ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ “ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ” ΓΛΩΣΣΑ : η επικίνδυνα μονοδιάστατη σκέψη στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

του Παντελή Σαββίδη

Το Σάββατο 14 Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας ημερίδα με επίκεντρο την μακεδονική γλώσσα. (Δεν θα βάζω εισαγωγικά ούτε στο μακεδονική γλώσσα, ούτε στο Μακεδόνες διότι η κυβέρνηση των Αθηνών αποδέχθηκε και τους δύο όρους).

 Την ημερίδα οργάνωσε το Εργαστήριο «Σύνορα-Πολιτισμός-Φύλο» σε συνεργασία με το εργαστήριο Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου των Σκοπίων. Το γεγονός έτυχε της υποστήριξης ορισμένων καθηγητών του Πανεπιστημίου και της αντίδρασης άλλων. (Υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία που, απλώς, διαβάζει). Στους υποστηριχτές της ημερίδας ανήκουν και οι καθηγητές Νίκος Μαραντζίδης και Κωνσταντίνος Τσιτσελίκης οι οποίοι έγραψαν ένα άρθρο στην εφημερίδα τα ΝΕΑ το Σάββατο 21 Δεκεμβρίου το οποίο μπορείτε να το δείτε παρακάτω.

Διάβασα το άρθρο των δύο καθηγητών και θα ήθελα να κάνω ορισμένες επισημάνσεις. Να διευκρινίσω ότι τους γνωρίζω και τους δύο προσωπικά και τους εκτιμώ. Πιστεύω, δε, πως έχουν και ακαδημαϊκό εκτόπισμα. Είμαι, όμως, σε εντελώς διαφορετικό κλίμα και δεν θα ήθελα να πάρουν προσωπικά την διαφοροποίησή μου. Θα σχολιάσω κυρίως τάσεις στην κοινωνία και θα τους θέσω ορισμένα ερωτήματα. Άλλωστε αυτά που γράφουν στα ΝΕΑ έχουν καταχωρηθεί ως η κυρίαρχη πολιτική αντίληψη όχι στην κοινωνία αλλά στο πολιτικό και ακαδημαϊκό σύστημα. Πως γίνεται θα μου πείτε αυτό;

Γίνεται όπως και στην Κύπρο. Μια συντριπτική πλειοψηφία απέρριψε το Σχέδιο Ανάν αλλά τα δύο κόμματα που το υποστήριξαν έχουν το συντριπτικό εκλογικό ποσοστό στην κυπριακή κοινωνία.

Να βάλουμε στην αρχή το πλαίσιο. Μετά από πολλά χρόνια Αθήνα και Σκόπια συμφώνησαν σε ένα πλαίσιο το οποίο ηρνείτο η Αθήνα από την αρχή της έντασης μεταξύ των δύο χωρών.

Success story η εξωτερική πολιτική

Του Παντελή Σαββίδη 

Το ΒΗΜΑ σε συνεργασία με άλλους φορείς οργάνωσε ένα ενδιαφέρον συνέδριο για την εξωτερική πολιτική της μεταπολίτευσης. Πέρασαν όλοι οι διαπρεπείς απο εκεί.

Το γενικό συμπέρασμα είναι ο αυτοβαυκαλισμός. Με κορύφωση την θέση του Βενιζέλου ότι η εξωτερική πολιτική της μεταπολίτευσης είναι ένα success story. 

Ορισμένα στοιχεία του success story:

-Συνεχείς υποχωρήσεις στο κυπριακό. Εγκατάλειψη της Κύπρου απο την Αθήνα χάριν ενός αμφισβητούμενου διαλόγου.

-Η Ελλάδα είναι η μόνη, ίσως, χώρα στον κόσμο που δεν μπορεί να ασκήσει το δικαίωμά της για επέκταση των χωρικών της υδάτων.

-Η Ελλάδα δεν μπορεί να ορίσει την αιγιαλίτιδα ζώνη της και την υφαλοκρηπίδα της.

-Η Ελλάδα δεν μπορεί να ποντίσει έξω απο την Κάσο καλώδιο μεταφοράς ενέργειας προς την Κύπρο διότι δεν το θέλει η Τουρκία. Σημειωτέον πως το δίκαιο της θάλασσας ορίζει ότι η πόντιση επιτρέπεται ακόμη και αν η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ έχουν καταχωρηθεί σε άλλη χώρα.

-Η Ελλάδα παρακολουθεί την υπόθεση της Γαλάζιας Πατρίδας με απάθεια ελπίζοντας στην γιατρειά του χρόνου.

-Η επιτυχημένη εξωτερική πολιτική δεν αντιλήφθηκε τις παραπλανητικές διεργασίες της Τουρκίας να συνάψει με τη Λιβύη το τουρκολιβυκό σύμφωνο.

Οδοιπορικό στην ορθόδοξη Συρία – Μυρίζει παντού Ελλάδα…

• 

  ΣΑΒΒΙΔΗΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ
• SHARE

Ο πρωθυπουργός μίλησε με τον Πατριάρχη Αντιοχείας, Ιωάννη Ι και τον διαβεβαίωσε ότι η Ελλάδα θα υποστηρίξει το Πατριαρχείο στην κρίσιμη περίοδο που θα διέλθει. Ήταν μια επιβεβλημένη κίνηση. Στους κόλπους του Πατριαρχείου περικλείονται οι αραβόφωνοι χριστιανικοί πληθυσμοί της Μέσης Ανατολής, αλλά και ελληνόφωνοι και Έλληνες που ζουν στην περιοχή.

Με το καθεστώς Άσαντ το Πατριαρχείο είχε τη δυνατότητα να αναπτύξει τις δραστηριότητές του αλλά, τώρα, με σκληρούς ισλαμιστές στην εξουσία, περιέρχεται σε δύσκολη φάση. Ιστορικά το Πατριαρχείο είναι συνηθισμένο σε μουσουλμανικό περιβάλλον. Άλλωστε, σε δύο από τις τέσσερις περιόδους της ιστορίας του [πρώτη περίοδος Πρώιμη (37 – 638) – από της ιδρύσεως μέχρι την πρώτη αραβική κατάκτηση της Συρίας – τη Μέση (638 – 1517) (Αραβοκρατία – Φραγκοκρατία) και τη Νεώτερη (1517 – 1927) (Οθωμανική επικυριαρχία) καταλήγοντας στη Σύγχρονη συγκρότησή της] ήταν υπό μουσουλμανική κυριαρχία.

Ο Άσαντ, προερχόμενος και ο ίδιος από συριακή μειονότητα (αλαουίτες), επέτρεπε και στις άλλες μειονότητες να ασκήσουν τα δικαιώματά τους. Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης παρουσιάζουν τον ηγέτη της τζιχαντιστικής οργάνωσης που ελέγχει την Δαμασκό Αμπού Μοχάμεντ αλ Τζολάνι να έχει μεταμορφωθεί από έναν σκληρό πολέμαρχο του ISIS σε μεταμελημένο ηγέτη που επιδιώκει να κυβερνήσει τη Συρία, αλλά το παρελθόν του είναι πολύ αιματηρό. Θα δούμε τις επόμενες ημέρες πως θα διαχειρισθεί την εξουσία…

Πάντως, το 2013 απήχθη από την περιοχή του Χαλεπίου στη Συρία, την οποία ήλεγχε ο ISIS και η τύχη του αγνοείται, ο Μητροπολίτης Χαλεπίου Παύλος (Boulos) Γιάζιτζι, αδελφός του πρωτοσύγκελου του Πατριαρχείου Επισκόπου Ιωάννη. Μαζί του απήχθη και ο συροιακωβίτης Μητροπολίτης Γιοχάνα Ιμπαχήμ. Τα ΜΜΕ του καθεστώτος απέδιδαν την απαγωγή σε τρομοκρατικές ομάδες, ενώ ο “Εθνικός Συνασπισμός της Συρίας”, η κύρια οργάνωση της αντιπολίτευσης, υποστήριζε ότι «όλα είναι ανοικτά» για το ποιος βρίσκεται πίσω από την απαγωγή.

Τρίτη πρωί (10.12.24) ο τηλεοπτικός σταθμός της Βηρυτού Αl Jadeed μετέδωσε ότι ο Επίσκοπος Βoulos Yazigi, για τον οποίο οι Συριακές Αρχές είχαν εκδώσει ανακοίνωση ότι είχε απαχθεί από τον ISIS, βρέθηκε κρατούμενος στις συριακές φυλακές Adar. Είναι δύσκολο να επιβεβαιωθεί η πληροφορία.

Οι μάσκες έπεσαν. Η Τουρκία με την Αλ Κάϊντα εισβάλει στο Χαλέπι

Του Παντελή Σαββίδη 

Η Αλ Κάιντα, η Τουρκία και η υποκρισία της Δύσης.- Το Χαλέπι στα χέρια των τούρκων τζιχαντιστών

Η υποστήριξη ή η ανοχή της Τουρκίας από τη Δύση σημαίνει ότι της παρέχονται διαπιστευτήρια για να καταπιέζει λαούς και να συμπεριφέρεται απειλητικά, βάναυσα και αναθεωρητικά στην περιοχή. Ακόμη και εναντίον της Ελλάδας.

Αν αυτό είναι το πρόσωπο της Δύσης, είναι αποκρουστικό. Και επικίνδυνο. Θα πρέπει να προφυλαχθούμε διότι η περίοδος θυμίζει την αντιπαράθεση οθωμανών και δυτικών εκεί, στα χρόνια του Αμπντουλχαμίτ Β'. Το τι ακολούθησε είναι γνωστό.

Έχει αποδειχθεί η σχέση της Τουρκίας με τρομοκρατικές και τζιχαντιστικές οργανώσεις. Αντί να της επιβληθούν κυρώσεις η Δύση χαριεντίζεται μαζί της αν δεν την φοβάται.

Για να δοθεί άδεια στην Τουρκία να εισβάλει στη Συρία, το 2018, και να καταλάβει το Αφρίν με την επιχείρηση "Κλάδος Ελαίας", της ζητήθηκε οι τζιχαντιστικές ομάδες που υποστηρίζει  να αποχωρήσουν απο το Χαλέπι το οποίο κατείχαν ως τότε. Όπερ και εγένετο. Η βασική διαπραγμάτευση έγινε στην Αστάνα με τη Ρωσία.

Πέρασαν μερικά χρόνια ηρεμίας και η Τουρκία, φαίνεται, πως αντιλήφθηκε ότι η συγκυρία την συμφέρει να δράσει.

Η είδηση της ημέρας λέει πως ο υποστηριζόμενος από την Τουρκία, Συριακός Εθνικός Στρατός, ανοίγει νέο μέτωπο στη Συρία με τις υποστηριζόμενες από αυτήν δυνάμεις του ISIS να έχουν εισβάλει και να έχουν καταλάβει μεγάλο μέρος του Χαλεπίου.

Η δύναμη που πρωταγωνιστεί στις επιχειρήσεις και αποτελεί την μετονομασία της Αλ Κάϊντα είναι η τζιχαντιστική οργάνωση Χάγιατ Ταχρίρ αλ-Σαμ (HTS) και συμμαχικές της ομάδες, μερικές από τις οποίες ελέγχονται απο την Τουρκία. Στην ουσία όλη η οργάνωση ελέγχεται από την Τουρκία.

Τι συμβαίνει στη Συρία;

Δείτε στην έκτακτη εκπομπή της διαδικτυακής τηλεόρασης Ανιχνεύσεις web tv για όσα συμβαίνουν στη Συρία. Το πάνελ:

 -Βασίλης Κυρατζόπουλος, Τουρκολόγος

 -Δρ. Άρεφ Αλομπέιντ, Πολιτικός Επιστήμων

 -Ιεμπραχέμ Μουσλέμ Εκπρόσωπος Κουρδικού Κόμματος Δημοκρατικής Ένωσης

 -Αλέξης Λεκάκης, Ιρανολόγος


ΠΗΓΗ:https://www.youtube.com/live/IVlUcChWeiY?si=nZnq5fLQ_Xgn99W4
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Οθωμανικά σύνδρομα και οθωμανική επαρχία

Μία από τις στάσεις του μετρό Θεσσαλονίκης (φωτ.: ΜΟΤΙΟΝΤΕΑΜ / Βασίλης Βερβερίδης)

Ο Παντελής Σαββίδης με αφορμή τα εγκαίνια του μετρό γράφει για την εγκατάλειψη της Θεσσαλονίκης

Πληθώρα κυβερνητικών παραγόντων –με την τοπική φρουρά τους να στριμώχνεται για μια φωτογραφία μαζί τους– κατέκλυσαν τη Θεσσαλονίκη για τα εγκαίνια ενός έργου το οποίο όχι μόνο έπρεπε να είχε τελειώσει προ πολλού αλλά και να άρχιζε από τις δυτικές παρυφές της πόλης (Σίνδος) και να έφθανε στο αεροδρόμιο. Τότε θα είχε κάποιο νόημα.

Αντ’ αυτού μιλάμε για ένα ανέκδοτο 9 χιλιομέτρων, το οποίο πήρε 30 χρόνια για να γίνει και κόστισε τριπλάσιο ποσό από το προβλεπόμενο. Λέγεται πως το κόστος του έφθασε τα 3 δισ. από 1 δισ. του αρχικού προϋπολογισμού.

Το σύνηθες άθλημα σ’ αυτή τη χώρα είναι η διαφθορά. Είναι τόσο εκτεταμένη και τόσο βαθιά όσο, ίσως, σε καμιά βαλκανική χώρα.

Σχεδόν το σύνολο των έργων που ολοκληρώνονται μετά από δεκαετίες έχει χρηματοδοτηθεί επανειλημμένως, με το παρακράτος των πολιτικών και οικονομικών παραγόντων να λυμαίνεται τα κονδύλια. Η Ελλάδα, σύμφωνα με την τελευταία στατιστική της ΕΕ, είναι η πιο φτωχή χώρα της Ευρώπης. Ακόμη και από τη Βουλγαρία.

Τις βαλκανικές χώρες τις γνώρισα καλά τη δεκαετία του 1990 και του 2000. Για αρκετά χρόνια οι κάτοικοί τους ζούσαν στην απόλυτη φτώχεια. Σήμερα όλες βρίσκονται σε καλύτερη θέση και καλύτερες προοπτικές από μια διεφθαρμένη χώρα όπως η Ελλάδα.

Το μετρό της Θεσσαλονίκης, για το οποίο θα διαβάσετε πολλά προπαγανδιστικά σήμερα, περικλείει όλη την αγωνία και όλες τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας.

Καταρχάς πρόκειται για μια γραμμή μήκους 9 χιλιομέτρων, η οποία τίποτε ουσιαστικό δεν θα προσφέρει στη συγκοινωνιακή ανακούφιση της πόλης. Περισσότερο θα χρησιμοποιηθεί ως μια εναλλακτική βόλτα, από τις μητέρες για τα μικρά παιδιά τους.

Ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να πετάει χάντρες στους ιθαγενείς, αλλά ας γνωρίζει πως στην πόλη εκτός από την αθηναϊκή φρουρά, όπως εκφράζεται από το πολιτικό προσωπικό της, τους οικονομικούς παράγοντές της και τα μέσα ενημέρωσής της, υπάρχουν και πολίτες της που δεν δελεάζονται και στέκονται κριτικά. Του το απέδειξαν σε μερικές εκλογικές αναμετρήσεις, θα το αντιληφθεί και στις επερχόμενες.

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ: αντίστροφη μέτρηση για τον κ. Μητσοτάκη

Republican presidential nominee and former U.S. President Donald Trump takes the stage to address supporters at his rally, at the Palm Beach County Convention Center in West Palm Beach, Florida, U.S., November 6, 2024. REUTERS/Brian Snyder TPX IMAGES OF THE DAY

Του Παντελή Σαββίδη

Τι δείχνει ο Τράμπ;

Μετά τις εκλογές και στον Συριζα το πολιτικό σκηνικό αναδιαμορφώνεται αναζητώντας μια νέα ισορροπία. Η αναδιαμόρφωσή του είναι μεν αναγκαία αλλά όχι και ικανή συνθήκη για την διακυβέρνηση της χώρας.

Η διαφορά μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ μειώνεται (25,8% με 17,4%, σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση της GPO) με ένα ΠΑΣΟΚ που ακόμη δεν έχει «πατήσει» στα πόδια του, χωρίς δημόσιο λόγο και με ηγεσία που δεν έχει βρει τον προσανατολισμό της. Κανείς δεν γνωρίζει, ούτε το ίδιο, τι πρεσβεύει το ΠΑΣΟΚ. Όταν όλα αυτά αλλάξουν και τα ΜΜΕ αρχίσουν να το προβάλλουν οι προοπτικές για την ΝΔ θα είναι αρνητικές.

Στο διαρκές ερώτημα τι κάνει η αστική τάξη της χώρας όταν υπάρχει πολιτική ρευστότητα η απάντηση είναι ότι μπορεί αστική τάξη, με τον τρόπο που διαμορφώθηκε στην Δύση, να μην υπάρχει, όμως, ένα σύστημα ολιγαρχών που συνέρχεται και αποφασίζει είναι εδώ. Και γνωρίζει καλά το ρόλο του.

Αποφασίζει, βεβαίως, με όσα έχει στη διάθεσή του από το πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται αλλά, αν χρειαστεί, δημιουργεί τις προϋποθέσεις υπέρβασής του.

Την κοινή γνώμη απασχολεί ένα, ακόμη ερώτημα. Γιατί το επίπεδο του πολιτικού προσωπικού έχει πέσει σε σχέση με το παρελθόν;

Απο την σύσκεψη της Συμβουλευτικής Επιτροπής Υψηλού Επιπέδου για την ΤΝ που παρουσίασε στον πρωθυπουργό τις συστάσεις της για τη μετάβαση στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης.

Η απάντηση είναι σύνθετη:

Οι ικανοί άνθρωποι έχουν σήμερα περισσότερες επιλογές, από την πολιτική, να διοχετεύσουν τις ικανότητές τους. Με τις επιλογές αυτές κερδίζουν και χρήματα και δόξα και αποφεύγουν τις κακοτοπιές της πολιτικής.
Στο παρελθόν η επαφή με την κοινωνία γινόταν με ελεγχόμενες ομιλίες ή την διαμεσολάβηση των ΜΜΕ που κρατούσαν σε ασφαλή απόσταση τις πολιτικές προσωπικότητες από τον λαό. Σήμερα, τα κοινωνικά δίκτυα δίνουν την ευκαιρία στον κόσμο να αποδομήσει τα πρόσωπα σε βαθμό μη ανεκτό, πολλές φορές.

Ανθρωπισμός με τις εικόνες της Μέσης Ανατολής –αλλά και της Ουκρανίας– δεν γίνεται.

Του Παντελή Σαββίδη 

Στα δύο μεγάλα μέτωπα, Ουκρανία και Γάζα, διαμορφώνεται το άμεσο μέλλον της ανθρωπότητας. Δεν προμηνύεται ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Διεξάγεται. Αν ολοκληρωθεί θα σημάνει τη δύση της Δύσης. Η φιλοσοφική βάση της Δύσης υπήρξε ο αρχαιοελληνικός ανθρωπισμός. Στη Δύση αναπαρήχθη με την Αναγέννηση και τον Διαφωτισμό και εδώ και καιρό ολοκληρώνει τον κύκλο του.

Στο πρώτο μέτωπο, την Ουκρανία, διακυβεύεται το όριο της αντιπαράθεσης και το εάν θα ξεπεραστεί το πυρηνικό κατώφλι. Στο δεύτερο, εάν θα υπάρξει ίχνος ανθρωπισμού ως συστατικό της νέας παγκόσμιας κοινωνίας. Καλύτερα, του νέου ανθρωπολογικού είδους.

Το πυρηνικό κατώφλι δεν θα ξεπερασθεί, προσώρας, διότι οι Αμερικανοί αισθάνονται την απειλή στο σπίτι τους.

Το Ισραήλ, οδήγησε την αντιπαράθεση στο πλέον απάνθρωπο σημείο. Αφήνει παιδιά να πεθάνουν της πείνας για να εκλείψει το είδος ανθρώπου που εκπροσωπούν.

Οι εγκυρότεροι Αμερικανοί διεθνολόγοι θεώρησαν, απολύτως, προβλέψιμη την αντίδραση της Μόσχας σε μια αμερικανική προσπάθεια υποβάθμισης, ελέγχου και δυτικής ομογενοποίησης της Ρωσίας στο όνομα του φιλελευθερισμού.

Η Ουκρανία αποτέλεσε το μέσον σ’ αυτήν την επιχείρηση. Η διαφαινόμενη ολοκλήρωσή της, ουσιαστικά, είτε βγάζει την Ουκρανία από τον χάρτη είτε διαμορφώνει μια άλλη Ουκρανία. Το 20% των εδαφών της σήμερα βρίσκεται υπό ρωσική κατοχή και έλεγχο και ό,τι μέσα μετέλθουν οι Ουκρανοί από εδώ και πέρα, η εδαφική πραγματικότητα δεν μεταβάλλεται.

Η μελλοντική ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ βρίσκεται στον πολύ μακρινό ορίζοντα και η ένταξη στο ΝΑΤΟ είναι τώρα θαμμένη βαθιά.

ΜΗΠΩΣ, ΣΤΗ ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗ, ΕΙΔΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΦΛΥΤΖΑΝΙ;

Γιώργος Τασιόπουλος 

Η εξαιρετική ανάρτηση του Αθανασίου Χούπη να διαβαστεί παράλληλα με τους χάρτες που δημοσιοποιήθηκαν από την Ε Ε. και αρνείται η Τουρκία με τη στήριξη της ελληνικής διπλωματίας του ΥΠΕΞ:

https://slpress.gr/ethnika/tourkia-akiroi-oi-xartes-tis-ellinikis-aoz-pou-dimosiefse-i-komision/

Επίσης, εξαιρετικά φωτίζει ο Παντελής Σαββίδης την τραγελαφική πολιτική της ελληνικής διπλωματίας στην δική του ανάρτηση. 

Οι δηλώσεις των Ελλήνων πολιτικών για το διάλογο με την Τουρκία δείχνουν  κάτι περισσότερο ειλημμένες αποφάσεις που δεν οδηγούν αφελώς σε μια επικίνδυνη στρατηγική ήττας και υποχώρησης, είναι κάτι περισσότερο...

ΜΗΠΩΣ, ΣΤΗ ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗ, ΕΙΔΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΦΛΥΤΖΑΝΙ;

Αθανασίου Χούπη 

Στο τέλος μιας δύσκολης μέρας, πήρε το μάτι μου, στο δελτίο ειδήσεων του τηλεοπτικού διαύλου που μας κάνει τη χάρη καθημερινά, να μας ενημερώνει για τη ¨Σκέψη του Ερντογάν¨, μια κάρτα, με απόσπασμα δήλωσης ενός κυρίου, ονόματι Βίκτωρα Παπαδόπουλου. Διευθυντής του Γραφείου Τύπου του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, αναγραφόταν στο κάτω μέρος της οθόνης, με τη διευκρίνηση ότι ρεπορτάζ της ΕΡΤ ήταν η πηγή του αποσπάσματος. 

Πηγαίνοντας στο ΕΡΤ NEWS, λοιπόν, είδα το πλήρες ρεπορτάζ και έφριξα, στην κυριολεξία, για μια σειρά λόγων!! 

Ο πρώτος ήταν η έκδηλη προσπάθειά του εν λόγω κυρίου, φυσικά κατ΄ εντολήν του Προέδρου της Κύπρου, να αναβαθμίσει έναν «επικοινωνιακό καφέ» (¨ντιβάνι¨ στην καθομιλουμένη της Τουρκίας), σε «συζήτηση με ουσία»!!...  Έναν καφέ που συνέβαλε, τα μάλα και αποκλειστικά, στην επείγουσα και αναγκαία, για το καθεστώς της Τουρκίας, ωραιοποίηση του προφίλ του ηγέτη της. Του προσφέραμε δωρεάν, τη συγκεκριμένη υπηρεσία, λίγες ώρες μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ. Την ώρα που τα νέα από την Ουάσιγκτον, οι ανακοινώσεις Τραμπ, για τα πρόσωπα που θα στελεχώσουν τη νέα αμερικανική διοίκηση, έστελναν σαφή μηνύματα στη χώρα που κατέχει το 40% της Κύπρου, εδώ και μισό αιώνα. Στη χώρα που διατηρεί στρατεύματα κατοχής στη Βόρεια Συρία, στο Βόρειο Ιράκ, στο Αρτσάχ, κατά δήλωσή του ίδιου του Ερντογάν, καθώς και μισθοφόρους του ISIS και της Αλ Κάιντα στη Λιβύη.

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟΝ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΑΣΥΡΜΌ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Του Παντελή Σαββίδη 

Οι New York Times αφιέρωσαν 4000 λέξεις για να περιγράψουν τα ελάχιστα απο τα όσα συμβαίνουν στο καθ ημάς ποδόσφαιρο (το οποίο δεν είναι και ο πιο διεφθαρμένο χώρος σ αυτό το αθηναϊκό μόρφωμα που μόνο ως προσβολή στον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική συνέχεια μπορεί να ονομάζεται ελληνικό). 

Περιγράφει την διαμάχη Μαρινάκη-Καρυπίδη μέσα απο την οποία αναδύεται όλος ο δυσώδης οχετός.

Η έννοια της δικαιοσύνης, του δικαίου, της  πολιτείας, της κοινωνίας, των υποχρεώσεων της πολιτκής, οικονομικής και πνευματικής ηγεσίας έχουν τελειώσει σ αυτήν την χώρα.

Το κύριο και μοναδικό ενδιαφέρον είναι η κατάληψη της εξουσίας, η νομή της και τα άλλα αγαθά που προσκομίζει ο έλεγχός της.

Οποιοσδήποτε παρεκλίνει απο αυτήν την αρχή είναι αφελής μέχρι ανόητος. 

Διαβάστε το κείμενο που παρατίθεται, μετάφραση απο τους New York Times, για να δείτε ένα ελάχιστο μέρος του ελληνικού οχετού.

 

Όσα διαβάσετε δεν είναι μυθιστόρημα. Ευτυχώς που υπάρχουν διεθνή ΜΜΕ που τα αποκαλύπτουν. 

ΥΓ: κάτι ανάλογο διαπίστωνα τα πρώτα χρόνια της πτώσης του ανατολικού συνασπισμού στις χώρες που επισκεπτόμουν και έλεγα μέσα στην αφέλειά μου: ευτυχώς εμείς δεν είμαστε έτσι. ήμασταν και είμαστε πολύ χειρότερα.   

ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΩΝ NEW YORK TIMES

Διαμάχη Μαρινάκη-Καρυπίδη - Ολόκληρο το δημοσίευμα

Ήταν η μέρα που το στέλεχος του ποδοσφαιρικού συλλόγου που κατηγορήθηκε για συκοφαντική δυσφήμιση του Ευάγγελου Μαρινάκη, προχώρησε σε μια σειρά από εκρηκτικές νέες κατηγορίες που αφορούσαν στημένους αγώνες, δωροδοκία και μια «βεντέτα» που, όπως είπε, την έκανε να φοβάται για τη ζωή της.

Η Ειρήνη Καρυπίδη, πρόεδρος και διευθύνουσα σύμβουλος του ελληνικού συλλόγου Άρης Θεσσαλονίκης, υποστήριξε μέσω των δικηγόρων της στο Ανώτατο Δικαστήριο του Λονδίνου ότι το Ηνωμένο Βασίλειο δεν είναι το κατάλληλο μέρος για να εκδικαστεί η υπόθεση, καθώς τα όσα υποστηρίζει σχετίζονται με άλλη χώρα, εν προκειμένω την Ελλάδα.

Η υπόθεση έφτασε στη βρετανική δικαιοσύνη ύστερα από τη μήνυση που κατέθεσε ο Μαρινάκης σε βάρος της ως, όπως ισχυρίζεται ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, ενορχηστρώτρια μιας «εκστρατείας συκοφαντίας» με στόχο να βλάψει τη φήμη του ιδιοκτήτη της Nottingham Forest.

Η Ειρήνη Καρυπίδη κατηγορείται ότι ενορχήστρωσε κρυφά μια εξάμηνη εκστρατεία κατά του Μαρινάκη, με τους ισχυρισμούς ότι έστησε αγώνες, έκανε λαθρεμπόριο ρωσικού πετρελαίου και συμμετείχε σε μεγάλης κλίμακας μεταφορά ηρωίνης ως αρχηγός ενός εγκληματικού δικτύου γνωστού ως «The System» (Το σύστημα).

Ο Μαρινάκης, ο οποίος αρνείται κατηγορηματικά κάθε αδίκημα, κατέθεσε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση και συνωμοσία. Ο μεγιστάνας της ναυτιλίας φέρεται να ζητάει αποζημίωση 5 εκατομμυρίων λιρών (6,5 εκατομμυρίων δολαρίων) και γρήγορα έγινε σαφές, στην αίθουσα ότι η Καρυπίδη είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τον άνθρωπο του οποίου η ελληνική ομάδα, ο Ολυμπιακός, κέρδισε το Europa Conference League την περασμένη σεζόν. 

Καρυπίδη: «Στόχος μου να μάθουν όλοι την αλήθεια»

Το επιχείρημα της Καρυπίδη είναι ότι δεν πρέπει να μηνυθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο για αυτούς τους ισχυρισμούς και ότι ενώ είναι αποδεδειγμένα αληθείς, αφορούν ζητήματα που στην πραγματικότητα σχετίζονταν στενότερα με άλλες χώρες (σ.σ. την Ελλάδα).

Η ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ KAI H ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Τι επιδιώκει ο Ερντογάν στα Βαλκάνια

Γενική άποψη του τζαμιού που εγκαινίασε ο Ερντογάν στο κέντρο των Τιράνων. Ο Ράμα κατέστησε την Αλβανία, όχι μόνο υποτελή στην Τουρκία αλλά και μουσουλμανική χώρα.

Του Παντελή Σαββίδη

Η επίσκεψη Ερντογάν σε Τίρανα και Βελιγράδι είχε περιορισμένη απήχηση στην ελληνική ειδησεογραφία αλλά, γενικώς, τόσο η πολιτική ηγεσία όσο και η κοινή γνώμη δείχνουν μικρό ενδιαφέρον για τις εξελίξεις στον άμεσο περίγυρο της χώρας. Και οι εξελίξεις είναι και σημαντικές, και δυναμικές και μπορούν να καταστούν επικίνδυνες.

Πριν από μερικές εβδομάδες τα Τίρανα επισκέφθηκε, εν μέσω πολέμου στη χώρα του, και ο ισραηλινός πρόεδρος Ισαάκ Χέρτσογκ ενώ λίγο αργότερα ο Αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα έκανε τη γνωστή δήλωση περί κράτους των Μπεκτασήδων.

Ο Ερντογάν στα Τίρανα έκανε το σήμα των Μουσουλμάνων Αδελφών, μιας οργάνωσης οι ρίζες της οποίας ανάγονται στο 1928 και βασική της ιδεολογία είναι ο πανισλαμισμός. Οι Μουσουλμάνοι Αδελφοί θα λέγαμε αποκρυστάλλωσαν τον πανισλαμισμό που σε πρακτικό επίπεδο άρχισε να εφαρμόζεται από τον Αμπντούλ Χαμίτ Β’.

Αυτή είναι η ιδεολογία που πρεσβεύει και ο Ερντογάν. Τον εξυπηρετεί στο δικό του όραμα.

Το πρόθεμα νέο- στον οθωμανισμό του Ερντογάν δεν έχει να κάνει με το καινούριο, με τον οθωμανισμό στις μέρες μας.

Οι Νέοι Οθωμανοί ήταν ένα ιδεολογικό ρεύμα στα τέλη του 19ου αιώνα το οποίο εμφανίσθηκε ως αντίδραση στην εκσυγχρονιστική, τότε, οθωμανική τάση η οποία ήθελε να καταργήσει τους θρησκευτικούς διαχωρισμούς και να καθιερώσει την έννοια του Οθωμανού πολίτη ανεξαρτήτως θρησκείας. Ήθελε, δηλαδή, η τάση αυτή να ομογενοποιήσει την Αυτοκρατορία ώστε να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τους κινδύνους.

Απέναντι σε αυτό το ρεύμα εμφανίσθηκαν οι Νέοι Οθωμανοί και ο Πανισλαμισμός ήταν η κατάληξη της δικής τους παρέμβασης. Οι Οθωμανοί πίεσαν για να καθιερωθεί η συνταγματική μοναρχία, αντί της απολυταρχίας του σουλτάνου. Σ’ αυτήν την προσπάθεια καθιέρωσης συντάγματος οι Νέοι Οθωμανοί πίεσαν ώστε να εισαχθεί η αρχή ότι το Ισλάμ αποτελεί τον πυρήνα του Οθωμανικού πολιτισμού. Και θεώρησαν ως διέξοδο την Ισλαμική Ένωση.

Οι Νέοι Οθωμανοί υπογραμμίζουν την έννοια της μουσουλμανικής ταυτότητας των Οθωμανών η οποία αποτελεί ουσιαστικώς το υπόβαθρο της ιδεολογίας του Ισλάμ.

Αυτά εφαρμόστηκαν για πρώτη φορά επί Αβδούλ Χαμίντ Β’, αποκρυσταλλώθηκαν, όπως αναφέραμε, με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, προτάθηκαν και ως ένα βαθμό εφαρμόστηκαν από τον Αλία Ιζετμέκοβιτς στη Βοσνία κατά την έναρξη των Γιουγκοσλαβικών πολέμων (οι Μουσουλμάνοι με κεφαλαίο, στη Βοσνία αποτελούν εθνότητα, όχι μουσουλμανική κοινότητα) και υιοθετήθηκαν στις ημέρες μας από τον Ερντογάν, διότι εξυπηρετούν την πολιτική του.

Αν είναι να καταντήσουμε έτσι, καλύτερες οι λυχνίες

του Παντελή Σαββίδη

Χθες έγραψα για το νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση με το οποίο απαγορεύει την ανάπτυξη σε μικρονησίδες που βρίσκονται στο Ανατολικό Αιγαίο, στερώντας τες έτσι- και κατά συνέπεια και τη χώρα- απο υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.

Στο σχόλιο αυτό υπήρξαν δύο ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις.

Η μια έλεγε να δούμε συνολικά την συμφωνία Μητσοτάκη-Ερντογάν, αν υπάρξει τέτοια συμφωνία. Μήπως παραχωρούμε αλλά και παίρνουμε. Φυσικά, αν πάρουμε θα πάρουμε απο αυτά που δικαιούμαστε και θα παραχωρήσουμε δικά μας. Υπάρχουν, λοιπόν, συμπολίτες μας σε αυτήν την λογική.

Δεν νομίζω πως έχουμε φθάσει στο σημείο αυτό και δεδομένης της υποχωρητικής διάθεσης της κυβέρνησης η μυστική διπλωματία που ακολουθείται είναι επικίνδυνη.

Δημοσίευμα στο protagon επικαλούμενο διπλωματικές πηγές ρητά ανέφερε πως στο τέλος η όλη υπόθεση θα καταλήξει, πάλι, σε επίπεδο εμπειρογνομώνων.

Η άλλη απο τις παρατηρήσεις παρέθετε έναν σύνδεσμο που παρέπεμπε σε σελίδα της ΤΕΡΝΑ και αναφερόταν στην κατασκευή ενός αιολικού πάρκου στην βραχονησίδα Άγιος Γεώργιος στο κέντρο του Αιγαίου.

Βλέπετε το πάρκο στην φωτογραφία.

Η απαγόρευση ανάπτυξης στις μικρονησίδες που προανέφερα μιλούσε και για απαγόρευση τουριστικής ανάπτυξης.

Μήπως οι μικρονησίδες και οι βραχονησίδες του Αιγαίου απο το βόρειο ως το νότιο προορίζονται εκτός απο …”αξιοποίηση του παραθύρου ευκαιρίας με την Τουρκία” και για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών;

Το σχετικό κείμενο στην ιστοσελίδα της ΤΕΡΝΑ που προανέφερα λέει στην εισαγωγή του:

“Καταμεσής του Αιγαίου Πελάγους, ανάμεσα στον Σαρωνικό Κόλπο και τις Δυτικές Κυκλάδες, η ακατοίκητη νησίδα των 4.300 στρεμμάτων του Αγίου Γεωργίου (ή Σαν Τζώρτζης) που βρίσκεται σε απόσταση 12 μιλίων από το Σούνιο και 20 από την Ύδρα, έμελλε να αποτελέσει το σημείο όπου θα πραγματοποιούνταν ένα έργο-ορόσημο για τον ενεργειακό μετασχηματισμό και την εξέλιξη της Ελλάδας”.

Πάντως, αν είναι να καταντήσουμε την εικόνα της χώρας όπως φαίνεται στη φωτογραφία, ίσως είναι προτιμότερη η επιστροφή στις λυχνίες.

Η ΕΛΛΑΣ ΩΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΠΑΙΓΝΙΟ

Του Παντελή Σαββίδη

Εκμεταλλευόμενος, αμοραλιστικά, την απουσία αντιπολίτευσης ο κ. Μητσοτάκης «ρυθμίζει» κατά το δοκούν τις σχέσεις με την Τουρκία, διαμορφώνοντας το ιδεολογικό πλαίσιο να περάσει τις υποχωρήσεις του στην κοινή γνώμη με τη συναίνεση όλων ανεξαιρέτως των παραγόντων, οικονομικών, μιντιακών, πνευματικών κ.ά.

Σε καμιά χώρα της δΥσης δεν θα συνέβαινε αυτό που παρακολουθοΥμε σήμερα ως «ελληνικός τρΟπος εξωτερικής πολιτικΗς».

Η κοινωνία παρακολουθεί παθητικά σημαντικές αλλαγές στις ελληνικές θέσεις οι οποίες ενδύονται ενός τεχνοκρατικού μανδύα για να μην γίνουν αντιληπτές από την κοινή γνώμη.

Στον κόσμο περνά η ιδέα πως ο κ. Μητσοτάκης καλεί την Τουρκία να συζητήσουν τη μία και μόνη διαφορά που η Αθήνα αναγνωρίζει μεταξύ των δύο χωρών, την οριοθέτηση ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας αλλά όταν η ελληνική κυβέρνηση ετοιμάζεται να περάσει νόμους που στερούν τη δυνατότητα ανάπτυξης σε μικρά νησιά και βραχονησίδες που θα μπορούσαν να αποκτήσουν ζωή και να διεκδικήσουν θαλάσσιες ζώνες κάτι κρύβεται πίσω από την κυβερνητική τακτική.

Για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο έχει αντιδράσει, όπως έγραψε η Εστία, ο πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Βορειοανατολικού Αιγαίου Στρατής Μανωλακέλλης αλλά η κυβέρνηση ελέγχει και την ενημέρωση και όποιον άλλο θεσμό θα μπορούσε να προβάλλει κριτική στάση.

Στην Νέα Υόρκη ο Ερντογάν πρόβαλε με σαφήνεια τις διεκδικήσεις του ζητώντας δύο κράτη στην Κύπρο, χωρίς να κάνει πίσω από τη Γαλάζια Πατρίδα και τονίζοντας τη βούλησή του για παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο ενώ ο κ. Μητσοτάκης εξαντλήθηκε σε μια έκθεση ιδεών στην οποία περιέλαβε την φιλοσοφική του θέση περί παγκοσμίου συμφέροντος το οποίο πρέπει να υπερισχύει του τοπικού, ενδιαφέροντος για την παγκόσμια διακυβέρνηση και εξέφρασε ικανοποίηση από την μετεξέλιξη της Ελλάδας σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία.

Στα όριά της η Τουρκία;

Στα όριά της η Τουρκία;

Tου Παντελή Σαββίδη

Ο Δημήτρης Κιτσίκης υπήρξε εμβληματική μορφή στον ενδιάμεσο χώρο των ελληνοτουρκικών σχέσεων – άλλωστε δική του είναι η γεωπολιτική θεωρία περί ενδιάμεσου χώρου. Τον καλούσα συχνά στην εκπομπή «Ανιχνεύσεις» που έκανα στην ΕΡΤ3 και ανταποκρινόταν.
Είχε μια πικρία για τον τρόπο που αντιμετώπισε το ελληνικό κράτος τον πατέρα του, πρύτανη του ΕΜΠ επί γερμανικής κατοχής. Διετέλεσε σύμβουλος του Οζάλ, κατά δήλωσή του, και έγραψε ένα ενδιαφέρον βιβλίο για την ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Γνώριζε, δηλαδή, καλά την Τουρκία.

Σε κάποια από τις εκπομπές είπε στον αέρα πως ο Ερντογάν «παίζει» το παιχνίδι των ΗΠΑ. Η πραγματικότητα δεν επιβεβαιώνει τη δήλωσή του. Υπάρχουν όμως στιγμές στη μακρά πολιτική παρουσία του Τούρκου προέδρου που η συμπεριφορά της Ουάσινγκτον δείχνει σαν να έχει να κάνει με δικό τη άνθρωπο.

Μια από αυτές είναι η Λιβύη. Το παιχνίδι που έκανε –και εν μέρει προσπαθεί να κάνει– η Τουρκία στη Λιβύη είχε την υποστήριξη των ΗΠΑ. Η Τουρκία, ως γνωστό, ανέκοψε την κατάληψη της Τρίπολης από τα στρατεύματα του Χαλίφα Χαφτάρ και διατήρησε έτσι στη θέση του τον σημερινό φιλότουρκο πρωθυπουργό Άμπντελ Χαμίντ Ντμπεϊμπά, τον οποίο τελευταία φαίνεται να εγκαταλείπει.
Η σχέση αυτή ΗΠΑ-Τουρκίας στη Λιβύη υφίσταται εδώ και καιρό, αλλά το παράδοξο είναι ότι οι Αμερικανοί έχουν εξίσου καλές σχέσεις με τον (Αμερικανό πολίτη) Χαλίφα Χαφτάρ, ο οποίος διέμεινε επί μακρόν –περίπου 17 χρόνια– στις ΗΠΑ, στην περιοχή του Λάνγκλεϊ όπου και η έδρα της γνωστής υπηρεσίας (CIA).

Η παρακολούθηση όλου αυτού του πλαισίου οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η Ουάσινγκτον θα μπορούσε να αποτρέψει το Τουρκολιβυκό μνημόνιο αν ήθελε. Προφανώς δεν θέλησε.
Πέρα από τη δεδομένη αδράνεια των ελληνικών κυβερνήσεων και του ελληνικού κρατικού μηχανισμού που δεν επέτρεψε την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων μέχρι τα 12 μίλια, πριν συνειδητοποιηθούν καλά-καλά οι εξελίξεις από την άλλη πλευρά του Αιγαίου, οι Αμερικανοί μπαινόβγαιναν στο γραφείο του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ την περίοδο 1994-95, του Χρήστου Λυμπέρη, και επίμονα απαιτούσαν να μην προβεί η Ελλάδα στην επέκταση των χωρικών της υδάτων.
Το γιατί στον Λυμπέρη είναι άλλη υπόθεση. Για ορισμένους αναλυτές το τουρκικό casus belli αν δεν είχε την παρότρυνση, είχε την αποδοχή της Ουάσινγκτον. Δεν μπορεί να εξηγηθεί πώς μια χώρα που ανήκει σε μια συμμαχία απειλεί με πόλεμο μια άλλη χώρα της ίδιας συμμαχίας. Οι Αμερικανοί έχουν εκφράσει τις επιφυλάξεις τους στο θέμα της επέκτασης και δεν αναγνωρίζουν –όπως και οι Τούρκοι– εναέριο χώρο 10 ναυτικών μιλίων.

Υπάρχουν και άλλα θέματα ζωτικής σημασίας για την Ελλάδα στα οποία οι Αμερικανοί έχουν τις θέσεις της Τουρκίας. Παρ’ όλα αυτά η Αθήνα παρέχει με ευκολία βάσεις και άλλες διευκολύνσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες χωρίς ούτε ένα δολάριο κέρδος. Γιατί το κάνει αυτό η κυβέρνηση; Διότι έχει την ψευδαίσθηση ότι την κρίσιμη στιγμή οι Αμερικανοί θα της συμπαρασταθούν.
Αλλά ούτε το 1974 (Κύπρος), ούτε το 1996 (Ίμια) οι ΗΠΑ συμπαραστάθηκαν στην Ελλάδα. Για την Κάσο δεν έβγαλαν δημοσίως μιλιά. Στάθμισαν και ενήργησαν με βάση το συμφέρον τους. Τι κάνει την Αθήνα να δημιουργεί ψευδαισθήσεις;

Η Τουρκία απειλεί όχι μόνο τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, αλλά και την κυριαρχία της. Η Αθήνα έχει σχεδόν παραιτηθεί από την ανάπτυξη προϋποθέσεων αποτροπής και έχει αφεθεί, από στρατιωτικής πλευράς στις ΗΠΑ, και από διπλωματικής-οικονομικής στην ΕΕ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το καλώδιο μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας από την Κρήτη στην Κύπρο για την τοποθέτηση του οποίου η Αθήνα έχει αφήσει το θέμα στην ΕΕ σε περίπτωση που αντιδράσει η Τουρκία.

Θα αντιδράσει;

Τα Σεπτεμβριανά μέσα απο τα τουρκικά αρχεία.

Ο τουρκολόγος Βασίλης Κυρατζόπουλος παρουσιάζει την γενοκτόνο πράξη των Σεπτεβριανών μέσα απο τα τουρκικά αρχεία.

________ ***** _________

Πλησιάζει η ώρα μηδέν;

Του Παντελή Σαββίδη 

Πριν από μερικά χρόνια ένας διακεκριμένος στρατηγός των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων είχε πει πως σε μια δεκαετία η Ελλάδα θα έρθει σε πόλεμο με την Τουρκία. Ο στρατηγός εξαφανίστηκε από το προσκήνιο, αλλά η προφητεία του επαληθεύεται εν μέρει.

Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕΙ ΤΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ –ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ– ΑΞΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ, ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΣ ΣΚΛΗΡΗ ΙΣΧΥ, ΟΜΩΣ Η ΑΘΗΝΑ ΝΟΜΙΖΕΙ ΟΤΙ ΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΥΓΕΙ.

Στην πραγματικότητα συμβαίνει αυτό που είπε απροκάλυπτα ο υπουργός Εξωτερικών, οι δηλώσεις και οι ενέργειες του οποίου είναι τόσο εκτός πολιτικής λογικής που προκαλούν το ερώτημα αν τις κάνει από αφέλεια και άγνοια, ή σκοπίμως.

Ο κ. Γεραπετρίτης δεν έγινε από κανέναν πιστευτός με όσα ισχυρίστηκε για να δικαιολογήσει τη διαχείριση της υπόθεσης της Κάσου. Με λίγα λόγια, μας είπε πως με τις συνεννοήσεις που έκανε με την τουρκική πλευρά το ερευνητικό πλοίο ολοκλήρωσε τις έρευνές του και η Τουρκία απέσυρε, έτσι χωρίς καμιά ικανοποίηση, τα πέντε πολεμικά πλοία που έστειλε στην περιοχή.

Ο υπουργός Εξωτερικών κλιμάκωσε τις επόμενες ημέρες με αποτυχημένες δηλώσεις. Σε τηλεοπτική εκπομπή ανέφερε: «Αν υπερασπιζόμασταν τα δικαιώματά μας όπως στο παρελθόν [σ.σ. εννοεί το 2020, με το στόλο], θα προέκυπτε κρίση, και αυτό θα οδηγούσε σε υπαναχώρηση της δικής μας πλευράς. Ενώ τώρα που αποφύγαμε την ένταση κερδίσαμε και δεν οπισθοχωρήσαμε σε τίποτα».

Δεν καταλαβαίνει τι λέει ο υπουργός, ή εθίζει την κοινή γνώμη σε μια νέα πραγματικότητα που αποδέχεται η Αθήνα;

Όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό ο κ. Γεραπετρίτης ομολογεί πως οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις θα ηττηθούν αν έρθουν σε αντιπαράθεση με τις τουρκικές. Είναι τρομερό κρατικός αξιωματούχος –και μάλιστα ο υπουργός Εξωτερικών– να κάνει τέτοια ομολογία. Εκτός και αν το κάνει συνειδητά, διότι η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα αποδέχθηκαν τη δορυφοροποίηση της χώρας από την Τουρκία.

Υπάρχει πράγματι μια αισθητή ανισορροπία ισχύος· αλλά αν η κυβέρνηση θέλει να την γνωστοποιήσει στην κοινή γνώμη έχει πολλούς άλλους τρόπους να το κάνει. Όχι διά του υπουργού Εξωτερικών ή άλλου κρατικού αξιωματούχου.

ΚΑΤΙ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Του Παντελή Σαββίδη 

Αν περιορίσει κανείς την ενημέρωσή του στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης θα αφομοιώνει καθημερινά πόσο ευτυχής πρέπει να αισθάνεται, καθώς η κυβέρνησή του κάθε χρόνο, αφού καταστραφούν εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα, γίνεται ολοένα και καλύτερη καθώς βελτιώνεται και μαθαίνει (λες και η άσκηση κυβερνητικής εξουσίας εντάσσεται στην εκπαιδευτική διαδικασία).

Ακόμη και στην ημιδικτατορική Τουρκία, η οποία έχει ξεπεράσει την Ελλάδα σε όλα, υπάρχουν μέσα ενημέρωσης και δημοσιογράφοι, έστω στο εξωτερικό, που αποκαλύπτουν επικίνδυνες διαστάσεις της πολιτικής Ερντογάν. Επικίνδυνες για όλους.

Για να αντιληφθείτε την παρακμή της χώρας στην ενημέρωση, θα επισημάνω πως ακόμη και στο Ισραήλ, το οποίο βρίσκεται σε πόλεμο, υπάρχουν ΜΜΕ που αποκαλύπτουν την απάνθρωπη και καταδικαστέα από πλευράς Διεθνούς Δικαίου πρακτική της ισραηλινής κυβέρνησης και του ισραηλινού στρατού να χρησιμοποιούν Παλαιστίνιους ως ασπίδες στις επιχειρήσεις τους στα τούνελ, ή σε περιοχές που υποψιάζονται ότι υπάρχει ναρκοπέδιο.

Υπάρχουν, ευτυχώς, Εβραίοι που σώζουν την τιμή του λαού τους. Ένας από αυτούς είναι ο Omer Bartov, πρώην στρατιώτης του IDF και ιστορικός της Γενοκτονίας, που σε ένα συγκλονιστικό άρθρο του στον The Guardian περιγράφει τις τραγικές εμπειρίες που είχε από το Ισραήλ καθώς πριν από μερικές εβδομάδες προσκλήθηκε στο πανεπιστήμιο Ben-Gurion του Negev να μιλήσει και να συζητήσει για τις κινητοποιήσεις φοιτητών στα ευρωπαϊκά και αμερικανικά πανεπιστήμια κατά της πολιτικής της ισραηλινής κυβέρνησης.

Για την ιστορία, ο Omer Bartov είναι Ισραηλινός. Γεννήθηκε, μεγάλωσε, σπούδασε και δίδαξε στο Ισραήλ. Τώρα διδάσκει Ιστορία στις ΗΠΑ. Είναι ειδικός στην Ιστορία της Γενοκτονίας.

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Παντελής Σαββίδης 

Ο Θεόδωρος Τσελίδης (Φιόντορ Νικολάγιεβιτς Τσελίντι),είναι Έλληνας αθλητής τζουντόκα (για όσους δεν καταλαβαίνουν, όπως και εγώ τζουντόκα είναι αυτός που αγωνίζεται στο τζούντο).

Γεννήθηκε στη Βόρειο Οσετία το 1996 από πατέρα Έλληνα, ήρθε στην Ελλάδα και το γεγονός ότι ο πατέρας του ήταν Έλληνας τον διευκόλυνε να πάρει την ελληνική ιθαγένεια.

Φαινοτυπικά, ο Τσελίδης έχει φυσιογνωμία εντελώς ελληνική. Και, μάλιστα, από τις ωραίες ελληνικές μορφές.

Ο Τσελίδης, λοιπόν, πήρε χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του Παρισιού και φίλος μου έστειλε ένα κείμενο στα ποντιακά το οποίο ανήρτησα. Οι άνθρωποι στην περιοχή που γεννήθηκε είναι Έλληνες Πόντιοι.

Η ανάρτηση είχε σημαντική απήχηση. Υπήρξαν, όμως, και κάποιοι ελάχιστοι οι οποίοι αφού τον συνεχάρησαν ζήτησαν να εξετασθεί η ελληνική του καταγωγή.

Ο Τσελίδης, λόγω του Έλληνα πατέρα του θα βρίσκεται σε ελαφρώς καλύτερη θέση από τον Ατεντοκούμπο που και αυτός ΈΛΛΗΝΑΣ που μεγαλουργεί στον χώρο του, πήρε την υπηκοότητα επειδή γεννήθηκε στην Ελλάδα. Και πολύ καλά έκανε η πολιτεία και στις δύο περιπτώσεις.

Το ποιος είναι Έλληνας απασχολεί τους Έλληνες από την αρχαία εποχή. Ένας λαός ο οποίος ήκμασε χάριν του ανήσυχου πνεύματος του, των εξερευνήσεών του και της κατάκτησης όλου του τότε γνωστού κόσμου αλλά και της πληθώρας των αποικιών που δημιούργησε δεν μπορεί να μην ήρθε σε επαφή και να αναμίχθηκε με άλλους λαούς τους οποίους ενσωμάτωσε στον δικό του πολιτισμό ο οποίος κυριαρχούσε τότε και αυτή η κυριαρχία του αναγνωρίζεται και σήμερα.

Ελληνική εξωτερική πολιτική: Γιατί τόση απαξίωση;

Προβλήματα στην εξωτερική πολιτική

Του Παντελή Σαββίδη

Αντιλαμβανόμενος πως η κλεψύδρα του στην ελληνική πολιτική αδειάζει ο κ Μητσοτάκης, παρά τα όσα δηλώνει, αναζητά έναν ευρωπαϊκό ή διεθνή πολιτικό ρόλο. Περιβάλλεται, άλλωστε, από άτομα των οποίων οι φιλοδοξίες είναι αμέτρητες.

Η εμπλοκή του στις διαδικασίες του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος ερμηνεύθηκε από τους υποστηρικτές του ως αναγνώριση του ευρωπαϊκού του ρόλου. Στην ουσία ενέπλεξε την χώρα σε αντιπαραθέσεις πέραν του εκτοπίσματός της και αναλυτές θεωρούν πως η προσβλητική για την Ελλάδα υπόθεση του αποκλεισμού Μπελέρη από την ψηφοφορία του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος έχει σχέση με τις ενοχλήσεις που προκάλεσε η ανάμειξη Μητσοτάκη στις εσωτερικές διενέξεις του ΕΛΚ.

Οι εξελίξεις που αφορούν στην εξωτερική πολιτική και την επιρροή της χώρας είναι σοβαρά προβληματικές.

Το Εφετείο των Τιράνων επέβαλε στον Μπελέρη ποινή φυλάκισης δύο ετών και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα αφεθεί ελεύθερος από τις φυλακές για να ασκήσει τα καθήκοντά του ως ευρωβουλευτής. Πρόκειται για ευτελές αδίκημα με δυσανάλογη ποινή που δείχνει την σκοπιμότητα με την οποία διαχειρίζεται την υπόθεση η αλβανική κυβέρνηση και  για το οποίο το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών εκλιπαρεί ένα αίσιο τέλος. Φαίνεται πως ο κ. Ράμα έχει μεγαλύτερη ανταπόκριση στην ευρωπαϊκή και αμερικανική διπλωματία αφού ούτε από τις Βρυξέλλες, ούτε από την Ουάσιγκτον ακούστηκε κάτι υπέρ του Μπελέρη. Η Αλβανία διαχειρίζεται έξυπνα τις ελληνοαλβανικές σχέσεις με την Αθήνα να μην μπορεί να αντιδράσει. Είναι εντυπωσιακό πόσο αδύναμη είναι η ελληνική εξωτερική πολιτική.

 Η ανακοίνωση που εκδόθηκε από το υπουργείο εξωτερικών δείχνει παντελή αδυναμία διαχείρισης της υπόθεσης Μελέρη. Αλλά, κυρίως, δείχνει την απομόνωση της Ελλάδας στην βαλκανική της πολιτική. Καλύτερα, δείχνει ότι η Αθήνα δεν έχει βαλκανική πολιτική, δεν μπορεί να διαμορφώσει και με μια εντελώς μετέωρη αλαζονική νοοτροπία  δείχνει να μην θέλει να ασχοληθεί.   Η αιδήμων σιωπή Βρυξελλών και Ουάσιγκτον στέλνει σαφές μήνυμα στην δεδομένη Αθήνα. 

Στα  Σκόπια, εκτός του ότι παγιώνεται η θέση της νέας κυβέρνησης περί χρήσης του συνταγματικού ονόματος μόνο διεθνώς και σε επίσημες εκδηλώσεις, η πρόεδρος αμφισβήτησε και το άρθρο 7 της Συμφωνίας που διευκρινίζει τι εννοεί το κάθε μέρος στις ιστορικές του αναφορές.

Σύμφωνα με ανάρτησή της στο Χ η κ. Σιλιάνοφσκα δέχθηκε αντιπροσωπεία παιδιών των Αιγαιατών για να συζητήσουν τις λεπτομέρειες εορτασμού της επετείου των 75 χρόνων από τον διωγμό των Αιγαιατών και όσων υπέστησαν στην Ελλάδα.

Πρόκειται για όσους συμμετείχαν στα αυτονομιστικά σλαβικά τάγματα με τα οποία συνεργάστηκε ο Ζαχαριάδης και ο Δημοκρατικός Στρατός στα τελευταία χρόνια του Εμφυλίου και τα οποία, μετά την ήττα, κατέφυγαν στη γειτονική χώρα. Πολλοί από αυτούς συμμετείχαν στην διαμόρφωση του αφηγήματος του μακεδονισμού και τα παιδιά τους σήμερα, τα οποία δεν έχουν καμιά εμπειρία από την Ελλάδα πρωταγωνιστούν στις αναμνήσεις για τους προγόνους τους. Είναι εμφανής η κρατική καθοδήγηση της προσπάθειας.

Όταν το δίδυμο Σιλιάνοφσκα-Μίτσκοσκι, πρόεδρος, δηλαδή, και πρωθυπουργός αμφισβητούν συνταγματικά κατοχυρωμένη διάταξη περί του ονόματος της γειτονικής χώρας θα δείξουν ευαισθησία στις ιστορικές διευκρινήσεις;

Π. Σαββίδης: Βαλκάνια χωρίς φίλτρο - Η καταστροφική εξωτερική πολιτική της Ελλάδας

ΠΗΓΗ:https://youtu.be/2qNWEJ0ve2Y?si=C578rcO6kgWYxAor

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΑΘΗΝΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ: Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ

(Από 1:28:00 - 1:47:00)

[...] Δὲν εἶμαι αἰσιόδοξος. Ἡ ἡγεσία τῆς χώρας, ἡ κάθε μορφῆς ἡγεσία, δὲν ἔχει κανένα ὅραμα. Βουτηγμένη στὴ διαφθορὰ καὶ τὴν ἐξουσιομανία τὸ μόνο ποὺ τὴν ἐνδιαφέρει εἶναι ὁ πλουτισμός. Διακρίνεται ἀπὸ μιὰ ὑποκουλτούρα, ὅπως καταγράφεται στὰ ἀθηναϊκὰ ξενυχτάδικα καὶ τὰ τηλεοπτικὰ πρωινάδικα. Μιὰ τέτοια ἰθύνουσα τάξη ὁδηγεῖ τὴ χώρα στὴν παρακμή. Μιὰ χώρα ποὺ φθίνει δημογραφικά, ἀλλοιώνεται ἐθνοτικά, καὶ ἐγκαταλείπεται πολιτιστικὰ σὲ ρεύματα ποὺ δὲν ἔχουν καμμιὰ σχέση μὲ τὴν παράδοσή της. Ἔχει ταυτίσει τὴν Ἑλλάδα μὲ τὴν πρωτεύουσά της καὶ ἔχει μιὰ ἀνομολόγητη πεποίθηση πὼς ὁ λοιπὸς ἐσωτερικὸς χῶρος εἶναι ἀθηναϊκὴ ἀποικία. 

 

[...] Μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ ἰδεολογήματος ὅτι τὸ ἔθνος καὶ τὸ κράτος κινδυνεύουν ἐξορκίζεται κάθε φορὰ ἡ κυρίαρχη ἀντίθεση στὴ νεοελληνικὴ κοινωνία, πού, κατὰ τὴν ἄποψή μου, εἶναι ἡ ἀντίθεση κέντρου-περιφέρειας. Δὲν τὸ νοιώθετε, διότι ζεῖτε στὴν πολυκοσμία τῆς Ἀθήνας, μὲ τὰ δικά σας προβλήματα, ἀλλὰ στὴν ἑλληνικὴ περιφέρεια τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι μόνο ὑπαρκτό, ἀλλὰ τὴν ἀπασχολεῖ ἔντονα. 

Ὁ κάθε ἡγετίσκος ποὺ ἀναλαμβάνει πρωθυπουργὸς ἔχει τὴν ἐντύπωση πὼς μπορεῖ νὰ συγκεντρώνει τὰ πάντα στὴν Ἀθήνα χωρὶς νὰ δικαιοῦται κάποιος νὰ τοῦ φέρει ἀντίρρηση. Τὸ ἀντίστροφο, ἡ ἀποσυγκέντρωση δηλαδή, εἶναι σχεδὸν ἀκατόρθωτη διαδικασία. 

[...]  Ἀκόμη καὶ ὁ σημερινὸς πρωθυπουργός, ὁρισμὸς τοῦ ἀμοραλιστή, ἀπέτυχε, νομίζω, νὰ πείσει τοὺς ὑπαλλήλους ὑπουργείων νὰ μετακινηθοῦν στὰ ὅρια τῆς πρωτεύουσας. 

Ὁ συγκεντρωτισμὸς εἶναι ἡ κυρίαρχη ἰδεολογία καὶ στὸ ἑλληνικὸ κράτος καὶ στὴ νεοελληνικὴ κοινωνία, λὲς καὶ ὑπάρχει κάποια μαύρη τρύπα στὴν Ἀθήνα ποὺ τραβᾶ τὸν κόσμο στὸ λεκανοπέδιο. Ἡ μαύρη τρύπα, ὅμως, εἶναι ὁ θάνατος τῶν ἄστρων. 

[...] πιστεύω πὼς ὁ συγκεντρωτισμὸς ἤ καλύτερα ἡ ἰδεολογία τοῦ ἀθηναϊσμοῦ εἶναι βασικὴ αἰτία τῆς ἑλληνικῆς παρακμῆς καὶ κατάρρευσης, ποὺ θέτει ὑπαρξιακὰ γιὰ τὸ ἔθνος καὶ τὸ κράτος ἐρωτήματα. Μὲ μιὰ διευκρίνηση: ὅταν μιλᾶμε γιὰ ἀθηναϊκὴ ἰδεολογία καὶ ἀθηναϊκὸ κράτος δὲν ἑστιάζουμε στοὺς κατοίκους τοῦ λεκανοπεδίου. Μπορεῖ οἱ πρωταγωνιστὲς τῆς συντήρησής του νὰ εἶναι Θεσσαλονικεῖς, Πελοποννήσιοι, Στερεοελλαδίτες καὶ νησιῶτες. Μιλᾶμε γιὰ ἕνα σύστημα ἀντιλήψεων καὶ συμπεριφορῶν ποὺ θεωρεῖ δεδομένο ὅτι τὰ πάντα πρέπει νὰ συγκεντρωθοῦν στὴν Ἀθήνα. Ἡ ὑπόλοιπη ἐπικράτεια θὰ συντηρηθεῖ ἀπὸ τὰ ἀποφάγια, κι ἄν θέλει νὰ συμμετάσχει στὸ ἐθνοκρατικὸ γίγνεσθαι, ἄς μετακινηθεῖ στὴν πρωτεύουσα.