Τι επιδιώκει το ΥΠΕΞ στη Μονή Σινά; (Δώστε προσοχή σ αυτήν την ανάρτηση.
Του Παντελή Σαββίδη
Έχω ενδιαφέροντα νέα από την υπόθεση της Μονής Σινά που οδηγούν σε μια ανησυχητική σκέψη.
Πρώτα τα νέα.
Θα έχετε διαβάσει (την ανήρτησα και εγώ) την τελευταία ανακοίνωση του παυθέντος ηγουμένου Δαμιανού με την οποία επιχειρεί να εμπλακεί και πάλι στις διαδικασίες εκλογής του νέου ηγουμένου ενώ έχει παυθεί.
Όσοι γνωρίζουν από κοντά τις εξελίξεις και τον έχουν δει λένε πως είναι αδύνατον ο Δαμιανός να έχει γράψει αυτήν την ανακοίνωση. Δεν έχει την δυνατότητα. Καλωσορίζει τους συνομιλητές του για ένα δίλεπτο και μετά σιωπή. Αδυνατεί.
Αυτήν του την αδυναμία την επισήμανε στην ανακοίνωση που εξέδωσε το Σάββατο και το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων στην οποία με απλά λόγια του λέει πως ξέρουμε ότι δεν γράφεις εσύ τις ανακοινώσεις γι αυτό και δεν σε τιμωρούμε. Το Πατριαρχείο αναφερόταν σε προηγούμενη ανακοίνωση του Δαμιανού.
Πηγές που είναι σε θέση να γνωρίζουν λένε ότι η σημερινή ανακοίνωση έχει συνταχθεί στο υπουργείο εξωτερικών, όπου την υπόθεση χειρίζεται η υφυπουργός Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου σε συνεργασία με τον Γενικό Γραμματέα Θρησκευτικών υποθέσεων του υπουργείου παιδείας Γιώργο Καλατζή.
Λεπτομέρεια που δεν πρέπει να μας διαφύγει είναι η εξής. Η αιγυπτιακή αστυνομία συνέλαβε διοικητικό στέλεχος του ιδρύματος της Μονής με την κατηγορία ότι πλήρωσε τους μπράβους να εισέλθουν στη μονή, να ξυλοκοπήσουν και να εκδιώξουν αδελφούς.
Η συλληφθείσα ισχυρίστηκε ότι εκτελούσε εντολές και ο εντολέας ήταν ο Δαμιανός.
Μετά από αυτό η αιγυπτιακή αστυνομία έπρεπε να συλλάβει τον Δαμιανό.
Μια σημαντική μορφή του ομογενειακού ελληνισμού, ο ιστορικός Σπύρος Βρυώνης, που έφυγε απο τη ζωή, μιλά για το βιβλίο του "ο Μηχανισμός της Καταστροφής" και την εξάλειψη του ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης, το 1955. Μια συνέντευξη που παραχώρησε στις 24 Ιουνίου 2007 στις "Ανιχνεύσεις" της ΕΡΤ3.
Η Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης στο Σινά αποτελεί τον άλλο καθρέφτη της ορθόδοξης κρίσης. Από το σιγίλλιο του Ιουστινιανού ως τις μέρες μας, το Σινά υπήρξε σύμβολο παγκόσμιας πνευματικής ακτινοβολίας. Όμως τα τελευταία χρόνια, η εικόνα του τείνει να αλλοιωθεί από σκάνδαλα, εσωτερικές διαμάχες και κρατικές παρεμβάσεις.
Η νομοθετική ρύθμιση της ελληνικής κυβέρνησης, που μετέτρεψε τη Μονή σε ΝΠΔΔ ήταν κίνηση που κάλυψε τις ατασθαλίες του Αρχιεπισκόπου Δαμιανού και τον κατέστησε ακόμη περισσότερο υποχείριο της Αθήνας. Ωστόσο, το πρόβλημα δεν λύνεται με νόμους. Το καθεστώς της Μονής στην Αίγυπτο παραμένει θολό, ενώ η τουριστική αναβάθμιση της περιοχής δημιουργεί νέους κινδύνους αλλοίωσης του μοναστικού χαρακτήρα. Το βασικό ερώτημα είναι αν το Κάιρο θα αναγνωρίσει αυτή τη νέα υπόσταση ή θα επιμείνει στη δήμευση της περιουσίας.
Η … Δεσπότισσα κ. Κατερίνα.
Διαχειρίζεται τον Αρχιεπίσκοπο Δαμιανό όπως επιθυμεί.
Η προσωπική πορεία του Αρχιεπισκόπου Δαμιανού, που ζει επί μακρόν εκτός Μονής και κατηγορείται για παραβίαση του κανονισμού, επιτείνει την κρίση. Οι αποκαλύψεις για εξωθεσμικές επιρροές, προσωπικές σχέσεις και οικονομικά συμφέροντα πλήττουν το κύρος μιας μονής που είναι για αιώνες σύμβολο ιερότητας. Η πρόσφατη απόφαση ομάδας μοναχών να του αφαιρέσουν την ηγουμενία, οι σκηνές βίας με την εκδίωξη διαφωνούντων και οι καταγγελίες εκατέρωθεν συνθέτουν εικόνα βαθιάς κρίσης.
Είναι τρομερά ανησυχητικό να παρακολουθεί κανείς πόσο έτοιμη είναι η Άγκυρα να αντιμετωπίσει τις διαφαινόμενες εξελίξεις στην περιοχή που αφορούν και την Ελλάδα, και πόσο αδύναμη και αδρανής είναι η Αθήνα.
Στην ελληνική πρωτεύουσα η ηγεσία της κυβέρνησης και του υπουργείου Εξωτερικών έχουν οχυρωθεί πίσω από το δόγμα περί διεθνούς δικαίου, αλλά σε περιόδους ρευστότητας, όταν αναδιατάσσεται ολόκληρη η περιοχή, αυτό δεν ενδιαφέρει κανέναν.
Το δίκαιο που έχεις πρέπει να μπορείς να το υποστηρίξεις. Κανένας δεν θα σου χαρίσει τίποτε.
Η Αθήνα έχει εγκαταλείψει εδώ και αρκετά χρόνια αυτήν την προετοιμασία. Προετοιμασία όχι για να κάνει πόλεμο, αλλά για να τον αποτρέψει. Αντιθέτως, η Τουρκία, κατατασσόμενη στις αναθεωρητικές δυνάμεις, προετοιμάστηκε σε όλους τους τομείς. Στην οικονομία, την άμυνα, τη διπλωματία.
Το αποτέλεσμα; Η Αθήνα να μην μπορεί ούτε καν να παρακολουθήσει την πολιτική και τις κινήσεις της Άγκυρας. Οι εξελίξεις τη βρίσκουν συνεχώς ανενημέρωτη, και φυσικά απροετοίμαστη.
Μια τέτοια περίπτωση ήταν και η συνάντηση την Παρασκευή στην Κωνσταντινούπολη του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με την Ιταλίδα πρωθυπουργό Τζόρτζια Μελόνι και τον πρωθυπουργό της κυβέρνησης της Τρίπολης στη Λιβύη Αμπντελχαμίντ Ντμπεϊμπά. Όλο το πλαίσιο συζήτησης που διέρρευσε αφορά θέματα που απασχολούν απολύτως την Ελλάδα. Από ενεργειακά μέχρι μεταναστευτικά.
Το βιβλίο βασικά θέλει να καθορίσει τους όρους της ελληνικής αποτροπής αλλά με βάθος σε ό,τι αφορά την συγκρότηση της νεοελληνικής κοινωνίας και των προκλήσεων που αντιμετωπίζει.
Τα βασικά ερωτήματα που διατρέχουν το βιβλίο το οποίο είναι γραμμένο από έναν αριστερό διανοητή ο οποίος έχει εμπειρίες από την μεταπολίτευση είναι:
-ποιοι είμαστε;
-πως απελευθερωθήκαμε;
-τι περιορισμούς έχει το κράτος που δημιουργήσαμε;
-ποια η σχέση μας με το παρελθόν;
-πόσο ενωμένοι είμαστε στην παραδοχή των σημαντικότερων παραμέτρων της κοινωνικής μας συγκρότησης
1.-Επι Αδελφών Μουσουλμάνων στην Αίγυπτο γίνεται προσφυγή στο δικαστήριο κατά του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της Μονής Σινά.
2.-Εκδίδεται πρωτόδικα απόφαση κατά της Μονής.
3.-Γίνεται προσφυγή στο Εφετείο
4.-Το Εφετείο διατηρεί την πρωτόδικη απόφαση
5.-Αντιδρά η ελληνική κυβέρνηση
6.-Η κυβέρνηση της Αιγύπτου αναδιπλώνεται και διατυπώνει κάτι του είδους ότι δεν θα διωχθούν οι μοναχοί κλπ αλλά το θέμα δεν είναι αυτό.
7.-Το θέμα δεν είναι αν θα εκδιωχθούν οι μοναχοί. Αλλά σε ποιόν ανήκει η μονή.
8.-Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να διασφαλίσει την νομική κατοχύρωση υπερ της μονής του ιδιοκτησιακού καθεστώτος.
9.-Οτιδήποτε άλλο που θα επιδιώξει και θα διακινήσουν τα παπαγαλάκια της θα είναι απόλυτη αποτυχία. Και υποχώρηση του ελληνισμού απο μια περιοχή που είχε παρουσία απο τον 5ο αιώνα. Απο την εποχή, δηλαδή, του Ιουστιανιανού.
Πριν μερικές ημέρες, στις 19 Μαίου, τιμήσαμε τα θύματα της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Και σήμερα, φέρνουμε στη μνήμη μας, για άλλη μια φορά, την Άλωση της Πόλης. Της Πόλης που με την ακτινοβολία της διατήρησε για μία χιλιετία και πλέον τον ελληνικό τρόπο, την ελληνική πρόταση ζωής. Την Πόλη που επηρέασε ακόμη και τη διάδοχη της Βυζαντινής, την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Η πτώση της Κωνσταντινούπολης αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση στην οποία συνέτρεξαν όλες οι προϋποθέσεις παρακμής και κατάρρευσης.
Άλωση
Είναι χαρακτηριστική περίπτωση μελέτης ενός ιστορικού γεγονότος για να αποφύγουν οι λαοί δυσάρεστες εξελίξεις σε ό,τι αφορά την κρατική τους υπόσταση.
Οι ξένοι το κάνουν. Οι έλληνες όχι. Γιατί;
Όσοι λαοί, σήμερα, διαθέτουν ευαίσθητες κεραίες και ικανές ηγεσίες, πήραν μέτρα, από νωρίς, για να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο της παρακμής και της πτώσης.
Πριν μερικά χρόνια, στην ΕΡΤ3, κάναμε μια εκπομπή με βάση ένα ντοκυμαντέρ του ρώσου Αρχιμανδρίτη Τύχωνα για τα μαθήματα από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης και με προσκεκλημένο τον ίδιο το ρώσο ιερωμένο.
Ο Τύχων, ο οποίος είναι ηγούμενος της φημισμένης Μονής Σρέντεσκι (Υπαπαντής), στο Κέντρο της Κόκκινης Πλατείας, δεν είναι ένας τυχαίος κληρικός. Είναι πνευματικός του ρώσου ηγέτη. Και έχει αναλάβει ευρύτερες δραστηριότητες οι οποίες δεν είναι της παρούσης.
Με το ντοκυμαντέρ, που είχε μεγάλη απήχηση και στους συμπατριώτες του και στο εξωτερικό, ήθελε να δείξει τις συνέπειες που έχει η κατάρρευση μιας αυτοκρατορίας. Ήθελε να προειδοποιήσει τους Ρώσους για τις συνέπειες από τη διαλυτική τακτική ορισμένων νεόπλουτων και πολιτικών της πατρίδας του.
Απο την Άλωση στη Γενοκτονία Πριν μερικές ημέρες, στις 19 Μαίου, τιμήσαμε τα θύματα της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Και σήμερα, φέρνουμε στη μνήμη μας, για άλλη μια φορά, την Άλωση της Πόλης. Της Πόλης που με την ακτινοβολία της διατήρησε για μία χιλιετία και πλέον τον ελληνικό τρόπο, την ελληνική πρόταση ζωής. Την Πόλη που επηρέασε ακόμη και τη διάδοχη της Βυζαντινής, την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Η πτώση της Κωνσταντινούπολης αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση στην οποία συνέτρεξαν όλες οι προϋποθέσεις παρακμής και κατάρρευσης.
Άλωση
Είναι χαρακτηριστική περίπτωση μελέτης ενός ιστορικού γεγονότος για να αποφύγουν οι λαοί δυσάρεστες εξελίξεις σε ό,τι αφορά την κρατική τους υπόσταση.
Οι ξένοι το κάνουν. Οι έλληνες όχι. Γιατί;
Όσοι λαοί, σήμερα, διαθέτουν ευαίσθητες κεραίες και ικανές ηγεσίες, πήραν μέτρα, από νωρίς, για να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο της παρακμής και της πτώσης.
Πριν μερικά χρόνια, στην ΕΡΤ3, κάναμε μια εκπομπή με βάση ένα ντοκυμαντέρ του ρώσου Αρχιμανδρίτη Τύχωνα για τα μαθήματα από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης και με προσκεκλημένο τον ίδιο το ρώσο ιερωμένο.
ΕΚΤΑΚΤΟ..!!! Πριν πολλα χρονια ο τοτε Γεροντας Παισιος ο Αγιορειτης οταν οι δικτατoρες Σανταμ στο Ιρακ και στην Συρια ο πατερας του Ασαντ οταν ηταν παντοδυναμοι και δεν υπηρχε αυτονομη περιοχη στο Κουρδισταν του Ιρακ, και στην Συρια δεν ειχε ερθει η Αραβικη ανοιξη, ουτε καν υπηρχαν οι Λαικες Μοναδες Προστασιας (YPG-YPJ),ειχε πει..”Το Κουρδικο θεμα εχει ηδη δρομολογηθει..” Αυτο γινεται τωρα!! Απ την θεωρια στην πραξη. –
Syria-AANES: Υπεγραφη μια ιστορικη συμφωνια* αναμεσα στον Μαζλουμ Αμπντι Ανωτατο διοικητη του SDF και τον Jolani του HTS για την επομενη μερα στην Συρια,με καθοδηγηση των Αμερικανων.Ο Ανώτατος Διοικητής των SDF Mazloum Abdi ταξίδεψε από και προς τη Δαμασκό σήμερα για τη συνάντησή του με τον προσωρινό πρόεδρο της Συρίας Ahmed al-Sharaa με ελικόπτερο βαρέων ανελκυστήρων CH-47F «Chinook» του αμερικανικού στρατού. Το ελικόπτερο εντοπίστηκε να πετά πάνω από το Κυβερνείο της Χομς κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.
-Καμία κυβερνητική δύναμη δεν θα εισέλθει σε περιοχές που ελέγχονται από τις SDF, εκτός πιθανώς σε συνοριακά περάσματα. -Την συμφωνια υποδεχθηκαν με τρελους πανηγυρισμους σε πολλες πολεις της Βορειας Συριας (με 5 νεκρους και 30 τραυματιες ).Ορισμενα αρθρα ακομα δεν εχουν δει το φως της δημοσιοτητας. Αυτο συνέβη μόλις 1 ημέρα μετά τα φρικιαστικά γεγονότα στη συριακή ακτή από τις συριακές κυβερνητικές δυνάμεις
Ο όρος «οργανικός διανοούμενος» είναι του Γκράμσι και εννοεί τους διανοούμενους του κόμματος που το υποστηρίζουν στην προσπάθειά του να ανακτήσει την εξουσία και να την διατηρήσει.
Με τον καιρό απέκτησε ευρύτερη διάσταση. Αφορά τους διανοούμενους που υποστηρίζουν ένα καθεστώς σε βάρος –πολλές φορές– της πλειοψηφίας της κοινωνίας. (Αποφεύγω τον όρο «λαϊκής πλειοψηφίας», διότι τους προκαλεί αποστροφή.)
Οι οργανικοί διανοούμενοι του καθεστώτος που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα (για συντομία του Μητσοτακισμού) άρχισαν από προχθές έναν ορυμαγδό πυροβολισμών στο διαδίκτυο για να μας πείσουν γιατί δεν θα πάνε στην διαδήλωση της 28ης Φεβρουαρίου. Λες και περίμενε κανείς να τους δει. Ή λες και πήγαν στην προηγούμενη.
Συνήθως η μήτρα από την οποία προέρχονται είναι το παλιό ΚΚΕ Εσωτερικού και ό,τι παρήχθη επί εποχής Σημιτισμού. Θα μου πείτε, εκεί παρήχθη και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ναι, οι τάσεις του ΚΚΕ Εσωτερικού ήταν πολλές.
Η ιδεολογία τους σήμερα είναι αυτή που ως χάρτινος πύργος κατέρρευσε με μια απλή εκλογή ενός ιδιότροπου Αμερικανού προέδρου.
Δεν αντιτίθεμαι απολύτως στην ιδεολογία τους, αλλά έχω τη δική μου εκδοχή της. Η κοινωνική διάστασή της είναι ενδιαφέρουσα. Αυτή που επικράτησε στην Ελλάδα και αναπαράγουν, δεν είναι η κοινωνική.
Τα Τέμπη λειτούργησαν σαν καταλύτης για την αποκάλυψη μιας βαθιά αρρωστημένης κατάστασης του ελληνικού κράτους που το απειλεί με ανήκεστο βλάβη. Στην ουσία, είναι αμφίβολο αν δημιουργήθηκε ελληνικό κράτος από το 1821 ως σήμερα. Μπορεί να ακούγεται ως υπερβολή, αλλά οι ομαλές περίοδοι του κράτους αυτού και πολύ περισσότερο η ομαλή λειτουργία των θεσμών του είναι ένα διαρκές ζητούμενο.
Είναι τέτοια η αγωνία των κατοίκων αυτής της χώρας να δουν το κράτος τους να λειτουργεί, στοιχειωδώς, κανονικά που κάθε φορά που αναλαμβάνει μια νέα κυβέρνηση, αναπτερώνεται η ελπίδα. Δυστυχώς, κάθε φορά επέρχεται η ίδια διάψευση και πιο κοντά η ανήκεστος βλάβη. Ο κ. Μητσοτάκης διέψευσε τις ελπίδες που είχε επενδύσει επάνω του η ελληνική κοινωνία μετά την εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ. Στην ουσία η χώρα βιώνει μια ιδιότυπη δικτατορία. Δικτατορία δεν είναι μόνο το καθεστώς που δεν σου επιτρέπει να μιλάς. Δικτατορία είναι η ενός ανδρός αρχή. Και ο κ. Μητσοτάκης είναι η μοναδική αρχή αυτού του τόπου.
Είναι πρωθυπουργός και ως πρωθυπουργός και πρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος ελέγχει την Κοινοβουλευτική Ομάδα του, η οποία πλειοψηφεί στη Βουλή, χωρίς να πλειοψηφεί στην κοινωνία. Προτείνει κι άρα ελέγχει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος εξελέγη με τις ψήφους των βουλευτών της ΝΔ, οι οποίοι υπακούν χωρίς εξαίρεση στον κ. Μητσοτάκη. Διορίζει την ηγεσία της Δικαιοσύνης. Για να βρει τις επιθυμητές κυρίες να την στελεχώσουν επέλεξε την τρίτη στην επετηρίδα για πρόεδρο Αρείου Πάγου και την έβδομη για εισαγγελέα.
Τόσο στην Αθήνα, όσο και στη Θεσσαλονίκη υπάρχει έντονο παρασκήνιο σχετικά με τις πολιτικές εξελίξεις. Σημαντικοί παράγοντες ξεπερνούν την αδράνεια που τους χαρακτήριζε ως σήμερα και θέλουν να επιταχύνουν τις εξελίξεις καθώς διαπιστώνουν ότι η χώρα οδεύει από το κακό στο χειρότερο. Ό,τι ακολουθεί αποτελεί αποκλειστικό ρεπορτάζ και δεν απηχεί κατ’ ανάγκη τις απόψεις του συντάκτη τους. Το ότι ο Μητσοτάκης βρίσκεται σε αποδρομή δεν αμφιβάλει κανείς. Το ζήτημα που ανακύπτει είναι η αντικατάστασή του.
Στην αντιπολίτευση το ΠΑΣΟΚ δείχνει μια ανωριμότητα να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες. Τα νέα στελέχη του είναι χωρίς πείρα και δύσκολα θα μπορούσαν να διαχειριστούν σύνθετες κυβερνητικές αρμοδιότητες στο τραγικό σημείο που έφερε τα πράγματα, ίσως, η χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Το βασικό πρόβλημα του κράτους σήμερα είναι η τεράστια διαφθορά, ίσως να βρίσκεται στις πρώτες θέσεις παγκοσμίως. Αλλά και η εγκατάλειψη όλων των θεσμών που θα επέτρεπαν την διατήρηση της ακεραιότητας της χώρας και της ασφάλειας των πολιτών.
Σπάνια χρησιμοποιώ αυτόν τον τίτλο. Μόνο στις περιπτώσεις που θα ήθελα να τονίσω την παρουσία μου. Γιατί θεωρώ αυτές τις στιγμές σημαντικές.
Πήγα σήμερα στην συγκέντρωση εδώ στη Θεσσαλονίκη. Το μέγεθός της ήταν τεράστιο. Κάλυπτε ολόκληρη τη Εγνατία. Θύμιζε συγκεντρώσεις της μεταπολίτευσης. Είχε μια διαφορά. Ακούστηκαν ορισμένα συνθήματα αλλά ήταν υποτονικά και μακριά από το κύριο μέρος της συγκέντρωσης. Τον κόσμο τον ένωνε μια βουβή απελπισία που προσπαθούσε να την σπάσει ο όγκος της συμμετοχής. Προσπαθούσε ο κόσμος να δημιουργήσει την ελπίδα πως αφού βγήκαν τόσοι στο δρόμο με την ηχηρή απουσία των θεωρούμενων, παλαιότερα, ως κύριων μέσων ενημέρωσης, κάτι μπορεί να αλλάξει.
Κανείς δεν μπορεί να γενικεύσει γιατί συγκεντρώθηκε τόσος πολύς κόσμος. Ο καθένας πήγε για τους δικούς του λόγους. Θα σας πω γενικά τι είδα και γιατί πήγα εγώ. Μπορεί να μην υπάρχει κανένας άλλος που να πήγε για τους ίδιους λόγους.
Είδα ανθρώπους από όλο το πολιτικό φάσμα, συνταγματικό ή μη. Όλο το κοινωνικό φάσμα και κάθε ηλικίας. Από μικρά παιδιά μέχρι ηλικιωμένους που περπατούσαν με την βοήθεια συγγενικού τους προσώπου ή μπαστουνιού. Και αυτό κάτι σημαίνει. Παιδάκια με συνθήματα που έγραψαν με το χέρι τους σε μικρά χαρτόνια και ζητούσαν δικαιοσύνη. Ακόμη και ανθρώπους συντηρητικούς και άλλους που δήλωναν και δεξιοί. Μέχρι τις γνωστές αριστερές φράξιες που σεβάστηκαν και τους ανθρώπους που κάλεσαν την συγκέντρωση και την στιγμή. Όσο έμεινα ο σεβασμός ήταν απόλυτος. Και το είδα για πρώτη φορά.
Κάτι έχει συνταράξει την ψυχή του Έλληνα. Κάτι τον έχει κλονίσει. Όλα θύμιζαν εκείνες τις ιστορικές στιγμές που έβγαζαν μια βουβή κραυγή: δεν πάει άλλο.
Τώρα, γιατί πήγα εγώ.
Ο πρώτος λόγος ήταν ανθρωπιστικός. Πήγα για να δηλώσω την συμπαράστασή μου στους συγγενείς των νεκρών είτε στα Τέμπη είτε στο Μάτι είτε οπουδήποτε αλλού. Νεκρούς απο την ολιγωρία, την ανοργανωσιά ή την αδιαφορία του κράτους.
Παρά τις οχλήσεις που δέχθηκα απέφυγα να γράψω αρνητικά σχόλια για τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη που πέθανε χθες. Και θα συνεχίσω να το κάνω. Έχω εμμονές με ορισμένες αρχές που μου διαμορφώθηκαν κατά τα γυμνασιακά χρόνια, όπως η προσέγγιση του νεκρού αδελφού από την Αντιγόνη. Γι αυτό επιμένω πως είναι έγκλημα η εξάλειψη της κλασικής παιδείας από την εκπαίδευση. Κλασικό γυμνάσιο τελείωσα, παρά τον προσανατολισμό μου προς τις φυσικές επιστήμες. Μια επιφανειακή αναφορά, όμως, στο τι πρέσβευε ο Σημίτης δεν είναι ασέβεια στη στιγμή. Άλλωστε και ο ίδιος και οι οπαδοί του επαίρονται για την ιδεολογία τους.
Μια μικρή λεπτομέρεια: στη Θεσσαλονίκη ήμουν, αν όχι το πρώτο, από τα πρώτα θύματα της σημιτικής επέλασης. Αλλά αυτό, πλέον, δεν επηρεάζει την κρίση μου. Δεν θα γράψω πολλά.
Ο Σημιτισμός αποτέλεσε την ελληνική έκφραση ενός πολιτικοιδεολογικού ρεύματος το οποίο διατυπώθηκε θεωρητικά από τον καθηγητή του London School of Economics Άντονι Γκίντενς με το βιβλίο του «ο Τρίτος Δρόμος» και επιχειρήθηκε να εφαρμοσθεί στη Βρετανία από τον Τόνυ Μπλέρ, στις ΗΠΑ από τον Κλίντον, στην Ιταλία από τον Ντ Αλέμα, στη Γερμανία από τον Σρέντερ και στην Ελλάδα από τον Σημίτη. Ήταν στην ουσία ένα ακόμη πλαίσιο με θεωρητικές καρικατούρες για την απομάκρυνση, ακόμη, περισσότερο και από την σοσιαλδημοκρατία, από αυτό που συνιστούσε μέχρι τότε αριστερά.
Για κόμματα όπως το ιταλικό PCI (το PSI εξέλειπε) ή το ελληνικό ΠΑΣΟΚ δεν ήταν εύκολο, τότε, να αποκλίνουν από τις αρχές τους. Η κοινωνική τους σύνθεση και οι ιδεολογικοπολιτικές αναφορές τους περιείχαν και λίγο Μάρξ. Ο Ανδρέας ξέφευγε από την πίεση των Μαρξιστών του κόμματός του λέγοντας κατά καιρούς πως το ΠΑΣΟΚ δεν απορρίπτει τον μαρξισμό αλλά τον δέχεται ως μέθοδο ανάλυσης. Ακόμη και ο πιο φιλελεύθερος οικονομολόγος, σήμερα, δεν θα απέρριπτε τον μαρξισμό ως μέθοδο ανάλυσης.
Η κριτική που γίνεται στην Ελλάδα για το δίδυμο Ανδρέας και Σημίτης διακρίνεται από μια ρηχότητα, αν δεν αποτελεί σκοπιμότητα. Το κυρίαρχο μοτίβο από χθες είναι ότι ο Σημίτης άλλαξε στο ΠΑΣΟΚ τον λαϊκισμό του Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Παπανδρέου εξέφρασε άλλα κοινωνικά στρώματα, άλλης εποχής, από αυτά που εξέφρασε ο Σημίτης. Ο Παπανδρέου εξέφρασε τα περιθωριοποιημένα κοινωνικά στρώματα που ηττήθηκαν πολιτικά και κοινωνικά από τη δεκαετία του 40. Και τα έβαλε στο πολιτικό και κοινωνικό προσκήνιο συγκρουόμενος με μια ισχυρή μετεμφυλιακή δεξιά που ήλεγχε τα πάντα.
Το Σάββατο 14 Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας ημερίδα με επίκεντρο την μακεδονική γλώσσα. (Δεν θα βάζω εισαγωγικά ούτε στο μακεδονική γλώσσα, ούτε στο Μακεδόνες διότι η κυβέρνηση των Αθηνών αποδέχθηκε και τους δύο όρους).
Την ημερίδα οργάνωσε το Εργαστήριο «Σύνορα-Πολιτισμός-Φύλο» σε συνεργασία με το εργαστήριο Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου των Σκοπίων. Το γεγονός έτυχε της υποστήριξης ορισμένων καθηγητών του Πανεπιστημίου και της αντίδρασης άλλων. (Υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία που, απλώς, διαβάζει). Στους υποστηριχτές της ημερίδας ανήκουν και οι καθηγητές Νίκος Μαραντζίδης και Κωνσταντίνος Τσιτσελίκης οι οποίοι έγραψαν ένα άρθρο στην εφημερίδα τα ΝΕΑ το Σάββατο 21 Δεκεμβρίου το οποίο μπορείτε να το δείτε παρακάτω.
Διάβασα το άρθρο των δύο καθηγητών και θα ήθελα να κάνω ορισμένες επισημάνσεις. Να διευκρινίσω ότι τους γνωρίζω και τους δύο προσωπικά και τους εκτιμώ. Πιστεύω, δε, πως έχουν και ακαδημαϊκό εκτόπισμα. Είμαι, όμως, σε εντελώς διαφορετικό κλίμα και δεν θα ήθελα να πάρουν προσωπικά την διαφοροποίησή μου. Θα σχολιάσω κυρίως τάσεις στην κοινωνία και θα τους θέσω ορισμένα ερωτήματα. Άλλωστε αυτά που γράφουν στα ΝΕΑ έχουν καταχωρηθεί ως η κυρίαρχη πολιτική αντίληψη όχι στην κοινωνία αλλά στο πολιτικό και ακαδημαϊκό σύστημα. Πως γίνεται θα μου πείτε αυτό;
Γίνεται όπως και στην Κύπρο. Μια συντριπτική πλειοψηφία απέρριψε το Σχέδιο Ανάν αλλά τα δύο κόμματα που το υποστήριξαν έχουν το συντριπτικό εκλογικό ποσοστό στην κυπριακή κοινωνία.
Να βάλουμε στην αρχή το πλαίσιο. Μετά από πολλά χρόνια Αθήνα και Σκόπια συμφώνησαν σε ένα πλαίσιο το οποίο ηρνείτο η Αθήνα από την αρχή της έντασης μεταξύ των δύο χωρών.
Το ΒΗΜΑ σε συνεργασία με άλλους φορείς οργάνωσε ένα ενδιαφέρον συνέδριο για την εξωτερική πολιτική της μεταπολίτευσης. Πέρασαν όλοι οι διαπρεπείς απο εκεί.
Το γενικό συμπέρασμα είναι ο αυτοβαυκαλισμός. Με κορύφωση την θέση του Βενιζέλου ότι η εξωτερική πολιτική της μεταπολίτευσης είναι ένα success story.
Ορισμένα στοιχεία του success story:
-Συνεχείς υποχωρήσεις στο κυπριακό. Εγκατάλειψη της Κύπρου απο την Αθήνα χάριν ενός αμφισβητούμενου διαλόγου.
-Η Ελλάδα είναι η μόνη, ίσως, χώρα στον κόσμο που δεν μπορεί να ασκήσει το δικαίωμά της για επέκταση των χωρικών της υδάτων.
-Η Ελλάδα δεν μπορεί να ορίσει την αιγιαλίτιδα ζώνη της και την υφαλοκρηπίδα της.
-Η Ελλάδα δεν μπορεί να ποντίσει έξω απο την Κάσο καλώδιο μεταφοράς ενέργειας προς την Κύπρο διότι δεν το θέλει η Τουρκία. Σημειωτέον πως το δίκαιο της θάλασσας ορίζει ότι η πόντιση επιτρέπεται ακόμη και αν η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ έχουν καταχωρηθεί σε άλλη χώρα.
-Η Ελλάδα παρακολουθεί την υπόθεση της Γαλάζιας Πατρίδας με απάθεια ελπίζοντας στην γιατρειά του χρόνου.
-Η επιτυχημένη εξωτερική πολιτική δεν αντιλήφθηκε τις παραπλανητικές διεργασίες της Τουρκίας να συνάψει με τη Λιβύη το τουρκολιβυκό σύμφωνο.
Ο πρωθυπουργός μίλησε με τον Πατριάρχη Αντιοχείας, Ιωάννη Ι και τον διαβεβαίωσε ότι η Ελλάδα θα υποστηρίξει το Πατριαρχείο στην κρίσιμη περίοδο που θα διέλθει. Ήταν μια επιβεβλημένη κίνηση. Στους κόλπους του Πατριαρχείου περικλείονται οι αραβόφωνοι χριστιανικοί πληθυσμοί της Μέσης Ανατολής, αλλά και ελληνόφωνοι και Έλληνες που ζουν στην περιοχή.
Με το καθεστώς Άσαντ το Πατριαρχείο είχε τη δυνατότητα να αναπτύξει τις δραστηριότητές του αλλά, τώρα, με σκληρούς ισλαμιστές στην εξουσία, περιέρχεται σε δύσκολη φάση. Ιστορικά το Πατριαρχείο είναι συνηθισμένο σε μουσουλμανικό περιβάλλον. Άλλωστε, σε δύο από τις τέσσερις περιόδους της ιστορίας του [πρώτη περίοδος Πρώιμη (37 – 638) – από της ιδρύσεως μέχρι την πρώτη αραβική κατάκτηση της Συρίας – τη Μέση (638 – 1517) (Αραβοκρατία – Φραγκοκρατία) και τη Νεώτερη (1517 – 1927) (Οθωμανική επικυριαρχία) καταλήγοντας στη Σύγχρονη συγκρότησή της] ήταν υπό μουσουλμανική κυριαρχία.
Ο Άσαντ, προερχόμενος και ο ίδιος από συριακή μειονότητα (αλαουίτες), επέτρεπε και στις άλλες μειονότητες να ασκήσουν τα δικαιώματά τους. Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης παρουσιάζουν τον ηγέτη της τζιχαντιστικής οργάνωσης που ελέγχει την Δαμασκό Αμπού Μοχάμεντ αλ Τζολάνι να έχει μεταμορφωθεί από έναν σκληρό πολέμαρχο του ISIS σε μεταμελημένο ηγέτη που επιδιώκει να κυβερνήσει τη Συρία, αλλά το παρελθόν του είναι πολύ αιματηρό. Θα δούμε τις επόμενες ημέρες πως θα διαχειρισθεί την εξουσία…
Πάντως, το 2013 απήχθη από την περιοχή του Χαλεπίου στη Συρία, την οποία ήλεγχε ο ISIS και η τύχη του αγνοείται, ο Μητροπολίτης Χαλεπίου Παύλος (Boulos) Γιάζιτζι, αδελφός του πρωτοσύγκελου του Πατριαρχείου Επισκόπου Ιωάννη. Μαζί του απήχθη και ο συροιακωβίτης Μητροπολίτης Γιοχάνα Ιμπαχήμ. Τα ΜΜΕ του καθεστώτος απέδιδαν την απαγωγή σε τρομοκρατικές ομάδες, ενώ ο “Εθνικός Συνασπισμός της Συρίας”, η κύρια οργάνωση της αντιπολίτευσης, υποστήριζε ότι «όλα είναι ανοικτά» για το ποιος βρίσκεται πίσω από την απαγωγή.
Τρίτη πρωί (10.12.24) ο τηλεοπτικός σταθμός της Βηρυτού Αl Jadeed μετέδωσε ότι ο Επίσκοπος Βoulos Yazigi, για τον οποίο οι Συριακές Αρχές είχαν εκδώσει ανακοίνωση ότι είχε απαχθεί από τον ISIS, βρέθηκε κρατούμενος στις συριακές φυλακές Adar. Είναι δύσκολο να επιβεβαιωθεί η πληροφορία.
Η Αλ Κάιντα, η Τουρκία και η υποκρισία της Δύσης.- Το Χαλέπι στα χέρια των τούρκων τζιχαντιστών
Η υποστήριξη ή η ανοχή της Τουρκίας από τη Δύση σημαίνει ότι της παρέχονται διαπιστευτήρια για να καταπιέζει λαούς και να συμπεριφέρεται απειλητικά, βάναυσα και αναθεωρητικά στην περιοχή. Ακόμη και εναντίον της Ελλάδας.
Αν αυτό είναι το πρόσωπο της Δύσης, είναι αποκρουστικό. Και επικίνδυνο. Θα πρέπει να προφυλαχθούμε διότι η περίοδος θυμίζει την αντιπαράθεση οθωμανών και δυτικών εκεί, στα χρόνια του Αμπντουλχαμίτ Β'. Το τι ακολούθησε είναι γνωστό.
Έχει αποδειχθεί η σχέση της Τουρκίας με τρομοκρατικές και τζιχαντιστικές οργανώσεις. Αντί να της επιβληθούν κυρώσεις η Δύση χαριεντίζεται μαζί της αν δεν την φοβάται.
Για να δοθεί άδεια στην Τουρκία να εισβάλει στη Συρία, το 2018, και να καταλάβει το Αφρίν με την επιχείρηση "Κλάδος Ελαίας", της ζητήθηκε οι τζιχαντιστικές ομάδες που υποστηρίζει να αποχωρήσουν απο το Χαλέπι το οποίο κατείχαν ως τότε. Όπερ και εγένετο. Η βασική διαπραγμάτευση έγινε στην Αστάνα με τη Ρωσία.
Πέρασαν μερικά χρόνια ηρεμίας και η Τουρκία, φαίνεται, πως αντιλήφθηκε ότι η συγκυρία την συμφέρει να δράσει.
Η είδηση της ημέρας λέει πως ο υποστηριζόμενος από την Τουρκία, Συριακός Εθνικός Στρατός, ανοίγει νέο μέτωπο στη Συρία με τις υποστηριζόμενες από αυτήν δυνάμεις του ISIS να έχουν εισβάλει και να έχουν καταλάβει μεγάλο μέρος του Χαλεπίου.
Η δύναμη που πρωταγωνιστεί στις επιχειρήσεις και αποτελεί την μετονομασία της Αλ Κάϊντα είναι η τζιχαντιστική οργάνωση Χάγιατ Ταχρίρ αλ-Σαμ (HTS) και συμμαχικές της ομάδες, μερικές από τις οποίες ελέγχονται απο την Τουρκία. Στην ουσία όλη η οργάνωση ελέγχεται από την Τουρκία.