Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΤΣΙΠΡΑΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΤΣΙΠΡΑΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 9 Μαρτίου 2024

Φταίει ο Κασσελάκης για την κατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ;

ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ


Το ερώτημα είναι πώς ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση και αν έχει την παραμικρή ελπίδα να επαναλάβει το “θαύμα”, με τον Τσίπρα, τον Κασσελάκη ή κάποιον άλλο. Πρώτον, ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση, επειδή μετά την πτώση της ΕΣΣΔ ο “κομμουνιστικός κίνδυνος” κατάρρευσε ως πιθανό μέλλον της Ευρώπης. Το διεθνές πολιτικό πλαίσιο που υπερκαθορίζει τις τοπικές εξελίξεις, ήταν ευνοϊκό. Δεύτερον, η ηγεσία Κύρκου στο ΚΚΕ Εσωτερικού ήταν επιπρόσθετο ευνοϊκό δεδομένο.


Ο κύκλος έκλεισε όταν διαδέχθηκε τον Αλαβάνο ο Τσίπρας, ένας νέος που μύριζε ακριβή κολόνια και όχι μπαρούτι. Και όπου, όπως μου είπε ο ίδιος ο Κύρκος (είχαμε κάποια οικογενειακή σχέση) «αυτό το παιδί τρέχει μόνο όταν υπάρχει τηλεόραση», καίριος χαρακτηρισμός για το ένστικτο (αυτο)προβολής του τότε μελλοντικού αρχηγού. Ο κόσμος ένιωθε ότι κινδύνευε από την ασυδοσία και αλαζονεία των αστικών κομμάτων (όπως τώρα) και όχι από το ΚΚΕ Εσωτερικού ή τον ΣΥΡΙΖΑ.


Ο ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Τσίπρα έκανε σαφές, με τις Πρέσπες, ότι δεν ήταν απλώς ανώδυνος, αλλά μπορούσε να εξυπηρετήσει το καθεστώς, αναλαμβάνοντας ρίσκα που τα αστικά κόμματα διστάζουν να αναλάβουν. Οι Πρέσπες “πλαισιώθηκαν” από την καταστροφή με την πυρκαγιά στο Μάτι, τις δεκάδες θύματα και την ακόλουθη αποποίηση ευθυνών. Ο ΣΥΡΙΖΑ έκλεισε με την κωλοτούμπα στο Δημοψήφισμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Τσίπρα δεν έπεσε επειδή συγκρούστηκε με τις κατεστημένες και διεφθαρμένες αστικές δυνάμεις, αλλά επειδή αποδείχθηκε ίδιος με αυτές και χειρότερος. Σήμερα έχουν προστεθεί νότες κωμικοτραγικές και σήψης.

Σάββατο 9 Σεπτεμβρίου 2023

Αμερικανοί, Τσίπρας, Κασσελάκης και … παρένθετες μητέρες



Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

8 Σεπτεμβρίου 2023

Τις προάλλες μιλούσα με γνωστό μου, διακηρυγμένο οπαδό της ΝΔ. Μου εξηγούσε ότι ο τόπος χρειάζεται μια ισχυρή αντιπολίτευση. «Κι εγώ τη θέλω», μου είπε, «για να ελέγχουν τους δικούς μου από τον κακό τους εαυτό!»

«Και λοιπόν;» τον ρώτησα, κάπως παραξενεμένος από την εισαγωγή του. «Ε», μου λέει, «λέω να πάω την Κυριακή, να ψηφίσω Κασσελάκη για να γίνει πιο δυνατός ο ΣΥΡΙΖΑ».

Ορίστε σε ποιο περαιτέρω χάος οδηγεί την αριστερά και την πολιτική ζωή της χώρας (αν δηλαδή υπάρχει τίποτα από αυτά τα δύο) η δήθεν δημοκρατική «αμερικανιά» της «εκλογής από τη βάση», σε συνδυασμό με την απουσία σοβαρότητας και οποιασδήποτε ηθικής και ιδεολογικής δέσμευσης σε μερίδα τουλάχιστο της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλο ένα σύμπτωμα της αξιοθρήνητης κατάστασης που βρίσκεται ο δημόσιος βίος της χώρας.

Κάθε μέρα που περνάει έρχονται και καινούρια στοιχεία στο φως γύρω από την εξωφρενική υπόθεση της διεκδίκησης της ηγεσίας του δεύτερου ελληνικού κόμματος από έναν εξ ΗΠΑ ορμώμενο εφοπλιστή που δεν ήταν ούτε καν μέλος του πριν από μερικές μέρες και δεν έχει καμία «ορατή» σχέση με την αριστερά και τις ιδέες της.

Πριν όμως αναφερθώ σε μερικές από αυτές που εκτιμώ ως πολύ σημαντικές, νοιώθω την ανάγκη να απευθύνω ένα ερώτημα στα 30 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ που, με επικεφαλής τον Πολάκη και τον γνωστό και ως «εξάδερφο» του Αρχηγού, τον Γιώργο Τσίπρα, υπέγραψαν υπέρ της υποψηφιότητας Κασσελάκη. Το ίδιο ερώτημα απευθύνω βέβαια και στον Αλέξη Τσίπρα που έβαλε τον Κασσελάκη στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας και τώρα υποδύεται τον Βούδα, παρά τα σοβαρότατα ζητήματα που απειλούν την ενότητα του κόμματός του αλλά και τα σοβαρότατα ερωτήματα που έχουν τεθεί αναφορικά με την «προϋπηρεσία» στη Goldman Sachs και σε πολεμοχαρές ινστιτούτο που συνδέεται με το αμερικανικό στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα και τις ιδέες εν τέλει του κ. Κασσελάκη.

Οι πολιτικοί ηγέτες δεν είναι μόνο για τα εύκολα και για τα χειροκροτήματα, δεν είναι μόνο για τον εαυτούλη τους. Έχουν και ευθύνες απέναντι στους ανθρώπους που τους υποστήριξαν ελπίζοντας ότι θα καταφέρουν κι αυτοί να τους στηρίξουν και να τους προστατεύσουν.

Σάββατο 5 Αυγούστου 2023

Σπάνε ταμπού δεκαετιών



2016 και ο Παπαχελάς στην Καθημερινή δοξάζει τον Τσίπρα! 
Πώς θα μπορούσε ο Μητσοτάκης σήμερα να ηγεμονεύει χωρίς το διασυρμό της "αριστεράς" από τον Τσίπρα 

Απολαύστε τον....

Γερομοριάς 

Αλέξης Παπαχελάς - 25.09.2016 


Κ​​άτι καλό συμβαίνει αυτή την περίοδο στη χώρα.

 Καίγονται με θεαματικό και ραγδαίο τρόπο ταμπού και στερεότυπα που κυριάρχησαν στο ελληνικό μεταπολιτευτικό μυαλό.

 Ποιος ακριβώς θα ξαναμιλήσει εναντίον μιας μεγάλης ιδιωτικοποίησης μετά τα όσα έχουν γίνει τους τελευταίους μήνες; Ελληνικό, Cosco, περιφερειακά αεροδρόμια συνιστούν μια μεγάλη αλλαγή στη χώρα. 

Τα συμφώνησε –τελικά– και τα ψήφισε μια αριστερή κυβέρνηση.

 Με κλάματα, μετάνοιες και ξόρκια. Το έκανε όμως. Υπάρχει αβεβαιότητα για το αν θα μπορέσει να τα υλοποιήσει στο τέλος. Και οι φωνασκίες, η ροπή προς το «νταραβέρι» και η ανεπάρκεια ορισμένων υπουργών θολώνουν, αν δεν εξανεμίζουν, το μήνυμα που θα έπρεπε όλα αυτά να δίνουν προς τα έξω.

Ο πρωθυπουργός ακολουθεί, όμως, το «μοντέλο Σαμαρά».
 Επιδιώκει την προσωπική επαφή με τους επενδυτές και τους διαβεβαιώνει ότι «είναι προσωπικά διαθέσιμος για ό,τι χρειαστεί».

Παρασκευή 4 Αυγούστου 2023

Όταν ο Αλέξης αγωνιζόταν κατά των ΗΠΑ… 2015-2023

Γιατί η προσφορά Τσίπρα δεν ήταν μόνο απέναντι στους δανειστές, δεν απομυθοποίησε πολιτικά και ηθικά την αριστερά βάζοντας την υπογραφή στο περισσότερο σκληρό μνημόνιο. 

Προσπάθησε να αποκαταστήσει και αποκαθάρει στα μάτια του Ελληνικού λαού τον ηγεμόνα του καπιταλιστικού στερεώματος την κινητήριο δύναμη του ιμπεριαλιστικού άξονα τις ΗΠΑ 

ΓΕΡΟΜΟΡΙΆΣ 


ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΠΑΠΑΧΕΛΑ

ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ


Σκηνή πρώτη. 19 Νοεμβρίου 1999. Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπιλ Κλίντον επισκέπτεται επίσημα την Ελλάδα. Το Secret Service δεν θέλει την επίσκεψη γιατί θεωρεί τη χώρα μας επικίνδυνη και διατυπώνει επίσημα την εκτίμηση ότι δεν μπορεί να διασφαλίσει την προστασία του προέδρου. Ο Κλίντον έρχεται και καθώς φτάνει στο Προεδρικό Μέγαρο η Αθήνα έχει γεμίσει καπνούς και χημικά, καθώς στους δρόμους εκτυλίσσονται σκληρές συγκρούσεις της αστυνομίας με τους διαδηλωτές. Πρωταγωνιστικό ρόλο έχει ένας σχετικά άγνωστος τότε νεολαίος, ο Αλέξης Τσίπρας που ήταν γραμματέας της νεολαίας του Συνασπισμού.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος εκφωνεί έναν ιστορικό λόγο για τα ελληνικά εθνικά ζητήματα, ο οποίος εκτόξευσε τη δημοφιλία του εδώ, αλλά σόκαρε τους προσκεκλημένους του οι οποίοι περίμεναν, καθισμένοι στο μεγάλο τραπέζι σε σχήμα Π του Μεγάρου, κάποιες φιλοφρονήσεις.


Σκηνή δεύτερη. Αργά το βράδυ, μετά το επίσημο δείπνο, μια παρέα Αμερικανών αξιωματούχων πίνει ένα ποτό στην ταράτσα του ξενοδοχείου InterContinental. Ανάμεσά τους ο Τόνι Μπλίνκεν, σημερινός υπουργός Εξωτερικών και τότε υπεύθυνος για την Ελλάδα και την περιοχή στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας. Σύμφωνα με αξιόπιστες μαρτυρίες, κεντρικό θέμα συζήτησης ήταν τα επεισόδια αλλά και ο λόγος του Έλληνα Προέδρου. Και τα δύο τους είχαν σοκάρει. Ο Κλίντον ακόμη και σήμερα διηγείται την εμπειρία στο ελληνικό Προεδρικό σαν κάτι πρωτόγνωρο…


Σκηνή τρίτη. 20 Νοεμβρίου 1999. Την επόμενη ημέρα ο Κλίντον εκφωνεί την ομιλία με την οποία, για πρώτη φορά, ζητάει συγγνώμη για τη στήριξη στη δικτατορία και τον χειρισμό της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974. Ανεβαίνοντας τις σκάλες του Air Force One σταματάει και ρωτάει τον τότε Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα, Νικ Μπερνς: «Υπάρχει πολύς θυμός εδώ. Λες όμως να τους έπεισα;».

Σάββατο 22 Ιουλίου 2023

Οι ιδεοληψίες αλλάζουν πιο δύσκολα από τις ηγεσίες…




Δρόσος Διονύσης

Μετά την εκλογική συντριβή, ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε παγιδευμένος σε έναν διπλό δεσμό: κόμμα κατ’ εξοχήν ταυτισμένο με τον αρχηγό του, είτε θα έπρεπε να συνεχίσει με την ίδια απαξιωμένη και εξουδετερωμένη ηγεσία, είτε να απωλέσει αυτό που απετέλεσε το σημαντικότερο όπλο του μέχρι πρόσφατα, το επικοινωνιακό χάρισμα του αρχηγού του. Ωστόσο, ανεξάρτητα από το πρόσωπο του διαδόχου, το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο από αυτό ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνεται. Με ή χωρίς Τσίπρα, το κόμμα αυτό δεν διαθέτει γείωση στην κοινωνία.


Δεν έχει ρίζες ούτε στα συνδικάτα, ούτε στους φοιτητές, ούτε στην τοπική αυτοδιοίκηση. Είναι στον πυρήνα του ένας αστερισμός από μια μικρή κομματική γραφειοκρατία, πλαισιωμένη από απομεινάρια παλιότερων κομμάτων, οργανώσεων και ακτιβιστικών μονοθεματικών κινήσεων και από διανοουμένους, πανεπιστημιακούς και μη. Άξιοι και έντιμοι άνθρωποι οι περισσότεροι και υψηλότερου μορφωτικού επιπέδου από τον ίδιον τον Τσίπρα, αλλά κατά μέσον όρο μεγαλύτερης ηλικίας από αυτόν και οπωσδήποτε με βιώματα και ιδεολογικές προσηλώσεις, αλλά και οικονομικές δυνατότητες πολύ απομακρυσμένες από εκείνες του μέσου εργαζόμενου.

Οι σεισμικές δονήσεις της μεγάλης ηθικής, οικονομικής και πολιτισμικής κρίσης που πλήττει την κοινωνία μας, πάνω από μια δεκαετία, κρίση που επέφερε τον αναδασμό του πολιτικού τοπίου, με κύριο θύμα το ΠΑΣΟΚ, εκτόξευσε αυτό το πολυτασικό συνονθύλευμα του 3% στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και κατόπιν της κυβέρνησης. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα…

Όμως, το πλήθος των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που βρήκαν εκεί νέα στέγη, δεν αφομοιώθηκαν, αντιμετωπίστηκαν με δυσπιστία και ξενοφοβία από τον πυρήνα των παλαιών, οι οποίοι μάλλον αδυνατώντας να κατανοήσουν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της ραγδαίας μεταστροφής που τους έφερε από το πολιτικό περιθώριο στα υπουργικά έδρανα, θεώρησαν ότι μπορούν να έχουν ιδιοκτησιακά δικαιώματα επί του ενός τρίτου του εκλογικού σώματος και πλέον, χωρίς να πάψουν συγχρόνως να έχουν συμπεριφορά γκρουπούσκουλου διαμαρτυρίας.

Τετάρτη 5 Ιουλίου 2023

Για την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ



«Υπάρχει ένα είδος Αριστεράς που είναι πιο χρήσιμη από τη Δεξιά. Πρόκειται για εκείνη την Αριστερά που μπορεί να κάνει όλα όσα δε θα μπορούσε να κάνει η Δεξιά»


Του Παναγιώτη Κολέλη


Χρωστάμε νομίζω όλοι μαζί ένα μεγάλο ευχαριστώ στον ΣΥΡΙΖΑ και στη σημερινή κυβέρνηση […] γκρέμισε ταμπού και κλισέ δεκαετιών», έγραφε ο δημοσιογράφος Αλέξης Παπαχελάς το 2017. (Ολόκληρο το κείμενο εδώ)

Και ύστερα ανέλυε τα ταμπού που έσπασε ο ΣΥΡΙΖΑ:

Ταμπού 1: «Στα χρόνια της μεταπολίτευσης το εκκρεμές πήγε πολύ αριστερά. Χρειάστηκε μια «αριστερή» κυβέρνηση για να σπρώξει το εκκρεμές προς το Κέντρο, εκεί όπου έπρεπε να είναι εξαρχής».

Ταμπού 2: «Επιτέλους, καταλαβαίνουμε όλοι ότι χωρίς κέρδος, επιχειρηματικότητα και επενδύσεις, θα τρώμε τις σάρκες μας».

Ταμπού 3: «Η Αθήνα βιώνει πολύ λιγότερες συγκεντρώσεις. Οι απεργίες που μπλόκαραν τα λιμάνια και τα ξενοδοχεία ανήκουν στο παρελθόν».

Ταμπού 4: «Η Αριστερά επένδυσε πολύ στον αντιαμερικανισμό, σήμερα τον αποδομεί στην πράξη».

Τρίτη 4 Ιουλίου 2023

Η παραίτηση Τσίπρα



Του Ιάσονα Κωστόπουλου


Μετά από τρεις μέρες διαβουλεύσεων και σιωπής ο Αλέξης Τσίπρας παραιτήθηκε από την προεδρεία του ΣΥΡΙΖΑ και δήλωσε ότι δεν θα θέσει υποψηφιότητα για πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Το βράδυ των εκλογών δεν είχε ακόμα πάρει την απόφασή του – είχε θέσει ως ορόσημο ανασύνταξης του ΣΥΡΙΖΑ τις ευρωεκλογές σε ένα χρόνο. Η κατάσταση εντός του ΣΥΡΙΖΑ είναι απερίγραπτη με τα μαχαίρια να έχουν βγει από το θηκάρι, η τροχιοδεικτική ρήψη του κ. Βίτσα για δυαρχία μέχρι το συνέδριο μετά από μια ακόμα εκλογική αποτυχία (αυτοδιοικητικές) και οι καυγάδες (μέχρι και χειροδικίες ανάμεσα σε Τζανακόπουλο και Ρήγα) έδειχναν ότι η κατάσταση δεν μπορούσε καν να συμμαζευτεί. Σίγουρα ο Τσίπρας υπολόγισε όλα τα δεδομένα και μίλησε με πολλούς για να καταλήξει στην απόφαση που ανακοίνωσε. Στην ουσία αφήνει τον ΣΥΡΙΖΑ στην ελεύθερη πτώση του – πού θα φτάσει θα δούμε, το σίγουρο όμως είναι ότι η κρίση θα συνεχιστεί για μήνες. Ο ίδιος δεν δεσμεύεται για κάτι συγκεκριμένο και ούτε προχωρεί σε οποιαδήποτε σοβαρή αυτοκριτική.


ΘΕΛΗΣΕ να δώσει «ιστορική» έμφαση στην απόφασή του (Ζάππειο, δήλωσή του και άλλες σημειολογίες σαν να διαλέγεται με την ιστορία) για κάτι που ήταν εντελώς φυσιολογικό να κάνει σχεδόν από τις πρώτες εκλογές και τη συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ. Η ταλάντευσή του δείχνει ότι ήθελε να υπολογίσει όλες τις δυνατότητες, όλες τις στηρίξεις από διάφορα κέντρα, να σταθμίσει πιθανή επιτυχία σε ένα «ξεκαθάρισμα» εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά όλοι οι υπολογισμοί δεν του έβγαιναν καθόλου οπότε προτίμησε μια έξοδο που ήθελε να την φορτίσει με δόσεις υπευθυνότητας, σοβαρότητας έναντι της ιστορίας του τόπου.


Σάββατο 1 Ιουλίου 2023

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν παραιτήθηκε προχθές από την ηγεσία της αριστεράς. Είχε παραιτηθεί ήδη από το καλοκαίρι του 2015.



Του Μανώλη Μούστου.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν παραιτήθηκε προχθές από την ηγεσία της αριστεράς. Είχε παραιτηθεί ήδη από το καλοκαίρι του 2015.

Γιατί αριστερά και μνημόνια, αριστερά και ξεπούλημα, αριστερά και υποταγή στα θέλω των δανειστών είναι (θα έπρεπε να είναι) έννοιες ασύμβατες.

Όμως, η συριζαία εξουσία με επικεφαλής τον Τσίπρα κατάφερε το ακατόρθωτο. Στον τόπο του ΕΑΜ, του Άρη, του Γλέζου και του Πολυτεχνείου η αριστερά ταυτίστηκε με το ψέμα, την κωλοτούμπα, την καρέκλα και τον αμοραλισμό.

Ακόμα παραπέρα ταύτισε την αριστερή ταυτότητα με τον εθνομηδενισμό, τον ατομικό δικαιωματισμό επιπέδου νέτφλιξ και τις σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές.

Οι φίλοι που θρηνούν για την απώλεια του "ηγέτη" ας έχουν κατά νου το εξής:
 οι αλλεπάλληλες αυτοδυναμίες Μητσοτάκη αλλά και τα ακροδεξιά φρούτα της τρέχουσας Βουλής είναι παραπροϊόντα αυτού ακριβώς του κατορθώματος.

Το θλιβερό στην περίπτωση Τσίπρα είναι ότι ενώ ο ίδιος έκανε ό,τι περνάει από το χέρι του για να εξανεμιστεί/ενσωματωθεί/αλλοτριωθεί ο κοινωνικός ριζοσπαστισμός που εμφανίστηκε το 2011 και που απείλησε το σάπιο πολιτικό σύστημα, αποχωρεί λοιδορούμενος από το μιντιακό σύμπλεγμα και την διαπλοκή.

Δεν τους λες και αριστερά....




Για να δούμε πόσο υπερήφανοι για τον Αλέξη Τσίπρα, για την "αριστερά" πολιτική τους θα πρέπει να αισθάνονται οι οπαδοί του ΣΎΡΙΖΑ.

- έκανε ένα αφρικανικού τύπου δημοψήφισμα,
- έφερε το τρίτο μνημόνιο,
- έφερε τον νόμο Κατρούγκαλου,
- έφερε τον νόμο Παρασκευόπουλου,
- έφερε τον νόμο Κοντονή (περί προληπτικών συλλήψεων και ιδιώνυμου αδικήματος των διαδηλώσεων),
- έφερε capital controls,
- έφερε τη δήμευση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια στο υπερταμείο
- έφερε τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς,
- κατάργησε τον νόμο προστασίας της πρώτης κατοικίας,
- έφερε το "PSI" στο βραχυπρόθεσμο χρέος με αντικατάσταση των εντόκων γραμματίων του ελληνικού δημοσίου με repos και την μεταφορά των ρευστών διαθεσίμων των Δήμων στην ΤτΕ
- έφερε μείωση του αφορολόγητου,
- πρωτογενή πλεονάσματα μέχρι το 2060,
- έφερε την προδοτική συμφωνία των Πρεσπών,
- εφάρμοσε πολιτική ανοιχτών συνόρων,
- δίχασε τον ελληνικό Λαό με συγκρουσιακή ρητορική σε "φασίστες" και "μακεδονομάχους".

Η καταστολή στο δρόμο θύμιζε τους προκατόχους του, ακόμη και σε γέροντες.

Νομίζω ο Πάνος Ζάχαρης με τα σκίτσα του φωτίζει μέρος της περίεργης "αριστεράς" που όλο περηφάνια σεμνύονται να αποδίδουν στο πρόσωπο του Αλέξη τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. 


Τα περισσότερα σκίτσα είναι δημοσιευμένα στο Ποντίκι.

Πάνος Ζάχαρης



Παρασκευή 30 Ιουνίου 2023

Σχολιασμός του Βασίλη Ασημακόπουλου για την παραίτηση Τσίπρα

 


" Από το διάγγελμα 
«Το πρώτο αριστερό κόμμα στην Ευρώπη που κυβέρνησε και μάλιστα σε ιστορικές στιγμές τόσο για την πατρίδα, όσο όμως και για την Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Σε απίστευτα δύσκολες συνθήκες, με την κοινωνία καταρρακωμένη και την οικονομία χρεοκοπημένη.
Και είχα την τύχη και την τιμή, για την οποία χρωστάω ευγνωμοσύνη στον ελληνικό λαό και τους συντρόφους μου, να είμαι ο πρώτος στην ιστορία αριστερός πρωθυπουργός της χώρας».

Μέχρι τώρα νόμιζα ότι το ανιστόρητο «πρώτη φορά αριστερά» εννοούσαν στην Ελλάδα. Δεν είχα καταλάβει ότι εννοούσαν στην Ευρώπη…. 

Ο απολογισμός της διαδρομής πρέπει να γίνει. Έχει σημασία να είναι ειλικρινής και αληθινός και όχι ψευδής και γραφειοκρατικός." 

* Ο Βασίλης Ασημακόπουλος υπήρξε μέλος της Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ -ΕΚΜ την περίοδο του αντιμνημονιακού αγώνα του λαού μας. Αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ το 2015 μετά την ταπεινωτική συνθηκολόγηση...

Το "ατύχημα" που δεν έπρεπε να συμβεί...



Του Θανάση Κ. 


Τελικά ο Αλέξης Τσίπρας έκανε, αυτή τη φορά, το σωστό!
Παραιτήθηκε από την ηγεσία του Κόμματός του, όχι προσχηματικά, όχι ως «τέχνασμα» για να ξαναβγεί. Παραιτήθηκε ξεκαθαρίζοντας ότι δεν θα είναι υποψήφιος στις εσωκομματικές εκλογές για ανάδειξη νέου αρχηγού. 
Πιο ξεκάθαρα δεν γινόταν…

Βέβαια έσπευσε να διακηρύξει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ανοίξει «νέο ιστορικό κύκλο», ότι έχει εμπιστοσύνη στο «ανθρώπινο δυναμικό του κόμματος» και στις «αστείρευτες δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας». 
Όλα αυτά είναι «λόγια παρηγοριάς». 
Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «κλινικά νεκρός» πλέον. 
Θα ήταν, ακόμα κι αν παρέμενε ο Τσίπρας. 
Με την επίσημη αποχώρησή του ωστόσο, υπέγραψε και τη «ληξιαρχική πράξη»... 

Ο Τσίπρας δημιούργησε τον ΣΥΡΙΖΑ που εκτοξεύθηκε από το 4% το 2009 στο 27% το 2012, στο 36% το 2015, ύστερα κράτησε το 31,5% το 2019, όταν βρέθηκε ξανά στην «αξιωματική Αντιπολίτευση» και τελικά συρρικνώθηκε στο 18% τώρα…
Το εκλογικό σώμα αφού αποδοκίμασε την πενταετή διακυβέρνησή του (2015-19), του έδωσε το 2019 μιαν ακόμα ευκαιρία να παραμείνει «κόμμα εξουσίας», δεν τα κατάφερε, κι ύστερα τον συνέτριψε (αλύπητα!) σε δύο απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις, φέτος τον Μάϊο και τον Ιούνιο…
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο Τσίπρας! 
Μας τέλειωσε ο Τσίπρας γιατί αντιλήφθηκε ότι τέλειωσε και ο ΣΥΡΙΖΑ! Οριστικά πια…
Όπως ακριβώς στην Ισπανία τέλειωσε ο Ιγγλέσιας, ο αρχηγός των Podemos (αυτός μέσα σε ορυμαγδό σκανδάλων!) και μαζί τελείωσαν και οι Podemos…
Βίοι παράλληλοι…

Δεν έχει νόημα να κάνουμε τη… «νεκρολογία» του ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι ΔΕΝ υπήρξε απλώς μια «ιστορική φάση» της σύγχρονης Ελλάδας. 
Υπήρξε μια (σοβαρή) «ασθένεια»!
Για την οποία όμως, η Ελληνική κοινωνία ανέπτυξε «αντισώματα» και την κατανίκησε! 
Για την ακρίβεια δεν υπήρξε απλώς μια «ασθένεια». 
Υπήρξε η έξαρση μιας αρρώστιας που προϋπήρχε, αλλά εκδηλωνόταν ως τότε με «ηπιότερα συμπτώματα»: 
Ο διάχυτος κρατισμός, η υποταγή της κοινωνίας στην δημοσιοϋπαλληλία και στις συντεχνίες της, η φορολογική αφαίμαξη της μεσαίας τάξης, η διάχυση αριστερών (και αριστερίστικων) ιδεολογικών εμμονών παντού, η υπονόμευση της εθνικής ταυτότητας και – κυρίως – η μισαλλοδοξία κατά των πολιτικών αντιπάλων, ο καταγγελτικός λόγος, ο δημόσιος στιγματισμός και οι δικαστικές διώξεις ως "εργαλείο" για την εξουδετέρωση πολιτικών αντιπάλων, όλα αυτά τα νοσηρά συμπτώματα συμπυκνώθηκαν στο πολιτικό αποτύπωμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Πέμπτη 29 Ιουνίου 2023

Δευτέρα 26 Ιουνίου 2023

Μια γνώμη για τα εσωτερικά τους ...



Του Δημήτρη Γιαννάτου 

Μια γνώμη για τα εσωτερικά τους : 
Για τον κύριο αυτόν δεν τρέφω τα καλύτερα συναισθήματα, από το μακρινό 2007, μάλιστα! (πολλά δεικτικά άρθρα μου, μπορείς να βρεις στο διαδίκτυο για τον σύριζα και τον ίδιον). Βέβαια, βλέποντας τι υπάρχει στο ΣΥΡΙΖΑ από πλευράς "αρχηγικών" στελεχών, ο τύπος, αυτός, πονηρός και ικανός τακτικιστής, τζογαδόρος, που γνωρίζει όμως τα επίδικα τούτου του τόπου αλλά τα θάβει, σχετικά διαφέρει.

 Επίσης, η ατομική- προσωπική διαπλοκή του με συμφέροντα σε σχέση με τους διαχρονικούς δεξιούς, φιλελεύθερους και ΠΑΣΟΚΟΥΣ, είναι ερασιτεχνική. Μια μικρομεσαία συναλλαγή, ανάλογη του τυροπιτά ή του μικροεπιτηδευματία που ξεγελά την εφορία για να επιβιώσει, απέναντι στους δεινόσαυρους του ντόπιου και πολυεθνικού οργανωμένου συστήματος μεγαλοδιαφθοράς, που έχουν τον  επίσημο νομότυπο, θεσμικό τρόπο.

 Ταυτόχρονα, η εμμονή του να μείνει πεισματικά στον ΣΥΡΙΖΑ και να τον αναμορφώσει μοιάζει σα να πιστεύεις ότι ο κλασικός συνασπίτης-ζαίος, θα σταματήσει να θεωρεί ότι τα Εξάρχεια και το Κουφονήσι, είναι το κέντρο της παγκόσμιας επανάστασης, απαγγέλοντας Αγγελάκα, Θανάση Παπακωνσταντίνου και Social Waste με τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο και ψευδοκουλτουριάρικο μπαρ στην πρώτη διάταξη...

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2023

Η φράση Τσίπρα «25.000 πλειστηριασμοί επί ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πολλοί» έγινε viral




Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας παραδέχθηκε στη συνέντευξή του στον Alpha, μιλώντας στον Αντώνη Σρόιτερ, ότι επί διακυβέρνησής του έγιναν 25.000 πλειστηριασμοί.

Μάλιστα, είπε ότι «δεν είναι πολλοί», παρά το γεγονός ότι προεκλογικά το 2015 υποσχόταν «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» και σήμερα, προεκλογικά, κατηγορεί την κυβέρνηση ότι βγάζει σπίτια στο σφυρί.

Η φράση «25.000 δεν είναι πολλοί» έγινε viral στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το #Σρόιτερ και #Λαφαζάνης συγκέντρωσε χιλιάδες αναρτήσεις.

Απάντηση Λαφαζάνη στον Τσίπρα: Ψέματα και αλαζονεία έχουν κοντά ποδάρια



Θα ήταν ανάξιες οποιουδήποτε σχολιασμού οι κακοήθεις αναφορές του Αλ. Τσίπρα στο πρόσωπό μου κατά την τηλεοπτική του συνέντευξη στον Alpha και τον Aντώνη Σρόιτερ, αν δεν έφτυναν κατάμουτρα τα νοικοκυριά που έχασαν τα σπίτια τους σε πλειστηριασμούς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και αν δεν αποκάλυπταν τον πανικό του Αλ. Τσίπρα και το φόβο του για την εμφάνιση του νεότευκτου “Δημοκρατικού Κινήματος Εθνικής Απελευθέρωσης” (ΔΗ.Κ.ΕΑ) και τη δυναμική που πάει να αναπτύξει.

Ο πολιτικός Αλ. Τσίπρας που θα λάμβανε, αν υπήρχε, το μέγα βραβείο Νόμπελ αναξιοπιστίας, πολιτικής ψευδολογίαςκωλοτούμπας και προδοσίας της λαϊκής βούλησης και της χώρας αλλά και αναίσχυντης δυσφήμησης μιας παράταξης όπως αυτή της Αριστεράς και χιλιάδων λαμπρών αγωνιστών της, έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί χωρίς αιδώ, λες και απευθύνετο σε ηλιθίους και παρά τα στοιχεία που έχω παρουσιάσει, ότι οι 25.000 χιλιάδες ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί και οι πολλοί περισσότεροι από τα ειρηνοδικεία επί της κυβερνήσεως του, οι πλείστοι των οποίων ήταν πρώτης κατοικίας, δεν ήταν στην ουσία πλειστηριασμοί αλλά περίπου επιλεγμένες “απαλλοτριώσεις” της τέταρτης (!) κατοικίας υπερπλούσιων κακοπληρωτών σε όφελος των αναξιοπαθούντων τραπεζών!!!

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2023

Ο αλγόριθμος του Τσίπρα στο δρόμο προς τις κάλπες




Ανδρονόπουλος Μάκης

Είναι σαφές ότι ο Αλέξης Τσίπρας με το αίτημα των άμεσων εκλογών και την αποχή από τις ψηφοφορίες της Βουλής, αλλά και με τις ομιλίες στις περιοδείες του, προσβλέπει στη συγκρότηση ενός “πολιτικού μετώπου” που υπερβαίνει κομματικές αναφορές και κοινωνικές καταβολές, απέναντι σε αυτό που αυτός αποκαλεί «καθεστώς Μητσοτάκη» και σε αντιδιαστολή με το πάλαι ποτέ «αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο».

Πολιτική ανάλυση των ανακοινώσεων Τσίπρα στο Ζάππειο από κόμματα και τα μέσα ενημέρωσης δεν έγινε και περιορίστηκε σε μια απαξιωτική ρητορική, όχι με την έννοια της πολιτικής αποδόμησης του εγχειρήματος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά με ηθικό εκμηδενισμό της. Δεν θα υπερασπιστώ εδώ την κίνηση Τσίπρα, όμως η πλήρης αποσιώπηση του αφηγήματός του και η απουσία ουσιαστικής κριτικής της στρατηγικής και των δηλώσεών του δείχνει πόσο εξαρτημένα είναι τα ΜΜΕ από τον κρατικό κορβανά αλλά τον φόβο του κυβερνώντος κόμματος.


Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Αλέξης Τσίπρας έφτασε στην κατάθεση της πρότασης δυσπιστίας αφού μελέτησε προσεκτικά τα δεδομένα:Πρώτον, ο Μητσοτάκης στην οικονομία τον κερδίζει άνετα, γιατί έχει να πληρώνει ασχέτως εάν το χρέος έφτασε στα 400 δισ. ευρώ.
Δεύτερον, στην εξωτερική πολιτική ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μεγάλα ελλείμματα (θολές θέσεις, αντίθεση στους εξοπλισμούς, αφελή προσέγγιση στο μεταναστευτικό που είναι ζήτημα εθνικής ασφάλειας κλπ) και ο Τσίπρας το ξέρει.
Τρίτον, η δημοσκοπική υποχώρηση του Ανδρουλάκη από το 15% στο 10% και η απουσία κάθε ίχνους ουσιαστικών προτάσεων, αλλά και η αμφισημία του λόγου του δείχνουν πολιτικάντικο καιροσκοπισμό.
Τέταρτον, η σπουδή του Μητσοτάκη λίγους μήνες πριν τις εκλογές να ακυρώσει τη συμμετοχή του κόμματος Κασιδιάρη, τόσο γιατί θα του έκοβε ψήφους αλλά και γιατί η είσοδός του στη Βουλή θα καθιστούσε πιο απόμακρη την αυτοδυναμία λόγω του εκλογικού συστήματος. Με αυτό το σκεπτικό και η είσοδος του ΜΕΡΑ25 είναι κλειδί για το ποσοστό της αυτοδυναμίας.
Πέμπτον, τέλος, είναι ότι ο Μητσοτάκης έχει ακόμη δύο μήνες για να βρει δημοσιονομικό χώρο και για άλλες παροχές.

Το σχήμα της αιχμής

Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2021

ΜΕΤΑΜΟΡΦΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ - ΟΙ ΝΕΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ



ΜΕΤΑΜΟΡΦΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

Με αφορμή τη δημοσίευση της κ. Vasiliki Siouti θέλω να εκφράσω τον εντυπωσιασμό μου για την φανερή λαχτάρα στο περιβάλλον του ΣΎΡΙΖΑ για την πιθανή επικράτηση του ΓΑΠ στις εσωτερικές εκλογές του ΚΙΝΑΛ. Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και η Εφημερίδα των Συντακτών καθημερινά έχουν ένα καλό λόγο για τον πρώην πρωθυπουργό ή μια κακή κουβέντα για τους αντιπάλους του!

Μου προκαλεί αληθινή οδύνη όμως να παρακολουθώ στο fb πρόσωπα, φίλους ακόμη, μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που μαζί κατεβαίναμε στο Σύνταγμα και πνιγόμαστε στα δακρυγόνα καθημερινά την εποχή που ο ΓΑΠ παρέδιδε τη χώρα στους δανειστές να μεταβάλλονται σε οπαδούς του, προσδοκώντας την "προοδευτική" συμμαχία της κεντροαριστεράς.

Πόσο χαμηλά πρέπει να πέσεις για να ανέβεις τα σκαλιά της εξουσίας, βρε αδερφέ!

 

Να τους υπενθύμισω ότι ο Γιώργος Παπανδρέου δεν προβληματίστηκε να κατεδαφίσει ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά το κόμμα στο οποίο είχε εκλεγεί παμψηφεί ως λαοπρόβλητος πρόεδρος, θα διστάσει να επαναλάβει τον άθλο του στην κεντροαριστερά;


Το ερώτημα που τρομάζει είναι, αν τότε ο ΓΑΠ είχε ως σχέδιο την παράδοση της χώρας σε ΔΝΤ-Ε.Ε και τραπεζίτες, τη μετατροπή της σε μετανεωτερική, αεθνική αποικία, ποια είναι τα σημερινά σχέδια για τον πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς;

ΓΕΡΟΜΟΡΙΑΣ 


ΟΙ ΝΕΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ

Της Βασιλικής Σιούτη

(...Η Ζωρζέτα Λάλη, μία από τις νέες συμβούλους του Τσίπρα, εργαζόταν υπό τον Χορστ Ράιχενμπαχ, τον υπεύθυνο για την Task Force που είχε δημιουργηθεί την περίοδο των μνημονίων και την οποία κατήγγειλαν συχνά τα στελέχη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η «Αυγή» έγραφε για «σκανδαλώδεις αμοιβές των μελών της Task Force», ο Τερενς Κουίκ κατήγγειλε «πάρτι με υπερκοστολογημένα προγράμματα» και ο Παναγιώτης Κουρουμπλής «χρυσές συμφωνίες της Task Force με Γερμανούς και τον Άδωνι Γεωργιάδη».
Επικεφαλής της Task Force στην Ελλάδα τότε, ήταν η Ζωρζέτα Λάλη, αν και αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ παρέλειψε να το αναφέρει στο βιογραφικό της. Παρομοίως ξέχασε να αναφέρει και την τεχνοκρατική της εμπειρία ως επικεφαλής του «Εθνικού Κτηματολογίου» την περίοδο 2000-2004
(...)
Την κυρία Τσιριγώτη έχει καταγγείλει πριν από λίγους μήνες ο συγγραφέας Απόστολος Δοξιάδης. Σε ένα καταγγελτικό κείμενό του ανέφερε ότι την εποχή που εκείνος μαχόταν για τη μη έκδοση των οκτώ Τούρκων, «οι υπηρεσίες της κ. Τσιριγώτη τον παρακολουθούσαν χωρίς να έχει διαπράξει κάποια παράνομη πράξη» και ότι «όσους Τούρκους δραπέτες καταζητούσε το καθεστώς Ερντογάν ως αντικαθεστωτικούς, με το που έφταναν σε ελληνική γη, οι υπηρεσίες, των οποίων γενική Επιθεωρήτρια ήταν η Ζ. Τσιριγώτη, τους άρπαζαν και τους παρέδιδαν σε κουκουλοφόρους οι οποίοι τους οδηγούσαν στην άλλη όχθη του Έβρου και τους παρέδιδαν σε Τούρκους πράκτορες χωρίς να υπάρχει διεθνές ένταλμα σύλληψης»...



Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2021

ΓΑΠ ΚΑΙ ΣΥΡΙΖΑ

Μπορεί να είναι εικόνα 3 άτομα, συμπεριλαμβανομένου του χρήστη εναλλακτικό κίνημα νεολαίας


ΤΟΤΕ ΚΑΤΑΓΓΈΛΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΝΑΡΡΙΧΗΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ


ΣΗΜΕΡΑ ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ΕΝΑ ΦΛΕΡΤ ΑΝΑΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΞΑΝΑΠΡΟΣΔΟΚΟΥΝ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ



Γερομοριάς



Ο Αλέξης Τσίπρας το Δεκέμβρη του 2009 αποκάλυπτε το βρώμικο παιχνίδι σε βάρος του ελληνικού λαού καταγγέλοντάς τον:

"Ο κ. Παπανδρέου, όπως το Δεκέμβρη του 2009, ερήμην του ελληνικού λαού, ενώ άλλα έλεγε δημοσίως, είχε πάει στον κ. Στρος-Καν και ζήτησε από το ΔΝΤ να έρθει στη χώρα, έτσι και τώρα, ερήμην του ελληνικού λαού ετοιμάζεται να κλείσει συμφωνίες με την κα Μέρκελ κάτω από το τραπέζι.
 
Συμφωνίες όμως που υποθηκεύουν το μέλλον των δύο επόμενων γενεών.
Δεν έχει κανένα δικαίωμα να το κάνει αυτό. Αυτή η τακτική, εκτός από βαθιά αντιδημοκρατική, είναι και επικίνδυνη για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.
Κάποιος πρέπει να πει στον πρωθυπουργό ότι δεν έχει κληρονομικό δικαίωμα δικαίωμα να διαχειρίζεται τις τύχες του ελληνικού λαού.

Σε αυτή τη χώρα υπάρχει δημοκρατία, υπάρχει Κοινοβούλιο, οι Έλληνες πολίτες πρέπει να είναι ενήμεροι και σε τελική ανάλυση, αν δεν είναι σε θέση να υπερασπιστεί τα εθνικά μας συμφέροντα και τα συμφέροντα του λαού, ας προσφύγει στη λαϊκή ετυμηγορία".

Προσυπογράφουμε την τότε σκληρή καταγγελία του ΣΥΡΙΖΑ.
Το ζήτημα όμως είναι αν ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Αλέξης Τσίπρας την θυμούνται και εμμένουν στις τότε καταγγελίες τους ή η προσχώρησή τους στο μνημονικό στρατόπεδο και η ανάγκη για την επιστροφή τους στην εξουσία κάνει ασθενή τη μνήμη τους και στο πρόσωπο του ΓΑΠ βρήκαν τον ιδανικό σύμμαχο που θα τους βγάλει από το πολιτικό τους αδιέξοδο.

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει καταθέσει αίτημα για να ενταχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στη Σοσιαλιστική Διεθνή όπου προεδρεύει ο Γιώργος Παπανδρέου!
Έχει προηγηθεί η είσοδος στο ΣΥΡΙΖΑ σειρά στελεχών που είχαν βρεθεί κοντά στον Γιώργο Παπανδρέου.

Με πιο εμβληματική την παρουσία της Ρεγγίνας Βάρτζελη, πρώην διευθύντριας του πρωθυπουργικού γραφείου του Γ. Παπανδρέου.
Όπως και οι Μυρσίνη Ζορμπά, Αντώνης Λιάκος, Νίκος Μουζέλης, Νίκος Μπίστης, Παναγιώτης Παναγιώτου, Μαρία Ρεπούση, Αχιλλέας Μητσός πανεπιστημιακοί και πρώην υποστηρικτές της εκσυγχρονιστικής περιόδου του Κώστα Σημίτη.
Οι πρώην υπουργοί και πρώην γραμματείς του ΠΑΣΟΚ, Γιάννης Ραγκούσης και Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, ο Θάνος Μωραΐτης, ο Θόδωρος Παραστατίδης κ.α.

Ας ελπίσουμε ότι η επάνοδος του ΓΑΠ δεν θα ευοδωθεί, όχι γιατί θα αποτελειώσει το εναπομείναν ΚΙΝΑΛ, αλλά κυρίως για το καλό της χώρας.

Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2021

Mια ιστορία από τις 12 Φλεβάρη του 2012


Την ημέρα που, πριν 5 χρόνια, οι ΣαμαροΒενιζέλοι αιματοκύλισαν την Αθήνα και ψήφισαν τον θάνατο της Ελλάδας
Σάββατο 11/2/12 πρωί φτάνω στο σπίτι του Μίκη. Με περιμένει στο γνωστό γραφείο. Θυμάμαι την “εισβολή” που είχα κάνει στο ίδιο γραφείο μερικούς μήνες πριν, τον Αύγουστο του 2011, όταν του μετέφερα τις φωνές απόγνωσης των κατοίκων του Καστελορίζου, και κάποιες σοβαρές καταγγελίες που μου είχαν κάνει. Προσπαθούσα για μέρες να κλείσω ραντεβού με τον Μίκη χωρίς καμία επιτυχία. Έτσι ένα μεσημέρι πήρα την απόφαση και μετά την δουλειά πήγα στο σπίτι του απρόσκλητος: οδός Επιφανούς 1! Χτύπησα το κουδούνι, μου άνοιξε μία κυρία και πρίν προλάβει να μου πεί ο,τιδήποτε την ρώτησα εάν είναι ο Μίκης μέσα. Μου απάντησε καταφατικά, της είπα πως είναι πολύ σοβαρό και πρέπει να τον δώ αμέσως. Χωρίς άλλες κουβέντες με οδήγησε στο γραφείο του. Δεν θα ξεχάσω το έκπληκτο βλέμμα του Μίκη όταν με είδε να εισβάλλω απρόσκλητος!
Είμαι ο Βήχας και θέλω να μιλήσουμε για το Καστελόριζο” του είπα χωρίς να χάσω χρόνο. Εκείνος με κάποιους άλλους ετοίμαζαν την ομιλία του στην Βέροια. Μόλις του το είπα λέει ο Μίκης: “Η Βέροια μπορεί να περιμένει, προηγείται το Καστελόριζο” και κλείνει τον φάκελο που είχε μπροστά του και συζητήσαμε για πολύ ώρα για το Καστελόριζο.
Αυτή τη φορά δεν μπήκα απρόσκλητος ως εισβολέας!
Είχα έρθει για να εξετάσω την κατάσταση της υγείας του Μίκη, εάν του επέτρεπε να κατέβει την επομένη στο Σύνταγμα και να σχεδιάσουμε όλο το πλάνο της επόμενης μεγάλης μέρας. Μόλις τελείωσα την εξέταση και καθήσαμε στο γραφείο του με ρωτάει με κείνο το χαμόγελο του αιώνιου παιδιού: “Ετοιμοθάνατος;”
Ετοιμοπόλεμος!”, του απαντώ και τα μάτια του άστραψαν με μιας.