Στέλιος Κούκος: Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, Μια όαση αγιότητας-αγάπης!

Άγιος Νεκτάριος, (1846-1920), επίσκοπος Πενταπόλεως, ο θαυματουργός.

Γράφει ο Στέλιος Κούκος

Ο Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως αποτελεί το πενταπόσταγμα της αγιότητας του 19ου αιώνος και των αρχών του 20ού αιώνα. Αποτελεί μια ξεχωριστή και ιδιαίτερη περίπτωση η οποία διέπρεψε σε διάφορους τομείς και σφράγισε την εποχή του διά της αγιότητας του.

Και μάλιστα την αγία κοίμησή του διαδέχθηκε η εκ μέρους του Θεού η άμεση αποθέωσή του, η αναγνώριση, η γνωστοποίηση και η προβολή της αγιότητάς του.

Γιατί τι άλλο μαρτυρούν τα κατά συρροήν θαύματά του σε όλη την Ελλάδα και την οικουμένη;

Ο Θεός χάρισε έναν πραγματικό θείο θρίαμβο σ’ αυτόν που αποδοκίμασαν οι άνθρωποι -και ιδιαίτερα από τους εκκλησιαστικούς άρχοντες. Και, όχι μόνον από το πατριαρχείο Αλεξανδρείας από το οποίο διώχτηκε κακήν κακώς, αλλά και από την Ελλαδική Εκκλησία, αφού δεν αποκαταστάθηκε ποτέ σε κάποια αρχιερατική θέση παρ’ όλες τις εκκλήσεις του.

Ζητούσε μια κάποια τακτοποίηση ως αρχιερέας, πράγμα που δεν έγινε και έτσι παρέμεινε εν ζωή και διά παντός ως παρεπιδημών επίσκοπος! (Παρεπιδημών= ξένος, περαστικός, προσωρινά εγκατεστημένος).

Μέχρι, βεβαίως, την 9η Νοεμβρίου του 1920 ημέρα κατά την οποία αποκαταστάθηκε! Αυτήν την φορά εσαεί γιατί δεν μπορούσε να υπάρξει, πλέον, κάτι ενδιάμεσο. Ο μόνος προς μόνον έφτασε στον προορισμό του.

Ο Δημήτρης Μητρόπουλος, ο Άγιος Νεκτάριος και ο Παπαδιαμάντης

9 Νοεμβρίου γιορτάζει ο Άγιος Νεκτάριος. Πάμε λοιπόν, μια άγνωστη ιστορία:

Ο Δημήτρης Μητρόπουλος, ο Άγιος Νεκτάριος και ο Παπαδιαμάντης

Ήταν, που λέτε, στον Βύρωνα ένα ξωκλήσι, με ένα πηγάδι και έναν κηπάκο. Η Ανάληψη. Είμαστε τις αρχές του 20ού αιώνα.

Ο άνθρωπος που «έχει τα κλειδιά» και υπογράφει όλα τα έγγραφα είναι ένας ιδιοκτήτης μικρού καταστήματος με δερμάτινα είδη, στην οδό Αγίου Μάρκου 15-17, ονόματι Ιωάννης Μητρόπουλος.

Με μια δρασκελιά στο χρόνο, βρισκόμαστε στο σήμερα. Στο πολύτιμο αρχείο της Μονής Σίμωνος Πέτρας στο Άγιον Όρος, ένας μοναχός, ο πατέρας Ελισαίος (κατά κόσμον Γούλας), σπουδαγμένος στην Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, περνάει κάθε ιστορικό έγγραφο για τον ναΐσκο της Ανάληψης του Βύρωνα στο κομπιούτερ της μονής.

Το όνομα Ιωάννης Μητρόπουλος και γενικά το όνομα Μητρόπουλος έρχεται και επανέρχεται μπροστά στα μάτια του. Τον προκαλεί να το ψάξει.

Άγιος Νεκτάριος: Ποιος ο λόγος για τον οποίο αμαρτάνουμε

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Ο λόγος για τον οποίο αμαρτάνει ο άνθρωπος είναι η αποπλάνησή του κατά την αναζήτηση του αγαθού, του οποίου την απόλαυση λαχταρά και αναζητεί.

Περί αυτού ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός λέει: «Και των κακών αρχή και τέλος είναι το αγαθό· διότι όσα αγαθά και όσα κακά γίνονται, πάντα εξαιτίας του αγαθού γίνονται γιατί τα πράττουμε αυτά επιθυμώντας το αγαθό.

Κανείς δεν κάνει ό,τι κάνει αποβλέποντας στο κακό, γι’ αυτό το κακό δεν έχει υπόσταση, αλλά παρυπόσταση, αφού πραγματοποιείται όχι για τον εαυτό του αλλά ένεκα του αγαθού.

Καθετί που γίνεται, γίνεται η για το αγαθό η για το νομιζόμενο ως αγαθό».

Παραπλανημένος ο άνθρωπος κατά την αναζήτηση του αγαθού, εξαιτίας της άγνοιας και της λανθασμένης εκτιμήσεως των δεδομένων, επιλέγει αντί του αληθινού αγαθού αυτό που εκείνος νομίζει γι’ αγαθό, το οποίο όμως δεν επιθυμεί από τη φύση του, αλλά παρά φύσιν· το προτιμάει δηλαδή από εσφαλμένη κρίση.

Στέλιος Κούκος: Απολύονται οι άγιοι; Η περίπτωση του Αγίου Νεκταρίου

Άγιος Νεκτάριος (1846-1920), Επίσκοπος Πενταπόλεως ο θαυματουργός.

Γράφει ο Στέλιος Κούκος

Ο νεοχειροτονηθείς στις 15 Ιανουαρίου του 1899 Επίσκοπος Πενταπόλεως Νεκτάριος επιτελούσε με ιδιαίτερη αγάπη και επιμέλεια την ποιμαντική και φιλανθρωπική του διακονία καθώς και την εκπροσώπηση του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στο Κάιρο. Το ίδιο συνεπής ήταν και ως προς την συγγραφική και εκδοτική του δραστηριότητα, αφού δεν σταμάτησε να γράφει και να εκδίδει βιβλία.

Φαίνεται, όμως, πως εκείνο που ξεχείλισε το ποτήρι της εμπάθειας και της μήνιδος, δηλαδή της οργής, εναντίον του, ήταν η δημοσίευση άρθρων του σε εφημερίδα της ομογένειας. Τα κείμενα αυτά, προκάλεσαν ιδιαίτερη αίσθηση ανάμεσα στον κόσμο της ομογένειας, και συγχρόνως έτυχαν και της ευαρέσκειας και επιδοκιμασίας του πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρόνιου.

Έτσι, κάποιοι συνοδικοί οι οποίοι επιβουλεύονταν τον θρόνο Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, υπέθεσαν πως αργά ή γρήγορα, ο δραστήριος νέος Μητροπολίτης Νεκτάριος, θα μπορούσε να βρεθεί μπροστά τους, όταν έλθει η ώρα της διαδοχής. Και μάλιστα με αυξημένο κύρος.

Για τον λόγο αυτό φρόντισαν να πείσουν τον ευεργέτη και προστάτη του Αγίου, δηλαδή τον πατριάρχη Σωφρόνιο, πως ο Πενταπόλεως Νεκτάριος, όχι μόνον έχει μωροφιλοδοξίες για τον θρόνο της Αλεξανδρείας, αλλά και πως εργάζεται για την άμεση υφαρπαγή του θρόνου. Και δυστυχώς ο γηραιός πατριάρχης πείστηκε από τους συκοφάντες...

Συνέχεια εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=410366

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

Σεβασμιώτατος Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος

Κοιτώ την εικόνα του Αγίου Νεκταρίου Μητροπολίτου Πενταπόλεως...

Σκέφτομαι πόσο ανόητοι γίνονται ορισμένοι σήμερα κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί, όταν ομιλούν για ομολογιακά φρονήματα και διωγμούς...

Ο Νεκτάριος διώχθηκε από την Αίγυπτο για ένα «ευχαριστώ»... Του ευχήθηκαν κάποιοι πιστοί «με το καλό και Πατριάρχης» κι ο Πενταπόλεως απάντησε με ευγένεια «ευχαριστώ»... Το πήραν αυτό οι καλοθελητάδες κληρικοί και τον συκοφάντησαν στον υπερήλικα Πατριάρχη Αλεξανδρείας... Σε μια μέρα ο Νεκτάριος βρέθηκε στο πλοίο για Ελλάδα, χωρίς χρήματα, κι έχοντας κολλημένη επάνω του την ρετσινιά του ανήθικου.

Στην Αθήνα τον καταφρόνεσαν. Δεν μπορούσε να πληρώσει το νοίκι του. Για ημέρες έμενε νηστικός. Διορίσθηκε ιεροκήρυκας στην Εύβοια και οι πιστοί τον γιουχάϊζαν και τον κατέβαζαν από τον άμβωνα. Δεν ήθελαν να ακούσουν τον ανήθικο δεσπότη... Επέστρεφε στο κατάλυμά του και τρίκλιζε από την θολούρα της στεναχώριας.

Με τη χάρη του Θεού, κατάφερε να γίνει Διευθυντής στη Ριζάρειο Σχολή κι αργότερα να αποσυρθεί στην Αίγινα, στο Μοναστήρι που αυτός δημιούργησε. Ποτέ όμως δεν δικαιώθηκε. Ακόμα και στα γεράματα έζησε τον εξευτελισμό. Εισαγγελέας από τον Πειραιά τον κατηγορούσε, ότι έκανε παιδιά με τίς καλόγριες και τα πετούσε τάχα σ' ένα πηγάδι. Και πήγε στο μοναστήρι και τον έπιανε από το λαιμό βρίζοντας και απειλώντας τον.

Και στις εκκλήσεις των Καλογραιών να πεί μια κουβέντα και να υπερασπισθεί τον εαυτό του, ο Νεκτάριος σήκωνε το χέρι κι έδειχνε τον ουρανό.

Και μετά την κοίμησή του, παρά τα θαυμαστά που έδειχνε ο Θεός, το φέρετρο με το νεκρό σώμα του Νεκταρίου δεν βρήκε θύρα Ναού ανοιχτή, να το φιλοξενήσει. Το φέρετρο τοποθετήθηκε στην εξώπορτα του παλαιού Ναού της Αγίας Τριάδος στον Πειραιά, κι έμεινε  εκεί, μέχρι να έρθει η ώρα να ξεκινήσει το καραβάκι για την Αίγινα...

- Μαθητεύσατε λοιπόν, στο μεγάλο πνευματικό σχολείο που λέγεται: Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως... 

Μάθετε τι σημαίνει ομολογία, πίστη, υπομονή, από αυτόν που αναδείχθηκε πραγματικός αγωνιστής και ειλικρινής ακόλουθος, των εντολών του Χριστού!!...

Ο μεγαλομάρτυρας της αγάπης Άγιος Νεκτάριος μας πρόσφερε αύρες αίγλης αθανασίας και νιότης!

Στέλιος Κούκος

Ο άγιος Νεκτάριος (με το εγκόλπιο) κατά την ημέρα της χειροτονίας του σε Μητροπολίτη Πενταπόλεως (1889-1890).

 Στο κέντρο (καθιστός) ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Σωφρόνιος Δ’ (1798-1899). Μια άγνωστη φωτογραφία του αγίου που παρουσίασε πρόσφατα η Αγιορειτική Φωτοθήκη.

Ο μακαριστός και επί χρόνια εφησυχάζων και παρεπιδημών στην Ελλάδα, μετά την εκδίωξη του από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, Επίσκοπος Πενταπόλεως κυρός Νεκτάριος (1846-1920) με έναν καταιγισμό θαυμάτων μετά την οσιακή του κοίμησή «επέβαλε» την αγιοκατάταξή του!

Ένα απέραντο οδοιπορικό θαυμάτων ήταν η θεαματική του πορεία μέχρι την καταγραφή του στις αγιολογικές σελίδες της Εκκλησίας!

Και, βεβαίως, πίσω από όλα αυτά τα θαυμαστά και παράδοξα γεγονότα υπήρχε μέσα στις προσωπικές του σελίδες μια αθέατη μαρτυρική πορεία υπομονής και συγχωρητικότητας, δηλαδή κραταιάς έως θάνατον αγάπης απέναντι σε έναν αντίστοιχο καταιγισμό διαβολών, δυσφήμισης, συκοφαντίας, συστηματικής προσπάθειας ηθικής και ψυχικής εξουθένωσής του!

Ένας νεομάρτυρας της αγάπης που βίωσε τον διασυρμό καθ’ όλον τον βίο του, μέχρι και λίγο πριν από την κοίμησή του στα χέρια ενός αδιάκριτου, άδικου, στυγερού ανακριτή! Και αυτό, σίγουρα, δεν ήταν το χειρότερο…

Η επίσημη αγιοκατάταξη του νεομάρτυρα της αγάπης αγίου Νεκταρίου έγινε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στις 5 Νοεμβρίου του 1961 επί πατριαρχίας Αθηναγόρα. Όπως πάντα, όμως, η αγιότητά του έγινε πρώτα πεποίθηση και βίωμα των πιστών.

Θα λέγαμε ακόμη και των «αδιάφορων» τους οποίους ο ίδιος ο άγιος με την άπειρη παρρησία και χάρη που αξιώθηκε, ήξερε να τους προσεγγίζει στις πιο δύσκολές τους στιγμές και αφού τους συστηνόταν τους έκανε καλά και τους γλύτωνε από ένα σωρό ασθένειες ή και αναποδιές! Ακόμη και από ναυάγια σε μανιασμένες θάλασσες ως άλλος άγιος Νικόλαος!

Μετά την θριαμβευτική του αγιοκατάταξη καθιερώθηκε στις εκκλησίες ένας νέος, σχεδόν, τύπος αγιογραφίας με τον ίδιο τον άγιο χωρίς την αρχιερατική του στολή και τα ποικίλα χρώματα με τα περίτεχνα μοτίβα, αλλά με το μαύρο ράσο, το καλυμμαύχι και το επανωκαλύμμαυχό του.

1. NOV

   9

   Στέλιος Κούκος: Άγιος Νεκτάριος, Ο εξόριστος και παρεπιδημών Αρχιερέας που ήλθε για να μείνει για πάντα μαζί μας!

    

   

   Άγιος Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως ο Θαυματουργός (1846-1920).

   Γράφει ο Στέλιος Κούκος
    

   Όμορφα ανοίγει ο μήνας Νοέμβριος με την γιορτή των ιαματικών αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού. Κάθε μέρα μνήμη αγίου, αγίων, μια γιορτή, πολλές γιορτές, πανηγύρεις.
   
   Ένας μικρός παράδεισος και μόνον η ανάμνησή τους!
   
   Κάθε άγιος ένας διαφορετικός βίος και μια ξεχωριστή περιπέτεια ζωής που διαβάζοντάς την, μας μεταφέρει και μας στα περιβόλια της Θείας Χάριτος που εντρύφησε ο άγιος, δίνοντάς μας να γευτούμε, το κατά δύναμιν, κάτι από την πλήρη και τελική απόδοση του κόπου του.
   
   Σε κάθε συναξάρι είναι αποθηκευμένοι φιλότιμοι σωματικοί και πνευματικοί κόποι με απόδοση τόκων Θείας Χάριτος!
   
   Και οι βίοι αυτοί είναι για μας ο πιο απλός και ο πιο πρόσφορος τρόπος γεύσεώς της Χάριτος στην οποία οι άγιοι μετά την κοίμησή τους μετέχουν, πλέον, διαπαντός.

Ο Άγιος Νεκτάριος με εντυπωσιακή εμφάνιση εκφράζει την ευαρέσκεια του!

Άγιος Νεκτάριος, επίσκοπος Πενταπόλεως, ο Θαυματουργός.

Μαρτυρία Ελένης Αγγελοπούλου: Το βράδυ της παραμονής, 4 Νοεμβρίου 1961, που θα γινόταν η Ανακήρυξη εις Άγιο του Σεβασμιωτάτου Πενταπόλεως Νεκταρίου, του Δεσπότη μας, με πλησίασε ο τότε διοικητής χωροφυλακής του νησιού μας[της Αίγινας], ο Ηλίας Ζερβός. Με παρεκάλεσε -το ’κανε κι αλλού- να φιλοξενήσω δυο άτομα.
Είχε, θυμάμαι, γεμίσει η Αίγινα κόσμο. Τι γινόταν, ούτε που μπορώ να περιγράψω. Έλεγες ότι θα βουλιάξει το νησί! Μεγάλη χάρη του Αγίου μας, συγκεντρώθηκαν πολλές χιλιάδες πιστοί να τον τιμήσουν και να ευλογηθούν.
Έξω γινόταν χαλασμός κόσμου. Κεραυνοί, βροχή με το τουλούμι. Κι η θάλασσα δεν πήγαινε πίσω. Φουρτούνα, μα τι φουρτούνα! Ο κόσμος κοίταζε να προστατευτεί σ’ ένα ξένο μέρος.
Δέχτηκα λοιπόν την παράκληση του διοικητού και ανταποκρίθηκα. Ξέρετε ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ανέβηκαν τελικά 24 άτομα! Μάλιστα, ούτε ένας ούτε δυο. Εικοσιτρείς. Στο άψε σβήσε άνοιξα μπαούλα, ντουλάπες, σεντούκια κι έβγαλα σκεπάσματα. Έστρωσα στρωματσάδα σ’ όλα τα δωμάτια. Βάλαμε στο φούρνο κι ένα μεγάλο ταψί. Όλοι έπεσαν αποκαμωμένοι από την ταλαιπωρία. Εγώ ξάπλωσα στο ίδιο κρεβάτι με τον πατέρα μου και μη έχοντας καμιά κουβέρτα, έριξα πάνω μου το πανωφόρι μου. Ο ύπνος δεν άργησε να ’ρθει. Κι ήταν τόσο ευεργετικός.
Γύρω στις τρεις μετά τα μεσάνυκτα, ξύπνησα από ένα δυνατό θόρυβο στο σπίτι. Από το μανιασμένο άνεμο άνοιξαν τα παντζούρια στο μπαλκόνι. Χτυπούσαν σαν παλαβά. Καθησύχασα τις κυρίες που κάθονταν κοντά και βγήκα για να τα κλείσω.