Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΝΑΒΑΡΙΝΟΥ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΝΑΒΑΡΙΝΟΥ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 26 Μαρτίου 2021

ΤΟ ΝΑΒΑΡΙΝΟ ΚΑΙ ΟΙ "ΠΡΟΣΤΑΤΙΔΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ"

Η ναυμαχία του Ναυαρίνου 193 χρόνια πριν, στις 8 Οκτωβρίου 1827 | Alfavita

του Κώστα Κατσιούλα


Το Ναβαρίνο όπως έχει ξαναειπωθεί είναι ο ιδρυτικός μύθος του εθνομηδενισμού.

Για αυτό, το προβάλουν φανατικά οι εθνομηδενιστές αριστεροί και δεξιοί φιλελέδες «κυβερνώντες» και «αντιπολιτευόμενοι», ως το ιερό δισκοπότηρο της προστασίας.
Ισχυρίζονται ότι οι ελληνόφωνοι επαναστάτες ηττήθηκαν το 1821, οπότε χρωστούν την ίδρυση του κράτους τους στις προστάτιδες μεγάλες δυνάμεις.  Αυτό με στη συνέχεια μέσω των μηχανισμών του κατασκεύασε το ελληνικό νεο-έθνος μεταβάλλοντας τους ελληνόφωνους σε Έλληνες.

Η αλήθεια είναι ότι τα έθνη του διαφωτισμού, επιθυμούσαν τη δημιουργία ενός ημιαυτόνομου κρατιδίου υπό την οθωμανική αυτοκρατορία για τη Πελοπόννησο και τα νησιά του Σαρωνικού. Ένα πριγκιπάτο για το δικό τους παιδί τον Μαυροκορδάτο.

Αν δεν ανέβαινε στο θρόνο της Ρωσίας μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου, ο Νικόλαος και δεν γινόταν ο ρωσοτουρκικός πόλεμος 1828-29 (για τα δικά τους συμφέροντα), όπου οι Ρώσοι, τον Αύγουστο του 1829, έφθασαν 70 χιλιόμετρα από τη Πόλη (στρατάρχης Ντίεμπιτς) δεν θα γινόταν η συνθήκη της Αδριανούπολης.
Σε αυτήν, πέραν των άλλων, αναγνωρίστηκε η ελληνική ανεξαρτησία από την Οθωμανική Αυτοκρατορία με την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Βέβαια, ένα κράτος 200 χρόνια τώρα ενάντια στο έθνος που το έφτιαξε, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Χρόνια αργότερα (1853) ο Φριντριχ Ένγκελς (μάλλον σλαβόφοβος) έγραψε σε άρθρο στη New York Tribune:
 
"...ποιός έλυσε τελικά την έκβαση του αγώνα κατά την εξέγερση των Ελλήνων; Δεν ήταν ούτε η εξέγερση του Αλή Πασά ούτε η μάχη στο Ναυαρίνο, ούτε ο γαλλικός στρατός στο Μοριά, ούτε τα συνέδρια και τα πρωτόκολλα του Λονδίνου. Αλλά ήταν ο Ντιέμπιτς που εισέβαλε μέσω των Βαλκανίων στην πεδιάδα του Έβρου."

Κυριακή 11 Αυγούστου 2019

Το «Συνδικάτο» του Μισελληνισμού και το 1821


Γράφει ο Θανάσης Κ.
Ακούω τελευταία (και παλαιότερα, βέβαια) το γνωστό «επιχείρημα» ότι οι Έλληνες απελευθερώθηκαν το… 1827, χάρις στην παρέμβαση των τριών συμμαχικών στόλων (Βρετανίας, Γαλλίας, Ρωσίας) στο Ναυαρίνο!
Άρα, δεν «κερδίσαμε» την Ανεξαρτησία μας. Μας τη «χάρισαν»…
Μήπως τους τη… «χρωστάμε», κι όλα;
Πρώτη παρατήρηση: Κάθε μεγάλη Επανάσταση βοηθήθηκε με κάποιο τρόπο από το εξωτερικό. Όχι μόνο στην Ελλάδα. Παντού…
Στην Αμερικανική Επανάσταση (1775-81) καθοριστική ήταν η παρέμβαση του Γαλλικού Ναυτικού και του ίδιου του Γάλλου ευγενούς Λαφαγιέτ, ο οποίος άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο πολεμούσαν ως τότε οι «Πατριώτες» του Τζόρτζ Ουάσιγκτον.
Στην κορύφωση του Πολέμου (μετά το 1780), μάλιστα, το Γαλλικό Ναυτικό υπό τον Ναύαρχο Κόμη Γκράς, κατάφερε να νικήσει (και να αποκλείσει) παρέμβαση του Βρετανικού Ναυτικού. Ήταν μια από τις ελάχιστες φορές που το Γαλλικό Ναυτικό νίκησε τη θαλασσοκράτειρα Βρετανία!
Την ίδια εποχή, στο Πόλεμο κατά των Βρετανών – και υπέρ των Αμερικανών Επαναστατών – είχε μπει και η Ισπανία με την Αρμάδα της υπό τον Ναύαρχο Λουί ντε Κορντομπά (σε ξεχωριστές – αλλά και σε κοινές – ναυτικές επιχειρήσεις με το γαλλικό στόλο του Ατλαντικού, κατά του βρετανικού ναυτικού).
Στην τελική και πιο αποφασιστική μάχη του Yorktown (Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 1781) ο Βρετανός αρχιστράτηγος Κορνουάλις, έχασε, γιατί οι ενισχύσεις που περίμενε δεν έφτασαν ποτέ – τους παρεμπόδισε το Γαλλικό Ναυτικό. Αντίθετα αποβιβάστηκαν τότε μερικές χιλιάδες Γαλλικού τακτικού στρατού (με πυροβόλα), που ενώθηκαν με τους Αμερικανούς και έγειραν την πλάστιγγα της μάχης υπέρ τους.
Όταν συνθηκολόγησε μετά την ήττα στο Yorktown, o Κορνουάλις παραδόθηκε σε δύο στρατούς περίπου ισοδύναμους: τον Αμερικανικό υπό τον Ουάσιγκτον και το Γαλλικό εκστρατευτικό σώμα υπό τον Κόμη Ροσσαμπώ.

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2018

Η Ναυμαχία του Ναβαρίνου



Μετά την πτώση της Ακρόπολης (24 Μαΐου 1827) η Επανάσταση του '21 έπνεε τα λοίσθια. Στην Ηπειρωτική Ελλάδα είχε κατασταλεί και μόνο στο ανατολικό τμήμα της Πελοποννήσου παρέμενε ζωντανή. Κι εκεί, όμως, απειλείτο από τον Ιμπραήμ, που σκόπευε να εκστρατεύσει κατά του Ναυπλίου και της Ύδρας.
Σε αυτή τη δύσκολη στιγμή για την Ελλάδα, η ευρωπαϊκή διπλωματία άλλαξε στάση και άρχισε να διάκειται ευμενώς προς την Επανάσταση. Συνέβαλε σε αυτό και ο νέος Υπουργός Εξωτερικών της Αγγλίας Γεώργιος Κάνινγκ, που έδωσε μια πιο φιλελεύθερη τροπή στην εξωτερική πολιτική της Γηραιάς Αλβιόνας. Έτσι, στις 24 Ιουνίου 1827 υπογράφτηκε στο Λονδίνο συνθήκη μεταξύ Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας, που καθόριζε τα της ανεξαρτησίας της Ελλάδας.
Σύμφωνα με τη συνθήκη, ιδρυόταν ελληνικό κράτος υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου, με σύνορα τον Αμβρακικό και τον Παγασητικό Κόλπο. Στη Συνθήκη Ειρηνεύσεως της Ελλάδος υπήρχε κι ένα μυστικό άρθρο, που προέβλεπε την επέμβαση των τριών δυνάμεων, εάν οι δύο εμπόλεμοι δεν δέχονταν τους όρους της σύμβασης.
Προς τούτο, ο αγγλικός στόλος υπό τον αντιναύαρχο Κόδριγκτον, ο γαλλικός υπό τον υποναύαρχο Δεριγνύ και ο ρωσικός υπό τον υποναύαρχο Χέυδεν, κατέπλευσαν στην Πελοπόννησο για να επιβάλουν την κατάπαυση των εχθροπραξιών. Η ελληνική πλευρά δέχτηκε με προθυμία την πρόταση των τριών Συμμάχων, ενώ ο Σουλτάνος δυσανασχέτησε και απέκρουσε οποιαδήποτε επέμβαση στην επικράτειά του.
Ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος, υπό τους Ταχίρ Πασά, Μουχαρέμ Μπέη και Μουσταφά Μπέη, πρόλαβε να προσορμισθεί στη λιμνοθάλασσα του Ναβαρίνου (σημερινή Πύλος), προτού προλάβει ο Δεριγνύ να τον εμποδίσει. Στόχος, τώρα, των τριών ναυάρχων ήταν να παρεμποδίσουν τη μεταφορά αιγυπτιακών στρατευμάτων σε άλλες περιοχές της Πελοποννήσου. Στις 7 Σεπτεμβρίου 1827 ο Κόδριγκτον, που είχε το γενικό πρόσταγμα, διαμήνυσε στον Ιμπραήμ ότι ο στόλος του βρισκόταν εκεί για να επιβάλει ανακωχή και τον προειδοποίησε ότι τυχόν άρνησή του θα τον υποχρέωνε να την επιβάλει δια της βίας.
Ο Ιμπραήμ, που συνέχιζε με αμείωτη ένταση τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του στην Πελοπόννησο, πήρε μάλλον αψήφιστα την απειλή του Κόδριγκτον και τις επόμενες μέρες δύο μοίρες του τουρκοαιγυπτιακού στόλου εξήλθαν από το Ναβαρίνο με κατεύθυνση την Ύδρα και την Πάτρα. Εμποδίστηκαν, όμως, από τον συμμαχικό στόλο και αναγκάσθηκαν να προσορμιστούν και πάλι στο Ναβαρίνο.