Έναν χρόνο μετά την «ανέλπιστη καταξίωση» της εκλογής του στην έδρα της Γλωσσολογίας στην Ακαδημία Αθηνών, ο επιφανής Ακαδημαϊκός μιλά στην «Κ» για το μέλλον της γλώσσας στους καιρούς του τεχνολογικού καλπασμού, το «magnum opus» και φυσικά την γενέτειρά του απ’ όπου αντλεί δυνάμεις σε μέρες δύσκολες.
Σπουδές, διδακτορικά, έρευνες, δημοσιεύσεις, βιβλία, διαλέξεις, συνέδρια, διακρίσεις, βραβεύσεις, διδασκαλίες: Με μία πρόχειρη ανάγνωση στο βιογραφικό του, κομπλάρεις – «κριντζάρεις», κατά την νεανική αργκό, για την ανεπάρκειά σου. Στην όψη, παρ’ όλα αυτά, κάθε άλλο παρά θυμίζει κάποιον που «φλεξάρει», όπως συμβαίνει συχνά, όλη αυτή την γνώση – ή την εξουσία που ενίοτε την συνοδεύει. Αντιθέτως, μοιάζει με τον χαμογελαστό άγνωστο που θα σε χαιρετήσει στον δρόμο.
Ο Χριστόφορος Χαραλαμπάκης είναι Γλωσσολόγος, Ακαδημαϊκός, με καταγωγή από την Ανατολή Ιεράπετρας, ένα ορεινό χωριό στις νότιες εσχατιές της ελληνικής επικράτειας. Οι ρίζες του, εκ πρώτης όψεως αθέατες, αποκαλύπτονται με τις πρώτες λέξεις του μέσα από την χαρακτηριστική κρητική προφορά του.
Παιδί πολυμελούς οικογένειας, μεγάλωσε με άλλα επτά αδέλφια. Με αγάπη, θυσίες, αλλά και μία πολύτιμη ευκαιρία διαφυγής από αυτό που έμοιαζε αναπόδραστα προδιαγεγραμμένο για την πλειονότητα των συνομηλίκων του: Τον δρόμο του βιοπορισμού.
Σήμερα, ομότιμος Καθηγητής Γλωσσολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, επιστρέφει όταν μπορεί στις ρίζες του, έστω και νοερά, «αντλώντας δυνάμεις σε δύσκολους καιρούς».
