα ιδεών από μια νέα γλώσσα εσωτερικής διανοητικής επεξεργασίας.
Η αναγνωστική πορεία εκτίμησης ιστορικών γεγονότων και η θεωρητική του παιδεία, η συνομιλία του με διεθνή ρεύματα σκέψης, στην Ιταλία, Ευρώπη, Λατινική Αμερική, τον οδήγησε στην Δομική σχέση Ανάλυσης και Πρότασης, στην ασύμβατότητά του με το κυρίαρχο πρόσωπο της πολιτικής και κουλτούρας. Έτσι, παρουσίασε ένα πρότυπο πολιτικού – διανοούμενου χωρίς τις κανονικοποιήσεις κονφορμιστικής πανεπιστημιακής έδρας και ξένος προς ευάλωτους υποκειμενισμούς διανοουμένων θερμοκηπίου.
*
Η δέσμευσή του σε έναν ορίζοντα δημόσιου χαρακτήρα, στην αποκατάσταση κοινωνικών και χωρικών ισορροπιών, στην απάλειψη διακρίσεων, στην αυτεξουσιότητα, έχουν αποστολή τον άνθρωπο, την ελεύθερη δημιουργικότητά του, ατομική και συλλογική.
Το διαφωτιστικό θεωρητικό του ανάπτυγμα βασίζεται στην προϋπόθεση μιας ανορθωτικής πορείας, με απελευθέρωση από όλα τα πλέγματα συντηρητισμού, ώστε ο Έλληνας να είναι σε θέση να κάνει χρήση της παραγωγικής δύναμης του μυαλού του, της δημιουργικότητας και λογικής του.
Επανέφερε την αξία της κλασικής παιδείας ως επένδυση στις ικανότητες διερεύνησης και διαχείρισης πολιτικών και κοινωνικών ζητημάτων. Από αυτήν την πνευματική, εξάλλου, εργαλειοθήκη και τα επιτεύγματα της παγκόσμιας πολιτισμικής ροής, από την βαθειά γνώση της πραγματικότητας υπήρξε τεχνίτης συγκρότησης πολιτικής σκέψης αλλαγών.
Ο δικός του δρόμος είναι ένας νέος ανθρωπισμός με αυθεντικές ιδέες του συλλογικού εαυτού, με παραγωγές υψηλού γνωσιακού, συμβολικού και επιστημονικού περιεχομένου. Επόμενα και η εισαγωγή ποιοτικών όρων στην ποσοτική συσσώρευση, η επιστροφή στις ανθρωπολογικές ρίζες της οικονομίας, απέναντι στην αποξένωση και απουσία εμπειριών ζωής που γεννούν ανθρωπολογικές παραμορφώσεις.
*
Για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη η κρίση ως άθροισμα απωλειών επανατίθεται ως ανάγκη επανασύνδεσης οικονομίας και κοινωνίας και ανασύνθεση του Ελληνικού οικοδομήματος με νέες καινοτομικές αντιπροσωπευτικές θεσμικότητες. Απέναντι σε «κυβερνητισμούς» και συγκεντρωτισμούς, σε απόλυτους ιεραρχικούς μηχανισμούς που παράγουν τις αποφάσεις, παρουσίασε μια νέα διήγηση και εθνικό συνολικό σχέδιο μετασχηματισμών.