Η selfie

Του Γιώργου Παπαδόπουλου - Τετράδη*

Στην Ευρωπη κυβερνα η δικτατορια κυβερνησεων μειοψηφιας σε βαρος της πλειοψηφιας των πολιτων. Η κοινοβουλευτικη δημοκρατια ειναι πλεον ενα εξευτελισμενο συστημα απο εθελοδουλους βουλευτες σε ρολο υπηρετικου προσωπικου και απο νανους δικτατορισκους πρωθυπουργους, υπηρετες συμφεροντων ποικιλων μειοψηφιων.

Αν αναρωτηθει κανεις πώς η πλειοψηφουσα κοινωνια ανεχεται να δικτατορειται, η απαντηση ειναι απλη:

Η κυβερνωσα οικονομικη ελιτ παγκοσμιως, χερι χερι με αφελεις διανοουμενους, προωθει εδω και δεκαετιες τη θεοποιηση του ατομου, του "εγω", των ατομικων δικαιωματων χωρις αντιστοιχες υποχρεωσεις, της selfie, διαλυοντας ετσι τη συνοχη της πλειοψηφιας των ατομων σε κοινωνια.

Ετσι, πουλιεται ευκολοτερα και χωρις σκεψη και προγραμματισμο και ελεγχο το καθε προιον, που παραγεται, και ταυτοχρονως η ελιτ και το πολιτικο υπηρετικο της προσωπικο δεν απειλειται από μια σοβαρη και μαζικη εξεγερση ή επανασταση.

Στην κοινωνια επιβαλλονται ταυτοχρονως και δεκαδες μειοψηφιες, κοντρα στη βουληση της πλειοψηφιας, εντελως δικτατορικα και χαρις στις διασυνδεσεις τους με τα κεντρα ληψεως αποφασεων εκει από όπου κυβερνιεται η Ευρωπη:

Σιωπηλά όπλα για αθόρυβους πολέμους…

Τα Πρωτόκολλα της Νέας Τάξης Πραγμάτων…! Μας αποκοιμίζουν και μας αποσπούν την προσοχή ενώ αυτοί εξαλείφουν μία μία τις ελευθερίες μας και προετοιμάζονται για γενικευμένη καταστολή…

Οι Επικυρίαρχοι μία απάνθρωπη υπερεθνική ελίτ, έχουν καταστήσει δέσμια την ανθρωπότητα και επιβάλλουν το σχέδιο της Νέας Τάξης μιλώντας για «ανοχή» «πολυπολιτισμικότητα» «ανθρώπινα δικαιώματα» και «παγκοσμιοποίηση».

Γράφει η Ηω Αναγνώστου

«Αλλά ο κόσμος σήμερα είναι πιο σύνθετος και προετοιμασμένος να δεχθεί μια παγκόσμια κυβέρνηση. Η υπερεθνική κυριαρχία μιας πνευματικής ελίτ και των παγκόσμιων τραπεζιτών είναι σίγουρα προτιμητέα σε σχέση με τον εθνικό αυτοπροσδιορισμό που υφίστατο μέχρι τώρα». (David Rockefeller, πρόεδρος ιδρυτής της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ και της Τριμερούς Επιτροπής, πρόεδρος του CFR, του Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων. Εισήγηση που έκανε κατά τη συνάντηση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ στο Μπάντεν Μπάντεν το 1991).

«Θα έχουμε μια παγκόσμια κυβέρνηση, είτε σας αρέσει είτε όχι. Το μόνο ζήτημα θα είναι να ξέρουμε αν θα προκύψει από κατάκτηση ή από συγκατάθεση». Ο ιστορικός του μέλλοντος είναι πολύ πιθανόν ότι θα γράφει για την εποχή μας: «Στο ξεκίνημα του 21ου μ.κ.ε. αιώνα, ένα πανίσχυρο παγκόσμιο καθεστώς άρχισε να αιχμαλωτίζει με τα ορατά και αόρατα πλοκάμια του ολόκληρο τον πλανήτη. Η Γη μεταμορφώθηκε σταδιακά σε μία πλανητικών διαστάσεων αόρατη φυλακή με τις πιο εξελιγμένες και εκλεπτυσμένες μεθόδους καταστολής». Paul Warburg, Χρηματιστής, μέλος του CFR, του Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων.


Πράγματι, η αλήθεια είναι ταυτόχρονα απλούστερη αλλά και πιο απίστευτη απ’ ό,τι μπορούμε να διανοηθούμε: Οι Επικυρίαρχοι μία απάνθρωπη υπερεθνική ελίτ, έχουν καταστήσει δέσμια την ανθρωπότητα και επιβάλλουν το σχέδιο της Νέας Τάξης μιλώντας για «ανοχή» «πολυπολιτισμικότητα» «ανθρώπινα δικαιώματα» και «παγκοσμιοποίηση».

Ξεν. Κοντιάδη: Το «φαινόμενο Κασσελάκη»

Του Θανάση Σκαμνάκη

Να απολογηθώ. Όταν έμαθα την έκδοσή αυτού του βιβλίου είχα δυσπιστία. Πως ένας σοβαρός μελετητής ασχολείται με ένα φαινόμενο τόσο επικαιρικό. Και πότε πρόλαβε;

Και ξεκίνησα να το διαβάζω με δεδομένη την άρνησή μου, με σκοπό να το ξεπετάξω σε μια δυό μέρες.

Αλλά δεν έγινε έτσι. Χρειάστηκε να το διαβάσω προσεκτικά, να κρατήσω σημειώσεις, να επιστρέψω σε κάποιους συλλογισμούς, να το αναλογιστώ και να διαπιστώσω, εν τέλει, πως μου άνοιξε ορίζοντες στη σκέψη και την ερμηνεία των πρόσφατων εξελίξεων στο ΣΥΡΙΖΑ, και όχι μόνο . Οπότε, το συμπέρασμα είναι πως κάθε άλλο παρά «αρπαχτή» είναι.

Το βιβλίο του Ξενοφώντα Κοντιάδη, Το «φαινόμενο» Κασσελάκη», το μεσσιανικό προσωπείο της μεταδημοκρατίας (εκδόσεις Καστανιώτη) συγκροτεί μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα μελέτη για την κατάσταση των κοινωνιών μας, σε μια εποχή που η Δημοκρατία βρίσκεται σε έλλειψη, τα πολιτικά κόμματα, των αριστερών συμπεριλαμβανομένων, βιώνουν βαθειά κρίση και οι συλλογικές εκφράσεις και εκδηλώσεις, οι αξίες και οι στόχοι τους, έχουν σημειώσει θεαματική υποχώρηση. Σε μια κατακερματισμένη κοινωνία και κοινωνική συνείδηση, το πολιτικό και το κοινωνικό υποχωρεί μπροστά στο ατομικό, σηματοδοτώντας τη νίκη, ή έστω επιβολή, της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας και σκέψης (συνείδησης), με αντίστοιχη υποχώρηση των συλλογικών οραμάτων.

Μεταδημοκρατία και μεταπολιτική ονομάζει τα φαινόμενα, όπου «σε νέους μηχανισμούς αντιπροσώπευσης αναδείχθηκαν οι μη κυβερνητικές οργανώσεις, οι δημοσκοπήσεις και τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, παλιά και νέα». Υπογραμμίζοντας πως και τα κοινωνικά κινήματα και «κατεξοχήν τα φαινόμενα κοινωνικής εξέγερσης» παίρνουν νέες μορφές, «αντανακλούν την έκπτωση των παραδοσιακών αντιπροσωπευτικών θεσμών, την απαξίωση των πολιτικών κομμάτων, αλλά και την αδυναμία των νέων μηχανισμών κοινωνικής εκπροσώπησης να καλύψουν το δημοκρατικό έλλειμμα».

ΔΥΣΗ / BRICS. Οι Ισχυροί είναι Όλοι μαζί και οι λαοί μόνοι τους πανταχόθεν βαλλόμενοι

1. 

Με τις υγείες μας... 

"BRICS - Επιβεβαιώνουν τη δέσμευσή τους να εφαρμόσουν την Ατζέντα 2030 του ΟΗΕ"... και του WEF

Όλοι προσκυνούν τον Klaus Schwab και τον Μεγάλο Αδελφό

https://rumble.com/v3h615c-brics-1984-.html?fbclid=IwAR0VX7fFQ5seNxQI3fdVk_DF1ewCN4iQGY-BnMIfIEE60Kcbi1qhFhUaNqs

___________________

2.

Η Μόσχα Συμμετέχει Στον Παγκόσμιο Πόλεμο Κατά Του Άνθρακα - Τα "συλλογικά Μέτρα" Θα Βοηθήσουν Τη Ρωσία Να Επιτύχει "ουδετερότητα Ως Προς Τον Άνθρακα" Έως Το 2060

https://apollodoros.substack.com/p/2060?fbclid=IwAR0b7WRolrMMl2STRhb0cNV2cmJ5aN6tU90n9HQ1lbySBW3y5Vel-nRIDRQ

_____________________

3.

Η άλλη Ρωσία: Ο Μεγάλος Αδελφός του Ψηφιακού Ελέγχου

https://rumble.com/v3jare8-213813296.html

________________

4.

Μήπως η Ρωσία γίνεται μια άλλη Κίνα;

https://rumble.com/v3sxi7h-229991021.html

__________________

5.

Το άλλο Πρόσωπο της Ρωσίας του Πούτιν: Το Υγειονομικό Καθεστώς

https://rumble.com/v3o0oxh-221741621.html

_________________

5.

Αλήθεια, οι Ρώσοι τι ήθελαν στα Cyber Polygon;

Κατήχηση παγκοσμιοποίησης

"Το Cyber ​​Polygon 2021 είναι απλώς η πιο πρόσφατη τέτοια προσομοίωση, που υποστηρίζεται από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ... ...είχε προηγηθεί το Cyber ​​Polygon 2020... 

Η Παγκόσμια διακυβέρνηση για την ώρα είναι σκιώδης, αλλά καταφθάνει με βήμα ταχύ…

Της Μαρίας Δεναξά 

🔴 Κάθε χρόνος  μετα την πανδημία εχει την καταστροφή του. Λες και το…σύμπαν στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης και της τεχνολογικής εξέλιξης, βάλθηκε να συνωμοτεί  κατα της ανθρωπότητας. 

🔴 Πόλεμος στην Ουκρανία, σεισμοί, λιμοί καταποντισμοί, κλιματική σχιζοφρένεια…Το λυκόφως του φόβου και του παραλογισμού κυριαρχούν, αναδεικνύοντας την  ανεπάρκεια των δυτικών ηγεσιών, η οποία προκαλεί σοβαρά ερωτήματα για την επικράτηση τους στην εξουσία, τη στιγμή που μέρα με την μέρα, σαν να είναι προγραμματισμένες ή σαν να διαβάζουν το ίδιο εγχειρίδιο χρήσης, υιοθετούν αυταρχικές πολιτικές (παραπληροφόρηση, προπαγάνδα, ποινικοποίηση ελευθερίας της έκφρασης και της αντίθετης άποψης κτλ) σε κοινωνίες όπου  καταργούνται δικαιοσύνη, δικαιώματα , ιδιωτικότητα, ευημερία, παιδεία, υγεία κι έχουν μόνο υποχρεώσεις. 

🔴 Πρακτικές δηλαδή που σε τίποτα δεν έχουν να ζηλέψουν απο τα πιο κατάπτυστα καθεστώτα και με κάνουν να σκέφτομαι αυτό που διάβασα πολύ καιρό πριν.  Πως ο καπιταλισμός και γενικά τα διαφορά συστήματα εξουσίας, το μόνο που τα νοιάζει είναι η επιβίωση τους. Όταν φθάνει το τέλος εποχής τους, διψούν για αίμα και καταστροφή για να ξαναρχίσουν πάλι απο την αρχή.  

🔴 Κι αν με το τέλος του ΒΒ Παγκοσμίου Πολέμου,  πιστέψαμε μέσω της ιστορίας, πως ανέτειλε μια καλύτερη εποχή για την ανθρωπότητα, ο δρόμος που χάραξε αυτή απο τότε μέχρι σήμερα, αποδεικνύει πως ήταν κατευθυνόμενος. Δεν την άφησαν να διδαχθεί τίποτα απο την αιματοβαμμένη ιστορία της.  

🔴 Η επομένη ημέρα θα είναι τρομακτική και ήδη έχουν αναλάβει δράση:  

- Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας 

- Παγκόσμιος Οργανισμός Εργασίας 

- Παγκόσμια Τράπεζα 

Ο «μεγάλος πολιτισμικός μετασχηματισμό

*προδημοσίευση από το υπο έκδοση δοκίμιο με τίτλο :

Η «κανονικοποίηση» των κρίσεων: Σκέψεις κοινωνιολογίας και δομικής ψυχολογίας στη σύγχρονη εποχή.

Οι «απροσδιόριστοι παράγοντες» των κρίσεων εντός των ανθρώπινων συστημάτων

του Δημ.Ναπ.Γιαννάτου

Ο θεμελιακός «μεγάλος μετασχηματισμός» των εννοιών με τις οποίες ασχοληθήκαμε έως τώρα (ιδιαίτερα στις Θετικές Επιστήμες) και της αξίας του πολιτικού σημαινόμενου στις μέρες μας, σχετίζεται εν πολλοίς και με την ερμηνευτική στρέβλωση που υπέστη από τον Θεολογικό Σχολαστικισμό του δυτικού Μεσαίωνα, η αρχαιοελληνική κοσμολογική φιλοσοφία μας (από τους Προσωκρατικούς μέχρι τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη) και η οντολογική γνωσιολογική της συνέχεια στους χριστιανούς Φιλοσόφους της μέσης και ύστερης Βυζαντινής περιόδου (Καππαδόκες Πατέρες, Μάξιμος Ομολογητής, Γρηγόριος Παλαμάς, κ.α),. Ο Θεολογικός Σχολαστικισμός, διαμόρφωσε ένα αυστηρό, ατομοκεντρικό φιλοσοφικό σύστημα «παρέκκλισης» που χαρακτηριζόταν από τον άκρατο αιτιοκρατικό «ορθολογισμό» (ρασιοναλισμό), την αποθέωση του γραμμικού Χρόνου και το χρησιμοθηρικό πνεύμα.

Η «παρέκκλιση» αυτή, επηρεάζει ακόμα την σύγχρονη Πολιτική και την Επιστήμη. Το «παράδειγμα» της φιλοσοφικής παρακαταθήκης του Ηράκλειτου είναι χαρακτηριστικό στις μέρες μας. Σε όλους τους επιστημολογικούς χώρους, κυριαρχεί αποκλειστικά η βαθιά οντολογική φράση του «Τα πάντα ρει». Από την Πολιτική και την Οικονομία, από την Εκπαίδευση και την Τέχνη μέχρι την διαφήμιση προϊόντων και τις σύγχρονες μετανεωτερικές σχολές ψυχοθεραπείας, «επιλέχτηκε» και καθιερώθηκε εκείνη η παρακαταθήκη του Ηράκλειτου που μπορεί να αξιοποιηθεί στην εργαλειακή, μονοδιάστατη χρησιμοποίηση της «αλλαγής» και του «Χρόνου», έναντι της κοινωνικής οντολογίας του «Είναι», της «κοινότητας των σχέσεων» και τη Δημοκρατίας. Λησμονήθηκε – αποσιωπάται δηλαδή – ότι πυρήνας της φιλοσοφίας του Ηράκλειτου για την εύρεση της Ουσίας και της «αλήθεια» των όντων (σ.σ, επομένως και για την γέννηση μιας ουσιαστικής και αναγκαία , συμφωνημένης «καινοτομίας» τις μέρες μας) ήταν ο «Ξυνός» (κοινός) Λόγος. Η δυναμική εξεύρεση της «αλήθειας» εξαρτάται από το «κοινωνείν», από τη σχέση και μετοχή των ανθρώπων στον «κοινό Λόγο». «Το αληθεύειν εστί κοινωνείν». Ναι, τα «πάντα ρει», αλλά εντός εδάφους, ενός τόπου σχέσεων κοινωνίας, ως η ουσία και «Είναι» της Πόλεως.

“Αποστειρωμένες” οι εκλογές στην μεταδημοκρατία

Τραυλός-Tζανετάτος Δημήτρης / 05/07/2023

 

Αποτελεί κοινό τόπο για κοινωνιολόγους, πολιτειολόγους και συνταγματολόγους η διαπίστωση ότι το ισχύον πολίτευμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας βρίσκεται σε προϊούσα πολύπλευρη κρίση. Η κρίση αυτή συνδέεται ιστορικά με την κρίση του φορντισμού και του κεϋνσιανισμού, την καπιταλιστική κρίση και την μετάβαση στον μεταφορντισμό, ιδίως όμως με την εδραίωση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης μετά την κατάρρευση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού. Η χρηματοπιστωτική κρίση των ετών 2007-2008 οδήγησε σε περαιτέρω αποσταθεροποίηση της αστικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας (W. Streeck, 2013).

Στο επίκεντρο της διεξαγόμενης, στην Ευρώπη, συζήτησης για την κρίση της δημοκρατίας, το σχετικό ενδιαφέρον στρέφεται στην καινοφανή όσο και αμφιλεγόμενη έννοια της μεταδημοκρατίας, η οποία φιλοδοξεί να αποτελέσει ένα πρόσφορο εργαλείο για την ανάλυση και ερμηνεία της κρίσης της αστικής δημοκρατίας (J. Rancière, C. Mouffe, C. Crouch). Βασική θέση του –επεξεργασμένου κυρίως από τον Crouch– σχήματος, είναι η παρατηρούμενη, ιδίως μετά την εδραίωση του νεοφιλελευθερισμού, διευρυνόμενη διάσταση μεταξύ τυπικής νομικής-συνταγματικής διασφάλισης της αστικής, αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, των βασικών πυλώνων και θεσμών της, οι οποίοι εξακολουθούν να ισχύουν, και της πραγματικής λειτουργίας και εφαρμογής τους.


Η διάσταση αυτή που υποσκάπτει τη βάση της δημοκρατικής νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος, οδηγεί σε απορρύθμιση όλους τους επί μέρους θεσμούς του αστικοδημοκρατικού πολιτεύματος: την διάκριση των εξουσιών, το κοινωνικό κράτος δικαίου, τα πολιτικά κόμματα, τη λαϊκή συμμετοχή στη διαμόρφωση της πολιτικής βούλησης και τα συνταγματικά δικαιώματα.

Χαρακτηριστικό γνώρισμα του “μεταδημοκρατικού εκφυλισμού” του πολιτικού συστήματος αποτελεί η αυξανόμενη επιρροή των διαμορφωτών της κοινής γνώμης, των τεχνοκρατών-ειδημόνων, των ΜΚΟ (μη κυβερνητικές οργανώσεις), των διαπεπλεγμένων ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων –εθνικών και κυρίως πολυεθνικών– με την πολιτική ελίτ στη λειτουργία του κράτους, τη δράση των κομμάτων και τελικώς στη διαμόρφωση το συσχετισμού των κοινωνικοπολιτικών δυνάμεων και την έκφραση της πολιτικής βούλησης, ιδίως στο κορυφαίο επίπεδο της λαϊκής ετυμηγορίας.


Έτσι, καθώς η λαϊκή βούληση παύει να συνιστά τον κυρίαρχο παράγοντα του πολιτικού παιγνίου και οι κρίσιμες πολιτικές αποφάσεις λαμβάνονται από μία πολιτικοοικονομική ελίτ, ερήμην συχνά των λαϊκών και εθνικών συμφερόντων, η όλη διαδικασία των εκλογών εκφυλίζεται σε ένα άνευρο, ανούσιο και συχνά αδιάφορο για μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος τυπικό τελετουργικό, σε μία θεατρική παράσταση, η επιτυχία της οποίας εξαρτάται από την δεξιοτεχνία του “σκηνοθέτη” και την ερμηνευτική ικανότητα των “ηθοποιών”.

Το φαινόμενο της μεταδημοκρατίας

Βεβαίως το φαινόμενο της μεταδημοκρατίας στην Ευρώπη ενισχύεται αναμφιβόλως με την εξασθένιση του εθνικού κράτους, λόγω εκχώρησης μέρους της εθνικής κυριαρχίας μέσω μεταβίβασης αρμοδιοτήτων εθνικών οργάνων σε όργανα της ΕΕ. (Πρβλ. άρθρο 28 παρ. 2 και 3 ελληνικού Συντάγματος). Αναπτύσσει δε ιδιαίτερη δυναμική στο ευρωενωσιακό δημοκρατικό οικοδόμημα, που βεβαίως με τη σειρά του ενισχύει την μεταδημοκρατική διάβρωση των εθνικών αστικών δημοκρατιών. Δεν είναι τυχαία, η ίσως υπερβολική αλλά όχι αδικαιολόγητη, αναφερόμενη προφανώς στις ευρωεκλογές, θέση ότι οι «μεταδημοκρατικές αποστειρωμένες εκλογές δεν έχουν ούτε την αξία που έχει το χαρτί, πάνω στο οποίο τυπώνονται τα ψηφοδέλτια» (W. Streeck, 2013).

Για την Μεγάλη Επανεκκίνηση του Ανθρώπου

Από Μανόλης Μούστος

- 20 Μαΐου, 2022

ΗΡωσία εισέβαλε στην Ουκρανία. Καταστροφή. Ανυπολόγιστη. Ανθρώπινες απώλειες, προσφυγικά κύματα, διαλυμένες υποδομές. Κι όλα αυτά δίπλα μας, στη γειτονιά μας. Μέσα στην Ευρώπη. Δεν είναι μικρό πράγμα αυτό. Πιο πολύ από όλα, ο πόλεμος στην Ουκρανία διαλύει ψευδαισθήσεις με τις οποίες ζούμε για χρόνια στον δυτικό κόσμο.

Την ψευδαίσθηση ότι αυτά τα πράγματα γίνονται κάπου μακριά από εμάς. Σε μακρινές χώρες, κάπου ανατολικά ή νότια. Σε κάτι Αφγανιστάν, κάτι Συρίες, κάτι Αφρικές. Καλά, εκεί δεν ζουν σε καλύβες και χαμόσπιτα; Τι σχέση έχουμε εμείς με αυτούς; Αυτοί έχουν εμφυλίους και επιδρομές από πολέμαρχους κάθε τρεις και λίγο. Συνηθισμένοι είναι…

Ή την ψευδαίσθηση ότι οι σύγχρονοι πόλεμοι γίνονται πλέον αποκλειστικά με οικονομικά μέσα και διπλωματία. Ή κατασκόπους. Άντε και κανένα drone. Άρματα μάχης και βομβαρδισμοί σε κατοικημένες περιοχές; Στρατιώτες που κινούνται με βαρύ οπλισμό σε έρημες πόλεις; Αυτά είναι ιστορίες που αφηγούνται οι παππούδες μας από το 1940. Αμ δε…

Εμείς εδώ στον «πολιτισμένο» κόσμο. Εμείς εδώ στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα

έχουμε άγχη διαφορετικά. Ανεργία, ακρίβεια, κυβερνητική διαφθορά. Και άλλα πολλά. Πάντως όχι και να τρέχουμε να γλιτώσουμε το κεφάλι μας από βόμβες που πέφτουν από τον ουρανό…

Γιάννης Παπαμιχαήλ 13 λεπτά-καρφιά συμπυκνωμένο το σήμερα εμπρός στον Τεχνοφεουδαρχικό Ολοκληρωτισμό

Η εποχή της αντεπανάστασης κατά Χομπσμπάουμ - Αυτό τον τίτλο θα είχε το βιβλίο του Άγγλου ιστορικού αν ζούσε σήμερα και έγραφε για το σήμερα. Ο προσχηματικός λόγος, εμείς οι προσχηματικοί άνθρωποι, οι προσχηματικές ταυτότητες, η γενικευμένη απαθή επιτρεπτικότητα στα αδιανόητα, με την παρουσία της πολιτικής ορθότητας και με την απουσία τελικά του έμπρακτου κοινωνικού ελέγχου, μια εκλογίκευση της μετανθρωποποίσης μας. Την παρουσία του κενού. Η κατάργηση των αντιθέτων. Η αποστράτευση και αποσύνθεση των συλλογικών υποκειμένων της ιστορίας - Εθνών και κοινωνικών τάξεων. 

Ο ιδιώτης αποξενωμένος από κάθε τι που μέχρι τώρα ιστορικά τον συγκροτούσε σε κοινωνικό ον - υποκείμενο - πολίτη. Πλήρως απορροφημένοι από ιδεοληψίες του σήμερα, έχουμε γίνει πελάτες ενός ξενοδοχείου που πρέπει να πουλήσουμε κάτι κάθε μέρα για να συντηρήσουμε την τεκμηριωμένη μας δουλεία. Ο Ξένος του Καμύ ο κάθε ένας από εμάς που μας οδηγεί στην αυτοτιμωρία, την αυτοακύρωση μας.

 Αποτέλεσμα η απουσία του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης και επόμενο η λεηλασία, η απαξίωση, το τελικό αποτέλεσμα όλων των ανθρώπων από όλους τους ανθρώπους, που από υποκείμενα έχουν μεταλλαχθεί σε αντικείμενα προς χρήση.

Κοντογιώργης: Πουθενά στήν Δύση καί στόν κόσμο δέν παράγεται σήμερα μία, ἔστω, νέα ἰδέα

του Γιώργου Κοντογιώργη

Ἐν ὄψει τοῦ ἀρρήτου παραδόξου πού παρουσίασε στόν ἑλληνικό λαό τό ἀποτέλεσμα τῶν τελευταίων βουλευτικῶν ἐκλογῶν –τοῦ παραδόξου χαρακτῆρα τοῦ γεγονότος ἔτι περαιτέρω πολλαπλασιαζομένου ἀπό τήν ἐκ τοῦ ἰδίου τοῦ λαοῦ προέλευση τῶν ἀνεξήγητων ἀποτελεσμάτων–, πολλοί ἀνατρέχουμε στίς αἰτίες καί τούς παράγοντες διαμορφώσεως τῶν συλλογικῶν ἀποφάσεων. Ἕνας ἀπό τούς πλέον προβεβλημένους στήν ἐποχή μας εἶναι αὐτός τῶν περιβόητων «διανοουμένων»: ἐκεῖνοι εἶναι πού, ἐφοδιασμένοι μέ τίς γνώσεις τους, μέ τά «φῶτα τῆς ἐπιστήμης», θά παρέμβουν στίς κρίσιμες στιγμές προκειμένου νά καθοδηγήσουν τόν λαό. Ἤ καί νά προστρέξουν τῶν ἐξελίξεων, νά ἡγηθοῦν τῆς διαμαρτυρίας. Ἀπό κοντά τους οἱ «καλλιτέχνες» εἶναι ἐκεῖνοι πού μέ τήν ἔμπνευσή τους θεωροῦνται σήμερα ὡς ἑρμηνευτές αὐθεντικοί τῆς ἐθνικῆς ζωῆς μας, πρῶτοι ἐκφραστές τῆς ἀγανάκτησης. Αὐτούς τούς δύο πόλους τῆς σύγχρονης πνευματικῆς ζωῆς, ἔτσι, ἀναζητήσαμε στήν ἑπόμενη ἡμέρα τῶν πολιτικῶν ἐξελίξεων: «Ὑπάρχουν»; Καί, ἄν ναί, τί πιστεύουν; Ὁ ὁμ. Καθηγητής τῆς Παντείου κ. Γεώργιος Κοντογιώργης ἀναδιατύπωσε «ἐπί τό ὀρθότερον» τήν ἐρώτηση ὡς ἑξῆς: «Γιατί δέν ὑπάρχει γενιά Ἑλλήνων διανοουμένων καί καλλιτεχνῶν μέ προοδευτική σήμανση σήμερα;». 

Εξηγεί, ἔτσι, στήν «ΕτΚ» τό κενό τῆς διανόησης ὄχι μόνο στήν «ἑτερόφωτη» Ἑλλάδα ἀλλά καί στήν «φωτοφόρα» Δύση, ἕνα κενό πού ἐπιδεινώνει δραματικά τό ἀδιέξοδο τοῦ συγχρόνου πολιτικοῦ συστήματος, τό ὁποῖο ὁ ἴδιος ἔχει χαρακτηρίσει ὡς «αἱρετή μοναρχία». Τό δυσοίωνο εἶναι ὅτι ὁ κ. Κοντογιώργης ἐπιβεβαιώνεται στίς προβλέψεις του –τόν ἐπαληθεύουν τά οἱονεί μοναρχικά ποσοστά τῶν ἐκλογῶν…

του Γιώργου Κοντογιώργη,
Ἡ ἰδεολογική ἐπιδρομή τῆς διανόησης

1 Θά φανεῖ παράδοξος ὁ ἰσχυρισμός ὅτι δέν ὑπάρχει οὔτε ψῆγμα ἑλληνικῆς διανόησης σήμερα πού νά ἔχει νά πεῖ κάτι γιά ὅ,τι συμβαίνει στήν Ἑλλάδα καί στόν κόσμο. Γιά νά εἶμαι ἀκριβής, τέτοια γενιά διανοουμένων δέν ὑπῆρξε ποτέ στήν Ἑλλάδα, τοὐλάχιστον τῆς μεταπολίτευσης [1].

Κατά τήν πρώτη περίοδο τῆς μεταπολίτευσης, ἔκαμε τήν ἐμφάνισή της στήν Ἑλλάδα μία πνευματική τάξη ἡ ὁποία ἀναλώθηκε στήν ἑρμηνεία τοῦ ἑλληνικοῦ φαινομένου. Πυρῆνας τοῦ ἐπιχειρήματός της ἦταν ὅτι ἡ ἑλλαδική κοινωνία ἀνῆκε ὡς κοινωνία στήν οἱονεί τριτοκοσμική «περιφέρεια» τοῦ «κέντρου τῆς πρωτοπορίας», καί ἐξ αὐτοῦ τοῦ λόγου τό ἑλλαδικό κράτος δέν μπόρεσε νά ἐκσυγχρονισθεῖ καί νά προσομοιάσει στό εὐρωπαϊκό του «πρότυπο». 

Ἡ διανόηση αὐτή ἀνέλαβε νά τεκμηριώσει τήν ἐν λόγῳ ἄποψη, μέ τόν ἰσχυρισμό ὅτι ἡ ἑλληνική κοινωνία δέν πέρασε ἀπό τήν Ἀναγέννηση καί τόν Διαφωτισμό λόγῳ τῆς βεβαρημένης κληρονομιᾶς τοῦ Βυζαντίου καί τῆς Τουρκοκρατίας πού ἔφερνε μαζί της ὡς βίωμα ἐντός τοῦ ἑλλαδικοῦ κράτους.

Γιά τό ἰδεολογικά διατεταγμένο αὐτό ρεῦμα ἀρκοῦσε ἡ ταξινόμηση τοῦ ἱστορικοῦ ἑλληνισμοῦ στήν κατηγορία τῆς «περιφέρειας», μέ κέντρο τήν φεουδαλική Δύση καί τελική ἐκδοχή της τήν ἀπολυταρχία. Συνήγαγε, δηλαδή, ὅτι τό καθεστώς τῶν Ἑλλήνων τοῦ Βυζαντίου καί τῆς Τουρκοκρατίας ἦταν κατώτερο ἐκείνου τῆς φεουδαρχίας, ἑπομένως δέν ἦσαν προετοιμασμένοι νά βιώσουν τήν βαυαρική ἐλέῳ Θεοῦ ἀπολυταρχία καί τίς συνέχειές της. 

Αὐτό τό τριτοκοσμικό καθεστώς τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας ἐξηγοῦσε ἐπίσης τό αὐταρχικό καθεστώς 1967. Ἔχω ἐξηγήσει ἀλλοῦ τό μέγεθος τῆς φαλκίδευσης τῆς Ἱστορίας πού ἀπαιτοῦσε τό ἐγχείρημα αὐτό, προκειμένου νά νομιμοποιηθεῖ τό κρατικό ἐμφύτευμα τῆς ἀπολυταρχίας στήν μήτρα τοῦ οἰκουμενικοῦ ἑλληνισμοῦ καί νά ὑποτιμηθεῖ τό πρόταγμα τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης πού ἦταν σαφῶς ἀντιαπολυταρχικό, δημοκρατικό καί ἐναρμονισμένο μέ τό  διατηρήσουν παρά τά δεινά τῆς ὀθωμανικῆς δεσποτείας [2].

Για την Δημοκρατία – Κορνήλιος Καστοριάδης

Του Δημήτρη Γιαννάτου 

Τα σύγχρονα συντάγματα αρχίζουν με διακηρύξεις των δικαιωμάτων, των οποίων η πρώτη
φράση είναι είτε ένα θεολογικό πιστεύω είτε μια αναλογία: «Η φύση διέταξε…» ή «ο Θεός διέταξε…», ή «Πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι έχουν δημιουργηθεί ίσοι» (ο τελευταίος αυτός ισχυρισμός είναι, ούτως ή άλλως, εσφαλμένος: η ισότητα είναι δημιουργία των ανθρώπων που δρουν πολιτικά). Σε σύγκριση με τα ανωτέρω, οι αθηναϊκοί νόμοι περιλαμβάνουν ένα στοιχείο αξεπέραστης βαθύτητας: αρχίζουν πάντα λέγοντας: «Έδοξε τη βουλή και τω δήμω», «Φάνηκε καλό, η καλοζυγισμένη γνώμη της βουλής και του λαού ήταν ότι…», και κατόπιν ακολουθεί το κείμενο του νόμου. Αυτό το έδοξε είναι εκπληκτικό, είναι αληθινά ο ακρογωνιαίος λίθος της δημοκρατίας.


Δεν διαθέτουμε επιστήμη για το τι είναι καλό για την ανθρωπότητα, και δεν θα την αποκτήσουμε ποτέ.
Αν υπήρχε, δεν θα έπρεπε να αναζητούμε τη δημοκρατία, αλλά μάλλον την τυραννία εκείνου που θα κατείχε την επιστήμη αυτή. Θα επιχειρούσαμε να τον βρούμε για να του πούμε: «Ωραία, εσύ θα κυβερνήσεις επειδή κατέχεις την πολιτική επιστήμη». Αυτό άλλωστε λένε ρητά ο Πλάτων και πολλοί άλλοι˙ αυτό έλεγαν επίσης και οι κόλακες του Stalin: «Επειδή γνωρίζεις την ιστορία, την οικονομία, τη μουσική, τη γλωσσολογία…
Και ζήτω ο γενικός γραμματέας!».

Οι Αθηναίοι όμως έλεγαν: «Η καλοζυγισμένη γνώμη της βουλής και του λαού είναι να θεσπιστεί το εξής…». Αυτό σημαίνει ότι η δημοκρατία είναι το καθεστώς της δόξης, δηλαδή της καλομελετημένης γνώμης, της ικανότητάς μας να σχηματίζουμε γνώμη πάνω σε ζητήματα που ξεφεύγουν από τους γεωμετρικούς συλλογισμούς.

___ ΘΕΩΡΙΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ και ΣΥΝΩΜΟΤΕΣ ___

 ΟΡΓΟΥΕΛ  - ΧΑΞΛΕΫ - ΠΟΣΤΜΑΝ 

“Τι είναι χειρότερο άραγε; Να βλέπει κάποιος θεωρίες συνωμοσίας ή να κάνει ότι δεν βλέπει τις πράξεις των συνωμοτών;“

του Δημήτρη Τσιριγώτη

" Ο Τζώρτζ Όργουελ στο βιβλίο του «1984», που εκδόθηκε το 1949, προέβλεψε ότι κάποια στιγμή στο μέλλον -συγκεκριμένα το έτος 1984- ο κόσμος θα φτάσει σε ένα σημείο όπου θα υπάρχει ένα και μοναδικό ολοκληρωτικό καθεστώς που θα ασκεί τον απόλυτο έλεγχο στις συνειδήσεις και ως εκ τούτου και στις συμπεριφορές των ανθρώπων. 

Ότι το Κόμμα θα ασκούσε την εξουσία μέσω της προσωποποίησης του, αυτής του Μεγάλου Αδελφού. 

Ο στόχος του Μεγάλου Αδελφού θα ήταν ο απόλυτος έλεγχος της σκέψης και της ελευθερίας της έκφρασης που θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσω των απαγορεύσεων και του φόβου, δηλαδή με την τρομοκράτηση και την καταστολή.

Αντιθέτως ο  Άλντους Χάξλεϋ στο βιβλίο του «Brave New World» (Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος) που εκδόθηκε το 1932 προέβλεπε ότι στο μέλλον, εν έτει 2495, θα έχει επικρατήσει το Παγκόσμιο Κράτος με τη βοήθεια των Δέκα Μεγάλων Διαχειριστών, δηλαδή δέκα ισχυρότατων αφεντικών που θα έχουν σαν σκοπό να μετατρέψουν τους ανθρώπους σε ευτυχισμένους δούλους, χωρίς τη χρήση βίας ,τρομοκρατίας και καταστολής. 

Για αυτούς το θέμα θα ήταν ξεκάθαρο. 

Ο λαός εταίρος, μέρος της πολιτείας ή ο λαός στην ιδιωτεία με την ψήφο του

Του Γεώργιου Κοντογιώργη

Μπήκαν μπροστά τα κομματόσκυλα για να βρωμίσουν τον ελεύθερο λόγο παραφραζοντας τον και  εμφανίζοντάς τον ως ιδιοτελή καθώς πλησιάζουν οι εκλογές. Τρομάζουν με τη σκέψη ότι μπορεί να ανοίξουν τα μάτια τους οι πολίτες και να πάψουν να συμπεριφέρονται ως πελάτες, εργοδότες της μοναρχευόμενης κομματοκρατίας...

 Μαντρώστε τη σκέψη του λαού, είναι ο μόνος τρόπος για να επιπλέουν στα λύματα του κομματικού καταγωγίου δαπάναις της χώρας....

Το πρόβλημα ωστόσο είναι ότι για να εξαπατήσουν, να χειραγωγήσουν τον πολίτη παραποιούν, ψεύδονται και διαπράτουν απάτη αποδίδοντας μου απόψεις που δεν είπα. Εξήγησα ότι καθένας είναι ελεύθερος να ψηφίσει ή να μην ψηφίσει, δικό του θέμα. Διευκρίνισα όμως ότι πρέπει να γνωρίζει ποια είναι η σημασία της ψήφου -είτε ψηφίσουν είτε όχι- στο πολιτικό σύστημα της έκφυλης απολύτως ολιγαρχικής μοναρχίας. Διευκρίνισα όταν ερωτήθηκα ότι εγώ δεν ψηφίζω διότι δεν συμμετέχω σε ένα σύστημα που δεν αναγνωριζω διότι δεν μου επιτρέπει να συμμετέχω στις αποφάσεις του για τις τύχες μου..

 Δεν είναι νοητό να διδάσκω τη δημοκρατία και να επικροτώ την απάτη της απόλυτης μοναρχιας. Και μάλιστα μιας μοναρχίας που συστηματικά χρεώνεται με την καταστροφή και την υποτέλεια της ελληνικής κοινωνίας. Τα εντεταλμένα κομματόσκυλα που αναζητούν ρόλους για να μην παραμένουν στα αζήτητα της δημοσιότητας και της εξουσίας, ξέρουν ότι για να τον αποκτήσουν πρέπει ο λαός να λειτουργεί ως αγέλη προβάτων, να μην σκεπτέται αλλά να χειροκροτεί και να ψηφίζει με φαλκιδευμένη ψήφο. Γιατί αν βγει από το μαντρί της α-σκεψίας θα τους ρήξει στον καιάδα της αφάνειας. Όλα αυτά α σουραύλια της κομματοκρατίας που θέλουν την κοινωνία αγέλη προβάτων που θα υπακούει άκριτα στην εξουσία της αποκρύπτουν ότι λειτουργούν ως κοινοί απατεώνες αποκαλώντας την απόλυτη μοναρχία ως δημοκρατία. 

Έχουν το θράσος να διακηρύσουν ότι αν επικρατήσουν αυτοί θα ανέβει ο λαός στην εξουσία. Ξέρουν ότι αν τους γυρίσει την πλάτη ο λαός στις εκλογές θα πάψουν να υπάρχουν. Γι αυτό αγωνιούν. Διαπληκτίζονται  μεταξύ τους ποιός θα λαηλατήσει αποτελεσματικότερα το λαό και θα υπονομεύσει την πατρίδα. Ο λαός στις εκλογές το μόνο που κάνει με την ψήφο του είναι να επιλέξει τον ανεξέλεγκτο μονάρχη-δήμιό του που θα συμβάλει στην έτι περαιτέρω στην καταστροφή του.

Π. Ήφαιστος, Ο κόσμος το 2023 και τις επόμενες δεκαετίες υπό κοσμοϊστορικό πρίσμα. Ο πόλεμο της Ουκρανίας. Μια νέα αφετηρία

Η νέα στρατηγική αφετηρία που αναδείχθηκε με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία δεν προέκυψε ξαφνικά. Εκκολάφθηκε κατά την διάρκεια των τριών δεκαετιών της Μεταψυχροπολεμικής ιστορικής φάσης μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.

Ο όρος «πόλεμος», ορθότερα και πιο περιεκτικά, δεν είναι μόνο η ένοπλη σύρραξη. Είναι μια μεγάλη αλυσίδα με πολλούς κρίκους που αρχίζει από τις προθέσεις τους εξοπλισμούς, την ανάπτυξη δυνάμεων, την διπλωματία και τον στρατηγικό σχεδιασμό που συμπλέκει βραχυχρόνιους, μεσοπρόθεσμούς και μακροχρόνιους στρατηγικούς σκοπούς. Η ένοπλη σύρραξη δεν είναι παρά μόνο ο τελευταίος κρίκος. Εάν κάτι άλλαξε όσον αφορά την ηγεμονική διαπάλη του 20ου αιώνα, είναι ότι, μετά την κρίση της Κούβας το 1963 συνειδητοποιήθηκε ο κίνδυνος πυρηνικού ολοκαυτώματος.

Εξ ου και με μυστικά τότε πρωτόκολλα όταν υπογράφτηκαν οι συμφωνίες SALT/ABMτο 1973, οι τότε δύο υπερδυνάμεις δεσμεύτηκαν να μην βρεθούν η μια απέναντι στην άλλη ακόμη και σε συμβατικό πόλεμο καθότι θα μπορούσε να κλιμακωθεί σε πυρηνικό πόλεμο. Το δόγμα ήταν MAD (mutual assured destruction – βεβαιωμένη αμοιβαία καταστροφή), δηλαδή περιορισμό των αριθμών των διηπειρωτικών πυραύλων και ένα μόνο μικρό αριθμό αντιβαλλιστικών πυραύλων ούτως ώστε να υπάρχει αποτροπή μιας επίθεσης που θα προκαλούσε αντεπίθεση και καταστροφή αμφοτέρων.

Ο πόλεμος μεταξύ των υπερδυνάμεων για την πλανητική κατανομή ισχύος και συμφερόντων διεξαγόταν και συνεχίζει να διεξάγεται στις περιφέρειες και εις βάρος λιγότερο ισχυρών κρατών. Αυτό το καταμαρτυρούμενο γεγονός ενέχει συνέπειες βαθύτατων προεκτάσεων για τα κράτη των περιφερειών, ιδιαίτερα εάν συνεκτιμηθεί το γεγονός ότι εντός του ώριμου πλέον πολυπολικού διεθνούς συστήματος πολλών ηγεμονικών δυνάμεων κατόχων πυρηνικής ισχύος, η διαπάλη για ισχύ και πόρους θα διεξάγεται πρωτίστως στις περιφέρειες του πλανήτη.

Ανάγκη κατανόησης της πολυπολικότητας και άλλων μακροχρόνιων τάσεων

Υπό το πιο πάνω ευρύτερο πρίσμα οι εκτιμήσεις για τις προβολές τάσεων το 2023 έχουν νόημα μόνο εάν συνεκτιμούν τα νέα δεδομένα που πυροδότησε ο πόλεμος της Ουκρανίας. Στο επίπεδο των ηγεμονικών δυνάμεων του πολυπολικού πλέον διεθνούς συστήματος καταμαρτυρούνται ήδη στρατηγικές ανακατατάξεις οι οποίες σημαίνουν ότι ο κόσμος εισήλθε σε μια μεταβατική φάση πολλών ετών εάν όχι και πολλών δεκαετιών.

Η στρατηγική κάθε κράτους, κατά συνέπεια, απαιτείται να συνεκτιμά επαρκώς το γεγονός ότι η σταθεροποίηση νέων πλανητικών στρατηγικών ισορροπιών δεν επίκειται στο ορατό μέλλον. Για αυτούς και πολλούς άλλους λόγους οι κοινωνίες και οι πολιτικές εξουσίες όσων κρατών θέλουν να αποφύγουν ζημιές και βλάβες, έχουν συμφέρον να συνεκτιμήσουν σωστά και ορθολογιστικά τα εξής:

• Την σημασία του κράτους ως θεσμού αυτεξούσιου συλλογικού βίου, ευημερίας και ασφάλειας.
• Τον πραγματικό χαρακτήρα της σύγχρονης διεθνούς πολιτικής και του τρόπου που εξελίσσεται εντός ενός πολυπολικού κόσμου που θα καθιστά την εφαρμογή των προνοιών του διεθνούς δικαίου πιο δύσκολη.
• Την σημασία προσδιορισμού ιεραρχημένων εθνικών συμφερόντων στην βάση των οποίων χαράσσεται εθνική στρατηγική.
• Την σημασία ισόρροπων και συμμετρικών σχέσεων με άλλα κράτη και κυρίως τα ισχυρά με τα οποία θα πρέπει αδιάλειπτα να διεξάγονται εξεζητημένες συναλλαγές.
• Την σημασία της ισχύος για την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της Επικράτειας. Μεταξύ άλλων, αυτό σημαίνει επαρκείς οικείους συντελεστές ισχύος και συμμαχικές εξισορροπήσεις που απαιτείται να συνεκτιμούν το γεγονός, όμως, ότι οι συμμαχικές συγκλίσεις είναι πάντα ρευστές και εύθραυστες.

Κομμουνισμός: Η νέα ιδεολογία της Παγκόσμιας Ελίτ – Πώς στην Δύση και στην Ελλάδα επαναφέρουν τη «Σοβιετική Ένωση»

Εφαρμόζεται κατά γράμμα το «Τhe Great Reset» του Κλάους Σβαμπ....

Ο πρωθυπουργός  Κυριάκος Μητσοτάκης το Σάββατο εξήγγειλε την ουσιαστική αναβίωση της… Σοβιετικής Ένωσης στην Ελλάδα, η οποία αναβίωση έχει βάλει τις βάσεις της στον καιρό της πανδημίας όταν και οι Έλληνες κλείστηκαν στα σπίτια τους και έπαιρναν 500ευρα για να… κάθονται.

Μήπως ο (νεο)κομμουνισμός που προάγεται από τους δήθεν νεοφιλελεύθερους είναι η νέα ιδεολογία της Παγκόσμιας Ελίτ;

Η επιδοματική πολιτική θα είναι ο νέος τρόπος ζωής που θα επιβληθεί σε δισεκατομμύρια ανθρώπων;

Άλλωστε τελικά συμφέρει να δίνονται 500 ευρώ στους… ιθαγενείς γιατί κοστίζει λιγότερο από το να πραγματοποιούνται αέναες επενδύσεις για να διατηρηθούν… σε κατάσταση σχετικής «ευτυχίας».

Δηλαδή προτιμούν να πληρώνονται και να κάθονται από το να δημιουργούνται συνεχώς νέες εργασιακές δομές για αυτούς γιατί «φανταστικά» λεφτά άνευ πραγματικού αντικρίσματος δημιουργούνται εύκολα, αλλά πραγματικές οικονομίες απαιτούν πραγματικούς πόρους και πραγματικές δουλειές, όχι… υπηρεσίες.

Το 2020, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) του Klaus Schwab πραγματοποίησε μια προσομοίωση με την ονομασία “Cyber ​​Polygon 2020”, η οποία προέβλεπε μια επερχόμενη παγκόσμια καταστροφή που θα άλλαζε τα πάντα στις εργασιακές και οικονομικές σχέσεις,

Τα ισραηλινά λογισμικά και η μετατροπή της Ελλάδας σε αποικία δεδομένων

Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος

Pegasus και Predator συνιστούν τομή στη χρήση των τεχνολογιών της πληροφορίας, με τον ίδιο τρόπο που τα drones συνιστούν τομή στην τέχνη του πολέμου.
Μιλώντας στον Νίκο Χατζηνικολάου, ο πρωθυπουργός είπε ότι τα ισραηλινής προελεύσεως προγράμματα παρακολούθησης Pegasus και Predator, που χρησιμοποιήθηκαν στην Ελλάδα, είναι δύο από εκατοντάδες κακόβουλα λογισμικά που «κυκλοφορούν» διεθνώς.


Κάνει λάθος. Τα δύο αυτά λογισμικά και ορισμένα ακόμα συναφή, της ίδιας «οικογενείας», που εμφανίζονται σταδιακά τώρα, συνιστούν τομή, «ποιοτικό άλμα» στη χρήση των τεχνολογιών της πληροφορίας τόσο για μαζικές παρακολουθήσεις σε βάθος και οικοδόμηση μιας ολοκληρωτικής τάξης πραγμάτων, όσο και στους πολέμους για τον έλεγχο, την κατασκόπευση και τη χειραγώγηση ολόκληρων χωρών, κοινωνιών, πολιτικών και κρατικών συστημάτων, με τον ίδιο τρόπο που τα drones συνιστούν τομή στην τέχνη του πολέμου. «Ο κόσμος περνάει μια επανάσταση στον τομέα των κατασκοπευτικών τεχνολογιών», διαπιστώνει το Foreign Affairs. Τα λογισμικά αυτά είναι επίσης η αιχμή του δόρατος της ισραηλινής προσπάθειας για επικράτηση και κυριαρχία στους παγκόσμιους, ακήρυκτους πολέμους των δεδομένων και των πληροφοριών.

Επιτρέπουν την εις βάθος παρακολούθηση με μαζικό τρόπο ακόμα και προστατευμένων κυβερνητικών και στρατιωτικών επικοινωνιών, δεν εντοπίζονται εύκολα, είναι σε θέση να «ρουφήξουν» κυριολεκτικά τα δεδομένα μιας χώρας, του πολιτικού, εκδοτικο-δημοσιογραφικού, οικονομικού και κρατικού της προσωπικού, όχι μόνο το τι λένε στο τηλέφωνο, αλλά όλα όσα αφορούν την προσωπική ζωή των ιδίων και των οικογενειών τους, τις νόμιμες και παράνομες οικονομικές τους συναλλαγές, την ψυχολογική κατάσταση και τις ιδέες τους. Αποσπούν από τα κινητά όλο το πλήθος των πληροφοριών που είναι αποθηκευμένες (κωδικοί, εφαρμογές, κοινωνικά δίκτυα κλπ.), αλλά και τα καθιστούν μαγνητόφωνα των συνομιλιών στον χώρο όπου βρίσκονται και φωτογραφικές μηχανές για λογαριασμό των παρακολουθούντων – οι οποίοι αποκτούν έτσι πρωτοφανείς δυνατότητες χειραγώγησης, ελέγχου και εκβιασμού ολόκληρων χωρών, που γίνονται τελικά εσωτερικά «δικτατορίες» και εξωτερικά «αποικίες δεδομένων» των παγκόσμιων «νταβατζήδων», για να χρησιμοποιήσουμε και εμείς την «μπαϊρακτάρειο» έκφραση του Κώστα Καραμανλή.

Το ελεγχόμενο χάος και οι σύγχρονοι Οντουάρπα

Ο ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΤΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ ΩΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ

• Εμβολιασμός, 4η Βιομηχανική Επανάσταση και χάος
• Λιπιδικά νανοσωματίδια και φλεγμονές
• Eπικίνδυνη και η ενδορινική χορήγηση;
• Παράνομη η ανθρώπινη γενετική τροποποίηση
• Το διάταγμα Μπάιντεν και οι σύγχρονοι Οντουάρπα
• Βιοπληροφορική και βιοκατασκευή
• Ευρω-ατλαντισμός εναντίον Ευρασιανισμού

Το 1992 ο Στήβεν Μαν (Steven Mann), υψηλόβαθμο στέλεχος του διπλωματικού σώματος και του Υπουργείου Αμύνης των ΗΠΑ, δημοσίευσε ένα ολιγοσέλιδο δοκίμιο με τίτλο The Chaos Theory and Strategic Thought (θεωρία του Χάους και Στρατηγική Σκέψη).

Σ’ αυτό το πόνημα ανέλυε ποια θα έπρεπε να είναι η στρατηγική των ΗΠΑ απέναντι στην πρώην Σοβιετική Ένωση που μόλις είχε διαλυθεί, και γιατί οι παλαιοί τρόποι του ψυχρού πολέμου ήταν πλέον ξεπερασμένοι. Ο Μαν πρότεινε ότι η δημιουργία μιας Νέας Τάξης Πραγμάτων όπου οι ΗΠΑ θα διατηρούσαν ηγετικό ρόλο, θα έπρεπε να βασιστεί στην εφαρμογή των αρχών της Θεωρίας του Χάους στην στρατηγική της, με τον εξής τρόπο:

Όταν ένα πολιτικό σύστημα πιέζεται πολύ, έχοντας εισέλθει σε κατάσταση σύγκρουσης με τους αντιπάλους του, προκειμένου να τους αδρανοποιήσει πρέπει να τους αντιμετωπίσει ως ηλεκτρονικούς υπολογιστές μολύνοντας τα λογισμικά τους (Software) με «ιούς», όπως ακριβώς μολύνουν οι χάκερ τα Software των στόχων τους.

Tα Software ήταν οι στοχευμένοι πληθυσμοί και οι «ιοί» οι ιδεολογίες και οι δράσεις με τις οποίες οι ΗΠΑ έπρεπε να τους μολύνουν, προκαλώντας ελεγχόμενο χάος, το οποίο εν συνεχεία θα αυτο-οργανωνόταν με βολικό γι’ αυτές τρόπο,  σύμφωνα άλλωστε και με το πρόταγμα των ιερατείων της εξουσίας, Ordo Ab Chao (Τάξη από το Χάος), επεκτείνοντας την παρασιτική παραμονή τους στην παγκόσμια κυριαρχία, όπως πίστευαν.

Έτσι εξαπολύθηκε ως «ιός» από το βαθύ κράτος των ΗΠΑ, αρχικά η δημιουργία και η υποστήριξη κάθε ισλαμιστικού εξτρεμιστικού κινήματος (Αλ Κάιντα, επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, ISIS κλπ.) και αργότερα η υποκινούμενη μαζική εισβολή Αφροασιατών μουσουλμάνων λαθρομεταναστών στην Ευρώπη, καθότι το φονταμενταλιστικό Ισλάμ από μόνο του ανέκαθεν αποτελούσε εξέχοντα παράγοντα χάους και αστάθειας. Στις ίδιες τις ΗΠΑ, ο «ιός» ήταν η ανεξέλεγκτη μετανάστευση λαθρομεταναστών από τη Λατινική Αμερική.

Ακολούθησε ο ιός της περίφημης «Αραβικής Άνοιξης» που όλως τυχαίως μόλυνε μόνο τις μουσουλμανικές χώρες που ήταν φιλικά προσκείμενες προς τη Ρωσία όπως το Ιράν, το Ιράκ, η Λιβύη, η Τυνησία, η Αλγερία, η Συρία, η Υεμένη, το Μπαχρέιν, η Αίγυπτος κ.ά. με σκοπό να προκληθούν εμφύλιοι πόλεμοι και μαζική μετανάστευση μουσουλμανικών πληθυσμών προς την Ευρώπη.

Κατόπιν προέκυψαν οι ιοί της λυσσώδους προώθησης των δικαιωμάτων των μειονοτήτων εις βάρος των δικαιωμάτων των εθνών και της θεωρίας του Κοινωνικού Φύλου, μέσω των φεστιβάλ «υπερηφάνιας» Gay Pride, και της προώθησης των ΛΟΑΤΚΙ σε κάθε δυνατή θέση του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, και ειδικά στα πανεπιστήμια και στον χώρο των ΜΜΕ.

Μετά ξεπήδησε ο «ιός» της υπερθέρμανση του πλανήτη δήθεν εξαιτίας των ορυκτών καυσίμων και όλες οι φυσικές καταστροφές −που κάποιες απ’ αυτές μπορεί και να ήταν τεχνητές− βαφτίστηκαν κλιματικές.

Ύστερα ήρθε ο «ιός» του γάμου και της τεκνοθεσίας των ομοφυλόφιλων, και ο «ιός» των δημόσιων παραστάσεων με εμφανή προβολή του Μπαφομέτ και σατανιστικών τελετουργικών.

Εν συνεχεία ο «ιός» του φακελώματος του δημοσίου τομέα και της ιδιωτικής ζωής των πολιτών που βαφτίστηκε «ψηφιακή μεταρρύθμιση», η λατρεία της τεχνολογικής εξέλιξης −η περιβόητη 4η Βιομηχανική Επανάσταση− η γενετική μηχανική, η ρομποτική, η βιοπληροφορική και η βιοκατασκευή που βαφτίστηκαν «καινοτομία».

Τέλος, αναδύθηκε ο «ιός» της ψευτο-πανδημίας που κορυφώθηκε με τις γονιδιακές υποτιθέμενες θεραπείες mRNA, και βεβαίως είναι υπό εξέλιξη ο τελευταίος «ιός», ο μετανθρωπισμός.

Τα προαναφερθέντα απετέλεσαν τους θανατηφόρους ιούς που εξαπέλυσε η ατλαντική ολιγαρχία προκειμένου να αποτρέψει αφενός μεν την επανάσταση των πολιτών της κατά της κολοσσιαίας ληστείας της ιδιωτικής περιουσίας τους από την [ιδιωτική] Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (FED) και της ασύλληπτης διαφθοράς των αμερικανικών και των λοιπών κυβερνήσεων της Δύσης, και αφετέρου δε να επεκτείνει την ισχύ του ΝΑΤΟ, με στόχο να ανατρέψει την ανάδυση του Ευρασιανισμού, δηλαδή της Κίνας, της Ρωσίας και της Ινδίας, καθώς και τη συσπείρωση 65 χωρών της Ευρασίας γύρω τους που αντιπροσωπεύουν περίπου 4,5 δισεκατομμύρια ανθρώπους.

Η ψευτοπανδημία και ο μαζικός εμβολιασμός ήταν το προτελευταίο «colpo grosso» προκειμένου να αποφύγουν την εκθρόνιση του δολαρίου ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, το οποίο κυριάρχησε ως γνωστόν μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το πυροτέχνημα του μετανθρωπισμού δεν είναι παρά ο τελευταίος (και κυριολεκτικά φαρμακερός) ιδεολογικός «ιός» των ατλαντικών ελίτ που ονειρεύονταν να καταστήσουν το «ελεγχόμενο χάος» ως το μόνο τρόπο επιβολής της κυριαρχίας τους.

Δεν τα κατάφεραν όμως. Παρ’ όλο το αφήγημα περί ηθικής υποχρέωσης των δυτικών πολιτών να πεινάσουν και να κρυώσουν, ως στήριξη απέναντι στην Ουκρανία, μια χώρα που δεν ανήκει καν στο ΝΑΤΟ ή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι δυτικοί πολίτες αρχίζουν να αντιδρούν: το δολάριο εκθρονίστηκε, ο πληθωρισμός ανέβηκε στα ύψη στη Δύση, η απάτη της ασφάλειας των εμβολίων αποκαλύπτεται σε όλο της το μεγαλείο και ο κόσμος θέλει να δείρει τον αγαπημένο Ισραηλινό συνεργάτη του Κλάους Σβαμπ και του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, Γιουβάλ Νώε Χαράρι, ιστορικό, και προφήτη του μετανθρωπισμού και της διεθνούς Χαζαρικής μαφίας, για τις ύβρεις που ξεστομίζει σχεδόν καθημερινά:

ΟΛΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΕΔΩ:https://aperopia.fr/10-2022/to-elegchomeno-chaos-kai-oi-sygchronoi-ontoyarpa/

ΠΗΓΗ: https://aperopia.fr/10-2022/to-elegchomeno-chaos-kai-oi-sygchronoi-ontoyarpa/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ὅταν ἡ ἐλευθερία ὑπονομεύει τήν ταυτότητα.

Γράφει ὁ Μανώλης Κοττάκης – Διευθυντής τῆς ἐφημερίδος «ΕΣΤΙΑ».

«ΚΑΤΑ βάση ὁ λαϊκισμός φαίνεται νά εἶναι τό ὄνομα πού δίδει ἡ ἄρχουσα τάξη στήν δημοκρατία ὅταν δέν τῆς ἀρέσει τό ἀποτέλεσμά της. Μέ ἄλλα λόγια, ἔτσι μπορεῖς νά ἀπορρίψεις τό ἀποτέλεσμα τῶν δημοκρατικῶν διαδικασιῶν ἤ τῶν ἐκλογῶν ὅταν δέν εἶναι φιλελεύθερες. (…) Στήν ἄρχουσα τάξη κάθε φορά πού χρησιμοποιοῦν τήν λέξη δημοκρατία μέ θετική ἔννοια ἐννοοῦν τόν φιλελευθερισμό, τά ἀτομικά δικαιώματα, τήν πρόοδο. Ὅταν ἡ δημοκρατία, δηλαδή ὁ λαός, ἀπορρίπτουν κάποιες πλευρές τοῦ φιλελευθερισμοῦ, τά ἀνοιχτά σύνορα, ὅταν ἀπαιτοῦν περιορισμούς στήν μετανάστευση, αὐτό εἶναι λαϊκίστικο. Αὐτό σημαίνει ὅτι οἱ ἄνθρωποι ψήφισαν κάτι πού δέν ἀρέσει στήν ἐλίτ, ὁπότε ἀντί νά τό ὀνομάσουν δημοκρατία, τό ὀνομάζουν λαϊκισμό, πού ἔχει ἀρνητική χροιά». Οἱ σκέψεις αὐτές ἀνήκουν στόν καθηγητή τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Νότρ Ντάμ στήν Ἰνδιάνα Πάτρικ Ντενήν καί δημοσιεύθηκαν στήν «Ἑστία τῆς Κυριακῆς» στίς 17 Ἀπριλίου 2022 (συνέντευξη στήν Μαρία Κορνάρου). Ἀνέτρεξα ἀμέσως σέ αὐτές, ἀφοῦ παρακολούθησα χθές ὅλες σχεδόν τίς πρωινές ἐκπομπές καί τά δελτία εἰδήσεων. Ἡ «μανιέρα» γιά τίς ἰταλικές ἐκλογές ἦταν ἀκριβῶς ἡ ἴδια ἀπό τά γνωστά ξινισμένα μοῦτρα, μεταξύ τῶν ὁποίων καί βουλευτές τῆς ΝΔ.

«Τί μᾶς βρῆκε μέ τήν Μελόνι! Λαϊκισμός, ἀκροδεξιά, φάντασμα, ναζισμός, Πούτιν.» Παπαγαλία τό ἔχει μάθει τό ποίημα ἡ καθεστηκυῖα διανόησή μας. Σύννεφο πάει τό non paper. Κανένας προβληματισμός γιά τό 42% τῆς ἀκροδεξιᾶς στήν Γαλλία, ἡ ὁποία μεταμορφώνεται ταχέως καί σαφῶς σέ συστημική δεξιά, χωρίς μεγάλες ἀλλαγές στίς βασικές της θέσεις. Κανένας προβληματισμός γιά τό ἀποτέλεσμα τῶν ἐκλογῶν στήν παραδοσιακῶς σοσιαλδημοκρατική Σουηδία, ὅπου ὁ συνασπισμός δεξιᾶς-ἀκροδεξιᾶς ἀνέρχεται στήν κυβέρνηση. Κανένας προβληματισμός γιά τούς λόγους πού ἡ Ἰταλία ψήφισε τώρα ἔτσι. Ὕπνος βαθύς γιά τό γεγονός ὅτι ὁ ἔγκλειστος τοῦ Δομοκοῦ ἔχει 115.000 ἀκόλουθους στό twitter καί σύμφωνα μέ τόν ἐκλογολόγο τοῦ «Σκάι» Γιῶργο Ἀράπογλου ἔχει καλές πιθανότητες νά μπεῖ στήν Βουλή μέ καμπάνια ἀπό τά κελιά. Καί βεβαίως κανένας οὐσιαστικός προβληματισμός γιά τό γεγονός, ὅτι τό ἱσπανικό ἀκροδεξιό κόμμα VOX προελαύνει, ἐνῶ στίς ΗΠΑ ὅλη ἡ ἄρχουσα τάξη ἔχει πέσει ἐπάνω στόν Τράμπ μέ διώξεις καί ἀπειλές, προκειμένου νά χάσει τίς ἐνδιάμεσες ἐκλογές καί νά μήν εἶναι ἐκ νέου ὑποψήφιος Πρόεδρος.

Κώστας Μελάς: Η μετάλλαξη των πολιτικών νοοτροπιών στην Ευρώπη

 Εξτρεμισμός»[1]

Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ
στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω.
Και πως ο κόσμος είν’ ανήμερο θεριό
κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ’ αλλάξω.
Γ. Αγγελάκας

Το πλαίσιο λειτουργίας της πολιτικής

Στη λεγόμενη εποχή της Παγκοσμιοποίησης, όλες οι λογικές –οικονομικές, κοινωνικές, πολιτιστικές[2]– λειτούργησαν εντός ενός κυρίαρχου πλαισίου πολιτικής ερμηνείας, η οποία ονομάστηκε ιδεοτυπικά «Φιλελεύθερη Δημοκρατία της Αγοράς», αποφεύγοντας επιμελώς τον επιθετικό προσδιορισμό της αγοράς ως καπιταλιστικής[3]. Με άλλη έκφραση το φαινόμενο αυτό μπορεί να ονομαστεί «Φιλελεύθερη Δημοκρατία του Κέντρου» ή περισσότερο εμφατικά ως «Κεντριστικός Εξτρεμισμός». Με απλά λόγια θα μπορούσαμε να ορίσουμε ως θεμελιώδη θέση αυτής της αντίληψης «μια πανάρχαια ιδέα “μεσότητας”, που αποκλείει οποιαδήποτε δραματική μεταβολή του εκάστοτε υπαρκτού –μέχρι βέβαια αυτή να λάβει χώρα, ερήμην όσων παραγνώρισαν τη δυνατότητά της»[4].

Όλη η ανάρτηση...

https://mag.frear.gr/i-metallaxi-ton-politikon-nootropion-stin-eyropi/