Η Κασσιανή

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

Έτος 830 μ.Χ.

Η Βασίλισσα Ευφροσύνη, μητριά του διαδόχου Θεόφιλου αποφασίζει να τον παντρέψει με ένα πρωτότυπο τελετουργικό.

Στέλνει εντολή σε όλες τις διοικητικές περιφέρειες της αυτοκρατορίας, να συγκεντρωθούν οι ωραιότερες κοπέλες και να παρουσιαστούν στο παλάτι.

Ένα είδος καλλιστείων, όπου συνδοξαζόταν η ομορφιά και η γνώση.

Παρ' όλο που τελικά το κρυφό κριτήριο της πρόκρισης έμελλε να είναι η σύνεση και η υποταγή.

Στα προκριματικά η Ευφροσύνη κατάφερε να καταλήξει σε 12 κοπέλες.

Αρχοντοπούλες όλες, όμορφες και μορφωμένες για τα δεδομένα της εποχής.

Ανάμεσα τους ξεχώριζαν δύο: η ευρυμαθής κι όμορφη Κασσιανή, που καταγόταν από οικογένεια γνωστού ευπατρίδη και η συνετή Θεοδώρα, αδερφή διακεκριμένου στρατηλάτη του Βυζαντινού θρόνου.

Ο Θεόφιλος παραμένει αμέτοχος της διαδικασίας, αδιάφορος σχεδόν.

Ένας εν δυνάμει αυτοκράτορας, που δεν πολυνοιαζόταν για την επίσημη συμβία του! Μέχρι που έρχεται η μέρα της τελικής επιλογής.

Το παλάτι ετοιμάζεται για την τελετή και οι εκλεκτές φτάνουν η μία μετά την άλλη.

Ο Θεόφιλος αμέριμνος και πάλι περιδιαβαίνει τους κήπους του παλατιού.

Και κάποτε το βλέμμα του συναντά την Κασσιανή.

Έρως ανίκατε μάχαν...

Κασία η ποιήτρια: Μια ανδρεία γυναίκα

Angel, fresco in the Byzantine church of Agios Georgios, Apodoulou, Crete, Greece.

Του Κωνσταντίνου Μπλάθρα δημοσιεύτηκε στην huffingtonpost.gr

«Πολυτιμότερη από διαμάντια η ανδρειωμένη γυναίκα, αλλά ποιος να την εύρει;»  (1) Ο αυτοκράτορας Θεόφιλος δεν ξέρω αν θυμήθηκε τα λόγια του Παροιμιαστή, εκείνη την μέρα – μπορεί νά ’ταν κι άνοιξη – του έτους 830, εκλέγοντας την Θεοδώρα αντί της Κασίας. Το σίγουρο είναι ότι στις μέρες του υπήρχαν πολλές ανδρείες γυναίκες, σαν τη Θεοδώρα, η οποία του γέννησε πέντε κόρες κι ένα γιο, και μετά το θάνατό του ανέτρεψε την εικονομαχική πολιτική του συζύγου της, αναστηλώνοντας τις εικόνες.

Με την ευσέβεια των ιερών εικόνων τάσσονταν και η Κασία ή Κασσιανή, όπως είναι γνωστή. Μαθήτρια του Θεόδωρου Στουδίτη, ο οποίος από νεαρή την θαύμαζε για τη σοφία της, φαίνεται πως ήταν ένα κορίτσι θαύμα της χρυσής εποχής του Βυζαντίου. Λίγα πράγματα ξέρουμε για τη ζωή της, τα πιο πολλά από τα ίδια της τα έργα της ή από ελάχιστα τεκμήρια, όπως μια επιστολή του Θεόδωρου από την εξορία. Πιο γνωστό είναι το πιο πάνω επεισόδιο με την εκλογή συζύγου του Θεόφιλου, όταν ο νεαρός αυτοκράτορας, μαγεμένος από την ομορφιά της ή τη σοφία της, την πλησίασε κρατώντας το χρυσό μήλο της εκλογής. Η ιστορία είναι ιστορικά αμφίβολη, ωστόσο είναι ποιητική: ο αποφασιστικός Θεόφιλος της είπε, λέει, «πως από τη γυναίκα ρέουν τα κάκιστα», έχοντας στο νου του όλες τις ανδρικές κοινοτοπίες από την εποχή της Εύας· κι η πρόωρα σοφή Κασία του απάντησε, σύμφωνα με τους χρονικογράφους,«αλλά κι απ’ τη γυναίκα πηγάζουν τα κάλιστα»,προσβλέποντας στη Θεοτόκο. Ο Θεόφιλος την προσπέρασε, αλλά η Ιστορία της χάρισε τη δόξα μοναδικής υμνωδού και ποιήτριας της εποχής· κι έμεινε ως σήμερα, πάνω από χίλια χρόνια μετά, γνωστή και λαοφιλής.

COMMONS WIKIMEDIA