Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2021

Σπύρος Λούης: «Κόβω που λες την κλωστή. Φέρνω και μια βόλτα τον γύρο του Σταδίου για ασικλίκι!»

Σπύρος Λούης: «Κόβω που λες την κλωστή. Φέρνω και μια βόλτα τον γύρο του  Σταδίου για ασικλίκι!» | LiFO 

Ο θρυλικός νικητής στον Μαραθώνιο των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας του 1896 μιλά στον νεαρό τότε δημοσιογράφο Δημήτρη Ψαθά.

 1936. Λίγο πριν φύγει για τους Ολυμπιακούς του Βερολίνου, όπου τιμήθηκε όσο κανένας άλλος, ο Σπύρος Λούης έδωσε μια μοναδική συνέντευξη στο νεαρό τότε ρεπόρτερ των «Αθηναϊκών Νέων»  Δημήτρη Ψαθά. Ξετρυπώσαμε το ενδιαφέρον αυτό κείμενο στη Κεντρική Βιβλιοθήκη του Δήμου της Αθήνας και σας το παρουσιάζουμε.


«Έχουν περάσει σαράντα χρόνια από τότε που ο Σπύρος Λούης κέρδισε τον Μαραθώνιο των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας (σ.σ. 1896) και διηγείται τα κατορθώματά του σαν να ήταν χθες:

-Πόσες φορές τα έχεις πει όλα αυτά Λούη;

-Πέντε χιλιάδες!

-Και μία τώρα;

-Πέντε χιλιάδες μία. Κομμάτια να γίνη. Παίρνετε ένα κρασάκι;

-Πρωί-πρωί;

-Αν θέλης την υγειά σου τέτοια ώρα να παίρνης το κρασάκι σου. Δεν με βλέπεις εμένα; Ντούρος!

Μόλις έφτασα έξω από το Στάδιο χαλάει ο κόσμος. Ζήτω η Ελλάς! Μπαίνω μέσα. Πέφτει επάνω μου ο Διάδοχος και με αγκαλιάζει. Σύρε και κόψε τη κλωστή μου λέει. Μωρέ τι κλωστή; Σκοινί να βάλετε να το κόψω!

 

Δεν θα δυσκολευθήτε να τον βρήτε. Πάντα ήταν ο γνωστότερος τύπος του συμπαθητικού Μαρουσιού. Οποιονδήποτε ρωτήσετε, θα προθυμοποιηθή να σας δείξη, με υπερηφάνεια, τον γηραιό αλλά ευσταλή Μαρουσιώτη, με το λεβέντικο κορμί και την ακόμη πιο λεβέντικη μουστάκα. Αυτός θα τερματίση τον μεγαλείτερον Μαραθώνιον, τον οποίον εγνώρισεν ποτέ ο κόσμος, για να μεταφέρη τη φλόγα της Ολυμπίας στο στάδιο του Βερολίνου. 

Βρισκόμαστε λοιπόν με τον θαλερό Μαραθωνοδρόμο σε μια μικρή ταβέρνα του Μαρουσιού, όπου ο Λούης παίρνει το πρωινό του ρόφημα μαζί με τον αχώριστο φίλο του Γιάννη. Μπροστά ένας αχνιστός πατσάς και ένα κατοσταράκι ρετσίνα.

-Λοιπόν Λούη;

-Ό,τι θέλετε

-Να μας πεις για τον Μαραθώνιο αν δεν βαρέθηκες

-Εγώ; Δεν τα βαριέμαι αυτά. Δουλειά μου έγινε και λιγάκι. Σε ρωτάνε. Μπορείς να μην πεις; Δεν επιτρέπεται. Λοιπόν πάρτε τα ποτηράκια σας να τα ξαναπούμε.

 

 

Ήταν που λες Μεγάλη Παρασκευή του 1896. Έτρεχε ο Παπασυμεών από το Μαρούσι και ο Καράς ο καφετζής από το Χαλάντρι. Έτρεχαν όλοι για να δουν αν θα τα βγάλουν πέρα και για να έχουν το δικαίωμα να πάρουν μέρος στον Μαραθώνιο. Εγώ κι’ ένας Μαριέτης τους πήραμε στον δρόμο από πίσω. Ο Παπασυμεών έμεινε στο δρόμο, ενώ ο Καράς ο Χαλαντραίος  εμπήκε στο Στάδιο. Καταλαβαίνεις τώρα τι έγινε. Οι Χαλαντραίοι το βράδυ που γυρνούσαμε μας πήραν στη γιούχα. Πάρε μεζεδάκι.

Τρίτη 5 Σεπτεμβρίου 2017

ΤΗ ΜΑΎΡΗ ΜΈΡΑ ΠΟΥ Η ΕΛΛΆΔΑ… ΠΑΝΗΓΎΡΙΖΕ (5/9/1997)

Πηγή: stokokkino.gr

Παρήλθαν είκοσι χρόνια, ακριβώς… «Athens», εκστόμισε ο Σάμαρανκ και το γλέντι άρχισε. Νόμιζες, μάλιστα, ότι άρχιζαν ήδη και κάποια αγωνίσματα. Ότι ο Ανδρέας Φούρας, η Γιάννα Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη και οι λοιποί «σταυροφόροι» της ανάληψης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 λάνσαραν το άθλημα «ταχύ τίναγμα εκ του καθίσματος, μετά επινικίων κραυγών».

Μαζί τους τινάχτηκε προς τα πάνω, τρισευτυχισμένο, το μεγαλύτερο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας. Δεν υποψιαζόταν πόσα – και πόσο αιχμηρά- παλούκια περίμεναν στην προσγείωση. Ήταν σαν σήμερα, 5 Σεπτεμβρίου, το 1997.
Οι αλαλαγμοί χαράς σκέπαζαν τις λιγοστές θαρραλέες «αιρετικές» φωνές που επισήμαιναν ότι μπαίναμε σε μια ζόρικη περιπέτεια. Περιπέτεια καθόλου γοητευτική (εκτός αν ήσουν μεγαλοεργολάβος ή πρόθυμος καταναλωτής «μεγάλων ιδεών»), μα πολύ επικίνδυνη. Αν κάποια από αυτές τις… παράταιρες φωνές κατόρθωνε να ακουστεί μέσα στον πανηγυρικό ορυμαγδό των καλοπροαίρετων, των «ψωνισμένων», των «εχόντων έννομο συμφέρον» και των πολιτικών εμπόρων αντιμετωπιζόταν με τον στερεότυπο αφορισμό: «Μην ακούτε τις Κασσάνδρες». Λες κι οι Τρώες είχαν ωφεληθεί που δεν άκουσαν την Κασσάνδρα…

Δευτέρα 8 Αυγούστου 2016

Ρίο 2016: Σάμπα, ρούμπα… και αρλούμπα της παγκοσμιοποίησης


Η τελετή έναρξης των 31ων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων στο Ρίο ντε Τζανέϊρο, που μας ξενύχτησε σήμερα το πρωΐ, ήταν ένα κουραστικό, 4ωρο ξεφάντωμα της παγκοσμιοποίησης, με λίγη μαγεία από βραζιλιάνικο καρναβάλι.
Αν η Αθήνα του 2004 ήταν μακράν όλων η πιο ουσιαστική και όμορφη Ολυμπιακή τελετή, το υπερθέαμα του Πεκίνου το 2008 ήταν η μεγαλωσύνη της Κίνας, και το θέμα του Λονδίνου το 2012 ήταν η νοσταλγία της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, το σημερινό θέαμα δεν είχε καμμία ιστορικότητα: ένα μείγμα ψαλιδισμένου εθνικού παρελθόντος και παραφουσκωμένου ενδιαφέροντος για το κλίμα και την οικολογία, με την βοήθεια του σουπερμόντελ Ζιζέλ και μιας αποστολής προσφύγων.
Τρία δισεκατομμύρια τηλεθεατές είμαι σίγουρος ότι θα βαρέθηκαν τα αλλεπάλληλα κύματα ανιστόρητων παραστάσεων (μάθαμε ότι οι Βραζιλιάνοι ανακάλυψαν το αεροπλάνο…), το ατελείωτο κιτς, τα υπερφορτωμένα μουσικοχορευτικά καραγκιοζιλίκια, που εναλλάσσονταν επί ώρες χωρίς καμμία σκηνοθετική συνοχή. Χιλιάδες αθλητές παρέλασαν μέσα στο στάδιο Μαρακανά, μπροστά σε 80.000 θεατές, μαζί με χορευτές της σάμπα και σαματατζήδες καρναβαλιστές του Ρίο, την ώρα που η ηθοποιός Λίλα Γκαζέ πρόσταζε δια μικροφώνου: Να κοιτάξουμε τα πράγματα που μας ενώνουν και να γιορτάσουμε τις διαφορές μας.

Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

Μια συνωμοσία σιωπής, του Φίλιππου Συρίγου


Μια συνωμοσία σιωπής, του Φίλιππου Συρίγου

by admin

Το Άρδην την Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 1997 διοργάνωσε στην Αίθουσα Ανταποκριτών Ξένου Τύπου συζήτηση με θέμα: ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ 2004, το όραμα του παρασιτικού εκσυγχρονισμού, ο αθηνοκεντρισμός, η εγκατάλειψη της περιφέρειας με εισηγητές τους Δημήτρη Ρόκο, καθηγητή ΕΜΠ, Γεράσιμο Σκλαβούνο, μέλος της Επιτροπής Πολιτών κατά της ανάληψης της Ολυμπιάδας, Φίλιππο Συρίγο, δημοσιογράφο, Μιχάλη Χαραλαμπίδη, πρώην μέλος του Ε.Γ. του ΠΑΣΟΚ, με παρεμβάσεις των Μάκη Δεληβοριά, από τη Σύνταξη του περιοδικού Νέα Οικολογία, Γιάννη Σχίζα, από την σύνταξη του περιοδικού Οικοτοπία και συντονιστή το Γιώργο Καραμπελιά, συγγραφέα. Παρακάτω παραθέτουμε την ομιλία του Φίλιππου Συρίγου που πρόσφατα “έφυγε”, ήταν από τους λίγους δημοσιογράφους που τότε αντιτάχθηκε στους καταστροφικούς Ολυμπιακούς Αγώνες, αν τον είχαν ακολουθήσει τότε και άλλοι τα πράγματα για την χώρα μας θα ήταν διαφορετικά.

Του Φίλιππου Συρίγου από το Άρδην τ. 10

Ίσως θα ήταν απορίας άξιο, πως ένας επαγγελματίας ενός χώρου, ο οποίος προσδοκά πάρα πολλά απ’ αυτήν την Ολυμπιάδα, πώς γίνεται να είναι αντίθετος, και να είναι εξαρχής αντίθετος, θα τολμούσα να πω, κι ας με συγχωρέσουν οι φίλοι της Πρωτοβουλίας Πολιτών, ότι ήμουν ο πρώτος που ύψωσα φωνή. Η αλήθεια είναι ότι εκνευρίστηκα γιατί διαπίστωσα πάρα πολύ γρήγορα ότι μας κοροϊδεύανε. Αρκούσε μια απλή μελέτη του φακέλου υποψηφιότητας. για να διαπιστώσει κανείς τα ψεύδη τα οποία υπήρχαν μέσα εκεί. Για να διαπιστώσει ότι με τρόπο εντελώς ερασιτεχνικό, προσπαθούσαν να κάνουν το άσπρο μαύρο. Ήμουν ο πρώτος που είπα, ότι με βάση τα όσα συνηθίζονται στη χώρα αυτή τελικά το κόστος αυτής της Ολυμπιάδας θα φτάσει το 1,5 τρις. Κι ήταν πάρα πολύ απλό. Το 50% τουλάχιστον των εσόδων του προϋπολογισμού, στηρίζονται σε εντελώς επισφαλείς πηγές εσόδων.

Παρασκευή 5 Ιουλίου 2013

Διλήμματα-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ, ΕΛΛΑΔΑ-ΒΡΑΖΙΛΙΑ, ΔΡΟΜΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ (ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΜΑΣ)

Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΤΡΙΑΝΤΗ


Η εξέγερση στη Βραζιλία -δυναμίτης για την κεντροαριστερή κυβέρνηση της Ντίλμα Ρούσεφ μας ενδιαφέρει άμεσα για δύο λόγους. Πρώτον, υπάρχουν αναλογίες με τα καθ' ημάς στο θέμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Υπέρογκες δαπάνες για έργα βιτρίνας και πρόσκαιρα οφέλη, κατά τους επικριτές.

Με τη διαφορά ότι εδώ υπήρξαν ενστάσεις και όχι μαζικές και δυναμικές κινητοποιήσεις εναντίον των Αγώνων. Και, δεύτερον, επανέρχεται για πολλοστή φορά, αλλά με την ίδια ένταση, ο προβληματισμός για τις δυνατότητες, τις δυσκολίες και το αδιέξοδο που αντιμετωπίζουν τα «εναλλακτικά» (σοσιαλδημοκρατικά/κεντροαριστερά) σχήματα, όταν καλούνται να κυβερνήσουν.