- Αρχική σελίδα
- ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
- 1940
- ΕΡΤFLIX
- ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΟ ΧΘΕΣ
- ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ
- ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
- ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟ
- ΘΕΑΤΡ/ΜΟΥΣ/ΒΙΒΛΙΟ
- ΘΕΑΤΡΟ
- ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
- ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΚΑΪ
- ΑΡΧΕΙΟ ΕΡΤ
- ΜΟΥΣΙΚΗ
- ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
- Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥ
- ΤΥΠΟΣ
- ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ
- ΟΛΑ ΔΩΡΕΑΝ
- ΒΙΝΤΕΟ
- forfree
- ΟΟΔΕ
- ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΗΧΟΣ
- ΔΩΡΕΑΝ ΒΟΗΘΕΙΑ
- ΦΤΙΑΧΝΩ ΜΟΝΟΣ
- ΣΥΝΤΑΓΕΣ
- ΙΑΤΡΟΙ
- ΕΚΠ/ΚΕΣ ΙΣΤΟΣ/ΔΕΣ
- Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ
- ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
- ΓΟΡΔΙΟΣ
- SOTER
- ΤΑΙΝΙΑ
- ΣΙΝΕ
- ΤΑΙΝΙΕΣ ΣΗΜΕΡΑ
- ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
- Ε.Σ.Α
- skaki
- ΤΕΧΝΗ
- ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
- ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ
- gazzetta.gr
- ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
- ΑΝΤΙΦΩΝΟ
- ΔΡΟΜΟΣ
- ΛΥΓΕΡΟΣ
- ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ...
- ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
- γράμματα σπουδάματα...
- 1ο ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ
- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΓΛΩΣΣΑ
- ΓΙΑΓΚΑΖΟΓΛΟΥ
- ΜΥΡΙΟΒΙΒΛΟΣ
- ΑΡΔΗΝ
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΥΠΕΠΘ
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ
- ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ
- ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Παρασκευή 19 Απριλίου 2024
8ο Παγκόσμιο Συνέδριο Ποντιακού Ελληνισμού - ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
Κυριακή 14 Απριλίου 2024
... Στο σπίτι μιλάμε μόνο Ρωμέικα. Τουρκικά καθόλου...
... Στο σπίτι μιλάμε μόνο Ρωμέικα. Τουρκικά καθόλου...
“Αν δεν το κάνω εγώ ποιος θα το κάνει; ” μου έλεγε η Μερβέ.
Δηλαδή στο σπίτι τι μιλάτε; ”Μόνο ρωμέικα. Τουρκικά καθόλου. Όταν με πάρει η μάνα μου τηλέφωνο και μιλήσω τουρκικά καταλαβαίνει αμέσως πως είμαι με κάποιον άλλον μαζί και μου το λέει”.
Η Μερβέ ειναι από το Çaykara μια περιοχή στον ανατολικό Πόντο που παράγει καλό τσάι, και έχει τα περισσότερα ελληνόφωνα χωρία στην περιοχή. Kadahor λέγεται στην τοπική γλώσσα. Κατωχώρια δηλαδή, γιατί ειναι στον κάμπο, προς την θάλασσα στους πρόποδες των Ποντιακών Άλπεων..
Η Μερβέ σπούδασε Δημόσιες Σχέσεις και Επικοινωνία. Δουλεύει τώρα για τον Ομέρ Μπέϊ, πατριώτης της και αυτός. Βγάζουν βιβλία, ένα λογοτεχνικό περιοδικό, οργανώνουν συνέδρια. Ανάμεσά τους και αυτό που συμμετείχα πριν λίγες μέρες. (Ομήρος, Τροία, Καζαντζάκης).
Η μεγάλη αγάπη της όμως είναι η πατρίδα της, ο Πόντος, το Κατοχώρ.
Μεράκι της να κρατήσει την παράδοση, την γλώσσα, τους χορούς, την μουσική των προγόνων της.
Σάββατο 6 Απριλίου 2024
Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ ΣΤΙΣ ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΡΤ3
Μια ιστορική συνέντευξη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη στις Ανιχνεύσεις της ΕΡΤ3 το 1996
Δευτέρα 1 Απριλίου 2024
Ο Μιχάλης και εμείς...
Σύλλογος Ποντίων Νυρεμβέργης - Cardinal Bessario
Ο Μιχάλης και εμείς...
...ου παγάν λαλέουσαν, απέσβετο και λάλον ύδωρ απ` τα παλίμψηστα της γητευτικής θεογονίας και επιστημοσύνης του Μιχάλη Χαραλαμπίδη.
Το Βιτρούβιο Αριστοτελικό όν, ο ανυπόφορα ιδιοφυής Μιχάλης, ο μέγας Τέκτονας με τον εξευγενισμένο ως τα μποζόνια Πατριωτισμό του και τον αριστουργηματικό δημόσιο λόγο του έφυγε πρόωρα, αποστερώντας τις συνηγορίες μας από το ηθικό πλεονέκτημα κι ένα τέλειο άλλοθι.Ένας μοναδιαίος Πολίτης, ποιητής στην Επιστήμη, στις Κοινωνίες και στα Πολίσματά του.
Η απουσία του θα ρίχνει την ανηλεή σκιά της στα κοινά των Ποντίων σαδιστικά.
Όπως των πρέπει.
Ήμασταν λίγοι ως ακροατές, ακόμη λιγότεροι ως συνεργάτες, απόντες ως μαθητές κ ανύπαρκτοι ως αναγνώστες του.
Μας μοίραζε της επιστήμης του αστρολάβους κι εμείς τους κάναμε πρεσπαπιέ.Μας δώριζε ελιξίρια νιότης και μεις τα θαρρούσαμε μούσκιο της εκ γενετής προγηρίας μας.Μας έδινε ρόλους σε μπλόγκ-μπάστερ και μεις ατακάραμε απ’ τα σχολικά μας σκετς.Μας έραβε για γκαλάζζ και μεις στο δρόμο φορούσαμε γαλότσες.Μας έδειχνε αειθαλή δέντρα και μεις νοούσαμε πόσα κόσκινα φιάχνει το ξύλο τους.Μας δασκάλευε ψυχοτρόπα συνθήματα και μεις απηγγέλαμε βουκολικά έπη.Μας κάθιζε σ` οράματα, μας φίλευε σε ξέφωτα και μεις παραγοντίζαμε σ` ανήλιακαι λυκόφωτα.Μας διαρμήνευε τη βασική σκέψη του πολίτη και μεις αναρωτιόμασταν `τη ποπά τα πρόγατα άτσαπς που κεκά χορεύνε`.
Αγκάλιαζε με στοργή και καρτερία την ανεπάρκεια μας, αγκαλιάζαμε μ` αγνωμοσύνη κ` αδιαφορία την Καινή Διαθήκη του.
ο ανθ `ημών στα μουχαπέτια του Ραφαηλίδη, της Αρβελέρ και του Καστοριάδη.
Ένας Κρόιφ σε εντεκάδα πιθήκων που όλο πάλευε να τη βγάλει τσάμπιονς λιγκ.
Μας εκχώρησε το Κάλος, την Αρετή και Τρόπο του και μεις ήμασταν σαν ΟΣΕΠΕ.
Ανάθεμα και αν καταλάβαμε τι μας έλεγε, δόξα τω Θεώ που δε θα καταλάβουμε ποτέ
τι έχασε το Affentheater σύμπαν των κοινών μας.
Σύλλογος Ποντίων Νυρεμβέργης Cardinal Bessario
(για λογαριασμό όσων ντρέπονται να τον αποχαιρετήσουν μήπως ακούσει και τους γυρέψει τη ματιά).Υ.Γ
Ο Μιχάλης που ‘βγαζε γλώσσα στον Ανδρέα των 80´s, ήδη τον σιμώνει ξανακουνώντας του το δάχτυλο:
``...δεν είναι διεθνισμός να ξισώσουμε τον Κολοκοτρώνη με τον Δράμαλη πρόεδρε...``
Σάββατο 30 Μαρτίου 2024
+ ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ... Α Θ Α Ν Α Τ Ο Σ!
Αθάνατος ο Τραντέλλενας!!!
Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 2023
Η ποντιακή ράτσα του Βασίλη Καρρά
Του καθηγητή Κώστα Φωτιάδη
Τρίτη 15 Αυγούστου 2023
Απομονωμένη κοινότητα μιλά ακόμα τα Romeyka στα βάθη της Τουρκίας – Η διάλεκτος που θυμίζει αρχαία ελληνικά
Στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας, στην Τουρκία, μία απομονωμένη κοινότητα μιλάει μέχρι και σήμερα τη διάλεκτο Romeyka (Ρωμέϊκα), που θυμίζει τα αρχαία ελληνικά.
Ποικιλία από ποντιακά
Οι γλωσσολόγοι διαπίστωσαν πως πρόκειται για ποικιλία από ποντιακά, με δομικές ομοιότητες ως προς την αρχαία ελληνική γλώσσα, οι οποίες όμως δεν παρατηρούνται στα νέα ελληνικά.Τα παραπάνω στοιχεία δημοσιεύτηκαν στη βρετανική εφημερίδα Independent.
Η κοινότητα των 5000 ατόμων ζει σε σύμπλεγμα χωριών κοντά στην Τραπεζούντα, όπου κάποτε βρισκόταν η περιοχή του αρχαίου Πόντου.
Μιας ελληνικής αποικίας όπου ο Ιάσωνας και οι Αργοναύτες, σύμφωνα με τον μύθο, επισκέφθηκαν κατά τη διάρκεια του επικού ταξιδιού τους από τη Θεσσαλία για την ανεύρεση του Χρυσόμαλλου Δέρατος στην Κολχίδα (τη σημερινή Γεωργία).
Η κοντινότερη στα αρχαία ελληνικά
Δευτέρα 5 Ιουνίου 2023
Αντίσταση στην παράδοση και την υποταγή στην Τουρκία
Του Θεοφάνη Μαλκίδη
Σάββατο 20 Μαΐου 2023
"Τον απάτριδα"
του Χατζημωυσιάδη Παναγιώτη.
Παρασκευή 19 Μαΐου 2023
Στέλιος Κούκος: Επέτειος γενοκτονίας, Οι τραγικές παναγιές του Πόντου
Γράφει ο Στέλιος Κούκος
Ο ελληνικός κόσμος του Πόντου και οι τραντέλλενές του κάθε τέτοια μέρα έρχονται ως εμάς ζητώντας σεμνά το μερίδιο μνήμης που τους αντιστοιχεί. Το ίδιο κάνουν και στις λοιπές ιστορικές επετείους όλοι οι γνωστοί ήρωες και μάρτυρες, κάθε άγνωστος ηρωικά πεσών ή μάρτυρας που δεν διασώθηκε το όνομά του στις ιστορικές διφθέρες, τα δεφτέρια της μνήμης.
Αυτοί, βεβαίως, έχουν κατακτήσει ότι άξιζαν και η δική μας ανάμνηση μοιάζει ευτελής.
Αλλά πάλιν ανταριάζομαι όταν θυμάμαι εκείνες τις μάνες του Πόντου που έπνιξαν με τα ίδια τους τα χέρια τα βρέφη τους ή τα έριξαν σε ποτάμια «ησυχάζοντάς» τα για πάντα. Ότι το κλάμα τους ήταν απόδειξη ζωής και αυτοί έπρεπε να φεύγουν σαν νεκροί, για να μην τους σκοτώσουν άλλο την ψυχή που τους απέμεινε στα τρομαγμένα φυλλοκάρδιά τους!
Και πόσες άλλες αγαπημένες ψυχές άφησαν πίσω τους φεύγοντας οι γυναίκες αυτές γονείς, συζύγους, αδέλφια, λοιπούς συγγενείς, φίλους οι οποίοι σφαγιάστηκαν, που πέθαναν στις εγκληματικές τουρκικές «ευρεσιτεχνίες» των ταγμάτων εργασίας, τα οποία έλιωναν σώματα και ψυχές σε ατέλειωτες πορείες θανάτου!
«Μεταστάσεις» σωμάτων και ψυχών εν πορεία· αλλά και με την απορία για το μέχρι πού μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη εγκληματική εφευρετικότητα!
19η Μαΐου 1923 - Ο ΠΟΝΤΟΣ ΖΕΙ!
ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ
ΑΜΕΣΑ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΘΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ
Γιώργος Τασιόπουλος
Άλλες αναρτήσεις στο Γερομοριά για τον ΠΟΝΤΟ ΕΔΩ
Τρίτη 9 Μαΐου 2023
ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΗ ΜΙΑΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΞΙΟΤΙΜΟ Κο GEOFFREY R. PYATT ΠΡΩΗΝ ΠΡΕΣΒΗ ΤΩΝ ΗΠΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Δευτέρα 8 Μαΐου 2023
ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΗ ΜΙΑΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΞΙΟΤΙΜΟ Κο GEOFFREY R. PYATT ΠΡΩΗΝ ΠΡΕΣΒΗ ΤΩΝ ΗΠΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΗ ΜΙΑΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΞΙΟΤΙΜΟ Κο GEOFFREY R. PYATT ΠΡΩΗΝ ΠΡΕΣΒΗ ΤΩΝ ΗΠΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Εισαγωγικό Σημείωμα
Τον Μάιο του 2021 έγραψα 10 επιστολές με θέμα την Ποντιακή Υπόθεση οι οποίες απευθύνονταν σε αντίστοιχους 10 πρέσβεις χωρών στην Αθήνα. Ζήτησα από τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτη Κουρουμπλή να τις υπογράψει και να τις αποστείλει. Αυτό τον τιμά. Δεν θα το έκαναν άλλοι.
Το Ποντιακό δεν είναι μία υπόθεση εσωτερικής κατανάλωσης πολιτικάντηδων ούτε περιορίζεται στους μαχαλάδες και τα dancing club όπως επιδιώκεται να γίνει. Είναι παρόν πλέον σε διεθνείς πολιτικούς και πανεπιστημιακούς θεσμούς και κυρίως στην κοινή γνώμη χωρών της Ευρώπης και Πολιτειών των ΗΠΑ.
Είναι ζήτημα που αφορά τους ξένους πρεσβευτές στην Αθήνα και όχι μόνο.
Μια επιστολή σε έναν πρέσβη μίας χώρας, στην περίπτωση μας των ΗΠΑ, δεν είναι μια προσωπική, ιδιωτική επιστολή. Αφορά τους θεσμούς των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και της σχέσης τους με τα εκατομμύρια των Ποντίων που υπέστησαν και υφίστανται ακόμη και σήμερα στον Πόντο, την τουρκική ρατσιστική βαρβαρότητα. Το πλέον εχθρικό πεδίο ζωής των Ποντίων ανά τον κόσμο είναι αυτό του Πόντου, της πόλης της Τραπεζούντας, της πατρίδας τους.
Στις ΗΠΑ επιπλέον έχουμε τις πρώτες και περισσότερες αναγνωρίσεις της Ποντιακής Γενοκτονίας απ΄ότι σε άλλες χώρες. Η Αμερική είναι πληθυντική έγραψα το 2008 στην γνωστή επιστολή μου στον τότε Αμερικανό πρέσβη.
Συνεχιστής εκπρόσωπος των θεσμών των ΗΠΑ στη χώρα μας σήμερα είναι ο αξιότιμος κύριος Τζόρτζ Τσούνης. Αυτός αναλαμβάνει την σκυτάλη μιας ευγενούς δέσμευσης, ενασχόλησης με μια πολύ πλούσια πολιτισμικά αλλά τραγική, την πλέον τραγική στην Μικρά Ασία, Ποντιακή Υπόθεση.
Για πολλούς λόγους που θέτει η Ιστορία αλλά και η δική τους σχέση με την ιστορική μνήμη των λαών της περιοχής, μιλώ για τη μνήμη της οθωμανικής βαρβαρότητας στη Ρούμελη, αλλά και η σημερινή ανάγκη για μια ανθρωπιστική ματιά των ΗΠΑ και της διεθνούς κοινότητας στο γίγνεσθαι της Μικράς Ασίας, θέτουν το πρέσβη κύριο Τσούνη, μπροστά σε μία μεγάλη ευγενική πρόκληση. Να αποτελέσει συνεχιστή δύο μεγάλων ανθρωπιστών, αμερικανών διπλωματών του προηγούμενου αιώνα του Τζόρτζ Χόρτον και του Χένρυ Μοργκεντάου.
Από το 2006 κατά την ομιλία μου στα αποκαλυπτήρια του Μνημείου της Ποντιακής Γενοκτονίας στην Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ, Polycentric Anatolia neither Scylla nor a Charybdis, ήταν ο τίτλος της, πρότεινα την δημιουργία δύο Μνημείων αφιερωμένων στη Μνήμη τους. Το ένα στις ΗΠΑ το άλλο στη Θεσσαλονίκη ή την Αθήνα.
Επανέφερα την πρότασή μου κατά την ομιλία μου στον Δήμο Νεάπολης – Συκεών της Θεσσαλονίκης τον Ιανουάριο του 2023.
Είναι όμως μεγάλη η ολιγωρία των ιστορικά εμπλεκόμενων και των τοπικών θεσμών.
Είναι η Ιστορία, το σημερινό Μικρασιατικό Αδιέξοδο το οποίο προκαλεί η Τουρκική Παθολογία που θέτουν το ζήτημα μιας Νέας Πολιτικής, Πολιτειακής Αρχιτεκτονικής στην Μικρά Ασία. Κανείς έντιμος άνθρωπος, έντιμος Κυβερνήτης, ειλικρινής υπερασπιστής αξιών δεν πιστεύει ότι στην «Τουρκία» σήμερα, γίνονται εκλογές σε συνθήκες δημοκρατίας.
Η Μικρή Ασία είναι ο καθρέφτης του κόσμου σήμερα. Το πεδίο κρίσης του. Αν θα κινηθεί προς την Βαρβαρότητα ή θα επιστρέψει στον Ανθρωπισμό ο οποίος κατά τον Κικέρωνα γεννήθηκε εκεί.
Αυτόν τον συναντάς στα ποντιακά τραγούδια. Σε στίχους που εκφράζουν τα υψηλότερα στον κόσμο ανθρώπινα αισθήματα, ιδανικά και αξίες. Μιλώ στα βιβλία μου γι΄αυτά. Το εντόπισε πριν ο Καβάφης.
Τον Μάιο του 2021 ανάλογες επιστολές στάλθηκαν και σε άλλους εννέα πρέσβεις στην Αθήνα, όπως της Ρωσίας, της Ιταλίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας. Οφείλω να ομολογήσω όμως, κάνοντας έναν απολογισμό ότι η πλέον συγκινητική αναγνώριση της Ποντιακής Γενοκτονίας ήταν αυτή του πρώην Γερμανού Προέδρου Γιοάχιμ Γκάουκ.
Δεν είχαμε κάτι ανάλογο από τις προαναφερόμενες άλλες χώρες.
Σήμερα δίνεται στη δημοσιότητα το περιεχόμενο της επιστολής προς τον τότε πρέσβη των ΗΠΑ Geoffrey Pyatt.
Ο Μάιος είναι ο Μήνας του Ανθρωπισμού, της Ποντιακής αλλά και της Μικρασιατικής Μνήμης.
Η 19η Μαΐου συμβολίζει την Νίκη της Ζωής επί του Θανάτου. Του Ανθρωπισμού επί της Βαρβαρότητας.
Στον Πόντο, την Μικρά Ασία, την Κουρδία πρέπει να επιστρέψει η Ζωή.
Αυτό θέλουν οι αυτόχθονες λαοί τους και η Ιστορία.
Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Αιξωνή, Μάιος 23
Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2023
Εγώ δεν ξέρω να υπάρχει παρά μία γλώσσα, η ενιαία γλώσσα η Ελληνική
«Εγώ δεν ξέρω να υπάρχει παρά μία γλώσσα, η ενιαία γλώσσα η Ελληνική… Το να λέει ο Έλληνας ποιητής, ακόμα και σήμερα, ο ουρανός, η θάλασσα, ο ήλιος, η σελήνη, ο άνεμος, όπως το έλεγαν η Σαπφώ και ο Αρχίλοχος, δεν είναι μικρό πράγμα. Είναι πολύ σπουδαίο. Επικοινωνούμε κάθε στιγμή μιλώντας με τις ρίζες μας. Τις ρίζες μας που βρίσκονται εκεί στα Αρχαία».
Ομηρικές λέξεις στην Ποντιακή διάλεκτο
Εύξεινος Πόντος
Παρασκευή 17 Ιουνίου 2022
Η Γενοκτονία και οι θαραλλέοι πολίτες της Τουρκίας
Θεοφάνης Μαλκίδης
Η Γενοκτονία και η κοινωνία των πολιτών στην Τουρκία
Θεοφάνης Μαλκίδης
Οι συναγωνιστές μας
Τρίτη 31 Μαΐου 2022
Ιστορίες με κρυπτοχριστιανούς στην Τουρκία*
Με λένε Ελένη…
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Αεροδρόμιο της Αγκύρας, το 199… Με τον ιερομόναχο Κύριλλο της Μονής …. είμαστε στο χώρο αναχωρήσεων του αεροδρομίου της Αγκύρας. Προερχόμαστε από ταξίδι στην αγία Καππαδοκία, όπου λίγοι ήσαν οι τουρίστες – προσκυνητές και τα έχουμε λίγο χαμένα, βλέποντας το πλήθος και την ποικιλία των φυλών και των ενδυμασιών. Πηγαίνουμε στην Τραπεζούντα, στο κέντρο του ποντιακού Ελληνισμού. Μέσα σε αυτό το ανώνυμο πλήθος, που ζαλίζεται κανείς βλέποντας το πλήθος να τρέχει σα σε ζαλισμένο κοπάδι για να προλάβει την πτήση ο π. Κύριλλος πέρασε απαρατήρητος. Ψηλός, ξερακιανός, με μακριά μαύρη γενειάδα, φορούσε το αντερί του, το ράσο του και ένα μαύρο πανωφόρι, λόγω της εποχής. Ήταν προχωρημένο φθινόπωρο. Πολλοί από τους ταξιδιώτες ήσαν γενειοφόροι και αρκετοί φορούσαν ιμάτια και κελεμπίες… Ήσαν πολλοί και οι αστυνομικοί που γύριζαν σε όλο το χώρο του αεροδρομίου οπλισμένοι σαν αστακοί…
Στην οθόνη αναχωρήσεων των πτήσεων του αεροδρομίου είδαμε τους αριθμούς των γκισέ που πρέπει να πάμε για να παραδώσουμε τις βαλίτσες μας και να πάρουμε την κάρτα επιβίβασης. Περιμέναμε με υπομονή στην ουρά έως ότου φτάσαμε μπρος στη συνοδό εδάφους, μια καλοκαμωμένη νέα κοπέλα, με όμορφο πρόσωπο, μελαχρινή, με γαλάζια μάτια. Πρώτος πέρασε ο π. Κύριλλος. Ήμουν πίσω του. Έδωσε το διαβατήριό του και έβαλε τη βαλίτσα στη ζυγαριά. Η κοπέλα άνοιξε το διαβατήριο και τον κοίταξε επίμονα στα μάτια. Κάποια στιγμή τα βλέμματα συναντήθηκαν. Του είπε στα αγγλικά, σε χαμηλό ευγενικό τόνο:
-Είστε Έλληνας…
-Μάλιστα, της απάντησε κοφτά ο π. Κύριλλος.
-Και Πόντιος; Τον ξαναρώτησε
-Μάλιστα, της απάντησε πάλι ο π. Κύριλλος, αυτή τη φορά απορημένος.
Η κοπέλα με το ίδιο θερμό πάντα χαμόγελο συνέχισε τις ερωτήσεις.
-Ξέρετε ποντιακά;
-Μάλιστα, της απάντησε μονολεκτικά ο π. Κύριλλος.
Τότε του μίλησε στα ποντιακά.
-Θέλω μια χάρη πάτερ, να μου διαβάσετε μιαν ευχή, να με ευλογήσετε.
Ξαφνιάστηκε ο π. Κύριλλος.
Κυριακή 22 Μαΐου 2022
Συγκλονίζει ο Μερτ Καγιά: Δεν είμαστε απλά εξισλαμισμένοι, είμαστε Πόντιοι Έλληνες
Ο Τούρκος συγγραφέας παρουσίασε στη Θεσσαλονίκη το βιβλίο του με τίτλο «Ο εξισλαμισμός των Ελλήνων της Μικράς Ασίας 1919-1925. Μια μελέτη μνήμης»
Στην προσωπική του ιστορία και το οικογενειακό του μυστικό, που δεν είναι άλλο από την ποντιακή του καταγωγή, αναφέρθηκε κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του βιβλίου με τίτλο «Ο εξισλαμισμός των Ελλήνων της Μικράς Ασίας 1919-1925. Μια μελέτη μνήμης» (εκδόσεις Κυριακίδη του στη Θεσσαλονίκη ο Μερτ Καγιά (Mert Kaya).
Ο τούρκος υποψήφιος διδάκτορας στο Τμήμα Επιστημών Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Hacettepe που εργάζεται ως κοινωνιολόγος στο παράρτημα της UNESCO στη Σμύρνη, καλεσμένος από το Σύλλογο Δράσης «Νίκος Καπετανίδης, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την Ημέρα Μνήμης των θυμάτων της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, αφηγήθηκε μεταξύ άλλων την ιστορία της αποκάλυψης του οικογενειακού μυστικού ξεκινώντας από την ιστορία του παππού του.
Όπως είπε ο Καγιά «οι Έλληνες εκδιώχθηκαν από τον τουρκικό στρατό και έφυγαν πεζή προς τα ανατολικά. Σε έξι μήνες έφτασαν κάπου στην Τυφλίδα. Ο προπάππος μου, Ισαάκ ήταν 12 χρονών και έκανε τον υπερέτη σε μια αρμενική οικογένεια για να βοηθήσει την οικογένειά του, ενώ η μητέρα του δούλευε σε μια οικογένεια Κούρδων. Όταν η οικογένεια του Ισαάκ ετοιμάστηκε να φύγει στην Ελλάδα αυτός δεν πρόλαβε το πλοίο και έτσι έμενε με την κουρδική οικογένεια. Έγινε μουσουλμάνος, αλλά το όνομά του δεν άλλαξε. Αργότερα, παντρεύτηκε, απέκτησε έξι παιδιά και τη δεκαετία του ’60 άρχισε να ψάχνει τις ρίζες του, να λέει παντού ότι δεν είμαι Κούρδος αλλά Πόντιος».
Με αυτή την αφετηρία και μετά από έρευνες ο Καγιά συνειδητοποίησε ότι είναι δισέγγονος του Έλληνα Πόντιου Ισαάκ που δεν κατάφερε να φύγει στην Ελλάδα και μένοντας πίσω ασπάστηκε το Ισλάμ.
Ο ίδιος πρώτη φορά κρυφά κατάλαβε ότι υπάρχει κάποιο «μυστικό» στην οικογένειά του όταν ήταν 10 ετών: “Μέναμε στη Σμύρνη και μια θεία μου, που είχε γυρίσει από το πρώτο της ταξίδι στην Ελλάδα μας αφηγήθηκε για την ωραία της εμπειρία, αλλά ξαφνικά εμάς τα παιδιά μας έδιωξαν σε άλλο δωμάτιο να παίξουμε και οι μεγάλοι έβαλαν στο βίντεο μια κασέτα που έδειχνε έναν ηλικιωμένο άντρα να τους χαιρετά με δάκρυα, λέγοντας: «Μου λείπετε πολύ», λέει και συνεχίζει: «Αν ζεις και μεγαλώνεις στη Σμύρνη, ο εχθρός σου είναι οι Έλληνες για την εθνοκεντρική τους ιδεολογία. Μας δίδασκαν ότι οι Έλληνες εισέβαλαν στα εδάφη μας και είχαμε πόλεμο μαζί τους. Ότι έκαψαν τη Σμύρνη…».
Παρασκευή 20 Μαΐου 2022
Μ.Χαραλαμπίδης : «Ο Μάιος είναι ο μήνας των ανθρωπιστών. Την 19η Μαϊου ανάβουμε δύο κεριά-δύο λαμπάδες. Στεφανώνουμε τα θύματα των θαλάσσιων Νταχάου, των αμφίβιων Άουσβιτς»
Ποια ήταν η ευγενής επιδίωξη μου, ο ευγενής στόχος μου προτείνοντας την 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της Ποντιακής γενοκτονίας τον Αύγουστο του 1988. Το Σεπτέμβριο του 2004 πρότεινα στις Βρυξέλλες την προέκταση της ως Ευρωπαϊκή ημέρα μνήμης των θυμάτων του Κεμαλισμού.
Τότε η Εργκενεκόν και οι Αλβανοί πριν επιστρέψω στην Ελλάδα κατέστρεψαν την ιστοσελίδα μου. Παρ΄ όλο που δεν ασχολήθηκα με τους δεύτερους.
Αυτή ήταν η διαδρομή της μετατροπής, της μεταμόρφωσης μιας ημέρας Θανάτου σε Ημέρα Ζωής. Είναι η Νίκη της Ζωής επί του Θανάτου είπα στο συμβολικό Χαϊδάρι το 1990 μιλώντας για την σημασία, τον συμβολισμό της ημέρας.
Ορισμένοι, ένας υπόκοσμος επίσημων και ανεπίσημων, προσπάθησαν βρώμικα να ιδιοποιηθούν την πατρότητα της, να περιορίσουν το ισχυρό μήνυμα της ημέρας. Άλλοι όπως κόμματα και κυβερνήσεις, το ΥΠΕΞ, συντονισμένοι μαζί τους, να την καταργήσουν.
Πολλοί έχουν χάσει τον ύπνο τους από αυτό το ιστορικό τρόπαιο μου.
Η Ιστορία όμως δεν ασχολείται με τα σκουπίδια. Έμμισθα μάλιστα σκουπίδια.
Η 19η Μαΐου είναι ο δικός μας Ανθρωπιστικός Δρόμος. Από το Σεν Μισέλ, τον Όλυμπο, τον Βόσπορο, τον Ευφράτη έως το Αραράτ. Είναι η Οικουμενική Λεωφόρος μας.
Την 19η Μαΐου 2022 ημέρα Πέμπτη θα συνεχίσουμε τον δρόμο που ανοίξαμε πριν ένα χρόνο ανάβοντας Δύο Κεριά, Δύο Λαμπάδες στους Ναούς της του Θεού Σοφίας.
Πέμπτη 19 Μαΐου 2022
“Να τελειώνουμε με τους Έλληνες” – Πως φτάσαμε στην Γενοκτονία των Ποντίων
Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, η γραμμή του 1911 εκφράστηκε με τη δημιουργία συγκεκριμένων θεσμών, όπως το Γραφείο Εγκατάστασης Φυλών και Μεταναστών. Ο Taner Aksam γράφει: «Υπάρχουν αποδείξεις ότι ο Ζιγιά Γκιοκάλπ (σ.σ. πατέρας του παντουρκισμού) συνέταξε ειδικές μελέτες για τις μειονότητες της αυτοκρατορίας, συμπεριλαμβανομένων και των Αρμενίων. Αυτές ήταν μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου να συγκεντρωθεί λεπτομερής γνώση για την εθνικοθρησκευτική δομή της Ανατολίας. Ένα ειδικό τμήμα, το Γραφείο Εγκατάστασης Φυλών και Μεταναστών, το οποίο συστάθηκε το 1913, ασχολούνταν ειδικά με ζητήματα διασκορπισμού και επανεγκατάστασης πληθυσμών».
Υπάρχουν καταγγελίες ότι από το 1913 ξεκίνησαν οι μαζικές εκτοπίσεις από την περιοχή των Δαρδανελίων. Ο John Williams γράφει ότι μια αποστολή ανέφερε ότι στις 7 του Ιουλίου του 1913 τα οθωμανικά στρατεύματα συνέλαβαν τους Έλληνες της Καλλίπολης με βίαιο τρόπο και ότι «καταστράφηκαν, λεηλατήθηκαν και κάηκαν όλα τα ελληνικά χωριά κοντά στην Καλλίπολη».
Για την υλοποίηση των σχεδιασμών είχε δημιουργηθεί μια παρακρατική οργάνωση με την επονομασία Ειδική Επιτροπή (Teskilat i Mahsusa), για να φέρει εις πέρας τις εκτοπίσεις. Η δράση της επιτροπής θα ξεκινήσει τη δράση της με τους Έλληνες της Ιωνίας. Ο Taner Aksam γράφει: «Η δράση της εναντίον του “εσωτερικού εχθρού” είχε αρχίσει πριν από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η εκτόπιση του ελληνικού πληθυσμού του Αιγαίου, μέσω τρομοκρατίας και απαλλοτρίωσης των ιδιοκτησιών του, είχε πραγματοποιηθεί ως μέρος του σχεδίου για την ομογενοποίηση της Ανατολίας».
Εκκαθάριση του “εσωτερικού εχθρού”
Με την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου άρχισε η «εκκαθάριση θυλάκων μη τουρκικών πληθυσμών που είχαν συγκεντρωθεί σε στρατηγικά σημεία» (Celal Bayar, “Ben Yazdim”). Το σχέδιο είχε την απόλυτη υποστήριξη των Γερμανών συμμάχων των Νεότουρκων και κάποια σημεία του υλοποιήθηκαν από κοινού. O Taner Aksam αναφέρει: «Συντάχθηκαν λεπτομερή σχέδια για τον εκτουρκισμό της Ανατολίας μέσω της εκκαθάρισης των χριστιανικών πληθυσμών. Τα ίδια μέτρα εφαρμόστηκαν στην περιοχή του Αιγαίου από την άνοιξη του 1914.
Όλη η δημοσίευση...“Να τελειώνουμε με τους Έλληνες” – Πως φτάσαμε στην Γενοκτονία των Ποντίων:
Tο άγνωστο ελληνικό ολοκαύτωμα: Η γενοκτονία των Ποντίων
Γιατί η ήττα του 1922, η «νέα τάξη πραγμάτων» που επικράτησε τότε, με την απόλυτη συνενοχή ολόκληρου του ελλαδικού πολιτικού κατεστημένου, περιόρισαν ουσιαστικά όχι μόνο τα γεωγραφικά όρια του ελληνισμού αλλά και τα διανοητικά. Ο περιορισμός των πνευματικών νεοελληνικών οριζόντων είχε άμεση αντανάκλαση στη ελλειματική ιστορική μνήμη των σύγχρονων Ελλήνων.
Τι εννοούμε με τον όρο «γενοκτονία»;
Η γενοκτονία ως όρος διαμορφώθηκε κυρίως στη δίκη της Νυρεμβέργης το 1945, όπου δικάστηκε η ηγεσία των ναζιστών εγκληματιών του πολέμου. Συγκεκριμένα ο όρος σημαίνει τη μεθοδική εξολόθρευση, ολική ή μερική, μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας.
Πρόκειται για ένα πρωτογενές έγκλημα, το οποίο δεν έχει συνάρτηση με πολεμικές συγκρούσεις. Ο γενοκτόνος δεν εξοντώνει μια ομάδα για κάτι που έκανε, αλλά για κάτι που είναι. Στην περίπτωση των Ελλήνων του Πόντου, επειδή ήταν Έλληνες και Χριστιανοί. Πως και πότε διαπράχθηκε η γενοκτονία; Ο ποντιακός ελληνισμός, από την πτώση της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας ( 1461 ) γνώρισε συνεχείς διωγμούς, σφαγές, ξεριζωμούς και προσπάθειες για το βίαιο εξισλαμισμό και εκτουρκισμό του, με αποκορύφωμα τη συστηματική και μεθοδευμένη εξόντωση – γενοκτονία του αιώνα μας.
Επτά χρόνια μετά την άλωση της Πόλης, οι Οθωμανοί κατέλαβαν την Τραπεζούντα. Η οθωμανική κατάκτηση του μικρασιατικού Πόντου μπορεί να διαριθεί σε τρεις περιόδους.
Η πρώτη αρχίζει με την άλωση της Τραπεζούντας το 1461 και λήγει στα μέσα του 17ου αιώνα. Την περίοδο αυτή οι Τούρκοι κρατούν μάλλον ουδέτερη στάση κατά των Ελλήνων του Πόντου.
¨Τόσα δικά μας μέρη ελληνικά πήραν οι Τούρκοι και δεν χόρτασαν….¨
Τίμος Φακαλής
Η Μαγδαληνή Παυλίδου, από τα Ούζαλα του Πόντου, 107 ετών σήμερα, είναι μία από τις τελευταίες μάρτυρες της Γενοκτονίας των Ποντίων. Γεννημένη το 1915, ξεριζώθηκε από τον Πόντο το 1922, φεύγοντας με καράβι από την Σαμψούντα με προορισμό την παλιά Ελλάδα. Σήμερα ζει στα ορεινά της Δράμας, στο χωριό Χαριτωμένη.
Αν και πέρασε σχεδόν ένας αιώνας από τα θλιβερά γεγονότα του ξεριζωμού, δεν ξεπέρασε πότε τον φόβο και τον πόνο που έζησε στα παιδικά της χρόνια. Ούτε όμως «άνοιξε» και ποτέ κουβέντα για τα όσα πέρασε. Ακόμη και στα παιδιά της. «Δεν μας μίλησε ποτέ για κείνη την περίοδο. Την στεναχωρούσε. Πονούσε για αυτό και δεν ήθελε να τα αναφέρει και να ξύσει πληγές» θα πει η κόρη της Μαρία- 83 χρονών σήμερα- που την φροντίζει, μένοντας στο διπλανό σπίτι.
Άκουγα φωνές και νόμιζα ότι ακόμη για μένα φώναζαν οι Τούρκοι, για να έρθουν να με πάρουν