Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος και το Ουκρανικό: Μια προσωπική μαρτυρία

Kosmodromio

«Η ενέργεια του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αναστασίου δείχνει, νομίζω, την αυθεντική του μέριμνα για μια Οικουμενική και όχι εθνοκεντρική Ορθοδοξία».

Του Βασίλειου Σαρόγλου*, 

Μετά την κοίμηση του φωτισμένου αυτού ιεράρχη της Ορθοδοξίας ας μου επιτραπεί να κάνω μια κατάθεση προσωπικής μαρτυρίας σχετικά με τη στάση του στο λεγόμενο Ουκρανικό ζήτημα.

Το Δεκέμβριο του 2018, το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως αναγνώρισε κάτω από τις γνωστές συνθήκες την αυτοκεφαλία και την εκκλησιαστική κανονικότητα σε ένα τμήμα Ουκρανών Ορθοδόξων (υπό το Μητροπολίτη Επιφάνιο) απομονώνοντας έτσι, εν τοις πράγμασι, το άλλο, ιστορικό, τμήμα των Ουκρανών Ορθοδόξων (υπό το Μητροπολίτη Ονούφριο) που μέχρι τότε εθεωρείτο από όλους, του Οικ. Πατριαρχείου συμπεριλαμβανομένου, η μόνη κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας. Στους επόμενους μήνες, καμία άλλη Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είχε ακολουθήσει το Πατρ. Κωνσταντινουπόλεως στην απόφασή του αυτή. (Να υπενθυμίσουμε ότι το ζήτημα του ποιος και με ποιες προϋποθέσεις δίνει αυτοκεφαλία ήταν και είναι ακόμη θέμα επισήμως ανοιχτό προς συζήτηση στην ατζέντα της λεγόμενης Αγίας και Μεγάλης Συνόδου όλων των Ορθοδόξων, άρα το Πατρ. Κων/πόλεως ενήργησε αψυχολόγητα και μονομερώς).

Ωστόσο εννέα μήνες μετά υπήρχαν ενδείξεις ότι επίκειται η αλλαγή της στάσης ουδετερότητας της Εκκλησίας της Ελλάδος ώστε να ακολουθήσει αυτή η Εκκλησία το Πατρ. Κων/πόλεως στην αναγνώριση της υπό τον Επιφάνιο Ουκρανικής Εκκλησίας και στη de facto πλέον περιθωριοποίηση αν όχι και στιγματισμό της φερόμενης ως «ρωσόφιλης» υπό τον Ονούφριο Εκκλησίας.

«Ανασύσταση, ή πράξη που διακονεί την Ανάσταση»

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου 

Την Παρασκευή 3-11-2017, στο ξενοδοχείο «Κάραβελ» (Αθήνα) έγινε εκδήλωση προς τιμήν του (μακαριστού πλέον) αρχιεπισκόπου Αναστασίου, διοργανωμένη από τις εκδόσεις «Εν Πλω». Για την εκδήλωση αυτήν ο Αναστάσιος μου ζήτησε να παρουσιάσω το βιβλίο του «Η ανασύσταση της ορθοδόξου αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας, 1991-2016 (εκδ. Ορθόδοξος Αυτοκέφαλος Εκκλησία της Αλβανίας, Τίρανα 2017, 4η έκδοση). 

Περιττό να πω πόσο με συγκίνησε η πελώρια τιμή που μου έκανε, και με πόση χαρά με γέμισε η δυνατότητα που μου πρόσφερε, να σχολιάσω ζητήματα καίρια και ορθάνοιχτα για την οικουμενική Εκκλησία. Τα όσα είπα στην παρουσίαση εκείνη, δημοσιεύτηκαν λίγο αργότερα στο περιοδικό «Φρέαρ» 21 (Μάρτιος 2018), σσ. 130-135, υπό τον ως άνω τίτλο. Παραθέτω στη συνέχεια το κείμενό μου (στο οποίο επιμένω ότι ρίζα και του «αλβανικού έργου» του Αναστασίου είναι η ανοιχτωσιά με την οποία ο ίδιος νοούσε –και μας δίδαξε– την ιεραποστολή):

..............................................................

Θανάσης Ν. Παπαθανασίου 

Ανασύσταση, ή πράξη που διακονεί την Ανάσταση

Στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο των Ορθοδόξων Εκκλησιών, η οποία πραγματοποιήθηκε στην Κρήτη τον Ιούνιο του 2016 έλαβαν μέρος δέκα Ορθόδοξες εκκλησίες.Ο κανονισμός της Συνόδου προέβλεπε ότι οι αντιπροσωπίες θα αποτελούνταν από αρχιερείς, και θα μπορούσαν «να συνοδεύωνται […]υπό ειδικών συμβούλων, κληρικών, μοναχών ή λαϊκών», κατά κανόνα μέχρι έξι μέλη.

Αντώνης Σαμαράκης: «Γιατί είμαι χριστιανός»

Το 1947 ο μεγάλος μας λογοτέχνης Αντώνης Σαμαράκης έγραψε ένα δοκίμιο με τίτλο «Γιατί είμαι χριστιανός». Δεν αναρωτιέται. Η χριστιανική του πίστη είναι βεβαιότητα και επιλογή.

20 χρόνια πριν, ο σπουδαίος κατά τα άλλα δυτικός διανοητής Ράσελ είχε εκφωνήσει μία ιστορική ομιλία με τίτλο «Γιατί δεν είμαι χριστιανός». Δεν γνωρίζουμε αν ο Σαμαράκης ήθελε να απαντήσει στον Ράσελ. Αυτό που διαπιστώνουμε πάντως, με την για πρώτη φορά έκδοση της δικής του ομιλίας 74 χρόνια μετά, είναι ότι η επιλογή της πίστης ήταν για τον λογοτέχνη μας κατασταλαγμένη. Δεν ήταν περιγραφή αμφιταλάντευσης, αλλά μία ενθουσιαστική, αν και ήρεμη στην έκφραση, απόφανση εσωτερικού βιώματος. 

Ο Σαμαράκης είναι χριστιανός, διότι κέντρο της καρδιάς του είναι ο Χριστός. Χωρίς να αναζητεί θεολογικά επιχειρήματα, αποτυπώνει την θεολογία μιας καρδιάς που έχει διαλέξει, έχει νιώσει, έχει λυτρωθεί χάρις στην σχέση της με τον Χριστό. Και όλο το μετέπειτα σπουδαίο λογοτεχνικό του έργο μπορεί πλέον να ιδωθεί μέσα από ένα άλλο πρίσμα: αυτό της πίστης.

Και βλέπει τον χριστιανισμό μέσα από αυτήν. «Πνεύμα, αγάπη, πράξη», αυτή είναι η οδός της πίστης. Η πνευματικότητα, για τον Σαμαράκη, είναι η άρνηση του θανάτου. Είναι η αναζήτηση της ομορφιάς και ο αγώνας η ομορφιά να γεμίσει τον κόσμο. Είναι η ανησυχία για τον πλησίον (σελ. 28).

Ο χριστιανός βρίσκει την προσωπικότητά του μέσα στην πίστη και στη σχέση με τον Χριστό. Δεν φοβάται ούτε την αποτυχία (σελ. 31). 

Επίσημη Δήλωση του Μητροπολίτη της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας στο Χαλέπι

Ποιμαντικό Μήνυμα Σεβασμιωτάτου, Μητροπολίτου Εφραίμ Μααλούλη, 

Μητροπολίτου της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας Χαλεπά, Αλεξανδρέττας και Εξαρτήσεών τους

30 Νοεμβρίου 2024

Αγαπημένα παιδιά, η ειρήνη του Κυρίου να είναι μαζί σας,

⭕️ Πρώτα, θα ήθελα να σας χαιρετήσω και να σας πω: Καλησπέρα, με την ευχή ο κόσμος μας να παραμείνει εν ειρήνη και να έχετε υγεία.

Ευχαριστούμε όλους εκείνους που επικοινώνησαν για να μας ελέγξουν, αυτούς που παραμένουν στο Χαλέπι. Σας διαβεβαιώνουμε όλους ότι είμαστε καλά, χάρη στον Θεό.

⭕️ Υπό αυτές τις συνθήκες, αγαπητοί, είναι σοφό για όσους παραμένουν στο Χαλέπι να αποφεύγουν την περιπλάνηση, να παραμένουν ήρεμοι και υπομονετικοί και να προσευχηθούν, ζητώντας από τον Κύριο Θεό το έλεός Του στον κόσμο και να φέρει ειρήνη σε αυτόν. Για όσους έφυγαν από κοντά μας, προσευχόμαστε στον Κύριο να καθοδηγήσει τα βήματά τους και να τους φέρει με ασφάλεια στον προορισμό τους.

⭕️ Σας επιβεβαιώνουμε αγαπημένα μας παιδιά στη Χαλέπα ότι παραμένουμε εδώ στη Χαλέπα παράλληλα με το ποίμνιό μας σε όλες τις περιστάσεις, από τις πιο σκληρές μέχρι τις πιο γλυκές. Αυτή είναι η ποιμαντική μας αποστολή και θα παραμείνουμε σταθεροί σε αυτήν. Θα είμαστε η υποστήριξή σας σε στιγμές ανάγκης, οπότε μην διστάσετε να επικοινωνήσετε απευθείας μαζί μας.

⭕️ Σας διαβεβαιώνουμε ότι οι προσευχές θα συνεχιστούν στις εκκλησίες μας, ανάλογα με τις συνθήκες και τους διαθέσιμους πόρους. Στην προσευχή, αγαπητοί, βάζουμε τα βάρη μας στον Θεό και εναποθέτουμε την ελπίδα μας σε Αυτόν. Γι' αυτό, σας λέω: Προσευχηθείτε χωρίς σταματημό. Ας υπομένουμε, μοιραζόμενοι το δρόμο του Χριστού προς το σταυρό, μέχρι να αναστηθούμε μαζί Του στην ανάστασή Του.

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΟΥ

Του Μπάμπη Ανδριανόπουλου 

Συγκλονιστικό!

Με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού.

Δεν χρειάζεται κάτι άλλο από το ποίημα αυτό  του Θανάση Τριαρίδη:

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΟΥ

“Τι κρίμα που δεν πιστεύεις στον Θεό”,

μου είπε κάποτε αγαπημένος φίλος˙

“Χάνεις την ευκαιρία να ενωθείς λατρεύοντας,

να παραδοθείς ολοκληρωτικά σε μία Εκκλησία

όπως παραδίνεσαι στη θάλασσα όταν ξαπλώνεις ανάσκελα

και επιπλέεις πάνω στο νερό,

να αφεθείς δίχως να επιζητάς καμία προστασία,

να ανοίξεις δίχως σκέψη, όπως ανοίγουν οι ανθοί των λουλουδιών,

γίνονται ένα με κάτι μεγαλύτερο.”

Μάλλον δεν είχε άδικο.

Είναι πράγματι πολύ πικρό να μην έχεις μια Εκκλησία,

να μην μπορείς να αφεθείς,

να μην μπορείς, έστω για μια στιγμή, να ανοίξεις δίχως σκέψη.

Ωστόσο

κάποτε βρέθηκα

στο δωματιάκι υποδοχής ενός ορφανοτροφείου στην Αντίς Αμπέμπα

(το λέγανε Τέσφα που θα πει “Ελπίδα”),

«ΤΟ ΚΩΔΙΟΝ ΠΑΡΕΛΘΕ...».

«ΤΟ ΚΩΔΙΟΝ ΠΑΡΕΛΘΕ...». 

Που πάει να πει: Παραμέρισε την προβιά του προβάτου!

Του Θανάση Ν Παπαθανασίου 

 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

«Το λιοντάρι μπορείς να το εμπιστευτείς˙  ο πάνθηρας εξημερώνεται˙  η δε οχιά θα σε προσπεράσει μόλις σε νοιώσει φοβισμένο.

Κάποιο άλλο πλάσμα λοιπόν θέλω να αποφεύγεις: Τους κακούς επισκόπους!

Μη φοβηθείς καθόλου την αξία του επισκοπικού θρόνου. Το ύψος του θρόνου είναι όλων των επισκόπων, η χάρις όμως δεν είναι όλων.

Παραμέρισε την προβιά προβάτου που φοράνε, και δες τον λύκο από κάτω.

Μην προσπαθείς λοιπόν να με πείσεις με λόγια. Πείσε με με τα έργα. Μισώ τις διδασκαλίες στις οποίες είναι αντίθετος ο τρόπος ζωής.

Τα όμορφα χρώματα ενός τάφου τα επαινώ, αλλά αηδιάζω με την μυρωδιά των σαπισμένων μελών που βγαίνει από μέσα του».

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Ποιος έχει γράψει το κείμενο αυτό;

Όχι  κάποιος αντίθεος ή άθεος ή βλάσφημος ή αιρετικός ή εθεολόγητος (όπως θα πιθανολογούσαν μάλλον όσοι νοούν την πίστη σαν τυφλοπάνι).

Το κείμενο, αδέρφια, είναι ποίημα του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου  – ναι, του ενός εκ των Τριών Ιεραρχών. Παρατίθεται σε δική μου απόδοση, με τίτλο («Τό κώδιον πάρελθε...») φράση του πρωτότυπου. 

Διεθνείς αντιδράσεις για την απαγόρευση της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας

Διονύσιος Σκλήρης

Μπορούμε εν έτει 2024 να έχουμε θρησκευτικούς διωγμούς και πολίτες με δημοκρατική και φιλελεύθερη συνείδηση να ανέχονται διώξεις της θρησκευτικής ελευθερίας;

Έντονη παγκόσμια ανησυχία για διώξεις εναντίον της θρησκευτικής ελευθερίας και της ελευθερίας της συνειδήσεως έχει προκαλέσει η έγκριση από το κοινοβούλιο της Ουκρανίας του σχεδίου νόμου υπ’ αριθμόν 8371 «Περί της Προστασίας της Συνταγματικής Τάξης στη Σφαίρα των Θρησκευτικών Οργανώσεων» με το οποίο απαγορεύεται η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία υπό τον Μητροπολίτη Κιέβου Ονούφριο. Στον νόμο προβλέπεται επίσης η απαγόρευση των θρησκευτικών οργανώσεων που συνδέονται με την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία με την απαγόρευση αυτή να επίκειται να εγκριθεί με δικαστική απόφαση. Το νομοσχέδιο καταψήφισαν 29 βουλευτές, ενώ υπήρχαν και 4 αποχές.

Το νομοσχέδιο είχε εγκριθεί σε πρώτη ανάγνωση τον Οκτώβριο του 2023. Στις 23 Ιουλίου 2024 βουλευτές αντιστάθηκαν στο νομοσχέδιο και αρνήθηκαν να το εξετάσουν, με αποτέλεσμα μια μείζονα ταραχή στη συνεδρίαση της Ολομέλειας του Ουκρανικού Κοινοβουλίου, ενώ στις 16 Αυγούστου, η Επιτροπή Ανθρωπιστικής Πολιτικής και Πολιτικής Πληροφόρησης ενέκρινε τροπολογίες στο νομοσχέδιο και συνέστησε την πλήρη έγκρισή του σε δεύτερη ανάγνωση. Το Πανουκρανικό Συμβούλιο Εκκλησιών και Θρησκευτικών Οργανώσεων υποστήριξε επίσης το νομοσχέδιο σε σύγκλησή του χωρίς μέλη της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι χαρακτήρισε το ζήτημα ως θέμα «πνευματικής ανεξαρτησίας της Ουκρανίας», τασσόμενος υπέρ του νομοσχεδίου. Η απαγόρευση ήλθε ως κορύφωση διώξεων και καταπατήσεων των χώρων της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας από το ουκρανικό καθεστώς, με πιο χαρακτηριστικές τις εισβολές στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου, που αποτελεί το λίκνο της πίστης των ανατολικών Σλάβων.

Πέρασαν 14 χρόνια αλλά αυτή είναι η παρακμή της χώρας

Το παρακάτω κείμενο* κυκλοφόρησε και ως φυλλάδιο από την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος* με τίτλο «Προς το λαό». Είναι επίκαιρο και θα έπρεπε η Εκκλησία να το επαναφέρει κάθε χρόνο αποδομώντας το αφήγημα της πολιτικής τάξης της χώρας και τα πανηγύρια στο Προεδρικό Μέγαρο.

Προς το λαό

«ΠΡΟΣ ΤΟ ΛΑΟ». 

Έκδοση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Έλλάδος, Αθήνα, τηλέφωνο 210-7272.204.

 Διανέμεται δωρεάν.

Η Ιεραρχία της Έκκλησίας τής Έλλάδος, η όποία συνήλθε στήν τακτική Συνε­δρία της άπό 5ης – 8ης Οκτωβρίου τ.έ., αισθά­νεται τήν ανάγκη νά άπευθυνθεί στό πλήρωμά της, στό λαό του θεού, άλλά καί σέ κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο, γιά νά μι­λήσει μέ τή γλώσσα τής άλήθειας καί τής άγάπης.

Οι ημέρες πού ζούμε είναι δύσκολες καί κρίσιμες. Περνάμε ως χώρα μιά δεινή οικο­νομική κρίση πού δημιουργεί στούς πολλούς άνασφάλεια καί φόβο. Δεν γνωρίζου­με τί είναι αύτό πού μάς έρχεται τήν επόμενη μέρα. Ή χώρα μας φαίνεται νά μήν είναι πλέον έλεύθερη άλλά νά διοικείται έπί τής ούσίας άπό τούς δανειστές μας. Γνωρίζουμε ότι πολλοί περιμένετε άπό τήν ποιμαίνουσα Εκκλησία νά μιλήσει καί νά τοποθετηθεί πάνω στά γεγονότα πού παρακολουθούμε.

Αυτή είναι η εισήγηση του Μητροπολίτη Μεσογαίας στην Ιεραρχία

Εισηγητής της έκτακτης Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος ήταν σήμερα ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος σχετικά με το ζήτημα του “γάμου μεταξύ ομοφύλων”.

Η εισήγηση με θέμα «Εκκλησία και ‘’θέσπιση γάμου μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου’’», ακούστηκε με ενδιαφέρον από τα Μέλη του Σώματος της Ιεραρχίας και με τις θέσεις του Σεβασμιωτάτου ταυτίστηκαν οι περισσότεροι Μητροπολίτες.

Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε όλη την εισήγηση του Σεβασμιωτάτου την οποία αξασφάλισε το πρακτορείο Ορθοδοξία (ope.gr)
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ

Ωστόσο σύμφωνα με πληροφορίες του πρακτορείου Ορθοδοξία ο Σεβασμιώτος Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ Νικόλαος πρότεινε να πραγματοποιηθεί ειρηνική πορεία για την στήριξη της οικογένειας στην Αθήνα, η οποία σύμφωνα με την πρόταση, θα περνούσε από τη Βουλή και θα κατέληγε στη Μητρόπολη όπου θα γινόταν Δέηση, υπέρ της οικογένειας.

Ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης στο ντιβάνι του Φρόυντ

Εικόνα 1 – Τεχνική εικόνα του Sigmund Freud με Αρχιεπίσκοπο Κρήτης κ. Ευγένιο

του Λάμπρου Ανδριανάκη

Παρακολούθησα με ενδιαφέρον την τελευταία συνέντευξη του Σεβασμιότατου Αρχιεπίσκοπου Κρήτης κ. Ευγένιου στην εκπομπή Αντιθέσεις της ΚΡΗΤΗ ΤV[1] και θα μείνω εκεί που λέει ότι «το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι κοινωνίες είναι πνευματικό, η αδυναμία των ανθρώπων να αντισταθούν, να εκφράσουν την αντίθεσή τους στην σήψη, η οποία επελαύνει, να εκφράσουν με το δικό τους μοναδικό τρόπο ο καθένας την αντίθεση του». Συμφωνώ απόλυτα με τον Σεβασμιότατο και για αυτό το λόγο παίρνω το θάρρος να εκφράσω τις απορίες μου, σε σχέση με τα λεγόμενα του. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι δεν κατατάσσω τον εαυτό μου στους τυπικούς πιστούς, ούτε είμαι βαθύς γνώστης των Γραφών και Κείμενων, οπότε υπάρχει περίπτωση να σφάλλω.  

Πιο συγκεκριμένα, για το θέμα της υιοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, ένα θέμα που είναι στην επικαιρότητα, κυρίως λόγω της επιθυμίας του πρωθυπουργού προσωπικά να προχωρήσει στη ανάλογη νομοθέτηση, όπως ανάφερε σε πρόσφατη συνέντευξη[2]. Δεν θα ασχοληθούμε εδώ με την ουσία του θέματος αλλά αυτό που με προβληματίζει είναι η τοποθέτηση του πρωθυπουργού, ότι αυτά τα συγκεκριμένα θέματα, τα έχει μελετήσει προσωπικά και έχει αφιερώσει πολύ χρόνο ώστε να τα κατανοήσει. Θα προτιμούσα ο πρωθυπουργός της χώρας μου βέβαια να καταναλώνει, τον αρκετά πολύτιμο χρόνο του, σε πιο σημαντικά θέματα, όπως τα θέματα ανάπτυξης, εξωτερικής πολιτικής, οικονομίας, παιδείας κοκ. Βέβαια αυτό είναι και θέμα γούστου, εδώ είχαμε πρωθυπουργό που ασχολούνταν  με την αλυσίδα του ποδήλατου του και το κανό του.

Ας περάσουμε όμως στον Αρχιεπίσκοπο Κρήτης κ. Ευγένιο οπού για τα ομόφυλα ζευγάρια δήλωσε ότι  «θα πρέπει να δούμε τι θα κατατεθεί [….] η εκκλησία έχει κάθε δικαίωμα να καταθέσει την άποψή της και τη φωνή της, εγώ περιμένω να ακούσω και από ειδικούς, από παιδοψυχολόγος και από ψυχολόγους».  Όταν ξαναρωτήθηκε για την υιοθεσία, επανέλαβε «Σας είπα πριν θα ήθελα πριν πω οτιδήποτε να μελετήσω και να ακούσω απόψεις ειδικών ανθρώπων, θέλω να με φωτίσουν άνθρωποι που ασχολούνται με την παιδική ψυχολογία».

Σε παράθεση, ο πρώην Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ειρηναίος, σε μία ανοιχτή συζήτηση με μαθητές στο πρώτο ΕΠΑΛ Ηρακλείου[3] το 2016, όταν τον ρώτησαν για το γάμο των ομοφύλων ήταν ξεκάθαρος. Είπε μεταξύ άλλων ότι το θέμα είναι ξεκάθαρο, ότι κάτι τέτοιο θα διαλύσει την οικογένεια και τον πολιτισμό. Να θυμίσω ότι ο πρώην Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ειρηναίος  διοργάνωνε σεμινάρια για την κακοποίηση των γυναικών. Όταν ο πρώην Αρχιεπίσκοπος Ειρηναίος ερωτήθηκε ξανά και πιεστικά από μαθητές, αν θα πρέπει να δεχόμαστε διαφορετικότητα, ήταν ξεκάθαρος ότι «αυτό δεν είναι  διαφορετικότητα, είναι αλλοίωση, είναι εξαφάνιση, εξαφάνιση του γένους των ανθρώπων» και πιο μετά «δεν πρέπει να μπαίνουμε στην τρέλα της εποχής μας, είναι αληθινή τρέλα, πραγματική τρέλα».

Οι ερωτήσεις μου είναι λοιπόν οι εξής

Εκκλησία της Ελλάδος: Διαφωνεί με ομόφυλη γονεϊκότητα και γάμο – Εγκύκλιος με συνοπτικές θέσεις για το ζήτημα

Εγκύκλιο με την οποία παραθέτει συνοπτικά τις θέσεις της για το ζήτημα της τεκνοθεσία και τον λεγόμενο γάμο ομόφυλων ζευγαριών εξέδωσε η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος και απέστειλε προς την Ιερά Αρχιεπισκοπή και τις Ιερές Μητροπόλεις.

Ο Εθνομάρτυς Χρυσόστομος, Μητροπολίτης Σμύρνης

Στη Σμύρνη σχεδόν 100 χρόνια μετά τη μαρτυρική θυσία του Χρυσοστόμου, τελευταίου επισκόπου της πόλεως πριν την καταστροφή,  ενθρονίστηκε νέος επίσκοπος.

Θυμίζουμε δια του ιστορικού Σαράντου Καργάκου, την εθελουσία θυσία του προκατόχου του μεγαλομάρτυρα Χρυσοστόμου.

Το μαρτύριον

Σαράντος Ι. Καργάκος 

Σ' ένα βιβλίο μας για τον μικρασιατικό πόλεμο, αναφερόμενοι στον μαρτυρικό θάνατο του Χρυσοστόμου, είχαμε γράψει: «Ο Χρυσόστομος δίκαια ανήκει στους μεγαλομάρτυρες του έθνους, που κρατούν ψηλά την περηφάνειά του, όταν την τσακίζουν με τη δειλία τους και την αβελτηρία τους οι πολιτικοί μας ηγέτες» (Ένθ.αv. σσ. 75-76). Στην απροστάτευτη Σμύρνη, που όλοι οι στρατιωτικοί και πολιτικοί παράγοντες την εγκαταλείπουν προστρέχει να βρει καταφύγιο όλος ο άμαχος πληθυσμός της Μ. Ασίας. Ο μόνος που δεν την εγκαταλείπει είναι ο Χρυσόστομος. Όταν ο αρχιεπίσκοπος των Καθολικών την υστάτη ώρα, στις 25 Αυγούστου, του εξασφαλίζει θέση επί αναχωρούντος ατμοπλοίου και τον εξορκίζει να εγκαταλείψει την καταδικασμένη πόλη για να γλυτώσει από την οργή των Τούρκων, ο Μητροπολίτης ατάραχος απαντά: «Παράδοσις του ελληνικού κλήρου αλλά και χρέος του καλού ποιμένος είναι να παραμείνη με το ποίμνιόν του». Είναι η στιγμή που ο Χρυσόστομος περνά στο χώρο της αθανασίας και συγκαταλέγεται στο χορό των μαρτύρων και των αγίων του Γένους. Η ώρα του Γολγοθά επλησίασε. Είναι μόνος, αυτός και το ποίμνιό του. Ο τελευταίος επίσημος Έλληνας που έφυγε, είναι ο μεγάλος μαθηματικός Κωνσταντίνος Καραθεοδωρής, πρύτανις του Ιωνικού πανεπιστημίου.

Στις 27 Αυγούστου γίνεται η πρώτη εμφάνιση Τούρκων «τσετών» (=ατάκτων) υπό τον Κιορ (=μονόφθαλμος) Μπεχλιβάν στη Σμύρνη. Τρομοκρατία απλώνεται στην πόλη. Τα πλήθη συρρέουν στη Μητρόπολη. Ο Χρυσόστομος, βοηθούμενος από τον αδελφό του Ευγένιο, κάνει ό,τι μπορεί για να βοηθήσει. Την επομένη τελεί λειτουργία στην Αγία Φωτεινή. Είναι κάτωχρος από τη νηστεία και την αγρύπνια. Όταν όμως βγαίνει στην Ωραία Πύλη γονατίζει και προσεύχεται σαν ταπεινός λευίτης και εγείρεται ως άγιος. Είναι το τελευταίο κήρυγμά του «Η Θεία Πρόνοια, λέγει, δοκιμάζει την πίστιν μας και το θάρρος μας και την υπομονή μας την ώραν αυτήν. Αλλ' ο Θεός δεν εγκαταλείπει τους χριστιανούς. Εις τας τρικυμίας αναφαίνεται ο καλός ναυτικός και εις τας δοκιμασίας ο καλός Χριστιανός. Προσεύχεσθε και θα παρέλθη το ποτήριον τούτο. Θα ίδωμεν πάλιν καλάς ημέρας και θα ευλογήσωμεν τον Θεόν. Θαρρείτε ως εμπρέπει εις καλούς χριστιανούς».

Θανάσης Ν. Παπαθανασίου - Καθηγητής της Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας: Στην εκκλησία…«μυρίζει μπαρούτι ξανά»

Της Μαριάνθης Πελιβάνη

Ο Θανάσης Παπαθανασίου είναι αν. καθηγητής της Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθήνας, και διευθυντής του θεολογικού περιοδικού Σύναξη. Ανήκει στη μειοψηφία εκείνη των ανθρώπων της εκκλησίας και της θεολογίας που υψώνουν τη φωνή τους και αναμετρώνται με τον εκκλησιαστικό σκοταδισμό και συντηρητισμό. «Η θεολογία, για να είναι χριστιανική, οφείλει να είναι απελευθερωτική, από τη φύση της» υποστηρίζει και δίνει τη μάχη του κόντρα στον χριστιανικό φονταμενταλισμό. Με αφορμή τις αντιδράσεις που προκάλεσε ο π. Αλέξανδρος Καριώτογλου με τα κορίτσια που ντύθηκαν «παπαδάκια», συζητάμε για το τι δεν πάει καλά στην εκκλησία…

Κύριε Παπαθανασίου ισχύει ότι ο συγκεκριμένος ιερέας, ο οποίος παρεμπιπτόντως λειτουργούσε κι εργαζόταν για την εκκλησία αμισθί, όντας συνταξιούχος εκπαιδευτικός, τέθηκε σε αργία;

Αυτό έχουμε πληροφορηθεί. Το λέω έτσι, διότι, απ’ όσο γνωρίζω, η αργία του ανακοινώθηκε προφορικά, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει η δυνατότητα να ονομαστεί αργία ή... χορήγηση άδειας! Ένα από τα ερωτηματικά εδώ είναι, ποιο είναι το κατηγορητήριο. Η πράξη άλλωστε για την οποία εξεμάνησαν αυτοί που δημιούργησαν το θέμα, είναι κάτι το οποίο γίνεται επί καιρούς πολλούς σε άπειρες Ορθόδοξες εκκλησίες: απλώς υπηρεσία κατά τη θεία Λειτουργία. Ό,τι ακριβώς τα αγόρια παπαδάκια. Ούτε καν την ανάδειξη διακονισσών. Η δική μου εκτίμηση είναι ότι υπόβαθρο όλων αυτών είναι ο βαθύς μισογυνισμός και οι θεολογικές στρεβλώσεις, με τις οποίες έχουμε πολύν δρόμο μπροστά μας. Αλλά καθαυτήν η επίδικη πράξη (αυτό δηλαδή που επισύρει έπαινο ή ποινή) αφορά απλώς την πεπατημένη για τα παπαδάκια. Το συνολικό σκηνικό είναι τέτοιο, ώστε θα μπορούσες ίσως να πιθανολογήσεις ότι κάποιοι επιθυμούν (και μεθοδεύουν;) το ξήλωμα της συγκεκριμένης κοινότητας (ή και παρόμοιων κοινοτήτων), με διάφορα πνευματικά και υλικά συμφραζόμενα. Αν μια τέτοια πιθανολόγηση είναι απλώς φαντασίωση (όπως και εύχομαι) ή έχει βάση, θα το δείξει η πορεία των πραγμάτων. 

«Μυρίζει μπαρούτι ξανά για τη θέση των γυναικών στη λειτουργική ζωή της εκκλησίας», γράφετε σε ανάρτησή σας στο facebook (5-6-2023), και παράλληλα, θυμίζετε την φωτογραφία της μοναχής Μαγδαληνής Μουστάκα, την οποία ο άγιος Νεκτάριος χειροθέτησε διακόνισσα περί το 1914. Ποια είναι η εκκλησιαστική παράδοση για τις διακόνισσες; Υπάρχουν κανόνες που περιορίζουν τη συμμετοχή της γυναίκας στη λατρεία της εκκλησίας;

Όταν μιλάμε για διακόνισσες (και για τον θεσμό των διακονισσών) δεν εννοούμε γυναίκες οι οποίες διακονούν με την ευρεία έννοια (δηλαδή υπηρετούν) κάποιον τομέα της εκκλησιαστικής ζωής, όπως η κατήχηση, τα φιλόπτωχα ταμεία κλπ. Εννοούμε ειδικά γυναίκες στις οποίες ανατίθενται καθήκοντα και αρμοδιότητες με χειροτονία, γυναίκες δηλαδή οι οποίες βρίσκονται σε κάποια βαθμίδα ιεροσύνης. Οι διακόνισσες λοιπόν έχουν πολύ μακρά ιστορία (συναντάμε διακόνισσες ήδη στην πρώτη εκκλησία και σε κείμενα της Καινής Διαθήκης), ο θεσμός τους διαμορφώθηκε μέσα στην εκκλησιαστική διαδρομή και κράτησε επί αιώνες, μέχρι την σταδιακή αποδυνάμωσή του στα τέλη, περίπου, της βυζαντινής περιόδου. Πλέον έχουμε στη διάθεσή μας πλούσιο υλικό για την υπόθεση αυτή, και στον θεολογικό χώρο το θέμα είναι ξεκάθαρο.

Για το θέμα με τα κορίτσια παπαδάκια

του Γιάννη Ταχόπουλου

Δὲν ὑπάρχει ἀπαγόρευση σχετικὴ μὲ τὸ νὰ γίνονται «παπαδάκια» μικρὰ κορίτσια. Μέσα στὸ ἱερὸ φυσικὰ δὲν μπορεῖ νὰ μπεῖ γυναίκα. Ἂν συμβαίνει κάτι ἔκτακτο, κι ἀνάγκη, αὐτὸ εἶναι ἄλλο πράγμα, καὶ αὐτὸ μπορεῖ νὰ συζητηθεῖ. Οὔτε ἄνδρας λαϊκός (μὴ μοναχὸς καὶ μὴ ἱερέας) μπαίνει χωρὶς ἄδεια τοῦ ἱερέα, καὶ μπαίνει μόνο ὅταν ἔχει κάποια δουλειά, ἀλλὰ καὶ τότε μπαίνει ἀπὸ τὶς πλαϊνὲς εἰσόδους. Ἄρα θέμα δὲν ὑπάρχει μὲ τὰ κορίτσια παπαδάκια ἐὰν βρίσκονται ἐκτὸς ἱεροῦ. Καὶ κανονικὰ δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ αὐτὸ κανείς, παρὰ ὡς τὸ παράξενο τῆς ἡμέρας… Ἄν, πάλι, ὑπάρχει γυναικεία χριστιανικὴ ἀνάγκη ἢ ἀπαίτηση γιὰ μεγαλύτερη συμμετοχὴ στὴ λειτουργία τῆς Ἐκκλησίας, δὲν ὑπάρχει πρόβλημα μὲ τὸ νὰ ὑπάρχουν διακόνισσες, πού, ἄλλωστε, ὑπῆρχαν καὶ στὸ παρελθόν.

Θέμα ὑπάρχει ἀφενὸς μὲ τὸ νὰ τεθεῖ ἄμεσα σὲ ἀργία ὁ ἐν λόγῳ ἱερέας. Ἀντὶ νὰ μὴ δίνεται μεγάλη σημασία σὲ ἕνα τέτοιο θέμα, δίνεται μεγάλη σημασία σὲ διάφορους ποὺ δὲν ἀντέχουν νὰ ἀλλάζει τὸ παραμικρὸ στὴν Ἐκκλησία καὶ οἱ ὁποῖοι προκαλοῦν ἀντίστοιχο θόρυβο. Καὶ ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι προσπαθοῦν νὰ ἀποδείξουν σὲ ὅσους προκαλοῦν θόρυβο ὅτι ὄντως εἶναι Χριστιανοί. Ἀφετέρου ὑπάρχει θέμα μὲ τὶς φαντασιώσεις εἴτε φιλελεύθερων εἴτε προοδευτικῶν Χριστιανῶν εἴτε φιλοχριστιανῶν γιὰ τὴν ἀνάγκη τέτοιας μεταρρύθμισης ἢ ἐπαναφορᾶς σὲ πρωτοχριστιανικὰ λειτουργικὰ τυπικά. Δηλαδή, θέμα μὲ τὴν ἰδεολογικοποίηση καὶ πολιτικοποίηση καὶ τῆς μίας, ἁπλῆς, τρίχας καὶ τὴν μετατροπή της σὲ σοβαρὸ θέμα, γιὰ κοσμοθεωρητικοὺς λόγους. Γιατὶ σημασία δὲν ἔχει μόνο ἡ ἄποψη τοῦ καθενὸς ἀλλὰ τί ἔχει κατὰ νοῦ ὅταν τὴν δημοσιοποιεῖ.

Καταρχάς, τὸ νὰ γίνει μιὰ ἐκκλησία “προοδευτική”, π.χ. νὰ βάλει τζάζ ἢ διακόνισσες, ἂν γίνεται γιὰ λόγους διαφημιστικούς, δυστυχῶς δὲν συνεπάγεται τὴν αὔξηση τοῦ πλήθους τῶν πιστῶν ἀλλὰ τὴ μείωσή του, αὐτὸ εἶναι διαπιστωμένο. Δὲν εἶναι ὀδοντόβουρτσα ἡ Ἐκκλησία, γιὰ νὰ προσελκύσει ἀνθρώπους ποὺ ἑλκύονται ἀπὸ τὸ καινούργιο καὶ τὸ σύγχρονο. Δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει τὸ περιτύλιγμα, δὲν θὰ ἀγοράσουν. Αὐτοῦ τοῦ τύπου οἱ ἄνθρωποι δὲν θὰ ἔρθουν τὴν Κυριακὴ στὴ ἐκκλησία ἐπειδὴ ἔχει παπαδάκια κορίτσια. Αὐτὰ γιὰ τοὺς φιλοχριστιανοὺς μάνατζερ. Οὔτε βέβαια θὰ σκανδαλιστεῖ καὶ κανένας, ἀλλὰ οὔτε καὶ θὰ “ἔρθει ὅπως εἶναι” στὴν ἐκκλησία κατενθουσιασμένος. Ὅποιος εἶναι νά ‘ρθει, θὰ ἔρθει. Ὁ ἕνας θὰ ἔρθει γιὰ νὰ δεῖ ἕνα διατηρητέο ζωντανὸ μουσεῖο καὶ γκαλερὶ εἰκόνων, ὁ ἄλλος θὰ ἔρθει γιατὶ “ζήτω τὸ Ἔθνος καὶ οἱ Ε.Δ.”, ὁ ἄλλος γιὰ νὰ προσευχηθεῖ καὶ νὰ συμμετάσχει σὲ αὐτὰ ποὺ ἡ Ἐκκλησία ὀνομάζει Μυστήρια, ὁ τεταρτος γιατὶ τοῦ ἀρέσει ξαφνικὰ ἡ θεολογία, ἄλλος γιὰ νὰ αἰσθανθεῖ κοινότητα κ.ο.κ. Δὲν θὰ ἔρθει κανεὶς ὅμως γιὰ λόγους προοδευτικότητας. Παράδειγμα, ἂς ποῦμε, ἡ Ἀγγλικανικὴ ἐκκλησία, καὶ ἄλλες στὶς ΗΠΑ.

Μιλούν οι «ελεύθεροι πολιορκημένοι» από τη Λαύρα Σπηλαίων Κιέβου: Δεν αποχωρούμε κι ας μας διώκουν!

Θανάσης Αυγερινός

Έλληνες δημοσιογράφοι για πρώτη φορά μετά το ξέσπασμα της εκκλησιαστικής κρίσης υποβάλλουν ερωτήσεις στον πρύτανη της Θεολογικής Ακαδημίας και της Ιερατικής Σχολής Κιέβου αρχιεπίσκοπο Σίλβεστρο.

Η εκκλησιαστική σύγκρουση στην Ουκρανία έχει οδηγηθεί στα άκρα, καθώς η κυβέρνηση του Κιέβου αποφάσισε την πάση θυσία έξωση των μοναχών της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας από την πιο ιστορική μονή του σλαβικού κόσμου, τη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου. Ίσως ακολουθεί και η οριστική απαγόρευσή της υπό τον μητροπολίτη Κιέβου Ονούφριο Εκκλησίας, η οποία ιστορικά υπαγόταν στο Πατριαρχείο Μόσχας, προς όφελος της μικρότερης και νεοϊδρυθείσας (2018) αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ουκρανίας υπό τον επίσης μητροπολίτη Κιέβου Επιφάνιο, που υπάγεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και τον αναγνωρίζουν όμως μόνο 4 από τις 15 συνολικά Ορθόδοξες Εκκλησίες.

Παρά το γεγονός ότι η κανονική Ουκρανική Εκκλησία με ευρεία διεθνή αναγνώριση καταδίκασε εξαρχής την πολεμική επιχείρηση της Ρωσίας, συμπαρίσταται με κάθε μέσο στον ουκρανικό στρατό και προχώρησε σε πλήρη αυτονόμηση από το Πατριαρχείο Μόσχας παρασκευάζοντας μόνη μύρο για πρώτη φορά μετά από 100 χρόνια, οι πιο ακραίοι εθνικιστικοί κύκλοι τη χαρακτηρίζουν «όργανο της Μόσχας» και δηλώνουν ότι τώρα είναι ευκαιρία «να της κλείσουν το στόμα» (πώς άραγε;).

Στιγμιότυπο από την πανηγυρική λειτουργία της Ανάστασης στη Λαύρα Κιέβου-Πετσέρσκ

Καλά Χριστούγεννα...

Α, by the way, επιτρέπεται να λέμε "Καλά Χριστούγεννα", όπως μια ζωή λέγαμε, ή είναι κι αυτό φιλολογικά λάθος λόγω τού ότι δεν υπάρχουν... "Κακά Χριστούγεννα", όπως εμβριθώς θα παρατηρούσαν "έγκριτοι φιλόλογοι", μη σου πω και μεγαλοσχήμονες θεολόγοι; 

Όταν απομακρύνεσαι από τον λαό (λαό τόσο με την πολιτική/κοινωνική έννοια, όσο και την εκκλησιαστική), τότε πολλά και διάφορα μπορεί να διαπιστώνεις, μη έχοντας με τι άλλο σοβαρότερο ν' ασχοληθείς... Όταν από το πολύ "ψείρισμα" των πάντων έχεις διαμορφώσει ένα δικό σου, αφ' υψηλού γλωσσικό κριτήριο (και μ' ένα γλωσσικό αίσθημα που απέχει παρασάγγας από εκείνο της σοφίας του λαού, λαϊκό γλωσσικό αίσθημα που μετράει αιώνες και χιλιετίες, σε αντίθεση με το δικό σου θνησιγενές...), τότε και τα πλέον προφανή σού διαφεύγουν, ακριβώς γιατί έχεις ξεχωρίσει τον εαυτό σου από την (κοινωνική ή εκκλησιαστική) πλέμπα... Δεν μπορείς π.χ. να δεις το πασίδηλο, ότι, όταν ο λαός λέει "Καλά Χριστούγεννα", "Καλή επιτυχία", "Καλή Παναγιά" (αυτή η τελευταία ευχή λεγόταν ανέκαθεν σε πολλά μέρη της Ελλάδας και δεν "επικράτησε τα τελευταία χρόνια ως μόδα", όπως ακούστηκε το περασμένο καλοκαίρι από υψηλά εκκλησιαστικά χείλη), εννοεί με λιτά εκφρασμένο τρόπο (γιατί έχει ορθή αντίληψη της οικονομίας της γλώσσας, σε αντίθεση με την αμετροέπεια που χαρακτηρίζει πολλούς και διαφόρους παράγοντες του δημοσίου βίου) "Με το καλό να έρθει η γιορτή των Χριστουγέννων", "Με το καλό να έχεις επιτυχία", "Με το καλό να έρθει η γιορτή της Παναγίας". Όσο για την τελευταία ευχή ("Καλή Παναγιά"), λέγεται έτσι --και όχι π.χ. "Καλή Κοίμηση"--, διότι, σε αντίθεση με τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα, που είναι μοναδικές γιορτές, οι γιορτές της Παναγίας είναι περισσότερες από μία (η Κοίμηση είναι μία από αυτές, η κυριότερη αλλά όχι η μοναδική). Έτσι, σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, ανάλογα με το πότε πανηγυρίζει το χωριό ή η κωμόπολη, όταν λένε "Καλή Παναγιά" εννοούν την τοπική γιορτή, που μπορεί να μην είναι η Κοίμηση, αλλά το Γενέσιο της Παναγίας, τα Εισόδια της Θεοτόκου, ή ακόμα και η Υπαπαντή του Κυρίου, η οποία είναι ΚΑΙ θεομητορική εορτή, κάτι που αποτυπώνεται σαφώς στο απολυτίκιό της ("Χαῖρε Κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε...").

Ψυχραιμία λοιπόν περί τα γλωσσικά και φιλολογικά, και περισσότερη επαφή με τον (θεωρούμενο ως) κοσμάκη και με το γλωσσικό του αίσθημα και αισθητήριο, που λειτουργεί σε βάθος χιλιετιών και ποτίζει με σοφία τη ζωή του. Και μακριά από λογικές και αντιλήψεις τού τύπου "οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων", που μάστιζαν ανέκαθεν τον εκκλησιαστικό χώρο...

Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Ονούφριος: «Απευθύνουμε έκκληση στον Πρόεδρο της Ρωσίας να σταματήσει άμεσα αυτόν τον αδελφοκτόνο πόλεμο»

Ιδιαίτερα σημαντικό το μήνυμα του Μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας μ. Ονούφριου, ιδίως αν αναλογιστούμε πως πρόκειται για την Εκκλησία που υπάγεται στο Ρωσικό Πατριαρχείο. Ο μ. Ονούφριος με το μήνυμά του απευθύνει έκκληση στον πρόεδρο της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν να σταματήσει την εισβολή στην Ουκρανία και εκφράζει την αγάπη και την στήριξη του στα παιδιά του ουκρανικού λαού που υπηρετούν στον στρατό και στέκονται φύλακες της πατρίδας και του λαού. [ardin-rixi.gr]

Πηγή: Ορθόδοξο Χριστιανικό Πρακτορείο Ειδήσεων Pramivir.com

Ο Μητροπολίτης Ονούφριος Κιέβου και πάσης Ουκρανίας

Ο Μακαριώτατος Μητροπολίτης Κιέβου και πάσης Ουκρανίας (Σ.τ.Μετ. που υπάγεται στο Πατριαρχείο Μόσχας)

Προς τους πιστούς και τους πολίτες της Ουκρανίας

Αδελφές και αδελφοί μου! Πιστοί της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας μας!

Ως προκαθήμενος της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, απευθύνομαι σε σας, αλλά και σε όλους τους πολίτες της Ουκρανίας. Έχει συμβεί μια καταστροφή. Η Ρωσία έχει εξαπολύσει μια στρατιωτική επιχείρηση εναντίον της Ουκρανίας, και αυτές τις κρίσιμες ώρες απευθύνω έκκληση να αποφύγετε τον πανικό, να δείξετε θάρρος και κυρίως να εντείνετε τις προσευχές σας για την Ουκρανία, για τον λαό και τα στρατεύματά μας, ενώ σας ζητώ να ξεχάσετε τις εσωτερικές διαμάχες και τις παρεξήγησεις και να ενωθείτε όλοι στο όνομα της αγάπης προς τον Θεό και την πατρίδα.

Σε αυτές τις τραγικές ώρες, εκφράζουμε την αγάπη και την υποστήριξη στους στρατιώτες μας που στέκονται φυλακές και προστάτες της παρτίδας και του λαού μας. Είθε ο θεός να τους ευλογεί και να τους φυλάει!

ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

 

ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

ΠΟΥ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ Η.Π.Α. Η ΡΩΣΙΑ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΉ ΕΝΩΣΗ

Το Ορθόδοξο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως αποτελεί ένα από τα θεμέλια όχι μόνο του Ελληνικού και Ευρωπαϊκού αλλά του Παγκόσμιου Πολιτισμού.

Τόσο οι Η.Π.Α., η Ρωσία όσο και η Ε.Ε. έχουν χρέος να το υπερασπίζονται και να το αναδεικνύουν αντί να έχουν σκέψεις μείωσης του όπως έγινε στο παρελθόν από τους μεν και γίνεται σήμερα από τους δε.

Γιατί αποτελεί μέρος του Πολιτισμού Τους, της Ιστορίας Τους, της Ταυτότητας Τους.

Το οφείλουν στον El Greco και τον Θεοφάνη τον Έλληνα. Ας μείνουμε σε αυτούς. Το οφείλουν στον εαυτό τους.

Η Ιστορία και η ανθρώπινη Οικουμένη απαιτεί από αυτές μία άλλη, ευρεία όχι στενή, πνευματικότητα, πολιτική ωριμότητα και υπευθυνότητα.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι μια αιχμάλωτη Εκκλησία.  

Όπως το “κρατώ το Ορθόδοξο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως φυλακισμένο”
σε μια φυλακή βαρβάρων, σε μια “χώρα φυλακών”, αποτελεί ύβρι προς το ανθρώπινο είδος και πολιτική ευτέλεια.

Σ’ αυτά τα πεδία κρίνονται τόσο οι Η.Π.Α., τόσο η Ρωσία, τόσο η Ε.Ε..

Από τους Έλληνες, από τους Ορθόδοξους, από όλους τους Χριστιανούς, από όλους τους Ανθρώπους καλής θέλησης ανεξαρτήτως θρησκείας.

Κανείς άλλος εκκλησιαστικός, θρησκευτικός θεσμός δεν αντιμετώπισε τόση Βία, Κακία και Μοχθηρία. Συμβαίνει μάλιστα να είναι ο ιστορικότερος θεσμός.

Χωρίς το Φως, την Αύρα της Μητέρας Εκκλησίας, του Ιστορικού Τόπου της, Τόπος και Εκκλησία Ζώντων και Θανόντων, δεν θα υπάρξει στο μέλλον ούτε Ορθοδοξία, ούτε Χριστιανισμός, ούτε Ανθρωπισμός.

Στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως κρίνεται το μέλλον της Ανθρώπινης Οικουμένης.

Είναι γνωστή η στάση μου, η γνώμη μου για αυτό από το 1988, την περίοδο της μεγαλύτερης ιστορικά απειλής για την ύπαρξη και παρουσία του στην Κωνσταντινούπολη*. Η ιστορία μου έδωσε και συνεχίζει να μου δίνει δίκαιο.

Κανείς δεν μπορεί να πάει ενάντια στην ιστορία.

* Στο Μικρά Ασία Ενώνει Το Τουρκία Εκβαρβαρίζει και στο Νέο Ανατολικό Ζήτημα

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Αιξωνή, Ιανουάριος 22

Ἡ δύναμη τοῦ Μυστηρίου τῆς ἀγάπης!

Ἔλυσε κάβους, ἔκανε τὸν σταυρό του κι ἔπιασε τὰ κουπιά. Κάθε φο­ρὰ ποὺ αὐτὴ ἡ βάρκα ἀνοιγόταν γιὰ τὸ νησὶ «τῶν ζωντανῶν νεκρῶν», ἤξεραν ὅλοι καλὰ ὅτι μεταφέρει ἕνα μελλοθάνατο, μιὰ ψυχὴ γιὰ τὸν ἄλλον κόσμο.

Αὐτὴ ὅμως τὴ φορά, ὅχι! Δέν μεταφέρει τὸν θάνατο! Μεταφέρει τὴν ἐλπίδα, τὴν ἀγάπη. Μεταφέρει αὐτὸν ποὺ μὲ τὴ Χάρι τοῦ Θεοῦ θὰ ἔφερνε στὸ νησὶ τῶν ἀπελπισμένων αὐτὸ ποὺ γιὰ χρόνια ἔλειπε: τὴν ἀγάπη, τὴν πίστη καὶ τὴν ἐλπίδα γιὰ ἀληθινὴ ζωή.

Μοναδικὸς ἐπιβάτης τοῦ μπαρμπα-Νικόλα, τοῦ βαρκάρη, ὁ παπα-Χρύσανθος. Ἕνας Γεραπετρίτης ἱερομόναχος τῆς Μονῆς Τοπλοῦ, ἀποφασισμένος νὰ ἀναστήσει τὸ νησὶ τῶν ἐγκαταλελειμμένων, τῶν λεπρῶν, ἀποφασισμένος νὰ θυσιαστεῖ γιὰ τοὺς ἀσθενεῖς ἀδελφοὺς τοῦ Χριστοῦ μας. Προχωρᾶ μὲ ἀγάπη, πίστη καὶ τόλμη. Δὲν φοβᾶται γιατὶ ἀγαπᾶ ἀληθινά, ἀγαπᾶ τοὺς πονεμένους χανσενικούς, στὰ πρόσωπα τῶν ὁποίων βλέπει τὸν Κύριό μας.

Ἡ βάρκα φτάνει καὶ δένει στὸ μικρὸ λιμανάκι τῆς Σπιναλόγκας. Στὸ νησάκι αὐτὸ ποὺ βρίσκεται στὴν Κρήτη, στὸν νομὸ Λασιθίου, βόρεια τῆς Ἐλούντας. Οἱ πρῶτοι ποὺ ἀντιλήφθηκαν τὴν ἄφιξη τῆς βάρκας, ἔβγαλαν τὰ κεφάλια τους ἀπὸ τὰ παραθύρια καὶ τὶς πόρτες τῶν σπιτιῶν τους γιὰ νὰ δοῦν τὸν νεοφερμένο… Πρὸς ἔκπληξή τους ὅμως βλέπουν ἕναν ἱερέα νὰ ἀποβιβάζεται καὶ νὰ εὐλογεῖ τὸν βαρκάρη ποὺ ἔπαιρνε τὸν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς γιὰ τὸν κόσμο τῶν ζωντανῶν…

Κοινωνία – πανδημία – Εκκλησία

https://antifono.gr/

από

 π. Νικόλαος Λουδοβίκος

 -

9 Ιανουαρίου 2021

Ερώτηση: Η εκκλησία μέχρις στιγμής, από την εμφάνιση της πανδημία μέχρι και τώρα, έχει δεχτεί ένα καίριο πλήγμα. Τρεις μεγάλες εκκλησιαστικές γιορτές, το Πάσχα, ο Δεκαπενταύγουστος και τα Χριστούγεννα δεν εορτάστηκαν. Θεωρείτε ότι υπάρχει ένας κατά μέτωπο πόλεμος από την πολιτεία προς την εκκλησία;

Απάντηση: Όχι, δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος κατά μέτωπο πόλεμος, αφού η απαγόρευση ισχύει για τις συνάξεις όλων των θρησκειών.

Ωστόσο, αυτού του είδους οι απαγορεύσεις , όταν ιδίως  είναι τόσο επιθετικά απόλυτες, την στιγμή μάλιστα που κάποιες άλλες συνάξεις  κατ’ ουσίαν αμνηστεύονται, σημαίνουν κάτι για την κοινωνία που τις ανέχεται και εκείνους που τις επιβάλλουν.  Σημαίνουν, για τις πολιτικές αυτές, την ενδοϊστορική αποκλειστικά αυτο-δικαίωσή τους, χωρίς καμμιά  δηλαδή ανάγκη εξωτερικής αναφορικότητας που θα είχε, εξίσου ή και περισσότερο, νόημα για την ζωή και την ύπαρξη – και αυτό αποτελεί άλλωστε γενικότερη τάση της νεωτερικής πολιτικής φιλοσοφίας.

Να το πω απλά: Σήμερα, στην Θεσσαλονίκη όπου βρίσκομαι, μπορεί κανείς να πάρει τον καφέ του από χίλια διαφορετικά σημεία, να βολτάρει σε αμέτρητους   δρόμους, κάποιοι από τους οποίους είναι συνεχώς ασφυκτικά γεμάτοι από ανθρώπους που σκουντιούνται κυριολεκτικά μεταξύ τους, να στοιβαχτεί μαζί με  εκατοντάδες  άλλους στα supermarkets – αρκεί να μην επιχειρήσει μια ελάχιστη έστω σύναξη με νόημα που παραπέμπει σε κάτι που βρίσκεται πέρα και έξω από τις επιτρεπόμενες από το κράτος ανάγκες του ανθρώπου.

Μεταξύ αυτών των αναγκών, ευρίσκεται και η επίσκεψη σε μίαν εκκλησία, η οποία όμως θεωρείται πως εξ ορισμού μολύνει. Εάν ήταν όμως έτσι, με πάντα κλειστές τις εκκλησίες εδώ και μήνες, τα κρούσματα θα έπρεπε να είχαν μηδενιστεί. Αντίθετα, τα κρούσματα κορυφώθηκαν με τις εκκλησίες κλειδωμένες. Να θυμίσω επιπλέον πως από επιφανείς κοινωνιολόγους έχει επισημανθεί από παλαιότερα (ας αναφέρω μόνον τον HansFreyer) πως αυτού του είδους η καταναγκαστική υπαγόρευση  των επιτρεπόμενων αναγκών από το κράτος, και μάλιστα περιοριζόμενων  στην στενά βιολογική  σφαίρα, είναι χαρακτηριστικό μιας νοοτροπίας που υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να εκβάλει, αργά ή γρήγορα, στον Ολοκληρωτισμό.