Γλωσσικός ιμπεριαλισμός - Διεθνές απολυτήριο IB: Μαθήματα στα Αγγλικά

Του Γιώργου Τασιόπουλου 

Αυτός είναι ο χάρτης της σταδιακής συρρίκνωσης της ιρλανδικής ως  ομιλούσας γλώσσας στην Ιρλανδία.

Αποτέλεσμα πολιτισμικού ιμπεριαλισμού. Ο επερχόμενος θάνατος ορατός.

Φαίνεται δεν είναι μόνο οι Ινουίτ από την Γροιλανδία που υπέστησαν τα πειράματα των Δανών όταν απομακρύνθηκαν από τα σπίτια τους για να μορφωθούν ως «μικροί Δανοί».

Μη φαντάζεστε ότι δεν αφορούν ανάλογοι φόβοι στην ελληνική γλώσσα.

Τι σηματοδοτεί άραγε η δημοσίευση μόνο στα αγγλικά του πορίσματος του ΕΟΔΑΣΑΑΜ για το έγκλημα στα Τέμπη;  Πόσο προσβάλλει τους Έλληνες και την τρισχιλιετή ιστορία της ελληνικής γλώσσας;

Για τον ιμπεριαλιστικό πολιτιστικό πόλεμο πρώτος μίλησε ο Μενέλαος Λουντέμης στο βιβλίο του "Ο Μεγάλος Δεκέμβρης (1945)" όταν σαρκάζοντας την αγγλική πολιτική στην Ελλάδα έγραφε: 

"...Ο Εγγλέζος φιλέλληνας και ανθρωπιστής πρόεδρος (ενν. του Εργατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος της Αγγλίας) Λάσκι. Ο σύντροφος Λάσκι μπόρεσε τουλάχιστον μέσα στον καταποντισμό του κόμματος να σώσει ένα υπόλειμμα: Το διεθνιστικό του πνεύμα. Από καιρό τώρα έχει γίνει ο διαπρύσιος κήρυκας της ιδέας. Ο πολιτικός ραβδοσκόπος της Ευρώπης. Ακαταπόνητος ιεραπόστολος τρέχει με τ’ αεροπλάνα, με τραίνα και βαπόρια από πόλη σε πόλη, από χώρα σε χώρα.
«Λαοί ενωθήτε! Κάτω τα σύνορα!»
Κάτω οι γλώσσες! (υπάρχει η Αγγλική).
Κάτω οι σημαίες! (υπάρχει η Αγγλική).
Κάτω οι τράπεζες! (υπάρχει η Αγγλική) "

"Ο Μεγάλος Δεκέμβρης", σελ. 77-78

Ήταν καημός και στόχος της πρώην Υπουργού Παιδείας Άννας Διαμαντοπούλου όταν ως ευρωπαϊκός επίτροπος πρότεινε την
καθιέρωση των αγγλικών ως δεύτερης επίσημης γλώσσας.

Ο Κυριάκος Πιερρακάκης, πνευματικό τέκνο και συνεργάτης της πρώην υπουργού και σήμερα υπεύθυνης πολιτικού σχεδιασμού του ΠΑΣΟΚ, φαίνεται να κάνει πράξη το όραμα της εισάγοντας το 

International Baccalaureate (IB) στο δημόσιο σχολείο.

To USAID είναι ο μοχλός εφαρμογής της ήπιας ισχύος των ΗΠΑ στον πλανήτη.

Του Ανδρέα Σταλίδη

Πολλά από αυτά που κάνει είναι αγαθά έργα, όπως πχ φιλανθρωπίες στην Αφρική. Καλώς.

Μερικά άλλα αποτελούν απλώς το δόρυ της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Εμπλέκεται συστηματικά στα εσωτερικά άλλων χωρών.

Συνδέεται επίσης με τα ιδρύματα του George Soros της Ανοιχτής Κοινωνίας. Δεν θα επεκταθώ σ' αυτό. Πάντως, δημοσίως και ανοιχτά, όχι κρυφά.

Ας δούμε μερικά παραδείγματα, στα οποία εμπλέκεται και μάλιστα ολοφάνερα και ενδιαφέρουν τον ελληνισμό. 

H ιστοσελίδα του usaid . gov έχει πέσει αυτές τις ημέρες, όμως βρήκα μερικές εκθέσεις στο archive . org

1. Σχέδιο Ανάν - δείτε εδώ https://web.archive.org/web/20060828214828/https://pdf.usaid.gov/pdf_docs/pdabz998.pdf

και εδώ 

60.000.000 δολλάρια επένδυσε η USAID στο (αποτυχημένο) προμοτάρισμα του Σχεδίου Ανάν και άλλα πολλά

Του Κώστα Κουτσουρέλη 

Πάμε για σαρωτικό ξήλωμα... Οι ειδήσεις της ημέρας:

- 60.000.000 δολλάρια επένδυσε η USAID στο (αποτυχημένο) προμοτάρισμα του Σχεδίου Ανάν στην Κύπρο το 2004. Το ανέφερε ο Φειδίας Παναγιώτου σε ομιλία του στο ευρωκοινοβούλιο και το γνωστοποίησε ευρέως ο Έλον Μασκ κοινοποιώντας το σχετικό βίντεο στο Χ. Πιθανολογώ ότι πηγή του Φειδία είναι ο ίδιος ο Μασκ.

- Πηγές του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος κατονομάζουν σε έκθεσή τους δέκα ελληνικά μεγαλοϊδρύματα και οργανισμούς ως ανοιχτά εχθρικούς στα αμερικανικά συμφέροντα (όπως τα εννοεί φυσικά η τωρινή κυβέρνηση Τραμπ) λόγω της ιδεολογικής στράτευσής τους στον γουκισμό, την πράσινη μετάβαση κλπ. Ανάμεσά τους, ω της εκπλήξεως, το ΕΛΙΑΜΕΠ, το Ίδρυμα Ωνάση, το Ίδρυμα Νιάρχου, το Αμερικανικό Κολλέγιο, το Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, η Διανέωσις κ.ά. Πρόκειται βεβαίως για τον σκληρό πυρήνα της αμερικανικής "ήπιας" ισχύος τα προηγούμενα χρόνια στην Ελλάδα. Τώρα οι αμερικανικές προτεραιότητες άλλαξαν, και τα πρώην φίλια φερέφωνα μετατράπηκαν σε εχθρικές ντουντούκες. (Η ίδια έκθεση επικρίνει και δύο άλλα ιδρύματα ως φιλοκινεζικά.)

Και όλα αυτά, προτού να καταφτάσει καν η Κίμπερλυ... Αρκεί να επεκτείνει κανείς τη λίστα και στα ελληνικά πολιτικά κόμματα, για να πάρει μια πρόγευση των ανατροπών που επέρχονται.

Το «δημόσιο σχολείο του μέλλοντος» θα είναι αυτό που ονειρευόμαστε εμείς!

Turkey 2002. Children play in the Istasyon neighbourhood of Mardin, the border city with Syria where thousands of Syrians took refugee

της Αιμιλίας Τσαγκαράτου και του Γιώργου Καλημερίδη,

(Για τις τελευταίες εξελίξεις στην εκπαίδευση)

Οι νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης στον τομέα της παιδείας, που ανακοινώνονται με καταιγιστικό ρυθμό το τελευταίο διάστημα, αποτελούν συνέχεια αν όχι τομή σε ορισμένες περιπτώσεις των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση. Δεν έρχονται από του πουθενά, δεν είναι «ατάκτως ερριμμένες», αλλά αποτελούν μέρος της προσπάθειας από την πλευρά της κυβέρνησης και της εξουσίας – ως αναπόσπαστη συνέχεια από την εποχή της Διαμαντοπούλου κυρίως και μετά – για μια συνολική αφήγηση που προσπαθεί να αποδομήσει την έννοια του δημόσιου σχολείου, έστω και αυτού που ξέρουμε, της παιδείας ως δημόσιο κοινωνικό αγαθό για όλους. Ακολουθούν τη συνολική διεθνή πολιτική των υπερεθνικών οργανισμών, προσπαθούν να εναρμονίσουν τις αναδιαρθρώσεις στην εργασία και στην οικονομία με αυτές στην εκπαίδευση. Μέσω του υπουργού Παιδείας Πιερρακάκη, η εξουσία δηλώνει ότι οικοδομεί «το δημόσιο σχολείο το μέλλοντος». Εννοώντας φυσικά ένα σχολείο και ένα μέλλον δυστοπικό, που καμία σχέση δεν θα έχει με τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας.

Το μαχόμενο εκπαιδευτικό κίνημα χρειάζεται να τις δει στο σύνολό τους, στο συνολικό πλαίσιο των αλλαγών σε παιδεία και εργασία, όχι παρατακτικά, τη μία δίπλα στην άλλη, αλλά ως συνολική παρέμβαση.

Τρεις είναι οι βασικές νομοθετικές πρωτοβουλίες που αφορούν στον τομέα της ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης, ενώ αναφορά χρειάζεται να κάνουμε και στο θέμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων, από τη στιγμή που από 1/1/2025 ξεκίνησαν οι αιτήσεις για την ίδρυση των παραρτημάτων των ιδιωτικών ΑΕΙ. Πριν κάνουμε συγκεκριμένη αναφορά στην καθεμία, εκκινούμε με μια γενική παρατήρηση:

 η δημόσια εκπαίδευση όχι απλά πρέπει να λειτουργεί με κριτήρια ιδιωτικοοικονομικά και αγοράς αλλά πρέπει να βγάζει και η ίδια κέρδος.

Ο Μπαμπινιώτης για το IB στα σχολεία

«Προσωπικά πιστεύω ότι με τέτοιες δήθεν «προχωρημένες» προσεγγίσεις εντυπωσιασμού (ελάχιστα δηλαδή δημόσια σχολεία να μιμηθούν όσα ισχύουν σε λίγα ιδιωτικά σχολεία για διαφορετικούς λόγους και με άλλες προϋποθέσεις) γεννώνται φρούδες ελπίδες και χάνεται πολύτιμος χρόνος από τον πραγματικό σημαντικό στόχο: να ληφθούν γενναία μέτρα για μια καλύτερη ποιοτική εκπαίδευση στα δημόσια σχολεία»

Ο,τι γίνεται για ποιοτική βελτίωση τής Παιδείας μας είναι κατ’ αρχήν θετικό και ευπρόσδεκτο. Προϋπόθεση: να αποτελεί πραγματική βελτίωση και να αφορά στην ποιότητα τής παρεχόμενης εκπαίδευσης. Και φυσικά αναφερόμαστε στην δημόσια εκπαίδευση (γιατί η ιδιωτική έχει διαφορετικά δικά της χαρακτηριστικά).

Με το σκεπτικό αυτό ένα υψηλού επιπέδου πρόγραμμα, που δίνει έμφαση στην θεωρία τής γνώσης και στην πρώιμη επιστημονική κατάρτιση για μαθητές που κατέχουν άριστα την αγγλική γλώσσα, το πρόγραμμα Διεθνούς Απολυτηρίου (International Bacalaureate: IB) επιπέδου Προγράμματος απόκτησης Διπλώματος (Diploma Program: DP) θα αποτελούσε εκπαιδευτική κατάκτηση. Ωστόσο, κατάκτηση για ποιους;

 Πόσοι μαθητές, σε ποια σχολεία, από τι οικογένειες μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις ενός τέτοιου έντονα ανταγωνιστικού και πολύ δαπανηρού αγγλόφωνου προγράμματος αριστείας; Απάντηση: Πολλοί λίγοι έως ελάχιστοι.

Ας θέσουμε, λοιπόν, μερικά καίρια ερωτήματα για να ξέρουμε για τί μιλάμε.

ΕΡΩΤΗΜΑ 1: Ποιος είναι ο σκοπός τού «Διεθνούς Απολυτηρίου επιπέδου Διπλώματος» (IB-DP);

 Να αξιολογείται και να πιστοποιείται από έναν μεγάλο έγκυρο ξένο εκπαιδευτικό Οργανισμό εδρεύοντα στην Γενεύη η εγκυρότητα και ο βαθμός επιτυχίας ενός απολυτηρίου που επιτρέπει σε μαθητές από χώρες όπως η Ελλάδα να εισάγονται, κατ’ επιλογήν πάντα και με δίδακτρα, ως προπτυχιακοί φοιτητές σε μεγάλα και μικρότερα πανεπιστήμια τού εξωτερικού.

Η φοίτηση στο πρόγραμμα αυτό διαρκεί 2 έτη, περιλαμβάνει ειδικά υψηλών απαιτήσεων και εμβάθυνσης μαθήματα, εργασίες, γραπτές και προφορικές εξετάσεις, γίνεται αποκλειστικά στην αγγλική γλώσσα και αφορά στις δύο τελευταίες τάξεις τού Λυκείου (Β΄και Γ΄).