“Η Ελλάδα να ακολουθήσει ορθολογική πολιτική! Εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων με βάση τον Πόντο τη Μικρά Ασία και την Κύπρο – Απαράδεκτο να μην αντιδρά κατά της Τουρκίας”

Μήνυμα αλλαγής της παθητικής στάσης της χώρας απέναντι στην Τουρκία στέλνει μιλώντας αποκλειστικά στο Infognomonpolitics.gr, ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ, Τούρκος συγγραφέας και ακτιβιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που αγωνίζεται για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

Δημοσιεύτηκε στις 26 Μαΐου 2024 

Μήνυμα αλλαγής της παθητικής στάσης της χώρας απέναντι στην Τουρκία στέλνει μιλώντας αποκλειστικά στο Infognomonpolitics.gr, ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ, Τούρκος συγγραφέας και ακτιβιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που αγωνίζεται για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

«Πρέπει να πολεμήσουμε όλοι ενάντια σε αυτήν την αδικία. Εάν ένα έγκλημα που διαπράττεται δεν τιμωρείται, εάν δεν αντιμετωπιστεί, επαναλαμβάνεται»

Ταμέρ Τσιλιγκίρ

Συνέντευξη στον Χρήστο Κωνσταντινίδη

Μπορεί στην Ελλάδα το πολιτικό σύστημα, όντας υπνωτισμένο από υποσχέσεις φιλίας, καλής γειτονίας, να αρνείται πεισματικά να εντάξει στην ατζέντα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας το θέμα της Γενοκτονίας, προβάλλοντας τα εγκλήματα που διέπραξε στο παρελθόν και να ασκήσει σφοδρή πίεση στην αναθεωρητική Τουρκία, η οποία αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία στα νησιά, διεκδικεί το μισό Αιγαίο (με τελευταίο κρούσμα την οριοθέτηση δικών της θαλασσίων πάρκων) και έχει κατεχόμενη εδώ και 50 χρόνια σχεδόν τη μισή Κύπρο, υπάρχουν όμως φωνές Τούρκων που διαφωνούν με αυτήν τη στρατηγική της χώρας μας και στέλνουν μήνυμα για ανατροπή αυτής της παθητικής στάσης.

«Η Ελλάδα θα πρέπει να ακολουθήσει ανεξάρτητες πολιτικές που θα φροντίζουν τα δικά της εθνικά συμφέροντα και θα ενεργούν πιο ριζικά στον Πόντο, τη Μικρά Ασία και την Κύπρο. Το ελληνικό κράτος πρέπει να απαλλαγεί από την ντροπή να επιτρέψει στον ιδρυτή του τουρκικού κράτους, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τη γενοκτονία πριν από 100 χρόνια, να έχει ένα μουσείο στη Θεσσαλονίκη, να μην αντιδρά στην Τουρκία, όπου κάθε μέρα και μια εκκλησία μετατρέπεται σε τζαμί», δηλώνει ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ στο infognomonpolitics.gr με αφορμή την ομιλία που έδωσε στη χώρα μας για τη 19η Μαΐου, την ημερομηνία μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

Ποιος είναι ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ

Η αλήθεια για τη γενοκτονία στην τουρκική γλώσσα και ένας διαφορετικός αγώνας μέσω… υπεράσπισης Οτζαλάν

Η εφημερίδα “Εποχή” και η αναζήτηση των λειψάνων όσων εκτελέστηκαν στα δικαστήρια της Αμάσειας.

Γράφει ο Χρήστος Κωνσταντινίδης

Η εφημερίδα “Εποχή” του εθνομάρτυρα-δημοσιογράφου Νίκου Καπετανίδη επιστρέφει μετά από 106 χρόνια στον Πόντο. Τα τεύχη της εφημερίδας μεταφράστηκαν στην τουρκική γλώσσα και δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα Pontos Gercek (Η αλήθεια του Πόντου) του αγωνιστή Ταμέρ Τσιλιγκίρ, συνέντευξη του οποίου έχουμε φιλοξενήσει σε αυτόν τον ιστότοπο, πριν βέβαια μετονομαστεί σε Geopolitico.gr. Είναι μια εξέλιξη που έχει τη σημασία και τους συμβολισμούς της, ιδιαίτερα από τη στιγμή που αφορούν αυθεντικά κείμενα, τα οποία γράφηκαν την περίοδο που ήταν εν εξελίξει αυτές οι μαζικές σφαγές και αποτελούν μαρτυρίες γενοκτονίας.

Υπάρχουν όμως και άλλες εξελίξεις, τις οποίες είχαμε αναφέρει στο περιθώριο, καθότι ο αγώνας για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου είναι ένα θέμα ιερό και με τέτοια δυναμική σε σημείο να συγκινεί ακόμα και τους ίδιους τους Τούρκους, αυτούς βέβαια που έχουν κοιτάξει την αλήθεια κατάματα και κινούνται πάνω στις αξίες του ανθρωπισμού. Τον Οκτώβριο του 2024 Τούρκος βουλευτής του Emek Partisi, του Εργατικού Κόμματος που εξέλεξε 8 βουλευτές στις εκλογές του Μαΐου του 2023, Ισκεντέρ Μπαϊχάν ζήτησε από τη Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση, να ανοιχτούν τα πρακτικά των Δικαστηρίων της Αμάσειας, τα οποία οδήγησαν σε εκτέλεση Ελλήνων που αποτέλεσαν σημαντικές προσωπικότητες στον Εύξεινο Πόντο. Η εξέλιξη προέκυψε μετά από άρθρο του Τούρκου συγγραφέα, ερευνητή, ιστορικό και οικονομολόγο, Νεβζάτ Οναράν με θέμα τα Δικαστήρια της Αμασείας το 1921 και την απόδειξη της άμεσης εμπλοκής του Μουσταφά Κεμάλ.

Το τουρκικό κοινονούλιο απάντησε, ότι τα πρακτικά αυτά υπάρχουν και είναι στοιβαγμένα σε 40 σάκους στα υπόγεια της εθνοσυνέλευσης. Τα πρακτικά δεν έχουν ανοιχτεί και καταχωρηθεί.

Στο επόμενο βήμα εφόσον ανοιχτούν τα πρακτικά και μελετηθούν, οι φορείς που τρέχουν την προσπάθεια θέλουν να βρούνε το σημείο που πέταξαν τα σώματα των εκτελεσθέντων Ελλήνων που αποτέλεσαν σημαντικές μορφές του Ποντιακού Ελληνισμού, όπως ο Νίκος Καπετανίδης, ο βουλευτής της οθωμανικής βουλής, Ματθαίος Κωφίδης, ο αθλητής και μέλος της ομάδας Πόντος του Κολλεγίου Ανατόλια Μερζιφούντος, Συμεών Ανανιάδης, ο Αλέξανδρος Ακριτίδης, ο Επίσκοπος Ζήλων, Ευθύμιος Αγριτέλλης και πολλές άλλα προσωπικότητες.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης: "Από το Δικαίωμα στην μνήμη, στο Ποντιακό Ευρωπαϊκό Ζήτημα" (9-2-2015 - βίντεο)

Μιχάλης Χαραλαμπίδης:

"Από το Δικαίωμα στην μνήμη, στο Ποντιακό Ευρωπαϊκό Ζήτημα" (9-2-2015 - βίντεο)

Περιγραφή

«Από το Δικαίωμα στη Μνήμη στο Ποντιακό Ευρωπαϊκό Ζήτημα», με αφορμή τα 21 χρόνια από την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων η ομιλία του κ.Μιχάλη Χαραλαμπίδη ο οποίος ήταν και ο εισηγητής της αναγνωρίσεως απο το 1989 στην κυβέρνηση του Αντρέα Παπανδρέου. 

Μία πολιτική Oμιλία για ένα ιστορικό ζήτημα είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν οι φίλοι της Σχολής Γονέων-Ανοικτού Πανεπιστημίου Κατερίνης από τον πολιτικό επιστήμονα-συγγραφέα κ. Μιχάλη Χαραλαμπίδη στο Πνευματικό Κέντρο του δήμου Κατερίνης, τη Δευτέρα 9/2/2015. 

Το θέμα της ομιλίας ήταν «Από το Δικαίωμα στη Μνήμη στο Ποντιακό Ευρωπαϊκό Ζήτημα», με αφορμή τα 21 χρόνια από την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων. 

Αδέρφια κάνουν έκπληξη στους γονείς ταξίδι στον Πόντο

Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Το σχέδιο της ολικής εξόντωσης των Ελλήνων του Πόντου

Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Το σχέδιο ολικής εξόντωσης των Ελλήνων του Πόντου

4 εκδοχές για τον Πυρρίχιο...

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

Ο Κ. Παπαμιχαλόπουλος σαν  ταξίδεψε στον Πόντο  έγραψε ένα έργο με τίτλο «Περιήγησις εις Πόντον», όπου περιέγραφε τον χορό Πυρρίχιο, με τα εξής λόγια: 

«Χορός πολεμικός. 

Αι κατά πάσας τας διευθύνσεις του σώματος στροφαί, η στενή προς αλλήλους των χορευτών σύσφιξις, η βιαία προς το δάπεδον στροφή, των ποδών οι κτύποι και των όπλων οι γδούποι, αι συσπάσεις των μυών του σώματος, ο ενθουσιασμός ο καταλαμβάνων τους χορευτάς, των θεωμένων αι επευφημίαι, η απανταχού εν είδει σπινθήρος μεταδιδομένη συγκίνησις, πάντα ταύτα προδίδουσι τοιαύτην πρωτοτυπίαν και τοσαύτην αίγλην εις το χορευτικόν σύμπλεγμα, ώστε δικαίως θα ηδύνατό τις να κατατάξη τον Σέρραν-χορόν μεταξύ των διασημοτέρων χορών ολοκλήρου του κόσμου…».

Οι χορευτές είναι άντρες, ντυμένοι με μαύρα ρούχα και οπλισμένοι, οι οποίοι στέκονται σε ευθεία παράταξη πιασμένοι χέρι χέρι με το κεφάλι ψηλά. 

Σταδιακά ο ρυθμός του χορού ανεβαίνει και παρά τις διαφοροποιήσεις που έχει υποστεί στο πέρασμα του χρόνου, συνεχίζει να ξεσηκώνει όσους τον παρακολουθούν.

Απάντηση για την αμφισβήτηση της γενοκτονίας στον υπουργό χωρίς παιδεία, όταν δεν ξέρει για τη γενοκτονία - Ν. Λυγερός

Επιμέλεια, Έρευνα Σοφία Ντρέκου

Απάντηση κ. Ν. Λυγερού για την αμφισβήτηση της γενοκτονίας.
Συνέντευξη του στην ΕΡΤ3 Μακεδονίας 5/11/2015

Όταν δεν ξέρεις για τη γενοκτονία - Ν. Λυγερός

Όταν δεν ξέρεις τίποτα για την έννοια της γενοκτονίας, δεν είναι ανάγκη να παίζεις παράσταση του γνώστη.

Όταν λες ότι η γενοκτονία των Ποντίων δεν είναι γενοκτονία όχι μόνο είσαι αντισυνταγματικός, αφού η Ελλάδα την έχει αναγνωρίσει επίσημα από το 1994 αλλά επίσης αποδεικνύεις ότι είτε δεν είσαι ενημερωμένος για όλες τις αναγνωρίσεις που έγιναν από ξένες χώρες είτε εσκεμμένα είσαι της άρνησης της γενοκτονίας και τότε λόγω του Νόμου για την ποινικοποίηση, μπορείς να κατηγορηθείς και να καταδικαστείς.

Όταν ο Lemkin επινόησε τον όρο γενοκτονία, ο οποίος έγινε αποδεκτός από τα Ηνωμένα Έθνη με τη Χάρτα του 1948, χρησιμοποίησε ως παράδειγμα επεξήγησης τις περιπτώσεις των Ποντίων και των Αρμενίων.

Δηλαδή η έννοια της γενοκτονίας με την πιο επιστημονική της προσέγγιση βασίστηκε στο παράδειγμα της γενοκτονίας των Ποντίων.

Το 2006 το Ευρωκοινοβούλιο την αναγνώρισε ως έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας μαζί με το παράδειγμα των Ασσυριο-Χαλδαίων και των Αρμενίων.

Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου έχει αναγνωριστεί από την Κύπρο, την Σουηδία και την Αρμενία ως χώρες αλλά και από πολιτείες της Αμερικής και της Αυστραλίας.

Όλοι αυτοί οι ξένοι δεν ξέρουν τι σημαίνει επιστημονική κατάρτιση και προσέγγιση;

Όλοι αυτοί έχουν χειραγωγηθεί από τους Πόντιους;

Για να είμαστε λοιπόν σοβαροί, επειδή έχουν γίνει και επιστημονικά συνέδρια και σε παγκόσμιο επίπεδο μάλιστα αλλά και στη συνέχεια έχει περάσει η νομοθεσία και της αναγνώρισης και της ποινικοποίησης, είναι απλώς απαράδεκτο να πρέπει να ακούμε πολιτικό πρόσωπο της Ελλάδας να αμφισβητεί τα αυτονόητα για τα ελληνικά δεδομένα.

Και αυτές οι δηλώσεις αποτελούν ύβρεις για όλα τα θύματα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

Βίντεο: Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στον

Δ. Βενιέρη. Focus FM 103.6. 06/11/2015

20:31 Συνέντευξη Ν. Λυγερού 06/11/2015

Τα ελληνικά στον Καύκασο

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ - ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΕΣ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ

Κ02.Δ04. «Τα ελληνικά στον Καύκασο» 

Καθ. Σταύρος Σκοπετέας (Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν, Γερμανία)

  --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, μέσα από 10 ετήσιες διαδικτυακές διαλέξεις, υλοποιεί πενταετές μνημόνιο συνεργασίας για την ελληνομάθεια το οποίο υπεγράφη ανάμεσα στα Υπουργεία Παιδείας της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας.

   Οι διαλέξεις εντάσσονται στη γενικότερη θεματική της ιστορίας της ελληνικής γλώσσας και εξειδικεύονται στις επιμέρους υποθεματικές περιοχές: (α) Ιστορία της γλώσσας, (β) Λεξικογραφία και (γ) Κοινωνιογλωσσικές πτυχές της ιστορίας της ελληνικής γλώσσας (π.χ. διάλεκτοι, επαφές με άλλες γλώσσες, η ελληνική γλώσσα της διασποράς κτλ.).

Σεπτέμβριος 1921: Η τραγική θυσία των βρεφών στη μαρτυρική Σάντα του Πόντου

Η τραγική θυσία των βρεφών στη μαρτυρική Σάντα του Πόντου. Σεπτέμβριος 1921…

Του Θεοφάνη Μαλκίδη 

Ήταν εκατόν τρία χρόνια πριν, το Σεπτέμβριο του 1921, όταν πάνω από 500 Ελληνίδες και Έλληνες της Σάντας του Πόντου, κυνηγημένοι από τους Γενοκτόνους Τούρκους, και για να μην προδοθούν, αποφάσισαν να θυσιάσουν επτά νήπια, των οποίων το κλάμα αποκάλυπτε τη θέση τους.

Τα βρέφη της Σάντας έσωσαν τους γονείς τους, τα αδέλφια τους, τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους και αποτελούν την κορυφαία ίσως στιγμή του Ελληνικού Ολοκαυτώματος, τραγική και επώδυνη πράξη που σημάδεψε τις επτά μητέρες που αποχωρίστηκαν τα σπλάχνα των σπλάχνων τους.

Η Γενοκτονία των Ελλήνων που ζούσαν στο οθωμανικό κράτος, αποτέλεσε την τραγικότερη σελίδα της ζωής του Ελληνισμού και στοίχισε τη ζωή σε 1.000.000 Έλληνες.

Ιδιαίτερη θέση σε αυτήν την περίοδο κρατά η γυναίκα και το μικρό παιδί, τα οποία αποτέλεσαν αφενός συγκεκριμένο στόχο του προμελετημένου εγκλήματος, λόγω του ειδικού τους βάρους στην κοινωνία και την οικογένεια, αφετέρου ήταν αποδέκτες όλων των επιπτώσεων της γενοκτονίας (χηρεία, προσφυγιά, βιασμός, ορφάνια κ.ά).

Μετά τη δολοφονία των ανδρών, οι γυναίκες απετέλεσαν το μέρος εκείνο του πληθυσμού, πάνω στο οποίο κάθε χτύπημα θα επέφερε σημαντικό πλήγμα συνολικά στην εθνική ομάδα. Η γυναίκα είναι η πηγή της ζωής, κάθε δολοφονία στερούσε από τον Ελληνισμό τη βιολογική του συνέχεια. Όπου δεν μπορούσε να γίνει αυτό, υπήρχε ο βιασμός και ο καρπός της αγάπης, του έρωτα, των πιο ωραίων ανθρώπινων συναισθημάτων, η μητρότητα και η οικογένεια, μετατρεπόταν σε ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, σε παντοτινή υπενθύμιση του εγκλήματος. Παράλληλα υπήρχε ο βιασμός των εγκύων και μετέπειτα η δολοφονία μητέρας και εμβρύου, υπήρχε ο εγκλεισμός χιλιάδων γυναικών σε τουρκικά σπίτια. Άλλες γυναίκες αναγκάστηκαν να παραδώσουν τα βρέφη τους στους αντάρτες, ώστε το κλάμα τους να μη τους προδώσει στους διώκτες τους.

Παράλληλα υπήρξε μία ομάδα γυναικών και παιδιών η οποία κάτω από ιδιαίτερα πιεστικές συνθήκες, έχασε τη θρησκευτική και εθνική της ταυτότητα και οδηγήθηκε για πάντα στο σκοτάδι της άγνοιας της καταγωγής και της προέλευσης. Ενδεικτικές καταγραφές Ελληνόφωνων, μουσουλμάνων ή /και κρυπτοχριστιανών γυναικών και παιδιών υπάρχουν μέχρι σήμερα.

Ντροπή προκαλεί η παρουσία του Έλληνα ανώτατου αξιωματικού στις εκδηλώσεις της Τούρκικης Πρεσβείας.

👉Σε μια εποχή, όπου η πολιτική ευθιξία ακούγεται περισσότερο σαν ανέκδοτο, η πρόσφατη παρουσία Έλληνα ανώτατου αξιωματικού στις εκδηλώσεις της Τούρκικης Πρεσβείας με αφορμή τον εορτασμό της επετείου της 30ης Αυγούστου, Ημέρα της Νίκης για τους Τούρκους, προκαλεί σοκ και οργή. Στη σχετική ανακοίνωση η Τούρκικη Πρεσβεία αναφέρει: «Με ευγνωμοσύνη και σεβασμό τιμούμε τον ιδρυτή της Δημοκρατίας μας, Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, τους συντρόφους του, τους αγαπημένους μας μάρτυρες και βετεράνους». Αναφέρονται δηλαδή, στην ολοκλήρωση του σχεδίου Γενοκτονίας των Ελλήνων και όλων των χριστιανικών κοινοτήτων της Μικράς Ασίας. Οι ατιμώρητοι ακόμη Κεμαλικοί, γιορτάζουν τη Γενοκτονία, υμνούν τον εμπνευστή και εκτελεστή εκατοντάδων χιλιάδων χριστιανών (Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων) και σε αυτές τις εκδηλώσεις μίσους, παρίσταται Έλληνας υποστράτηγος.

👉Η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος καταδικάζει με αγανάκτηση αυτήν και κάθε παρόμοια ενέργεια εκ μέρους της Ελληνικής Πολιτείας, που θίγει και προσβάλλει βάναυσα τη μνήμη των 353.000 αδικοχαμένων προγόνων μας, αλλά και των συνολικά άνω των δύο εκατομμυρίων γενοκτονηθέντων χριστιανών της καθ’ ημάς Ανατολής. Καλεί κάθε ενδιαφερόμενο φορέα, αλλά και κάθε ευαισθητοποιημένο πολίτη να συμπορευτούμε στον αγώνα για τη Διεθνή Αναγνώριση της Γενοκτονίας και να μπούμε ανάχωμα σε τέτοιες ιστορικά και πολιτικά επικίνδυνες “αβροφροσύνες”.

👉Απευθύνουμε ερώτηση προς κάθε αρμόδιο και περιμένουμε απάντηση. Ποιος έδωσε την εντολή για την παρουσία Έλληνα αξιωματικού σε αυτήν την εκδήλωση; Το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας; Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας; Το Υπουργείο Εξωτερικών; Το Γραφείο του Πρωθυπουργού; Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη για μία ακόμη ύβρι στη μνήμη των γενοκτονηθέντων προγόνων μας; Ποιος επιτρέπει τέτοιες ενέργειες, που εμμέσως, νομιμοποιούν τη Γενοκτονία;

Δε δεχόμαστε τις προφάσεις περί διπλωματικού πρωτοκόλλου. Αυτά τα επιχειρήματα μπορεί να γοητεύουν όσους επιλέγουν την πολιτική του κατευνασμού και των συμβιβασμών. Εμείς, επιλέγουμε το δρόμο του αγώνα και της διεκδίκησης, τιμώντας τη μνήμη των προγόνων μας και διασφαλίζοντας, ότι η ιστορική αλήθεια δε θα παραγραφεί.

ΡΩΣΟΠΟΝΤΙΟΙ - Θόδωρος Τσελίδης και Ντίνος Χριστιανόπουλος

Τσελίδης: «Είμαι υπερήφανος που είμαι Έλληνας, συγνώμη που δεν μιλάω Ελληνικά»

_____****______

Συγκλονιστικός Θόδωρος Τσελίδης, άνοιξε τη ζωή του 1η φορά στο ΦΩΣ.

 «Στην Ρωσία ποτέ δεν με έλεγαν Ρώσο, με έλεγαν Έλληνα! Και στην Ελλάδα με λένε Ρώσο. Έλληνες είμαστε! Δεν άλλαξα το όνομά μου. Είναι το όνομά μου! Τέοντορ. Θεόδωρος. Από τον παππού μου τον Θεόδωρο. Ο μπαμπάς μου ονομάζεται Νίκος, μιλάει ελληνικά και ποντιακά. Ο αδελφός μου Γιώργος. Η αδελφή μου Μαρίνα». 

«Το να είμαι Έλληνας και να αγωνίζομαι για την Ελλάδα είναι τιμή μου. Θυμάμαι το 2004 τι πανηγύρια κάναμε στην ελληνική κοινότητα στο Βλαντικαβκάζ για την Εθνική Ελλάδας που πήρε το EURO! Στο Βλαδικαβκάζ έχουμε σύλλογο ελληνικό που κάθε απόγευμα στις 6.00 κάνει μαθήματα ελληνικών στα παιδιά. Όμως εγώ στις 6.00 είχα προπονήσεις στο τζούντο. Το θεωρώ φταίξιμό μου και θα επανορθώσω».

--------------------

Γιατί πήγαινε και παρηγορούσε τους αντιπάλους που νικούσε. 

Τι θα κάνει για τους γονείς του με τα λεφτά από το μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες. 

Τα πανκέικς με σοκολάτα πριν από τους αγώνες!

Χίλια δυο μού είπε, ως και για την Ελληνίδα γιαγιά του με τις φακές.

Ένας ξεχωριστός άνθρωπος που μένει στα Κάτω Πατήσια μέχρι τις 31 του μήνα, μετά δεν ξέρει πού θα μείνει, αλλά δεν τον ενοχλεί. Ούτε τα Κάτω Πατήσια με τους μετανάστες τον ενοχλούν. Ούτε το ότι δεν έχει αμάξι. Ούτε το ότι τον ανέκρινα. Καλόκαρδος γίγαντας.

Μου έδωσε οικογενειακές φωτογραφίες. Εδώ είναι οι γονείς του στη Θεσσαλονίκη το 1993. 

Εφημερίδα Φως των Σπορ.

____***_____

[Ένα ποίημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου που θα μπορούσε να είχε αφιερωθεί στον "Ρωσοπόντιο" Ολυμπιονίκη μας από τη συλλογή "Πεζά ποιήματα" (1986)]

ΡΩΣΟΠΟΝΤΙΟΙ

Σε μια λαϊκή αγορά, ένας νεαρός Ρωσοπόντιος άπλωσε μια κουβέρτα με κάτι ψιλοπράγματα για πούλημα. Απέναντί του, ένας κοτοπουλάς, μόλις τον είδε, άρχισε να βρίζει: 

"Τουρκόσποροι, τι θέλατε και ήρθατε εδώ; Ήρθατε να μας φάτε το ψωμί μας; Να φύγετε, δε σας θέλουμε". 

Ο Ρωσοπόντιος δεν ήξερε ελληνικά, δεν καταλάβαινε. Φώναξε τον παππού του, που στέκονταν λίγο πιο πέρα και άκουγε. Εκείνος, ατάραχος, πλησίασε τον υβριστή και του είπε με πεντακάθαρα ελληνικά:

  Άκου, παιδί μου, μια κουβέντα θα σου πω και βάλ' την καλά στο μυαλό σου: 

Εάν εσύ είσαι Έλληνας, εγώ είμαι Έλλην!!..

Ο κόσμος χειροκρότησε με ενθουσιασμό.. Έφυγα κι εγώ συγκινημένος, που αξιώθηκα ν' ακούσω τέτοιο ποίημα...

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΤΣΕΛΙΔΗΣ

  

      "Θεόδωρος Τσελίδης στα ελληνικά 

    Фёдор Николаевич Целиди στα ρωσικά 

Από σήμερα Ολυμπιονίκης της Ελλάδας!

Γεννημένος στη βόρεια Οσετία, στα χώματα του Καυκάσου. Εκεί που οι τεμετέρ εζήναν και πολλοί απ' ατείντς εκλώστεν οπίς σην Ελλάδαν. Αλλά άλλ' επέμναν εκεί και τρανήναν ατοί και εποίκαν παιδία. Αοίκο τρανόν παιδίν είν' ο Θεόδωρον ή Φιόνταρ.

Τραντέλενας κι ας μην καλατσέβ' τα ελλενικά. Ή καρδίαν ατ είν' ελλενική.

Σην Ελλάδαν ατόν θα λέγανε Ρωσοπόντιον.

Ση Ρουσίαν λεν ατόν Ρωμαίικο παλικάρ."

από Michail Symeonidis fb

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Για τον Άγιο Ευγένιο και για την πόλη Ρωμανία στη Θράκη

Δευτέρα 24 Ιουνίου 2024

Για τον Άγιο Ευγένιο και για την πόλη Ρωμανία στη Θράκη

Θεοφάνης Μαλκίδης

Ο Άγιος Ευγένιος στην Τραπεζούντα ως πολιούχος της αλλά και σε ολόκληρο τον Πόντο, τιμούνταν δύο φορές κάθε έτος. Η πρώτη ήταν η 21η Ιανουαρίου, η ημέρα δηλαδή που μαρτύρησε, μαζί με τους συναθλητές του Ουαλλεριανό, Κάνδιδο και Ακύλα.

Η δεύτερη ήταν στις 24 Ιουνίου, όταν τιμούνταν η ημέρα γέννησής του, όταν συγκεντρωνόταν στην πρωτεύουσα του Πόντου, Έλληνες και Ελληνίδες αλλά και πολλοί άλλοι λαοί από όλην την περιοχή.

Ο ελληνικός πολιτισμός, η Ορθοδοξία, ο Πόντος, η Ρωμανία της φιλοκαλίας, πανηγύριζε τον Άγιο Ευγένιο.

Ο πολιτισμός όμως και η Ορθοδοξία συνάντησαν τη βαρβαρότητα και η φιλοκαλία την καταστροφή, η ζωή την ιδεολογία του θανάτου και ο Άγιος Ευγένιος, έμεινε μόνος του στην Τραπεζούντα της Ρωμανίας…..

Αυτά μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν ο Άγιος Ευγένιος ξαναέγινε σύμβολο στον τόπο που κατέφυγαν πολλοί διασωθέντες της βαρβαρότητας και ειδικότερα στη Θράκη και την νέα πόλη, τη Ρωμανία.

Στην εορτή του Αγίου Ευγενίου, το καλοκαίρι του 1995 βρεθήκαμε σε μία ιστορική στιγμή όταν εδώ δίπλα στην αρχαία Μαρώνεια, θεμελιώθηκε η εκκλησία του Αγίου Ευγενίου και ξεκίνησε η υλοποίηση της ιδέας του αείμνηστου Μιχάλη Χαραλαμπίδη για την οικοδόμηση της Ρωμανίας.

Μετά ήρθε η σημαντική πρωτοβουλία, ιστορική μπορεί να χαρακτηριστεί, των 204 τότε μελών του Ελληνικού Κοινοβουλίου που υπέγραψαν την πρόταση νόμου για τη δημιουργία του οργανισμού για την υλοποίηση του εγχειρήματος, εγχείρημα όμως το οποίο υπονομεύτηκε από τους γνωστούς μηχανισμούς που οδήγησαν τον Ελληνισμό στην πνευματική και οικονομική χρεοκοπία.

Η αναγνώριση της ποντιακής γενοκτονίας ως ιστορική αναγκαιότητα

Του Γιώργου Παπασίμου

 

Η επέτειος της γενοκτονίας των Ποντίων είναι μια σημαντική στιγμή για την ελληνική ιστορία και την εθνική μνήμη, τα γεγονότα της οποίας όχι μόνο δεν πρέπει να λησμονούνται υποδορίως, αλλά ιδιαιτέρως πρέπει να μας υπενθυμίζουν τη σημασία της διατήρησης της ιστορικής αλήθειας και της αναγνώρισης των τραγικών γεγονότων που επηρέασαν τον ποντιακό λαό και τον Ελληνισμό. Δυστυχώς όμως, παρά το βαρύ εθνικό καθήκον, η Κυβέρνηση, τα πολιτικά κόμματα και τα ΜΜΕ δεν αντιμετώπισαν ούτε φέτος το θέμα με την πρέπουσα σημασία, περιοριζόμενα σε εθιμοτυπικές ανακοινώσεις, αντί της ανάδειξης του στο προσκήνιο της επικαιρότητας. Ο συνδυασμός, δε, της επίσκεψης του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Άγκυρα και η προσπάθεια να υπάρξουν χαμηλοί τόνοι από την πλευρά της Ελλάδος με τις πανηγυρικές λεκτικές ακροβασίες της τουρκικής πλευράς, δεδομένου ότι την ημέρα της επετείου της γενοκτονίας το τουρκικό κράτος εορτάζει την εθνική του απελευθέρωση (!), δεν μπορεί παρά να προκαλεί θλίψη και αγανάκτηση για την προσβολή της ιστορικής αλήθειας. 

Η φετινή θλιβερή επέτειος της 19ης Μαΐου, ημέρας πένθους και εθνικής μνήμης για τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, συμπίπτει με έναν περίπου αιώνα από τη μικρασιατική καταστροφή που αποτέλεσε την μεγάλη τομή της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Η ήττα και η συντριβή της μεγάλης ιδέας για επέκταση του Ελληνισμού στα όρια της ύστερης βυζαντινής αυτοκρατορίας είχε καταλυτικές συνέπειες για την πορεία αυτού, λόγω του περιορισμού της δράσης του στα όρια του σημερινού νεοελληνικού κράτους. 

Η εξόντωση του Ποντιακού ελληνισμού, που αποτελούσαν ισχυρότατο πόλο εμπορικής και πολιτιστικής ανάπτυξης στην περιοχή του Ευξείνου Πόντου, αλλά και των άλλων μη τουρκικών εθνοτήτων, όπως οι Αρμένιοι, οι Έλληνες της Μικράς Ασίας, οι Μαρωνίτες και οι Ασσύριοι, από τους Νεότουρκους αρχικά και στη συνέχεια από τον Κεμάλ κατά την περίοδο 1915-1923, είχε την στήριξη του αναπτυσσόμενου τότε γερμανικού κεφαλαίου, το οποίο είχε διεισδύσει οικονομικά στην ευρύτερη περιοχή των ορίων της τότε Οθωμανικής αυτοκρατορίας. 

Άλλωστε από επίσημα έγγραφα προκύπτει ότι το σχέδιο εκκαθάρισης της Μικράς Ασίας από τους χριστιανικούς πληθυσμούς, δια της εξαφανίσεως τους, τέθηκε σε εφαρμογή από τους Νεότουρκους μετά την ανάληψη της εξουσίας απ’ αυτούς το 1908, υπό την υψηλή καθοδήγηση και εποπτεία του Γερμανού αρχιστράτηγου Λίμαν Φον Σάντερς.

Η γενοκτονία και ο εξανδραποδισμός των Ποντίων και των Αρμενίων με θύματα που ξεπερνούν τους 1.500.000 ανθρώπους, έγινε στη βάση του ακραιου εθνικισμού των νεότουρκων και στη συνέχεια του Κεμαλικού καθεστώτος, που τους διαδέχθηκε υπό την ιδεολογική ομπρέλα του παντουρκισμού σύμφωνα με την οποία στη θέση της ανοιχτής οθωμανικής κοινωνίας, όπου συνυπήρχαν Τούρκοι, Έλληνες, Αρμένιοι, Μαρωνίτες, Ασσύριοι κ.λπ., έπρεπε να επιβληθεί με «σιδερένιο» τρόπο μόνο το τουρκικό στοιχείο. Η εφαρμογή στην πράξη αυτής της αιματηρής γιγάντιας εθνοκάθαρσης των χριστιανικών λαών της Μικράς Ασίας, αποτέλεσε τον πρόδρομο της ναζιστικής θηριωδίας και του εβραϊκού ολοκαυτώματος. 

Ο ιδεολογικός καθοδηγητής των Νεότουρκων Ζιγιά Γκιοκάλπ συνέβαλε καθοριστικά στην εκπόνηση του σχεδίου εθνικής εκκαθάρισης των χριστιανικών λαών από την Μικρά Ασία με την υπέρβαση της χαλαρής πολυεθνικής και θρησκευτικής οθωμανικής αυτοκρατορίας και τη μετατροπή των ομάδων που ζούσαν σε αυτήν σε ένα συμπαγές ομοιόμορφο τουρκικό σώμα. Η περίπτωση αυτή αποτελούσε την πρωτόλεια εκδοχή της ναζιστικής κοσμοθεωρίας όπου βασικό ρόλο είχαν οι διαστρεβλωμένες και εκχυδαϊσμένες απόψεις του Νίτσε και του θαυμασμού τους προς τον υπεράνθρωπο, που για τους Νεότουρκους ήταν «ο Τούρκος και η τουρκότητα».

"Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης PYD":Τιμώντας τη μνήμη του σπουδαίου Έλληνα και συντρόφου του κουρδικού λαού, Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Σοσιαλπατριώτες Κούρδοι Συρίας (PYD): 

«Στεκόμαστε δίπλα στον αγώνα του ποντιακού -και όχι μόνο- ελληνισμού για τη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας του Πόντου»

Το Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης, τιμώντας τη μνήμη του σπουδαίου Έλληνα και συντρόφου του κουρδικού λαού, Μιχάλη Χαραλαμπίδη, και ανταποκρινόμενο στο δικό του τελευταίο αίτημα προς τους Κούρδους φίλους του, το οποίο εξέφρασε λίγο πριν τον αδόκητο χαμό του, προβαίνει στην ακόλουθη ανακοίνωση, στα πλαίσια της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ποντίων:

«Συμπληρώνονται φέτος 105 χρόνια από τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. 353 χιλιάδες άνθρωποι βασανίστηκαν και σφαγιάστηκαν από το φασιστικό τουρκικό κράτος και ακόμη περισσότεροι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν κυνηγημένοι την πατρίδα τους, σε μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες που γνώρισε ο ελληνισμός.

»Εμείς, οι Κούρδοι, οι απόγονοι των αρχαίων Καρδούχων που συνάντησε ο Ξενοφώντας, δεν μπορούμε να μείνουμε ασυγκίνητοι κατά τη σημερινή επέτειο.

»Στεκόμαστε δίπλα στον αγώνα του ποντιακού -και όχι μόνο- ελληνισμού για τη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας του Πόντου.

»Στεκόμαστε αντίθετοι σε κάθε μορφής φασισμό και ολοκληρωτισμό.

»Σα λαός που έχουμε υποστεί κι εμείς με τη σειρά μας για δεκαετίες το φασισμό, την άρνηση και τις διώξεις του τουρκικού κράτους, αναγνωρίζουμε όλα τα εγκλήματα κατά των Ελλήνων, την Γενοκτονία που διαπράχθηκε εναντίoν τους από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς στο χρονικό διάστημα 1908-1923 και συνεχίζουμε τον αγώνα απελευθέρωσης όλων των λαών.

Η ιστορική διαδρομή των Ελλήνων του Πόντου πριν τη Γενοκτονία

ΚΑΛΟΓΕΡΙΔΟΥ ΚΡΙΝΙΩ

Κάθε που θυμάμαι τη συγχωρεμένη τη γιαγιά μου να τραγουδά τα λυπητερά τραγούδια του Πόντου σκέφτομαι πως οι Πόντιοι – είτε αυτοί που έχουν τις ρίζες τους στις βορειοανατολικές ακτές της Μικράς Ασίας είτε οι άλλοι από τα παράλια της Μαύρης Θάλασσας (”Καρά-Ντενίζ”, τουρκιστί) και τις εκβολές του Σαγγάριου ως τις παρυφές του Καυκάσου – ήταν και είναι ένα ηρωικό και βασανισμένο ελληνικό φύλο το οποίο βιώνει την ιστορία και το ένδοξο παρελθόν του μέσα απ’ τη μνήμη. Μέσα από την ιστορική μνήμη, που μαρτυρά το έπος του Ποντιακού Ελληνισμού. Το έπος της διαχρονικής παρουσίας Ελλήνων οι οποίοι έδεσαν τη ζωή και τη μοίρα τους με τις υψηλές και απρόσιτες οροσειρές του Πόντου, φυσικό οχυρό τους μέσα στους αιώνες με σημαίνουσα συμβολή στη διατήρηση της δυναμικής κοινωνικής συνοχής και του ακραίου φρονήματός τους.

Ενός φρονήματος άρρηκτα συνδεδεμένου με τις συνθήκες ζωής, τις παραδόσεις (ήθη, έθιμα, θρύλους και παραμύθια), τη γλώσσα (που κυοφορούσε ανέκαθεν τον ανεξάντλητο αρχαιοελληνικό πλούτο της πολιτισμικής της παράδοσης) και την ιστορία των Ποντίων από την αρχαιότητα μέχρι την απομάκρυνση από τις εστίες τους, μετά τον μωαμεθανικό προσηλυτισμό και τις βιαιοπραγίες των Οθωμανών Τούρκων οι οποίες τους αποδεκάτισαν (δια της Γενοκτονίας) πληθυσμιακά μετατρέποντάς τους σε ανέστιους πρόσφυγες δια βίου.

Τους σκόρπισαν στους πέντε ανέμους μακριά από τη γενέθλια γη τους. Τη γη των Αμαζόνων της αρχαιοελληνικής μυθολογίας, η οποία εξέπεμπε αρχαιόθεν (1300 πΧ) την ελληνικότητά της. Τη γη που συνδύαζε την αγριάδα της Μαύρης Θάλασσας βορειοανατολικά με το ”σφιχτό” κρύο και το άγονο έδαφος των απροσπέλαστων οροσειρών Σκυσίδη – Παρυάδρη – Αντίταυρου, τους οποίους διασχίζουν οι ποταμοί Άλυς, Ίρις, Μελάνθιος, Θερμώδοντας, Χαρσιώτης, Πρύτανης, Πυξίτης και Καλοπόταμος.


Συνδύαζε το ήπιο κλίμα του παράλιου Πόντου (Σινώπη, Αμισός, Κοτύωρα, Κερασούντα, Τραπεζούντα, Σαμψούντα, Ριζούντα, Όφη, Οινόη, Σούρμενα, Τρίπολη κλπ) με το εύκρατο κλίμα του μεσογειακού (Χαλδία [η αρχαία Χαλύβη ή Χαλυβία], Αμάθεια, Λαοδίκεια, Αργυρούπολη, Νικόπολη, Σεβάστεια, Νεοκαισάρεια κλπ), σε περιοχές που διακρίνονταν για το πλούσιο σε χάλυβα και άργυρο υπέδαφός τους και τα ορεινά λιβάδια τους (”παρχάρια”).

30 χρόνια από την Αναγνώριση της Γενοκτονίας. Που βρισκόμαστε και που πάμε;

 

Του Ιάσονα-Σταύρου Γαβριηλίδη*

Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου από την ελληνική Βουλή υπήρξε ένα κατεξοχήν πολιτικό γεγονός και ως τέτοιο έχει προεκτάσεις στο παρελθόν και κυρίως στο μέλλον. Αποτέλεσε τομή και κορυφαία πράξη αποκατάστασης της ιστορικής μνήμης και συνείδησης του λαού μας, η οποία, για δεκαετίες, υπέστη αλλοιώσεις μέσα από παραχαράξεις και αποσιωπήσεις που καλλιέργησαν μία ψευδή συνείδηση και (κατά συνέπεια) ταυτότητα.  

   Στην αποκατάσταση αυτή αποσκοπούσε η καθιέρωσης της 19ης Μάη, ως ημέρας μνήμης. Αυτή η μέρα συνιστά πρωτίστως ένα συμβολισμό, ένα σημείο αναφοράς για τη συλλογική μας μνήμη και συνείδηση. Δεν είναι μνημόσυνο, ούτε εμμονή στο παρελθόν. Είναι φάρος για το μέλλον, το οποίο δεν μπορεί να υπάρξει με αγνόηση και παραχάραξη του παρελθόντος. Η Μνήμη είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο χθες, το σήμερα και το αύριο. Αυτή συνέχει κοινωνίες και δομεί ταυτότητες. Είμαστε αυτό που θυμόμαστε και θυμόμαστε τη γενοκτονία, όχι για να θυματοποιούμαστε, αλλά για να αποτρέψουμε ανάλογα εγκλήματα, τόσο όσον αφορά εμάς αλλά και οποιονδήποτε άλλο λαό. 

   Αυτό σηματοδοτεί η 19η Μάη, πως η Μνήμη αποτελεί το σπόρο της αναγέννησης των απανταχού γενοκτονημένων λαών. Είναι η ελάχιστη συμβολή μας ενάντια σε ανάλογα εγκλήματα που συντελούνται σήμερα και στην αποτροπή τους στο μέλλον. Η μνήμη είναι προϋπόθεση της συνείδησης. Μόνο ένας λαός με συνείδηση μπορεί να προχωρήσει στο μέλλον με όραμα και σχέδιο. Για να προχωρήσει πρέπει να ξεπεράσει, όχι να ξεχάσει, το τραύμα. Η υπέρβαση έρχεται μέσα από τη δικαίωση και η δικαίωση για ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας δεν αφορά μόνο αυτόν που το υπέστη, αλλά όλη την ανθρωπότητα και όλους τους λαούς. 

Η πορεία του Ποντιακού Ζητήματος

Από το Πόντιοι Δικαίωμα στην Μνήμη στην διεθνοποίηση και την καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως Ευρωπαϊκής Ημέρας Μνήμης Όλων των Θυμάτων του Κεμαλισμού.

 

Δύο νέα βιβλία,στη ρωσική και την ελληνική γλώσσα,για τη Γενοκτονία.Феофанис Малкидис:Геноцид Греков- Геноцид Греков Понта

Ο Ελληνισμός στον Σημερινό Πόντο

Είναι μια Ανάσταδη κι αυτό!

Η εκπομπή "365 στιγμές" με επίσκεψη στον σημερινό Πόντο και τους κατοίκους του να ομιλούν χωρίς φόβο ρωμαίικα!

Κλικ ΕΔΩ ή στην φωτογραφία για να δείτε την εκπομπή...

Καθώς πήγαινα στη Σουμελά είδα τον Βαζελώνα 

  και έγραψα ένα τραγούδι με μάτια δακρυσμένα

 Η Τραπεζούντα και ο Πόντος και όλα τα μοναστήρια,

 Η Σαμψούντα και ο Πόντος και όλα τα μοναστήρια,

 μείνατε χαλασμένα στα έρημα τα μέρη 

Χάλασαν οι τοίχοι  σας,

 σαπίσαν τα στηρίγματα σας,

 χορτάρια και τσουκνίδες φύτρωσαν αλόγυρά σας

Η Ριζούντα και ο Πόντος και όλα τα μοναστήρια,

μείνατε σαν ορφανά στα έρημα τα μέρη

Το τραγούδι του "τουρκο"Πόντιου λυράρη, δημοφιλή καλλιτέχνη στην Τουρκία, στον επίλογο της εκπομπής.

Η εκπομπή κάνει ένα οδοιπορικό στα ορεινά χωριά του Πόντου και στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας, στα σπίτια, στα γλέντια, στους ανθρώπους που κρατάνε ακόμα ζωντανό το ελληνικό στοιχείο. 

Ο Πόντος στη ζωή και στη μνήμη των ανθρώπων που κατάγονται από εκεί, αλλά και όλων των Ελλήνων, έχει συνδεθεί με τον πόνο, τη γενοκτονία, τον βίαιο ξεριζωμό.

 Οι Τούρκοι προσπάθησαν να εξοντώσουν ή να αφομοιώσουν τους Πόντιους και να αφανίσουν αυτόν τον πανάρχαιο ελληνικό πληθυσμό από την Τουρκία. Όμως ο Πόντος δεν είναι μόνο κάτι που χάθηκε, αλλά κάτι που μέχρι σήμερα παραμένει ζωντανό.

ΠΗΓΗ: https://www.ertflix.gr/vod/vod.392051-365-stigmes-34

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com